၂၈

^၁ ထို ကာ လ တွင် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို စစ် တိုက် ရန် စစ် အင် အား စု ဆောင်း ၏။ အာ ခိတ် မင်း ကြီး က လည်း ဒါ ဝိဒ် အား “သင် နှင့် သင့် နောက် လိုက် တို့ က ငါ နှင့် ပူး ပေါင်း စစ် တိုက် ရ မည် ကို သင် နား လည် သ ဘော ပေါက် လိမ့် မည်” ဟု ဆို လျှင်၊ ^၂ ဒါ ဝိဒ် က အာ ခိတ် မင်း ကြီး အား “အ ရှင့် အ စေ အ ပါး မည် သို့ ပြု နိုင် သည် ကို အ ရှင် သိ မြင် ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။ အာ ခိတ် မင်း ကြီး က လည်း ဒါ ဝိဒ် အား “ကောင်း ပြီ။ သင့် ကို ငါ ၏ သက် တော် စောင့် အ ဖြစ် ရာ သက် ပန် ခန့် လိုက် ပြီ” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၃ ရှ မွေ လ အ နိစ္စ ရောက် သွား သ ဖြင့် အစ္စ ရေး တစ် မျိုး သား လုံး ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ ပြီး သူ့ ဇာ တိ မြို့ ဖြစ် သော ရာ မ မြို့ ၌ ပင် သင်္ဂြိုဟ် ပြီး ဖြစ် ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး လည်း တစ် ပြည် လုံး ရှိ နတ် ဝင် သည် များ၊ နတ် ထိန်း သည် များ ကို ဖယ် ရှား ပြီး ဖြစ် ၏။

^၄ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ စု ရုံး ပြီး ရှု နင် မြို့ သို့ လာ ရောက် စ ခန်း ချ ကြ သော အ ခါ ရှော လု သည် လည်း အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ကို စု ရုံး ပြီး ဂိ လ ဗော တောင် ပေါ် တွင် စ ခန်း ချ ကြ ၏။ ^၅ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဖိ လိတ္တိ တပ် ကို မြင် လျှင် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် သ ဖြင့်၊ ^၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် လေ ၏။ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ အား အိပ် မက် အား ဖြင့် ဖြစ် စေ၊ ဥ ရိမ် အား ဖြင့် ဖြစ် စေ၊ ပ ရော ဖက် အား ဖြင့် ဖြစ် စေ ဖြေ ကြား တော် မ မူ။

^၇ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး သည် မိ မိ အ စေ အ ပါး တို့ အား “နတ် က တော် တစ် ဦး ကို ရှာ ပေး ပါ။ သူ့ ဆီ သွား ပြီး ငါ မေး မြန်း မည်” ဟု ဆို လျှင် သူ့ အ စေ အ ပါး တို့ က “အင်္ဒေါ ရ မြို့ တွင် နတ် က တော် တစ် ဦး ရှိ ပါ ၏” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၈ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ရုပ် ဖျက် ၍ တ ခြား အ ဝတ် ကို ဝတ် ပြီး လျှင် သူ့ နောက် လိုက် နှစ် ဦး နှင့် အ တူ သွား ရာ ည အ ချိန် တွင် ထို မိန်း မ ရှိ ရာ သို့ ရောက် လာ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး က သူ့ အား “နတ် ကို အ မှီ ပြု ၍ ငါ ပြော သော သူ ကို ခေါ် ပေး ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။

^၉ သို့ သော် ထို မိန်း မ က “စင် စစ် ရှော လု မင်း ကြီး သည် နတ် ဝင် သည် များ၊ နတ် ထိန်း သည် များ အား တိုင်း ပြည် ထဲ မှ သုတ် သင် ဖယ် ရှား ပစ် လိုက် သည် ကို သင် သိ ပါ လျက် နှင့် အ ကျွန်ုပ် အ သတ် ခံ ရ အောင် အ ဘယ် ကြောင့် ထောင် ချောက် ဆင် သ နည်း” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၀ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ဤ အ မှု ကြောင့် သင့် အ ပေါ် မ ပြစ် မ ရောက် ရ” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် ၍ ကျိန် ဆို ၏။

