၁၆

^၁ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် တောင် ထိပ် ကို အ နည်း ငယ် လွန် သွား လျှင် မေ ဖိ ဗော ရှက် ၏ ငယ် သား ဇိ ဘ က ကုန်း နှီး တင် သော မြည်း နှစ် ကောင် နှင့် သူ့ ကို ကြို ဆို ၏။ ထို မြည်း တို့ ပေါ် တွင် မုန့် အ လုံး နှစ် ရာ၊ စ ပျစ် သီး ခြောက် အ ခိုင် တစ် ရာ၊ နွေ ရာ သီ သီး နှံ အ ခိုင် တစ် ရာ နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် တစ် ဘူး တင် ထား ၏။ ^၂ ရှင် ဘု ရင် က ဇိ ဘ အား “ဤ အ ရာ များ ကား အ ဘယ် အ တွက် နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် ဇိ ဘ က “မြည်း များ ကား အ ရှင် မင်း ကြီး နှင့် အိမ် သူ အိမ် သား တို့ စီး ဖို့၊ မုန့် နှင့် နွေ ရာ သီ သီး နှံ များ ကား ငယ် သား တို့ စား ဖို့၊ စ ပျစ် ဝိုင် ကား ကန္တာ ရ တွင် မော ပန်း သူ တို့ သောက် ဖို့ ဖြစ် ပါ ၏” ဟု လျှောက် တင် ၏။

^၃ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က “သင့် သ ခင် ၏ သား ကား အ ဘယ် မှာ နည်း” ဟု မေး လျှင် ဇိ ဘ က “’အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် တို့ သည် ငါ့ ခ မည်း တော် ၏ နိုင် ငံ ကို ငါ့ အား ပြန် ပေး ကောင်း ပေး လိမ့် မည်’ ဟု ဆို ၍ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် နေ ခဲ့ ပါ ၏” ဟု ရှင် ဘု ရင် အား လျှောက် တင် ၏။ ^၄ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က ဇိ ဘ အား “မေ ဖိ ဗော ရှက် ၌ ရှိ သ မျှ သည် သင့် အ ဖို့ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် ဆို လျှင် ဇိ ဘ က “အ ကျွန်ုပ် ဦး ညွှတ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး ရှေ့ တော် မှောက် တွင် မျက် နှာ သာ ရ ပါ စေ သော” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၅ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ဗာ ဟု ရိမ် မြို့ သို့ ရောက် သော အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ထဲ မှ လူ တစ် ယောက် ထွက် လာ ၏။ ထို သူ သည် ဂေ ရ ၏ သား ဖြစ် ၍ ရှိ မိ အ မည် ရှိ ၏။ သူ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကို ကျိန် ဆဲ ရင်း နှင့် ထွက် လာ ခြင်း ဖြစ် ၏။ ^၆ သူ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကို သာ မ က ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ အ မှု ထမ်း များ၊ လူ များ နှင့် မင်း ကြီး ၏ ဝဲ ဘက် ယာ ဘက် မှ စစ် သူ ရဲ များ ကို ကျောက် ခဲ နှင့် ပေါက် ရင်း၊ ^၇ “လူ သတ် သ မား၊ လူ ယုတ် မာ၊ ထွက် သွား ထွက် သွား၊ ^၈ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ အ ရိုက် အ ရာ ကို လု ယူ ၍ နန်း စံ ပြီး ရှော လု မင်း ကြီး ၏ အိမ် သူ အိမ် သား အား သတ် သော အ ပြစ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် အား ပြန် ပေး ဆပ် စေ ပြီ။ နိုင် ငံ တော် ကို လည်း သင့် သား အ ဗ ရှ လုံ လက် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် တော် မူ ပြီ။ သင် သည် လူ သတ် သ မား ဖြစ် သော ကြောင့် သင် ပြု သော မ ကောင်း မှု ကို သင် ပြန် ခံ ရ တော့ မည်” ဟု ကျိန် ဆဲ လေ ၏။

