၁၅

^၁ အ ခွန် ကောက် ခံ သူ တို့ နှင့် အ ပြစ် သား အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ တ ရား တော် ကို နား ထောင် ရန် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် လာ ကြ ၏။ ^၂ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ က “ဤ သူ သည် အ ပြစ် သား များကို လက် ခံ ၍ သူ တို့ နှင့် အ တူ စား သောက် ပါ သည် တ ကား” ဟု ဝေ ဖန် ပြစ် တင် ကြ ၏။

^၃ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ အား ဤ ပုံ ဥ ပ မာ ကို ပေး ၍ မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ၊ ^၄ “သင် တို့ ထဲ မှ တစ် စုံ တစ် ဦး ၌ သိုး အ ကောင် တ စ် ရာ ရှိ ပြီး ၎င်း တို့ ထဲ မှ တစ် ကောင် သည် ပျောက် ဆုံး လျှင် သူ သည် ကိုး ဆယ့် ကိုး ကောင် ကို တော ကန္တာ ရ ၌ ထား ခဲ့ ၍ ပျောက် ဆုံး သော သိုး ကို မ တွေ့ မ ချင်း လိုက် ရှာ မည် မ ဟုတ် ‌လော။ ^၅ ထို သိုး ကို တွေ့ လျှင် သူ သည် ဝမ်း မြောက် လျက် ၎င်း ကို မိ မိ ပ ခုံး ပေါ် တင် ၍၊ ^၆ အိမ် သို့ ပြန် လာ ပြီး လျှင် မိန် ဆွေ များ နှင့် အိမ် နီး ချင်း များ ကို ခေါ် လျက် ‘ပျောက် ဆုံး သော ငါ့ သိုး ကို ပြန် တွေ့ ပြီ ဖြစ် ၍ ငါ နှင့် အ တူ ဝမ်း မြောက် ကြ လော့’ ဟု ဆို လိမ့် မည်။ ^၇ ထို နည်း တူ နောင် တ ရ စ ရာ မ လို သည့် ‌ဖြောင့် မတ် သော သူ ကိုး ဆယ့် ကိုး ဦး အ တွက် ထက် နောင် တ ရ သည့် အ ပြစ် သား တစ် ဦး အ တွက် ကောင်း ကင် ဘုံ ၌ ပို ၍ ကြီး မား သော ဝမ်း မြောက် ခြင်း ရှိ လိမ့် မည် ဟု သင် တို့ အား ငါ ဆို ၏။

