၁

^၁ ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် ဒေ သ၊ ရာ မ သိမ် ဇု ဖိမ် မြို့ တွင် ဧ လ ကာ န အ မည် ရှိ‌ သော လူ တစ် ယောက် ရှိ ၏။ သူ သည် ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး ဇု ဖ ၏ တီ၊ တော ဟူ ၏ မြစ်၊ ဧ လိ ဟု ၏ မြေး၊ ယေ ရော ဟံ ၏ သား ဖြစ် ၏။ ^၂ ထို သူ ၌ မ ယား နှစ် ယောက် ရှိ ၏။ တစ် ယောက် ၏ အ မည် မှာ ဟန္န ဖြစ် ပြီး နောက် တစ် ယောက် ၏ အ မည် မှာ ပေ နိန္န ဖြစ် ၏။ ပေ နိန္န ၌ သား သ မီး ရှိ ၏။ ဟန္န ၌ ကား သား သ မီး မ ရှိ ချေ။ ^၃ ဧ လ ကာ န သည် ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် ရန် နှင့် ယဇ် ပူ ဇော် ရန် အ တွက် မိ မိ နေ ထိုင် ရာ မြို့ မှ ရှိ လော မြို့ သို့ နှစ် စဉ် သွား လေ့ ရှိ ၏။ ထို မြို့ တွင် ဧ လိ ၏ သား နှစ် ယောက် ဖြစ် သော ဟော ဖ နိ နှင့် ဖိ န ဟတ် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ ဖြစ် ကြ ၏။

^၄ ဧ လ ကာ န သည် မိ မိ ယဇ် ပူ ဇော် ရာ နေ့ ရောက် တိုင်း မ ယား ပေ နိန္န နှင့် သူ ၏ သား သ မီး အား လုံး ကို ဝေ စု များ ခွဲ ဝေ ပေး လေ့ ရှိ ၏။ ^၅ သူ သည် ဟန္န ကို ချစ် သော ကြောင့် ဝေ စု နှစ် ဆ ခွဲ ဝေ ပေး ၏။ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဟန္န ကို သန္ဓေ တည် ခွင့် ပေး တော် မ မူ။ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ဟန္န ၏ သား အိမ် ကို ပိတ် ထား ၏’။ ^၆ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဟန္န အား သန္ဓေ တည် ခွင့် ပေး တော် မ မူ သော ကြောင့် သူ ၏ ပြိုင် ဖက် သည် ဟန္န စိတ် ဆိုး အောင် ဒေါ သ စိတ် ကို ဆွ လေ့ ရှိ ၏။ ^၇ ဟန္န သည် တစ် နှစ် ပြီး တစ် နှစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် သို့ သွား သည့် အ ခါ တိုင်း ပြိုင် ဖက် သည် သူ့ ကို ဒေါ သ ထွက် အောင် ဆွ လေ ၏။ ထို့ ကြောင့် သူ သည် အ စာ မ စား ဘဲ ငို ၍ သာ နေ ရ ၏။ ^၈ သူ ၏ ခင် ပွန်း ဧ လ ကာ န က လည်း “ဟန္န၊ အ ဘယ် ကြောင့် ငို ကြွေး နေ သ နည်း။ အ ဘယ် ကြောင့် မ စား မ သောက် ဘဲ နေ သ နည်း။ အ ဘယ် ကြောင့် စိတ် ဆင်း ရဲ နေ သ နည်း။ ငါ သည် သင့် အ ပေါ် သား ဆယ် ယောက် ထက် ပို ၍ ကောင်း သည် မ ဟုတ် လော” ဟု သူ့ အား ဆို ၏။

^၉ သူ တို့ သည် ရှိ လော မြို့ တွင် စား သောက် ကြ ပြီး နောက် ဟန္န သည် ထ သွား လေ ၏။ ထို စဉ် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဧ လိ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန် တော် တံ ခါး တိုင် အ နီး ရှိ ထိုင် ခုံ ပေါ် တွင် ထိုင် နေ ၏။ ^၁၀ ဟန္န သည် စိတ် နှ လုံး ကြေ ကွဲ စွာ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ငို ယို လျက်၊ ^၁၁ “ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော့် ကျွန် မ ခံ ရ သော ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ ကို အ ကယ် စင် စစ် ကြည့် တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော့် ကျွန် မ ကို မ မေ့ လျော့ ဘဲ အောက် မေ့ တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော့် ကျွန် မ အား သား ယောက်ျား ကို ပေး သ နား တော် မူ ပါ။ သို့ ပြု လျှင် အ ကျွန်ုပ် သည် သူ့ ဘ ဝ တစ် ခု လုံး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် အပ် နှံ ပါ မည်။ သူ့ ဆံ ပင် ကို လည်း မ ရိတ် ပါ” ဟု က တိ သစ္စာ ပြု ဆု တောင်း လေ ၏။ ^၁၂ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ ဆက် မ ပြတ် ဆု တောင်း နေ စဉ် ဧ လိ သည် သူ့ နှုတ် ကို ကြည့် လျက် နေ ၏။

