၁၀

^၁ ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် အ ပါး ခု နစ် ဆယ် ရှိ ၏။ ယေ ဟု သည် ရှ မာ ရိ မြို့ ရှိ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ အ ကြီး အ ကဲ များ၊ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ နှင့် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် တို့ ကို အုပ် ထိန်း သော သူ များ ထံ သို့ စာ ရေး သား ပေး ပို့ လိုက် ၏။ ^၂ စာ ထဲ ၌ “သင် တို့ လက် ထဲ တွင် သင် တို့ သ ခင် ၏ သား တော် များ၊ စစ် ရ ထား များ၊ မြင်း များ၊ ခံ တပ် မြို့ များ၊ လက် နက် များ ရှိ နေ သည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ ထံ သို့ ဤ စာ ရောက် သည် နှင့်၊ ^၃ သင် တို့ သ ခင် ၏ သား များ ထဲ မှ ကောင်း မွန် သင့်‌ တော် သော သူ ကို ရွေး ချယ် ပြီး ခ မည်း တော် ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် တွင် စံ မြန်း စေ လော့။ သင် တို့ သ ခင် ၏ မင်း မျိုး မင်း နွယ် အ ဖို့ စစ် တိုက် ကြ လော့” ဟု ရေး ထား ၏။

^၄ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် အ လွန် ထိတ် လန့် ကြောက် ရွံ့ ကြ လျက် “ရှင် ဘု ရင် နှစ် ပါး ပင် လျှင် သူ့ ကို မ ခု ခံ နိုင်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ လည်း သူ့ ကို မည် သို့ ခု ခံ နိုင် မည် နည်း” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၅ ထို့ ကြောင့် နန်း တော် အုပ်၊ မြို့ အုပ်၊ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ နှင့် အ ထိန်း တော် များ က ယေ ဟု ထံ သို့ လူ လွှတ် ကာ “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အ ရှင့် အ စေ အ ပါး များ ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ အ ရှင် မိန့် တော် မူ သ မျှ အ ကျွန်ုပ် တို့ ပြု ပါ မည်။ မည် သူ ကို မျှ မင်း မ မြှောက် ပါ။ အ ရှင် အ လို ရှိ သည့် အ တိုင်း သာ ပြု ပါ” ဟု အ ကြောင်း ပြန် လေ ၏။

^၆ ယေ ဟု က လည်း သူ တို့ ထံ ဒု တိ ယ အ ကြိမ် စာ ရေး လိုက် ပြန် ၏။ စာ ထဲ ၌ “သင် တို့ သည် ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် ပြီး ငါ့ ဘက် ၌ နေ မည် ဆို လျှင် သင် တို့ သ ခင် ၏ သား များ ၏ ခေါင်း ကို ဖြတ် ပြီး မ နက် ဖြန် ဤ သို့ သော အ ချိန် ၌ ငါ ရှိ ရာ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ယူ ဆောင် လာ ကြ လော့” ဟု ရေး ထား ၏။ ဘု ရင့် သား တော် အ ပါး ခု နစ် ဆယ် တို့ သည် အ ထိန်း တော် များ ဖြစ် သော မြို့ မိ မြို့ ဖ များ နှင့် အ တူ ရှိ နေ ၏။ ^၇ သူ တို့ ထံ စာ ရောက် လာ သော အ ခါ သူ တို့ သည် ဘု ရင့် သား တော် အ ပါး ခု နစ် ဆယ် ကို ခေါ် ဆောင် သွား ပြီး သတ် ဖြတ် ကာ ဦး ခေါင်း များ ကို ခြင်း တောင်း ထဲ တွင် ထည့် ၍ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ ရှိ ယေ ဟု ထံ သို့ ပို့ လိုက် ၏။

^၈ တ မန် သည် ရောက် လာ ၍ ယေ ဟု အား “ဘု ရင့် သား တော် တို့ ၏ ဦး ခေါင်း များ ကို ယူ ဆောင် လာ ကြ ပါ ပြီ” ဟု ဆို လျှင် ယေ ဟု က “နှစ် ပုံ ခွဲ ပြီး နံ နက် တိုင် အောင် မြို့ တံ ခါး ဝ တွင် ပုံ ထား ပါ” ဟု အ မိန့် ပေး လိုက် ၏။ ^၉ နံ နက် ရောက် သော် ယေ ဟု သည် ထွက် လာ ပြီး မြို့ တံ ခါး ဝ ၌ ရပ် လျက် လူ အ ပေါင်း တို့ အား “သင် တို့ ‌ဖြောင့် မတ် ကြ ပါ ပေ ၏။ ငါ မူ ကား ငါ့ သ ခင် ကို လုပ် ကြံ သတ် ဖြတ် ခဲ့ ၏။ ဤ သူ အား လုံး ကို ကား မည် သူ သတ် သ နည်း။ ^၁၀ အာ ဟပ် မင်း မျိုး မင်း နွယ် နှင့် ပတ် သက် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော စ ကား သည် ‌မြေ ပေါ် ကျ ၍ အ လ ဟဿ မ ဖြစ် ရ ကြောင်း ကို သိ မှတ် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိ မိ ၏ အ စေ အ ပါး ဧ လိ ယ အား ဖြင့် မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ပြု တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၁ ယေ ဟု သည် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ တွင် ကြွင်း ကျန် သော အာ ဟပ် မင်း မျိုး မင်း နွယ် များ၊ အ ကြီး အ ကဲ များ၊ အ သိ အ ကျွမ်း များ မှ စ ၍ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ ပါ မ ကျန် အ သက် ရှင် ခွင့် မ ပေး ဘဲ အား လုံး ကို ကွပ် မျက် ပစ် လိုက် လေ ၏။

