၂

^၁ ထို နေ့ ရက် များ တွင် ဩ ဂုတ္တု ဆီ ဇာ သည် လက် အောက် ခံ နိုင် ငံ အား လုံး တွင် သန်း ခေါင် စာ ရင်း ကောက် ယူ ရန် အ မိန့် ထုတ် ပြန် လေ ၏။ ^၂ ဤ သည် ကား ကု ရေ နိ မင်း သည် ဆီး ရီး ယား ပြည် ၏ ဘု ရင် ခံ ဖြစ် စဉ် တွင် ပ ထ မ အ ကြိမ် သန်း ခေါင် စာ ရင်း ကောက် ယူ ခြင်း ဖြစ် ၏။ ^၃ ထို အ ခါ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သန်း ခေါင် စာ ရင်း ဝင် ရန် မိ မိ တို့ ဇာ တိ မြို့ သို့ အ သီး သီး သွား ကြ ၏။

^၄-၅ ယော သပ် သည် လည်း ဒါ ဝိဒ် အ မျိုး၊ ဒါ ဝိဒ် ၏ အ ဆက် အ နွယ် ဖြစ် သော ကြောင့် မိ မိ နှင့် စေ့ စပ် ထား သူ ဖြစ် သည့် ကိုယ် ဝန် အ ရင့် အ မာ ရှိ သော မာ ရိ နှင့် အ တူ သန်း ခေါင် စာ ရင်း ဝင် ရန် ဂါ လိ လဲ နယ်၊ နာ ဇ ရက် မြို့ မှ ဗက် လင် မြို့ ဟု ခေါ် သော ယု ဒ နယ် ရှိ ဒါ ဝိဒ် မြို့ သို့ သွား လေ ၏။

^၆ ထို မြို့ ၌ သူ တို့ ရှိ နေ ကြ စဉ် မာ ရိ သည် သား ဖွား ရန် နေ့ လ စေ့ သ ဖြင့်၊ ^၇ သား ဦး ကို ဖွား မြင် လေ ၏။ ဧည့် ရိပ် သာ တွင် သူ တို့ အ တွက် နေ ရာ မ ရှိ သော ကြောင့် သူ ငယ် ကို အ နှီး နှင့် ပတ် ရစ် ပြီး နွား စား ခွက် ၌ သိပ် ထား လေ ၏။

^၈ ထို အ ရပ် ဒေ သ တွင် သိုး ထိန်း များ ရှိ ကြ ရာ သူ တို့ သည် ကွင်း ပြင် ၌ နေ လျက် မိ မိ တို့ ၏ သိုး အုပ် ကို ည အ ခါ စောင့် နေ ကြ ၏။ ^၉ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် တစ် ပါး သည် သူ တို့ ရှေ့ ၌ ပေါ် လာ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း အ သ ရေ တော် သည် သူ တို့ ပတ် လည် တွင် ထွန်း လင်း သ ဖြင့် သူ တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ကြ ၏။

^၁၀ သို့ သော် ကောင်း ကင် တ မန် က “ကြောက် ရွံ့ ခြင်း မ ရှိ ကြ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား လူ အ ပေါင်း တို့ အ တွက် အ လွန် ဝမ်း မြောက် စ ရာ ဖြစ် မည့် ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို သင် တို့ အား ငါ ပြော ကြား မည်။ ^၁၁ ယ နေ့ တွင် ဒါ ဝိဒ် ၏ မြို့ ၌ သ ခင် ခ ရစ် တော် တည်း ဟူ သော ကယ် တင် ရှင် သည် သင် တို့ အ တွက် ဖွား မြင် တော် မူ ပြီ။ ^၁၂ သင် တို့ သိ နိုင် သည့် အ မှတ် လက္ခ ဏာ ဟူ မူ ကား အ နှီး နှင့် ပတ် ရစ် ပြီး နွား စား ခွက် ၌ သိပ် ထား သော က လေး ငယ် ကို သင် တို့ တွေ့ ကြ လိမ့် မည်” ဟု သူ တို့ အား မြွက် ဆို လေ ၏။ ^၁၃ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် ထို ကောင်း ကင် တ မန် နှင့် အ တူ များ စွာ သော ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ သည် ပေါ် လာ ၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ချီး မွမ်း ကာ၊ ^၁၄ “အ မြင့် ဆုံး သော အ ရပ် ၌ ဘု ရား သ ခင် သည် ဘုန်း ကြီး တော် မူ စေ သ တည်း။ မြေ ကြီး ပေါ် ၌ လည်း နှစ် သက် တော် မူ သော သူ တို့ အ ပေါ် ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ စေ သတည်း” ဟု မြွက် ဆို ကြ ၏။

^၁၅ ကောင်း ကင် တ မန် တို့ သည် သူ တို့ ထံ မှ ကောင်း ကင် သို့ ပြန် တက် သွား ကြ သော အ ခါ သိုး ထိန်း တို့ က “ငါ တို့ သည် ဗက် လင် မြို့ သို့ သွား ၍ ငါ တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖော် ပြ တော် မူ သော အ ရာ ကို ကြည့် ရှု ကြ ကုန် စို့” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၁၆ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် အ လျင် အ မြန် သွား ၍ မာ ရိ နှင့် ယော သပ် ကို လည်း ကောင်း၊ နွား စား ခွက် ၌ သိပ် ထား သော က လေး ငယ် ကို လည်း ကောင်း တွေ့ ကြ ၏။ ^၁၇ သူ တို့ ကို တွေ့ မြင် ကြ ပြီး နောက် သိုး ထိန်း တို့ သည် ထို သူ ငယ် နှင့် ပတ် သက် ၍ မိ မိ တို့ အား မြွက် ဆို တော် မူ သော အ ရာ ကို အ နှံ့ အ ပြား ပြော ကြား ကြ ၏။