^၈ ထို မှ တစ် ပါး အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး ၌ ငွေ ဒင်္ဂါး ဆယ် ပြား ရှိ ပြီး ၎င်း တို့ ထဲ မှ တစ် ပြား သည် ပျောက် ဆုံး လျှင် သူ သည် ဆီ မီး ထွန်း ၍ အိမ် ကို လှဲ ကျင်း ကာ ၎င်း ကို မ တွေ့ မ ချင်း သေ ချာ စွာ ရှာ မည် မ ဟုတ် ‌လော။ ^၉ ထို ဒင်္ဂါး ကို တွေ့ လျှင် သူ သည် မိတ် ဆွေ များ နှင့် အိမ် နီး ချင်း များ ကို ခေါ် လျက် ‘ပျောက် ဆုံး သော ငွေ ဒင်္ဂါး ကို ငါ ပြန် တွေ့ ပြီ ဖြစ် ၍ ငါ နှင့် အ တူ ဝမ်း မြောက် ကြ လော့’ ဟု ဆို လိမ့် မည်။ ^၁၀ ထို နည်း တူ နောင် တ ရ သော အ ပြစ် သား တစ် ဦး အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ၏ ကောင်း ကင် တ မန် များ ထဲ တွင် ဝမ်း ‌မြောက် ခြင်း ရှိ ၏ ဟု သင် တို့ အား ငါ ဆို ၏” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၁ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “လူ တစ် ဦး ၌ သား နှစ် ယောက် ရှိ ၏။ ^၁၂ သား ငယ် သည် ဖ ခင် အား ‘အ ဖေ၊ အ ကျွန်ုပ် ရ ထိုက် သော အ မွေ ပစ္စည်း ကို ခွဲ ဝေ ‌ပေး ပါ’ ဟု ဆို သ ဖြင့် ဖ ခင် သည် သူ ၏ ဥစ္စာ ပစ္စည်း များ ကို သူ တို့ အား ခွဲ ဝေ ပေး လေ ၏။ ^၁၃ ထို့ နောက် ရက် များ မ ကြာ မီ သား ငယ် သည် မိ မိ ၌ ရှိ သ မျှ တို့ ကို စု စည်း ပြီး လျှင် ဝေး လံ သော တိုင်း ပြည် သို့ ခ ရီး ထွက် ၍ ထို အ ရပ် ၌ အ ထိန်း အ ကွပ် မ ရှိ အ သက် ရှင် လျက် မိ မိ ၏ အ မွေ ပစ္စည်း များ ကို ဖြုန်း တီး လေ ၏။ ^၁၄ မိ မိ ၌ ရှိ သ မျှ တို့ ကို အ ကုန် သုံး စွဲ ပြီး သော အ ခါ ထို ပြည် အ နှံ့ တွင် ကြီး စွာ သော ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး ကျ ရောက် သ ဖြင့် သူ သည် ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး ခြင်း သို့ ရောက် လေ ၏။ ^၁၅ ထို အ ခါ သူ သည် ထို ပြည် မှ ပြည် သား တစ် ဦး ထံ သွား ရောက် မှီ ခို ရာ ထို သူ သည် ဝက် တို့ ကို ထိန်း ကျောင်း ရန် သူ့ ကို မိ မိ လယ် သို့ စေ လွှတ် လေ ၏။ ^၁၆ သူ သည် ဝက် များ စား နေ သော ပဲ တောင့် များ ဖြင့် မိ မိ ဝမ်း ကို ဖြည့် ရန် တောင့် တ ခဲ့ ၏။ သို့ သော် မည် သူ က မျှ သူ့ ကို စား စ ရာ မ ပေး ခဲ့ ချေ။

^၁၇ ထို အ ခါ သူ သည် အ သိ တ ရား ပြန် ရ ၍ ‘ငါ့ အ ဖေ ထံ ၌ အ လုပ် သ မား မည် မျှ ပင် များ စေ ကာ မူ သူ တို့ တွင် စား စ ရာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မုန့်'။ အ လျှံ ပယ် ရှိ ၏။ ငါ မူ ကား ဤ အ ရပ် ၌ အ စာ ငတ် လျက် သေ လု မ တတ် ဖြစ် နေ ရ ၏။ ^၁၈ ငါ သည် ထ ၍ ငါ့ အ ဖေ ထံ သို့ သွား ပြီး “အ ဖေ၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ကောင်း ကင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ ဖေ့ ကို လည်း ကောင်း ပြစ် မှား ခဲ့ ပါ ပြီ။ ^၁၉ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ဖေ ၏ သား ဟူ ၍ အ ခေါ် ခံ ရန် မ ထိုက် တန် တော့ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ကို အ ဖေ ၏ အ လုပ် သ မား တစ် ဦး အ ဖြစ် ထား ပါ” ဟူ ၍ ငါ ပြော မည်’ ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ^၂၀ ထ ၍ မိ မိ ဖ ခင် ထံ သို့ ပြန် လာ လေ ၏။ သူ သည် အ ဝေး ၌ ရှိ နေ စဉ် ပင် သူ ၏ ဖ ခင် သည် သူ့ ကို မြင် လျှင် ကြင် နာ စိတ် ရှိ သ ဖြင့် ပြေး လာ ၍ သူ့ ကို ဖက် လျက် နမ်း လေ ၏။

