၄၈

^၁ မော ဘ ပြည် နှင့် ပတ် သက် ၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “နေ ဗော မြို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ဖျက် ဆီး ခံ ရ ပြီ။ ကိ ရ ယ သိမ် မြို့ သည် အ ရှက် ကွဲ ပြီ၊ သိမ်း ပိုက် ခံ ရ ပြီ။ ခံ တပ် မြို့ သည် အ ရှက် ကွဲ ပြီ၊ ပြို ကွဲ ပြီ။ ^၂ မော ဘ ပြည် သည် ဂုဏ် သ ရေ မ ရှိ တော့ ပြီ။ ရန် သူ တို့ က ‘လာ ကြ။ မော ဘ ပြည် ကို တိုင်း နိုင် ငံ အ ဖြစ် မှ ငါ တို့ ဖယ် ရှား ကြ စို့’ ဟု ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ တွင် ပင် မော ဘ ပြည် ကို ကြံ စည် ကြ ပြီ။ အို မာ ဒ မေ န မြို့၊ သင် သည် လည်း ဆိတ် ညံ ရ လိမ့် မည်။ ဓား သည် သင့် ကို လိုက် လေ ပြီ။

^၃ ‘ဖျက် ဆီး ခံ ရ ပြီ။ အ ကြီး အ ကျယ် ပျက် စီး လေ ပြီ’ ဟု ဟော ရ နိမ် မြို့ မှ အော် ဟစ် ငို ကြွေး သံ ကြား ရ ၏။ ^၄ မော ဘ ပြည် သည် ဖျက် ဆီး ခံ ရ ပြီ။ က လေး ငယ် တို့ အော် ဟစ် သော အ သံ ကို ကြား ရ လေ ပြီ။ ^၅ လု ဟိတ် မြို့ သို့ တက် သွား သော အ ခါ ငို ကြွေး လျက် တက် သွား ကြ ၏။ ပျက် စီး ခြင်း‌ ကြောင့် ဟော ရ နိမ် မြို့ သို့ ဆင်း သော လမ်း ၌ အော် ဟစ် ငို ကြွေး သံ ကို ရန် သူ တို့ ကြား ရ ၏။ ^၆ သင် တို့ အ သက် ဘေး လွတ် အောင် ထွက် ပြေး ကြ လော့။ သင် တို့ သည် သဲ ကန္တာ ရ ရှိ ချုံ ပုတ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် လေ ပြီ။

^၇ သင် လုပ် သော အ ရာ၊ သင် ၏ ဥစ္စာ ဘဏ္ဍာ ကို ယုံ ကြည် ကိုး စား သော ကြောင့် သင် သည် လည်း ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း ခံ ရ မည်။ ခေ မု ရှ ဘု ရား သည် လည်း သူ နှင့် ဆိုင် သော ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ၊ အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် အ တူ ဖမ်း ခေါ် သွား ရာ သို့ လိုက် ပါ သွား ရ မည်။ ^၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဖျက် ဆီး သော သူ သည် မြို့ ရွာ တိုင်း သို့ ရောက် လာ မည်။ မြို့ တစ် မြို့၊ ရွာ တစ် ရွာ မျှ လွတ် မည် မ ဟုတ်။ ချိုင့် ဝှမ်း လည်း ပျက် စီး မည်။ လွင် ပြင် လည်း ပျက် စီး မည်။ ^၉ အ ဝေး သို့ ပျံ သန်း သွား ရ မည့် မော ဘ ပြည် ကို အ တောင် ပံ ပေး လော့။ မော ဘ မြို့ တို့ သည် နေ ထိုင် သူ မ ရှိ၊ လူ သူ ကင်း မဲ့ မည်။ ^၁၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မှု တော် ကို လုံ့ လ စိုက် ၍ မ လုပ် ဆောင် သော သူ သည် ကျိန် ခြင်း ခံ ရ မည်။ လူ ကို မ သတ် ဘဲ မိ မိ ၏ ဓား ကို ပြန် ရုပ် သိမ်း သော သူ သည် ကျိန် ခြင်း ကို ခံ ရ မည်။

^၁၁ မော ဘ ပြည် သား သည် ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း မ ခံ ရ။ ငယ် စဉ် က ပင် အေး ချမ်း စွာ နေ ရ ၏။ အ နည် ထိုင် ကျန် ခဲ့ သော စ ပျစ် ဝိုင် ကဲ့ သို့ အိုး တစ် လုံး မှ တစ် လုံး သို့ အ ပြောင်း မ ခံ ရ။ ထို့ ကြောင့် အ ရ သာ မ ပျက်၊ ရ နံ့ လည်း မ ပြယ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၂ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ကြည့် ရှု လော့။ မော ဘ ပြည် အား သွန် ပစ် မည့် သူ များ ကို ငါ စေ လွှတ် သော နေ့ ရက် ရောက် လာ မည်။ သူ တို့ သည် မော ဘ ပြည် ကို သွန် ပစ် ကြ မည်။ အိုး တို့ ကို မှောက် ပစ် ကြ မည်။ ဘူး များ ကို လည်း ရိုက် ခွဲ ကြ မည်။ ^၁၃ အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် သည် သူ တို့ ကိုး စား သော ဗေ သ လ ဘု ရား ကြောင့် အ ရှက် ကွဲ ခဲ့ ကြ ရ သ ကဲ့ သို့ မော ဘ ပြည် သား တို့ သည် လည်း ခေ မု ရှ ဘု ရား ကြောင့် အ ရှက် ကွဲ ကြ ရ လိမ့် မည်။