^၁၂ ထို့ နောက် ယေ ဟု သည် ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ထ ၍ ထွက် သွား ရာ လမ်း တွင် ဗက် အက် ကက် အ ရပ် သို့ ရောက် လျှင်၊ ^၁၃ ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း များ နှင့် ဆုံ သ ဖြင့် ယေ ဟု က “သင် တို့ သည် မည် သူ များ နည်း” ဟု မေး လျှင် သူ တို့ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း များ ဖြစ် ပါ ၏။ ရှင် ဘု ရင် ၏ သား တော် များ၊ မယ် တော် မိ ဖု ရား ၏ သား တော် များ ကို နှုတ် ဆက် ရန် လာ ကြ ပါ သည်” ဟု ပြန် ဖြေ ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ ယေ ဟု က “သူ တို့ ကို အ ရှင် ဖမ်း ကြ” ဟု အ မိန့် ပေး ၍ သူ တို့ ကို အ ရှင် ဖမ်း ပြီး ဗက် အက် ကက် အ ရပ် ရှိ ရေ တွင်း နား တွင် လူ လေး ဆယ့် နှစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် မ ကျန် သတ် ပစ် လိုက် လေ ၏။

^၁၅ ထို့ နောက် ထို နေ ရာ မှ ဆက် လက် ထွက် ခွာ လာ ၍ သူ့ ကို လာ ရောက် ကြို ဆို သော ရေ ခပ် ၏ သား ယော န ဒပ် နှင့် တွေ့ ဆုံ နှုတ် ဆက် လျက် “သင် သည် ငါ နှင့် စိတ် သ ဘော ထား ချင်း တူ ပါ သ လော” ဟု မေး လျှင် ယော န ဒပ် က “တူ ပါ ၏” ဟု ပြန် ဖြေ ရာ ယေ ဟု က “သို့ ဖြစ် လျှင် သင့် လက် ကို ကမ်း ပေး လော့” ဟု ဆို ၏။ ယော န ဒပ် လက် ကမ်း ပေး လျှင် ယေ ဟု သည် သူ့ ကို ရ ထား ပေါ် သို့ ဆွဲ တင် လိုက် လေ ၏။ ^၁၆ ထို့ နောက် သူ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ငါ မည် မျှ စိတ် အား ကြီး သည် ကို ငါ နှင့် လိုက် ၍ ကြည့် ပါ” ဟု ဆို ၍ မိ မိ ၏ စစ် ရ ထား တွင် လိုက် ပါ စီး နင်း စေ ၏။

^၁၇ ယေ ဟု သည် ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ‌ရောက် လာ သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဧ လိ ယ အား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် စ ကား တော် အ တိုင်း ရှ မာ ရိ မြို့ ၌ အာ ဟပ် အ မျိုး ကြွင်း ကျန် သ မျှ ကို အ ကုန် ပျက် စီး သည် အ ထိ သတ် လေ ၏။

^၁၈ ထို့ နောက် ယေ ဟု သည် လူ အ ပေါင်း တို့ ကို စု ရုံး ပြီး “အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ဗာ လ ဘု ရား ကို ပေါ့ ပေါ့ သာ ဝတ် ပြု ၏။ ယေ ဟု မူ ကား အ လေး အ နက် ဝတ် ပြု မည်။ ^၁၉ သို့ ဖြစ် ၍ ဗာ လ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် အား လုံး၊ ဗာ လ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု သူ အား လုံး၊ ဗာ လ ဘု ရား ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အား လုံး တစ် ယောက် မ ကျန် ခေါ် ခဲ့ လော့။ အ ကြောင်း မှာ ငါ သည် ဗာ လ ဘု ရား အ ဖို့ ယဇ် ပူ ဇော် ပွဲ ကြီး ကို ကျင်း ပ မည်။ မ လာ ရောက် သူ များ အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ မည် မ ဟုတ်” ဟု ဆို ၏။ စင် စစ် ယေ ဟု သည် ဗာ လ ဘု ရား အား ဝတ် ပြု သူ များ ကို သုတ် သင် ပစ် ရန် ပ ရိ ယာယ် ဆင် ခြင်း ဖြစ် ၏။

^၂၀ ထို့ နောက် ယေ ဟု က “ဗာ လ ဘု ရား အ ဖို့ ဓမ္မ စည်း ဝေး ပွဲ ကို ပြင် ဆင် ကြ လော့” ဟု အ မိန့် ပေး သည့် အ တိုင်း ထုတ် ပြန် ကြေ ညာ ကြ လေ ၏။ ^၂၁ ယေ ဟု သည် အစ္စ ရေး ပြည် တစ် ပြည် လုံး သို့ လူ ကို စေ လွှတ် ၍ ကြေ ညာ စေ သ ဖြင့် ဗာ လ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု သူ အား လုံး တစ် ယောက် မ ကျန် ရောက် လာ ကြ ၍ ဗာ လ ဝတ် ကျောင်း တစ် ခု လုံး ထိပ် ဆုံး မှ နောက် ဆုံး အ ထိ လူ တို့ ဖြင့် ပြည့် လျှံ နေ လေ ၏။

^၂၂ ယေ ဟု က လည်း ဝတ် လုံ တိုက် မှူး အား “ဗာ လ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု သူ တို့ အ ဖို့ ဝတ် လုံ များ ကို ထုတ် ယူ ခဲ့ လော့” ဟု အ မိန့် ပေး သ ဖြင့် သူ သည် လူ တို့ အ တွက် ဝတ် လုံ များ ကို ထုတ် ပေး ၏။ ^၂၃ ထို့ နောက် ယေ ဟု နှင့် ရေ ခပ် ၏ သား ယော န ဒပ် သည် ဗာ လ ဘု ရား ဝတ် ကျောင်း ထဲ သို့ ဝင် သွား ၍ ဗာ လ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု သူ တို့ အား “ဤ နေ ရာ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု သူ တို့ မ ပါ ဘဲ ဗာ လ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု သူ များ သာ ရှိ စေ ရန် ကိုယ့် အ နီး အ နား ကို စစ် ဆေး ကြည့် လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၂၄ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ယဇ် ကောင် များ ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရန် အ ထဲ သို့ ဝင် သွား ကြ ၏။ ယေ ဟု သည် အ ပြင် ဘက် တွင် လူ အ ယောက် ရှစ် ဆယ် ကို နေ ရာ ချ ထား ပြီး “သင် တို့ လက် သို့ ငါ အပ် လိုက် သော သူ တစ် စုံ တစ် ဦး ထွက် ပြေး လွတ် မြောက် သွား ခဲ့ လျှင် ထို သူ ၏ အ သက် အ စား ကိုယ့် အ သက် ကို ပြန် ပေး ရ မည်” ဟု မိန့် မှာ ထား ၏။