^၉ ထို အ ခါ ဇေ ရု ယာ ၏ သား အ ဘိ ရှဲ က ရှင် ဘု ရင် အား “ဤ ခွေး သေ ကောင် သည် အ ဘယ် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး ကို ကျိန် ဆဲ ရ သ နည်း။ ယ ခု အ ကျွန်ုပ် သွား ၍ သူ့ ခေါင်း ကို ဖြတ် ပစ် ပါ ရ စေ” ဟု လျှောက် ၏။ ^၁၀ သို့ သော် ရှင် ဘု ရင် က “ဇေ ရု ယာ သား တို့၊ သင် တို့ နှင့် အ ဘယ် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သူ့ အား ‘ဒါ ဝိဒ် ကို ကျိန် ဆဲ လော့’ ဟု အ ခွင့် ပြု လျှင် သူ ကျိန် ဆဲ သည် ကို ‘သင် အ ဘယ် ကြောင့် ကျိန် ဆဲ သ နည်း’ ဟု သူ့ ကို မည် သူ ပြော ခွင့် ရှိ မည် နည်း” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၁၁ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က အ ဘိ ရှဲ အ ပါ အ ဝင် မင်း မှု ထမ်း အ ပေါင်း တို့ အား “ကြည့် ပါ။ ငါ့ သွေး သား ရင်း ဖြစ် သော ငါ့ သား ပင် လျှင် ငါ့ ကို သတ် ဖို့ ရှာ ကြံ ၏။ ဤ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး ကား ထို ထက် မ က ပြု ခွင့် ရှိ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ ကို အ ခွင့် ပေး ထား ပြီ ဖြစ် ၍ သူ ကျိန် ဆဲ ပါ စေ။ သူ့ ကို မ ဆီး တား ကြ နှင့်။ ^၁၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ ခံ ရ သော ဒုက္ခ ဆင်း ရဲ ကို မြင် တော် မူ ၍ ယ နေ့ ခံ ရ သော ကျိန် ဆဲ ခြင်း အ စား ကောင်း သော အ ရာ ကို ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြန် ပေး ကောင်း ပေး တော် မူ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၁၃ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် မိ မိ လူ တို့ နှင့် အ တူ ခ ရီး ဆက် စဉ် ရှိ မိ သည် လည်း တစ် ဖက် တောင် စောင်း တစ် လျှောက် မှ လိုက် လာ ရင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကို ကျိန် ဆဲ ၏။ ခဲ နှင့် ပေါက် ၏၊ မြေ မှုန့် နှင့် လည်း ပက် ၏။ ^၁၄ ရှင် ဘု ရင် နှင့် လူ အ ပေါင်း တို့ သည် မော ပန်း လာ သ ဖြင့် တစ် နေ ရာ တွင် အ ပန်း ‌ဖြေ ရပ် နား ကြ ၏။

^၁၅ အ ဗ ရှ လုံ နှင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု တစ် ရပ် လုံး သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြ ပြီး သူ နှင့် အ တူ အ ဟိ သော ဖေ လ လည်း ပါ လာ ၏။

^၁၆ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ မိတ် ဆွေ အာ ခိ လူ မျိုး ဟု ရှဲ သည် လည်း အ ဗ ရှ လုံ ထံ ရောက် လာ ပြီး အ ဗ ရှ လုံ အား “အ ရှင် မင်း ကြီး သက် တော် ရှည် ပါ စေ၊ အ ရှင် မင်း ကြီး သက် တော် ရှည် ပါ စေ” ဟု ဩ ဘာ ပေး ၏။ ^၁၇ အ ဗ ရှ လုံ က ဟု ရှဲ အား “သင့် မိတ် ဆွေ ကို မေတ္တာ ထား သည် ဆို သည် မှာ ဤ သို့ လော။ အ ဘယ် ကြောင့် သင့် မိတ် ဆွေ နှင့် အ တူ မ လိုက် သ နည်း” ဟု မေး လျှင်၊ ^၁၈ ဟု ရှဲ က အ ဗ ရှ လုံ အား “မ လိုက် ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ဤ လူ များ ရွေး ချယ် သော သူ၊ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ရွေး ချယ် သော သူ ဘက် ၌ သာ ငါ နေ မည်။ သူ့ အ တွက် သာ အ စေ ခံ မည်။ ^၁၉ ထို့ ပြင် မည် သူ့ ထံ ၌ အ ကျွန်ုပ် အ မှု ထမ်း သင့် သ နည်း။ ဘု ရင့် သား တော် ထံ ၌ မ ဟုတ် လော။ အ ရှင့် ခ မည်း တော် ထံ ၌ အ မှု ထမ်း ခဲ့ သည့် နည်း တူ အ ရှင့် ထံ ၌ လည်း အ မှု ထမ်း ပါ မည်” ဟု ဆို ၏။

