၁၉

^၁ အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ဧ လိ ယ ပြု ခဲ့ သော အ ကြောင်း အ ရာ အ လုံး စုံ နှင့် ပ ရော ဖက် အား လုံး ကို ဓား နှင့် ကွပ် မျက် ခဲ့ ပုံ အ လုံး စုံ တို့ ကို ယေ ဇ ဗေ လ အား ပြော ပြ သော အ ခါ၊ ^၂ ယေ ဇ ဗေ လ သည် ဧ လိ ယ ထံ တ မန် ကို စေ လွှတ် ၍ “မ နက် ဖြန် ယ ခု လို အ ချိန် တွင် သင့် အ သက် ကို ထို ပ ရော ဖက် တို့ ၏ အ သက် ကဲ့ သို့ မ ဖြစ် စေ လျှင် ဘု ရား အ များ တို့ သည် ငါ့ ကို ထို ထက် မ က ပြု ပါ စေ သော” ဟု ဆို စေ ၏။

^၃ ထို အ ခါ ဧ လိ ယ သည် ကြောက် သ ဖြင့် အ သက် ဘေး လွတ် အောင် ထ ပြေး ရာ ယု ဒ ပြည်၊ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ သို့ ရောက် သွား လေ ၏။ ထို မြို့ တွင် မိ မိ ငယ် သား ကို ထား ခဲ့ ၍၊ ^၄ တော ကန္တာ ရ သို့ ခ ရီး ဆက် လေ ၏။ တစ် ရက် ကြာ ခ ရီး သွား ပြီး လျှင် ရှား ပင် တစ် ပင် အောက် တွင် ထိုင် လျက် “အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ တန် ပါ ပြီ။ ယ ခု အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို ရုပ် သိမ်း တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ကျွန်ုပ် ဘိုး ဘေး တို့ ထက် မြတ် သော သူ မ ဟုတ် ပါ” ဟု မိ မိ အ သက် သေ ဖို့ ဆု တောင်း လေ ၏။  ^၅ ထို့ နောက် သူ သည် ထို ရှား ပင် အောက် တွင် လဲ လျောင်း ၍ အိပ် ပျော် သွား‌ လေ ၏။ ထို စဉ် ကောင်း ကင် တ မန် တစ် ပါး က သူ့ ကို တို့ ပြီး “ထ ၍ စား ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၆ သူ ကြည့် လိုက် သော အ ခါ ခေါင်း ရင်း နား တွင် ကင် ထား သော မုန့် တစ် ချပ် နှင့် ရေ ဘူး တစ် ဘူး ကို တွေ့ ၏။ သူ သည် စား သောက် ပြီး ပြန် ၍ အိပ် ပျော် သွား လေ ၏။

^၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ဒု တိ ယ အ ကြိမ် လာ ၍ သူ့ ကို တို့ ပြီး လျှင် “ထ ၍ စား ပါ။ သင် သွား ရ မည့် ခ ရီး မှာ ဝေး လှ ၏” ဟု ဆို ၏။ ^၈ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ထ ၍ စား သောက် ၏။ ထို အ စား အ စာ ကြောင့် အား ပြည့် လာ ပြီး ဟော ရပ် ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ တောင် သို့ ရက် လေး ဆယ် ပတ် လုံး ခ ရီး ဆက် ၍၊

^၉ ထို နေ ရာ ရှိ လိုဏ် ဂူ တစ် ခု ထဲ သို့ ဝင် ၍ ည အိပ် ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သူ့ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍ “ဧ လိ ယ၊ ဤ နေ ရာ တွင် ဘာ လုပ် နေ သ နည်း” ဟု သူ့ အား မိန့် ဆို ၏။ ^၁၀ ထို အ ခါ သူ က “အ ကျွန်ုပ် သည် ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ အ လွန် စိတ် အား ထက် သန် သူ ဖြစ် ပါ ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ မူ ကား ကိုယ် တော် နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို ချိုး ဖောက် ကြ ပြီး ကိုယ် တော် ၏ ယဇ် ပလ္လင် များ ကို လည်း ဖြို ဖျက် ကြ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် ၏ ပ ရော ဖက် များ ကို လည်း ဓား နှင့် သတ် ကြ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဦး တည်း သာ ကျန် ခဲ့ ပါ ၏။ ယ ခု လည်း အ ကျွန်ုပ် ကို သတ် ရန် လိုက် ရှာ ကြ ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “တောင် ပေါ် သို့ သွား ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ရပ် နေ လော့” ဟု သူ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြတ် လျှောက် တော် မူ လျှင် ပြင်း ထန် သော လေ အ ဟုန် ကြောင့် တောင် များ အက် ကွဲ ကုန် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ မှောက် တွင် ကျောက် များ ကျိုး ပဲ့ ကုန် ၏။ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လေ ထဲ ၌ ရှိ တော် မ မူ။ လေ တိုက် ပြီး မှ င လျင် လှုပ် ၏။ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် င လျင် ထဲ တွင် လည်း ရှိ တော် မ မူ။ ^၁၂ င လျင် လှုပ် ပြီး နောက် မီး လောင် ၏။ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မီး ထဲ တွင် ရှိ တော် မ မူ။ မီး လောင် ပြီး နောက် ဖြည်း ညင်း သာ ယာ သော အ သံ ထွက် လာ ၏။

