၈

^၁ ထို့ နောက် မ ကြာ မီ ကိုယ် တော် သည် တစ် မြို့ ပြီး တစ် မြို့၊ တစ် ရွာ ပြီး တစ် ရွာ လှည့် လည် ကာ ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် နှင့် ဆိုင် သည့် ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ဟော ပြော တော် မူ ၏။ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ လိုက် ကြ ၏။ ^၂ သူ တို့ အ ပြင် အ နာ ရော ဂါ များ နှင့် နတ် ဆို တို့ ဘေး မှ လွတ် ငြိမ်း ချမ်း သာ ခွင့် ရ ခဲ့ သော အ မျိုး သ မီး အ ချို့ ဖြစ် ကြ သည့် နတ် ဆိုး ခု နစ် ကောင် ထွက် သွား ခဲ့ သော မာ ဂ ဒ လ မြို့ သူ ဟု ခေါ် သည့် မာ ရိ၊ ^၃ နယ် စား ဟေ ရုဒ် ၏ အိမ် မှု ကိစ္စ စီ မံ ကွပ် ကဲ သူ ခု ဇ ၏ ဇ နီး ယော ဟန္န မှ စ ၍ ရှု ရှန္န အ ပါ အ ဝင် အ ခြား အ မျို သ မီး အ မြောက် အ မြား ရှိ ကြ ၏။ ဤ အ မျိုး သ မီး တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ ဥစ္စာ ပစ္စည်း များ ဖြင့် ကိုယ် တော် နှင့် တ ပည့် တော် တို့ ကို လုပ် ကျွေး ပြု စု ကြ ၏။

^၄ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် စု ရုံး လာ ကြ ၍ မြို့ ရွာ အ ရပ် ရပ် မှ လူ တို့ သည် လည်း အ ထံ တော် သို့ ရောက် လာ ကြ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် ပုံ ဥ ပ မာ ကို ဆောင် လျက် မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ၊ ^၅ “မျိုး ကြဲ သော သူ သည် မိ မိ မျိုး စေ့ များ ကို ကြဲ ရန် ထွက် သွား လေ ၏။ ထို သူ မျိုး ကြဲ စဉ် တွင် အ ချို့ သော မျိုး စေ့ သည် လမ်း ဘေး တွင် ကျ သ ဖြင့် နင်း ချေ ခြင်း ခံ ရ ၍ မိုး ကောင်း ကင် ငှက် တို့ သည် ၎င်း ကို ကောက် စား ကြ ၏။ ^၆ အ‌ ချို့ မူ ကား ကျောက် ပေါ် ၌ ကျ သ ဖြင့် အ ပင် ပေါက် လာ သော် လည်း အ စို ဓာတ် မ ရ သော ကြောင့် ညှိုး နွမ်း ခြောက် သွေ့ သွား လေ ၏။ ^၇ အ ချို့ မူ ကား ဆူး ပင် တို့ အ လယ် တွင် ကျ သ ဖြင့် အ တူ ပေါက် လာ သည့် ဆူး ပင် တို့ သည် ၎င်း ကို ကာ ဆီး ပိတ် ဆို့ ကြ ၏။ ^၈ အ ချို့ မူ ကား ကောင်း သော မြေ ၌ ကျ သ ဖြင့် အ ပင် ပေါက် ၍ အ ဆ တစ် ရာ အ သီး ဖြစ် ထွန်း လေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် “ကြား စ ရာ နား ရှိ သော သူ သည် ကြား ပါ စေ” ဟု ကြွေး ကြော် တော် မူ ၏။

^၉ တ ပည့် တော် တို့ က ဤ ပုံ ဥ ပ မာ သည် မည် သည့် အ ရာ ကို ဆို လို ကြောင်း ကိုယ် တော် အား မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၀ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် တို့ အား ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် နှင့် ဆိုင် သည့် လျှို့ ဝှက် နက် နဲ သော အ ရာ များ ကို သိ ခွင့် ပေး ထား ၏။ အ ခြား သော သူ တို့ မူ ကား မြင် လျက် ပင် မ မြင် စေ ရန် နှင့် ကြား လျက် ပင် နား မ လည် စေ ရန် သူ တို့ အား ပုံ ဥ ပ မာ များ ဖြင့် ‌ဟော ပြော ရ ၏။ မ ၁၃:၁၃-၁၅။ မာ ၄:၁၂။ ရော ၁၁:၈။ တ ရား ၂၉:၄။ ဟေ ရှာ ၆:၉။

^၁၁ ပုံ ဥ ပ မာ ၏ အ ဓိပ္ပါယ် ကား ဤ သို့ ဖြစ် ၏။ မျိုး စေ့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ တ ရား စ ကား ဖြစ် ၏။ ^၁၂ လမ်း ဘေး တွင် ကျ သည် ဆို သည် မှာ ဤ သို့ သော သူ တို့ ကို ဆို လို ၏။ တ ရား စ ကား ကို သူ တို့ ကြား သော် လည်း ယုံ ကြည် ၍ ကယ် တင် ခြင်း မ ခံ ရ စေ ရန် မာရ် နတ် သည် လာ ၍ တ ရား စ ကား ကို သူ တို့ စိတ် နှ လုံး ထဲ မှ နုတ် ယူ လေ ၏။ ^၁၃ ကျောက် ပေါ် ၌ ကျ သည် ဆို သည် မှာ တ ရား စ ကား ကို ကြား ၍ ဝမ်း မြောက် စွာ ဖြင့် လက် ခံ သော သူ တို့ ကို ဆို လို ၏။ သို့ သော် သူ တို့ ၌ အ မြစ် မ စွဲ သ ဖြင့် ခေတ္တ ခ ဏ သာ ယုံ ကြည် ၍ စုံ စမ်း နှောင့် ယှက် ခြင်း အ ချိန် ၌ ဖောက် ပြန် သွား ကြ ၏။ ^၁၄ ဆူး ပင် တို့ တွင် ကျ သည် ဆို သည် မှာ တ ရား စ ကား ကို ကြား သော် လည်း သွား လာ နေ ထိုင် စဉ် ဘ ဝ အ သက် တာ နှင့် ဆိုင် သော စိုး ရိမ် ပူ ပန် ခြင်း၊ စည်း စိမ် ကြွယ် ဝ ခြင်း နှင့် ကာ မ ဂုဏ် ခံ စား ခြင်း တို့ ဖြင့် ကာ ဆီး ပိတ် ဆို့ ခံ ရ သ ဖြင့် အ သီး မ အောင် သော သူ တို့ ကို ဆို လို ၏။ ^၁၅ ကောင်း သော မြေ ၌ ကျ သည် ဆို သည် မှာ ကြည် လင် ကောင်း မြတ် သော စိတ် နှ လုံး ဖြင့် တ ရား စ ကား ကို ကြား ၍ ၎င်း ကို စွဲ ကိုင် ထား ကာ သည်း ခံ သော အား ဖြင့် အ သီး သီး သော သူ တို့ ကို ဆို လို ၏။