^၂၁ သား က လည်း ‘အ ဖေ၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ကောင်း ကင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ ဖေ့ ကို လည်း ကောင်း ပြစ် မှား ခဲ့ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ဖေ ၏ သား ဟူ ၍ အ ခေါ် ခံ ရန် မ ထိုက် တန် တော့ ပါ’ ဟု ဆို ၏။ ^၂၂ သို့ သော် ဖ ခင် သည် မိ မိ အ စေ အ ပါး တို့ အား ‘အ ကောင်း ဆုံး သော ဝတ် လုံ ကို အ မြန် ယူ ခဲ့ ၍ သူ့ ကို ဝတ် ပေး ကြ လော့။ လက် ၌ လက် စွပ် ကို စွပ် ပေး ၍ ခြေ ၌ ဖိ နပ် ကို စီး စေ ကြ လော့။ ^၂၃ ဆူ ဖြိုး သော နွား သ ငယ် ကို လည်း ဆွဲ လာ ၍ သတ် ကြ လော့။ ငါ တို့ သည် ပျော် ရွှင် စွာ စား ကြ စို့။ ^၂၄ အ ကြောင်း မူ ကား ငါ ၏ ဤ သား သည် သေ ဆုံး ခဲ့ သော် လည်း ပြန် ရှင် လာ ပြီး ပျောက် ဆုံး ခဲ့ သော် လည်း ပြန် တွေ့ ရ ပြီ’ ဟု ဆို လေ ၏။ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ‌ပျော် ပွဲ ရွှင် ပွဲ ကို အ စ ပြု ကြ လေ ၏။

^၂၅ လယ် ၌ ရှိ သော သား ကြီး သည် ပြန် လာ ၍ အိမ် အ နီး သို့ ရောက် လာ သော အ ခါ တီး မှုတ် သံ နှင့် က ခုန် သံ တို့ ကို ကြား ရ သ ဖြင့်၊ ^၂၆ အ စေ ခံ တစ် ဦး ကို ခေါ် ၍ ‘မည် သည့် အ ခြင်း အ ရာ များ ဖြစ် ပျက် နေ သ နည်း’ ဟု မေး မြန်း လေ ၏။ ^၂၇ အ စေ ခံ က လည်း ‘သင် ၏ ညီ ပြန် ရောက် လာ ပြီ။ သူ့ ကို ကျန်း မာ စွာ ဖြင့် ပြန် တွေ့ ရ သည့် အ တွက် သင် ၏ ဖ ခင် သည် ဆူ ဖြိုး သော နွား သ ငယ် ကို သတ် ပါ ပြီ’ ဟု ပြော ဆို ၏။ ^၂၈ ထို အ ခါ သား ကြီး သည် အ မျက် ထွက် ၍ အ ထဲ သို့ မ ဝင် လို သော ကြောင့် သူ ၏ ဖ ခင် သည် အ ပြင် သို့ ထွက် လာ ၍ သူ့ ကို ဖျောင်း ဖျ လေ ၏။

^၂၉ သို့ ရာ တွင် သူ သည် ဖ ခင် အား ‘အ ကျွန်ုပ် သည် နှစ် ပေါင်း များ စွာ အ ဖေ့ ကို အ စေ ခံ ၍ အ ဖေ ၏ အ မိန့် ကို တစ် ခါ မျှ မ လွန် ဆန် ခဲ့ ပါ။ သို့ သော် အ ကျွန်ုပ် သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ မိတ် ဆွေ များ နှင့် အ တူ ပျော် ရွှင် ရန် အ ဖေ သည် အ ကျွန်ုပ် အား ဆိတ် တစ် ကောင် ကို မျှ မ ပေး ဖူး ပါ။ ^၃၀ သို့ ရာ တွင် အ ဖေ ၏ ဥစ္စာ ပစ္စည်း များ ကို ပြည့် တန် ဆာ များ နှင့် ဖြုန်း တီး ခဲ့ သည့် အ ဖေ ၏ ဤ သား ပြန် လာ သော အ ခါ ၌ မူ သူ့ အ တွက် ဆူ ဖြိုး သော နွား သ ငယ် ကို သတ် ပေး သည် တ ကား’ ဟု ဆို ၏။ ^၃၁ ဖ ခင် က လည်း ‘ငါ့ သား၊ သင် သည် ငါ နှင့် အ တူ အ မြဲ ရှိ နေ ၏။ ငါ ၏ ဥစ္စာ ရှိ သ မျှ သည် သင် ၏ ဥစ္စာ ဖြစ် ၏။ ^၃၂ သို့ သော် သင် ၏ ညီ သည် သေ ဆုံး ခဲ့ သော် လည်း အ သက် ပြန် ရှင် ပြီး ပျောက် ဆုံး ခဲ့ သော် လည်း ပြန် တွေ့ ရ သည် ဖြစ် ၍ ယ ခု ဝမ်း မြောက် ပျော် ရွှင် သင့် ၏’ ဟု ဆို လေ ၏” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