^၁၃ ဟန္န သည် စိတ် ထဲ ၌ ဆု တောင်း နေ သော ကြောင့် နှုတ် ခမ်း သာ လှုပ် ပြီး အ သံ မ ထွက်။ ထို့ ကြောင့် ဧ လိ က ဟန္န ယစ် မူး နေ သည် ဟု ထင် ၍၊ ^၁၄ ဧ လိ က သူ့ အား “သင် သည် မည် မျှ ကြာ အောင် ယစ် မူး နေ မည် နည်း။ စ ပျစ် ဝိုင် ကို ရှောင် ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၅ ဟန္န က လည်း “သ ခင်၊ ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် စိတ် သော က ရောက် နေ သော မိန်း မ ဖြစ် ပါ ၏။ စ ပျစ် ဝိုင် မ သောက် ပါ။ သေ ရည် သေ ရက် ကို လည်း မ သောက် ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ မိ မိ စိတ် ခံ စား ချက် ကို ဖွင့် ပြ နေ ခြင်း သာ ဖြစ် ပါ ၏။ ^၁၆ သ ခင့် ကျွန် မ ကို ဆိုး ညစ် သော မိန်း မ ဟု မ ထင် ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် ၌ ပူ ဆွေး ဝမ်း နည်း မှု များ လွန်း သ ဖြင့် အ ဆက် မ ပြတ် ဆု တောင်း နေ ခြင်း သာ ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော သော်၊

^၁၇ ဧ လိ က “ငြိမ် ဝပ် စွာ သွား လော့။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တောင်း လျှောက် သော ဆု ကို ပေး သ နား‌ တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု ဆို ၏။ ^၁၈ ထို အ ခါ ဟန္န က “သ ခင့် ကျွန် မ သည် သ ခင့် ရှေ့ ၌ မျက် နှာ ရ ပါ စေ သော” ဟု ဆို ပြီး သူ သည် ထွက် သွား ၍ စား သောက် လေ ၏။ သူ ၏ မျက် နှာ သည် လည်း ယ ခင် က ကဲ့ သို့ မ ညှိုး တော့ ပေ။

^၁၉ သူ တို့ သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် ပြီး လျှင် မိ မိ တို့ အိမ် ရှိ ရာ ရာ မ မြို့ သို့ ပြန် လာ ကြ ၏။ ထို့ နောက် တွင် ဧ လ ကာ န သည် မိ မိ ၏ မ ယား ဟန္န နှင့် ဆက် ဆံ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း ဟန္န ကို အောက် မေ့ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ^၂၀ အ ချိန် တန် သော အ ခါ ဟန္န သည် ကိုယ် ဝန် ဆောင် ၍ သား ယောက်ျား ကို မွေး ဖွား လေ ၏။ ဟန္န က လည်း “ဤ သား သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း ၍ ရ သော သား ဖြစ် ၏” ဟု ဆို ပြီး သူ ၏ အ မည် ကို ရှ မွေ လ ဟု မှည့် ခေါ် လေ ၏။

^၂၁ ဧ လ ကာ န သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ နှစ် စဉ် ပူ ဇော် သော ယဇ် ကို ပူ ဇော် ရန် နှင့် က တိ သစ္စာ ဝတ် ကို ပြု ရန် သူ ၏ အိမ် သူ အိမ် သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် အ တူ သွား ကြ ၏။ ^၂၂ သို့ သော် ဟန္န က လိုက် မ သွား ဘဲ သူ့ ခင် ပွန်း အား “သူ ငယ် နို့ ပြတ် ပြီး မှ သူ့ ကို ခေါ် သွား မည်။ သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် သို့ ‌ရောက် ၍ ထို နေ ရာ တွင် အ စဉ် အ မြဲ နေ ရ မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၃ သူ ၏ ခင် ပွန်း ဧ လ ကာ န က လည်း “သင် ကောင်း မည် ထင် သည့် အ တိုင်း ပြု ပါ။ သူ ငယ် နို့ ပြတ် သည် အ ထိ နေ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် က တိ ထား သည့် အ တိုင်း ပြု တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု ဆို ၏။ ထို့ ကြောင့် ဟန္န နေ ခဲ့ ၍ မိ မိ ၏ သား ကို နို့ ပြတ် သည် အ ထိ ပြု စု စောင့် ရှောက် လေ ၏။