^၁၄ ‘ငါ တို့ သည် စစ် တိုက် ရာ တွင် သူ ရဲ ကောင်း များ၊ ရဲ စွမ်း သတ္တိ ရှိ သူ များ ဖြစ် ၏’ ဟူ ၍ သင် တို့ မည် သို့ ပြော ဝံ့ ကြ သ နည်း” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၅ ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဟူ သည့် နာ မ တော် ရှိ သော ရှင် ဘု ရင် က “မော ဘ ပြည် ပျက် စီး ပြီ။ မော ဘ မြို့ များ သို့ ရန် သူ ချီ လာ ပြီ။ ရဲ စွမ်း သတ္တိ ရှိ သော လူ ငယ် တို့ သည် အ သတ် ခံ ရ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၆ “မော ဘ ပြည် ခံ ရ မည့် ဘေး ဒုက္ခ နီး ကပ် လာ ပြီ။ သူ ခံ ရ မည့် ဘေး အန္တ ရာယ် အ မြန် ဆုံး ရောက် လာ မည်။ ^၁၇ သူ့ ဝန်း ကျင် ၌ ရှိ သော သူ၊ သူ့ ဂုဏ် သ တင်း ကို သိ သော သူ အ ပေါင်း တို့၊ ဝမ်း နည်း ကြ လော့။ ‘တန် ခိုး ကြီး သော လှံ တံ၊ အ သ ရေ ရှိ သော တောင် ဝှေး သည် ကျိုး သွား ကြ ပြီ တ ကား‘ ဟု ပြော ဆို ကြ လော့။

^၁၈ အို ဒိ ဘုန် မြို့ ၌ နေ ထိုင် သော သ မီး ပျို၊ ဘုန်း အ သ ရေ ရှိ သော ပလ္လင် မှ ဆင်း ၍ ခြောက် ကပ် သော မြေ ပြင် ပေါ် ၌ ထိုင် လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား မော ဘ ပြည် ကို ဖျက် ဆီး သော သူ သည် စစ် ချီ လာ ပြီ။ သင် ၏ ခံ တပ် တို့ ကို ဖျက် ဆီး တော့ မည်။ ^၁၉ အို အာ ရော် မြို့ သား တို့၊ လမ်း ၌ ရပ် လျက် စောင့် ကြည့် ကြ လော့။ ထွက် ပြေး လာ သော ယောက်ျား၊ လွတ် မြောက် လာ သော မိန်း မ တို့ ကို ‘ဘာ ဖြစ် သ နည်း’ ဟု မေး မြန်း လော့။ ^၂၀ မော ဘ ပြည် ပြို လဲ ပြီ ဖြစ် ၍ အ ရှက် ကွဲ ပြီ။ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ လော့။ မော ဘ ပြည် ဖျက် ဆီး ခံ ရ ကြောင်း ကို အာ နုန် ချောင်း တစ် လျှောက် ကြေ ညာ ကြ လော့။ ^၂၁ တ ရား စီ ရင် ခြင်း သည် မြေ ပြန့် ဒေ သ ဖြစ် သော ဟော လုန် မြို့၊ ယာ ဇ မြို့၊ မေ ဖတ် မြို့၊ ^၂၂ ဒိ ဘုန် မြို့၊ နေ ဗော မြို့၊ ဗက် ဒိ ဗ လ သမ် မြို့၊ ^၂၃ ကိ ရ ယ သိမ် မြို့၊ ဗက် ဂ မု လ မြို့၊ ဗက် မောင် မြို့၊ ^၂၄ ကေ ရုတ် မြို့၊ ဗော ဇ ရ မြို့ မှ စ ၍ မော ဘ ပြည် နှင့် နီး နီး ဝေး ဝေး ရှိ သ မျှ မြို့ များ တိုင် အောင် ရောက် လေ ပြီ။ ^၂၅ မော ဘ ပြည် ဦး ချို သည် ချိုး ဖြတ် ခံ ရ ပြီ။ သူ ၏ လက် ရုံး သည် ကျိုး လေ ပြီ” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၆ မော ဘ ပြည် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထက် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် ချီး မြှောက် သော ကြောင့် သူ့ ကို ယစ် မူး စေ ကြ လော့။ သူ သည် မိ မိ အန် ဖတ် ၌ လူး လိမ့် ၍ ပြက် ရယ် ပြု စ ရာ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ^၂၇ သင့် အ တွက် အစ္စ ရေး လူ မျိုး သည် ပြက် ရယ် ပြု စ ရာ ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ သူ့ အ ကြောင်း ကို ခေါင်း တ ခါ ခါ နှင့် ပြော လေ့ ရှိ သည် မှာ သူ သည် သူ ခိုး တို့ နှင့် အ တူ အ ဖမ်း ခံ ရ ဖူး သ လော။ ^၂၈ အို မော ဘ ပြည် သား တို့၊ ချောက် ကမ်း ပါး ၌ အ သိုက် ကို လုပ် တတ် သော ချိုး ငှက် ကဲ့ သို့ မြို့ တို့ ကို စွန့် ၍ ကျောက် ဆောင် ၌ နေ ထိုင် ကြ လော့။

^၂၉ မော ဘ ၏ မာ န ကို ငါ တို့ ကြား သိ ရ ပြီ။ သူ သည် အ လွန် မောက် မာ ၏၊ ဘ ဝင် မြင့် ၍ မာ န ကြီး ၏၊ ဝါ ကြွား ၍ ထောင် လွှား ၏။ ^၃၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “သူ ၏ ဒေါ သ ကို ငါ သိ ၏။ ဘာ မျှ မ ဟုတ်။ သူ ဝါ ကြွား သည် မှာ အ ချည်း နှီး သာ ဖြစ် ၏။ ^၃၁ သို့ ဖြစ် ၍ မော ဘ ပြည် ကြောင့် ငါ ညည်း တွား ငို ကြွေး မည်။ မော ဘ ပြည် တစ် ပြည် လုံး ကြောင့် ငါ အော် ဟစ် မည်။ ကိ ရ ဟ ရက် မြို့ သား တို့ ကြောင့် ငါ ညည်း တွား မည်။ ^၃၂ အို စိ ဗ မာ မြို့ ရှိ စ ပျစ် နွယ် ပင်၊ ယာ ဇာ မြို့ ကြောင့် ငို ကြွေး သည် ထက် သင့် ကြောင့် ငါ ငို ကြွေး မည်။ သင် ၏ အ ကိုင်း တို့ သည် ဖြာ ထွက် ၍ ယာ ဇာ ပင် လယ် တိုင် အောင် ရောက် ရှိ ကြ ၏။ သို့ သော် သင် ၏ နွေ ရာ သီ သီး နှံ နှင့် စ ပျစ် သီး တို့ သည် အ ဖျက် ဆီး ခံ ရ လေ ပြီ။ ^၃၃ သီး နှံ ဖြစ် ထွန်း သော မြေ နှင့် မော ဘ ပြည် ၌ ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း ခြင်း ပျောက် ကွယ် လေ ပြီ။ စ ပျစ် သီး နယ် ရာ ကျင်း မှ စ ပျစ် ဝိုင် ပြတ် လေ ပြီ။ ဝမ်း မြောက် စွာ ကြွေး ကြော် လျက် စ ပျစ် သီး ကို နင်း နယ် ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ကြွေး ကြော် သော အ သံ သည် လည်း ဝမ်း မြောက် သော ကြွေး ကြော် သံ မ ဟုတ်။ ^၃၄ နိ မ ရိမ် ချောင်း ရေ ပင် လျှင် ခန်း ခြောက် သွား သော ကြောင့် ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ သား တို့ ၏ အော် ဟစ် သံ သည် ဧ လာ လေ မြို့ နှင့် ယာ ဟတ် မြို့ တိုင် အောင် ရောက် လေ ပြီ။ ဇော ရ မြို့ မှ ဟော ရ နိမ် မြို့ နှင့် ဧ ဂ လတ် ရှ လိ ရှ မြို့ တိုင် အောင် သူ တို့ ၏ အ သံ ကို လွှင့် လေ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၅ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ”မော ဘ ပြည် ၌ အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် တွင် ယဇ် ပူ ဇော် သော သူ၊ မိ မိ တို့ ဘု ရား အား နံ့ သာ ပေါင်း မီး ရှို့ ပူ ဇော် သော သူ ကို ငါ ဖယ် ရှား ပစ် မည်။