15

¹ Now all the tax collectors and sinners were coming close to him to hear him. ² The Pharisees and the scribes murmured, saying, “This man welcomes sinners, and eats with them.”

³ He told them this parable: ⁴ “Which of you men, if you had one hundred sheep and lost one of them, wouldn’t leave the ninety-nine in the wilderness and go after the one that was lost, until he found it? ⁵ When he has found it, he carries it on his shoulders, rejoicing. ⁶ When he comes home, he calls together his friends and his neighbors, saying to them, ‘Rejoice with me, for I have found my sheep which was lost!’ ⁷ I tell you that even so there will be more joy in heaven over one sinner who repents, than over ninety-nine righteous people who need no repentance.

⁸ “Or what woman, if she had ten drachma A drachma coin was worth about 2 days wages for an agricultural laborer. coins, if she lost one drachma coin, wouldn’t light a lamp, sweep the house, and seek diligently until she found it? ⁹ When she has found it, she calls together her friends and neighbors, saying, ‘Rejoice with me, for I have found the drachma which I had lost!’ ¹⁰ Even so, I tell you, there is joy in the presence of the angels of God over one sinner repenting.”

¹¹ He said, “A certain man had two sons. ¹² The younger of them said to his father, ‘Father, give me my share of your property.’ So he divided his livelihood between them. ¹³ Not many days after, the younger son gathered all of this together and traveled into a far country. There he wasted his property with riotous living. ¹⁴ When he had spent all of it, there arose a severe famine in that country, and he began to be in need. ¹⁵ He went and joined himself to one of the citizens of that country, and he sent him into his fields to feed pigs. ¹⁶ He wanted to fill his belly with the pods that the pigs ate, but no one gave him any.

¹⁷ But when he came to himself, he said, ‘How many hired servants of my father’s have bread enough to spare, and I’m dying with hunger! ¹⁸ I will get up and go to my father, and will tell him, “Father, I have sinned against heaven and in your sight. ¹⁹ I am no more worthy to be called your son. Make me as one of your hired servants.” ’ ²⁰ “He arose and came to his father. But while he was still far off, his father saw him and was moved with compassion, and ran, fell on his neck, and kissed him.

²¹ The son said to him, ‘Father, I have sinned against heaven and in your sight. I am no longer worthy to be called your son.’ ²² “But the father said to his servants, ‘Bring out the best robe and put it on him. Put a ring on his hand and sandals on his feet. ²³ Bring the fattened calf, kill it, and let’s eat and celebrate; ²⁴ for this, my son, was dead and is alive again. He was lost and is found.’ Then they began to celebrate.

²⁵ “Now his elder son was in the field. As he came near to the house, he heard music and dancing. ²⁶ He called one of the servants to him and asked what was going on. ²⁷ He said to him, ‘Your brother has come, and your father has killed the fattened calf, because he has received him back safe and healthy.’ ²⁸ But he was angry and would not go in. Therefore his father came out and begged him.