^၂၄ သူ ငယ် နို့ ပြတ် ပြီး မှ ဟန္န သည် နွား ထီး သုံး ကောင်၊ အ ချို့ မူ ကွဲ ကျမ်း များ ၌ 'သုံး နှစ် သား နွား ထီး တစ် ကောင်’။ မုန့် ညက် တစ် ဧ ဖာ၊ ၂၂ လီ တာ ခန့်။ စ ပျစ် ဝိုင် တစ် ဘူး ကို ယူ ပြီး လျှင် သူ ငယ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် ရှိ ရာ ရှိ လော မြို့ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ၏။ သူ ငယ် ကား အ လွန် နု နယ် သေး ၏။ ^၂၅ သူ တို့ သည် နွား ကို သတ် ပြီး သူ ငယ် ကို ဧ လိ ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ကာ၊ ^၂၆ ဟန္န က “အို အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ သ ခင် အ သက် ရှင် သည် နှင့် အ ညီ အ ကျွန်ုပ် သည် ယ ခင် က ဤ နေ ရာ အ ရှင့် နား တွင် ရပ် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း ခဲ့ သော မိန်း မ ဖြစ် ပါ ၏။ ^၂၇ ဤ သား ကို ရ ဖို့ ဆု တောင်း ခဲ့ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် တောင်း လျှောက် သော ဆု ကို ပေး သ နား တော် မူ ပါ ပြီ။ ^၂၈ ထို့ ကြောင့် ယ ခု အ ကျွန်ုပ် သည် ဤ သူ ငယ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် ပါ ၏။ သူ အ သက် ရှင် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး သူ့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အပ် နှံ ပါ ပြီ” ဟု ဆို ပြီး ထို နေ ရာ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် လေ ၏။

1

¹ Now there was a certain man of Ramathaim Zophim, of the hill country of Ephraim, and his name was Elkanah, the son of Jeroham, the son of Elihu, the son of Tohu, the son of Zuph, an Ephraimite. ² He had two wives. The name of one was Hannah, and the name of the other Peninnah. Peninnah had children, but Hannah had no children. ³ This man went up out of his city from year to year to worship and to sacrifice to Yahweh ’Yahweh’ is God’s proper Name, sometimes rendered ‘LORD’ (all caps) in other translations. of Armies in Shiloh. The two sons of Eli, Hophni and Phinehas, priests to Yahweh, were there.

⁴ When the day came that Elkanah sacrificed, he gave portions to Peninnah his wife and to all her sons and her daughters; ⁵ but he gave a double portion to Hannah, for he loved Hannah, but Yahweh had shut up her womb. ⁶ Her rival provoked her severely, to irritate her, because Yahweh had shut up her womb. ⁷ So year by year, when she went up to Yahweh’s house, her rival provoked her. Therefore she wept, and didn’t eat. ⁸ Elkanah her husband said to her, “Hannah, why do you weep? Why don’t you eat? Why is your heart grieved? Am I not better to you than ten sons?”

⁹ So Hannah rose up after they had finished eating and drinking in Shiloh. Now Eli the priest was sitting on his seat by the doorpost of Yahweh’s temple. ¹⁰ She was in bitterness of soul, and prayed to Yahweh, weeping bitterly. ¹¹ She vowed a vow, and said, “Yahweh of Armies, if you will indeed look at the affliction of your servant and remember me, and not forget your servant, but will give to your servant a boy, then I will give him to Yahweh all the days of his life, and no razor shall come on his head.” ¹² As she continued praying before Yahweh, Eli saw her mouth.