^၁၆ ဆီ မီး ကို ထွန်း ၍ အိုး ဖြင့် ဖုံး အုပ် သော သူ၊ သို့ မ ဟုတ် ခု တင် အောက် တွင် ထား သော သူ မ ရှိ။ ဝင် လာ သော သူ တို့ သည် အ လင်း ကို မြင် စေ ရန် ဆီ မီး ခုံ ပေါ် ၌ သာ ထား တတ် ကြ ၏။ ^၁၇ အ ကြောင်း မူ ကား ကွယ် ဝှက် ထား သော အ ရာ များ တွင် မ ထင် ရှား လာ မည့် အ ရာ ဟူ ၍ မ ရှိ။ ဖုံး ကွယ် ထား သော အ ရာ များ တွင် လည်း ဖော် ပြ ခံ ရ ခြင်း၊ သို့ မ ဟုတ် သိ သာ ထင် ရှား လာ ခြင်း မ ရှိ ဘဲ နေ မည့် အ ရာ ဟူ ၍ မ ရှိ။ ^၁၈ သို့ ဖြစ် ၍ သင် တို့ မည် ကဲ့ သို့ ကြား ရ သည် ကို သ တိ ပြု ကြ လော့။ အ ကြောင်း မှာ ရှိ သော သူ အား ထပ် ၍ ပေး ဦး မည်။ မ ရှိ သော သူ ထံ မှ မူ ကား သူ ၌ ရှိ သည် ဟု ထင် ရ သော အ ရာ ကို ပင် သိမ်း ယူ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၉ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် ၏ မယ် တော် နှင့် ညီ တော် တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ လာ ကြ ၏။ သို့ သော် လူ အ စု အ ဝေး တို့ ကြောင့် ကိုယ် တော် အ နား သို့ မ ရောက် နိုင် ကြ သ ဖြင့်၊ ^၂၀ လူ တို့ က “ကိုယ် တော် ၏ မယ် တော် နှင့် ညီ တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို တွေ့ လို ၍ အ ပြင် ၌ ရပ် နေ ကြ ပါ သည်” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၁ သို့ သော် ကိုယ် တော် က “ဘု ရား သ ခင် ၏ နှုတ် က ပတ် တ ရား ကို ကြား ၍ ကျင့် သုံး သော သူ တို့ သည် ငါ့ အ မိ နှင့် ငါ့ ညီ များ ဖြစ် ကြ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၂ တစ် နေ့ သ ၌ ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ လှေ ပေါ် သို့ တက် ပြီး လျှင် “အိုင် တစ် ဖက်ကမ်း သို့ ကူး ကြ စို့” ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် ရွက် လွှင့် သွား ကြ ၏။ ^၂၃ သူ တို့ ရွက် လွှင့် နေ စဉ် ကိုယ် တော် သည် အိပ် စက် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ အိုင် ပေါ် တွင် လေ မုန် တိုင်း ကျ လာ သ ဖြင့် လှေ သည် ရေ နှင့် ပြည့် လု နီး ပါး ဖြစ် ၍ သူ တို့ သည် အန္တ ရာယ် နှင့် ရင် ဆိုင် ကြ ရ ၏။ ^၂၄ တ ပည့် တော် တို့ သည် ချဉ်း ကပ် ၍ ကိုယ် တော် ကို နှိုး လျက် “သ ခင်၊ သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သေ ရ ပါ တော့ မည်” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ကိုယ် တော် သည် ထ ၍ လေ နှင့် လှိုင်း တံ ပိုး တို့ ကို ဆုံး မ တော် မူ ရာ ၎င်း တို့ သည် ရပ် တန့် ကြ ပြီး ငြိမ် သက် သာ ယာ သွား လေ ၏။ ^၂၅ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် က “သင် တို့ ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ အံ့ ဩ လျက် “ဤ သူ ကား မည် သူ ဖြစ် သ နည်း။ လေ နှင့် ရေ တို့ ကို ပင် အ မိန့် ပေး သော အ ခါ ၎င်းတို့ သည် သူ့ ကို နာ ခံ ကြ ပါ သည် တ ကား” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။

^၂၆ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ဂါ လိ လဲ နယ် တစ် ဖက် ကမ်း ရှိ ဂါ ရ စ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဂါ ဒ ရ'။ နယ် သို့ ဆက် ၍ ရွက် လွှင့် ကြ ၏။ ^၂၇ ကိုယ် တော် သည် ကမ်း ပေါ် သို့ တက် တော် မူ သော အ ခါ နတ် ဆိုး များ ပူး သ ဖြင့် ကာ လ အ တန် ကြာ အ ဝတ် လည်း မ ဝတ်၊ အိမ် ၌ လည်း မ နေ ဘဲ သင်္ချိုင်း ၌ နေ တတ် သော ထို မြို့ မှ လူ တစ် ဦး သည် ကိုယ် တော် ကို ဆီး ကြို လေ ၏။ ^၂၈ သူ သည် ယေ ရှု ကို မြင် လျှင် အော် ဟစ် လျက် ရှေ့ တော် ၌ ပျပ် ဝပ် ကာ “အ မြင့် ဆုံး သော ဘု ရား သ ခင် ၏ သား တော် ယေ ရှု၊ ကိုယ် တော် နှင့် အ ကျွန်ုပ် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် ကို မ ညှဉ်း ဆဲ ပါ ရန် ကိုယ် တော် ကို အ ကျွန်ုပ် တောင်း ပန် ပါ ၏” ဟု ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် လျှောက် ထား လေ ၏။ ^၂၉ ထို သို့ လျှောက် ထား ခြင်း မှာ ကိုယ် တော် သည် ညစ် ညူး သော နတ် အား ထို သူ့ အ ထဲ မှ ထွက် သွား ရန် အ မိန့် ပေး တော် မူ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ထို နတ် သည် သူ့ ကို ကြိမ် ဖန် များ စွာ ဝင် ပူး သ ဖြင့် သူ့ ကို သံ ကြိုး နှင့် ခြေ ချင်း တို့ ဖြင့် ချည် နှောင် ဖမ်း ချုပ် လျက် စောင့် ကြပ် ထား သော် လည်း သူ သည် ထို အ ရာ များ ကို ချိုး ဖြတ် ကာ တော ကန္တာ ရ သို့ နတ် ဆိုး ၏ နှင် ခြင်း ကို ခံ ရ ၏။ ^၃၀ ယေ ရှု က လည်း ထို သူ အား “သင့် နာ မည် မည် သို့ ခေါ် သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ရာ သူ့ အ ထဲ ၌ နတ် ဆိုး များ စွာ ဝင် ပူး နေ သော ကြောင့် ထို သူ က “လေ ‌ဂေါင် စစ် သည် ၆၀၀၀ ပါ ဝင် သော ရော မ တပ် တစ် တပ်။ ဖြစ် ပါ သည်” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၃၁ တစ် ဖန် နတ် ဆိုး တို့ က မိ မိ တို့ ကို အ တိုင်း မ သိ နက် ရှိုင်း ရာ အ ရပ် ထဲ သို့ သွား ရန် အ မိန့် မ ပေး ပါ မည့် အ ကြောင်း ကိုယ် တော် အား တောင်း ပန် ကြ ၏။

^၃၂ ထို အ ရပ် ၌ ဝက် အုပ် ကြီး တစ် အုပ် သည် တောင် ကုန်း ပေါ် တွင် ကျက် စား လျက် ရှိ ၏။ နတ် ဆိုး တို့ သည် ထို ဝက် များ ထဲ သို့ ဝင် ခွင့် ပြု ပါ မည့် အ ကြောင်း ကိုယ် တော် အား တောင်း ပန် ကြ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် ခွင့် ပြု တော် မူ ၏။ ^၃၃ ထို အ ခါ နတ် ဆိုး တို့ သည် ထို လူ ထဲ မှ ထွက် သွား ၍ ဝက် များ ထဲ သို့ ဝင် ကြ ရာ ဝက် အုပ် သည် တောင် ကမ်း ပါး အ တိုင်း အိုင် ထဲ သို့ တစ် ဟုန် ထိုး ပြေး ဆင်း ကာ ရေ နစ် သေ ဆုံး ကြ ကုန် ၏။

^၃၄ ဝက် ထိန်း ကျောင်း သော သူ တို့ သည် ဖြစ် ပျက် ခဲ့ သော အ ရာ ကို မြင် ကြ သော အ ခါ ထွက် ပြေး ၍ မြို့ နှင့် တော ရွာ များ တွင် ပြော ကြား ကြ လေ ၏။ ^၃၅ လူ တို့ သည် ဖြစ် ပျက် ခဲ့ သော အ ရာ ကို ကြည့် ရှု ရန် ထွက် လာ ၍ ယေ ရှု ထံ သို့ ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ နတ် ဆိုး များ ထွက် သွား သော သူ သည် အ ဝတ် ဝတ် ထား ကာ ယေ ရှု ၏ ခြေ တော် ရင်း ၌ ပ က တိ စိတ် ရှိ လျက် ထိုင် နေ သည် ကို တွေ့ မြင် လျှင် ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ^၃၆ မျက် မြင် တွေ့ ရှိ ခဲ့ သူ များ က လည်း နတ် ဆိုး ပူး သူ မည် ကဲ့ သို့ အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် ခဲ့ သည် ကို ထို သူ တို့ အား ပြော ပြ ကြ ၏။ ^၃၇ ထို အ ခါ ဂါ ရ စ နယ် သူ နယ် သား အ ပေါင်း တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့် သူ တို့ ထံ မှ ထွက် သွား တော် မူ ရန် ကိုယ် တော် အား တောင်း ပန် ကြ ၏။ ကိုယ် တော် သည် လည်း လှေ ပေါ် သို့ တက် ၍ ပြန် သွား တော် မူ ၏။