^၁၁ ထို မိန်း မ က “မည် သူ့ ကို ခေါ် ပေး ရ မည် နည်း” ဟု မေး လျှင် ရှော လု မင်း ကြီး က “ရှ မွေ လ ကို ခေါ် ပေး ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၁၂ ထို မိန်း မ သည် ရှ မွေ လ ကို မြင် လျှင် အ သံ ကျယ် လောင် စွာ အော် ဟစ် လျက် ရှော လု မင်း ကြီး အား “အ ဘယ် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ကို လှည့် စား သ နည်း။ အ ရှင် ကား ရှော လု မင်း ကြီး ပင် မ ဟုတ် လော” ဟု ပြော ဆို လေ ၏။ ^၁၃ ရှင် ဘု ရင် က လည်း သူ့ အား “သင် မ ကြောက် နှင့်။ ယ ခု အ ဘယ် အ ရာ ကို သင် မြင် သ နည်း” ဟု မေး လျှင် ထို မိန်း မ က ရှော လု မင်း ကြီး အား “မြေ ကြီး ထဲ မှ ဘု ရား တစ် ပါး တက် လာ သည် ကို မြင် ရ ပါ ၏” ဟု ပြော ၏။ ^၁၄ ရှော လု မင်း ကြီး က လည်း “မည် သည့် ပုံ စံ ရှိ သ နည်း” ဟု မေး လျှင် သူ က “ဝတ် လုံ ဝတ် ထား သော အ ဖိုး အို တစ် ဦး တက် လာ ပါ ၏” ဟု ဆို ၏။ ထို သူ သည် ရှ မွေ လ ဖြစ် ကြောင်း ရှော လု မင်း ကြီး သိ သ ဖြင့် မြေ ကြီး ပေါ် ပျပ် ဝပ် လျက် ရှိ ခိုး လေ ၏။

^၁၅ ရှ မွေ လ က လည်း ရှော လု မင်း ကြီး အား “အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ကို ခေါ် ပြီး နှောင့် ယှက် နေ သ နည်း” ဟု မေး လျှင် ရှော လု မင်း ကြီး က “အ ကျွန်ုပ် အ လွန် ဒုက္ခ ရောက် နေ ပါ ၏။ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို လာ တိုက် ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း အ ကျွန်ုပ် ကို စွန့် ပစ် ပါ ပြီ။ ပ ရော ဖက် အား ဖြင့် ဖြစ် စေ၊ အိပ် မက် အား ဖြင့် ဖြစ် စေ အ ကျွန်ုပ် ကို မ ထူး တော့ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် မည် သို့ ပြု ရ မည် ကို ပြော ပြ ပေး ရန် အ တွက် အ ရှင့် ကို ခေါ် ရ ခြင်း ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ဆို ၏။

^၁၆ ရှ မွေ လ က လည်း “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို စွန့် ပစ် ၍ သင့် ရန် သူ ဖြစ် သွား သည် ကို ပင် အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ကို မေး မြန်း သေး သ နည်း။ ^၁၇ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မြွက် ဆို တော် မူ သည့် အ တိုင်း သင် ၌ ပြု တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် လက် ထဲ ရှိ နိုင် ငံ တော် ကို ရုပ် သိမ်း ပြီး သင့် အ မျိုး သား ခြင်း ဒါ ဝိဒ် အား ပေး တော် မူ ပြီ။ ^၁၈ သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို မ နာ ခံ၊ ကိုယ် တော် ၏ ပြင်း စွာ သော အ မျက် တော် အ တိုင်း အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ အား မ ပြု ခဲ့ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယ နေ့ သင့် အား ဤ သို့ ပြု တော် မူ ပြီ။ ^၁၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် နှင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ မည်။ မ နက် ဖြန် နေ့ တွင် သင် နှင့် သင့် သား တို့ သည် ငါ နှင့် အ တူ ရှိ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး စစ် သည် တို့ ကို လည်း ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ မည်” ဟု သူ့ အား ဆို ၏။

^၂၀ ရှ မွေ လ စ ကား ကို ရှော လု မင်း ကြီး ကြား လျှင် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ လျက် ချက် ချင်း မြေ ပေါ် အ ရုပ် ကြိုး ပြတ် လဲ ကျ လေ ၏။ တစ် နေ့ လုံး တစ် ည လုံး အ စာ မ စား ထား သ ဖြင့် အား လည်း မ ရှိ တော့ ပေ။