¹³ Now Hannah spoke in her heart. Only her lips moved, but her voice was not heard. Therefore Eli thought she was drunk. ¹⁴ Eli said to her, “How long will you be drunk? Get rid of your wine!” ¹⁵ Hannah answered, “No, my lord, I am a woman of a sorrowful spirit. I have not been drinking wine or strong drink, but I poured out my soul before Yahweh. ¹⁶ Don’t consider your servant a wicked woman; for I have been speaking out of the abundance of my complaint and my provocation.”

¹⁷ Then Eli answered, “Go in peace; and may the God The Hebrew word rendered 'God’ is ‘אֱלֹהִ֑ים’ (Elohim). of Israel grant your petition that you have asked of him.” ¹⁸ She said, “Let your servant find favor in your sight.” So the woman went her way and ate; and her facial expression wasn’t sad any more.

¹⁹ They rose up in the morning early and worshiped Yahweh, then returned and came to their house to Ramah. Then Elkanah knew Hannah his wife; and Yahweh remembered her. ²⁰ When the time had come, Hannah conceived, and bore a son; and she named him Samuel, Samuel sounds like the Hebrew for ‘heard by God’. saying, “Because I have asked him of Yahweh.”

²¹ The man Elkanah, and all his house, went up to offer to Yahweh the yearly sacrifice and his vow. ²² But Hannah didn’t go up, for she said to her husband, “Not until the child is weaned; then I will bring him, that he may appear before Yahweh, and stay there forever.” ²³ Elkanah her husband said to her, “Do what seems good to you. Wait until you have weaned him; only may Yahweh establish his word.” So the woman waited and nursed her son until she weaned him.

²⁴ When she had weaned him, she took him up with her, with three bulls, and one ephah 1 ephah is about 22 liters or about 2/3 of a bushel. of meal, and a container of wine, and brought him to Yahweh’s house in Shiloh. The child was young. ²⁵ They killed the bull, and brought the child to Eli. ²⁶ She said, “Oh, my lord, as your soul lives, my lord, I am the woman who stood by you here, praying to Yahweh. ²⁷ I prayed for this child, and Yahweh has given me my petition which I asked of him. ²⁸ Therefore I have also given him to Yahweh. As long as he lives he is given to Yahweh.” He worshiped Yahweh there.

၁

^၁ ဧ ဖ ရိမ် တောင် ပေါ် ဒေ သ၊ ရာ မ သိမ် ဇု ဖိမ် မြို့ တွင် ဧ လ ကာ န အ မည် ရှိ‌ သော လူ တစ် ယောက် ရှိ ၏။ သူ သည် ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး ဇု ဖ ၏ တီ၊ တော ဟူ ၏ မြစ်၊ ဧ လိ ဟု ၏ မြေး၊ ယေ ရော ဟံ ၏ သား ဖြစ် ၏။ ^၂ ထို သူ ၌ မ ယား နှစ် ယောက် ရှိ ၏။ တစ် ယောက် ၏ အ မည် မှာ ဟန္န ဖြစ် ပြီး နောက် တစ် ယောက် ၏ အ မည် မှာ ပေ နိန္န ဖြစ် ၏။ ပေ နိန္န ၌ သား သ မီး ရှိ ၏။ ဟန္န ၌ ကား သား သ မီး မ ရှိ ချေ။ ^၃ ဧ လ ကာ န သည် ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် ရန် နှင့် ယဇ် ပူ ဇော် ရန် အ တွက် မိ မိ နေ ထိုင် ရာ မြို့ မှ ရှိ လော မြို့ သို့ နှစ် စဉ် သွား လေ့ ရှိ ၏။ ထို မြို့ တွင် ဧ လိ ၏ သား နှစ် ယောက် ဖြစ် သော ဟော ဖ နိ နှင့် ဖိ န ဟတ် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ ဖြစ် ကြ ၏။