²⁹ But he answered his father, ‘Behold, these many years I have served you, and I never disobeyed a commandment of yours, but you never gave me a goat, that I might celebrate with my friends. ³⁰ But when this your son came, who has devoured your living with prostitutes, you killed the fattened calf for him.’ ³¹ “He said to him, ‘Son, you are always with me, and all that is mine is yours. ³² But it was appropriate to celebrate and be glad, for this, your brother, was dead, and is alive again. He was lost, and is found.’ ”

၁၅

^၁ အ ခွန် ကောက် ခံ သူ တို့ နှင့် အ ပြစ် သား အ ပေါင်း တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ တ ရား တော် ကို နား ထောင် ရန် အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် လာ ကြ ၏။ ^၂ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ က “ဤ သူ သည် အ ပြစ် သား များကို လက် ခံ ၍ သူ တို့ နှင့် အ တူ စား သောက် ပါ သည် တ ကား” ဟု ဝေ ဖန် ပြစ် တင် ကြ ၏။

^၃ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ အား ဤ ပုံ ဥ ပ မာ ကို ပေး ၍ မြွက် ဆို တော် မူ သည် မှာ၊ ^၄ “သင် တို့ ထဲ မှ တစ် စုံ တစ် ဦး ၌ သိုး အ ကောင် တ စ် ရာ ရှိ ပြီး ၎င်း တို့ ထဲ မှ တစ် ကောင် သည် ပျောက် ဆုံး လျှင် သူ သည် ကိုး ဆယ့် ကိုး ကောင် ကို တော ကန္တာ ရ ၌ ထား ခဲ့ ၍ ပျောက် ဆုံး သော သိုး ကို မ တွေ့ မ ချင်း လိုက် ရှာ မည် မ ဟုတ် ‌လော။ ^၅ ထို သိုး ကို တွေ့ လျှင် သူ သည် ဝမ်း မြောက် လျက် ၎င်း ကို မိ မိ ပ ခုံး ပေါ် တင် ၍၊ ^၆ အိမ် သို့ ပြန် လာ ပြီး လျှင် မိန် ဆွေ များ နှင့် အိမ် နီး ချင်း များ ကို ခေါ် လျက် ‘ပျောက် ဆုံး သော ငါ့ သိုး ကို ပြန် တွေ့ ပြီ ဖြစ် ၍ ငါ နှင့် အ တူ ဝမ်း မြောက် ကြ လော့’ ဟု ဆို လိမ့် မည်။ ^၇ ထို နည်း တူ နောင် တ ရ စ ရာ မ လို သည့် ‌ဖြောင့် မတ် သော သူ ကိုး ဆယ့် ကိုး ဦး အ တွက် ထက် နောင် တ ရ သည့် အ ပြစ် သား တစ် ဦး အ တွက် ကောင်း ကင် ဘုံ ၌ ပို ၍ ကြီး မား သော ဝမ်း မြောက် ခြင်း ရှိ လိမ့် မည် ဟု သင် တို့ အား ငါ ဆို ၏။