^၁၈ ကြား ရ သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် လည်း မိ မိ တို့ အား သိုး ထိန်း တို့ ပြော ဆို သော အ ကြောင်း အ ရာ များ ကြောင့် အံ့ ဩ ကြ ၏။ ^၁၉ မာ ရိ မူ ကား ဤ အ ခြင်း အ ရာ အ လုံး စုံ တို့ ကို မိ မိ စိတ် နှ လုံး ထဲ ၌ မှတ် ကျုံး ၍ စဉ်း စား ဆင် ခြင် လျက် နေ ၏။ ^၂၀ သိုး ထိန်း တို့ သည် မိ မိ တို့ အား မြွက် ဆို ထား သည့် အ တိုင်း မြင် ရ ကြား ရ သ ဖြင့် ထို အ မှု အ ရာ အား လုံး တို့ အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော်၊ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် ပြန် သွား ကြ ၏။

^၂၁ ရှစ် ရက် ပြည့် ၍ သူ ငယ် အား အ ရေ ဖျား လှီး ခြင်း ပေး သော အ ခါ ဝမ်း ၌ သန္ဓေ မ တည် မီ ကောင်း ကင် တ မန် မှည့် ခေါ် ထား သည့် အ တိုင်း သူ့ ကို ယေ ရှု အ မည် ဖြင့် မှည့် ခေါ် ကြ ၏။ ^၂၂ ထို့ နောက် မော ‌ရှေ ၏ ပ ညတ် တ ရား ကျမ်း အ တိုင်း မိ မိ တို့ အ တွက် စင် ကြယ် ခြင်း ဝတ် ကို ပြု ရ မည့် နေ့ ရက် များ စေ့ သော အ ခါ မိ ဘ တို့ သည် သူ ငယ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် ရန် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ကြ ၏။ ^၂၃ ဤ သည် ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ညတ် တ ရား ကျမ်း တွင် “သား ဦး ယောက်ျား အ ပေါင်း တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ တွက် သန့် ရှင်း စေ လျက် ဆက် ကပ် ထား ရ မည်” ထွ ၁၃:၂,၁၂,၁၅။ ဟု ရေး ထား သည် နှင့် အ ညီ ဖြစ် ၏။ ^၂၄ ထို့ ပြင် “ချိုး ငှက် တစ် စုံ၊ သို့ မ ဟုတ် ခို ငယ် နှစ် ကောင် ကို ပူ ဇော် ရ မည်” ဝတ် ၁၂:၈။ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ညတ် တ ရား ကျမ်း ၌ ဖော် ပြ ထား သည့် အ တိုင်း ယဇ် ပူ ဇော် ကြ ရန် အ တွက် ဖြစ် ၏။

^၂၅ ထို အ ခါ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် ရှိ မောင် အ မည် ရှိ သော လူ တစ် ဦး ရှိ ၏။ သူ သည် ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို ၍ ဖြောင့် မတ် သော သူ ဖြစ် ပြီး အစ္စ ရေး လူ မျိုး ခံ စား ရ မည့် နှစ် သိမ့် မှု ကို စောင့် မျှော် နေ သူ ဖြစ် ၏။ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် သည် သူ့ အ ပေါ် ၌ တည် သည် ဖြစ် ၍၊ ^၂၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ခ ရစ် တော် ကို မ မြင် မီ သေ ခြင်း နှင့် မ ကြုံ ရ ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ရ ရှိ ထား ၏။

^၂၇ သူ သည် ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ဗိ မာန် တော် သို့ သွား ရာ မိ ဘ တို့ သည် သူ ငယ် အ တွက် ပ ညတ် တ ရား ထုံး တမ်း စဉ် လာ အ တိုင်း ပြု ရန် သူ ငယ် ယေ ရှု ကို ခေါ် ဆောင် လာ ကြ ၏။ ^၂၈ ထို အ ခါ ရှိ မောင် သည် သူ ငယ် ကို ပွေ့ ချီ လျက် ဘု ရား သ ခင် ၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကာ၊ ^၂၉ “စိုး ပိုင် တော် မူ သော အ ရှင်၊ ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး အား ငြိမ်း ချမ်း စွာ သွား ရ သော အ ခွင့် ကို ယ ခု ကိုယ် တော် ပေး တော် မူ ပြီ ဖြစ် ၏။ ^{၃၀-၃၂} အ ကြောင်း မူ ကား လူ မျိုး ခြား တို့ အ တွက် ပေါ် ထွန်း သော အ လင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ၏ လူ မျိုး တော် အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ တွက် ဘုန်း အ သ ရေ ဖြစ် ‌သော လူ အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ ၌ ပြင် ဆင် ထား သည့် ကိုယ် တော် ၏ ကယ် တင် ခြင်း ကျေး ဇူး ကို လည်း ကောင်း အ ကျွန်ုပ် ၏ မျက် စိ ဖြင့် မြင် ရ ပါ ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၃၃ သူ ငယ် ၏ မိ ခင် နှင့် ဖ ခင် တို့ သည် သူ ငယ် နှင့် ပတ် သက် ၍ ဤ သို့ ပြော ဆို သည် ကို အံ့ ဩ ကြ ၏။