^၁၃ ဧ လိ ယ သည် ထို အ သံ ကို ကြား လျှင် မိ မိ မျက် နှာ ကို ဝတ် လုံ နှင့် အုပ် ပြီး တောင် ထိပ် လိုဏ် ဂူ ဝ တွင် ထွက် ရပ် နေ ၏။ ထို အ ခါ အ သံ တော် က “ဧ လိ ယ၊ ဤ နေ ရာ တွင် ဘာ လုပ် နေ သ နည်း” ဟု သူ့ အား မေး ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ သူ က “အ ကျွန်ုပ် သည် ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ အ လွန် စိတ် အား ထက် သန် သူ ဖြစ် ပါ ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ မူ ကား ကိုယ် တော် နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို ချိုး ဖောက် ကြ ပြီး ကိုယ် တော် ၏ ယဇ် ပလ္လင် များ ကို လည်း ဖြို ဖျက် ကြ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် ၏ ပ ရော ဖက် များ ကို လည်း ဓား နှင့် သတ် ကြ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဦး တည်း သာ ကျန် ခဲ့ ပါ ၏။ ယ ခု လည်း အ ကျွန်ုပ် ကို သတ် ရန် လိုက် ရှာ ကြ ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၁၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း သူ့ အား “သင် လာ သည့် လမ်း အ တိုင်း ဒ မတ် စ ကပ် တော ကန္တာ ရ သို့ ပြန် သွား လော့။ ရောက် လျှင် ဟာ ဇေ လ ကို ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် အ ဖြစ်၊ ^၁၆ နိမ် ရှိ ၏ သား ယေ ဟု ကို အစ္စ ရေး ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး လော့။ အာ ဗေ လ မ ဟော လ မြို့ ရှိ ရှာ ဖတ် ၏ သား ဧ လိ ရှဲ ကို သင့် ကိုယ် စား ပ ရော ဖက် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး လော့။ ^၁၇ ဟာ ဇေ လ ၏ ဓား ဘေး မှ လွတ် မြောက် သွား သော သူ ကို ယေ ဟု သတ် လိမ့် မည်။ ယေ ဟု ၏ ဓား ဘေး မှ လွတ် မြောက် သွား သော သူ ကို ဧ လိ ရှဲ သတ် လိမ့် မည်။ ^၁၈ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တွင် ဗာ လ ရှေ့ ၌ ဒူး မ ထောက် သော သူ၊ နှုတ် ဖြင့် မ နမ်း သော သူ လူ ပေါင်း ခု နစ် ထောင် ကို ငါ ကျန် ရစ် စေ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၉ ဤ သို့ ဖြင့် ဧ လိ ယ သည် ထို နေ ရာ မှ ထွက် သွား ၍ ရှာ ဖတ် ၏ သား ဧ လိ ရှဲ နှင့် တွေ့ ၏။ လယ် ထွန် လျက် ရှိ သော နွား တစ် ဆယ့် နှစ် ရှဉ်း တွင် ဧ လိ ရှဲ သည် တစ် ဆယ့် နှစ် ရှဉ်း မြောက် ၌ လယ် ထွန် နေ ၏။ ဧ လိ ယ သည် သူ့ နား သို့ သွား ပြီး မိ မိ ဝတ် လုံ ကို သူ့ အ ပေါ် လွှား တင် ပေး လိုက် လျှင်၊ ^၂၀ ဧ လိ ရှဲ သည် နွား ကို ထား ခဲ့ ၍ ဧ လိ ယ နောက် သို့ လိုက် လျက် “အ ကျွန်ုပ် မိ ဘ ကို နမ်း ပြီး နှုတ် ဆက် ပါ ရ စေ။ ပြီး လျှင် အ ရှင့် နောက် သို့ လိုက် ပါ မည်” ဟု ဆို ၏။ ဧ လိ ယ က လည်း သူ့ အား “သင့် ကို ငါ မည် သို့ ပြု ပြီး ပြီ နည်း။ သွား ပြီး ပြန် လာ ခဲ့ ပါ” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၂၁ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ သည် ဧ လိ ယ နောက် လိုက် သွား ရာ မှ ပြန် လာ ၍ နွား တစ် ရှဉ်း ကို ယူ ပြီး သတ် ၏။ နွား ထမ်း ပိုး ကို ထင်း လုပ် ၍ ဟင်း ချက် ပြီး လျှင် လူ တို့ အား ကျွေး မွေး သ ဖြင့် လူ တို့ လည်း စား ကြ ၏။ ထို့ နောက် သူ သည် ဧ လိ ယ နောက် သို့ လိုက် ၍ တ ပည့် ခံ လေ ၏။

