၁၇

^၁ ဂိ လဒ် ပြည် ရှိ တိ ရှ ဘိ မြို့ သား ဧ လိ ယ က အာ ဟပ် မင်း ကြီး အား “ငါ ကိုး ကွယ် သော အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ဤ နှစ် များ အ တွင်း ငါ အ မိန့် မ ပေး ဘဲ မိုး မ ရွာ၊ နှင်း မ ကျ စေ ရ” ဟု ဆို ၏။

^၂ ထို့ နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် ဧ လိ ယ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍၊ ^၃ “ဤ အ ရပ် မှ ထွက် ၍ အ ‌ရှေ့ ဘက် သို့ သွား လော့။ ဂျော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့ ဘက် ခေ ရိတ် ချောင်း နား တွင် ပုန်း ရှောင် ၍၊ ^၄ ထို ချောင်း ရေ ကို သောက် ရ မည်။ ထို နေ ရာ တွင် သင့် ကို ကျွေး မွေး ရန် ကျီး အ တို့ ကို ငါ မှာ ထား ပြီ” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၅ ဧ လိ ယ လည်း ထွက် သွား ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဂျော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့ ဘက် ရှိ ခေ ရိတ် ချောင်း နား တွင် သွား ရောက် နေ ထိုင် လေ ၏။ ^၆ ကျီး အ တို့ သည် သူ့ အ တွက် အ သား နှင့် မုန့် တို့ ကို နံ နက် တစ် ကြိမ်၊ ည နေ တစ် ကြိမ် ယူ ဆောင် လာ ပေး ၏။ ထို ချောင်း မှ ရေ ကို သူ သောက် ၏။

^၇ သို့ သော် မြေ ပေါ် တွင် မိုး မ ရွာ သ ဖြင့် ကာ လ အ တန် ကြာ သော အ ခါ ချောင်း ရေ ခန်း ခြောက် သွား‌ လေ ၏။ ^၈ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် သူ့ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍၊ ^၉ “ထ ‌လော့။ ဆီ ဒုန် ပြည် ဇ ရတ္တ မြို့ သို့ သွား ပြီး ထို မြို့ တွင် နေ လော့။ ကြည့် ရှု လော့။ ထို မြို့ တွင် သင့် ကို ကျွေး မွေး ရန် မု ဆိုး မ ကို ငါ မှာ ထား ပြီ” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၁၀ ဧ လိ ယ သည် လည်း ဇ ရတ္တ မြို့ သို့ ထ သွား လေ ၏။ မြို့ တံ ခါး နား သို့ ရောက် သော အ ခါ ထင်း ကောက် နေ သော မု ဆိုး မ တစ် ယောက် ကို တွေ့ ၏။ သူ သည် ထို မု ဆိုး မ ကို ခေါ် ၍ “ငါ့ ကို ရေ တစ် ခွက် ‌လောက် တိုက် ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၁ ထို မု ဆိုး မ ရေ သွား ယူ စဉ် ဧ လိ ယ က သူ့ အား “မုန့် လည်း အ နည်း ငယ် ယူ လာ ပေး ပါ” ဟု လှမ်း ‌ပြော ၏။ ^၁၂ ထို အ ခါ မု ဆိုး မ က “သင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ အ ကျွန်ုပ် ၌ မုန့် မ ရှိ ပါ။ အိုး ထဲ ၌ လက် တစ် ဆုပ် စာ မုန့် ညက် နှင့် ဘူး ထဲ ၌ ဆီ အ နည်း ငယ် သာ ရှိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် သည် ထင်း နှစ် ချောင်း ကို ကောက် ပြီး လျှင် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် သား အ ဖို့ မုန့် ပြန် ဖုတ် ပါ မည်။ ထို မုန့် ကို စား ပြီး လျှင် အ ကျွန်ုပ် တို့ သေ ဖို့ သာ ကျန် ပါ တော့ သည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၃ ဧ လိ ယ က လည်း သူ့ အား “မ စိုး ရိမ် နှင့်။ သင် ပြော သည့် အ တိုင်း သွား ၍ ပြု ပါ။ ပြီး လျှင် မုန့် သေး သေး လေး တစ် ချပ် ကို ဖုတ် ပြီး ငါ့ ကို ဦး စွာ လာ ပေး ပါ။ နောက် မှ သင် နှင့် သင့် သား အ တွက် ဖုတ် ပါ။ ^၁၄ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြေ ပေါ် ၌ မိုး ရွာ စေ မည့် အ ချိန် မ ရောက် မ ချင်း အိုး ထဲ မှ မုန့် ညက် မ ကုန်၊ ဘူး ထဲ မှ ဆီ မ လျော့ ရ’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ နှင့် ပြီ” ဟု ဆို ၏။