^၃၆ သူ တို့ ပိုင် ဆိုင် သော စည်း စိမ် ဥစ္စာ ပျက် ပြုန်း လေ ပြီ ဖြစ် ၍ ငါ့ စိတ် နှ လုံး သည် မော ဘ ပြည် ကြောင့် ပ လွေ သံ ကဲ့ သို့ မြည် တမ်း ရ လိမ့် မည်။ ငါ့ စိတ် နှ လုံး သည် ကိ ရ ဟ ရက် မြို့ သား ကြောင့် ပ လွေ သံ ကဲ့ သို့ မြည် တမ်း ရ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၇ “သူ တို့ အား လုံး ခေါင်း တုံး ၍ မုတ် ဆိတ် ရိတ် ကြ ၏။ လက် ကို မွှမ်း ၍ ခါး ၌ လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ပြီး လျှင်၊ ^၃၈ မော ဘ ပြည် ရှိ ခေါင် မိုး ပြင် များ၊ လမ်း မ များ မှ စ ၍ နေ ရာ အ နှံ့ မြည် တမ်း ကြ လိမ့် မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား မည် သူ မျှ အ လို မ ရှိ သော အိုး ကဲ့ သို့ မော ဘ ပြည် ကို ငါ ခွဲ ပစ် လိုက် ပြီ” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၉ မော ဘ ပြည် ပြို လဲ ပြီ တ ကား။ ပြည် သား တို့ ညည်း တွား ငို ကြွေး ကြ ပြီ တ ကား။ မော ဘ ပြည် အ ရှက် ကွဲ ၍ လှည့် ထွက် သွား ပြီ။ သူ့ ဝန်း ကျင် ရှိ လူ အား လုံး အ တွက် ပြက် ရယ် ပြု စ ရာ၊ ထိတ် လန့် စ ရာ ဖြစ် လေ ပြီ။

^၄၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ကြည့် ရှု လော့။ ရန် သူ သည် လင်း ယုန် ကဲ့ သို့ အ တောင် ပံ ကို ဖြန့် ၍ မော ဘ ပြည် ရှိ ရာ သို့ ထိုး ဆင်း လာ လေ ပြီ။ ^၄၁ ကေ ရုတ် မြို့ ကို ဝိုင်း ထား ကြ ၍ ရဲ တိုက် များ ကို သိမ်း ပိုက် လိမ့် မည်။ ထို နေ့ ရက် ၌ မော ဘ စစ် သူ ရဲ တို့ သည် သား ဖွား ခြင်း ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရ သော မိန်း မ ကဲ့ သို့ ကြောက် လန့် ရ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “မော ဘ ပြည် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထက် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် ချီး မြှောက် သော ကြောင့် လူ မျိုး တစ် မျိုး အ ဖြစ် မှ ပယ် ဖျက် ခြင်း ခံ ရ မည်။ ^၄၃ အို မော ဘ ပြည် သား တို့၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ဘေး၊ မြေ တွင်း၊ ကျော့ ကွင်း တို့ သည် သင့် အ တွက် ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “မော ဘ ပြည် ကို စစ် ကြော စီ ရင် ရာ နှစ် ရောက် လာ ပြီ ဖြစ် ၍ ကြောက် မက် ဖွယ် ဘေး ကြောင့် ထွက် ပြေး သော သူ သည် မြေ တွင်း ထဲ သို့ ကျ လိမ့် မည်။ မြေ တွင်း မှ လွတ် မြောက် သော သူ သည် ကျော့ ကွင်း ၌ မိ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၅ “ထွက် ပြေး သော သူ တို့ သည် အ ရုပ် ကြိုး ပြတ် ရပ် နေ ရ ၏။ အ ကြောင်း မှာ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ ကို ခို လှုံ ရန် လာ ကြ သော် လည်း ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ မှ ထွက် သော မီး၊ ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး ထံ မှ မီး လျှံ သည် မော ဘ ၏ န ဖူး၊ အော် ဟစ် ဆူ ညံ နေ သူ တို့ ၏ ခေါင်း ကို လောင် ကျွမ်း နှင့် လေ ပြီ။ ^၄၆ အို မော ဘ ပြည်၊ သင် သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ အို ခေ မု ရှ ဘု ရား ၏ လူ တို့၊ သင် တို့ ပျက် စီး ကြ ပြီ။ သင့် သား တို့ သည် သုံ့ ပန်း အ ဖြစ် ပါ သွား ပြီ။ သင့် သ မီး တို့ သည် လည်း ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း ခံ ရ လေ ပြီ။

^၄၇ သို့ သော် နောင် ကာ လ တွင် ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း ခံ ရ သော မော ဘ ပြည် သား တို့ ကို ငါ ပြန် လာ စေ မည်” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ဤ သည် ကား မော ဘ ပြည် အ တွက် တ ရား စီ ရင် ခြင်း ပေ တည်း။

48

¹ Of Moab. Yahweh of Armies, the God of Israel, says: “Woe to Nebo! For it is laid waste. Kiriathaim is disappointed. It is taken. Misgab or, The stronghold is put to shame and broken down. ² The praise of Moab is no more. In Heshbon they have devised evil against her: ‘Come! Let’s cut her off from being a nation.’ You also, Madmen, will be brought to silence. The sword will pursue you.