^၃၈ နတ် ဆိုး များ ထွက် သွား သော သူ က ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ လိုက် ပါ ခွင့် ပြု ပါ မည့် အ ကြောင်း ကိုယ် တော် ကို တောင်း ပန် လေ ၏။ သို့ သော် ကိုယ် တော် က၊ ^၃၉ “သင့် အိမ် သို့ ပြန် ၍ သင့် အ ပေါ် ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ သ မျှ တို့ ကို ပြော ကြား လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး သူ့ ကို ပြန် သွား စေ ၏။ ထို အ ခါ သူ သည် ထွက် သွား ၍ မိ မိ အ ပေါ် ယေ ရှု ပြု တော် မူ သ မျှ တို့ ကို တစ် မြို့ လုံး အ နှံ့ ပြော ကြား လေ ၏။ ^၄၀ ယေ ရှု ပြန် ကြွ လာ သော အ ခါ လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ကြို ဆို ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ အား လုံး သည် ကိုယ် တော် ကို စောင့် မျှော် နေ ကြ ၏။

^၄၁ ထို အ ခါ ယာ ဣ ရု အ မည် ရှိ သော လူ တစ် ဦး သည် အ ထံ တော် သို့‌ ရောက် လာ ၏။ ထို သူ သည် ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင် စု ဝေး ၍ ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် ခြင်း၊ ဆု တောင်း ခြင်း၊ ကျမ်း စာ ဖတ် ကြား နာ ယူ ခြင်း နှင့် ဘာ သာ ရေး ကိစ္စ များ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း တို့ အ တွက် ဂျူး လူ မျိုး တို့ အ သုံး ပြု လေ့ ရှိ‌ သော အ ဆောက် အ အုံ။ ဆ ရာ ယု ဒ သန် ပြန် ဆို သော သမ္မာ ကျမ်း တွင် 'တ ရား စ ရပ်' ဟု ဘာ သာ ပြန် ထား သည်။ း တာ ဝန် ခံ ဖြစ် ၏။ သူ သည် ယေ ရှု ၏ ခြေ တော် ရင်း ၌ ပျပ် ဝပ် ကာ မိ မိ အိမ် သို့ ကြွ တော် မူ ရန် တောင်း ပန် ၏။ ^၄၂ အ ကြောင်း မူ ကား တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် အ ရွယ် ခန့် ရှိ သော သူ ၏ တစ် ဦး တည်း သော သ မီး သည် သေ အံ့ ဆဲ ဆဲ ဖြစ် နေ ၏။ ကိုယ် တော် ကြွ တော် မူ စဉ် လူ ထု ပ ရိ သတ် သည် ကိုယ် တော် ထံ စု ပြုံ တိုး ဝှေ့ ကြ ၏။ ^၄၃ ထို အ ခါ တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် ပတ် လုံး သွေး သွန် ရော ဂါ စွဲ ကပ် ၍ ဆေး ဆ ရာ များ ထံ မိ မိ ပိုင် ဆိုင် သော ဥစ္စာ ပစ္စည်း ရှိ သ မျှ တို့ ကို အ ကုန် သုံး စွဲ ခဲ့ သော် လည်း မည် သူ က မျှ ကျန်း မာ အောင် မ ကု သ ပေး နိုင် သော အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး သည်၊ ^၄၄ ကိုယ် တော် ၏ နောက် တော် သို့ ချဉ်း ကပ် လျက် ဝတ် ရုံ တော် ၏ ပန်း ဖွား ကို တို့ ထိ လေ ၏။ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် သူ ခံ စား ရ သော သွေး သွန် ခြင်း သည် ရပ် သွား လေ ၏။

^၄၅ ထို အ ခါ ယေ ရှု က “ငါ့ ကို မည် သူ တို့ ထိ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် အား လုံး က ငြင်း ဆို ကြ ၏။ ပေ တ ရု က “သ ခင်၊ လူ ထု ပ ရိ သတ် သည် ကိုယ် တော် ကို ဝိုင်း ရံ လျက် တိုး ဝှေ့ နေ ကြ ပါ သည်” အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'တိုး ဝှေ့ နေ ကြ ပါ လျက် နှင့် ငါ့ ကို မည် သူ တို့ ထိ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရ ပါ သ လော'။ ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၄၆ သို့ သော် ယေ ရှု က “တစ် စုံ တစ် ယောက် သည် ငါ့ ကို တို့ ထိ ၏။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် ငါ့ ထံ မှ တန် ခိုး ထွက် သည် ကို ငါ သိ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၇ ထို အ မျိုး သ မီး သည် ဖုံး ကွယ် ထား ၍ မ ရ ကြောင်း သိ သော အ ခါ တုန် လှုပ် လျက် ရှေ့ တော် သို့ လာ ၍ ပျပ် ဝပ် ကာ ကိုယ် တော် ကို တို့ ထိ ရ သည့် အ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ အ နာ ရော ဂါ ချက် ချင်း ပျောက် ကင်း ခဲ့ ပုံ ကို လည်း ကောင်း လူ အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ တွင် ပြော ပြ လေ ၏။ ^၄၈ ကိုယ် တော် က လည်း “သ မီး၊ သင် ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'မ စိုး ရိမ် နှင့်' ပါ သည်။ ငြိမ်း ချမ်း စွာ သွား လော့” ဟု သူ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၉ ထို သို့ ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ စဉ် ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း တာ ဝန် ခံ အိမ် မှ လူ တစ် ဦး သည် ရောက် လာ ၍ “သင် ၏ သ မီး သေ ဆုံး သွား ပါ ပြီ။ ဆ ရာ့ ကို ဆက် ၍ မ နှောင့် ယှက် ပါ နှင့်” ဟု ပြော လေ ၏။ ^၅၀ ယေ ရှု သည် ကြား လျှင် “မ စိုး ရိမ် နှင့်။ ယုံ ကြည် ခြင်း သာ ရှိ လော့။ သို့ ပြု လျှင် သူ ငယ် မ သည် အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် လိမ့် မည်” ဟု ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း တာ ဝန် ခံ အား မိန့် တော် မူ ၏။

^၅၁ ထို့ နောက် အိမ် သို့ ရောက် သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ပေ တ ရု၊ ယာ ကုပ်၊ ယော ဟန် နှင့် သူ ငယ် မ ၏ မိ ခင် ဖ ခင် တို့ မှ တစ် ပါး မည် သူ့ ကို မျှ မိ မိ တို့ နှင့် အ တူ အိမ် ထဲ သို့ ဝင် ခွင့် ပြု တော် မ မူ။ ^၅၂ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သူ ငယ် မ အ တွက် ရင် ဘတ် စည် တီး လျက် ငို ကြွေး နေ ကြ ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း “မ ငို ကြွေး ကြ နှင့်။ သူ ငယ် မ သည် သေ သည် မ ဟုတ်။ အိပ် ပျော် နေ ခြင်း သာ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ၊ ^၅၃ သူ တို့ သည် သူ ငယ် မ သေ ဆုံး ပြီ ဖြစ် ကြောင်း သိ ကြ သည် ဖြစ် ၍ ကိုယ် တော် ကို လှောင် ပြောင် ရယ် မော ကြ ၏။ ^၅၄ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် သူ ငယ် မ ၏ လက် ကို ကိုင် လျက် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အား လုံး ကို အ ပြင် သို့ ထွက် စေ ပြီး လျှင်'။ “သူ ငယ် မ၊ ထ လော့” ဟု ခေါ် တော် မူ လျှင်၊ ^၅၅ သူ ငယ် မ ၏ ဝိ ညာဉ် သည် ပြန် ဝင် လာ သ ဖြင့် သူ သည် ချက် ချင်း ထ လေ ၏။ ကိုယ် တော် သည် လည်း သူ့ အား စား စ ရာ ပေး ရန် အ မိန့် ပေး တော် မူ ၏။ ^၅၆ ထို အ ခါ မိ ဘ တို့ သည် အံ့ ဩ ငေး မော ကြ ၏။ သို့ ရာ တွင် ကိုယ် တော် သည် ဤ အ ဖြစ် အ ပျက် ကို မည် သူ့ ကို မျှ မ ပြော ရန် သူ တို့ အား မိန့် မှာ တော် မူ ၏။