^၁၅ ထို မု ဆိုး မ လည်း ဧ လိ ယ ဆို သည့် အ တိုင်း သွား ၍ ပြု လေ ၏။ ဧ လိ ယ အ ပါ အ ဝင် ထို အ မျိုး သ မီး နှင့် သူ ၏ အိမ် သား တို့ သည် ရက် ပေါင်း များ စွာ စား ရ ကြ ၏။ ^၁၆ ဧ လိ ယ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ထား သည့် စ ကား အ တိုင်း အိုး ထဲ မှ မုန့် ညက် မ ကုန်၊ ဘူး ထဲ မှ ဆီ မ လျော့ ဘဲ ရှိ လေ ၏။

^၁၇ ထို့ နောက် တွင် အိမ် ရှင် မု ဆိုး မ ၏ သား သည် နာ မ ကျန်း ဖြစ် ၍ ဝေ ဒ နာ ပြင်း ထန် သ ဖြင့် သေ ဆုံး လေ ၏။ ^၁၈ ထို အ ခါ သူ က ဧ လိ ယ အား “အို ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ၊ သင် နှင့် အ ကျွန်ုပ် အ ဘယ် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ပြစ် များ ကို ပြန် သ တိ ရ စေ ရန် နှင့် အ ကျွန်ုပ် သား ကို သေ စေ ရန် အ ကျွန်ုပ် ထံ ရောက် လာ ခဲ့ သ လော” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၉ ထို အ ခါ ဧ လိ ယ က “သင့် သား ကို ပေး ပါ” ဟု ဆို ပြီး ထို မု ဆိုး မ ရင် ခွင် မှ သား ကို ယူ ၍ မိ မိ နေ ရာ အ ထက် ခန်း သို့ သယ် သွား ကာ မိ မိ ၏ အိပ် ရာ ပေါ် တွင် ချ ထား ၏။ ^၂၀ ထို့ နောက် “အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တည်း ခို ရာ အိမ် မှ မု ဆိုး မ ကို ပါ ဒုက္ခ ရောက် စေ တော် မူ ပြီ လော။ ယ ခု သူ ၏ သား သေ ပါ ပြီ” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် တောင်း လျှောက် လေ ၏။ ^၂၁ ထို့ နောက် သူ သည် သူ ငယ် အ ပေါ် ကိုယ် ကို သုံး ကြိမ် မှောက် ပြီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ “အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဤ သူ ငယ် ကို ပြန် ၍ အ သက် ရှင် စေ တော် မူ ပါ” ဟူ ၍ အော် ဟစ် တောင်း လျှောက် ၏။

^၂၂ ဧ လိ ယ ၏ တောင်း လျှောက် သံ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား နား ညောင်း တော် မူ ပြီး သူ ငယ် ကို အ သက် ပြန် သွင်း ပေး ၍ သူ ငယ် အ သက် ပြန် ရှင် လာ လေ ၏။ ^၂၃ ဧ လိ ယ သည် သူ ငယ် ကို ပွေ့ ပြီး မိ မိ နေ ရာ အ ထက် ခန်း မှ အောက် သို့ ချီ လာ ၍ သူ ငယ် ကို မိ ခင် လက် သို့ အပ် လိုက် ပြီး ဧ လိ ယ က “ကြည့် ပါ။ သင့် သား အ သက် ပြန် ရှင် ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၂၄ ထို အ ခါ ထို အ မျိုး သ မီး က ဧ လိ ယ အား “သင် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ဖြစ် ကြောင်း၊ သင် ဆင့် ဆို သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် သည် မှန် ကန် ကြောင်း ကို အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ ပြီ” ဟု ဆို ၏။

17

¹ Elijah the Tishbite, who was one of the settlers of Gilead, said to Ahab, “As Yahweh, the God of Israel, lives, before whom I stand, there shall not be dew nor rain these years, but according to my word.”

² Then Yahweh’s word came to him, saying, ³ “Go away from here, turn eastward, and hide yourself by the brook Cherith, that is before the Jordan. ⁴ You shall drink from the brook. I have commanded the ravens to feed you there.” ⁵ So he went and did according to Yahweh’s word, for he went and lived by the brook Cherith that is before the Jordan. ⁶ The ravens brought him bread and meat in the morning, and bread and meat in the evening; and he drank from the brook.