³ The sound of a cry from Horonaim, desolation and great destruction! ⁴ Moab is destroyed. Her little ones have caused a cry to be heard. ⁵ For they will go up by the ascent of Luhith with continual weeping. For at the descent of Horonaim they have heard the distress of the cry of destruction. ⁶ Flee! Save your lives! Be like the juniper bush in the wilderness.

⁷ For, because you have trusted in your works and in your treasures, you also will be taken. Chemosh will go out into captivity, his priests and his princes together. ⁸ The destroyer will come on every city, and no city will escape; the valley also will perish, and the plain will be destroyed, as Yahweh has spoken. ⁹ Give wings to Moab, that she may fly and get herself away: and her cities will become a desolation, without anyone to dwell in them. ¹⁰ “Cursed is he who does the work of Yahweh negligently; and cursed is he who keeps back his sword from blood.

¹¹ “Moab has been at ease from his youth, and he has settled on his dregs, and has not been emptied from vessel to vessel, neither has he gone into captivity; therefore his taste remains in him, and his scent is not changed. ¹² Therefore behold, the days come,” says Yahweh, “that I will send to him those who pour off, and they will pour him off; and they will empty his vessels, and break their containers in pieces. ¹³ Moab will be ashamed of Chemosh, as the house of Israel was ashamed of Bethel, their confidence.

¹⁴ “How do you say, ‘We are mighty men, and valiant men for the war’? ¹⁵ Moab is laid waste, and they have gone up into his cities, and his chosen young men have gone down to the slaughter,” says the King, whose name is Yahweh of Armies. ¹⁶ “The calamity of Moab is near to come, and his affliction hurries fast. ¹⁷ All you who are around him, bemoan him; and all you who know his name, say, ‘How the strong staff is broken, the beautiful rod!’

¹⁸ “You daughter who dwells in Dibon, come down from your glory, and sit in thirst; for the destroyer of Moab has come up against you. He has destroyed your strongholds. ¹⁹ Inhabitant of Aroer, stand by the way and watch. Ask him who flees, and her who escapes; say, ‘What has been done?’ ²⁰ Moab is disappointed; for it is broken down. Wail and cry! Tell it by the Arnon, that Moab is laid waste. ²¹ Judgment has come on the plain country— on Holon, on Jahzah, on Mephaath, ²² on Dibon, on Nebo, on Beth Diblathaim, ²³ on Kiriathaim, on Beth Gamul, on Beth Meon, ²⁴ on Kerioth, on Bozrah, and on all the cities of the land of Moab, far or near. ²⁵ The horn of Moab is cut off, and his arm is broken,” says Yahweh.

²⁶ “Make him drunk, for he magnified himself against Yahweh. Moab will wallow in his vomit, and he also will be in derision. ²⁷ For wasn’t Israel a derision to you? Was he found among thieves? For as often as you speak of him, you shake your head. ²⁸ You inhabitants of Moab, leave the cities, and dwell in the rock. Be like the dove that makes her nest over the mouth of the abyss.

²⁹ “We have heard of the pride of Moab. He is very proud in his loftiness, his pride, his arrogance, and the arrogance of his heart. ³⁰ I know his wrath,” says Yahweh, “that it is nothing; his boastings have done nothing. ³¹ Therefore I will wail for Moab. Yes, I will cry out for all Moab. They will mourn for the men of Kir Heres. ³² With more than the weeping of Jazer I will weep for you, vine of Sibmah. Your branches passed over the sea. They reached even to the sea of Jazer. The destroyer has fallen on your summer fruits and on your vintage. ³³ Gladness and joy is taken away from the fruitful field and from the land of Moab. I have caused wine to cease from the wine presses. No one will tread with shouting. The shouting will be no shouting. ³⁴ From the cry of Heshbon even to Elealeh, even to Jahaz they have uttered their voice, from Zoar even to Horonaim, to Eglath Shelishiyah; for the waters of Nimrim will also become desolate. ³⁵ Moreover I will cause to cease in Moab,” says Yahweh, “him who offers in the high place, and him who burns incense to his gods.

³⁶ Therefore my heart sounds for Moab like flutes, and my heart sounds like flutes for the men of Kir Heres. Therefore the abundance that he has gotten has perished. ³⁷ For every head is bald, and every beard clipped. There are cuttings on all the hands, and sackcloth on the waist. ³⁸ On all the housetops of Moab, and in its streets, there is lamentation everywhere; for I have broken Moab like a vessel in which no one delights,” says Yahweh. ³⁹ “How it is broken down! How they wail! How Moab has turned the back with shame! So will Moab become a derision and a terror to all who are around him.”

⁴⁰ For Yahweh says: “Behold, he will fly as an eagle, and will spread out his wings against Moab. ⁴¹ Kerioth is taken, and the strongholds are seized. The heart of the mighty men of Moab at that day will be as the heart of a woman in her pangs. ⁴² Moab will be destroyed from being a people, because he has magnified himself against Yahweh. ⁴³ Terror, the pit, and the snare are on you, inhabitant of Moab,” says Yahweh. ⁴⁴ “He who flees from the terror will fall into the pit; and he who gets up out of the pit will be taken in the snare, for I will bring on him, even on Moab, the year of their visitation,” says Yahweh.

⁴⁵ “Those who fled stand without strength under the shadow of Heshbon; for a fire has gone out of Heshbon, and a flame from the middle of Sihon, and has devoured the corner of Moab, and the crown of the head of the tumultuous ones. ⁴⁶ Woe to you, O Moab! The people of Chemosh are undone; for your sons are taken away captive, and your daughters into captivity.

⁴⁷ “Yet I will reverse the captivity of Moab in the latter days,” says Yahweh. Thus far is the judgment of Moab.