^၂၀ အ ဗ ရှ လုံ က လည်း အ ဟိ သော ဖေ လ အား “ငါ တို့ မည် သို့ ပြု သင့် သည် ကို သင် အ ကြံ ပေး ကြည့် ပါ” ဟု ဆို လျှင်၊ ^၂၁ အ ဟိ သော ဖေ လ က အ ဗ ရှ လုံ အား “နန်း တော် ကို စောင့် ရှောက် ရန် အ ရှင့် ခ မည်း တော် ချန် ထား ခဲ့ သော မောင်း မ တို့ ထံ ဝင် ပါ။ ဤ သို့ အ ရှင် သည် ခ မည်း တော် စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ အောင် ပြု ကြောင်း ကို အစ္စ ရေး လူ တစ် မျိုး နွယ် လုံး ကြား သိ လျှင် အ ရှင့် ဘက် သား အား လုံး အား တက် လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် တင် ၏။ ^၂၂ ထို့ နောက် အ ဗ ရှ လုံ အ တွက် ခေါင် မိုး ပြင် တွင် တဲ ဆောင် ထိုး ကြ ပြီး ‌အ ဗ ရှ လုံ သည် အစ္စ ရေး တစ် မျိုး လုံး ၏ မျက် စိ ရှေ့ တွင် ပင် ခ မည်း တော် ချန် ထား သော မောင်း မ တို့ ထံ ဝင် လေ ၏။

^၂၃ ထို ကာ လ ၌ အ ဟိ သော ဖေ လ ပေး သော အ ကြံ သည် ဘု ရား သ ခင် ထံ မေး လျှောက် ၍ ရ လာ သော စ ကား တော် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ ထို့ ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး နှင့် အ ဗ ရှ လုံ သည် လည်း အ ဟိ သော ဖေ လ ပေး သော အ ကြံ ဟူ သ မျှ ကို ထို ကဲ့ သို့ ပင် မှတ် ယူ ၏။

16

¹ When David was a little past the top, behold, Ziba the servant of Mephibosheth met him with a couple of donkeys saddled, and on them two hundred loaves of bread, and one hundred clusters of raisins, and one hundred summer fruits, and a container of wine. ² The king said to Ziba, “What do you mean by these?” Ziba said, “The donkeys are for the king’s household to ride on; and the bread and summer fruit for the young men to eat; and the wine, that those who are faint in the wilderness may drink.”

³ The king said, “Where is your master’s son?” Ziba said to the king, “Behold, he is staying in Jerusalem; for he said, ‘Today the house of Israel will restore me the kingdom of my father.’ ” ⁴ Then the king said to Ziba, “Behold, all that belongs to Mephibosheth is yours.” Ziba said, “I bow down. Let me find favor in your sight, my lord, O king.”

⁵ When King David came to Bahurim, behold, a man of the family of Saul’s house came out, whose name was Shimei, the son of Gera. He came out and cursed as he came. ⁶ He cast stones at David and at all the servants of King David, and all the people and all the mighty men were on his right hand and on his left. ⁷ Shimei said when he cursed, “Be gone, be gone, you man of blood, and wicked fellow! ⁸ Yahweh has returned on you all the blood of Saul’s house, in whose place you have reigned! Yahweh has delivered the kingdom into the hand of Absalom your son! Behold, you are caught by your own mischief, because you are a man of blood!”