^၂၅ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ပူ ဇော် ပြီး သည် နှင့် ယေ ဟု က အ စောင့် တပ် သား များ နှင့် တပ် မှူး တို့ အား “ဝင် ပြီး သတ် ကြ။ တစ် ယောက် ကို မျှ မ လွတ် စေ နှင့်” ဟု အ မိန့် ပေး လိုက် ရာ သူ တို့ သည် ဓား ဖြင့် ဝင် ရောက် သတ် ဖြတ် ကြ ၏။ အ စောင့် တပ် သား များ နှင့် တပ် မှူး တို့ သည် အ လောင်း များ ကို ပစ် ထား ခဲ့ ပြီး ဗာ လ ဘု ရား ဝတ် ကျောင်း ၏ အ တွင်း ခန်း ထဲ သို့ ဝင် သွား ကြ ၏။ ^၂၆ ထို့ နောက် ဗာ လ ဘု ရား ဝတ် ကျောင်း ထဲ ရှိ ကျောက် တိုင် များ ကို အ ပြင် သို့ ထုတ် ပြီး မီး ရှို့ ပစ် ကြ ၏။ ^၂၇ ဗာ လ ကျောက် တိုင် ကို ဖြို ဖျက် ပစ် ပြီး ဗာ လ ဝတ် ကျောင်း ကို လည်း ဖြို ဖျက် ကာ ထို နေ ရာ ကို အ လေး အ ပေါ့ စွန့် ရာ နေ ရာ အ ဖြစ် ယ နေ့ တိုင် ထား ရှိ လေ ၏။

^၂၈ ဤ သို့ ဖြင့် ယေ ဟု သည် ဗာ လ ဘု ရား ကို အစ္စ ရေး ပြည် ထဲ မှ ဖယ် ရှား ပစ် လေ ၏။ ^၂၉ သို့ သော် ယေ ဟု သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို လမ်း မှား စေ သည့် နေ ဗတ် ၏ သား ယေ ရော ဗောင် ပြု သော အ ပြစ် တည်း ဟူ သော ဗေ သ လ မြို့ နှင့် ဒန် မြို့ ရှိ နွား သ ငယ် ရုပ် တို့ ကို မ စွန့် ဘဲ နေ ၏။

^၃၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ယေ ဟု အား “သင် သည် ငါ့ ရှေ့ ၌ ဖြောင့် မတ် မှန် ကန် စွာ ပြု လေ ပြီ။ အာ ဟပ် မင်း မျိုး မင်း နွယ် ကို ငါ ပြု စေ လို သည့် အ တိုင်း သင် ပြု သော ကြောင့် သင် ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် လေး ဆက် တိုင် တိုင် အစ္စ ရေး ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ မြန်း ရ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၁ သို့ သော် ယေ ဟု သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ညတ် တ ရား တို့ ကို စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ စောင့် ထိန်း လို စိတ် မ ရှိ။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို လမ်း မှား စေ သော ယေ ရော ဗောင် ၏ အ ပြစ် များ ကို မ စွန့် ဘဲ နေ ၏။

^၃၂ ထို ကာ လ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး ပြည် ကို စ တင် ကျဉ်း မြောင်း စေ တော် မူ ၏။ ဟာ ဇေ လ မင်း ကြီး သည် အစ္စ ရေး ပြည် ၏ နယ် နိ မိတ် တစ် လျှောက် လုံး ဖြစ် သော၊ ^၃၃ ဂျော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့ ဘက် ဂဒ် အ မျိုး၊ ရု ဗင် အ မျိုး၊ မ နာ ရှေ အ မျိုး တို့ ပိုင် သော ဂိ လဒ် ပြည် တစ် လျှောက် လုံး၊ အာ နုန် ချောင်း နား ရှိ အာ ‌ရော် မြို့ မှ စ ၍ ဂိ လဒ် ပြည်၊ ဗာ ရှန် ပြည် အ ထိ တိုက် ခိုက် သိမ်း ပိုက် လိုက် လေ ၏။

^၃၄ ကျန် ရှိ နေ သော ယေ ဟု မင်း ကြီး လက် ထက် အ ဖြစ် အ ပျက် များ၊ သူ ပြု ခဲ့ သော အ မှု များ၊ သူ ၏ ဘုန်း တန် ခိုး ကြီး ခဲ့ ပုံ များ ကို အစ္စ‌ ရေး ဘု ရင် များ ၏ ရာ ဇ ဝင် မှတ် တမ်း တွင် ရေး မှတ် ထား ၏ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ရေး မှတ် ထား သည် မ ဟုတ် လော’။ ။ ^၃၅ ယေ ဟု မင်း ကြီး သည် ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် အ တူ အိပ် ပျော် ၍ ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် သူ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ သူ ၏ သား တော် ယော ခတ် သည် သူ့ အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ ၏။ ^၃၆ ယေ ဟု မင်း ကြီး သည် ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို နှစ် ဆယ့် ရှစ် နှစ် တိုင် တိုင် အုပ် စိုး လေ ၏။

10

¹ Now Ahab had seventy sons in Samaria. Jehu wrote letters and sent them to Samaria, to the rulers of Jezreel, even the elders, and to those who brought up Ahab’s sons, saying, ² “Now as soon as this letter comes to you, since your master’s sons are with you, and you have chariots and horses, a fortified city also, and armor, ³ select the best and fittest of your master’s sons, set him on his father’s throne, and fight for your master’s house.”