၄၈

^၁ မော ဘ ပြည် နှင့် ပတ် သက် ၍ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “နေ ဗော မြို့ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ဖျက် ဆီး ခံ ရ ပြီ။ ကိ ရ ယ သိမ် မြို့ သည် အ ရှက် ကွဲ ပြီ၊ သိမ်း ပိုက် ခံ ရ ပြီ။ ခံ တပ် မြို့ သည် အ ရှက် ကွဲ ပြီ၊ ပြို ကွဲ ပြီ။ ^၂ မော ဘ ပြည် သည် ဂုဏ် သ ရေ မ ရှိ တော့ ပြီ။ ရန် သူ တို့ က ‘လာ ကြ။ မော ဘ ပြည် ကို တိုင်း နိုင် ငံ အ ဖြစ် မှ ငါ တို့ ဖယ် ရှား ကြ စို့’ ဟု ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ တွင် ပင် မော ဘ ပြည် ကို ကြံ စည် ကြ ပြီ။ အို မာ ဒ မေ န မြို့၊ သင် သည် လည်း ဆိတ် ညံ ရ လိမ့် မည်။ ဓား သည် သင့် ကို လိုက် လေ ပြီ။

^၃ ‘ဖျက် ဆီး ခံ ရ ပြီ။ အ ကြီး အ ကျယ် ပျက် စီး လေ ပြီ’ ဟု ဟော ရ နိမ် မြို့ မှ အော် ဟစ် ငို ကြွေး သံ ကြား ရ ၏။ ^၄ မော ဘ ပြည် သည် ဖျက် ဆီး ခံ ရ ပြီ။ က လေး ငယ် တို့ အော် ဟစ် သော အ သံ ကို ကြား ရ လေ ပြီ။ ^၅ လု ဟိတ် မြို့ သို့ တက် သွား သော အ ခါ ငို ကြွေး လျက် တက် သွား ကြ ၏။ ပျက် စီး ခြင်း‌ ကြောင့် ဟော ရ နိမ် မြို့ သို့ ဆင်း သော လမ်း ၌ အော် ဟစ် ငို ကြွေး သံ ကို ရန် သူ တို့ ကြား ရ ၏။ ^၆ သင် တို့ အ သက် ဘေး လွတ် အောင် ထွက် ပြေး ကြ လော့။ သင် တို့ သည် သဲ ကန္တာ ရ ရှိ ချုံ ပုတ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် လေ ပြီ။

^၇ သင် လုပ် သော အ ရာ၊ သင် ၏ ဥစ္စာ ဘဏ္ဍာ ကို ယုံ ကြည် ကိုး စား သော ကြောင့် သင် သည် လည်း ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း ခံ ရ မည်။ ခေ မု ရှ ဘု ရား သည် လည်း သူ နှင့် ဆိုင် သော ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ၊ အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် အ တူ ဖမ်း ခေါ် သွား ရာ သို့ လိုက် ပါ သွား ရ မည်။ ^၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဖျက် ဆီး သော သူ သည် မြို့ ရွာ တိုင်း သို့ ရောက် လာ မည်။ မြို့ တစ် မြို့၊ ရွာ တစ် ရွာ မျှ လွတ် မည် မ ဟုတ်။ ချိုင့် ဝှမ်း လည်း ပျက် စီး မည်။ လွင် ပြင် လည်း ပျက် စီး မည်။ ^၉ အ ဝေး သို့ ပျံ သန်း သွား ရ မည့် မော ဘ ပြည် ကို အ တောင် ပံ ပေး လော့။ မော ဘ မြို့ တို့ သည် နေ ထိုင် သူ မ ရှိ၊ လူ သူ ကင်း မဲ့ မည်။ ^၁၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မှု တော် ကို လုံ့ လ စိုက် ၍ မ လုပ် ဆောင် သော သူ သည် ကျိန် ခြင်း ခံ ရ မည်။ လူ ကို မ သတ် ဘဲ မိ မိ ၏ ဓား ကို ပြန် ရုပ် သိမ်း သော သူ သည် ကျိန် ခြင်း ကို ခံ ရ မည်။

^၁၁ မော ဘ ပြည် သား သည် ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း မ ခံ ရ။ ငယ် စဉ် က ပင် အေး ချမ်း စွာ နေ ရ ၏။ အ နည် ထိုင် ကျန် ခဲ့ သော စ ပျစ် ဝိုင် ကဲ့ သို့ အိုး တစ် လုံး မှ တစ် လုံး သို့ အ ပြောင်း မ ခံ ရ။ ထို့ ကြောင့် အ ရ သာ မ ပျက်၊ ရ နံ့ လည်း မ ပြယ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၂ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ကြည့် ရှု လော့။ မော ဘ ပြည် အား သွန် ပစ် မည့် သူ များ ကို ငါ စေ လွှတ် သော နေ့ ရက် ရောက် လာ မည်။ သူ တို့ သည် မော ဘ ပြည် ကို သွန် ပစ် ကြ မည်။ အိုး တို့ ကို မှောက် ပစ် ကြ မည်။ ဘူး များ ကို လည်း ရိုက် ခွဲ ကြ မည်။ ^၁၃ အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် သည် သူ တို့ ကိုး စား သော ဗေ သ လ ဘု ရား ကြောင့် အ ရှက် ကွဲ ခဲ့ ကြ ရ သ ကဲ့ သို့ မော ဘ ပြည် သား တို့ သည် လည်း ခေ မု ရှ ဘု ရား ကြောင့် အ ရှက် ကွဲ ကြ ရ လိမ့် မည်။

^၁၄ ‘ငါ တို့ သည် စစ် တိုက် ရာ တွင် သူ ရဲ ကောင်း များ၊ ရဲ စွမ်း သတ္တိ ရှိ သူ များ ဖြစ် ၏’ ဟူ ၍ သင် တို့ မည် သို့ ပြော ဝံ့ ကြ သ နည်း” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၅ ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဟူ သည့် နာ မ တော် ရှိ သော ရှင် ဘု ရင် က “မော ဘ ပြည် ပျက် စီး ပြီ။ မော ဘ မြို့ များ သို့ ရန် သူ ချီ လာ ပြီ။ ရဲ စွမ်း သတ္တိ ရှိ သော လူ ငယ် တို့ သည် အ သတ် ခံ ရ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၆ “မော ဘ ပြည် ခံ ရ မည့် ဘေး ဒုက္ခ နီး ကပ် လာ ပြီ။ သူ ခံ ရ မည့် ဘေး အန္တ ရာယ် အ မြန် ဆုံး ရောက် လာ မည်။ ^၁၇ သူ့ ဝန်း ကျင် ၌ ရှိ သော သူ၊ သူ့ ဂုဏ် သ တင်း ကို သိ သော သူ အ ပေါင်း တို့၊ ဝမ်း နည်း ကြ လော့။ ‘တန် ခိုး ကြီး သော လှံ တံ၊ အ သ ရေ ရှိ သော တောင် ဝှေး သည် ကျိုး သွား ကြ ပြီ တ ကား‘ ဟု ပြော ဆို ကြ လော့။