⁹ Then Abishai the son of Zeruiah said to the king, “Why should this dead dog curse my lord the king? Please let me go over and take off his head.” ¹⁰ The king said, “What have I to do with you, you sons of Zeruiah? Because he curses, and because Yahweh has said to him, ‘Curse David,’ who then shall say, ‘Why have you done so?’ ” ¹¹ David said to Abishai and to all his servants, “Behold, my son, who came out of my bowels, seeks my life. How much more this Benjamite, now? Leave him alone, and let him curse; for Yahweh has invited him. ¹² It may be that Yahweh will look on the wrong done to me, and that Yahweh will repay me good for the cursing of me today.”

¹³ So David and his men went by the way; and Shimei went along on the hillside opposite him and cursed as he went, threw stones at him, and threw dust. ¹⁴ The king and all the people who were with him arrived weary; and he refreshed himself there.

¹⁵ Absalom and all the people, the men of Israel, came to Jerusalem, and Ahithophel with him.

¹⁶ When Hushai the Archite, David’s friend, had come to Absalom, Hushai said to Absalom, “Long live the king! Long live the king!” ¹⁷ Absalom said to Hushai, “Is this your kindness to your friend? Why didn’t you go with your friend?” ¹⁸ Hushai said to Absalom, “No; but whomever Yahweh and this people and all the men of Israel have chosen, I will be his, and I will stay with him. ¹⁹ Again, whom should I serve? Shouldn’t I serve in the presence of his son? As I have served in your father’s presence, so I will be in your presence.”

²⁰ Then Absalom said to Ahithophel, “Give your counsel what we shall do.” ²¹ Ahithophel said to Absalom, “Go in to your father’s concubines that he has left to keep the house. Then all Israel will hear that you are abhorred by your father. Then the hands of all who are with you will be strong.” ²² So they spread a tent for Absalom on the top of the house, and Absalom went in to his father’s concubines in the sight of all Israel.

²³ The counsel of Ahithophel, which he gave in those days, was as if a man inquired at the inner sanctuary of God. All the counsel of Ahithophel was like this both with David and with Absalom.

၁၆

^၁ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် တောင် ထိပ် ကို အ နည်း ငယ် လွန် သွား လျှင် မေ ဖိ ဗော ရှက် ၏ ငယ် သား ဇိ ဘ က ကုန်း နှီး တင် သော မြည်း နှစ် ကောင် နှင့် သူ့ ကို ကြို ဆို ၏။ ထို မြည်း တို့ ပေါ် တွင် မုန့် အ လုံး နှစ် ရာ၊ စ ပျစ် သီး ခြောက် အ ခိုင် တစ် ရာ၊ နွေ ရာ သီ သီး နှံ အ ခိုင် တစ် ရာ နှင့် စ ပျစ် ဝိုင် တစ် ဘူး တင် ထား ၏။ ^၂ ရှင် ဘု ရင် က ဇိ ဘ အား “ဤ အ ရာ များ ကား အ ဘယ် အ တွက် နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် ဇိ ဘ က “မြည်း များ ကား အ ရှင် မင်း ကြီး နှင့် အိမ် သူ အိမ် သား တို့ စီး ဖို့၊ မုန့် နှင့် နွေ ရာ သီ သီး နှံ များ ကား ငယ် သား တို့ စား ဖို့၊ စ ပျစ် ဝိုင် ကား ကန္တာ ရ တွင် မော ပန်း သူ တို့ သောက် ဖို့ ဖြစ် ပါ ၏” ဟု လျှောက် တင် ၏။