19

¹ Ahab told Jezebel all that Elijah had done, and how he had killed all the prophets with the sword. ² Then Jezebel sent a messenger to Elijah, saying, “So let the gods do to me, and more also, if I don’t make your life as the life of one of them by tomorrow about this time!”

³ When he saw that, he arose and ran for his life, and came to Beersheba, which belongs to Judah, and left his servant there. ⁴ But he himself went a day’s journey into the wilderness, and came and sat down under a juniper tree. Then he requested for himself that he might die, and said, “It is enough. Now, O Yahweh, take away my life; for I am not better than my fathers.” ⁵ He lay down and slept under a juniper tree; and behold, an angel touched him, and said to him, “Arise and eat!” ⁶ He looked, and behold, there was at his head a cake baked on the coals, and a jar of water. He ate and drank, and lay down again.

⁷ Yahweh’s angel came again the second time, and touched him, and said, “Arise and eat, because the journey is too great for you.” ⁸ He arose, and ate and drank, and went in the strength of that food forty days and forty nights to Horeb, God’s Mountain.

⁹ He came to a cave there, and camped there; and behold, Yahweh’s word came to him, and he said to him, “What are you doing here, Elijah?” ¹⁰ He said, “I have been very jealous for Yahweh, the God of Armies; for the children of Israel have forsaken your covenant, thrown down your altars, and killed your prophets with the sword. I, even I only, am left; and they seek my life, to take it away.”

¹¹ He said, “Go out and stand on the mountain before Yahweh.” Behold, Yahweh passed by, and a great and strong wind tore the mountains and broke in pieces the rocks before Yahweh; but Yahweh was not in the wind. After the wind there was an earthquake; but Yahweh was not in the earthquake. ¹² After the earthquake a fire passed; but Yahweh was not in the fire. After the fire, there was a still small voice.

¹³ When Elijah heard it, he wrapped his face in his mantle, went out, and stood in the entrance of the cave. Behold, a voice came to him, and said, “What are you doing here, Elijah?” ¹⁴ He said, “I have been very jealous for Yahweh, the God of Armies; for the children of Israel have forsaken your covenant, thrown down your altars, and killed your prophets with the sword. I, even I only, am left; and they seek my life, to take it away.”

¹⁵ Yahweh said to him, “Go, return on your way to the wilderness of Damascus. When you arrive, anoint Hazael to be king over Syria. ¹⁶ Anoint Jehu the son of Nimshi to be king over Israel; and anoint Elisha the son of Shaphat of Abel Meholah to be prophet in your place. ¹⁷ He who escapes from the sword of Hazael, Jehu will kill; and he who escapes from the sword of Jehu, Elisha will kill. ¹⁸ Yet I reserved seven thousand in Israel, all the knees of which have not bowed to Baal, and every mouth which has not kissed him.”

¹⁹ So he departed from there and found Elisha the son of Shaphat, who was plowing with twelve yoke of oxen before him, and he with the twelfth. Elijah went over to him and put his mantle on him. ²⁰ Elisha left the oxen and ran after Elijah, and said, “Let me please kiss my father and my mother, and then I will follow you.” He said to him, “Go back again; for what have I done to you?” ²¹ He returned from following him, and took the yoke of oxen, killed them, and boiled their meat with the oxen’s equipment, and gave to the people; and they ate. Then he arose, and went after Elijah, and served him.