^၃၄ ထို့ နောက် ရှိ မောင် သည် သူ တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး ၍ မယ် တော် မာ ရိ အား “ဤ သူ ငယ် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ထဲ မှ လူ များ စွာ တို့ ကို လဲ စေ သည့် အ ကြောင်း နှင့် ထ စေ သည့် အ ကြောင်း ဖြစ် ပြီး ဆန့် ကျင် ပြော ဆို ခြင်း ခံ ရ မည့် အ မှတ် လက္ခ ဏာ ဖြစ် ရန် ခန့် အပ် ထား ခြင်း ခံ ရ ၏။ ^၃၅ ဤ သည် ကား များ စွာ သော သူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး တွေး တော ကြံ စည် မှု များ သည် ထင် ရှား လာ မည့် အ ကြောင်း တည်း။ သင် ၏ နှ လုံး ကို လည်း သန် လျက် သည် ထိုး ဖောက် လိမ့် မည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၃၆ ထို နေ ရာ ၌ အာ ရှာ အ နွယ် မှ ဖ နွေ လ ၏ သ မီး အန္န အ မည် ရှိ သော အ သက် ကြီး ရင့် သည့် ပ ရော ဖက် မ တစ် ဦး ရှိ ၏။ သူ သည် ပျို ရွယ် သော အ ချိန် မှ စ ၍ ခင် ပွန်း နှင့် အ တူ ခု နစ် နှစ် နေ ထိုင် ပြီး လျှင်၊ ^၃၇ မု ဆိုး မ ဖြစ် လျက် အ သက် ရှစ် ဆယ့် လေး နှစ် ပင် ရှိ ပြီ ဖြစ် ၏။ သူ သည် ဗိ မာန် တော် မှ မ ခွာ ဘဲ ဆု တောင်း ခြင်း နှင့် အ စာ ရှောင် ခြင်း တို့ ဖြင့် နေ့ ည မ ပြတ် ဘု ရား ဝတ် ကို ပြု လျက် နေ ၏။ ^၃၈ သူ သည် လည်း ထို တစ် ချိန် တည်း မှာ ပင် ရောက် လာ ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကာ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ရွေး နုတ် ကယ် တင် ခြင်း ခံ ရ မည် ကို စောင့် မျှော် နေ သော သူ အ ပေါင်း တို့ အား ထို သူ ငယ် ၏ အ ကြောင်း ကို ပြော ကြား လေ ၏။

^၃၉ မိ ဘ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ညတ် တ ရား နှင့် အ ညီ အ ကုန် အ စင် ပြု ပြီး သော အ ခါ မိ မိ တို့ နေ ရပ် မြို့ ဖြစ် သော ဂါ လိ လဲ နယ် ရှိ နာ ဇ ရက် မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။ ^၄၀ သူ ငယ် သည် လည်း ကြီး ထွား ၍ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဝိ ညာဉ် ရေး ၌ ကြီး ထွား ၍'။ ကြံ့ ခိုင် သန် စွမ်း လာ ကာ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ပြည့် စုံ ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ ကျေး ဇူး တော် သည် လည်း သူ့ အ ပေါ် ၌ တည် လေ ၏။

^၄၁ ယေ ရှု ၏ မိ ဘ တို့ သည် ပ သ ခါ ပွဲ တော် တွင် နှစ် တိုင်း ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ သွား လေ့ ရှိ ကြ ၏။ ^၄၂ ယေ ရှု အ သက် တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော အ ခါ ၌ လည်း သူ တို့ သည် ပွဲ တော် ၏ ဓ လေ့ ထုံး စံ အ တိုင်း တက် သွား ကြ ၏။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ တက် သွား ကြ ၏'။ ^၄၃ ပွဲ တော် ရက် များ ပြီး ဆုံး ၍ သူ တို့ ပြန် ကြ သော အ ခါ သူ ငယ် ယေ ရှု သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၌ နေ ရစ် လေ ၏။ မိ ဘ တို့ သည်commentary des=”အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ‘ယော သပ် နှင့် မယ် တော် တို့ သည်’။”] မ သိ ကြ ဘဲ၊ ^၄၄ ခ ရီး သွား ဖော် များ ကြား တွင် သူ ရှိ နေ မည် ဟု ထင် မှတ် လျက် တစ် နေ့ တာ ခ ရီး ပြု ကြ ၏။ ထို့ နောက် အ ဆွေ အ မျိုး အ သိ အ ကျွမ်း တို့ ကြား တွင် လိုက် ရှာ သော် လည်း၊ ^၄၅ မ တွေ့ သ ဖြင့် သူ့ ကို လိုက် ရှာ ရင်း ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။

^၄၆ သုံး ရက် ကြာ သော အ ခါ ယေ ရှု သည် ဗိ မာန် တော် ၌ ဆ ရာ များ ကြား တွင် ထိုင် ၍ သူ တို့ ကို နား ထောင် လျက် မေး မြန်း လျက် နေ သည် ကို မိ ဘ တို့ တွေ့ ကြ ၏။ ^၄၇ ယေ ရှု ၏ စ ကား ကို ကြား ရ သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် သူ ၏ ဉာဏ် စွမ်း နှင့် ဖြေ ကြား ချက် များ ကို အံ့ ဩ ငေး မော နေ ကြ ၏။ ^၄၈ မိ ဘ တို့ သည် သူ့ ကို တွေ့ သော အ ခါ အံ့ အား သင့် ၍ မယ် တော် က “ငါ့ သား၊ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ တို့ အား ဤ သို့ ပြု ရ သ နည်း။ သင့် ဖ ခင် နှင့် ငါ သည် သင့် ကို စိုး ရိမ် တ ကြီး ရှာ ခဲ့ ရ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၄၉ ယေ ရှု က လည်း “အ ဘယ် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ကို ရှာ ကြ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ကျွန်ုပ် ခ မည်း တော် ၏ အိမ် ၌ နေ ရ မည် ကို မ သိ ကြ သ လော” ဟု သူ တို့ အား ပြန် ပြော လေ ၏။ ^၅၀ သို့ သော် မိ ဘ တို့ သည် မိ မိ တို့ အား ယေ ရှု ပြော သော စ ကား ကို နား မ လည် ကြ ချေ။

^၅၁ ထို့ နောက် ယေ ရှု သည် မိ ဘ တို့ နှင့် အ တူ ပြန် သွား ၍ နာ ဇ ရက် မြို့ သို့ ရောက် သော အ ခါ သူ တို့ ကို နာ ခံ လျက် နေ တော် မူ ၏။ မယ် တော် မူ ကား ဤ အ ကြောင်း အ ရာ အ လုံး စုံ တို့ ကို မိ မိ စိတ် နှ လုံး ထဲ ၌ မှတ် ကျုံး ထား လေ ၏။ ^၅၂ ယေ ရှု သည် ကာ ယ၊ ဉာ ဏ ကြီး ထွား တိုး ပွား လျက် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့၊ လူ တို့ ရှေ့ ၌ မျက် နှာ ရ တော် မူ ၏။

2

¹ Now in those days, a decree went out from Caesar Augustus that all the world should be enrolled. ² This was the first enrollment made when Quirinius was governor of Syria. ³ All went to enroll themselves, everyone to his own city.