^၃ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က “သင့် သ ခင် ၏ သား ကား အ ဘယ် မှာ နည်း” ဟု မေး လျှင် ဇိ ဘ က “’အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် တို့ သည် ငါ့ ခ မည်း တော် ၏ နိုင် ငံ ကို ငါ့ အား ပြန် ပေး ကောင်း ပေး လိမ့် မည်’ ဟု ဆို ၍ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် နေ ခဲ့ ပါ ၏” ဟု ရှင် ဘု ရင် အား လျှောက် တင် ၏။ ^၄ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က ဇိ ဘ အား “မေ ဖိ ဗော ရှက် ၌ ရှိ သ မျှ သည် သင့် အ ဖို့ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် ဆို လျှင် ဇိ ဘ က “အ ကျွန်ုပ် ဦး ညွှတ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး ရှေ့ တော် မှောက် တွင် မျက် နှာ သာ ရ ပါ စေ သော” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၅ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ဗာ ဟု ရိမ် မြို့ သို့ ရောက် သော အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ထဲ မှ လူ တစ် ယောက် ထွက် လာ ၏။ ထို သူ သည် ဂေ ရ ၏ သား ဖြစ် ၍ ရှိ မိ အ မည် ရှိ ၏။ သူ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကို ကျိန် ဆဲ ရင်း နှင့် ထွက် လာ ခြင်း ဖြစ် ၏။ ^၆ သူ သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကို သာ မ က ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ အ မှု ထမ်း များ၊ လူ များ နှင့် မင်း ကြီး ၏ ဝဲ ဘက် ယာ ဘက် မှ စစ် သူ ရဲ များ ကို ကျောက် ခဲ နှင့် ပေါက် ရင်း၊ ^၇ “လူ သတ် သ မား၊ လူ ယုတ် မာ၊ ထွက် သွား ထွက် သွား၊ ^၈ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ အ ရိုက် အ ရာ ကို လု ယူ ၍ နန်း စံ ပြီး ရှော လု မင်း ကြီး ၏ အိမ် သူ အိမ် သား အား သတ် သော အ ပြစ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် အား ပြန် ပေး ဆပ် စေ ပြီ။ နိုင် ငံ တော် ကို လည်း သင့် သား အ ဗ ရှ လုံ လက် သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အပ် တော် မူ ပြီ။ သင် သည် လူ သတ် သ မား ဖြစ် သော ကြောင့် သင် ပြု သော မ ကောင်း မှု ကို သင် ပြန် ခံ ရ တော့ မည်” ဟု ကျိန် ဆဲ လေ ၏။

^၉ ထို အ ခါ ဇေ ရု ယာ ၏ သား အ ဘိ ရှဲ က ရှင် ဘု ရင် အား “ဤ ခွေး သေ ကောင် သည် အ ဘယ် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး ကို ကျိန် ဆဲ ရ သ နည်း။ ယ ခု အ ကျွန်ုပ် သွား ၍ သူ့ ခေါင်း ကို ဖြတ် ပစ် ပါ ရ စေ” ဟု လျှောက် ၏။ ^၁၀ သို့ သော် ရှင် ဘု ရင် က “ဇေ ရု ယာ သား တို့၊ သင် တို့ နှင့် အ ဘယ် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သူ့ အား ‘ဒါ ဝိဒ် ကို ကျိန် ဆဲ လော့’ ဟု အ ခွင့် ပြု လျှင် သူ ကျိန် ဆဲ သည် ကို ‘သင် အ ဘယ် ကြောင့် ကျိန် ဆဲ သ နည်း’ ဟု သူ့ ကို မည် သူ ပြော ခွင့် ရှိ မည် နည်း” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၁၁ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က အ ဘိ ရှဲ အ ပါ အ ဝင် မင်း မှု ထမ်း အ ပေါင်း တို့ အား “ကြည့် ပါ။ ငါ့ သွေး သား ရင်း ဖြစ် သော ငါ့ သား ပင် လျှင် ငါ့ ကို သတ် ဖို့ ရှာ ကြံ ၏။ ဤ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး ကား ထို ထက် မ က ပြု ခွင့် ရှိ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ ကို အ ခွင့် ပေး ထား ပြီ ဖြစ် ၍ သူ ကျိန် ဆဲ ပါ စေ။ သူ့ ကို မ ဆီး တား ကြ နှင့်။ ^၁၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ ခံ ရ သော ဒုက္ခ ဆင်း ရဲ ကို မြင် တော် မူ ၍ ယ နေ့ ခံ ရ သော ကျိန် ဆဲ ခြင်း အ စား ကောင်း သော အ ရာ ကို ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြန် ပေး ကောင်း ပေး တော် မူ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၁၃ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် မိ မိ လူ တို့ နှင့် အ တူ ခ ရီး ဆက် စဉ် ရှိ မိ သည် လည်း တစ် ဖက် တောင် စောင်း တစ် လျှောက် မှ လိုက် လာ ရင်း ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ကို ကျိန် ဆဲ ၏။ ခဲ နှင့် ပေါက် ၏၊ မြေ မှုန့် နှင့် လည်း ပက် ၏။ ^၁၄ ရှင် ဘု ရင် နှင့် လူ အ ပေါင်း တို့ သည် မော ပန်း လာ သ ဖြင့် တစ် နေ ရာ တွင် အ ပန်း ‌ဖြေ ရပ် နား ကြ ၏။