^၈ ထို မှ တစ် ပါး အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး ၌ ငွေ ဒင်္ဂါး ဆယ် ပြား ရှိ ပြီး ၎င်း တို့ ထဲ မှ တစ် ပြား သည် ပျောက် ဆုံး လျှင် သူ သည် ဆီ မီး ထွန်း ၍ အိမ် ကို လှဲ ကျင်း ကာ ၎င်း ကို မ တွေ့ မ ချင်း သေ ချာ စွာ ရှာ မည် မ ဟုတ် ‌လော။ ^၉ ထို ဒင်္ဂါး ကို တွေ့ လျှင် သူ သည် မိတ် ဆွေ များ နှင့် အိမ် နီး ချင်း များ ကို ခေါ် လျက် ‘ပျောက် ဆုံး သော ငွေ ဒင်္ဂါး ကို ငါ ပြန် တွေ့ ပြီ ဖြစ် ၍ ငါ နှင့် အ တူ ဝမ်း မြောက် ကြ လော့’ ဟု ဆို လိမ့် မည်။ ^၁၀ ထို နည်း တူ နောင် တ ရ သော အ ပြစ် သား တစ် ဦး အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ၏ ကောင်း ကင် တ မန် များ ထဲ တွင် ဝမ်း ‌မြောက် ခြင်း ရှိ ၏ ဟု သင် တို့ အား ငါ ဆို ၏” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၁ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “လူ တစ် ဦး ၌ သား နှစ် ယောက် ရှိ ၏။ ^၁၂ သား ငယ် သည် ဖ ခင် အား ‘အ ဖေ၊ အ ကျွန်ုပ် ရ ထိုက် သော အ မွေ ပစ္စည်း ကို ခွဲ ဝေ ‌ပေး ပါ’ ဟု ဆို သ ဖြင့် ဖ ခင် သည် သူ ၏ ဥစ္စာ ပစ္စည်း များ ကို သူ တို့ အား ခွဲ ဝေ ပေး လေ ၏။ ^၁၃ ထို့ နောက် ရက် များ မ ကြာ မီ သား ငယ် သည် မိ မိ ၌ ရှိ သ မျှ တို့ ကို စု စည်း ပြီး လျှင် ဝေး လံ သော တိုင်း ပြည် သို့ ခ ရီး ထွက် ၍ ထို အ ရပ် ၌ အ ထိန်း အ ကွပ် မ ရှိ အ သက် ရှင် လျက် မိ မိ ၏ အ မွေ ပစ္စည်း များ ကို ဖြုန်း တီး လေ ၏။ ^၁၄ မိ မိ ၌ ရှိ သ မျှ တို့ ကို အ ကုန် သုံး စွဲ ပြီး သော အ ခါ ထို ပြည် အ နှံ့ တွင် ကြီး စွာ သော ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး ကျ ရောက် သ ဖြင့် သူ သည် ဆင်း ရဲ နွမ်း ပါး ခြင်း သို့ ရောက် လေ ၏။ ^၁၅ ထို အ ခါ သူ သည် ထို ပြည် မှ ပြည် သား တစ် ဦး ထံ သွား ရောက် မှီ ခို ရာ ထို သူ သည် ဝက် တို့ ကို ထိန်း ကျောင်း ရန် သူ့ ကို မိ မိ လယ် သို့ စေ လွှတ် လေ ၏။ ^၁၆ သူ သည် ဝက် များ စား နေ သော ပဲ တောင့် များ ဖြင့် မိ မိ ဝမ်း ကို ဖြည့် ရန် တောင့် တ ခဲ့ ၏။ သို့ သော် မည် သူ က မျှ သူ့ ကို စား စ ရာ မ ပေး ခဲ့ ချေ။

^၁၇ ထို အ ခါ သူ သည် အ သိ တ ရား ပြန် ရ ၍ ‘ငါ့ အ ဖေ ထံ ၌ အ လုပ် သ မား မည် မျှ ပင် များ စေ ကာ မူ သူ တို့ တွင် စား စ ရာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မုန့်'။ အ လျှံ ပယ် ရှိ ၏။ ငါ မူ ကား ဤ အ ရပ် ၌ အ စာ ငတ် လျက် သေ လု မ တတ် ဖြစ် နေ ရ ၏။ ^၁၈ ငါ သည် ထ ၍ ငါ့ အ ဖေ ထံ သို့ သွား ပြီး “အ ဖေ၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ကောင်း ကင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ ဖေ့ ကို လည်း ကောင်း ပြစ် မှား ခဲ့ ပါ ပြီ။ ^၁၉ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ဖေ ၏ သား ဟူ ၍ အ ခေါ် ခံ ရန် မ ထိုက် တန် တော့ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ကို အ ဖေ ၏ အ လုပ် သ မား တစ် ဦး အ ဖြစ် ထား ပါ” ဟူ ၍ ငါ ပြော မည်’ ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ^၂၀ ထ ၍ မိ မိ ဖ ခင် ထံ သို့ ပြန် လာ လေ ၏။ သူ သည် အ ဝေး ၌ ရှိ နေ စဉ် ပင် သူ ၏ ဖ ခင် သည် သူ့ ကို မြင် လျှင် ကြင် နာ စိတ် ရှိ သ ဖြင့် ပြေး လာ ၍ သူ့ ကို ဖက် လျက် နမ်း လေ ၏။