⁴ But they were exceedingly afraid, and said, “Behold, the two kings didn’t stand before him! How then shall we stand?” ⁵ He who was over the household, and he who was over the city, the elders also, and those who raised the children, sent to Jehu, saying, “We are your servants, and will do all that you ask us. We will not make any man king. You do that which is good in your eyes.”

⁶ Then he wrote a letter the second time to them, saying, “If you are on my side, and if you will listen to my voice, take the heads of the men who are your master’s sons, and come to me to Jezreel by tomorrow this time.” Now the king’s sons, being seventy persons, were with the great men of the city, who brought them up. ⁷ When the letter came to them, they took the king’s sons and killed them, even seventy people, and put their heads in baskets, and sent them to him to Jezreel.

⁸ A messenger came and told him, “They have brought the heads of the king’s sons.” He said, “Lay them in two heaps at the entrance of the gate until the morning.” ⁹ In the morning, he went out and stood, and said to all the people, “You are righteous. Behold, I conspired against my master and killed him, but who killed all these? ¹⁰ Know now that nothing will fall to the earth of Yahweh’s word, which Yahweh spoke concerning Ahab’s house. For Yahweh has done that which he spoke by his servant Elijah.” ¹¹ So Jehu struck all that remained of Ahab’s house in Jezreel, with all his great men, his familiar friends, and his priests, until he left him no one remaining.

¹² He arose and departed, and went to Samaria. As he was at the shearing house of the shepherds on the way, ¹³ Jehu met with the brothers of Ahaziah king of Judah, and said, “Who are you?” They answered, “We are the brothers of Ahaziah. We are going down to greet the children of the king and the children of the queen.” ¹⁴ He said, “Take them alive!” They took them alive, and killed them at the pit of the shearing house, even forty-two men. He didn’t leave any of them.

¹⁵ When he had departed from there, he met Jehonadab the son of Rechab coming to meet him. He greeted him, and said to him, “Is your heart right, as my heart is with your heart?” Jehonadab answered, “It is.” “If it is, give me your hand.” He gave him his hand; and he took him up to him into the chariot. ¹⁶ He said, “Come with me, and see my zeal for Yahweh.” So they made him ride in his chariot.

¹⁷ When he came to Samaria, he struck all who remained to Ahab in Samaria, until he had destroyed them, according to Yahweh’s word which he spoke to Elijah.

¹⁸ Jehu gathered all the people together, and said to them, “Ahab served Baal a little, but Jehu will serve him much. ¹⁹ Now therefore call to me all the prophets of Baal, all of his worshipers, and all of his priests. Let no one be absent, for I have a great sacrifice to Baal. Whoever is absent, he shall not live.” But Jehu did deceptively, intending to destroy the worshipers of Baal.

²⁰ Jehu said, “Sanctify a solemn assembly for Baal!” So they proclaimed it. ²¹ Jehu sent through all Israel; and all the worshipers of Baal came, so that there was not a man left that didn’t come. They came into the house of Baal; and the house of Baal was filled from one end to another.

²² He said to him who kept the wardrobe, “Bring out robes for all the worshipers of Baal!” So he brought robes out to them. ²³ Jehu went with Jehonadab the son of Rechab into the house of Baal. Then he said to the worshipers of Baal, “Search, and see that none of the servants of Yahweh are here with you, but only the worshipers of Baal.” ²⁴ So they went in to offer sacrifices and burnt offerings. Now Jehu had appointed for himself eighty men outside, and said, “If any of the men whom I bring into your hands escape, he who lets him go, his life shall be for the life of him.”

²⁵ As soon as he had finished offering the burnt offering, Jehu said to the guard and to the captains, “Go in and kill them! Let no one escape.” So they struck them with the edge of the sword. The guard and the captains threw the bodies out, and went to the inner shrine of the house of Baal. ²⁶ They brought out the pillars that were in the house of Baal and burned them. ²⁷ They broke down the pillar of Baal, and broke down the house of Baal, and made it a latrine, to this day.

²⁸ Thus Jehu destroyed Baal out of Israel. ²⁹ However, Jehu didn’t depart from the sins of Jeroboam the son of Nebat, with which he made Israel to sin—the golden calves that were in Bethel and that were in Dan.

³⁰ Yahweh said to Jehu, “Because you have done well in executing that which is right in my eyes, and have done to Ahab’s house according to all that was in my heart, your descendants shall sit on the throne of Israel to the fourth generation.” ³¹ But Jehu took no heed to walk in the law of Yahweh, the God of Israel, with all his heart. He didn’t depart from the sins of Jeroboam, with which he made Israel to sin.

³² In those days Yahweh began to cut away parts of Israel; and Hazael struck them in all the borders of Israel ³³ from the Jordan eastward, all the land of Gilead, the Gadites, and the Reubenites, and the Manassites, from Aroer, which is by the valley of the Arnon, even Gilead and Bashan.

³⁴ Now the rest of the acts of Jehu, and all that he did, and all his might, aren’t they written in the book of the chronicles of the kings of Israel? ³⁵ Jehu slept with his fathers; and they buried him in Samaria. Jehoahaz his son reigned in his place. ³⁶ The time that Jehu reigned over Israel in Samaria was twenty-eight years.