၁၉

^၁ အာ ဟပ် မင်း ကြီး သည် ဧ လိ ယ ပြု ခဲ့ သော အ ကြောင်း အ ရာ အ လုံး စုံ နှင့် ပ ရော ဖက် အား လုံး ကို ဓား နှင့် ကွပ် မျက် ခဲ့ ပုံ အ လုံး စုံ တို့ ကို ယေ ဇ ဗေ လ အား ပြော ပြ သော အ ခါ၊ ^၂ ယေ ဇ ဗေ လ သည် ဧ လိ ယ ထံ တ မန် ကို စေ လွှတ် ၍ “မ နက် ဖြန် ယ ခု လို အ ချိန် တွင် သင့် အ သက် ကို ထို ပ ရော ဖက် တို့ ၏ အ သက် ကဲ့ သို့ မ ဖြစ် စေ လျှင် ဘု ရား အ များ တို့ သည် ငါ့ ကို ထို ထက် မ က ပြု ပါ စေ သော” ဟု ဆို စေ ၏။

^၃ ထို အ ခါ ဧ လိ ယ သည် ကြောက် သ ဖြင့် အ သက် ဘေး လွတ် အောင် ထ ပြေး ရာ ယု ဒ ပြည်၊ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ သို့ ရောက် သွား လေ ၏။ ထို မြို့ တွင် မိ မိ ငယ် သား ကို ထား ခဲ့ ၍၊ ^၄ တော ကန္တာ ရ သို့ ခ ရီး ဆက် လေ ၏။ တစ် ရက် ကြာ ခ ရီး သွား ပြီး လျှင် ရှား ပင် တစ် ပင် အောက် တွင် ထိုင် လျက် “အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ တန် ပါ ပြီ။ ယ ခု အ ကျွန်ုပ် အ သက် ကို ရုပ် သိမ်း တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ကျွန်ုပ် ဘိုး ဘေး တို့ ထက် မြတ် သော သူ မ ဟုတ် ပါ” ဟု မိ မိ အ သက် သေ ဖို့ ဆု တောင်း လေ ၏။  ^၅ ထို့ နောက် သူ သည် ထို ရှား ပင် အောက် တွင် လဲ လျောင်း ၍ အိပ် ပျော် သွား‌ လေ ၏။ ထို စဉ် ကောင်း ကင် တ မန် တစ် ပါး က သူ့ ကို တို့ ပြီး “ထ ၍ စား ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၆ သူ ကြည့် လိုက် သော အ ခါ ခေါင်း ရင်း နား တွင် ကင် ထား သော မုန့် တစ် ချပ် နှင့် ရေ ဘူး တစ် ဘူး ကို တွေ့ ၏။ သူ သည် စား သောက် ပြီး ပြန် ၍ အိပ် ပျော် သွား လေ ၏။

^၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ဒု တိ ယ အ ကြိမ် လာ ၍ သူ့ ကို တို့ ပြီး လျှင် “ထ ၍ စား ပါ။ သင် သွား ရ မည့် ခ ရီး မှာ ဝေး လှ ၏” ဟု ဆို ၏။ ^၈ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ထ ၍ စား သောက် ၏။ ထို အ စား အ စာ ကြောင့် အား ပြည့် လာ ပြီး ဟော ရပ် ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ တောင် သို့ ရက် လေး ဆယ် ပတ် လုံး ခ ရီး ဆက် ၍၊

^၉ ထို နေ ရာ ရှိ လိုဏ် ဂူ တစ် ခု ထဲ သို့ ဝင် ၍ ည အိပ် ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သူ့ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍ “ဧ လိ ယ၊ ဤ နေ ရာ တွင် ဘာ လုပ် နေ သ နည်း” ဟု သူ့ အား မိန့် ဆို ၏။ ^၁၀ ထို အ ခါ သူ က “အ ကျွန်ုပ် သည် ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ အ လွန် စိတ် အား ထက် သန် သူ ဖြစ် ပါ ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ မူ ကား ကိုယ် တော် နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို ချိုး ဖောက် ကြ ပြီး ကိုယ် တော် ၏ ယဇ် ပလ္လင် များ ကို လည်း ဖြို ဖျက် ကြ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် ၏ ပ ရော ဖက် များ ကို လည်း ဓား နှင့် သတ် ကြ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဦး တည်း သာ ကျန် ခဲ့ ပါ ၏။ ယ ခု လည်း အ ကျွန်ုပ် ကို သတ် ရန် လိုက် ရှာ ကြ ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “တောင် ပေါ် သို့ သွား ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် တွင် ရပ် နေ လော့” ဟု သူ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြတ် လျှောက် တော် မူ လျှင် ပြင်း ထန် သော လေ အ ဟုန် ကြောင့် တောင် များ အက် ကွဲ ကုန် ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ မှောက် တွင် ကျောက် များ ကျိုး ပဲ့ ကုန် ၏။ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လေ ထဲ ၌ ရှိ တော် မ မူ။ လေ တိုက် ပြီး မှ င လျင် လှုပ် ၏။ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် င လျင် ထဲ တွင် လည်း ရှိ တော် မ မူ။ ^၁၂ င လျင် လှုပ် ပြီး နောက် မီး လောင် ၏။ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မီး ထဲ တွင် ရှိ တော် မ မူ။ မီး လောင် ပြီး နောက် ဖြည်း ညင်း သာ ယာ သော အ သံ ထွက် လာ ၏။