^၂၁ ထို မိန်း မ သည် ရှော လု မင်း ကြီး ထံ လာ ၍ ရှော လု မင်း ကြီး အ လွန် ထိတ် လန့် နေ သည် ကို မြင် လျှင် သူ့ အား “ကြည့် ရှု လော့။ အ ရှင့် ကျွန်မ သည် အ ရှင် ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ပါ ပြီ။ ကိုယ့် အ သက် ကို ရင်း ၍ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ကိုယ့် အ သက် ကို ကိုယ့် လက် မှ နုတ် ၍’။ အ ရှင် ပြော သည့် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် ပြု ပါ ပြီ။ ^၂၂ ယ ခု အ ရှင် သည် လည်း အ ရှင့် ကျွန် မ စ ကား ကို နား ထောင် ပါ လော့။ အ ရှင့် ရှေ့ ၌ စား စ ရာ အ နည်း ငယ် တည် ခင်း ပါ ရ စေ။ အ ရှင် အား ပြန် ပြည့် ၍ ခ ရီး ဆက် နိုင် ရန် အ တွက် သုံး ဆောင် ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၂၃ ရှော လု မင်း ကြီး က “ငါ မ စား ပါ” ဟု ငြင်း ဆန် သော် လည်း သူ ၏ အ စေ အ ပါး တို့ နှင့် ထို မိန်း မ က တိုက် တွန်း သ ဖြင့် သူ သည် သူ တို့ ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ၍ မြေ ပေါ် မှ ထ ကာ ကု တင် ပေါ် တွင် ထိုင် လေ ၏။

^၂၄ ထို မိန်း မ သည် အိမ် ၌ ရှိ သော ဆူ ဖြိုး သည့် နွား သ ငယ် ကို ချက် ချင်း သတ် ၏။ မုန့် ညက် ကို လည်း ယူ ၍ နယ် ပြီး လျှင် တ ဆေး မဲ့ မုန့် ကို ဖုတ် လေ ၏။ ^၂၅ ထို့ နောက် ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သူ့ အ စေ အ ပါး တို့ ရှေ့ တွင် တည် ခင်း ပေး သ ဖြင့် သူ တို့ သည် စား သောက် ပြီး လျှင် ထို ည ၌ ပင် ထ ၍ ပြန် သွား ကြ လေ ၏။

28

¹ In those days, the Philistines gathered their armies together for warfare, to fight with Israel. Achish said to David, “Know assuredly that you will go out with me in the army, you and your men.” ² David said to Achish, “Therefore you will know what your servant can do.” Achish said to David, “Therefore I will make you my bodyguard forever.”

³ Now Samuel was dead, and all Israel had mourned for him and buried him in Ramah, even in his own city. Saul had sent away those who had familiar spirits and the wizards out of the land.

⁴ The Philistines gathered themselves together, and came and encamped in Shunem; and Saul gathered all Israel together, and they encamped in Gilboa. ⁵ When Saul saw the army of the Philistines, he was afraid, and his heart trembled greatly. ⁶ When Saul inquired of Yahweh, Yahweh didn’t answer him by dreams, by Urim, or by prophets.

⁷ Then Saul said to his servants, “Seek for me a woman who has a familiar spirit, that I may go to her and inquire of her.” His servants said to him, “Behold, there is a woman who has a familiar spirit at Endor.” ⁸ Saul disguised himself and put on other clothing, and went, he and two men with him, and they came to the woman by night. Then he said, “Please consult for me by the familiar spirit, and bring me up whomever I shall name to you.”

⁹ The woman said to him, “Behold, you know what Saul has done, how he has cut off those who have familiar spirits and the wizards out of the land. Why then do you lay a snare for my life, to cause me to die?” ¹⁰ Saul swore to her by Yahweh, saying, “As Yahweh lives, no punishment will happen to you for this thing.”

¹¹ Then the woman said, “Whom shall I bring up to you?” He said, “Bring Samuel up for me.”