၁၀

^၁ ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် အ ပါး ခု နစ် ဆယ် ရှိ ၏။ ယေ ဟု သည် ရှ မာ ရိ မြို့ ရှိ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ အ ကြီး အ ကဲ များ၊ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ နှင့် အာ ဟပ် မင်း ကြီး ၏ သား တော် တို့ ကို အုပ် ထိန်း သော သူ များ ထံ သို့ စာ ရေး သား ပေး ပို့ လိုက် ၏။ ^၂ စာ ထဲ ၌ “သင် တို့ လက် ထဲ တွင် သင် တို့ သ ခင် ၏ သား တော် များ၊ စစ် ရ ထား များ၊ မြင်း များ၊ ခံ တပ် မြို့ များ၊ လက် နက် များ ရှိ နေ သည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ ထံ သို့ ဤ စာ ရောက် သည် နှင့်၊ ^၃ သင် တို့ သ ခင် ၏ သား များ ထဲ မှ ကောင်း မွန် သင့်‌ တော် သော သူ ကို ရွေး ချယ် ပြီး ခ မည်း တော် ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် တွင် စံ မြန်း စေ လော့။ သင် တို့ သ ခင် ၏ မင်း မျိုး မင်း နွယ် အ ဖို့ စစ် တိုက် ကြ လော့” ဟု ရေး ထား ၏။

^၄ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် အ လွန် ထိတ် လန့် ကြောက် ရွံ့ ကြ လျက် “ရှင် ဘု ရင် နှစ် ပါး ပင် လျှင် သူ့ ကို မ ခု ခံ နိုင်။ အ ကျွန်ုပ် တို့ လည်း သူ့ ကို မည် သို့ ခု ခံ နိုင် မည် နည်း” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၅ ထို့ ကြောင့် နန်း တော် အုပ်၊ မြို့ အုပ်၊ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ နှင့် အ ထိန်း တော် များ က ယေ ဟု ထံ သို့ လူ လွှတ် ကာ “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အ ရှင့် အ စေ အ ပါး များ ဖြစ် ကြ ပါ ၏။ အ ရှင် မိန့် တော် မူ သ မျှ အ ကျွန်ုပ် တို့ ပြု ပါ မည်။ မည် သူ ကို မျှ မင်း မ မြှောက် ပါ။ အ ရှင် အ လို ရှိ သည့် အ တိုင်း သာ ပြု ပါ” ဟု အ ကြောင်း ပြန် လေ ၏။

^၆ ယေ ဟု က လည်း သူ တို့ ထံ ဒု တိ ယ အ ကြိမ် စာ ရေး လိုက် ပြန် ၏။ စာ ထဲ ၌ “သင် တို့ သည် ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် ပြီး ငါ့ ဘက် ၌ နေ မည် ဆို လျှင် သင် တို့ သ ခင် ၏ သား များ ၏ ခေါင်း ကို ဖြတ် ပြီး မ နက် ဖြန် ဤ သို့ သော အ ချိန် ၌ ငါ ရှိ ရာ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ သို့ ယူ ဆောင် လာ ကြ လော့” ဟု ရေး ထား ၏။ ဘု ရင့် သား တော် အ ပါး ခု နစ် ဆယ် တို့ သည် အ ထိန်း တော် များ ဖြစ် သော မြို့ မိ မြို့ ဖ များ နှင့် အ တူ ရှိ နေ ၏။ ^၇ သူ တို့ ထံ စာ ရောက် လာ သော အ ခါ သူ တို့ သည် ဘု ရင့် သား တော် အ ပါး ခု နစ် ဆယ် ကို ခေါ် ဆောင် သွား ပြီး သတ် ဖြတ် ကာ ဦး ခေါင်း များ ကို ခြင်း တောင်း ထဲ တွင် ထည့် ၍ ယေ ဇ ရေ လ မြို့ ရှိ ယေ ဟု ထံ သို့ ပို့ လိုက် ၏။

^၈ တ မန် သည် ရောက် လာ ၍ ယေ ဟု အား “ဘု ရင့် သား တော် တို့ ၏ ဦး ခေါင်း များ ကို ယူ ဆောင် လာ ကြ ပါ ပြီ” ဟု ဆို လျှင် ယေ ဟု က “နှစ် ပုံ ခွဲ ပြီး နံ နက် တိုင် အောင် မြို့ တံ ခါး ဝ တွင် ပုံ ထား ပါ” ဟု အ မိန့် ပေး လိုက် ၏။ ^၉ နံ နက် ရောက် သော် ယေ ဟု သည် ထွက် လာ ပြီး မြို့ တံ ခါး ဝ ၌ ရပ် လျက် လူ အ ပေါင်း တို့ အား “သင် တို့ ‌ဖြောင့် မတ် ကြ ပါ ပေ ၏။ ငါ မူ ကား ငါ့ သ ခင် ကို လုပ် ကြံ သတ် ဖြတ် ခဲ့ ၏။ ဤ သူ အား လုံး ကို ကား မည် သူ သတ် သ နည်း။ ^၁၀ အာ ဟပ် မင်း မျိုး မင်း နွယ် နှင့် ပတ် သက် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော စ ကား သည် ‌မြေ ပေါ် ကျ ၍ အ လ ဟဿ မ ဖြစ် ရ ကြောင်း ကို သိ မှတ် ကြ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိ မိ ၏ အ စေ အ ပါး ဧ လိ ယ အား ဖြင့် မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ပြု တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၁ ယေ ဟု သည် ယေ ဇ ရေ လ မြို့ တွင် ကြွင်း ကျန် သော အာ ဟပ် မင်း မျိုး မင်း နွယ် များ၊ အ ကြီး အ ကဲ များ၊ အ သိ အ ကျွမ်း များ မှ စ ၍ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ ပါ မ ကျန် အ သက် ရှင် ခွင့် မ ပေး ဘဲ အား လုံး ကို ကွပ် မျက် ပစ် လိုက် လေ ၏။

