၃၈

^၁ လူ အ ပေါင်း တို့ အား ယေ ရ မိ ဆင့် ဆို သော စ ကား ကို မဿန် ၏ သား ရှေ ဖ တိ၊ ပါ ရှု ရ ၏ သား ဂေ ဒ လိ၊ ရှေ လ မိ ၏ သား ယေ ဟု က လ၊ မာ လ ခိ ယ ၏ သား ပါ ရှု ရ တို့ ကြား လေ ၏။ ^၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ “ဤ မြို့ တွင် နေ ထိုင် သော သူ တို့ သည် ဓား ဘေး၊ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး၊ ကပ် ရော ဂါ ဘေး တို့ ဖြင့် သေ ရ လိမ့် မည်။ ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ ဘက် သို့ လိုက် သွား သော သူ တို့ မူ ကား သူ တို့ ၏ အ သက် သည် တိုက် ယူ သော ပစ္စည်း ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၍ အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ လိမ့် မည်။ ^၃ စင် စစ် ဤ မြို့ သည် ဘေ ဘီ လုံ ဘု ရင် ၏ စစ် တပ် ကြီး လက် သို့ ရောက် ရ လိမ့် မည်။ ဤ မြို့ ကို သူ တို့ သိမ်း ပိုက် လိမ့် မည်” ဟူ ၍ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။

^၄ ထို အ ခါ မှူး မတ် တို့ က ရှင် ဘု ရင် အား “ဤ သူ သေ သင့် ပါ ၏။ သူ ပြော သော စ ကား အား ဖြင့် ဤ မြို့ ၌ ကျန် ခဲ့ သော စစ် သည် တို့ နှင့် လူ အ ပေါင်း တို့ ကို စိတ် အား လျော့ စေ ပါ ပြီ။ သူ သည် ဤ လူ မျိုး ငြိမ်း ချမ်း ဖို့ ထက် ဘေး အန္တ ရာယ် ပြု ဖို့ ကို သာ ရှာ ကြံ ပါ ပြီ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၅ ဇေ ဒ ကိ မင်း ကြီး က လည်း “သူ သည် သင် တို့ လက် ၌ ရှိ ၏။ ရှင် ဘု ရင် သည် သင် တို့ ကို ဆန့် ကျင် ၍ မည် သည့် အ ရာ မျှ မ ပြု နိုင်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၆ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် ယေ ရ မိ ကို ခေါ် သွား ၍ ထောင် ဝင်း အ တွင်း ရှိ ဘု ရင့် သား တော် မာ လ ခိ ယ ၏ ရေ တွင်း ထဲ သို့ ကြိုး ဖြင့် လျှော ချ ကြ ၏။ ရေ တွင်း ထဲ ၌ ရေ မ ရှိ၊ ရွှံ့ သာ ရှိ သ ဖြင့် ယေ ရ မိ သည် ရွှံ့ ထဲ နစ် လေ ၏။

^၇ ယေ ရ မိ အား ရေ တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြောင်း ကို ဘု ရင့် နန်း တော် ရှိ အီ သီ ယိုး ပီး ယား အ မျိုး သား မိန်း မ စိုး ဧ ဗ ဒ မေ လက် ကြား သိ လျှင် ဗင်္ယာ မိန် တံ ခါး ၌ ရှင် ဘု ရင် ထိုင် နေ စဉ်၊ ^၈ ဧ ဗ ဒ မေ လက် သည် နန်း တော် ထဲ မှ ထွက် လာ ပြီး ရှင် ဘု ရင် အား၊ ^၉ “အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ဤ သူ တို့ သည် ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ကို ရေ တွင်း ထဲ ပစ် ချ ခြင်း ဖြင့် ဆိုး ညစ် သော အ မှု ကို ပြု ကြ လေ ပြီ။ မြို့ ထဲ တွင် လည်း မုန့် မ ရှိ တော့ ပေ။ ထို့ ကြောင့် ယေ ရ မိ သည် ထို တွင်း ထဲ တွင် ငတ် မွတ် ၍ သေ ရ ပါ တော့ မည်” ဟု လျှောက် ဆို လေ ၏။ ^၁၀ ရှင် ဘု ရင် က လည်း အီ သီ ယိုး ပီး ယား အ မျိုး သား ဧ ဗ ဒ မေ လက် အား “ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ မ သေ မီ သင့် လက် အောက် ငယ် သား လူ အ ယောက် သုံး ဆယ် ကို ခေါ် ၍ သူ့ ကို ရေ တွင်း ထဲ မှ ထုတ် ယူ လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၁၁ ဧ ဗ ဒ မေ လက် သည် လည်း သူ ၏ လက် အောက် ငယ် သား တို့ ကို ခေါ် ပြီး ဘု ရင့် နန်း တော် ဘဏ္ဍာ တိုက် အောက် သို့ ဝင် ၍ ထို နေ ရာ မှ အ ဝတ် စုတ်၊ အ ဝတ် ဟောင် တို့ ကို ယူ ပြီး လျှင် ထို အ ဝတ် တို့ ကို ယေ ရ မိ ရှိ ရာ တွင်း ထဲ သို့ ကြိုး နှင့် လျှော ချ ပေး ၏။ ^၁၂ ထို အ ခါ အီ သီ ယိုး ပီး ယား အ မျိုး သား ဧ ဗ ဒ မေ လက် က ယေ ရ မိ အား “ဤ အ ဝတ် ဟောင်း အ ဝတ် စုတ် တို့ ကို သင့် ချိုင်း နှင့် ကြိုး အ ကြား ၌ ခံ ထား လော့” ဟု ပြော သည့် အ တိုင်း ယေ ရ မိ ပြု လေ ၏။ ^၁၃ ဤ သို့ ဖြင့် သူ တို့ သည် ယေ ရ မိ အား ကြိုး ဖြင့် တွင်း ထဲ မှ ဆွဲ တင် ကြ ၏။ ယေ ရ မိ လည်း ထောင် ဝင်း ထဲ ၌ နေ ရ ပြန် ၏။