¹² When the woman saw Samuel, she cried with a loud voice; and the woman spoke to Saul, saying, “Why have you deceived me? For you are Saul!” ¹³ The king said to her, “Don’t be afraid! What do you see?” The woman said to Saul, “I see a god coming up out of the earth.” ¹⁴ He said to her, “What does he look like?” She said, “An old man comes up. He is covered with a robe.” Saul perceived that it was Samuel, and he bowed with his face to the ground, and showed respect.

¹⁵ Samuel said to Saul, “Why have you disturbed me, to bring me up?” Saul answered, “I am very distressed; for the Philistines make war against me, and God has departed from me, and answers me no more, by prophets, or by dreams. Therefore I have called you, that you may make known to me what I shall do.”

¹⁶ Samuel said, “Why then do you ask me, since Yahweh has departed from you and has become your adversary? ¹⁷ Yahweh has done to you as he spoke by me. Yahweh has torn the kingdom out of your hand and given it to your neighbor, even to David. ¹⁸ Because you didn’t obey Yahweh’s voice, and didn’t execute his fierce wrath on Amalek, therefore Yahweh has done this thing to you today. ¹⁹ Moreover Yahweh will deliver Israel also with you into the hand of the Philistines; and tomorrow you and your sons will be with me. Yahweh will deliver the army of Israel also into the hand of the Philistines.”

²⁰ Then Saul fell immediately his full length on the earth, and was terrified, because of Samuel’s words. There was no strength in him, for he had eaten no bread all day long or all night long.

²¹ The woman came to Saul and saw that he was very troubled, and said to him, “Behold, your servant has listened to your voice, and I have put my life in my hand, and have listened to your words which you spoke to me. ²² Now therefore, please listen also to the voice of your servant, and let me set a morsel of bread before you. Eat, that you may have strength when you go on your way.” ²³ But he refused, and said, “I will not eat.” But his servants, together with the woman, constrained him; and he listened to their voice. So he arose from the earth and sat on the bed.

²⁴ The woman had a fattened calf in the house. She hurried and killed it; and she took flour and kneaded it, and baked unleavened bread of it. ²⁵ She brought it before Saul and before his servants, and they ate. Then they rose up and went away that night.

၂၈

^၁ ထို ကာ လ တွင် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို စစ် တိုက် ရန် စစ် အင် အား စု ဆောင်း ၏။ အာ ခိတ် မင်း ကြီး က လည်း ဒါ ဝိဒ် အား “သင် နှင့် သင့် နောက် လိုက် တို့ က ငါ နှင့် ပူး ပေါင်း စစ် တိုက် ရ မည် ကို သင် နား လည် သ ဘော ပေါက် လိမ့် မည်” ဟု ဆို လျှင်၊ ^၂ ဒါ ဝိဒ် က အာ ခိတ် မင်း ကြီး အား “အ ရှင့် အ စေ အ ပါး မည် သို့ ပြု နိုင် သည် ကို အ ရှင် သိ မြင် ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။ အာ ခိတ် မင်း ကြီး က လည်း ဒါ ဝိဒ် အား “ကောင်း ပြီ။ သင့် ကို ငါ ၏ သက် တော် စောင့် အ ဖြစ် ရာ သက် ပန် ခန့် လိုက် ပြီ” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၃ ရှ မွေ လ အ နိစ္စ ရောက် သွား သ ဖြင့် အစ္စ ရေး တစ် မျိုး သား လုံး ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ ပြီး သူ့ ဇာ တိ မြို့ ဖြစ် သော ရာ မ မြို့ ၌ ပင် သင်္ဂြိုဟ် ပြီး ဖြစ် ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး လည်း တစ် ပြည် လုံး ရှိ နတ် ဝင် သည် များ၊ နတ် ထိန်း သည် များ ကို ဖယ် ရှား ပြီး ဖြစ် ၏။

^၄ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ စု ရုံး ပြီး ရှု နင် မြို့ သို့ လာ ရောက် စ ခန်း ချ ကြ သော အ ခါ ရှော လု သည် လည်း အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ကို စု ရုံး ပြီး ဂိ လ ဗော တောင် ပေါ် တွင် စ ခန်း ချ ကြ ၏။ ^၅ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဖိ လိတ္တိ တပ် ကို မြင် လျှင် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် သ ဖြင့်၊ ^၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မေး လျှောက် လေ ၏။ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ အား အိပ် မက် အား ဖြင့် ဖြစ် စေ၊ ဥ ရိမ် အား ဖြင့် ဖြစ် စေ၊ ပ ရော ဖက် အား ဖြင့် ဖြစ် စေ ဖြေ ကြား တော် မ မူ။