^၁၂ ထို့ နောက် ယေ ဟု သည် ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ထ ၍ ထွက် သွား ရာ လမ်း တွင် ဗက် အက် ကက် အ ရပ် သို့ ရောက် လျှင်၊ ^၁၃ ယု ဒ ဘု ရင် အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း များ နှင့် ဆုံ သ ဖြင့် ယေ ဟု က “သင် တို့ သည် မည် သူ များ နည်း” ဟု မေး လျှင် သူ တို့ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် အာ ခ ဇိ မင်း ကြီး ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း များ ဖြစ် ပါ ၏။ ရှင် ဘု ရင် ၏ သား တော် များ၊ မယ် တော် မိ ဖု ရား ၏ သား တော် များ ကို နှုတ် ဆက် ရန် လာ ကြ ပါ သည်” ဟု ပြန် ဖြေ ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ ယေ ဟု က “သူ တို့ ကို အ ရှင် ဖမ်း ကြ” ဟု အ မိန့် ပေး ၍ သူ တို့ ကို အ ရှင် ဖမ်း ပြီး ဗက် အက် ကက် အ ရပ် ရှိ ရေ တွင်း နား တွင် လူ လေး ဆယ့် နှစ် ယောက် ကို တစ် ယောက် မ ကျန် သတ် ပစ် လိုက် လေ ၏။

^၁၅ ထို့ နောက် ထို နေ ရာ မှ ဆက် လက် ထွက် ခွာ လာ ၍ သူ့ ကို လာ ရောက် ကြို ဆို သော ရေ ခပ် ၏ သား ယော န ဒပ် နှင့် တွေ့ ဆုံ နှုတ် ဆက် လျက် “သင် သည် ငါ နှင့် စိတ် သ ဘော ထား ချင်း တူ ပါ သ လော” ဟု မေး လျှင် ယော န ဒပ် က “တူ ပါ ၏” ဟု ပြန် ဖြေ ရာ ယေ ဟု က “သို့ ဖြစ် လျှင် သင့် လက် ကို ကမ်း ပေး လော့” ဟု ဆို ၏။ ယော န ဒပ် လက် ကမ်း ပေး လျှင် ယေ ဟု သည် သူ့ ကို ရ ထား ပေါ် သို့ ဆွဲ တင် လိုက် လေ ၏။ ^၁၆ ထို့ နောက် သူ က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ငါ မည် မျှ စိတ် အား ကြီး သည် ကို ငါ နှင့် လိုက် ၍ ကြည့် ပါ” ဟု ဆို ၍ မိ မိ ၏ စစ် ရ ထား တွင် လိုက် ပါ စီး နင်း စေ ၏။

^၁၇ ယေ ဟု သည် ရှ မာ ရိ မြို့ သို့ ‌ရောက် လာ သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဧ လိ ယ အား မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် စ ကား တော် အ တိုင်း ရှ မာ ရိ မြို့ ၌ အာ ဟပ် အ မျိုး ကြွင်း ကျန် သ မျှ ကို အ ကုန် ပျက် စီး သည် အ ထိ သတ် လေ ၏။

^၁၈ ထို့ နောက် ယေ ဟု သည် လူ အ ပေါင်း တို့ ကို စု ရုံး ပြီး “အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ဗာ လ ဘု ရား ကို ပေါ့ ပေါ့ သာ ဝတ် ပြု ၏။ ယေ ဟု မူ ကား အ လေး အ နက် ဝတ် ပြု မည်။ ^၁၉ သို့ ဖြစ် ၍ ဗာ လ ဘု ရား ၏ ပ ရော ဖက် အား လုံး၊ ဗာ လ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု သူ အား လုံး၊ ဗာ လ ဘု ရား ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အား လုံး တစ် ယောက် မ ကျန် ခေါ် ခဲ့ လော့။ အ ကြောင်း မှာ ငါ သည် ဗာ လ ဘု ရား အ ဖို့ ယဇ် ပူ ဇော် ပွဲ ကြီး ကို ကျင်း ပ မည်။ မ လာ ရောက် သူ များ အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ မည် မ ဟုတ်” ဟု ဆို ၏။ စင် စစ် ယေ ဟု သည် ဗာ လ ဘု ရား အား ဝတ် ပြု သူ များ ကို သုတ် သင် ပစ် ရန် ပ ရိ ယာယ် ဆင် ခြင်း ဖြစ် ၏။

^၂၀ ထို့ နောက် ယေ ဟု က “ဗာ လ ဘု ရား အ ဖို့ ဓမ္မ စည်း ဝေး ပွဲ ကို ပြင် ဆင် ကြ လော့” ဟု အ မိန့် ပေး သည့် အ တိုင်း ထုတ် ပြန် ကြေ ညာ ကြ လေ ၏။ ^၂၁ ယေ ဟု သည် အစ္စ ရေး ပြည် တစ် ပြည် လုံး သို့ လူ ကို စေ လွှတ် ၍ ကြေ ညာ စေ သ ဖြင့် ဗာ လ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု သူ အား လုံး တစ် ယောက် မ ကျန် ရောက် လာ ကြ ၍ ဗာ လ ဝတ် ကျောင်း တစ် ခု လုံး ထိပ် ဆုံး မှ နောက် ဆုံး အ ထိ လူ တို့ ဖြင့် ပြည့် လျှံ နေ လေ ၏။