^၄ ဧ လ ကာ န သည် မိ မိ ယဇ် ပူ ဇော် ရာ နေ့ ရောက် တိုင်း မ ယား ပေ နိန္န နှင့် သူ ၏ သား သ မီး အား လုံး ကို ဝေ စု များ ခွဲ ဝေ ပေး လေ့ ရှိ ၏။ ^၅ သူ သည် ဟန္န ကို ချစ် သော ကြောင့် ဝေ စု နှစ် ဆ ခွဲ ဝေ ပေး ၏။ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဟန္န ကို သန္ဓေ တည် ခွင့် ပေး တော် မ မူ။ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ဟန္န ၏ သား အိမ် ကို ပိတ် ထား ၏’။ ^၆ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဟန္န အား သန္ဓေ တည် ခွင့် ပေး တော် မ မူ သော ကြောင့် သူ ၏ ပြိုင် ဖက် သည် ဟန္န စိတ် ဆိုး အောင် ဒေါ သ စိတ် ကို ဆွ လေ့ ရှိ ၏။ ^၇ ဟန္န သည် တစ် နှစ် ပြီး တစ် နှစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် သို့ သွား သည့် အ ခါ တိုင်း ပြိုင် ဖက် သည် သူ့ ကို ဒေါ သ ထွက် အောင် ဆွ လေ ၏။ ထို့ ကြောင့် သူ သည် အ စာ မ စား ဘဲ ငို ၍ သာ နေ ရ ၏။ ^၈ သူ ၏ ခင် ပွန်း ဧ လ ကာ န က လည်း “ဟန္န၊ အ ဘယ် ကြောင့် ငို ကြွေး နေ သ နည်း။ အ ဘယ် ကြောင့် မ စား မ သောက် ဘဲ နေ သ နည်း။ အ ဘယ် ကြောင့် စိတ် ဆင်း ရဲ နေ သ နည်း။ ငါ သည် သင့် အ ပေါ် သား ဆယ် ယောက် ထက် ပို ၍ ကောင်း သည် မ ဟုတ် လော” ဟု သူ့ အား ဆို ၏။

^၉ သူ တို့ သည် ရှိ လော မြို့ တွင် စား သောက် ကြ ပြီး နောက် ဟန္န သည် ထ သွား လေ ၏။ ထို စဉ် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဧ လိ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဗိ မာန် တော် တံ ခါး တိုင် အ နီး ရှိ ထိုင် ခုံ ပေါ် တွင် ထိုင် နေ ၏။ ^၁၀ ဟန္န သည် စိတ် နှ လုံး ကြေ ကွဲ စွာ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ငို ယို လျက်၊ ^၁၁ “ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော့် ကျွန် မ ခံ ရ သော ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ ကို အ ကယ် စင် စစ် ကြည့် တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော့် ကျွန် မ ကို မ မေ့ လျော့ ဘဲ အောက် မေ့ တော် မူ ပါ။ ကိုယ် တော့် ကျွန် မ အား သား ယောက်ျား ကို ပေး သ နား တော် မူ ပါ။ သို့ ပြု လျှင် အ ကျွန်ုပ် သည် သူ့ ဘ ဝ တစ် ခု လုံး ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် အပ် နှံ ပါ မည်။ သူ့ ဆံ ပင် ကို လည်း မ ရိတ် ပါ” ဟု က တိ သစ္စာ ပြု ဆု တောင်း လေ ၏။ ^၁၂ ထို သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အ ဆက် မ ပြတ် ဆု တောင်း နေ စဉ် ဧ လိ သည် သူ့ နှုတ် ကို ကြည့် လျက် နေ ၏။

^၁၃ ဟန္န သည် စိတ် ထဲ ၌ ဆု တောင်း နေ သော ကြောင့် နှုတ် ခမ်း သာ လှုပ် ပြီး အ သံ မ ထွက်။ ထို့ ကြောင့် ဧ လိ က ဟန္န ယစ် မူး နေ သည် ဟု ထင် ၍၊ ^၁၄ ဧ လိ က သူ့ အား “သင် သည် မည် မျှ ကြာ အောင် ယစ် မူး နေ မည် နည်း။ စ ပျစ် ဝိုင် ကို ရှောင် ပါ လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၅ ဟန္န က လည်း “သ ခင်၊ ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် စိတ် သော က ရောက် နေ သော မိန်း မ ဖြစ် ပါ ၏။ စ ပျစ် ဝိုင် မ သောက် ပါ။ သေ ရည် သေ ရက် ကို လည်း မ သောက် ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ မိ မိ စိတ် ခံ စား ချက် ကို ဖွင့် ပြ နေ ခြင်း သာ ဖြစ် ပါ ၏။ ^၁၆ သ ခင့် ကျွန် မ ကို ဆိုး ညစ် သော မိန်း မ ဟု မ ထင် ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် ၌ ပူ ဆွေး ဝမ်း နည်း မှု များ လွန်း သ ဖြင့် အ ဆက် မ ပြတ် ဆု တောင်း နေ ခြင်း သာ ဖြစ် ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော သော်၊