⁴ Joseph also went up from Galilee, out of the city of Nazareth, into Judea, to David’s city, which is called Bethlehem, because he was of the house and family of David, ⁵ to enroll himself with Mary, who was pledged to be married to him as wife, being pregnant.

⁶ While they were there, the day had come for her to give birth. ⁷ She gave birth to her firstborn son. She wrapped him in bands of cloth and laid him in a feeding trough, because there was no room for them in the inn.

⁸ There were shepherds in the same country staying in the field, and keeping watch by night over their flock. ⁹ Behold, an angel of the Lord stood by them, and the glory of the Lord shone around them, and they were terrified.

¹⁰ The angel said to them, “Don’t be afraid, for behold, I bring you good news of great joy which will be to all the people. ¹¹ For there is born to you today, in David’s city, a Savior, who is Christ 'Christ' means 'Anointed One'. the Lord. ¹² This is the sign to you: you will find a baby wrapped in strips of cloth, lying in a feeding trough.” ¹³ Suddenly, there was with the angel a multitude of the heavenly army praising God and saying, ¹⁴ “Glory to God in the highest, on earth peace, good will toward men.”

¹⁵ When the angels went away from them into the sky, the shepherds said to one another, “Let’s go to Bethlehem, now, and see this thing that has happened, which the Lord has made known to us.” ¹⁶ They came with haste and found both Mary and Joseph, and the baby was lying in the feeding trough. ¹⁷ When they saw it, they publicized widely the saying which was spoken to them about this child.

¹⁸ All who heard it wondered at the things which were spoken to them by the shepherds. ¹⁹ But Mary kept all these sayings, pondering them in her heart. ²⁰ The shepherds returned, glorifying and praising God for all the things that they had heard and seen, just as it was told them.

²¹ When eight days were fulfilled for the circumcision of the child, his name was called Jesus, which was given by the angel before he was conceived in the womb. ²² When the days of their purification according to the law of Moses were fulfilled, they brought him up to Jerusalem to present him to the Lord ²³ (as it is written in the law of the Lord, “Every male who opens the womb shall be called holy to the Lord”), Exodus 13:2,12 ²⁴ and to offer a sacrifice according to that which is said in the law of the Lord, “A pair of turtledoves, or two young pigeons.” Leviticus 12:8

²⁵ Behold, there was a man in Jerusalem whose name was Simeon. This man was righteous and devout, looking for the consolation of Israel, and the Holy Spirit was on him. ²⁶ It had been revealed to him by the Holy Spirit that he should not see death before he had seen the Lord’s Christ. 'Christ' (Greek) and 'Messiah' (Hebrew) both mean 'Anointed One'

²⁷ He came in the Spirit into the temple. When the parents brought in the child, Jesus, that they might do concerning him according to the custom of the law, ²⁸ then he received him into his arms and blessed God, and said, ²⁹ “Now you are releasing your servant, Master, according to your word, in peace; ³⁰ for my eyes have seen your salvation, ³¹ which you have prepared before the face of all peoples; ³² a light for revelation to the nations, and the glory of your people Israel.” ³³ Joseph and his mother were marveling at the things which were spoken concerning him.

³⁴ Simeon blessed them, and said to Mary, his mother, “Behold, this child is appointed for the falling and the rising of many in Israel, and for a sign which is spoken against. ³⁵ Yes, a sword will pierce through your own soul, that the thoughts of many hearts may be revealed.”

³⁶ There was one Anna, a prophetess, the daughter of Phanuel, of the tribe of Asher (she was of a great age, having lived with a husband seven years from her virginity, ³⁷ and she had been a widow for about eighty-four years), who didn’t depart from the temple, worshiping with fastings and petitions night and day. ³⁸ Coming up at that very hour, she gave thanks to the Lord, and spoke of him to all those who were looking for redemption in Jerusalem.

³⁹ When they had accomplished all things that were according to the law of the Lord, they returned into Galilee, to their own city, Nazareth. ⁴⁰ The child was growing, and was becoming strong in spirit, being filled with wisdom, and the grace of God was upon him.

⁴¹ His parents went every year to Jerusalem at the feast of the Passover. ⁴² When he was twelve years old, they went up to Jerusalem according to the custom of the feast; ⁴³ and when they had fulfilled the days, as they were returning, the boy Jesus stayed behind in Jerusalem. Joseph and his mother didn’t know it, ⁴⁴ but supposing him to be in the company, they went a day’s journey; and they looked for him among their relatives and acquaintances. ⁴⁵ When they didn’t find him, they returned to Jerusalem, looking for him.

⁴⁶ After three days they found him in the temple, sitting in the middle of the teachers, both listening to them and asking them questions. ⁴⁷ All who heard him were amazed at his understanding and his answers. ⁴⁸ When they saw him, they were astonished; and his mother said to him, “Son, why have you treated us this way? Behold, your father and I were anxiously looking for you.” ⁴⁹ He said to them, “Why were you looking for me? Didn’t you know that I must be in my Father’s house?” ⁵⁰ They didn’t understand the saying which he spoke to them.

⁵¹ And he went down with them and came to Nazareth. He was subject to them, and his mother kept all these sayings in her heart. ⁵² And Jesus increased in wisdom and stature, and in favor with God and men.