^၁၄ တစ် ဖန် ဇေ ဒ ကိ မင်း ကြီး သည် လူ လွှတ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အိမ် တော် တ တိ ယ ဝင် ပေါက် သို့ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ကို ခေါ် လာ စေ ၏။ ရှင် ဘု ရင် က ယေ ရ မိ အား “သင့် ကို ငါ မေး စ ရာ ရှိ ၏။ ဘာ မျှ ဖုံး ကွယ် မ ထား နှင့်” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၁၅ ယေ ရ မိ က လည်း ဇေ ဒ ကိ မင်း ကြီး အား “အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အ ကျွန်ုပ် ဖြေ လျှင် စင် စစ် အ ကျွန်ုပ် ကို မ သတ် ဘဲ နေ မည် လော။ အ ကျွန်ုပ် အ ကြံ ပေး လျှင် လည်း အ ကျွန်ုပ် ၏ စ ကား ကို အ ရှင် မင်း ကြီး နား ထောင် မည် မ ဟုတ် ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၆ ထို အ ခါ ဇေ ဒ ကိ မင်း ကြီး က ယေ ရ မိ အား “ငါ တို့ အား ဇီ ဝ အ သက် ပေး တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ သင့် ကို ငါ မ သတ်။ သင့် အ သက် ကို ရန် ရှာ သော သူ တို့ လက် သို့ သင့် ကို ငါ မ အပ်” ဟု တိတ် တ ဆိတ် ကျိန် ဆို လေ ၏။

^၁၇ ထို အ ခါ ယေ ရ မိ က ဇေ ဒ ကိ မင်း ကြီး အား “အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘သင် သည် ဘေ ဘီ လုံ ဘု ရင် ၏ တပ် မှူး တို့ ထံ သွား ၍ အ ညံ့ ခံ လျှင် သင် အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ မည်။ ဤ မြို့ သည် လည်း မီး ရှို့ ခံ ရ မည် မ ဟုတ်။ သင် နှင့် သင် ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ^၁၈ ဘေ ဘီ လုံ ဘု ရင် ၏ မှူး မတ် တို့ ထံ သွား ၍ အ ညံ့ မ ခံ လျှင် ဤ မြို့ သည် ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ လက် သို့ ကျ ရောက် လိမ့် မည်။ သူ တို့ သည် လည်း ဤ မြို့ ကို မီး ရှို့ ကြ လိမ့် မည်။ သင် သည် လည်း သူ တို့ လက် မှ လွတ် မည် မ ဟုတ်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ သည်” ဟု လျှောက် ဆို လေ ၏။