^၁၇ ဧ လိ က “ငြိမ် ဝပ် စွာ သွား လော့။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တောင်း လျှောက် သော ဆု ကို ပေး သ နား‌ တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု ဆို ၏။ ^၁၈ ထို အ ခါ ဟန္န က “သ ခင့် ကျွန် မ သည် သ ခင့် ရှေ့ ၌ မျက် နှာ ရ ပါ စေ သော” ဟု ဆို ပြီး သူ သည် ထွက် သွား ၍ စား သောက် လေ ၏။ သူ ၏ မျက် နှာ သည် လည်း ယ ခင် က ကဲ့ သို့ မ ညှိုး တော့ ပေ။

^၁၉ သူ တို့ သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် ပြီး လျှင် မိ မိ တို့ အိမ် ရှိ ရာ ရာ မ မြို့ သို့ ပြန် လာ ကြ ၏။ ထို့ နောက် တွင် ဧ လ ကာ န သည် မိ မိ ၏ မ ယား ဟန္န နှင့် ဆက် ဆံ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း ဟန္န ကို အောက် မေ့ တော် မူ သ ဖြင့်၊ ^၂၀ အ ချိန် တန် သော အ ခါ ဟန္န သည် ကိုယ် ဝန် ဆောင် ၍ သား ယောက်ျား ကို မွေး ဖွား လေ ၏။ ဟန္န က လည်း “ဤ သား သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း ၍ ရ သော သား ဖြစ် ၏” ဟု ဆို ပြီး သူ ၏ အ မည် ကို ရှ မွေ လ ဟု မှည့် ခေါ် လေ ၏။

^၂၁ ဧ လ ကာ န သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ နှစ် စဉ် ပူ ဇော် သော ယဇ် ကို ပူ ဇော် ရန် နှင့် က တိ သစ္စာ ဝတ် ကို ပြု ရန် သူ ၏ အိမ် သူ အိမ် သား အ ပေါင်း တို့ နှင့် အ တူ သွား ကြ ၏။ ^၂၂ သို့ သော် ဟန္န က လိုက် မ သွား ဘဲ သူ့ ခင် ပွန်း အား “သူ ငယ် နို့ ပြတ် ပြီး မှ သူ့ ကို ခေါ် သွား မည်။ သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် သို့ ‌ရောက် ၍ ထို နေ ရာ တွင် အ စဉ် အ မြဲ နေ ရ မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၃ သူ ၏ ခင် ပွန်း ဧ လ ကာ န က လည်း “သင် ကောင်း မည် ထင် သည့် အ တိုင်း ပြု ပါ။ သူ ငယ် နို့ ပြတ် သည် အ ထိ နေ ပါ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် က တိ ထား သည့် အ တိုင်း ပြု တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု ဆို ၏။ ထို့ ကြောင့် ဟန္န နေ ခဲ့ ၍ မိ မိ ၏ သား ကို နို့ ပြတ် သည် အ ထိ ပြု စု စောင့် ရှောက် လေ ၏။

^၂၄ သူ ငယ် နို့ ပြတ် ပြီး မှ ဟန္န သည် နွား ထီး သုံး ကောင်၊ အ ချို့ မူ ကွဲ ကျမ်း များ ၌ 'သုံး နှစ် သား နွား ထီး တစ် ကောင်’။ မုန့် ညက် တစ် ဧ ဖာ၊ ၂၂ လီ တာ ခန့်။ စ ပျစ် ဝိုင် တစ် ဘူး ကို ယူ ပြီး လျှင် သူ ငယ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် ရှိ ရာ ရှိ လော မြို့ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ၏။ သူ ငယ် ကား အ လွန် နု နယ် သေး ၏။ ^၂၅ သူ တို့ သည် နွား ကို သတ် ပြီး သူ ငယ် ကို ဧ လိ ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ကာ၊ ^၂၆ ဟန္န က “အို အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ သ ခင် အ သက် ရှင် သည် နှင့် အ ညီ အ ကျွန်ုပ် သည် ယ ခင် က ဤ နေ ရာ အ ရှင့် နား တွင် ရပ် လျက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း ခဲ့ သော မိန်း မ ဖြစ် ပါ ၏။ ^၂၇ ဤ သား ကို ရ ဖို့ ဆု တောင်း ခဲ့ ရာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် တောင်း လျှောက် သော ဆု ကို ပေး သ နား တော် မူ ပါ ပြီ။ ^၂၈ ထို့ ကြောင့် ယ ခု အ ကျွန်ုပ် သည် ဤ သူ ငယ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် ပါ ၏။ သူ အ သက် ရှင် သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး သူ့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အပ် နှံ ပါ ပြီ” ဟု ဆို ပြီး ထို နေ ရာ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် လေ ၏။