^၇ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး သည် မိ မိ အ စေ အ ပါး တို့ အား “နတ် က တော် တစ် ဦး ကို ရှာ ပေး ပါ။ သူ့ ဆီ သွား ပြီး ငါ မေး မြန်း မည်” ဟု ဆို လျှင် သူ့ အ စေ အ ပါး တို့ က “အင်္ဒေါ ရ မြို့ တွင် နတ် က တော် တစ် ဦး ရှိ ပါ ၏” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၈ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ရုပ် ဖျက် ၍ တ ခြား အ ဝတ် ကို ဝတ် ပြီး လျှင် သူ့ နောက် လိုက် နှစ် ဦး နှင့် အ တူ သွား ရာ ည အ ချိန် တွင် ထို မိန်း မ ရှိ ရာ သို့ ရောက် လာ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး က သူ့ အား “နတ် ကို အ မှီ ပြု ၍ ငါ ပြော သော သူ ကို ခေါ် ပေး ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။

^၉ သို့ သော် ထို မိန်း မ က “စင် စစ် ရှော လု မင်း ကြီး သည် နတ် ဝင် သည် များ၊ နတ် ထိန်း သည် များ အား တိုင်း ပြည် ထဲ မှ သုတ် သင် ဖယ် ရှား ပစ် လိုက် သည် ကို သင် သိ ပါ လျက် နှင့် အ ကျွန်ုပ် အ သတ် ခံ ရ အောင် အ ဘယ် ကြောင့် ထောင် ချောက် ဆင် သ နည်း” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၀ ထို အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ ဤ အ မှု ကြောင့် သင့် အ ပေါ် မ ပြစ် မ ရောက် ရ” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် ၍ ကျိန် ဆို ၏။

^၁၁ ထို မိန်း မ က “မည် သူ့ ကို ခေါ် ပေး ရ မည် နည်း” ဟု မေး လျှင် ရှော လု မင်း ကြီး က “ရှ မွေ လ ကို ခေါ် ပေး ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၁၂ ထို မိန်း မ သည် ရှ မွေ လ ကို မြင် လျှင် အ သံ ကျယ် လောင် စွာ အော် ဟစ် လျက် ရှော လု မင်း ကြီး အား “အ ဘယ် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ကို လှည့် စား သ နည်း။ အ ရှင် ကား ရှော လု မင်း ကြီး ပင် မ ဟုတ် လော” ဟု ပြော ဆို လေ ၏။ ^၁၃ ရှင် ဘု ရင် က လည်း သူ့ အား “သင် မ ကြောက် နှင့်။ ယ ခု အ ဘယ် အ ရာ ကို သင် မြင် သ နည်း” ဟု မေး လျှင် ထို မိန်း မ က ရှော လု မင်း ကြီး အား “မြေ ကြီး ထဲ မှ ဘု ရား တစ် ပါး တက် လာ သည် ကို မြင် ရ ပါ ၏” ဟု ပြော ၏။ ^၁၄ ရှော လု မင်း ကြီး က လည်း “မည် သည့် ပုံ စံ ရှိ သ နည်း” ဟု မေး လျှင် သူ က “ဝတ် လုံ ဝတ် ထား သော အ ဖိုး အို တစ် ဦး တက် လာ ပါ ၏” ဟု ဆို ၏။ ထို သူ သည် ရှ မွေ လ ဖြစ် ကြောင်း ရှော လု မင်း ကြီး သိ သ ဖြင့် မြေ ကြီး ပေါ် ပျပ် ဝပ် လျက် ရှိ ခိုး လေ ၏။

^၁၅ ရှ မွေ လ က လည်း ရှော လု မင်း ကြီး အား “အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ကို ခေါ် ပြီး နှောင့် ယှက် နေ သ နည်း” ဟု မေး လျှင် ရှော လု မင်း ကြီး က “အ ကျွန်ုပ် အ လွန် ဒုက္ခ ရောက် နေ ပါ ၏။ ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို လာ တိုက် ပါ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း အ ကျွန်ုပ် ကို စွန့် ပစ် ပါ ပြီ။ ပ ရော ဖက် အား ဖြင့် ဖြစ် စေ၊ အိပ် မက် အား ဖြင့် ဖြစ် စေ အ ကျွန်ုပ် ကို မ ထူး တော့ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် မည် သို့ ပြု ရ မည် ကို ပြော ပြ ပေး ရန် အ တွက် အ ရှင့် ကို ခေါ် ရ ခြင်း ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ဆို ၏။