^၁၉ ဇေ ဒ ကိ မင်း ကြီး က လည်း ယေ ရ မိ အား “ ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ ဘက် သို့ ရောက် သွား သော ဂျူး လူ မျိုး တို့ ကို ငါ ကြောက် ၏။ ငါ့ ကို သူ တို့ လက် သို့ အပ် ကြ ၍ ငါ သည် အ ညှဉ်း ဆဲ ခံ ရ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၂၀ ယေ ရ မိ က လည်း “မင်း ကြီး ကို သူ တို့ လက် သို့ အပ် နှံ ကြ မည် မ ဟုတ်။ အ ကျွန်ုပ် ဆင့် ဆို သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို နား ထောင် ပါ လော့။ သို့ ပြု လျှင် မင်း ကြီး အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ ၍ ကောင်း စား လိမ့် မည်။ ^၂၁ သို့ သော် မင်း ကြီး က အ ညံ့ ခံ ဖို့ ငြင်း ဆို လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က အ ကျွန်ုပ် အား၊ ^၂၂ “ကြည့် ရှု လော့။ ယု ဒ ဘု ရင် နန်း တော် ၌ ကျန် ရစ် သော မိန်း မ အ ပေါင်း တို့ ကို ဘေ ဘီ လုံ ဘု ရင် ၏ မှူး မတ် တို့ ထံ ခေါ် ဆောင် သွား ကြ မည်။ ထို မိန်း မ တို့ က မင်း ကြီး ယုံ ကြည် ရ သော မိတ် ဆွေ တို့ သည် မင်း ကြီး ကို သွေး ဆောင် ကြ ပြီ၊ အ နိုင် ရ ကြ ပြီ။ မင်း ကြီး ၏ ခြေ သည် ရွှံ့ ထဲ နစ် သွား‌ လေ ပြီ။ မိတ် ဆွေ တို့ လည်း ကျော ခိုင်း သွား လေ ပြီ ဟု ဆို ကြ လိမ့် မည်။ ^၂၂ သင့် မိ ဖု ရား နှင့် သား တော်၊ သ မီး တော် အား လုံး ကို ခါ လ ဒဲ စစ် သည် တို့ ခေါ် ဆောင် သွား လိမ့် မည်။ သင် သည် လည်း သူ တို့ လက် မှ လွတ် မည် မ ဟုတ်။ ဘေ ဘီ လုံ ဘု ရင် ၏ လက် အောက် သို့ ရောက် ရ လိမ့် မည်။ ဤ မြို့ သည် လည်း မီး ရှို့ ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ဖော် ပြ တော် မူ ပြီ” ဟု လျှောက် ဆို ၏။

^၂၄ ဇေ ဒ ကိ မင်း ကြီး က လည်း ယေ ရ မိ အား “ဤ စ ကား များ ကို မည် သူ မျှ မ သိ စေ နှင့်။ သိ စေ လျှင် သင် အ သတ် ခံ ရ လိမ့် မည်။ ^၂၅ ငါ သည် သင် နှင့် စ ကား ပြော ကြောင်း ကို မှူး မတ် တို့ ကြား သိ ပြီး သင့် ထံ သို့ လာ ၍ ‘သင် သည် ရှင် ဘု ရင် အား မည် သည့် စ ကား လျှောက် ဆို ၍ ရှင် ဘု ရင် က လည်း သင့် အား မည် သည့် စ ကား မိန့် ဆို သည် ကို ငါ တို့ အား ပြော ပြ ပါ။ ဖုံး ကွယ် မ ထား ပါ နှင့်။ သင့် ကို မ သတ် ပါ’ ဟု ဆို လျှင်၊ ^၂၆ သင် က ‘အ ကျွန်ုပ် ကို ယော န သန် အိမ် သို့ ပြန် မ ပို့ ပါ နှင့်။ ပြန် ပို့ လျှင် ထို အိမ် ၌ အ ကျွန်ုပ် သေ ရ ပါ လိမ့် မည် ဟု မင်း ကြီး အား အ ကျွန်ုပ် တောင်း ဆို ပါ ၏’ ဟူ ၍ ပြန် ‌ဖြေ လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၂၇ မှူး မတ် အ ပေါင်း တို့ က လည်း ယေ ရ မိ ထံ လာ ၍ မေး မြန်း ကြ လေ ၏။ သူ က လည်း ရှင် ဘု ရင် မှာ ထား သည့် အ တိုင်း သူ တို့ အား ပြန် ပြော ၏။ ရှင် ဘု ရင် နှင့် ပြော ဆို ခဲ့ သော စ ကား များ ကို မည် သူ မျှ မ ကြား သိ ကြ သော ကြောင့် သူ တို့ လည်း ဆက် မ မေး ကြ တော့ ချေ။

^၂၈ ယေ ရ မိ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သိမ်း ပိုက် ခံ ရ သည့် နေ့ တိုင် အောင် ထောင် ဝင်း ထဲ တွင် နေ ရ ၏။ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သိမ်း ပိုက် ခံ ရ သော အ ချိန် ၌ သူ သည် ထောင် ဝင်း ထဲ တွင် ရှိ နေ ၏။

38

¹ Shephatiah the son of Mattan, Gedaliah the son of Pashhur, Jucal the son of Shelemiah, and Pashhur the son of Malchijah heard the words that Jeremiah spoke to all the people, saying, ² “Yahweh says, ‘He who remains in this city will die by the sword, by the famine, and by the pestilence, but he who goes out to the Chaldeans will live. He will escape with his life and he will live.’ ³ Yahweh says, ‘This city will surely be given into the hand of the army of the king of Babylon, and he will take it.’ ”

⁴ Then the princes said to the king, “Please let this man be put to death, because he weakens the hands of the men of war who remain in this city, and the hands of all the people, in speaking such words to them; for this man doesn’t seek the welfare of this people, but harm.” ⁵ Zedekiah the king said, “Behold, he is in your hand; for the king can’t do anything to oppose you.”