1

¹ Now there was a certain man of Ramathaim Zophim, of the hill country of Ephraim, and his name was Elkanah, the son of Jeroham, the son of Elihu, the son of Tohu, the son of Zuph, an Ephraimite. ² He had two wives. The name of one was Hannah, and the name of the other Peninnah. Peninnah had children, but Hannah had no children. ³ This man went up out of his city from year to year to worship and to sacrifice to Yahweh ’Yahweh’ is God’s proper Name, sometimes rendered ‘LORD’ (all caps) in other translations. of Armies in Shiloh. The two sons of Eli, Hophni and Phinehas, priests to Yahweh, were there.

⁴ When the day came that Elkanah sacrificed, he gave portions to Peninnah his wife and to all her sons and her daughters; ⁵ but he gave a double portion to Hannah, for he loved Hannah, but Yahweh had shut up her womb. ⁶ Her rival provoked her severely, to irritate her, because Yahweh had shut up her womb. ⁷ So year by year, when she went up to Yahweh’s house, her rival provoked her. Therefore she wept, and didn’t eat. ⁸ Elkanah her husband said to her, “Hannah, why do you weep? Why don’t you eat? Why is your heart grieved? Am I not better to you than ten sons?”

⁹ So Hannah rose up after they had finished eating and drinking in Shiloh. Now Eli the priest was sitting on his seat by the doorpost of Yahweh’s temple. ¹⁰ She was in bitterness of soul, and prayed to Yahweh, weeping bitterly. ¹¹ She vowed a vow, and said, “Yahweh of Armies, if you will indeed look at the affliction of your servant and remember me, and not forget your servant, but will give to your servant a boy, then I will give him to Yahweh all the days of his life, and no razor shall come on his head.” ¹² As she continued praying before Yahweh, Eli saw her mouth.

¹³ Now Hannah spoke in her heart. Only her lips moved, but her voice was not heard. Therefore Eli thought she was drunk. ¹⁴ Eli said to her, “How long will you be drunk? Get rid of your wine!” ¹⁵ Hannah answered, “No, my lord, I am a woman of a sorrowful spirit. I have not been drinking wine or strong drink, but I poured out my soul before Yahweh. ¹⁶ Don’t consider your servant a wicked woman; for I have been speaking out of the abundance of my complaint and my provocation.”

¹⁷ Then Eli answered, “Go in peace; and may the God The Hebrew word rendered 'God’ is ‘אֱלֹהִ֑ים’ (Elohim). of Israel grant your petition that you have asked of him.” ¹⁸ She said, “Let your servant find favor in your sight.” So the woman went her way and ate; and her facial expression wasn’t sad any more.

¹⁹ They rose up in the morning early and worshiped Yahweh, then returned and came to their house to Ramah. Then Elkanah knew Hannah his wife; and Yahweh remembered her. ²⁰ When the time had come, Hannah conceived, and bore a son; and she named him Samuel, Samuel sounds like the Hebrew for ‘heard by God’. saying, “Because I have asked him of Yahweh.”

²¹ The man Elkanah, and all his house, went up to offer to Yahweh the yearly sacrifice and his vow. ²² But Hannah didn’t go up, for she said to her husband, “Not until the child is weaned; then I will bring him, that he may appear before Yahweh, and stay there forever.” ²³ Elkanah her husband said to her, “Do what seems good to you. Wait until you have weaned him; only may Yahweh establish his word.” So the woman waited and nursed her son until she weaned him.

²⁴ When she had weaned him, she took him up with her, with three bulls, and one ephah 1 ephah is about 22 liters or about 2/3 of a bushel. of meal, and a container of wine, and brought him to Yahweh’s house in Shiloh. The child was young. ²⁵ They killed the bull, and brought the child to Eli. ²⁶ She said, “Oh, my lord, as your soul lives, my lord, I am the woman who stood by you here, praying to Yahweh. ²⁷ I prayed for this child, and Yahweh has given me my petition which I asked of him. ²⁸ Therefore I have also given him to Yahweh. As long as he lives he is given to Yahweh.” He worshiped Yahweh there.