၂

^၁ ထို နေ့ ရက် များ တွင် ဩ ဂုတ္တု ဆီ ဇာ သည် လက် အောက် ခံ နိုင် ငံ အား လုံး တွင် သန်း ခေါင် စာ ရင်း ကောက် ယူ ရန် အ မိန့် ထုတ် ပြန် လေ ၏။ ^၂ ဤ သည် ကား ကု ရေ နိ မင်း သည် ဆီး ရီး ယား ပြည် ၏ ဘု ရင် ခံ ဖြစ် စဉ် တွင် ပ ထ မ အ ကြိမ် သန်း ခေါင် စာ ရင်း ကောက် ယူ ခြင်း ဖြစ် ၏။ ^၃ ထို အ ခါ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သန်း ခေါင် စာ ရင်း ဝင် ရန် မိ မိ တို့ ဇာ တိ မြို့ သို့ အ သီး သီး သွား ကြ ၏။

^၄-၅ ယော သပ် သည် လည်း ဒါ ဝိဒ် အ မျိုး၊ ဒါ ဝိဒ် ၏ အ ဆက် အ နွယ် ဖြစ် သော ကြောင့် မိ မိ နှင့် စေ့ စပ် ထား သူ ဖြစ် သည့် ကိုယ် ဝန် အ ရင့် အ မာ ရှိ သော မာ ရိ နှင့် အ တူ သန်း ခေါင် စာ ရင်း ဝင် ရန် ဂါ လိ လဲ နယ်၊ နာ ဇ ရက် မြို့ မှ ဗက် လင် မြို့ ဟု ခေါ် သော ယု ဒ နယ် ရှိ ဒါ ဝိဒ် မြို့ သို့ သွား လေ ၏။

^၆ ထို မြို့ ၌ သူ တို့ ရှိ နေ ကြ စဉ် မာ ရိ သည် သား ဖွား ရန် နေ့ လ စေ့ သ ဖြင့်၊ ^၇ သား ဦး ကို ဖွား မြင် လေ ၏။ ဧည့် ရိပ် သာ တွင် သူ တို့ အ တွက် နေ ရာ မ ရှိ သော ကြောင့် သူ ငယ် ကို အ နှီး နှင့် ပတ် ရစ် ပြီး နွား စား ခွက် ၌ သိပ် ထား လေ ၏။

^၈ ထို အ ရပ် ဒေ သ တွင် သိုး ထိန်း များ ရှိ ကြ ရာ သူ တို့ သည် ကွင်း ပြင် ၌ နေ လျက် မိ မိ တို့ ၏ သိုး အုပ် ကို ည အ ခါ စောင့် နေ ကြ ၏။ ^၉ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် တစ် ပါး သည် သူ တို့ ရှေ့ ၌ ပေါ် လာ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း အ သ ရေ တော် သည် သူ တို့ ပတ် လည် တွင် ထွန်း လင်း သ ဖြင့် သူ တို့ သည် အ လွန် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ကြ ၏။

^၁၀ သို့ သော် ကောင်း ကင် တ မန် က “ကြောက် ရွံ့ ခြင်း မ ရှိ ကြ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား လူ အ ပေါင်း တို့ အ တွက် အ လွန် ဝမ်း မြောက် စ ရာ ဖြစ် မည့် ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို သင် တို့ အား ငါ ပြော ကြား မည်။ ^၁၁ ယ နေ့ တွင် ဒါ ဝိဒ် ၏ မြို့ ၌ သ ခင် ခ ရစ် တော် တည်း ဟူ သော ကယ် တင် ရှင် သည် သင် တို့ အ တွက် ဖွား မြင် တော် မူ ပြီ။ ^၁၂ သင် တို့ သိ နိုင် သည့် အ မှတ် လက္ခ ဏာ ဟူ မူ ကား အ နှီး နှင့် ပတ် ရစ် ပြီး နွား စား ခွက် ၌ သိပ် ထား သော က လေး ငယ် ကို သင် တို့ တွေ့ ကြ လိမ့် မည်” ဟု သူ တို့ အား မြွက် ဆို လေ ၏။ ^၁၃ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် ထို ကောင်း ကင် တ မန် နှင့် အ တူ များ စွာ သော ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ သည် ပေါ် လာ ၍ ဘု ရား သ ခင် ကို ချီး မွမ်း ကာ၊ ^၁၄ “အ မြင့် ဆုံး သော အ ရပ် ၌ ဘု ရား သ ခင် သည် ဘုန်း ကြီး တော် မူ စေ သ တည်း။ မြေ ကြီး ပေါ် ၌ လည်း နှစ် သက် တော် မူ သော သူ တို့ အ ပေါ် ငြိမ် သက် ခြင်း ရှိ စေ သတည်း” ဟု မြွက် ဆို ကြ ၏။

^၁၅ ကောင်း ကင် တ မန် တို့ သည် သူ တို့ ထံ မှ ကောင်း ကင် သို့ ပြန် တက် သွား ကြ သော အ ခါ သိုး ထိန်း တို့ က “ငါ တို့ သည် ဗက် လင် မြို့ သို့ သွား ၍ ငါ တို့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖော် ပြ တော် မူ သော အ ရာ ကို ကြည့် ရှု ကြ ကုန် စို့” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၁၆ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် အ လျင် အ မြန် သွား ၍ မာ ရိ နှင့် ယော သပ် ကို လည်း ကောင်း၊ နွား စား ခွက် ၌ သိပ် ထား သော က လေး ငယ် ကို လည်း ကောင်း တွေ့ ကြ ၏။ ^၁၇ သူ တို့ ကို တွေ့ မြင် ကြ ပြီး နောက် သိုး ထိန်း တို့ သည် ထို သူ ငယ် နှင့် ပတ် သက် ၍ မိ မိ တို့ အား မြွက် ဆို တော် မူ သော အ ရာ ကို အ နှံ့ အ ပြား ပြော ကြား ကြ ၏။