⁶ Then they took Jeremiah and threw him into the dungeon of Malchijah the king’s son, that was in the court of the guard. They let down Jeremiah with cords. In the dungeon there was no water, but mire; and Jeremiah sank in the mire.

⁷ Now when Ebedmelech the Ethiopian, a eunuch, who was in the king’s house, heard that they had put Jeremiah in the dungeon (the king was then sitting in Benjamin’s gate), ⁸ Ebedmelech went out of the king’s house, and spoke to the king, saying, ⁹ “My lord the king, these men have done evil in all that they have done to Jeremiah the prophet, whom they have cast into the dungeon. He is likely to die in the place where he is, because of the famine; for there is no more bread in the city.” ¹⁰ Then the king commanded Ebedmelech the Ethiopian, saying, “Take from here thirty men with you, and take up Jeremiah the prophet out of the dungeon, before he dies.”

¹¹ So Ebedmelech took the men with him, and went into the house of the king under the treasury, and took from there rags and worn-out garments, and let them down by cords into the dungeon to Jeremiah. ¹² Ebedmelech the Ethiopian said to Jeremiah, “Now put these rags and worn-out garments under your armpits under the cords.” Jeremiah did so. ¹³ So they lifted Jeremiah up with the cords, and took him up out of the dungeon; and Jeremiah remained in the court of the guard.

¹⁴ Then Zedekiah the king sent and took Jeremiah the prophet to himself into the third entry that is in Yahweh’s house. Then the king said to Jeremiah, “I will ask you something. Hide nothing from me.” ¹⁵ Then Jeremiah said to Zedekiah, “If I declare it to you, will you not surely put me to death? If I give you counsel, you will not listen to me.” ¹⁶ So Zedekiah the king swore secretly to Jeremiah, saying, “As Yahweh lives, who made our souls, I will not put you to death, neither will I give you into the hand of these men who seek your life.”

¹⁷ Then Jeremiah said to Zedekiah, “Yahweh, the God of Armies, the God of Israel, says: ‘If you will go out to the king of Babylon’s princes, then your soul will live, and this city will not be burned with fire. You will live, along with your house. ¹⁸ But if you will not go out to the king of Babylon’s princes, then this city will be given into the hand of the Chaldeans, and they will burn it with fire, and you won’t escape out of their hand.’ ”

¹⁹ Zedekiah the king said to Jeremiah, “I am afraid of the Jews who have defected to the Chaldeans, lest they deliver me into their hand, and they mock me.” ²⁰ But Jeremiah said, “They won’t deliver you. Obey, I beg you, Yahweh’s voice, in that which I speak to you; so it will be well with you, and your soul will live. ²¹ But if you refuse to go out, this is the word that Yahweh has shown me: ²² ‘Behold, all the women who are left in the king of Judah’s house will be brought out to the king of Babylon’s princes, and those women will say, “Your familiar friends have turned on you, and have prevailed over you. Your feet are sunk in the mire, they have turned away from you.” ²³ They will bring out all your wives and your children to the Chaldeans. You won’t escape out of their hand, but will be taken by the hand of the king of Babylon. You will cause this city to be burned with fire.’ ”

²⁴ Then Zedekiah said to Jeremiah, “Let no man know of these words, and you won’t die. ²⁵ But if the princes hear that I have talked with you, and they come to you, and tell you, ‘Declare to us now what you have said to the king; don’t hide it from us, and we will not put you to death; also tell us what the king said to you;’ ²⁶ then you shall tell them, ‘I presented my supplication before the king, that he would not cause me to return to Jonathan’s house, to die there.’ ”

²⁷ Then all the princes came to Jeremiah, and asked him; and he told them according to all these words that the king had commanded. So they stopped speaking with him, for the matter was not perceived.

²⁸ So Jeremiah stayed in the court of the guard until the day that Jerusalem was taken.