⁷ After a while, the brook dried up, because there was no rain in the land. ⁸ Yahweh’s word came to him, saying, ⁹ “Arise, go to Zarephath, which belongs to Sidon, and stay there. Behold, I have commanded a widow there to sustain you.”

¹⁰ So he arose and went to Zarephath; and when he came to the gate of the city, behold, a widow was there gathering sticks. He called to her and said, “Please get me a little water in a jar, that I may drink.” ¹¹ As she was going to get it, he called to her and said, “Please bring me a morsel of bread in your hand.” ¹² She said, “As Yahweh your God lives, I don’t have anything baked, but only a handful of meal in a jar and a little oil in a jar. Behold, I am gathering two sticks, that I may go in and bake it for me and my son, that we may eat it, and die.”

¹³ Elijah said to her, “Don’t be afraid. Go and do as you have said; but make me a little cake from it first, and bring it out to me, and afterward make some for you and for your son. ¹⁴ For Yahweh, the God of Israel, says, ‘The jar of meal will not run out, and the jar of oil will not fail, until the day that Yahweh sends rain on the earth.’ ”

¹⁵ She went and did according to the saying of Elijah; and she, he, and her household ate many days. ¹⁶ The jar of meal didn’t run out and the jar of oil didn’t fail, according to Yahweh’s word, which he spoke by Elijah.

¹⁷ After these things, the son of the woman, the mistress of the house, became sick; and his sickness was so severe that there was no breath left in him. ¹⁸ She said to Elijah, “What have I to do with you, you man of God? You have come to me to bring my sin to memory, and to kill my son!” ¹⁹ He said to her, “Give me your son.” He took him out of her bosom, and carried him up into the room where he stayed, and laid him on his own bed. ²⁰ He cried to Yahweh and said, “Yahweh my God, have you also brought evil on the widow with whom I am staying, by killing her son?” ²¹ He stretched himself on the child three times, and cried to Yahweh and said, “Yahweh my God, please let this child’s soul come into him again.”

²² Yahweh listened to the voice of Elijah; and the soul of the child came into him again, and he revived. ²³ Elijah took the child and brought him down out of the room into the house, and delivered him to his mother; and Elijah said, “Behold, your son lives.” ²⁴ The woman said to Elijah, “Now I know that you are a man of God, and that Yahweh’s word in your mouth is truth.”

၁၇

^၁ ဂိ လဒ် ပြည် ရှိ တိ ရှ ဘိ မြို့ သား ဧ လိ ယ က အာ ဟပ် မင်း ကြီး အား “ငါ ကိုး ကွယ် သော အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ဤ နှစ် များ အ တွင်း ငါ အ မိန့် မ ပေး ဘဲ မိုး မ ရွာ၊ နှင်း မ ကျ စေ ရ” ဟု ဆို ၏။

^၂ ထို့ နောက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် ဧ လိ ယ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍၊ ^၃ “ဤ အ ရပ် မှ ထွက် ၍ အ ‌ရှေ့ ဘက် သို့ သွား လော့။ ဂျော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့ ဘက် ခေ ရိတ် ချောင်း နား တွင် ပုန်း ရှောင် ၍၊ ^၄ ထို ချောင်း ရေ ကို သောက် ရ မည်။ ထို နေ ရာ တွင် သင့် ကို ကျွေး မွေး ရန် ကျီး အ တို့ ကို ငါ မှာ ထား ပြီ” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၅ ဧ လိ ယ လည်း ထွက် သွား ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဂျော် ဒန် မြစ် အ ရှေ့ ဘက် ရှိ ခေ ရိတ် ချောင်း နား တွင် သွား ရောက် နေ ထိုင် လေ ၏။ ^၆ ကျီး အ တို့ သည် သူ့ အ တွက် အ သား နှင့် မုန့် တို့ ကို နံ နက် တစ် ကြိမ်၊ ည နေ တစ် ကြိမ် ယူ ဆောင် လာ ပေး ၏။ ထို ချောင်း မှ ရေ ကို သူ သောက် ၏။