^၂၁ သား က လည်း ‘အ ဖေ၊ အ ကျွန်ုပ် သည် ကောင်း ကင် ကို လည်း ကောင်း၊ အ ဖေ့ ကို လည်း ကောင်း ပြစ် မှား ခဲ့ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ဖေ ၏ သား ဟူ ၍ အ ခေါ် ခံ ရန် မ ထိုက် တန် တော့ ပါ’ ဟု ဆို ၏။ ^၂၂ သို့ သော် ဖ ခင် သည် မိ မိ အ စေ အ ပါး တို့ အား ‘အ ကောင်း ဆုံး သော ဝတ် လုံ ကို အ မြန် ယူ ခဲ့ ၍ သူ့ ကို ဝတ် ပေး ကြ လော့။ လက် ၌ လက် စွပ် ကို စွပ် ပေး ၍ ခြေ ၌ ဖိ နပ် ကို စီး စေ ကြ လော့။ ^၂၃ ဆူ ဖြိုး သော နွား သ ငယ် ကို လည်း ဆွဲ လာ ၍ သတ် ကြ လော့။ ငါ တို့ သည် ပျော် ရွှင် စွာ စား ကြ စို့။ ^၂၄ အ ကြောင်း မူ ကား ငါ ၏ ဤ သား သည် သေ ဆုံး ခဲ့ သော် လည်း ပြန် ရှင် လာ ပြီး ပျောက် ဆုံး ခဲ့ သော် လည်း ပြန် တွေ့ ရ ပြီ’ ဟု ဆို လေ ၏။ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ‌ပျော် ပွဲ ရွှင် ပွဲ ကို အ စ ပြု ကြ လေ ၏။

^၂၅ လယ် ၌ ရှိ သော သား ကြီး သည် ပြန် လာ ၍ အိမ် အ နီး သို့ ရောက် လာ သော အ ခါ တီး မှုတ် သံ နှင့် က ခုန် သံ တို့ ကို ကြား ရ သ ဖြင့်၊ ^၂၆ အ စေ ခံ တစ် ဦး ကို ခေါ် ၍ ‘မည် သည့် အ ခြင်း အ ရာ များ ဖြစ် ပျက် နေ သ နည်း’ ဟု မေး မြန်း လေ ၏။ ^၂၇ အ စေ ခံ က လည်း ‘သင် ၏ ညီ ပြန် ရောက် လာ ပြီ။ သူ့ ကို ကျန်း မာ စွာ ဖြင့် ပြန် တွေ့ ရ သည့် အ တွက် သင် ၏ ဖ ခင် သည် ဆူ ဖြိုး သော နွား သ ငယ် ကို သတ် ပါ ပြီ’ ဟု ပြော ဆို ၏။ ^၂၈ ထို အ ခါ သား ကြီး သည် အ မျက် ထွက် ၍ အ ထဲ သို့ မ ဝင် လို သော ကြောင့် သူ ၏ ဖ ခင် သည် အ ပြင် သို့ ထွက် လာ ၍ သူ့ ကို ဖျောင်း ဖျ လေ ၏။

^၂၉ သို့ ရာ တွင် သူ သည် ဖ ခင် အား ‘အ ကျွန်ုပ် သည် နှစ် ပေါင်း များ စွာ အ ဖေ့ ကို အ စေ ခံ ၍ အ ဖေ ၏ အ မိန့် ကို တစ် ခါ မျှ မ လွန် ဆန် ခဲ့ ပါ။ သို့ သော် အ ကျွန်ုပ် သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ မိတ် ဆွေ များ နှင့် အ တူ ပျော် ရွှင် ရန် အ ဖေ သည် အ ကျွန်ုပ် အား ဆိတ် တစ် ကောင် ကို မျှ မ ပေး ဖူး ပါ။ ^၃၀ သို့ ရာ တွင် အ ဖေ ၏ ဥစ္စာ ပစ္စည်း များ ကို ပြည့် တန် ဆာ များ နှင့် ဖြုန်း တီး ခဲ့ သည့် အ ဖေ ၏ ဤ သား ပြန် လာ သော အ ခါ ၌ မူ သူ့ အ တွက် ဆူ ဖြိုး သော နွား သ ငယ် ကို သတ် ပေး သည် တ ကား’ ဟု ဆို ၏။ ^၃၁ ဖ ခင် က လည်း ‘ငါ့ သား၊ သင် သည် ငါ နှင့် အ တူ အ မြဲ ရှိ နေ ၏။ ငါ ၏ ဥစ္စာ ရှိ သ မျှ သည် သင် ၏ ဥစ္စာ ဖြစ် ၏။ ^၃၂ သို့ သော် သင် ၏ ညီ သည် သေ ဆုံး ခဲ့ သော် လည်း အ သက် ပြန် ရှင် ပြီး ပျောက် ဆုံး ခဲ့ သော် လည်း ပြန် တွေ့ ရ သည် ဖြစ် ၍ ယ ခု ဝမ်း မြောက် ပျော် ရွှင် သင့် ၏’ ဟု ဆို လေ ၏” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ၏။