၃၈

^၁ လူ အ ပေါင်း တို့ အား ယေ ရ မိ ဆင့် ဆို သော စ ကား ကို မဿန် ၏ သား ရှေ ဖ တိ၊ ပါ ရှု ရ ၏ သား ဂေ ဒ လိ၊ ရှေ လ မိ ၏ သား ယေ ဟု က လ၊ မာ လ ခိ ယ ၏ သား ပါ ရှု ရ တို့ ကြား လေ ၏။ ^၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည် မှာ “ဤ မြို့ တွင် နေ ထိုင် သော သူ တို့ သည် ဓား ဘေး၊ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး၊ ကပ် ရော ဂါ ဘေး တို့ ဖြင့် သေ ရ လိမ့် မည်။ ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ ဘက် သို့ လိုက် သွား သော သူ တို့ မူ ကား သူ တို့ ၏ အ သက် သည် တိုက် ယူ သော ပစ္စည်း ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၍ အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ လိမ့် မည်။ ^၃ စင် စစ် ဤ မြို့ သည် ဘေ ဘီ လုံ ဘု ရင် ၏ စစ် တပ် ကြီး လက် သို့ ရောက် ရ လိမ့် မည်။ ဤ မြို့ ကို သူ တို့ သိမ်း ပိုက် လိမ့် မည်” ဟူ ၍ လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏။

^၄ ထို အ ခါ မှူး မတ် တို့ က ရှင် ဘု ရင် အား “ဤ သူ သေ သင့် ပါ ၏။ သူ ပြော သော စ ကား အား ဖြင့် ဤ မြို့ ၌ ကျန် ခဲ့ သော စစ် သည် တို့ နှင့် လူ အ ပေါင်း တို့ ကို စိတ် အား လျော့ စေ ပါ ပြီ။ သူ သည် ဤ လူ မျိုး ငြိမ်း ချမ်း ဖို့ ထက် ဘေး အန္တ ရာယ် ပြု ဖို့ ကို သာ ရှာ ကြံ ပါ ပြီ” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၅ ဇေ ဒ ကိ မင်း ကြီး က လည်း “သူ သည် သင် တို့ လက် ၌ ရှိ ၏။ ရှင် ဘု ရင် သည် သင် တို့ ကို ဆန့် ကျင် ၍ မည် သည့် အ ရာ မျှ မ ပြု နိုင်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၆ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် ယေ ရ မိ ကို ခေါ် သွား ၍ ထောင် ဝင်း အ တွင်း ရှိ ဘု ရင့် သား တော် မာ လ ခိ ယ ၏ ရေ တွင်း ထဲ သို့ ကြိုး ဖြင့် လျှော ချ ကြ ၏။ ရေ တွင်း ထဲ ၌ ရေ မ ရှိ၊ ရွှံ့ သာ ရှိ သ ဖြင့် ယေ ရ မိ သည် ရွှံ့ ထဲ နစ် လေ ၏။

^၇ ယေ ရ မိ အား ရေ တွင်း ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြောင်း ကို ဘု ရင့် နန်း တော် ရှိ အီ သီ ယိုး ပီး ယား အ မျိုး သား မိန်း မ စိုး ဧ ဗ ဒ မေ လက် ကြား သိ လျှင် ဗင်္ယာ မိန် တံ ခါး ၌ ရှင် ဘု ရင် ထိုင် နေ စဉ်၊ ^၈ ဧ ဗ ဒ မေ လက် သည် နန်း တော် ထဲ မှ ထွက် လာ ပြီး ရှင် ဘု ရင် အား၊ ^၉ “အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ရှင် မင်း ကြီး၊ ဤ သူ တို့ သည် ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ကို ရေ တွင်း ထဲ ပစ် ချ ခြင်း ဖြင့် ဆိုး ညစ် သော အ မှု ကို ပြု ကြ လေ ပြီ။ မြို့ ထဲ တွင် လည်း မုန့် မ ရှိ တော့ ပေ။ ထို့ ကြောင့် ယေ ရ မိ သည် ထို တွင်း ထဲ တွင် ငတ် မွတ် ၍ သေ ရ ပါ တော့ မည်” ဟု လျှောက် ဆို လေ ၏။ ^၁၀ ရှင် ဘု ရင် က လည်း အီ သီ ယိုး ပီး ယား အ မျိုး သား ဧ ဗ ဒ မေ လက် အား “ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ မ သေ မီ သင့် လက် အောက် ငယ် သား လူ အ ယောက် သုံး ဆယ် ကို ခေါ် ၍ သူ့ ကို ရေ တွင်း ထဲ မှ ထုတ် ယူ လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၁၁ ဧ ဗ ဒ မေ လက် သည် လည်း သူ ၏ လက် အောက် ငယ် သား တို့ ကို ခေါ် ပြီး ဘု ရင့် နန်း တော် ဘဏ္ဍာ တိုက် အောက် သို့ ဝင် ၍ ထို နေ ရာ မှ အ ဝတ် စုတ်၊ အ ဝတ် ဟောင် တို့ ကို ယူ ပြီး လျှင် ထို အ ဝတ် တို့ ကို ယေ ရ မိ ရှိ ရာ တွင်း ထဲ သို့ ကြိုး နှင့် လျှော ချ ပေး ၏။ ^၁၂ ထို အ ခါ အီ သီ ယိုး ပီး ယား အ မျိုး သား ဧ ဗ ဒ မေ လက် က ယေ ရ မိ အား “ဤ အ ဝတ် ဟောင်း အ ဝတ် စုတ် တို့ ကို သင့် ချိုင်း နှင့် ကြိုး အ ကြား ၌ ခံ ထား လော့” ဟု ပြော သည့် အ တိုင်း ယေ ရ မိ ပြု လေ ၏။ ^၁၃ ဤ သို့ ဖြင့် သူ တို့ သည် ယေ ရ မိ အား ကြိုး ဖြင့် တွင်း ထဲ မှ ဆွဲ တင် ကြ ၏။ ယေ ရ မိ လည်း ထောင် ဝင်း ထဲ ၌ နေ ရ ပြန် ၏။