^၁၆ ရှ မွေ လ က လည်း “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို စွန့် ပစ် ၍ သင့် ရန် သူ ဖြစ် သွား သည် ကို ပင် အ ဘယ် ကြောင့် ငါ့ ကို မေး မြန်း သေး သ နည်း။ ^၁၇ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မြွက် ဆို တော် မူ သည့် အ တိုင်း သင် ၌ ပြု တော် မူ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် လက် ထဲ ရှိ နိုင် ငံ တော် ကို ရုပ် သိမ်း ပြီး သင့် အ မျိုး သား ခြင်း ဒါ ဝိဒ် အား ပေး တော် မူ ပြီ။ ^၁၈ သင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို မ နာ ခံ၊ ကိုယ် တော် ၏ ပြင်း စွာ သော အ မျက် တော် အ တိုင်း အာ မ လက် လူ မျိုး တို့ အား မ ပြု ခဲ့ သော ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယ နေ့ သင့် အား ဤ သို့ ပြု တော် မူ ပြီ။ ^၁၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် နှင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ မည်။ မ နက် ဖြန် နေ့ တွင် သင် နှင့် သင့် သား တို့ သည် ငါ နှင့် အ တူ ရှိ လိမ့် မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး စစ် သည် တို့ ကို လည်း ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ မည်” ဟု သူ့ အား ဆို ၏။

^၂၀ ရှ မွေ လ စ ကား ကို ရှော လု မင်း ကြီး ကြား လျှင် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ လျက် ချက် ချင်း မြေ ပေါ် အ ရုပ် ကြိုး ပြတ် လဲ ကျ လေ ၏။ တစ် နေ့ လုံး တစ် ည လုံး အ စာ မ စား ထား သ ဖြင့် အား လည်း မ ရှိ တော့ ပေ။

^၂၁ ထို မိန်း မ သည် ရှော လု မင်း ကြီး ထံ လာ ၍ ရှော လု မင်း ကြီး အ လွန် ထိတ် လန့် နေ သည် ကို မြင် လျှင် သူ့ အား “ကြည့် ရှု လော့။ အ ရှင့် ကျွန်မ သည် အ ရှင် ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ပါ ပြီ။ ကိုယ့် အ သက် ကို ရင်း ၍ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ကိုယ့် အ သက် ကို ကိုယ့် လက် မှ နုတ် ၍’။ အ ရှင် ပြော သည့် အ တိုင်း အ ကျွန်ုပ် ပြု ပါ ပြီ။ ^၂၂ ယ ခု အ ရှင် သည် လည်း အ ရှင့် ကျွန် မ စ ကား ကို နား ထောင် ပါ လော့။ အ ရှင့် ရှေ့ ၌ စား စ ရာ အ နည်း ငယ် တည် ခင်း ပါ ရ စေ။ အ ရှင် အား ပြန် ပြည့် ၍ ခ ရီး ဆက် နိုင် ရန် အ တွက် သုံး ဆောင် ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၂၃ ရှော လု မင်း ကြီး က “ငါ မ စား ပါ” ဟု ငြင်း ဆန် သော် လည်း သူ ၏ အ စေ အ ပါး တို့ နှင့် ထို မိန်း မ က တိုက် တွန်း သ ဖြင့် သူ သည် သူ တို့ ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ၍ မြေ ပေါ် မှ ထ ကာ ကု တင် ပေါ် တွင် ထိုင် လေ ၏။