8

¹ Soon afterwards, he went about through cities and villages, preaching and bringing the good news of God’s Kingdom. With him were the twelve, ² and certain women who had been healed of evil spirits and infirmities: Mary who was called Magdalene, from whom seven demons had gone out; ³ and Joanna, the wife of Chuzas, Herod’s steward; Susanna; and many others who served them TR reads 'him' instead of 'them' from their possessions.

⁴ When a great multitude came together and people from every city were coming to him, he spoke by a parable: ⁵ “The farmer went out to sow his seed. As he sowed, some fell along the road, and it was trampled under foot, and the birds of the sky devoured it. ⁶ Other seed fell on the rock, and as soon as it grew, it withered away, because it had no moisture. ⁷ Other fell amid the thorns, and the thorns grew with it and choked it. ⁸ Other fell into the good ground and grew and produced one hundred times as much fruit.” As he said these things, he called out, “He who has ears to hear, let him hear!”

⁹ Then his disciples asked him, “What does this parable mean?” ¹⁰ He said, “To you it is given to know the mysteries of God’s Kingdom, but to the rest it is given in parables, that ‘seeing they may not see, and hearing they may not understand.’ Isaiah 6:9

¹¹ “Now the parable is this: The seed is the word of God. ¹² Those along the road are those who hear; then the devil comes and takes away the word from their heart, that they may not believe and be saved. ¹³ Those on the rock are they who, when they hear, receive the word with joy; but these have no root. They believe for a while, then fall away in time of temptation. ¹⁴ What fell among the thorns, these are those who have heard, and as they go on their way they are choked with cares, riches, and pleasures of life; and they bring no fruit to maturity. ¹⁵ Those in the good ground, these are those who with an honest and good heart, having heard the word, hold it tightly, and produce fruit with perseverance.

¹⁶ “No one, when he has lit a lamp, covers it with a container or puts it under a bed; but puts it on a stand, that those who enter in may see the light. ¹⁷ For nothing is hidden that will not be revealed, nor anything secret that will not be known and come to light. ¹⁸ Be careful therefore how you hear. For whoever has, to him will be given; and whoever doesn’t have, from him will be taken away even that which he thinks he has.”

¹⁹ His mother and brothers came to him, and they could not come near him for the crowd. ²⁰ Some people told him, “Your mother and your brothers stand outside, desiring to see you.” ²¹ But he answered them, “My mother and my brothers are these who hear the word of God and do it.”

²² Now on one of those days, he entered into a boat, himself and his disciples, and he said to them, “Let’s go over to the other side of the lake.” So they launched out. ²³ But as they sailed, he fell asleep. A wind storm came down on the lake, and they were taking on dangerous amounts of water. ²⁴ They came to him and awoke him, saying, “Master, Master, we are dying!” He awoke and rebuked the wind and the raging of the water; then they ceased, and it was calm. See Psalm 107:29 ²⁵ He said to them, “Where is your faith?” Being afraid, they marveled, saying to one another, “Who is this then, that he commands even the winds and the water, and they obey him?”

²⁶ Then they arrived at the country of the Gadarenes, which is opposite Galilee. ²⁷ When Jesus stepped ashore, a certain man out of the city who had demons for a long time met him. He wore no clothes, and didn’t live in a house, but in the tombs. ²⁸ When he saw Jesus, he cried out and fell down before him, and with a loud voice said, “What do I have to do with you, Jesus, you Son of the Most High God? I beg you, don’t torment me!” ²⁹ For Jesus was commanding the unclean spirit to come out of the man. For the unclean spirit had often seized the man. He was kept under guard and bound with chains and fetters. Breaking the bonds apart, he was driven by the demon into the desert. ³⁰ Jesus asked him, “What is your name?” He said, “Legion,” for many demons had entered into him. ³¹ They begged him that he would not command them to go into the abyss.

³² Now there was there a herd of many pigs feeding on the mountain, and they begged him that he would allow them to enter into those. Then he allowed them. ³³ The demons came out of the man and entered into the pigs, and the herd rushed down the steep bank into the lake and were drowned.

³⁴ When those who fed them saw what had happened, they fled and told it in the city and in the country. ³⁵ People went out to see what had happened. They came to Jesus and found the man from whom the demons had gone out, sitting at Jesus’ feet, clothed and in his right mind; and they were afraid. ³⁶ Those who saw it told them how he who had been possessed by demons was healed. ³⁷ All the people of the surrounding country of the Gadarenes asked him to depart from them, for they were very much afraid. Then he entered into the boat and returned.

³⁸ But the man from whom the demons had gone out begged him that he might go with him, but Jesus sent him away, saying, ³⁹ “Return to your house, and declare what great things God has done for you.” He went his way, proclaiming throughout the whole city what great things Jesus had done for him. ⁴⁰ When Jesus returned, the multitude welcomed him, for they were all waiting for him.

⁴¹ Behold, a man named Jairus came. He was a ruler of the synagogue. He fell down at Jesus’ feet and begged him to come into his house, ⁴² for he had an only born The phrase 'only born' is from the Greek word 'μονογενη', which is sometimes translated 'only begotten' or 'one and only'. daughter, about twelve years of age, and she was dying. But as he went, the multitudes pressed against him. ⁴³ A woman who had a flow of blood for twelve years, who had spent all her living on physicians and could not be healed by any, ⁴⁴ came behind him and touched the fringe or, tassel of his cloak. Immediately the flow of her blood stopped.

⁴⁵ Jesus said, “Who touched me?” When all denied it, Peter and those with him said, “Master, the multitudes press and jostle you, and you say, ‘Who touched me?’” ⁴⁶ But Jesus said, “Someone did touch me, for I perceived that power has gone out of me.” ⁴⁷ When the woman saw that she was not hidden, she came trembling; and falling down before him declared to him in the presence of all the people the reason why she had touched him, and how she was healed immediately. ⁴⁸ He said to her, “Daughter, cheer up. Your faith has made you well. Go in peace.”

⁴⁹ While he still spoke, one from the ruler of the synagogue’s house came, saying to him, “Your daughter is dead. Don’t trouble the Teacher.” ⁵⁰ But Jesus hearing it, answered him, “Don’t be afraid. Only believe, and she will be healed.”

⁵¹ When he came to the house, he didn’t allow anyone to enter in, except Peter, John, James, the father of the child, and her mother. ⁵² All were weeping and mourning her, but he said, “Don’t weep. She isn’t dead, but sleeping.” ⁵³ They were ridiculing him, knowing that she was dead. ⁵⁴ But he put them all outside, and taking her by the hand, he called, saying, “Child, arise!” ⁵⁵ Her spirit returned, and she rose up immediately. He commanded that something be given to her to eat. ⁵⁶ Her parents were amazed, but he commanded them to tell no one what had been done.