^၁၈ ကြား ရ သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် လည်း မိ မိ တို့ အား သိုး ထိန်း တို့ ပြော ဆို သော အ ကြောင်း အ ရာ များ ကြောင့် အံ့ ဩ ကြ ၏။ ^၁၉ မာ ရိ မူ ကား ဤ အ ခြင်း အ ရာ အ လုံး စုံ တို့ ကို မိ မိ စိတ် နှ လုံး ထဲ ၌ မှတ် ကျုံး ၍ စဉ်း စား ဆင် ခြင် လျက် နေ ၏။ ^၂၀ သိုး ထိန်း တို့ သည် မိ မိ တို့ အား မြွက် ဆို ထား သည့် အ တိုင်း မြင် ရ ကြား ရ သ ဖြင့် ထို အ မှု အ ရာ အား လုံး တို့ အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော်၊ ဂုဏ် တော် ကို ချီး မွမ်း လျက် ပြန် သွား ကြ ၏။

^၂၁ ရှစ် ရက် ပြည့် ၍ သူ ငယ် အား အ ရေ ဖျား လှီး ခြင်း ပေး သော အ ခါ ဝမ်း ၌ သန္ဓေ မ တည် မီ ကောင်း ကင် တ မန် မှည့် ခေါ် ထား သည့် အ တိုင်း သူ့ ကို ယေ ရှု အ မည် ဖြင့် မှည့် ခေါ် ကြ ၏။ ^၂၂ ထို့ နောက် မော ‌ရှေ ၏ ပ ညတ် တ ရား ကျမ်း အ တိုင်း မိ မိ တို့ အ တွက် စင် ကြယ် ခြင်း ဝတ် ကို ပြု ရ မည့် နေ့ ရက် များ စေ့ သော အ ခါ မိ ဘ တို့ သည် သူ ငယ် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆက် ကပ် ရန် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ကြ ၏။ ^၂၃ ဤ သည် ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ညတ် တ ရား ကျမ်း တွင် “သား ဦး ယောက်ျား အ ပေါင်း တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ တွက် သန့် ရှင်း စေ လျက် ဆက် ကပ် ထား ရ မည်” ထွ ၁၃:၂,၁၂,၁၅။ ဟု ရေး ထား သည် နှင့် အ ညီ ဖြစ် ၏။ ^၂၄ ထို့ ပြင် “ချိုး ငှက် တစ် စုံ၊ သို့ မ ဟုတ် ခို ငယ် နှစ် ကောင် ကို ပူ ဇော် ရ မည်” ဝတ် ၁၂:၈။ ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ညတ် တ ရား ကျမ်း ၌ ဖော် ပြ ထား သည့် အ တိုင်း ယဇ် ပူ ဇော် ကြ ရန် အ တွက် ဖြစ် ၏။

^၂၅ ထို အ ခါ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် ရှိ မောင် အ မည် ရှိ သော လူ တစ် ဦး ရှိ ၏။ သူ သည် ဘု ရား တ ရား ကြည် ညို ၍ ဖြောင့် မတ် သော သူ ဖြစ် ပြီး အစ္စ ရေး လူ မျိုး ခံ စား ရ မည့် နှစ် သိမ့် မှု ကို စောင့် မျှော် နေ သူ ဖြစ် ၏။ သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် သည် သူ့ အ ပေါ် ၌ တည် သည် ဖြစ် ၍၊ ^၂၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ခ ရစ် တော် ကို မ မြင် မီ သေ ခြင်း နှင့် မ ကြုံ ရ ဟူ သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကို သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ရ ရှိ ထား ၏။

^၂၇ သူ သည် ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ဗိ မာန် တော် သို့ သွား ရာ မိ ဘ တို့ သည် သူ ငယ် အ တွက် ပ ညတ် တ ရား ထုံး တမ်း စဉ် လာ အ တိုင်း ပြု ရန် သူ ငယ် ယေ ရှု ကို ခေါ် ဆောင် လာ ကြ ၏။ ^၂၈ ထို အ ခါ ရှိ မောင် သည် သူ ငယ် ကို ပွေ့ ချီ လျက် ဘု ရား သ ခင် ၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကာ၊ ^၂၉ “စိုး ပိုင် တော် မူ သော အ ရှင်၊ ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ကိုယ် တော် ၏ အ စေ အ ပါး အား ငြိမ်း ချမ်း စွာ သွား ရ သော အ ခွင့် ကို ယ ခု ကိုယ် တော် ပေး တော် မူ ပြီ ဖြစ် ၏။ ^{၃၀-၃၂} အ ကြောင်း မူ ကား လူ မျိုး ခြား တို့ အ တွက် ပေါ် ထွန်း သော အ လင်း ကို လည်း ကောင်း၊ ကိုယ် တော် ၏ လူ မျိုး တော် အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ တွက် ဘုန်း အ သ ရေ ဖြစ် ‌သော လူ အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ ၌ ပြင် ဆင် ထား သည့် ကိုယ် တော် ၏ ကယ် တင် ခြင်း ကျေး ဇူး ကို လည်း ကောင်း အ ကျွန်ုပ် ၏ မျက် စိ ဖြင့် မြင် ရ ပါ ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၃၃ သူ ငယ် ၏ မိ ခင် နှင့် ဖ ခင် တို့ သည် သူ ငယ် နှင့် ပတ် သက် ၍ ဤ သို့ ပြော ဆို သည် ကို အံ့ ဩ ကြ ၏။