^၁၃ ဧ လိ ယ သည် ထို အ သံ ကို ကြား လျှင် မိ မိ မျက် နှာ ကို ဝတ် လုံ နှင့် အုပ် ပြီး တောင် ထိပ် လိုဏ် ဂူ ဝ တွင် ထွက် ရပ် နေ ၏။ ထို အ ခါ အ သံ တော် က “ဧ လိ ယ၊ ဤ နေ ရာ တွင် ဘာ လုပ် နေ သ နည်း” ဟု သူ့ အား မေး ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ သူ က “အ ကျွန်ုပ် သည် ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ အ လွန် စိတ် အား ထက် သန် သူ ဖြစ် ပါ ၏။ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ မူ ကား ကိုယ် တော် နှင့် ဖွဲ့ ခဲ့ သော ပ ဋိ ညာဉ် ကို ချိုး ဖောက် ကြ ပြီး ကိုယ် တော် ၏ ယဇ် ပလ္လင် များ ကို လည်း ဖြို ဖျက် ကြ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် ၏ ပ ရော ဖက် များ ကို လည်း ဓား နှင့် သတ် ကြ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဦး တည်း သာ ကျန် ခဲ့ ပါ ၏။ ယ ခု လည်း အ ကျွန်ုပ် ကို သတ် ရန် လိုက် ရှာ ကြ ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၁၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း သူ့ အား “သင် လာ သည့် လမ်း အ တိုင်း ဒ မတ် စ ကပ် တော ကန္တာ ရ သို့ ပြန် သွား လော့။ ရောက် လျှင် ဟာ ဇေ လ ကို ဆီး ရီး ယား ဘု ရင် အ ဖြစ်၊ ^၁၆ နိမ် ရှိ ၏ သား ယေ ဟု ကို အစ္စ ရေး ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး လော့။ အာ ဗေ လ မ ဟော လ မြို့ ရှိ ရှာ ဖတ် ၏ သား ဧ လိ ရှဲ ကို သင့် ကိုယ် စား ပ ရော ဖက် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး လော့။ ^၁၇ ဟာ ဇေ လ ၏ ဓား ဘေး မှ လွတ် မြောက် သွား သော သူ ကို ယေ ဟု သတ် လိမ့် မည်။ ယေ ဟု ၏ ဓား ဘေး မှ လွတ် မြောက် သွား သော သူ ကို ဧ လိ ရှဲ သတ် လိမ့် မည်။ ^၁၈ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တွင် ဗာ လ ရှေ့ ၌ ဒူး မ ထောက် သော သူ၊ နှုတ် ဖြင့် မ နမ်း သော သူ လူ ပေါင်း ခု နစ် ထောင် ကို ငါ ကျန် ရစ် စေ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၉ ဤ သို့ ဖြင့် ဧ လိ ယ သည် ထို နေ ရာ မှ ထွက် သွား ၍ ရှာ ဖတ် ၏ သား ဧ လိ ရှဲ နှင့် တွေ့ ၏။ လယ် ထွန် လျက် ရှိ သော နွား တစ် ဆယ့် နှစ် ရှဉ်း တွင် ဧ လိ ရှဲ သည် တစ် ဆယ့် နှစ် ရှဉ်း မြောက် ၌ လယ် ထွန် နေ ၏။ ဧ လိ ယ သည် သူ့ နား သို့ သွား ပြီး မိ မိ ဝတ် လုံ ကို သူ့ အ ပေါ် လွှား တင် ပေး လိုက် လျှင်၊ ^၂၀ ဧ လိ ရှဲ သည် နွား ကို ထား ခဲ့ ၍ ဧ လိ ယ နောက် သို့ လိုက် လျက် “အ ကျွန်ုပ် မိ ဘ ကို နမ်း ပြီး နှုတ် ဆက် ပါ ရ စေ။ ပြီး လျှင် အ ရှင့် နောက် သို့ လိုက် ပါ မည်” ဟု ဆို ၏။ ဧ လိ ယ က လည်း သူ့ အား “သင့် ကို ငါ မည် သို့ ပြု ပြီး ပြီ နည်း။ သွား ပြီး ပြန် လာ ခဲ့ ပါ” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၂၁ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ သည် ဧ လိ ယ နောက် လိုက် သွား ရာ မှ ပြန် လာ ၍ နွား တစ် ရှဉ်း ကို ယူ ပြီး သတ် ၏။ နွား ထမ်း ပိုး ကို ထင်း လုပ် ၍ ဟင်း ချက် ပြီး လျှင် လူ တို့ အား ကျွေး မွေး သ ဖြင့် လူ တို့ လည်း စား ကြ ၏။ ထို့ နောက် သူ သည် ဧ လိ ယ နောက် သို့ လိုက် ၍ တ ပည့် ခံ လေ ၏။