^၁၅ အ ဗ ရှ လုံ နှင့် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု တစ် ရပ် လုံး သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ရောက် လာ ကြ ပြီး သူ နှင့် အ တူ အ ဟိ သော ဖေ လ လည်း ပါ လာ ၏။

^၁၆ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ မိတ် ဆွေ အာ ခိ လူ မျိုး ဟု ရှဲ သည် လည်း အ ဗ ရှ လုံ ထံ ရောက် လာ ပြီး အ ဗ ရှ လုံ အား “အ ရှင် မင်း ကြီး သက် တော် ရှည် ပါ စေ၊ အ ရှင် မင်း ကြီး သက် တော် ရှည် ပါ စေ” ဟု ဩ ဘာ ပေး ၏။ ^၁၇ အ ဗ ရှ လုံ က ဟု ရှဲ အား “သင့် မိတ် ဆွေ ကို မေတ္တာ ထား သည် ဆို သည် မှာ ဤ သို့ လော။ အ ဘယ် ကြောင့် သင့် မိတ် ဆွေ နှင့် အ တူ မ လိုက် သ နည်း” ဟု မေး လျှင်၊ ^၁၈ ဟု ရှဲ က အ ဗ ရှ လုံ အား “မ လိုက် ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် ဤ လူ များ ရွေး ချယ် သော သူ၊ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ရွေး ချယ် သော သူ ဘက် ၌ သာ ငါ နေ မည်။ သူ့ အ တွက် သာ အ စေ ခံ မည်။ ^၁၉ ထို့ ပြင် မည် သူ့ ထံ ၌ အ ကျွန်ုပ် အ မှု ထမ်း သင့် သ နည်း။ ဘု ရင့် သား တော် ထံ ၌ မ ဟုတ် လော။ အ ရှင့် ခ မည်း တော် ထံ ၌ အ မှု ထမ်း ခဲ့ သည့် နည်း တူ အ ရှင့် ထံ ၌ လည်း အ မှု ထမ်း ပါ မည်” ဟု ဆို ၏။

^၂၀ အ ဗ ရှ လုံ က လည်း အ ဟိ သော ဖေ လ အား “ငါ တို့ မည် သို့ ပြု သင့် သည် ကို သင် အ ကြံ ပေး ကြည့် ပါ” ဟု ဆို လျှင်၊ ^၂၁ အ ဟိ သော ဖေ လ က အ ဗ ရှ လုံ အား “နန်း တော် ကို စောင့် ရှောက် ရန် အ ရှင့် ခ မည်း တော် ချန် ထား ခဲ့ သော မောင်း မ တို့ ထံ ဝင် ပါ။ ဤ သို့ အ ရှင် သည် ခ မည်း တော် စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ အောင် ပြု ကြောင်း ကို အစ္စ ရေး လူ တစ် မျိုး နွယ် လုံး ကြား သိ လျှင် အ ရှင့် ဘက် သား အား လုံး အား တက် လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် တင် ၏။ ^၂၂ ထို့ နောက် အ ဗ ရှ လုံ အ တွက် ခေါင် မိုး ပြင် တွင် တဲ ဆောင် ထိုး ကြ ပြီး ‌အ ဗ ရှ လုံ သည် အစ္စ ရေး တစ် မျိုး လုံး ၏ မျက် စိ ရှေ့ တွင် ပင် ခ မည်း တော် ချန် ထား သော မောင်း မ တို့ ထံ ဝင် လေ ၏။