၈

^၁ ထို့ နောက် မ ကြာ မီ ကိုယ် တော် သည် တစ် မြို့ ပြီး တစ် မြို့၊ တစ် ရွာ ပြီး တစ် ရွာ လှည့် လည် ကာ ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် နှင့် ဆိုင် သည့် ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ဟော ပြော တော် မူ ၏။ တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ လိုက် ကြ ၏။ ^၂ သူ တို့ အ ပြင် အ နာ ရော ဂါ များ နှင့် နတ် ဆို တို့ ဘေး မှ လွတ် ငြိမ်း ချမ်း သာ ခွင့် ရ ခဲ့ သော အ မျိုး သ မီး အ ချို့ ဖြစ် ကြ သည့် နတ် ဆိုး ခု နစ် ကောင် ထွက် သွား ခဲ့ သော မာ ဂ ဒ လ မြို့ သူ ဟု ခေါ် သည့် မာ ရိ၊ ^၃ နယ် စား ဟေ ရုဒ် ၏ အိမ် မှု ကိစ္စ စီ မံ ကွပ် ကဲ သူ ခု ဇ ၏ ဇ နီး ယော ဟန္န မှ စ ၍ ရှု ရှန္န အ ပါ အ ဝင် အ ခြား အ မျို သ မီး အ မြောက် အ မြား ရှိ ကြ ၏။ ဤ အ မျိုး သ မီး တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ ဥစ္စာ ပစ္စည်း များ ဖြင့် ကိုယ် တော် နှင့် တ ပည့် တော် တို့ ကို လုပ် ကျွေး ပြု စု ကြ ၏။

^၄ များ စွာ သော လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် စု ရုံး လာ ကြ ၍ မြို့ ရွာ အ ရပ် ရပ် မှ လူ တို့ သည် လည်း အ ထံ တော် သို့ ရောက် လာ ကြ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် ပုံ ဥ ပ မာ ကို ဆောင် လျက် မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ၊ ^၅ “မျိုး ကြဲ သော သူ သည် မိ မိ မျိုး စေ့ များ ကို ကြဲ ရန် ထွက် သွား လေ ၏။ ထို သူ မျိုး ကြဲ စဉ် တွင် အ ချို့ သော မျိုး စေ့ သည် လမ်း ဘေး တွင် ကျ သ ဖြင့် နင်း ချေ ခြင်း ခံ ရ ၍ မိုး ကောင်း ကင် ငှက် တို့ သည် ၎င်း ကို ကောက် စား ကြ ၏။ ^၆ အ‌ ချို့ မူ ကား ကျောက် ပေါ် ၌ ကျ သ ဖြင့် အ ပင် ပေါက် လာ သော် လည်း အ စို ဓာတ် မ ရ သော ကြောင့် ညှိုး နွမ်း ခြောက် သွေ့ သွား လေ ၏။ ^၇ အ ချို့ မူ ကား ဆူး ပင် တို့ အ လယ် တွင် ကျ သ ဖြင့် အ တူ ပေါက် လာ သည့် ဆူး ပင် တို့ သည် ၎င်း ကို ကာ ဆီး ပိတ် ဆို့ ကြ ၏။ ^၈ အ ချို့ မူ ကား ကောင်း သော မြေ ၌ ကျ သ ဖြင့် အ ပင် ပေါက် ၍ အ ဆ တစ် ရာ အ သီး ဖြစ် ထွန်း လေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပြီး နောက် “ကြား စ ရာ နား ရှိ သော သူ သည် ကြား ပါ စေ” ဟု ကြွေး ကြော် တော် မူ ၏။

^၉ တ ပည့် တော် တို့ က ဤ ပုံ ဥ ပ မာ သည် မည် သည့် အ ရာ ကို ဆို လို ကြောင်း ကိုယ် တော် အား မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၀ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် တို့ အား ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် နှင့် ဆိုင် သည့် လျှို့ ဝှက် နက် နဲ သော အ ရာ များ ကို သိ ခွင့် ပေး ထား ၏။ အ ခြား သော သူ တို့ မူ ကား မြင် လျက် ပင် မ မြင် စေ ရန် နှင့် ကြား လျက် ပင် နား မ လည် စေ ရန် သူ တို့ အား ပုံ ဥ ပ မာ များ ဖြင့် ‌ဟော ပြော ရ ၏။ မ ၁၃:၁၃-၁၅။ မာ ၄:၁၂။ ရော ၁၁:၈။ တ ရား ၂၉:၄။ ဟေ ရှာ ၆:၉။

^၁၁ ပုံ ဥ ပ မာ ၏ အ ဓိပ္ပါယ် ကား ဤ သို့ ဖြစ် ၏။ မျိုး စေ့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ တ ရား စ ကား ဖြစ် ၏။ ^၁၂ လမ်း ဘေး တွင် ကျ သည် ဆို သည် မှာ ဤ သို့ သော သူ တို့ ကို ဆို လို ၏။ တ ရား စ ကား ကို သူ တို့ ကြား သော် လည်း ယုံ ကြည် ၍ ကယ် တင် ခြင်း မ ခံ ရ စေ ရန် မာရ် နတ် သည် လာ ၍ တ ရား စ ကား ကို သူ တို့ စိတ် နှ လုံး ထဲ မှ နုတ် ယူ လေ ၏။ ^၁၃ ကျောက် ပေါ် ၌ ကျ သည် ဆို သည် မှာ တ ရား စ ကား ကို ကြား ၍ ဝမ်း မြောက် စွာ ဖြင့် လက် ခံ သော သူ တို့ ကို ဆို လို ၏။ သို့ သော် သူ တို့ ၌ အ မြစ် မ စွဲ သ ဖြင့် ခေတ္တ ခ ဏ သာ ယုံ ကြည် ၍ စုံ စမ်း နှောင့် ယှက် ခြင်း အ ချိန် ၌ ဖောက် ပြန် သွား ကြ ၏။ ^၁၄ ဆူး ပင် တို့ တွင် ကျ သည် ဆို သည် မှာ တ ရား စ ကား ကို ကြား သော် လည်း သွား လာ နေ ထိုင် စဉ် ဘ ဝ အ သက် တာ နှင့် ဆိုင် သော စိုး ရိမ် ပူ ပန် ခြင်း၊ စည်း စိမ် ကြွယ် ဝ ခြင်း နှင့် ကာ မ ဂုဏ် ခံ စား ခြင်း တို့ ဖြင့် ကာ ဆီး ပိတ် ဆို့ ခံ ရ သ ဖြင့် အ သီး မ အောင် သော သူ တို့ ကို ဆို လို ၏။ ^၁၅ ကောင်း သော မြေ ၌ ကျ သည် ဆို သည် မှာ ကြည် လင် ကောင်း မြတ် သော စိတ် နှ လုံး ဖြင့် တ ရား စ ကား ကို ကြား ၍ ၎င်း ကို စွဲ ကိုင် ထား ကာ သည်း ခံ သော အား ဖြင့် အ သီး သီး သော သူ တို့ ကို ဆို လို ၏။