^၁၄ တစ် ဖန် ဇေ ဒ ကိ မင်း ကြီး သည် လူ လွှတ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အိမ် တော် တ တိ ယ ဝင် ပေါက် သို့ ပ ရော ဖက် ယေ ရ မိ ကို ခေါ် လာ စေ ၏။ ရှင် ဘု ရင် က ယေ ရ မိ အား “သင့် ကို ငါ မေး စ ရာ ရှိ ၏။ ဘာ မျှ ဖုံး ကွယ် မ ထား နှင့်” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၁၅ ယေ ရ မိ က လည်း ဇေ ဒ ကိ မင်း ကြီး အား “အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အ ကျွန်ုပ် ဖြေ လျှင် စင် စစ် အ ကျွန်ုပ် ကို မ သတ် ဘဲ နေ မည် လော။ အ ကျွန်ုပ် အ ကြံ ပေး လျှင် လည်း အ ကျွန်ုပ် ၏ စ ကား ကို အ ရှင် မင်း ကြီး နား ထောင် မည် မ ဟုတ် ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၆ ထို အ ခါ ဇေ ဒ ကိ မင်း ကြီး က ယေ ရ မိ အား “ငါ တို့ အား ဇီ ဝ အ သက် ပေး တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ သင့် ကို ငါ မ သတ်။ သင့် အ သက် ကို ရန် ရှာ သော သူ တို့ လက် သို့ သင့် ကို ငါ မ အပ်” ဟု တိတ် တ ဆိတ် ကျိန် ဆို လေ ၏။

^၁၇ ထို အ ခါ ယေ ရ မိ က ဇေ ဒ ကိ မင်း ကြီး အား “အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ကောင်း ကင် ဗိုလ် ခြေ အ ရှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘သင် သည် ဘေ ဘီ လုံ ဘု ရင် ၏ တပ် မှူး တို့ ထံ သွား ၍ အ ညံ့ ခံ လျှင် သင် အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ မည်။ ဤ မြို့ သည် လည်း မီး ရှို့ ခံ ရ မည် မ ဟုတ်။ သင် နှင့် သင် ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ ကြ လိမ့် မည်။ ^၁၈ ဘေ ဘီ လုံ ဘု ရင် ၏ မှူး မတ် တို့ ထံ သွား ၍ အ ညံ့ မ ခံ လျှင် ဤ မြို့ သည် ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ လက် သို့ ကျ ရောက် လိမ့် မည်။ သူ တို့ သည် လည်း ဤ မြို့ ကို မီး ရှို့ ကြ လိမ့် မည်။ သင် သည် လည်း သူ တို့ လက် မှ လွတ် မည် မ ဟုတ်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ သည်” ဟု လျှောက် ဆို လေ ၏။