^၁၈ အို ဒိ ဘုန် မြို့ ၌ နေ ထိုင် သော သ မီး ပျို၊ ဘုန်း အ သ ရေ ရှိ သော ပလ္လင် မှ ဆင်း ၍ ခြောက် ကပ် သော မြေ ပြင် ပေါ် ၌ ထိုင် လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား မော ဘ ပြည် ကို ဖျက် ဆီး သော သူ သည် စစ် ချီ လာ ပြီ။ သင် ၏ ခံ တပ် တို့ ကို ဖျက် ဆီး တော့ မည်။ ^၁၉ အို အာ ရော် မြို့ သား တို့၊ လမ်း ၌ ရပ် လျက် စောင့် ကြည့် ကြ လော့။ ထွက် ပြေး လာ သော ယောက်ျား၊ လွတ် မြောက် လာ သော မိန်း မ တို့ ကို ‘ဘာ ဖြစ် သ နည်း’ ဟု မေး မြန်း လော့။ ^၂၀ မော ဘ ပြည် ပြို လဲ ပြီ ဖြစ် ၍ အ ရှက် ကွဲ ပြီ။ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ လော့။ မော ဘ ပြည် ဖျက် ဆီး ခံ ရ ကြောင်း ကို အာ နုန် ချောင်း တစ် လျှောက် ကြေ ညာ ကြ လော့။ ^၂၁ တ ရား စီ ရင် ခြင်း သည် မြေ ပြန့် ဒေ သ ဖြစ် သော ဟော လုန် မြို့၊ ယာ ဇ မြို့၊ မေ ဖတ် မြို့၊ ^၂၂ ဒိ ဘုန် မြို့၊ နေ ဗော မြို့၊ ဗက် ဒိ ဗ လ သမ် မြို့၊ ^၂၃ ကိ ရ ယ သိမ် မြို့၊ ဗက် ဂ မု လ မြို့၊ ဗက် မောင် မြို့၊ ^၂၄ ကေ ရုတ် မြို့၊ ဗော ဇ ရ မြို့ မှ စ ၍ မော ဘ ပြည် နှင့် နီး နီး ဝေး ဝေး ရှိ သ မျှ မြို့ များ တိုင် အောင် ရောက် လေ ပြီ။ ^၂၅ မော ဘ ပြည် ဦး ချို သည် ချိုး ဖြတ် ခံ ရ ပြီ။ သူ ၏ လက် ရုံး သည် ကျိုး လေ ပြီ” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၆ မော ဘ ပြည် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထက် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် ချီး မြှောက် သော ကြောင့် သူ့ ကို ယစ် မူး စေ ကြ လော့။ သူ သည် မိ မိ အန် ဖတ် ၌ လူး လိမ့် ၍ ပြက် ရယ် ပြု စ ရာ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ^၂၇ သင့် အ တွက် အစ္စ ရေး လူ မျိုး သည် ပြက် ရယ် ပြု စ ရာ ဖြစ် သည် မ ဟုတ် လော။ သူ့ အ ကြောင်း ကို ခေါင်း တ ခါ ခါ နှင့် ပြော လေ့ ရှိ သည် မှာ သူ သည် သူ ခိုး တို့ နှင့် အ တူ အ ဖမ်း ခံ ရ ဖူး သ လော။ ^၂၈ အို မော ဘ ပြည် သား တို့၊ ချောက် ကမ်း ပါး ၌ အ သိုက် ကို လုပ် တတ် သော ချိုး ငှက် ကဲ့ သို့ မြို့ တို့ ကို စွန့် ၍ ကျောက် ဆောင် ၌ နေ ထိုင် ကြ လော့။

^၂၉ မော ဘ ၏ မာ န ကို ငါ တို့ ကြား သိ ရ ပြီ။ သူ သည် အ လွန် မောက် မာ ၏၊ ဘ ဝင် မြင့် ၍ မာ န ကြီး ၏၊ ဝါ ကြွား ၍ ထောင် လွှား ၏။ ^၃၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “သူ ၏ ဒေါ သ ကို ငါ သိ ၏။ ဘာ မျှ မ ဟုတ်။ သူ ဝါ ကြွား သည် မှာ အ ချည်း နှီး သာ ဖြစ် ၏။ ^၃၁ သို့ ဖြစ် ၍ မော ဘ ပြည် ကြောင့် ငါ ညည်း တွား ငို ကြွေး မည်။ မော ဘ ပြည် တစ် ပြည် လုံး ကြောင့် ငါ အော် ဟစ် မည်။ ကိ ရ ဟ ရက် မြို့ သား တို့ ကြောင့် ငါ ညည်း တွား မည်။ ^၃၂ အို စိ ဗ မာ မြို့ ရှိ စ ပျစ် နွယ် ပင်၊ ယာ ဇာ မြို့ ကြောင့် ငို ကြွေး သည် ထက် သင့် ကြောင့် ငါ ငို ကြွေး မည်။ သင် ၏ အ ကိုင်း တို့ သည် ဖြာ ထွက် ၍ ယာ ဇာ ပင် လယ် တိုင် အောင် ရောက် ရှိ ကြ ၏။ သို့ သော် သင် ၏ နွေ ရာ သီ သီး နှံ နှင့် စ ပျစ် သီး တို့ သည် အ ဖျက် ဆီး ခံ ရ လေ ပြီ။ ^၃၃ သီး နှံ ဖြစ် ထွန်း သော မြေ နှင့် မော ဘ ပြည် ၌ ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း ခြင်း ပျောက် ကွယ် လေ ပြီ။ စ ပျစ် သီး နယ် ရာ ကျင်း မှ စ ပျစ် ဝိုင် ပြတ် လေ ပြီ။ ဝမ်း မြောက် စွာ ကြွေး ကြော် လျက် စ ပျစ် သီး ကို နင်း နယ် ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ကြွေး ကြော် သော အ သံ သည် လည်း ဝမ်း မြောက် သော ကြွေး ကြော် သံ မ ဟုတ်။ ^၃၄ နိ မ ရိမ် ချောင်း ရေ ပင် လျှင် ခန်း ခြောက် သွား သော ကြောင့် ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ သား တို့ ၏ အော် ဟစ် သံ သည် ဧ လာ လေ မြို့ နှင့် ယာ ဟတ် မြို့ တိုင် အောင် ရောက် လေ ပြီ။ ဇော ရ မြို့ မှ ဟော ရ နိမ် မြို့ နှင့် ဧ ဂ လတ် ရှ လိ ရှ မြို့ တိုင် အောင် သူ တို့ ၏ အ သံ ကို လွှင့် လေ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၅ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ”မော ဘ ပြည် ၌ အ ထွတ် အ မြတ် ထား ရာ ကုန်း မြင့် တွင် ယဇ် ပူ ဇော် သော သူ၊ မိ မိ တို့ ဘု ရား အား နံ့ သာ ပေါင်း မီး ရှို့ ပူ ဇော် သော သူ ကို ငါ ဖယ် ရှား ပစ် မည်။