^၁၆ ဆီ မီး ကို ထွန်း ၍ အိုး ဖြင့် ဖုံး အုပ် သော သူ၊ သို့ မ ဟုတ် ခု တင် အောက် တွင် ထား သော သူ မ ရှိ။ ဝင် လာ သော သူ တို့ သည် အ လင်း ကို မြင် စေ ရန် ဆီ မီး ခုံ ပေါ် ၌ သာ ထား တတ် ကြ ၏။ ^၁၇ အ ကြောင်း မူ ကား ကွယ် ဝှက် ထား သော အ ရာ များ တွင် မ ထင် ရှား လာ မည့် အ ရာ ဟူ ၍ မ ရှိ။ ဖုံး ကွယ် ထား သော အ ရာ များ တွင် လည်း ဖော် ပြ ခံ ရ ခြင်း၊ သို့ မ ဟုတ် သိ သာ ထင် ရှား လာ ခြင်း မ ရှိ ဘဲ နေ မည့် အ ရာ ဟူ ၍ မ ရှိ။ ^၁၈ သို့ ဖြစ် ၍ သင် တို့ မည် ကဲ့ သို့ ကြား ရ သည် ကို သ တိ ပြု ကြ လော့။ အ ကြောင်း မှာ ရှိ သော သူ အား ထပ် ၍ ပေး ဦး မည်။ မ ရှိ သော သူ ထံ မှ မူ ကား သူ ၌ ရှိ သည် ဟု ထင် ရ သော အ ရာ ကို ပင် သိမ်း ယူ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၉ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် ၏ မယ် တော် နှင့် ညီ တော် တို့ သည် အ ထံ တော် သို့ လာ ကြ ၏။ သို့ သော် လူ အ စု အ ဝေး တို့ ကြောင့် ကိုယ် တော် အ နား သို့ မ ရောက် နိုင် ကြ သ ဖြင့်၊ ^၂၀ လူ တို့ က “ကိုယ် တော် ၏ မယ် တော် နှင့် ညီ တော် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို တွေ့ လို ၍ အ ပြင် ၌ ရပ် နေ ကြ ပါ သည်” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၁ သို့ သော် ကိုယ် တော် က “ဘု ရား သ ခင် ၏ နှုတ် က ပတ် တ ရား ကို ကြား ၍ ကျင့် သုံး သော သူ တို့ သည် ငါ့ အ မိ နှင့် ငါ့ ညီ များ ဖြစ် ကြ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၂ တစ် နေ့ သ ၌ ကိုယ် တော် သည် တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ လှေ ပေါ် သို့ တက် ပြီး လျှင် “အိုင် တစ် ဖက်ကမ်း သို့ ကူး ကြ စို့” ဟု မိန့် တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် ရွက် လွှင့် သွား ကြ ၏။ ^၂၃ သူ တို့ ရွက် လွှင့် နေ စဉ် ကိုယ် တော် သည် အိပ် စက် တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ အိုင် ပေါ် တွင် လေ မုန် တိုင်း ကျ လာ သ ဖြင့် လှေ သည် ရေ နှင့် ပြည့် လု နီး ပါး ဖြစ် ၍ သူ တို့ သည် အန္တ ရာယ် နှင့် ရင် ဆိုင် ကြ ရ ၏။ ^၂၄ တ ပည့် တော် တို့ သည် ချဉ်း ကပ် ၍ ကိုယ် တော် ကို နှိုး လျက် “သ ခင်၊ သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ သေ ရ ပါ တော့ မည်” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ကိုယ် တော် သည် ထ ၍ လေ နှင့် လှိုင်း တံ ပိုး တို့ ကို ဆုံး မ တော် မူ ရာ ၎င်း တို့ သည် ရပ် တန့် ကြ ပြီး ငြိမ် သက် သာ ယာ သွား လေ ၏။ ^၂၅ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် က “သင် တို့ ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ၏။ တ ပည့် တော် တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ အံ့ ဩ လျက် “ဤ သူ ကား မည် သူ ဖြစ် သ နည်း။ လေ နှင့် ရေ တို့ ကို ပင် အ မိန့် ပေး သော အ ခါ ၎င်းတို့ သည် သူ့ ကို နာ ခံ ကြ ပါ သည် တ ကား” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။

^၂၆ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ဂါ လိ လဲ နယ် တစ် ဖက် ကမ်း ရှိ ဂါ ရ စ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဂါ ဒ ရ'။ နယ် သို့ ဆက် ၍ ရွက် လွှင့် ကြ ၏။ ^၂၇ ကိုယ် တော် သည် ကမ်း ပေါ် သို့ တက် တော် မူ သော အ ခါ နတ် ဆိုး များ ပူး သ ဖြင့် ကာ လ အ တန် ကြာ အ ဝတ် လည်း မ ဝတ်၊ အိမ် ၌ လည်း မ နေ ဘဲ သင်္ချိုင်း ၌ နေ တတ် သော ထို မြို့ မှ လူ တစ် ဦး သည် ကိုယ် တော် ကို ဆီး ကြို လေ ၏။ ^၂၈ သူ သည် ယေ ရှု ကို မြင် လျှင် အော် ဟစ် လျက် ရှေ့ တော် ၌ ပျပ် ဝပ် ကာ “အ မြင့် ဆုံး သော ဘု ရား သ ခင် ၏ သား တော် ယေ ရှု၊ ကိုယ် တော် နှင့် အ ကျွန်ုပ် မည် သို့ ဆိုင် သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် ကို မ ညှဉ်း ဆဲ ပါ ရန် ကိုယ် တော် ကို အ ကျွန်ုပ် တောင်း ပန် ပါ ၏” ဟု ကျယ် လောင် သော အ သံ ဖြင့် လျှောက် ထား လေ ၏။ ^၂၉ ထို သို့ လျှောက် ထား ခြင်း မှာ ကိုယ် တော် သည် ညစ် ညူး သော နတ် အား ထို သူ့ အ ထဲ မှ ထွက် သွား ရန် အ မိန့် ပေး တော် မူ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ထို နတ် သည် သူ့ ကို ကြိမ် ဖန် များ စွာ ဝင် ပူး သ ဖြင့် သူ့ ကို သံ ကြိုး နှင့် ခြေ ချင်း တို့ ဖြင့် ချည် နှောင် ဖမ်း ချုပ် လျက် စောင့် ကြပ် ထား သော် လည်း သူ သည် ထို အ ရာ များ ကို ချိုး ဖြတ် ကာ တော ကန္တာ ရ သို့ နတ် ဆိုး ၏ နှင် ခြင်း ကို ခံ ရ ၏။ ^၃၀ ယေ ရှု က လည်း ထို သူ အား “သင့် နာ မည် မည် သို့ ခေါ် သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ ရာ သူ့ အ ထဲ ၌ နတ် ဆိုး များ စွာ ဝင် ပူး နေ သော ကြောင့် ထို သူ က “လေ ‌ဂေါင် စစ် သည် ၆၀၀၀ ပါ ဝင် သော ရော မ တပ် တစ် တပ်။ ဖြစ် ပါ သည်” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၃၁ တစ် ဖန် နတ် ဆိုး တို့ က မိ မိ တို့ ကို အ တိုင်း မ သိ နက် ရှိုင်း ရာ အ ရပ် ထဲ သို့ သွား ရန် အ မိန့် မ ပေး ပါ မည့် အ ကြောင်း ကိုယ် တော် အား တောင်း ပန် ကြ ၏။

^၃၂ ထို အ ရပ် ၌ ဝက် အုပ် ကြီး တစ် အုပ် သည် တောင် ကုန်း ပေါ် တွင် ကျက် စား လျက် ရှိ ၏။ နတ် ဆိုး တို့ သည် ထို ဝက် များ ထဲ သို့ ဝင် ခွင့် ပြု ပါ မည့် အ ကြောင်း ကိုယ် တော် အား တောင်း ပန် ကြ သ ဖြင့် ကိုယ် တော် သည် ခွင့် ပြု တော် မူ ၏။ ^၃၃ ထို အ ခါ နတ် ဆိုး တို့ သည် ထို လူ ထဲ မှ ထွက် သွား ၍ ဝက် များ ထဲ သို့ ဝင် ကြ ရာ ဝက် အုပ် သည် တောင် ကမ်း ပါး အ တိုင်း အိုင် ထဲ သို့ တစ် ဟုန် ထိုး ပြေး ဆင်း ကာ ရေ နစ် သေ ဆုံး ကြ ကုန် ၏။

^၃၄ ဝက် ထိန်း ကျောင်း သော သူ တို့ သည် ဖြစ် ပျက် ခဲ့ သော အ ရာ ကို မြင် ကြ သော အ ခါ ထွက် ပြေး ၍ မြို့ နှင့် တော ရွာ များ တွင် ပြော ကြား ကြ လေ ၏။ ^၃၅ လူ တို့ သည် ဖြစ် ပျက် ခဲ့ သော အ ရာ ကို ကြည့် ရှု ရန် ထွက် လာ ၍ ယေ ရှု ထံ သို့ ရောက် လာ ကြ သော အ ခါ နတ် ဆိုး များ ထွက် သွား သော သူ သည် အ ဝတ် ဝတ် ထား ကာ ယေ ရှု ၏ ခြေ တော် ရင်း ၌ ပ က တိ စိတ် ရှိ လျက် ထိုင် နေ သည် ကို တွေ့ မြင် လျှင် ကြောက် ရွံ့ ကြ ၏။ ^၃၆ မျက် မြင် တွေ့ ရှိ ခဲ့ သူ များ က လည်း နတ် ဆိုး ပူး သူ မည် ကဲ့ သို့ အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် ခဲ့ သည် ကို ထို သူ တို့ အား ပြော ပြ ကြ ၏။ ^၃၇ ထို အ ခါ ဂါ ရ စ နယ် သူ နယ် သား အ ပေါင်း တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ သ ဖြင့် သူ တို့ ထံ မှ ထွက် သွား တော် မူ ရန် ကိုယ် တော် အား တောင်း ပန် ကြ ၏။ ကိုယ် တော် သည် လည်း လှေ ပေါ် သို့ တက် ၍ ပြန် သွား တော် မူ ၏။