^၂၂ ယေ ဟု က လည်း ဝတ် လုံ တိုက် မှူး အား “ဗာ လ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု သူ တို့ အ ဖို့ ဝတ် လုံ များ ကို ထုတ် ယူ ခဲ့ လော့” ဟု အ မိန့် ပေး သ ဖြင့် သူ သည် လူ တို့ အ တွက် ဝတ် လုံ များ ကို ထုတ် ပေး ၏။ ^၂၃ ထို့ နောက် ယေ ဟု နှင့် ရေ ခပ် ၏ သား ယော န ဒပ် သည် ဗာ လ ဘု ရား ဝတ် ကျောင်း ထဲ သို့ ဝင် သွား ၍ ဗာ လ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု သူ တို့ အား “ဤ နေ ရာ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု သူ တို့ မ ပါ ဘဲ ဗာ လ ဘု ရား ကို ဝတ် ပြု သူ များ သာ ရှိ စေ ရန် ကိုယ့် အ နီး အ နား ကို စစ် ဆေး ကြည့် လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၂၄ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ယဇ် ကောင် များ ကို မီး ရှို့ ပူ ဇော် ရန် အ ထဲ သို့ ဝင် သွား ကြ ၏။ ယေ ဟု သည် အ ပြင် ဘက် တွင် လူ အ ယောက် ရှစ် ဆယ် ကို နေ ရာ ချ ထား ပြီး “သင် တို့ လက် သို့ ငါ အပ် လိုက် သော သူ တစ် စုံ တစ် ဦး ထွက် ပြေး လွတ် မြောက် သွား ခဲ့ လျှင် ထို သူ ၏ အ သက် အ စား ကိုယ့် အ သက် ကို ပြန် ပေး ရ မည်” ဟု မိန့် မှာ ထား ၏။

^၂၅ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ပူ ဇော် ပြီး သည် နှင့် ယေ ဟု က အ စောင့် တပ် သား များ နှင့် တပ် မှူး တို့ အား “ဝင် ပြီး သတ် ကြ။ တစ် ယောက် ကို မျှ မ လွတ် စေ နှင့်” ဟု အ မိန့် ပေး လိုက် ရာ သူ တို့ သည် ဓား ဖြင့် ဝင် ရောက် သတ် ဖြတ် ကြ ၏။ အ စောင့် တပ် သား များ နှင့် တပ် မှူး တို့ သည် အ လောင်း များ ကို ပစ် ထား ခဲ့ ပြီး ဗာ လ ဘု ရား ဝတ် ကျောင်း ၏ အ တွင်း ခန်း ထဲ သို့ ဝင် သွား ကြ ၏။ ^၂၆ ထို့ နောက် ဗာ လ ဘု ရား ဝတ် ကျောင်း ထဲ ရှိ ကျောက် တိုင် များ ကို အ ပြင် သို့ ထုတ် ပြီး မီး ရှို့ ပစ် ကြ ၏။ ^၂၇ ဗာ လ ကျောက် တိုင် ကို ဖြို ဖျက် ပစ် ပြီး ဗာ လ ဝတ် ကျောင်း ကို လည်း ဖြို ဖျက် ကာ ထို နေ ရာ ကို အ လေး အ ပေါ့ စွန့် ရာ နေ ရာ အ ဖြစ် ယ နေ့ တိုင် ထား ရှိ လေ ၏။

^၂၈ ဤ သို့ ဖြင့် ယေ ဟု သည် ဗာ လ ဘု ရား ကို အစ္စ ရေး ပြည် ထဲ မှ ဖယ် ရှား ပစ် လေ ၏။ ^၂၉ သို့ သော် ယေ ဟု သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို လမ်း မှား စေ သည့် နေ ဗတ် ၏ သား ယေ ရော ဗောင် ပြု သော အ ပြစ် တည်း ဟူ သော ဗေ သ လ မြို့ နှင့် ဒန် မြို့ ရှိ နွား သ ငယ် ရုပ် တို့ ကို မ စွန့် ဘဲ နေ ၏။

^၃၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ယေ ဟု အား “သင် သည် ငါ့ ရှေ့ ၌ ဖြောင့် မတ် မှန် ကန် စွာ ပြု လေ ပြီ။ အာ ဟပ် မင်း မျိုး မင်း နွယ် ကို ငါ ပြု စေ လို သည့် အ တိုင်း သင် ပြု သော ကြောင့် သင် ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် လေး ဆက် တိုင် တိုင် အစ္စ ရေး ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ မြန်း ရ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၁ သို့ သော် ယေ ဟု သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ညတ် တ ရား တို့ ကို စိတ် နှ လုံး အ ကြွင်း မဲ့ စောင့် ထိန်း လို စိတ် မ ရှိ။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို လမ်း မှား စေ သော ယေ ရော ဗောင် ၏ အ ပြစ် များ ကို မ စွန့် ဘဲ နေ ၏။

^၃၂ ထို ကာ လ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး ပြည် ကို စ တင် ကျဉ်း မြောင်း စေ တော် မူ ၏။ ဟာ ဇေ လ မင်း ကြီး သည် အစ္စ ရေး ပြည် ၏ နယ် နိ မိတ် တစ် လျှောက် လုံး ဖြစ် သော၊ ^၃၃ ဂျော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့ ဘက် ဂဒ် အ မျိုး၊ ရု ဗင် အ မျိုး၊ မ နာ ရှေ အ မျိုး တို့ ပိုင် သော ဂိ လဒ် ပြည် တစ် လျှောက် လုံး၊ အာ နုန် ချောင်း နား ရှိ အာ ‌ရော် မြို့ မှ စ ၍ ဂိ လဒ် ပြည်၊ ဗာ ရှန် ပြည် အ ထိ တိုက် ခိုက် သိမ်း ပိုက် လိုက် လေ ၏။

^၃၄ ကျန် ရှိ နေ သော ယေ ဟု မင်း ကြီး လက် ထက် အ ဖြစ် အ ပျက် များ၊ သူ ပြု ခဲ့ သော အ မှု များ၊ သူ ၏ ဘုန်း တန် ခိုး ကြီး ခဲ့ ပုံ များ ကို အစ္စ‌ ရေး ဘု ရင် များ ၏ ရာ ဇ ဝင် မှတ် တမ်း တွင် ရေး မှတ် ထား ၏ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ရေး မှတ် ထား သည် မ ဟုတ် လော’။ ။ ^၃၅ ယေ ဟု မင်း ကြီး သည် ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် အ တူ အိပ် ပျော် ၍ ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် သူ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ သူ ၏ သား တော် ယော ခတ် သည် သူ့ အ ရိုက် အ ရာ ကို ဆက် ခံ ၏။ ^၃၆ ယေ ဟု မင်း ကြီး သည် ရှ မာ ရိ မြို့ တွင် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို နှစ် ဆယ့် ရှစ် နှစ် တိုင် တိုင် အုပ် စိုး လေ ၏။

10

¹ Now Ahab had seventy sons in Samaria. Jehu wrote letters and sent them to Samaria, to the rulers of Jezreel, even the elders, and to those who brought up Ahab’s sons, saying, ² “Now as soon as this letter comes to you, since your master’s sons are with you, and you have chariots and horses, a fortified city also, and armor, ³ select the best and fittest of your master’s sons, set him on his father’s throne, and fight for your master’s house.”