^၁၉ ဇေ ဒ ကိ မင်း ကြီး က လည်း ယေ ရ မိ အား “ ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ ဘက် သို့ ရောက် သွား သော ဂျူး လူ မျိုး တို့ ကို ငါ ကြောက် ၏။ ငါ့ ကို သူ တို့ လက် သို့ အပ် ကြ ၍ ငါ သည် အ ညှဉ်း ဆဲ ခံ ရ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၂၀ ယေ ရ မိ က လည်း “မင်း ကြီး ကို သူ တို့ လက် သို့ အပ် နှံ ကြ မည် မ ဟုတ်။ အ ကျွန်ုပ် ဆင့် ဆို သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ စ ကား တော် ကို နား ထောင် ပါ လော့။ သို့ ပြု လျှင် မင်း ကြီး အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ ၍ ကောင်း စား လိမ့် မည်။ ^၂၁ သို့ သော် မင်း ကြီး က အ ညံ့ ခံ ဖို့ ငြင်း ဆို လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က အ ကျွန်ုပ် အား၊ ^၂၂ “ကြည့် ရှု လော့။ ယု ဒ ဘု ရင် နန်း တော် ၌ ကျန် ရစ် သော မိန်း မ အ ပေါင်း တို့ ကို ဘေ ဘီ လုံ ဘု ရင် ၏ မှူး မတ် တို့ ထံ ခေါ် ဆောင် သွား ကြ မည်။ ထို မိန်း မ တို့ က မင်း ကြီး ယုံ ကြည် ရ သော မိတ် ဆွေ တို့ သည် မင်း ကြီး ကို သွေး ဆောင် ကြ ပြီ၊ အ နိုင် ရ ကြ ပြီ။ မင်း ကြီး ၏ ခြေ သည် ရွှံ့ ထဲ နစ် သွား‌ လေ ပြီ။ မိတ် ဆွေ တို့ လည်း ကျော ခိုင်း သွား လေ ပြီ ဟု ဆို ကြ လိမ့် မည်။ ^၂၂ သင့် မိ ဖု ရား နှင့် သား တော်၊ သ မီး တော် အား လုံး ကို ခါ လ ဒဲ စစ် သည် တို့ ခေါ် ဆောင် သွား လိမ့် မည်။ သင် သည် လည်း သူ တို့ လက် မှ လွတ် မည် မ ဟုတ်။ ဘေ ဘီ လုံ ဘု ရင် ၏ လက် အောက် သို့ ရောက် ရ လိမ့် မည်။ ဤ မြို့ သည် လည်း မီး ရှို့ ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ ဖော် ပြ တော် မူ ပြီ” ဟု လျှောက် ဆို ၏။

^၂၄ ဇေ ဒ ကိ မင်း ကြီး က လည်း ယေ ရ မိ အား “ဤ စ ကား များ ကို မည် သူ မျှ မ သိ စေ နှင့်။ သိ စေ လျှင် သင် အ သတ် ခံ ရ လိမ့် မည်။ ^၂၅ ငါ သည် သင် နှင့် စ ကား ပြော ကြောင်း ကို မှူး မတ် တို့ ကြား သိ ပြီး သင့် ထံ သို့ လာ ၍ ‘သင် သည် ရှင် ဘု ရင် အား မည် သည့် စ ကား လျှောက် ဆို ၍ ရှင် ဘု ရင် က လည်း သင့် အား မည် သည့် စ ကား မိန့် ဆို သည် ကို ငါ တို့ အား ပြော ပြ ပါ။ ဖုံး ကွယ် မ ထား ပါ နှင့်။ သင့် ကို မ သတ် ပါ’ ဟု ဆို လျှင်၊ ^၂၆ သင် က ‘အ ကျွန်ုပ် ကို ယော န သန် အိမ် သို့ ပြန် မ ပို့ ပါ နှင့်။ ပြန် ပို့ လျှင် ထို အိမ် ၌ အ ကျွန်ုပ် သေ ရ ပါ လိမ့် မည် ဟု မင်း ကြီး အား အ ကျွန်ုပ် တောင်း ဆို ပါ ၏’ ဟူ ၍ ပြန် ‌ဖြေ လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၂၇ မှူး မတ် အ ပေါင်း တို့ က လည်း ယေ ရ မိ ထံ လာ ၍ မေး မြန်း ကြ လေ ၏။ သူ က လည်း ရှင် ဘု ရင် မှာ ထား သည့် အ တိုင်း သူ တို့ အား ပြန် ပြော ၏။ ရှင် ဘု ရင် နှင့် ပြော ဆို ခဲ့ သော စ ကား များ ကို မည် သူ မျှ မ ကြား သိ ကြ သော ကြောင့် သူ တို့ လည်း ဆက် မ မေး ကြ တော့ ချေ။

^၂၈ ယေ ရ မိ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သိမ်း ပိုက် ခံ ရ သည့် နေ့ တိုင် အောင် ထောင် ဝင်း ထဲ တွင် နေ ရ ၏။ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သိမ်း ပိုက် ခံ ရ သော အ ချိန် ၌ သူ သည် ထောင် ဝင်း ထဲ တွင် ရှိ နေ ၏။