^၃၆ သူ တို့ ပိုင် ဆိုင် သော စည်း စိမ် ဥစ္စာ ပျက် ပြုန်း လေ ပြီ ဖြစ် ၍ ငါ့ စိတ် နှ လုံး သည် မော ဘ ပြည် ကြောင့် ပ လွေ သံ ကဲ့ သို့ မြည် တမ်း ရ လိမ့် မည်။ ငါ့ စိတ် နှ လုံး သည် ကိ ရ ဟ ရက် မြို့ သား ကြောင့် ပ လွေ သံ ကဲ့ သို့ မြည် တမ်း ရ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၇ “သူ တို့ အား လုံး ခေါင်း တုံး ၍ မုတ် ဆိတ် ရိတ် ကြ ၏။ လက် ကို မွှမ်း ၍ ခါး ၌ လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ပြီး လျှင်၊ ^၃၈ မော ဘ ပြည် ရှိ ခေါင် မိုး ပြင် များ၊ လမ်း မ များ မှ စ ၍ နေ ရာ အ နှံ့ မြည် တမ်း ကြ လိမ့် မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား မည် သူ မျှ အ လို မ ရှိ သော အိုး ကဲ့ သို့ မော ဘ ပြည် ကို ငါ ခွဲ ပစ် လိုက် ပြီ” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၉ မော ဘ ပြည် ပြို လဲ ပြီ တ ကား။ ပြည် သား တို့ ညည်း တွား ငို ကြွေး ကြ ပြီ တ ကား။ မော ဘ ပြည် အ ရှက် ကွဲ ၍ လှည့် ထွက် သွား ပြီ။ သူ့ ဝန်း ကျင် ရှိ လူ အား လုံး အ တွက် ပြက် ရယ် ပြု စ ရာ၊ ထိတ် လန့် စ ရာ ဖြစ် လေ ပြီ။

^၄၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ကြည့် ရှု လော့။ ရန် သူ သည် လင်း ယုန် ကဲ့ သို့ အ တောင် ပံ ကို ဖြန့် ၍ မော ဘ ပြည် ရှိ ရာ သို့ ထိုး ဆင်း လာ လေ ပြီ။ ^၄၁ ကေ ရုတ် မြို့ ကို ဝိုင်း ထား ကြ ၍ ရဲ တိုက် များ ကို သိမ်း ပိုက် လိမ့် မည်။ ထို နေ့ ရက် ၌ မော ဘ စစ် သူ ရဲ တို့ သည် သား ဖွား ခြင်း ဝေ ဒ နာ ခံ စား ရ သော မိန်း မ ကဲ့ သို့ ကြောက် လန့် ရ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “မော ဘ ပြည် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထက် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် ချီး မြှောက် သော ကြောင့် လူ မျိုး တစ် မျိုး အ ဖြစ် မှ ပယ် ဖျက် ခြင်း ခံ ရ မည်။ ^၄၃ အို မော ဘ ပြည် သား တို့၊ ကြောက် မက် ဖွယ် ဘေး၊ မြေ တွင်း၊ ကျော့ ကွင်း တို့ သည် သင့် အ တွက် ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “မော ဘ ပြည် ကို စစ် ကြော စီ ရင် ရာ နှစ် ရောက် လာ ပြီ ဖြစ် ၍ ကြောက် မက် ဖွယ် ဘေး ကြောင့် ထွက် ပြေး သော သူ သည် မြေ တွင်း ထဲ သို့ ကျ လိမ့် မည်။ မြေ တွင်း မှ လွတ် မြောက် သော သူ သည် ကျော့ ကွင်း ၌ မိ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၅ “ထွက် ပြေး သော သူ တို့ သည် အ ရုပ် ကြိုး ပြတ် ရပ် နေ ရ ၏။ အ ကြောင်း မှာ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ ကို ခို လှုံ ရန် လာ ကြ သော် လည်း ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ မှ ထွက် သော မီး၊ ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး ထံ မှ မီး လျှံ သည် မော ဘ ၏ န ဖူး၊ အော် ဟစ် ဆူ ညံ နေ သူ တို့ ၏ ခေါင်း ကို လောင် ကျွမ်း နှင့် လေ ပြီ။ ^၄၆ အို မော ဘ ပြည်၊ သင် သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ အို ခေ မု ရှ ဘု ရား ၏ လူ တို့၊ သင် တို့ ပျက် စီး ကြ ပြီ။ သင့် သား တို့ သည် သုံ့ ပန်း အ ဖြစ် ပါ သွား ပြီ။ သင့် သ မီး တို့ သည် လည်း ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း ခံ ရ လေ ပြီ။

^၄၇ သို့ သော် နောင် ကာ လ တွင် ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း ခံ ရ သော မော ဘ ပြည် သား တို့ ကို ငါ ပြန် လာ စေ မည်” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။ ဤ သည် ကား မော ဘ ပြည် အ တွက် တ ရား စီ ရင် ခြင်း ပေ တည်း။

48

¹ Of Moab. Yahweh of Armies, the God of Israel, says: “Woe to Nebo! For it is laid waste. Kiriathaim is disappointed. It is taken. Misgab or, The stronghold is put to shame and broken down. ² The praise of Moab is no more. In Heshbon they have devised evil against her: ‘Come! Let’s cut her off from being a nation.’ You also, Madmen, will be brought to silence. The sword will pursue you.