^၃၄ ထို့ နောက် ရှိ မောင် သည် သူ တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး ၍ မယ် တော် မာ ရိ အား “ဤ သူ ငယ် သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး ထဲ မှ လူ များ စွာ တို့ ကို လဲ စေ သည့် အ ကြောင်း နှင့် ထ စေ သည့် အ ကြောင်း ဖြစ် ပြီး ဆန့် ကျင် ပြော ဆို ခြင်း ခံ ရ မည့် အ မှတ် လက္ခ ဏာ ဖြစ် ရန် ခန့် အပ် ထား ခြင်း ခံ ရ ၏။ ^၃၅ ဤ သည် ကား များ စွာ သော သူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး တွေး တော ကြံ စည် မှု များ သည် ထင် ရှား လာ မည့် အ ကြောင်း တည်း။ သင် ၏ နှ လုံး ကို လည်း သန် လျက် သည် ထိုး ဖောက် လိမ့် မည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၃၆ ထို နေ ရာ ၌ အာ ရှာ အ နွယ် မှ ဖ နွေ လ ၏ သ မီး အန္န အ မည် ရှိ သော အ သက် ကြီး ရင့် သည့် ပ ရော ဖက် မ တစ် ဦး ရှိ ၏။ သူ သည် ပျို ရွယ် သော အ ချိန် မှ စ ၍ ခင် ပွန်း နှင့် အ တူ ခု နစ် နှစ် နေ ထိုင် ပြီး လျှင်၊ ^၃၇ မု ဆိုး မ ဖြစ် လျက် အ သက် ရှစ် ဆယ့် လေး နှစ် ပင် ရှိ ပြီ ဖြစ် ၏။ သူ သည် ဗိ မာန် တော် မှ မ ခွာ ဘဲ ဆု တောင်း ခြင်း နှင့် အ စာ ရှောင် ခြင်း တို့ ဖြင့် နေ့ ည မ ပြတ် ဘု ရား ဝတ် ကို ပြု လျက် နေ ၏။ ^၃၈ သူ သည် လည်း ထို တစ် ချိန် တည်း မှာ ပင် ရောက် လာ ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ ကျေး ဇူး တော် ကို ချီး မွမ်း ကာ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ရွေး နုတ် ကယ် တင် ခြင်း ခံ ရ မည် ကို စောင့် မျှော် နေ သော သူ အ ပေါင်း တို့ အား ထို သူ ငယ် ၏ အ ကြောင်း ကို ပြော ကြား လေ ၏။

^၃၉ မိ ဘ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ပ ညတ် တ ရား နှင့် အ ညီ အ ကုန် အ စင် ပြု ပြီး သော အ ခါ မိ မိ တို့ နေ ရပ် မြို့ ဖြစ် သော ဂါ လိ လဲ နယ် ရှိ နာ ဇ ရက် မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။ ^၄၀ သူ ငယ် သည် လည်း ကြီး ထွား ၍ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဝိ ညာဉ် ရေး ၌ ကြီး ထွား ၍'။ ကြံ့ ခိုင် သန် စွမ်း လာ ကာ ဉာဏ် ပ ညာ နှင့် ပြည့် စုံ ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ ကျေး ဇူး တော် သည် လည်း သူ့ အ ပေါ် ၌ တည် လေ ၏။

^၄၁ ယေ ရှု ၏ မိ ဘ တို့ သည် ပ သ ခါ ပွဲ တော် တွင် နှစ် တိုင်း ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ သွား လေ့ ရှိ ကြ ၏။ ^၄၂ ယေ ရှု အ သက် တစ် ဆယ့် နှစ် နှစ် ရှိ သော အ ခါ ၌ လည်း သူ တို့ သည် ပွဲ တော် ၏ ဓ လေ့ ထုံး စံ အ တိုင်း တက် သွား ကြ ၏။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ တက် သွား ကြ ၏'။ ^၄၃ ပွဲ တော် ရက် များ ပြီး ဆုံး ၍ သူ တို့ ပြန် ကြ သော အ ခါ သူ ငယ် ယေ ရှု သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၌ နေ ရစ် လေ ၏။ မိ ဘ တို့ သည်commentary des=”အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ ‘ယော သပ် နှင့် မယ် တော် တို့ သည်’။”] မ သိ ကြ ဘဲ၊ ^၄၄ ခ ရီး သွား ဖော် များ ကြား တွင် သူ ရှိ နေ မည် ဟု ထင် မှတ် လျက် တစ် နေ့ တာ ခ ရီး ပြု ကြ ၏။ ထို့ နောက် အ ဆွေ အ မျိုး အ သိ အ ကျွမ်း တို့ ကြား တွင် လိုက် ရှာ သော် လည်း၊ ^၄၅ မ တွေ့ သ ဖြင့် သူ့ ကို လိုက် ရှာ ရင်း ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။

^၄၆ သုံး ရက် ကြာ သော အ ခါ ယေ ရှု သည် ဗိ မာန် တော် ၌ ဆ ရာ များ ကြား တွင် ထိုင် ၍ သူ တို့ ကို နား ထောင် လျက် မေး မြန်း လျက် နေ သည် ကို မိ ဘ တို့ တွေ့ ကြ ၏။ ^၄၇ ယေ ရှု ၏ စ ကား ကို ကြား ရ သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် သူ ၏ ဉာဏ် စွမ်း နှင့် ဖြေ ကြား ချက် များ ကို အံ့ ဩ ငေး မော နေ ကြ ၏။ ^၄၈ မိ ဘ တို့ သည် သူ့ ကို တွေ့ သော အ ခါ အံ့ အား သင့် ၍ မယ် တော် က “ငါ့ သား၊ အ ဘယ် ကြောင့် ငါ တို့ အား ဤ သို့ ပြု ရ သ နည်း။ သင့် ဖ ခင် နှင့် ငါ သည် သင့် ကို စိုး ရိမ် တ ကြီး ရှာ ခဲ့ ရ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၄၉ ယေ ရှု က လည်း “အ ဘယ် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ကို ရှာ ကြ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ကျွန်ုပ် ခ မည်း တော် ၏ အိမ် ၌ နေ ရ မည် ကို မ သိ ကြ သ လော” ဟု သူ တို့ အား ပြန် ပြော လေ ၏။ ^၅၀ သို့ သော် မိ ဘ တို့ သည် မိ မိ တို့ အား ယေ ရှု ပြော သော စ ကား ကို နား မ လည် ကြ ချေ။

^၅၁ ထို့ နောက် ယေ ရှု သည် မိ ဘ တို့ နှင့် အ တူ ပြန် သွား ၍ နာ ဇ ရက် မြို့ သို့ ရောက် သော အ ခါ သူ တို့ ကို နာ ခံ လျက် နေ တော် မူ ၏။ မယ် တော် မူ ကား ဤ အ ကြောင်း အ ရာ အ လုံး စုံ တို့ ကို မိ မိ စိတ် နှ လုံး ထဲ ၌ မှတ် ကျုံး ထား လေ ၏။ ^၅၂ ယေ ရှု သည် ကာ ယ၊ ဉာ ဏ ကြီး ထွား တိုး ပွား လျက် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့၊ လူ တို့ ရှေ့ ၌ မျက် နှာ ရ တော် မူ ၏။

2

¹ Now in those days, a decree went out from Caesar Augustus that all the world should be enrolled. ² This was the first enrollment made when Quirinius was governor of Syria. ³ All went to enroll themselves, everyone to his own city.