38

¹ Shephatiah the son of Mattan, Gedaliah the son of Pashhur, Jucal the son of Shelemiah, and Pashhur the son of Malchijah heard the words that Jeremiah spoke to all the people, saying, ² “Yahweh says, ‘He who remains in this city will die by the sword, by the famine, and by the pestilence, but he who goes out to the Chaldeans will live. He will escape with his life and he will live.’ ³ Yahweh says, ‘This city will surely be given into the hand of the army of the king of Babylon, and he will take it.’ ”

⁴ Then the princes said to the king, “Please let this man be put to death, because he weakens the hands of the men of war who remain in this city, and the hands of all the people, in speaking such words to them; for this man doesn’t seek the welfare of this people, but harm.” ⁵ Zedekiah the king said, “Behold, he is in your hand; for the king can’t do anything to oppose you.”

⁶ Then they took Jeremiah and threw him into the dungeon of Malchijah the king’s son, that was in the court of the guard. They let down Jeremiah with cords. In the dungeon there was no water, but mire; and Jeremiah sank in the mire.

⁷ Now when Ebedmelech the Ethiopian, a eunuch, who was in the king’s house, heard that they had put Jeremiah in the dungeon (the king was then sitting in Benjamin’s gate), ⁸ Ebedmelech went out of the king’s house, and spoke to the king, saying, ⁹ “My lord the king, these men have done evil in all that they have done to Jeremiah the prophet, whom they have cast into the dungeon. He is likely to die in the place where he is, because of the famine; for there is no more bread in the city.” ¹⁰ Then the king commanded Ebedmelech the Ethiopian, saying, “Take from here thirty men with you, and take up Jeremiah the prophet out of the dungeon, before he dies.”

¹¹ So Ebedmelech took the men with him, and went into the house of the king under the treasury, and took from there rags and worn-out garments, and let them down by cords into the dungeon to Jeremiah. ¹² Ebedmelech the Ethiopian said to Jeremiah, “Now put these rags and worn-out garments under your armpits under the cords.” Jeremiah did so. ¹³ So they lifted Jeremiah up with the cords, and took him up out of the dungeon; and Jeremiah remained in the court of the guard.

¹⁴ Then Zedekiah the king sent and took Jeremiah the prophet to himself into the third entry that is in Yahweh’s house. Then the king said to Jeremiah, “I will ask you something. Hide nothing from me.” ¹⁵ Then Jeremiah said to Zedekiah, “If I declare it to you, will you not surely put me to death? If I give you counsel, you will not listen to me.” ¹⁶ So Zedekiah the king swore secretly to Jeremiah, saying, “As Yahweh lives, who made our souls, I will not put you to death, neither will I give you into the hand of these men who seek your life.”

¹⁷ Then Jeremiah said to Zedekiah, “Yahweh, the God of Armies, the God of Israel, says: ‘If you will go out to the king of Babylon’s princes, then your soul will live, and this city will not be burned with fire. You will live, along with your house. ¹⁸ But if you will not go out to the king of Babylon’s princes, then this city will be given into the hand of the Chaldeans, and they will burn it with fire, and you won’t escape out of their hand.’ ”

¹⁹ Zedekiah the king said to Jeremiah, “I am afraid of the Jews who have defected to the Chaldeans, lest they deliver me into their hand, and they mock me.” ²⁰ But Jeremiah said, “They won’t deliver you. Obey, I beg you, Yahweh’s voice, in that which I speak to you; so it will be well with you, and your soul will live. ²¹ But if you refuse to go out, this is the word that Yahweh has shown me: ²² ‘Behold, all the women who are left in the king of Judah’s house will be brought out to the king of Babylon’s princes, and those women will say, “Your familiar friends have turned on you, and have prevailed over you. Your feet are sunk in the mire, they have turned away from you.” ²³ They will bring out all your wives and your children to the Chaldeans. You won’t escape out of their hand, but will be taken by the hand of the king of Babylon. You will cause this city to be burned with fire.’ ”

²⁴ Then Zedekiah said to Jeremiah, “Let no man know of these words, and you won’t die. ²⁵ But if the princes hear that I have talked with you, and they come to you, and tell you, ‘Declare to us now what you have said to the king; don’t hide it from us, and we will not put you to death; also tell us what the king said to you;’ ²⁶ then you shall tell them, ‘I presented my supplication before the king, that he would not cause me to return to Jonathan’s house, to die there.’ ”

²⁷ Then all the princes came to Jeremiah, and asked him; and he told them according to all these words that the king had commanded. So they stopped speaking with him, for the matter was not perceived.

²⁸ So Jeremiah stayed in the court of the guard until the day that Jerusalem was taken.