^၂၃ ထို ကာ လ ၌ အ ဟိ သော ဖေ လ ပေး သော အ ကြံ သည် ဘု ရား သ ခင် ထံ မေး လျှောက် ၍ ရ လာ သော စ ကား တော် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ ထို့ ကြောင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး နှင့် အ ဗ ရှ လုံ သည် လည်း အ ဟိ သော ဖေ လ ပေး သော အ ကြံ ဟူ သ မျှ ကို ထို ကဲ့ သို့ ပင် မှတ် ယူ ၏။

16

¹ When David was a little past the top, behold, Ziba the servant of Mephibosheth met him with a couple of donkeys saddled, and on them two hundred loaves of bread, and one hundred clusters of raisins, and one hundred summer fruits, and a container of wine. ² The king said to Ziba, “What do you mean by these?” Ziba said, “The donkeys are for the king’s household to ride on; and the bread and summer fruit for the young men to eat; and the wine, that those who are faint in the wilderness may drink.”

³ The king said, “Where is your master’s son?” Ziba said to the king, “Behold, he is staying in Jerusalem; for he said, ‘Today the house of Israel will restore me the kingdom of my father.’ ” ⁴ Then the king said to Ziba, “Behold, all that belongs to Mephibosheth is yours.” Ziba said, “I bow down. Let me find favor in your sight, my lord, O king.”

⁵ When King David came to Bahurim, behold, a man of the family of Saul’s house came out, whose name was Shimei, the son of Gera. He came out and cursed as he came. ⁶ He cast stones at David and at all the servants of King David, and all the people and all the mighty men were on his right hand and on his left. ⁷ Shimei said when he cursed, “Be gone, be gone, you man of blood, and wicked fellow! ⁸ Yahweh has returned on you all the blood of Saul’s house, in whose place you have reigned! Yahweh has delivered the kingdom into the hand of Absalom your son! Behold, you are caught by your own mischief, because you are a man of blood!”

⁹ Then Abishai the son of Zeruiah said to the king, “Why should this dead dog curse my lord the king? Please let me go over and take off his head.” ¹⁰ The king said, “What have I to do with you, you sons of Zeruiah? Because he curses, and because Yahweh has said to him, ‘Curse David,’ who then shall say, ‘Why have you done so?’ ” ¹¹ David said to Abishai and to all his servants, “Behold, my son, who came out of my bowels, seeks my life. How much more this Benjamite, now? Leave him alone, and let him curse; for Yahweh has invited him. ¹² It may be that Yahweh will look on the wrong done to me, and that Yahweh will repay me good for the cursing of me today.”

¹³ So David and his men went by the way; and Shimei went along on the hillside opposite him and cursed as he went, threw stones at him, and threw dust. ¹⁴ The king and all the people who were with him arrived weary; and he refreshed himself there.

¹⁵ Absalom and all the people, the men of Israel, came to Jerusalem, and Ahithophel with him.

¹⁶ When Hushai the Archite, David’s friend, had come to Absalom, Hushai said to Absalom, “Long live the king! Long live the king!” ¹⁷ Absalom said to Hushai, “Is this your kindness to your friend? Why didn’t you go with your friend?” ¹⁸ Hushai said to Absalom, “No; but whomever Yahweh and this people and all the men of Israel have chosen, I will be his, and I will stay with him. ¹⁹ Again, whom should I serve? Shouldn’t I serve in the presence of his son? As I have served in your father’s presence, so I will be in your presence.”

²⁰ Then Absalom said to Ahithophel, “Give your counsel what we shall do.” ²¹ Ahithophel said to Absalom, “Go in to your father’s concubines that he has left to keep the house. Then all Israel will hear that you are abhorred by your father. Then the hands of all who are with you will be strong.” ²² So they spread a tent for Absalom on the top of the house, and Absalom went in to his father’s concubines in the sight of all Israel.

²³ The counsel of Ahithophel, which he gave in those days, was as if a man inquired at the inner sanctuary of God. All the counsel of Ahithophel was like this both with David and with Absalom.