၇

^၁ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ လာ သော ကျမ်း ပြု ဆ ရာ အ ချို့ တို့ သည် ကိုယ် တော် ထံ သို့ စု ဝေး ကြ ၍၊ ^၂ တ ပည့် တော် အ ချို့ တို့ သည် မ စင် ကြယ် သော လက်၊ တစ် နည်း ဆို သော် မ ဆေး ထား သော လက် ဖြင့် အ စာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မုန့်'။ စား နေ ကြ သည် ကို တွေ့ မြင် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'တွေ့ မြင် လျှင် အ ပြစ် တင်'။ ကြ ၏။ ^၃ (ဖာ ရိ ရှဲ တို့ မှ စ ၍ ဂျူး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် ရှေ လူ ကြီး တို့ ၏ ဓ လေ့ ထုံး တမ်း ကို ခံ ယူ ကျင့် သုံး ၍ လက် ကို ကျင့် ထုံး အ တိုင်း မ ဆေး ဘဲ အ စာ စား လေ့ မ ရှိ ကြ။ ^၄ ဈေး အ ရပ် မှ ပြန် လာ သော အ ခါ တွင် လည်း မိ မိ တို့ ကိုယ် ကို မ ဆေး ကြော ဘဲ အ စာ စား လေ့ မ ရှိ ကြ။ ထို့ ပြင် အိုး၊ ခွက်၊ ကြေး ပန်း ကန် နှင့် ခု တင် တို့ ကို ဆေး ကြော ခြင်း နှင့် ပတ် သက် ၍ သူ တို့ ခံ ယူ ကျင့် သုံး ရန် ဆက် ခံ ထား သော အ ခြား ဓ လေ့ ထုံး တမ်း များ စွာ ရှိ ကြ ၏။)

^၅ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ က “သင် ၏ တ ပည့် တို့ သည် အ ဘယ် ကြောင့် ရှေး လူ ကြီး တို့ ၏ ဓ လေ့ ထုံး တမ်း နှင့် အ ညီ မ လိုက် လျှောက် ဘဲ မ စင် ကြယ် သော အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'မ ဆေး ထား သော'။ လက် ဖြင့် အ စာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မုန့်'။ စား ကြ သ နည်း” ဟု ကိုယ် တော် အား မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၆ ကိုယ် တော် က လည်း “ဟေ ရှာ ယ သည် သူ တော် ကောင်း ယောင် ဆောင် သော သူ များ ဖြစ် ကြ သော သင် တို့ နှင့် ပတ် သက် ၍ ပ ရော ဖက် ပြု ဟော ပြော ခဲ့ သည် မှာ မှန် လှ ပေ ၏။ ‘ဤ လူ တို့ သည် သူ တို့ ၏ နှုတ် ဖြင့် ငါ့ ကို ရို သေ ကြ ၏။ သို့ သော် သူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး သည် ငါ နှင့် ဝေး လှ ၏။ ^၇ သူ တို့ သည် လူ တို့ ၏ ပ ညတ် ချက် များ ကို ဩ ဝါ ဒ များ အ ဖြစ် သွန် သင် လျက် ငါ့ ကို အ ချည်း နှီး ကိုး ကွယ် ကြ ၏’ မ ၁၅:၈-၉။ ဟေ ရှာ ၂၉:၁၃။ ဟု ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သည့် အ တိုင်း၊ ^၈ သင် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ပ ညတ် တော် ကို ပယ် ၍ လူ တို့ ၏ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အိုး ခွက် ဆေး ခြင်း တည်း ဟူ သော လူ တို့ ၏'။ ဓ လေ့ ထုံး တမ်း ကို ခံ ယူ ကျင့် သုံး ကြ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၉ တစ် ဖန် သူ တို့ အား “သင် တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ ဓ လေ့ ထုံး တမ်း ကို တည် စေ ရန် ဘု ရား သ ခင် ၏ ပ ညတ် တော် ကို ကောင်း စွာ ပစ် ပယ် ကြ သည် တ ကား။