^၃၈ နတ် ဆိုး များ ထွက် သွား သော သူ က ကိုယ် တော် နှင့် အ တူ လိုက် ပါ ခွင့် ပြု ပါ မည့် အ ကြောင်း ကိုယ် တော် ကို တောင်း ပန် လေ ၏။ သို့ သော် ကိုယ် တော် က၊ ^၃၉ “သင့် အိမ် သို့ ပြန် ၍ သင့် အ ပေါ် ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ သ မျှ တို့ ကို ပြော ကြား လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ပြီး သူ့ ကို ပြန် သွား စေ ၏။ ထို အ ခါ သူ သည် ထွက် သွား ၍ မိ မိ အ ပေါ် ယေ ရှု ပြု တော် မူ သ မျှ တို့ ကို တစ် မြို့ လုံး အ နှံ့ ပြော ကြား လေ ၏။ ^၄၀ ယေ ရှု ပြန် ကြွ လာ သော အ ခါ လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ကြို ဆို ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ အား လုံး သည် ကိုယ် တော် ကို စောင့် မျှော် နေ ကြ ၏။

^၄၁ ထို အ ခါ ယာ ဣ ရု အ မည် ရှိ သော လူ တစ် ဦး သည် အ ထံ တော် သို့‌ ရောက် လာ ၏။ ထို သူ သည် ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင် စု ဝေး ၍ ဝတ် ပြု ကိုး ကွယ် ခြင်း၊ ဆု တောင်း ခြင်း၊ ကျမ်း စာ ဖတ် ကြား နာ ယူ ခြင်း နှင့် ဘာ သာ ရေး ကိစ္စ များ ဆုံး ဖြတ် ခြင်း တို့ အ တွက် ဂျူး လူ မျိုး တို့ အ သုံး ပြု လေ့ ရှိ‌ သော အ ဆောက် အ အုံ။ ဆ ရာ ယု ဒ သန် ပြန် ဆို သော သမ္မာ ကျမ်း တွင် 'တ ရား စ ရပ်' ဟု ဘာ သာ ပြန် ထား သည်။ း တာ ဝန် ခံ ဖြစ် ၏။ သူ သည် ယေ ရှု ၏ ခြေ တော် ရင်း ၌ ပျပ် ဝပ် ကာ မိ မိ အိမ် သို့ ကြွ တော် မူ ရန် တောင်း ပန် ၏။ ^၄၂ အ ကြောင်း မူ ကား တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် အ ရွယ် ခန့် ရှိ သော သူ ၏ တစ် ဦး တည်း သော သ မီး သည် သေ အံ့ ဆဲ ဆဲ ဖြစ် နေ ၏။ ကိုယ် တော် ကြွ တော် မူ စဉ် လူ ထု ပ ရိ သတ် သည် ကိုယ် တော် ထံ စု ပြုံ တိုး ဝှေ့ ကြ ၏။ ^၄၃ ထို အ ခါ တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် ပတ် လုံး သွေး သွန် ရော ဂါ စွဲ ကပ် ၍ ဆေး ဆ ရာ များ ထံ မိ မိ ပိုင် ဆိုင် သော ဥစ္စာ ပစ္စည်း ရှိ သ မျှ တို့ ကို အ ကုန် သုံး စွဲ ခဲ့ သော် လည်း မည် သူ က မျှ ကျန်း မာ အောင် မ ကု သ ပေး နိုင် သော အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး သည်၊ ^၄၄ ကိုယ် တော် ၏ နောက် တော် သို့ ချဉ်း ကပ် လျက် ဝတ် ရုံ တော် ၏ ပန်း ဖွား ကို တို့ ထိ လေ ၏။ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် သူ ခံ စား ရ သော သွေး သွန် ခြင်း သည် ရပ် သွား လေ ၏။

^၄၅ ထို အ ခါ ယေ ရှု က “ငါ့ ကို မည် သူ တို့ ထိ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် အား လုံး က ငြင်း ဆို ကြ ၏။ ပေ တ ရု က “သ ခင်၊ လူ ထု ပ ရိ သတ် သည် ကိုယ် တော် ကို ဝိုင်း ရံ လျက် တိုး ဝှေ့ နေ ကြ ပါ သည်” အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'တိုး ဝှေ့ နေ ကြ ပါ လျက် နှင့် ငါ့ ကို မည် သူ တို့ ထိ သ နည်း ဟု မေး တော် မူ ရ ပါ သ လော'။ ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၄၆ သို့ သော် ယေ ရှု က “တစ် စုံ တစ် ယောက် သည် ငါ့ ကို တို့ ထိ ၏။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် ငါ့ ထံ မှ တန် ခိုး ထွက် သည် ကို ငါ သိ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၇ ထို အ မျိုး သ မီး သည် ဖုံး ကွယ် ထား ၍ မ ရ ကြောင်း သိ သော အ ခါ တုန် လှုပ် လျက် ရှေ့ တော် သို့ လာ ၍ ပျပ် ဝပ် ကာ ကိုယ် တော် ကို တို့ ထိ ရ သည့် အ ကြောင်း ကို လည်း ကောင်း၊ အ နာ ရော ဂါ ချက် ချင်း ပျောက် ကင်း ခဲ့ ပုံ ကို လည်း ကောင်း လူ အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ တွင် ပြော ပြ လေ ၏။ ^၄၈ ကိုယ် တော် က လည်း “သ မီး၊ သင် ၏ ယုံ ကြည် ခြင်း သည် သင့် ကို ကျန်း မာ စေ ပြီ။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'မ စိုး ရိမ် နှင့်' ပါ သည်။ ငြိမ်း ချမ်း စွာ သွား လော့” ဟု သူ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၉ ထို သို့ ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ စဉ် ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း တာ ဝန် ခံ အိမ် မှ လူ တစ် ဦး သည် ရောက် လာ ၍ “သင် ၏ သ မီး သေ ဆုံး သွား ပါ ပြီ။ ဆ ရာ့ ကို ဆက် ၍ မ နှောင့် ယှက် ပါ နှင့်” ဟု ပြော လေ ၏။ ^၅၀ ယေ ရှု သည် ကြား လျှင် “မ စိုး ရိမ် နှင့်။ ယုံ ကြည် ခြင်း သာ ရှိ လော့။ သို့ ပြု လျှင် သူ ငယ် မ သည် အ ကောင်း ပ က တိ ဖြစ် လိမ့် မည်” ဟု ဝတ် ပြု စည်း ဝေး ကျောင်း တာ ဝန် ခံ အား မိန့် တော် မူ ၏။