⁴ Joseph also went up from Galilee, out of the city of Nazareth, into Judea, to David’s city, which is called Bethlehem, because he was of the house and family of David, ⁵ to enroll himself with Mary, who was pledged to be married to him as wife, being pregnant.

⁶ While they were there, the day had come for her to give birth. ⁷ She gave birth to her firstborn son. She wrapped him in bands of cloth and laid him in a feeding trough, because there was no room for them in the inn.

⁸ There were shepherds in the same country staying in the field, and keeping watch by night over their flock. ⁹ Behold, an angel of the Lord stood by them, and the glory of the Lord shone around them, and they were terrified.

¹⁰ The angel said to them, “Don’t be afraid, for behold, I bring you good news of great joy which will be to all the people. ¹¹ For there is born to you today, in David’s city, a Savior, who is Christ 'Christ' means 'Anointed One'. the Lord. ¹² This is the sign to you: you will find a baby wrapped in strips of cloth, lying in a feeding trough.” ¹³ Suddenly, there was with the angel a multitude of the heavenly army praising God and saying, ¹⁴ “Glory to God in the highest, on earth peace, good will toward men.”

¹⁵ When the angels went away from them into the sky, the shepherds said to one another, “Let’s go to Bethlehem, now, and see this thing that has happened, which the Lord has made known to us.” ¹⁶ They came with haste and found both Mary and Joseph, and the baby was lying in the feeding trough. ¹⁷ When they saw it, they publicized widely the saying which was spoken to them about this child.

¹⁸ All who heard it wondered at the things which were spoken to them by the shepherds. ¹⁹ But Mary kept all these sayings, pondering them in her heart. ²⁰ The shepherds returned, glorifying and praising God for all the things that they had heard and seen, just as it was told them.

²¹ When eight days were fulfilled for the circumcision of the child, his name was called Jesus, which was given by the angel before he was conceived in the womb. ²² When the days of their purification according to the law of Moses were fulfilled, they brought him up to Jerusalem to present him to the Lord ²³ (as it is written in the law of the Lord, “Every male who opens the womb shall be called holy to the Lord”), Exodus 13:2,12 ²⁴ and to offer a sacrifice according to that which is said in the law of the Lord, “A pair of turtledoves, or two young pigeons.” Leviticus 12:8

²⁵ Behold, there was a man in Jerusalem whose name was Simeon. This man was righteous and devout, looking for the consolation of Israel, and the Holy Spirit was on him. ²⁶ It had been revealed to him by the Holy Spirit that he should not see death before he had seen the Lord’s Christ. 'Christ' (Greek) and 'Messiah' (Hebrew) both mean 'Anointed One'

²⁷ He came in the Spirit into the temple. When the parents brought in the child, Jesus, that they might do concerning him according to the custom of the law, ²⁸ then he received him into his arms and blessed God, and said, ²⁹ “Now you are releasing your servant, Master, according to your word, in peace; ³⁰ for my eyes have seen your salvation, ³¹ which you have prepared before the face of all peoples; ³² a light for revelation to the nations, and the glory of your people Israel.” ³³ Joseph and his mother were marveling at the things which were spoken concerning him.

³⁴ Simeon blessed them, and said to Mary, his mother, “Behold, this child is appointed for the falling and the rising of many in Israel, and for a sign which is spoken against. ³⁵ Yes, a sword will pierce through your own soul, that the thoughts of many hearts may be revealed.”

³⁶ There was one Anna, a prophetess, the daughter of Phanuel, of the tribe of Asher (she was of a great age, having lived with a husband seven years from her virginity, ³⁷ and she had been a widow for about eighty-four years), who didn’t depart from the temple, worshiping with fastings and petitions night and day. ³⁸ Coming up at that very hour, she gave thanks to the Lord, and spoke of him to all those who were looking for redemption in Jerusalem.

³⁹ When they had accomplished all things that were according to the law of the Lord, they returned into Galilee, to their own city, Nazareth. ⁴⁰ The child was growing, and was becoming strong in spirit, being filled with wisdom, and the grace of God was upon him.

⁴¹ His parents went every year to Jerusalem at the feast of the Passover. ⁴² When he was twelve years old, they went up to Jerusalem according to the custom of the feast; ⁴³ and when they had fulfilled the days, as they were returning, the boy Jesus stayed behind in Jerusalem. Joseph and his mother didn’t know it, ⁴⁴ but supposing him to be in the company, they went a day’s journey; and they looked for him among their relatives and acquaintances. ⁴⁵ When they didn’t find him, they returned to Jerusalem, looking for him.

⁴⁶ After three days they found him in the temple, sitting in the middle of the teachers, both listening to them and asking them questions. ⁴⁷ All who heard him were amazed at his understanding and his answers. ⁴⁸ When they saw him, they were astonished; and his mother said to him, “Son, why have you treated us this way? Behold, your father and I were anxiously looking for you.” ⁴⁹ He said to them, “Why were you looking for me? Didn’t you know that I must be in my Father’s house?” ⁵⁰ They didn’t understand the saying which he spoke to them.

⁵¹ And he went down with them and came to Nazareth. He was subject to them, and his mother kept all these sayings in her heart. ⁵² And Jesus increased in wisdom and stature, and in favor with God and men.