15

¹ Now all the tax collectors and sinners were coming close to him to hear him. ² The Pharisees and the scribes murmured, saying, “This man welcomes sinners, and eats with them.”

³ He told them this parable: ⁴ “Which of you men, if you had one hundred sheep and lost one of them, wouldn’t leave the ninety-nine in the wilderness and go after the one that was lost, until he found it? ⁵ When he has found it, he carries it on his shoulders, rejoicing. ⁶ When he comes home, he calls together his friends and his neighbors, saying to them, ‘Rejoice with me, for I have found my sheep which was lost!’ ⁷ I tell you that even so there will be more joy in heaven over one sinner who repents, than over ninety-nine righteous people who need no repentance.

⁸ “Or what woman, if she had ten drachma A drachma coin was worth about 2 days wages for an agricultural laborer. coins, if she lost one drachma coin, wouldn’t light a lamp, sweep the house, and seek diligently until she found it? ⁹ When she has found it, she calls together her friends and neighbors, saying, ‘Rejoice with me, for I have found the drachma which I had lost!’ ¹⁰ Even so, I tell you, there is joy in the presence of the angels of God over one sinner repenting.”

¹¹ He said, “A certain man had two sons. ¹² The younger of them said to his father, ‘Father, give me my share of your property.’ So he divided his livelihood between them. ¹³ Not many days after, the younger son gathered all of this together and traveled into a far country. There he wasted his property with riotous living. ¹⁴ When he had spent all of it, there arose a severe famine in that country, and he began to be in need. ¹⁵ He went and joined himself to one of the citizens of that country, and he sent him into his fields to feed pigs. ¹⁶ He wanted to fill his belly with the pods that the pigs ate, but no one gave him any.

¹⁷ But when he came to himself, he said, ‘How many hired servants of my father’s have bread enough to spare, and I’m dying with hunger! ¹⁸ I will get up and go to my father, and will tell him, “Father, I have sinned against heaven and in your sight. ¹⁹ I am no more worthy to be called your son. Make me as one of your hired servants.” ’ ²⁰ “He arose and came to his father. But while he was still far off, his father saw him and was moved with compassion, and ran, fell on his neck, and kissed him.

²¹ The son said to him, ‘Father, I have sinned against heaven and in your sight. I am no longer worthy to be called your son.’ ²² “But the father said to his servants, ‘Bring out the best robe and put it on him. Put a ring on his hand and sandals on his feet. ²³ Bring the fattened calf, kill it, and let’s eat and celebrate; ²⁴ for this, my son, was dead and is alive again. He was lost and is found.’ Then they began to celebrate.

²⁵ “Now his elder son was in the field. As he came near to the house, he heard music and dancing. ²⁶ He called one of the servants to him and asked what was going on. ²⁷ He said to him, ‘Your brother has come, and your father has killed the fattened calf, because he has received him back safe and healthy.’ ²⁸ But he was angry and would not go in. Therefore his father came out and begged him.

²⁹ But he answered his father, ‘Behold, these many years I have served you, and I never disobeyed a commandment of yours, but you never gave me a goat, that I might celebrate with my friends. ³⁰ But when this your son came, who has devoured your living with prostitutes, you killed the fattened calf for him.’ ³¹ “He said to him, ‘Son, you are always with me, and all that is mine is yours. ³² But it was appropriate to celebrate and be glad, for this, your brother, was dead, and is alive again. He was lost, and is found.’ ”