⁴ But they were exceedingly afraid, and said, “Behold, the two kings didn’t stand before him! How then shall we stand?” ⁵ He who was over the household, and he who was over the city, the elders also, and those who raised the children, sent to Jehu, saying, “We are your servants, and will do all that you ask us. We will not make any man king. You do that which is good in your eyes.”

⁶ Then he wrote a letter the second time to them, saying, “If you are on my side, and if you will listen to my voice, take the heads of the men who are your master’s sons, and come to me to Jezreel by tomorrow this time.” Now the king’s sons, being seventy persons, were with the great men of the city, who brought them up. ⁷ When the letter came to them, they took the king’s sons and killed them, even seventy people, and put their heads in baskets, and sent them to him to Jezreel.

⁸ A messenger came and told him, “They have brought the heads of the king’s sons.” He said, “Lay them in two heaps at the entrance of the gate until the morning.” ⁹ In the morning, he went out and stood, and said to all the people, “You are righteous. Behold, I conspired against my master and killed him, but who killed all these? ¹⁰ Know now that nothing will fall to the earth of Yahweh’s word, which Yahweh spoke concerning Ahab’s house. For Yahweh has done that which he spoke by his servant Elijah.” ¹¹ So Jehu struck all that remained of Ahab’s house in Jezreel, with all his great men, his familiar friends, and his priests, until he left him no one remaining.

¹² He arose and departed, and went to Samaria. As he was at the shearing house of the shepherds on the way, ¹³ Jehu met with the brothers of Ahaziah king of Judah, and said, “Who are you?” They answered, “We are the brothers of Ahaziah. We are going down to greet the children of the king and the children of the queen.” ¹⁴ He said, “Take them alive!” They took them alive, and killed them at the pit of the shearing house, even forty-two men. He didn’t leave any of them.

¹⁵ When he had departed from there, he met Jehonadab the son of Rechab coming to meet him. He greeted him, and said to him, “Is your heart right, as my heart is with your heart?” Jehonadab answered, “It is.” “If it is, give me your hand.” He gave him his hand; and he took him up to him into the chariot. ¹⁶ He said, “Come with me, and see my zeal for Yahweh.” So they made him ride in his chariot.

¹⁷ When he came to Samaria, he struck all who remained to Ahab in Samaria, until he had destroyed them, according to Yahweh’s word which he spoke to Elijah.

¹⁸ Jehu gathered all the people together, and said to them, “Ahab served Baal a little, but Jehu will serve him much. ¹⁹ Now therefore call to me all the prophets of Baal, all of his worshipers, and all of his priests. Let no one be absent, for I have a great sacrifice to Baal. Whoever is absent, he shall not live.” But Jehu did deceptively, intending to destroy the worshipers of Baal.

²⁰ Jehu said, “Sanctify a solemn assembly for Baal!” So they proclaimed it. ²¹ Jehu sent through all Israel; and all the worshipers of Baal came, so that there was not a man left that didn’t come. They came into the house of Baal; and the house of Baal was filled from one end to another.

²² He said to him who kept the wardrobe, “Bring out robes for all the worshipers of Baal!” So he brought robes out to them. ²³ Jehu went with Jehonadab the son of Rechab into the house of Baal. Then he said to the worshipers of Baal, “Search, and see that none of the servants of Yahweh are here with you, but only the worshipers of Baal.” ²⁴ So they went in to offer sacrifices and burnt offerings. Now Jehu had appointed for himself eighty men outside, and said, “If any of the men whom I bring into your hands escape, he who lets him go, his life shall be for the life of him.”

²⁵ As soon as he had finished offering the burnt offering, Jehu said to the guard and to the captains, “Go in and kill them! Let no one escape.” So they struck them with the edge of the sword. The guard and the captains threw the bodies out, and went to the inner shrine of the house of Baal. ²⁶ They brought out the pillars that were in the house of Baal and burned them. ²⁷ They broke down the pillar of Baal, and broke down the house of Baal, and made it a latrine, to this day.

²⁸ Thus Jehu destroyed Baal out of Israel. ²⁹ However, Jehu didn’t depart from the sins of Jeroboam the son of Nebat, with which he made Israel to sin—the golden calves that were in Bethel and that were in Dan.

³⁰ Yahweh said to Jehu, “Because you have done well in executing that which is right in my eyes, and have done to Ahab’s house according to all that was in my heart, your descendants shall sit on the throne of Israel to the fourth generation.” ³¹ But Jehu took no heed to walk in the law of Yahweh, the God of Israel, with all his heart. He didn’t depart from the sins of Jeroboam, with which he made Israel to sin.

³² In those days Yahweh began to cut away parts of Israel; and Hazael struck them in all the borders of Israel ³³ from the Jordan eastward, all the land of Gilead, the Gadites, and the Reubenites, and the Manassites, from Aroer, which is by the valley of the Arnon, even Gilead and Bashan.

³⁴ Now the rest of the acts of Jehu, and all that he did, and all his might, aren’t they written in the book of the chronicles of the kings of Israel? ³⁵ Jehu slept with his fathers; and they buried him in Samaria. Jehoahaz his son reigned in his place. ³⁶ The time that Jehu reigned over Israel in Samaria was twenty-eight years.