^၇ သို့ သော် မြေ ပေါ် တွင် မိုး မ ရွာ သ ဖြင့် ကာ လ အ တန် ကြာ သော အ ခါ ချောင်း ရေ ခန်း ခြောက် သွား‌ လေ ၏။ ^၈ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် သူ့ ထံ သို့ ရောက် လာ ၍၊ ^၉ “ထ ‌လော့။ ဆီ ဒုန် ပြည် ဇ ရတ္တ မြို့ သို့ သွား ပြီး ထို မြို့ တွင် နေ လော့။ ကြည့် ရှု လော့။ ထို မြို့ တွင် သင့် ကို ကျွေး မွေး ရန် မု ဆိုး မ ကို ငါ မှာ ထား ပြီ” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၁၀ ဧ လိ ယ သည် လည်း ဇ ရတ္တ မြို့ သို့ ထ သွား လေ ၏။ မြို့ တံ ခါး နား သို့ ရောက် သော အ ခါ ထင်း ကောက် နေ သော မု ဆိုး မ တစ် ယောက် ကို တွေ့ ၏။ သူ သည် ထို မု ဆိုး မ ကို ခေါ် ၍ “ငါ့ ကို ရေ တစ် ခွက် ‌လောက် တိုက် ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၁ ထို မု ဆိုး မ ရေ သွား ယူ စဉ် ဧ လိ ယ က သူ့ အား “မုန့် လည်း အ နည်း ငယ် ယူ လာ ပေး ပါ” ဟု လှမ်း ‌ပြော ၏။ ^၁၂ ထို အ ခါ မု ဆိုး မ က “သင် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ အ ကျွန်ုပ် ၌ မုန့် မ ရှိ ပါ။ အိုး ထဲ ၌ လက် တစ် ဆုပ် စာ မုန့် ညက် နှင့် ဘူး ထဲ ၌ ဆီ အ နည်း ငယ် သာ ရှိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် သည် ထင်း နှစ် ချောင်း ကို ကောက် ပြီး လျှင် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် သား အ ဖို့ မုန့် ပြန် ဖုတ် ပါ မည်။ ထို မုန့် ကို စား ပြီး လျှင် အ ကျွန်ုပ် တို့ သေ ဖို့ သာ ကျန် ပါ တော့ သည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၁၃ ဧ လိ ယ က လည်း သူ့ အား “မ စိုး ရိမ် နှင့်။ သင် ပြော သည့် အ တိုင်း သွား ၍ ပြု ပါ။ ပြီး လျှင် မုန့် သေး သေး လေး တစ် ချပ် ကို ဖုတ် ပြီး ငါ့ ကို ဦး စွာ လာ ပေး ပါ။ နောက် မှ သင် နှင့် သင့် သား အ တွက် ဖုတ် ပါ။ ^၁၄ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘ငါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မြေ ပေါ် ၌ မိုး ရွာ စေ မည့် အ ချိန် မ ရောက် မ ချင်း အိုး ထဲ မှ မုန့် ညက် မ ကုန်၊ ဘူး ထဲ မှ ဆီ မ လျော့ ရ’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ နှင့် ပြီ” ဟု ဆို ၏။

^၁၅ ထို မု ဆိုး မ လည်း ဧ လိ ယ ဆို သည့် အ တိုင်း သွား ၍ ပြု လေ ၏။ ဧ လိ ယ အ ပါ အ ဝင် ထို အ မျိုး သ မီး နှင့် သူ ၏ အိမ် သား တို့ သည် ရက် ပေါင်း များ စွာ စား ရ ကြ ၏။ ^၁၆ ဧ လိ ယ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် ဆို ထား သည့် စ ကား အ တိုင်း အိုး ထဲ မှ မုန့် ညက် မ ကုန်၊ ဘူး ထဲ မှ ဆီ မ လျော့ ဘဲ ရှိ လေ ၏။

^၁၇ ထို့ နောက် တွင် အိမ် ရှင် မု ဆိုး မ ၏ သား သည် နာ မ ကျန်း ဖြစ် ၍ ဝေ ဒ နာ ပြင်း ထန် သ ဖြင့် သေ ဆုံး လေ ၏။ ^၁၈ ထို အ ခါ သူ က ဧ လိ ယ အား “အို ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ၊ သင် နှင့် အ ကျွန်ုပ် အ ဘယ် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ပြစ် များ ကို ပြန် သ တိ ရ စေ ရန် နှင့် အ ကျွန်ုပ် သား ကို သေ စေ ရန် အ ကျွန်ုပ် ထံ ရောက် လာ ခဲ့ သ လော” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၉ ထို အ ခါ ဧ လိ ယ က “သင့် သား ကို ပေး ပါ” ဟု ဆို ပြီး ထို မု ဆိုး မ ရင် ခွင် မှ သား ကို ယူ ၍ မိ မိ နေ ရာ အ ထက် ခန်း သို့ သယ် သွား ကာ မိ မိ ၏ အိပ် ရာ ပေါ် တွင် ချ ထား ၏။ ^၂၀ ထို့ နောက် “အို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် တည်း ခို ရာ အိမ် မှ မု ဆိုး မ ကို ပါ ဒုက္ခ ရောက် စေ တော် မူ ပြီ လော။ ယ ခု သူ ၏ သား သေ ပါ ပြီ” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် တောင်း လျှောက် လေ ၏။ ^၂၁ ထို့ နောက် သူ သည် သူ ငယ် အ ပေါ် ကိုယ် ကို သုံး ကြိမ် မှောက် ပြီး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ “အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဤ သူ ငယ် ကို ပြန် ၍ အ သက် ရှင် စေ တော် မူ ပါ” ဟူ ၍ အော် ဟစ် တောင်း လျှောက် ၏။