^၅၁ ထို့ နောက် အိမ် သို့ ရောက် သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ပေ တ ရု၊ ယာ ကုပ်၊ ယော ဟန် နှင့် သူ ငယ် မ ၏ မိ ခင် ဖ ခင် တို့ မှ တစ် ပါး မည် သူ့ ကို မျှ မိ မိ တို့ နှင့် အ တူ အိမ် ထဲ သို့ ဝင် ခွင့် ပြု တော် မ မူ။ ^၅၂ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သူ ငယ် မ အ တွက် ရင် ဘတ် စည် တီး လျက် ငို ကြွေး နေ ကြ ၏။ ကိုယ် တော် က လည်း “မ ငို ကြွေး ကြ နှင့်။ သူ ငယ် မ သည် သေ သည် မ ဟုတ်။ အိပ် ပျော် နေ ခြင်း သာ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ရာ၊ ^၅၃ သူ တို့ သည် သူ ငယ် မ သေ ဆုံး ပြီ ဖြစ် ကြောင်း သိ ကြ သည် ဖြစ် ၍ ကိုယ် တော် ကို လှောင် ပြောင် ရယ် မော ကြ ၏။ ^၅၄ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် သူ ငယ် မ ၏ လက် ကို ကိုင် လျက် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အား လုံး ကို အ ပြင် သို့ ထွက် စေ ပြီး လျှင်'။ “သူ ငယ် မ၊ ထ လော့” ဟု ခေါ် တော် မူ လျှင်၊ ^၅၅ သူ ငယ် မ ၏ ဝိ ညာဉ် သည် ပြန် ဝင် လာ သ ဖြင့် သူ သည် ချက် ချင်း ထ လေ ၏။ ကိုယ် တော် သည် လည်း သူ့ အား စား စ ရာ ပေး ရန် အ မိန့် ပေး တော် မူ ၏။ ^၅၆ ထို အ ခါ မိ ဘ တို့ သည် အံ့ ဩ ငေး မော ကြ ၏။ သို့ ရာ တွင် ကိုယ် တော် သည် ဤ အ ဖြစ် အ ပျက် ကို မည် သူ့ ကို မျှ မ ပြော ရန် သူ တို့ အား မိန့် မှာ တော် မူ ၏။

8

¹ Soon afterwards, he went about through cities and villages, preaching and bringing the good news of God’s Kingdom. With him were the twelve, ² and certain women who had been healed of evil spirits and infirmities: Mary who was called Magdalene, from whom seven demons had gone out; ³ and Joanna, the wife of Chuzas, Herod’s steward; Susanna; and many others who served them TR reads 'him' instead of 'them' from their possessions.

⁴ When a great multitude came together and people from every city were coming to him, he spoke by a parable: ⁵ “The farmer went out to sow his seed. As he sowed, some fell along the road, and it was trampled under foot, and the birds of the sky devoured it. ⁶ Other seed fell on the rock, and as soon as it grew, it withered away, because it had no moisture. ⁷ Other fell amid the thorns, and the thorns grew with it and choked it. ⁸ Other fell into the good ground and grew and produced one hundred times as much fruit.” As he said these things, he called out, “He who has ears to hear, let him hear!”

⁹ Then his disciples asked him, “What does this parable mean?” ¹⁰ He said, “To you it is given to know the mysteries of God’s Kingdom, but to the rest it is given in parables, that ‘seeing they may not see, and hearing they may not understand.’ Isaiah 6:9

¹¹ “Now the parable is this: The seed is the word of God. ¹² Those along the road are those who hear; then the devil comes and takes away the word from their heart, that they may not believe and be saved. ¹³ Those on the rock are they who, when they hear, receive the word with joy; but these have no root. They believe for a while, then fall away in time of temptation. ¹⁴ What fell among the thorns, these are those who have heard, and as they go on their way they are choked with cares, riches, and pleasures of life; and they bring no fruit to maturity. ¹⁵ Those in the good ground, these are those who with an honest and good heart, having heard the word, hold it tightly, and produce fruit with perseverance.

¹⁶ “No one, when he has lit a lamp, covers it with a container or puts it under a bed; but puts it on a stand, that those who enter in may see the light. ¹⁷ For nothing is hidden that will not be revealed, nor anything secret that will not be known and come to light. ¹⁸ Be careful therefore how you hear. For whoever has, to him will be given; and whoever doesn’t have, from him will be taken away even that which he thinks he has.”

¹⁹ His mother and brothers came to him, and they could not come near him for the crowd. ²⁰ Some people told him, “Your mother and your brothers stand outside, desiring to see you.” ²¹ But he answered them, “My mother and my brothers are these who hear the word of God and do it.”

²² Now on one of those days, he entered into a boat, himself and his disciples, and he said to them, “Let’s go over to the other side of the lake.” So they launched out. ²³ But as they sailed, he fell asleep. A wind storm came down on the lake, and they were taking on dangerous amounts of water. ²⁴ They came to him and awoke him, saying, “Master, Master, we are dying!” He awoke and rebuked the wind and the raging of the water; then they ceased, and it was calm. See Psalm 107:29 ²⁵ He said to them, “Where is your faith?” Being afraid, they marveled, saying to one another, “Who is this then, that he commands even the winds and the water, and they obey him?”

²⁶ Then they arrived at the country of the Gadarenes, which is opposite Galilee. ²⁷ When Jesus stepped ashore, a certain man out of the city who had demons for a long time met him. He wore no clothes, and didn’t live in a house, but in the tombs. ²⁸ When he saw Jesus, he cried out and fell down before him, and with a loud voice said, “What do I have to do with you, Jesus, you Son of the Most High God? I beg you, don’t torment me!” ²⁹ For Jesus was commanding the unclean spirit to come out of the man. For the unclean spirit had often seized the man. He was kept under guard and bound with chains and fetters. Breaking the bonds apart, he was driven by the demon into the desert. ³⁰ Jesus asked him, “What is your name?” He said, “Legion,” for many demons had entered into him. ³¹ They begged him that he would not command them to go into the abyss.

³² Now there was there a herd of many pigs feeding on the mountain, and they begged him that he would allow them to enter into those. Then he allowed them. ³³ The demons came out of the man and entered into the pigs, and the herd rushed down the steep bank into the lake and were drowned.

³⁴ When those who fed them saw what had happened, they fled and told it in the city and in the country. ³⁵ People went out to see what had happened. They came to Jesus and found the man from whom the demons had gone out, sitting at Jesus’ feet, clothed and in his right mind; and they were afraid. ³⁶ Those who saw it told them how he who had been possessed by demons was healed. ³⁷ All the people of the surrounding country of the Gadarenes asked him to depart from them, for they were very much afraid. Then he entered into the boat and returned.

³⁸ But the man from whom the demons had gone out begged him that he might go with him, but Jesus sent him away, saying, ³⁹ “Return to your house, and declare what great things God has done for you.” He went his way, proclaiming throughout the whole city what great things Jesus had done for him. ⁴⁰ When Jesus returned, the multitude welcomed him, for they were all waiting for him.

⁴¹ Behold, a man named Jairus came. He was a ruler of the synagogue. He fell down at Jesus’ feet and begged him to come into his house, ⁴² for he had an only born The phrase 'only born' is from the Greek word 'μονογενη', which is sometimes translated 'only begotten' or 'one and only'. daughter, about twelve years of age, and she was dying. But as he went, the multitudes pressed against him. ⁴³ A woman who had a flow of blood for twelve years, who had spent all her living on physicians and could not be healed by any, ⁴⁴ came behind him and touched the fringe or, tassel of his cloak. Immediately the flow of her blood stopped.

⁴⁵ Jesus said, “Who touched me?” When all denied it, Peter and those with him said, “Master, the multitudes press and jostle you, and you say, ‘Who touched me?’” ⁴⁶ But Jesus said, “Someone did touch me, for I perceived that power has gone out of me.” ⁴⁷ When the woman saw that she was not hidden, she came trembling; and falling down before him declared to him in the presence of all the people the reason why she had touched him, and how she was healed immediately. ⁴⁸ He said to her, “Daughter, cheer up. Your faith has made you well. Go in peace.”

⁴⁹ While he still spoke, one from the ruler of the synagogue’s house came, saying to him, “Your daughter is dead. Don’t trouble the Teacher.” ⁵⁰ But Jesus hearing it, answered him, “Don’t be afraid. Only believe, and she will be healed.”

⁵¹ When he came to the house, he didn’t allow anyone to enter in, except Peter, John, James, the father of the child, and her mother. ⁵² All were weeping and mourning her, but he said, “Don’t weep. She isn’t dead, but sleeping.” ⁵³ They were ridiculing him, knowing that she was dead. ⁵⁴ But he put them all outside, and taking her by the hand, he called, saying, “Child, arise!” ⁵⁵ Her spirit returned, and she rose up immediately. He commanded that something be given to her to eat. ⁵⁶ Her parents were amazed, but he commanded them to tell no one what had been done.