³ The sound of a cry from Horonaim, desolation and great destruction! ⁴ Moab is destroyed. Her little ones have caused a cry to be heard. ⁵ For they will go up by the ascent of Luhith with continual weeping. For at the descent of Horonaim they have heard the distress of the cry of destruction. ⁶ Flee! Save your lives! Be like the juniper bush in the wilderness.

⁷ For, because you have trusted in your works and in your treasures, you also will be taken. Chemosh will go out into captivity, his priests and his princes together. ⁸ The destroyer will come on every city, and no city will escape; the valley also will perish, and the plain will be destroyed, as Yahweh has spoken. ⁹ Give wings to Moab, that she may fly and get herself away: and her cities will become a desolation, without anyone to dwell in them. ¹⁰ “Cursed is he who does the work of Yahweh negligently; and cursed is he who keeps back his sword from blood.

¹¹ “Moab has been at ease from his youth, and he has settled on his dregs, and has not been emptied from vessel to vessel, neither has he gone into captivity; therefore his taste remains in him, and his scent is not changed. ¹² Therefore behold, the days come,” says Yahweh, “that I will send to him those who pour off, and they will pour him off; and they will empty his vessels, and break their containers in pieces. ¹³ Moab will be ashamed of Chemosh, as the house of Israel was ashamed of Bethel, their confidence.

¹⁴ “How do you say, ‘We are mighty men, and valiant men for the war’? ¹⁵ Moab is laid waste, and they have gone up into his cities, and his chosen young men have gone down to the slaughter,” says the King, whose name is Yahweh of Armies. ¹⁶ “The calamity of Moab is near to come, and his affliction hurries fast. ¹⁷ All you who are around him, bemoan him; and all you who know his name, say, ‘How the strong staff is broken, the beautiful rod!’

¹⁸ “You daughter who dwells in Dibon, come down from your glory, and sit in thirst; for the destroyer of Moab has come up against you. He has destroyed your strongholds. ¹⁹ Inhabitant of Aroer, stand by the way and watch. Ask him who flees, and her who escapes; say, ‘What has been done?’ ²⁰ Moab is disappointed; for it is broken down. Wail and cry! Tell it by the Arnon, that Moab is laid waste. ²¹ Judgment has come on the plain country— on Holon, on Jahzah, on Mephaath, ²² on Dibon, on Nebo, on Beth Diblathaim, ²³ on Kiriathaim, on Beth Gamul, on Beth Meon, ²⁴ on Kerioth, on Bozrah, and on all the cities of the land of Moab, far or near. ²⁵ The horn of Moab is cut off, and his arm is broken,” says Yahweh.

²⁶ “Make him drunk, for he magnified himself against Yahweh. Moab will wallow in his vomit, and he also will be in derision. ²⁷ For wasn’t Israel a derision to you? Was he found among thieves? For as often as you speak of him, you shake your head. ²⁸ You inhabitants of Moab, leave the cities, and dwell in the rock. Be like the dove that makes her nest over the mouth of the abyss.

²⁹ “We have heard of the pride of Moab. He is very proud in his loftiness, his pride, his arrogance, and the arrogance of his heart. ³⁰ I know his wrath,” says Yahweh, “that it is nothing; his boastings have done nothing. ³¹ Therefore I will wail for Moab. Yes, I will cry out for all Moab. They will mourn for the men of Kir Heres. ³² With more than the weeping of Jazer I will weep for you, vine of Sibmah. Your branches passed over the sea. They reached even to the sea of Jazer. The destroyer has fallen on your summer fruits and on your vintage. ³³ Gladness and joy is taken away from the fruitful field and from the land of Moab. I have caused wine to cease from the wine presses. No one will tread with shouting. The shouting will be no shouting. ³⁴ From the cry of Heshbon even to Elealeh, even to Jahaz they have uttered their voice, from Zoar even to Horonaim, to Eglath Shelishiyah; for the waters of Nimrim will also become desolate. ³⁵ Moreover I will cause to cease in Moab,” says Yahweh, “him who offers in the high place, and him who burns incense to his gods.

³⁶ Therefore my heart sounds for Moab like flutes, and my heart sounds like flutes for the men of Kir Heres. Therefore the abundance that he has gotten has perished. ³⁷ For every head is bald, and every beard clipped. There are cuttings on all the hands, and sackcloth on the waist. ³⁸ On all the housetops of Moab, and in its streets, there is lamentation everywhere; for I have broken Moab like a vessel in which no one delights,” says Yahweh. ³⁹ “How it is broken down! How they wail! How Moab has turned the back with shame! So will Moab become a derision and a terror to all who are around him.”

⁴⁰ For Yahweh says: “Behold, he will fly as an eagle, and will spread out his wings against Moab. ⁴¹ Kerioth is taken, and the strongholds are seized. The heart of the mighty men of Moab at that day will be as the heart of a woman in her pangs. ⁴² Moab will be destroyed from being a people, because he has magnified himself against Yahweh. ⁴³ Terror, the pit, and the snare are on you, inhabitant of Moab,” says Yahweh. ⁴⁴ “He who flees from the terror will fall into the pit; and he who gets up out of the pit will be taken in the snare, for I will bring on him, even on Moab, the year of their visitation,” says Yahweh.

⁴⁵ “Those who fled stand without strength under the shadow of Heshbon; for a fire has gone out of Heshbon, and a flame from the middle of Sihon, and has devoured the corner of Moab, and the crown of the head of the tumultuous ones. ⁴⁶ Woe to you, O Moab! The people of Chemosh are undone; for your sons are taken away captive, and your daughters into captivity.

⁴⁷ “Yet I will reverse the captivity of Moab in the latter days,” says Yahweh. Thus far is the judgment of Moab.