^၂၂ ဧ လိ ယ ၏ တောင်း လျှောက် သံ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား နား ညောင်း တော် မူ ပြီး သူ ငယ် ကို အ သက် ပြန် သွင်း ပေး ၍ သူ ငယ် အ သက် ပြန် ရှင် လာ လေ ၏။ ^၂၃ ဧ လိ ယ သည် သူ ငယ် ကို ပွေ့ ပြီး မိ မိ နေ ရာ အ ထက် ခန်း မှ အောက် သို့ ချီ လာ ၍ သူ ငယ် ကို မိ ခင် လက် သို့ အပ် လိုက် ပြီး ဧ လိ ယ က “ကြည့် ပါ။ သင့် သား အ သက် ပြန် ရှင် ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၂၄ ထို အ ခါ ထို အ မျိုး သ မီး က ဧ လိ ယ အား “သင် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ဖြစ် ကြောင်း၊ သင် ဆင့် ဆို သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် သည် မှန် ကန် ကြောင်း ကို အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ ပြီ” ဟု ဆို ၏။

17

¹ Elijah the Tishbite, who was one of the settlers of Gilead, said to Ahab, “As Yahweh, the God of Israel, lives, before whom I stand, there shall not be dew nor rain these years, but according to my word.”

² Then Yahweh’s word came to him, saying, ³ “Go away from here, turn eastward, and hide yourself by the brook Cherith, that is before the Jordan. ⁴ You shall drink from the brook. I have commanded the ravens to feed you there.” ⁵ So he went and did according to Yahweh’s word, for he went and lived by the brook Cherith that is before the Jordan. ⁶ The ravens brought him bread and meat in the morning, and bread and meat in the evening; and he drank from the brook.

⁷ After a while, the brook dried up, because there was no rain in the land. ⁸ Yahweh’s word came to him, saying, ⁹ “Arise, go to Zarephath, which belongs to Sidon, and stay there. Behold, I have commanded a widow there to sustain you.”

¹⁰ So he arose and went to Zarephath; and when he came to the gate of the city, behold, a widow was there gathering sticks. He called to her and said, “Please get me a little water in a jar, that I may drink.” ¹¹ As she was going to get it, he called to her and said, “Please bring me a morsel of bread in your hand.” ¹² She said, “As Yahweh your God lives, I don’t have anything baked, but only a handful of meal in a jar and a little oil in a jar. Behold, I am gathering two sticks, that I may go in and bake it for me and my son, that we may eat it, and die.”

¹³ Elijah said to her, “Don’t be afraid. Go and do as you have said; but make me a little cake from it first, and bring it out to me, and afterward make some for you and for your son. ¹⁴ For Yahweh, the God of Israel, says, ‘The jar of meal will not run out, and the jar of oil will not fail, until the day that Yahweh sends rain on the earth.’ ”

¹⁵ She went and did according to the saying of Elijah; and she, he, and her household ate many days. ¹⁶ The jar of meal didn’t run out and the jar of oil didn’t fail, according to Yahweh’s word, which he spoke by Elijah.

¹⁷ After these things, the son of the woman, the mistress of the house, became sick; and his sickness was so severe that there was no breath left in him. ¹⁸ She said to Elijah, “What have I to do with you, you man of God? You have come to me to bring my sin to memory, and to kill my son!” ¹⁹ He said to her, “Give me your son.” He took him out of her bosom, and carried him up into the room where he stayed, and laid him on his own bed. ²⁰ He cried to Yahweh and said, “Yahweh my God, have you also brought evil on the widow with whom I am staying, by killing her son?” ²¹ He stretched himself on the child three times, and cried to Yahweh and said, “Yahweh my God, please let this child’s soul come into him again.”

²² Yahweh listened to the voice of Elijah; and the soul of the child came into him again, and he revived. ²³ Elijah took the child and brought him down out of the room into the house, and delivered him to his mother; and Elijah said, “Behold, your son lives.” ²⁴ The woman said to Elijah, “Now I know that you are a man of God, and that Yahweh’s word in your mouth is truth.”