^၂၄ ထို မိန်း မ သည် အိမ် ၌ ရှိ သော ဆူ ဖြိုး သည့် နွား သ ငယ် ကို ချက် ချင်း သတ် ၏။ မုန့် ညက် ကို လည်း ယူ ၍ နယ် ပြီး လျှင် တ ဆေး မဲ့ မုန့် ကို ဖုတ် လေ ၏။ ^၂၅ ထို့ နောက် ရှော လု မင်း ကြီး နှင့် သူ့ အ စေ အ ပါး တို့ ရှေ့ တွင် တည် ခင်း ပေး သ ဖြင့် သူ တို့ သည် စား သောက် ပြီး လျှင် ထို ည ၌ ပင် ထ ၍ ပြန် သွား ကြ လေ ၏။

28

¹ In those days, the Philistines gathered their armies together for warfare, to fight with Israel. Achish said to David, “Know assuredly that you will go out with me in the army, you and your men.” ² David said to Achish, “Therefore you will know what your servant can do.” Achish said to David, “Therefore I will make you my bodyguard forever.”

³ Now Samuel was dead, and all Israel had mourned for him and buried him in Ramah, even in his own city. Saul had sent away those who had familiar spirits and the wizards out of the land.

⁴ The Philistines gathered themselves together, and came and encamped in Shunem; and Saul gathered all Israel together, and they encamped in Gilboa. ⁵ When Saul saw the army of the Philistines, he was afraid, and his heart trembled greatly. ⁶ When Saul inquired of Yahweh, Yahweh didn’t answer him by dreams, by Urim, or by prophets.

⁷ Then Saul said to his servants, “Seek for me a woman who has a familiar spirit, that I may go to her and inquire of her.” His servants said to him, “Behold, there is a woman who has a familiar spirit at Endor.” ⁸ Saul disguised himself and put on other clothing, and went, he and two men with him, and they came to the woman by night. Then he said, “Please consult for me by the familiar spirit, and bring me up whomever I shall name to you.”

⁹ The woman said to him, “Behold, you know what Saul has done, how he has cut off those who have familiar spirits and the wizards out of the land. Why then do you lay a snare for my life, to cause me to die?” ¹⁰ Saul swore to her by Yahweh, saying, “As Yahweh lives, no punishment will happen to you for this thing.”

¹¹ Then the woman said, “Whom shall I bring up to you?” He said, “Bring Samuel up for me.”

¹² When the woman saw Samuel, she cried with a loud voice; and the woman spoke to Saul, saying, “Why have you deceived me? For you are Saul!” ¹³ The king said to her, “Don’t be afraid! What do you see?” The woman said to Saul, “I see a god coming up out of the earth.” ¹⁴ He said to her, “What does he look like?” She said, “An old man comes up. He is covered with a robe.” Saul perceived that it was Samuel, and he bowed with his face to the ground, and showed respect.

¹⁵ Samuel said to Saul, “Why have you disturbed me, to bring me up?” Saul answered, “I am very distressed; for the Philistines make war against me, and God has departed from me, and answers me no more, by prophets, or by dreams. Therefore I have called you, that you may make known to me what I shall do.”

¹⁶ Samuel said, “Why then do you ask me, since Yahweh has departed from you and has become your adversary? ¹⁷ Yahweh has done to you as he spoke by me. Yahweh has torn the kingdom out of your hand and given it to your neighbor, even to David. ¹⁸ Because you didn’t obey Yahweh’s voice, and didn’t execute his fierce wrath on Amalek, therefore Yahweh has done this thing to you today. ¹⁹ Moreover Yahweh will deliver Israel also with you into the hand of the Philistines; and tomorrow you and your sons will be with me. Yahweh will deliver the army of Israel also into the hand of the Philistines.”

²⁰ Then Saul fell immediately his full length on the earth, and was terrified, because of Samuel’s words. There was no strength in him, for he had eaten no bread all day long or all night long.

²¹ The woman came to Saul and saw that he was very troubled, and said to him, “Behold, your servant has listened to your voice, and I have put my life in my hand, and have listened to your words which you spoke to me. ²² Now therefore, please listen also to the voice of your servant, and let me set a morsel of bread before you. Eat, that you may have strength when you go on your way.” ²³ But he refused, and said, “I will not eat.” But his servants, together with the woman, constrained him; and he listened to their voice. So he arose from the earth and sat on the bed.

²⁴ The woman had a fattened calf in the house. She hurried and killed it; and she took flour and kneaded it, and baked unleavened bread of it. ²⁵ She brought it before Saul and before his servants, and they ate. Then they rose up and went away that night.