19

¹ Ahab told Jezebel all that Elijah had done, and how he had killed all the prophets with the sword. ² Then Jezebel sent a messenger to Elijah, saying, “So let the gods do to me, and more also, if I don’t make your life as the life of one of them by tomorrow about this time!”

³ When he saw that, he arose and ran for his life, and came to Beersheba, which belongs to Judah, and left his servant there. ⁴ But he himself went a day’s journey into the wilderness, and came and sat down under a juniper tree. Then he requested for himself that he might die, and said, “It is enough. Now, O Yahweh, take away my life; for I am not better than my fathers.” ⁵ He lay down and slept under a juniper tree; and behold, an angel touched him, and said to him, “Arise and eat!” ⁶ He looked, and behold, there was at his head a cake baked on the coals, and a jar of water. He ate and drank, and lay down again.

⁷ Yahweh’s angel came again the second time, and touched him, and said, “Arise and eat, because the journey is too great for you.” ⁸ He arose, and ate and drank, and went in the strength of that food forty days and forty nights to Horeb, God’s Mountain.

⁹ He came to a cave there, and camped there; and behold, Yahweh’s word came to him, and he said to him, “What are you doing here, Elijah?” ¹⁰ He said, “I have been very jealous for Yahweh, the God of Armies; for the children of Israel have forsaken your covenant, thrown down your altars, and killed your prophets with the sword. I, even I only, am left; and they seek my life, to take it away.”

¹¹ He said, “Go out and stand on the mountain before Yahweh.” Behold, Yahweh passed by, and a great and strong wind tore the mountains and broke in pieces the rocks before Yahweh; but Yahweh was not in the wind. After the wind there was an earthquake; but Yahweh was not in the earthquake. ¹² After the earthquake a fire passed; but Yahweh was not in the fire. After the fire, there was a still small voice.

¹³ When Elijah heard it, he wrapped his face in his mantle, went out, and stood in the entrance of the cave. Behold, a voice came to him, and said, “What are you doing here, Elijah?” ¹⁴ He said, “I have been very jealous for Yahweh, the God of Armies; for the children of Israel have forsaken your covenant, thrown down your altars, and killed your prophets with the sword. I, even I only, am left; and they seek my life, to take it away.”

¹⁵ Yahweh said to him, “Go, return on your way to the wilderness of Damascus. When you arrive, anoint Hazael to be king over Syria. ¹⁶ Anoint Jehu the son of Nimshi to be king over Israel; and anoint Elisha the son of Shaphat of Abel Meholah to be prophet in your place. ¹⁷ He who escapes from the sword of Hazael, Jehu will kill; and he who escapes from the sword of Jehu, Elisha will kill. ¹⁸ Yet I reserved seven thousand in Israel, all the knees of which have not bowed to Baal, and every mouth which has not kissed him.”

¹⁹ So he departed from there and found Elisha the son of Shaphat, who was plowing with twelve yoke of oxen before him, and he with the twelfth. Elijah went over to him and put his mantle on him. ²⁰ Elisha left the oxen and ran after Elijah, and said, “Let me please kiss my father and my mother, and then I will follow you.” He said to him, “Go back again; for what have I done to you?” ²¹ He returned from following him, and took the yoke of oxen, killed them, and boiled their meat with the oxen’s equipment, and gave to the people; and they ate. Then he arose, and went after Elijah, and served him.