^၁၀ အ ကြောင်း မူ ကား မော ရှေ က ‘သင် ၏ ဖ ခင် နှင့် မိ ခင် တို့ ကို ရို သေ လော့။ ဖ ခင်၊ သို့ မ ဟုတ် မိ ခင် ကို ပုတ် ခတ် ပြော ဆို သော သူ သည် သေ ဒဏ် ကျ ခံ စေ’ မ ၁၅:၄။ ထွ ၂၀:၁၂။ ၂၁:၁၇။ ဝတ် ၂၀:၉။ တ ရား ၅:၁၆။ ဟု ဆို ထား ၏။ ^၁၁ သို့ သော် သင် တို့ သည် ‘လူ တစ် ဦး က ဖ ခင်၊ သို့ မ ဟုတ် မိ ခင် အား “အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ သင် တို့ ခံ စား ထိုက် သည့် အ ရာ သည် လှူ ဖွယ် ဝတ္ထု တည်း ဟူ သော ကော် ဘန် ဖြစ် ပါ ပြီ” ဟူ ၍ ပြော လျှင် ရ ၏’ ဟု ဆို လျက်၊ ^၁၂ ထို သူ အား ဖ ခင်၊ သို့ မ ဟုတ် မိ ခင် အ တွက် မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ လုပ် ခွင့် မ ပေး ကြ တော့ ပေ။ ^၁၃ ဤ သို့ ဖြင့် သင် တို့ သည် မိ မိ တို့ ဆက် ခံ သော ဓ လေ့ ထုံး တမ်း အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ နှုတ် က ပတ် တော် ကို ပယ် ဖျက် ကြ ၏။ ထို ကဲ့ သို့ သော အ မှု အ ရာ များ စွာ တို့ ကို လည်း သင် တို့ ပြု ကြ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၄ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'လူ ထု ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ ကို'။ နောက် တစ် ဖန် ခေါ် ပြီး လျှင် “သင် တို့ အား လုံး ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် ၍ နား လည် ကြ လော့။ ^၁၅ လူ ၏ ပြင် ပ မှ လူ့ အ ထဲ သို့ ဝင် ၍ လူ ကို ညစ် ညူး စေ နိုင် သော အ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု မျှ မ ရှိ။ လူ့ အ တွင်း မှ ထွက် လာ သော အ ရာ များ က သာ လူ ကို ညစ် ညူး စေ ကြ ၏။ ^၁၆ ကြား စ ရာ နား ရှိ သော သူ သည် ကြား ပါ စေ” အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ကြား စ ရာ နား ရှိ သော သူ သည် ကြား ပါ စေ' မ ပါ။ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၇ ကိုယ် တော် သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် ထံ မှ ထွက် ခွာ ၍ အိမ် ထဲ သို့ ဝင် တော် မူ သော အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ သည် ထို ပုံ ဥ ပ မာ အ ကြောင်း ကို ကိုယ် တော် အား မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၈ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “သင် တို့ သည် လည်း ဤ မျှ လောက် အ သိ တ ရား ကင်း မဲ့ လျက် နေ ကြ သ လော။ ပြင် ပ မှ လူ့ အ ထဲ သို့ ဝင် သ မျှ သော အ ရာ သည် လူ ကို မ ညစ် ညူး စေ နိုင် ကြောင်း သင် တို့ မ သိ ကြ သ လော။ ^၁၉ အ ကြောင်း မူ ကား ထို အ ရာ သည် လူ ၏ စိတ် နှ လုံး ထဲ သို့ ဝင် သည် မ ဟုတ်။ ဝမ်း ထဲ သို့ ဝင် ပြီး လျှင် ရေ အိမ် ထဲ သို့ ရောက် သွား ၏” ဟု မိန့် တော် မူ လျက် အ စာ အား လုံး စင် ကြယ် ကြောင်း ဖော် ပြ တော် မူ ၏။ ^၂၀ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “လူ့ အ တွင်း မှ ထွက် လာ သော အ ရာ သည် လူ ကို ညစ် ညူး စေ ၏။ ^၂၁ အ ကြောင်း မူ ကား မ ကောင်း သော တွေး တော ကြံ စည် မှု များ၊ တ ရား နှင့် မ ညီ မေ ထုန် ပြု ခြင်း၊ ခိုး ယူ ခြင်း၊ လူ သတ် ခြင်း၊ ^၂၂ အိမ် ထောင် ရေး ဖောက် ပြန် မှု ကို ကျူး လွန် ခြင်း၊ လော ဘ လွန် ကျူး ခြင်း၊ ဆိုး ညစ် ခြင်း၊ စဉ်း လဲ ခြင်း၊ ကာ မ ဂုဏ် လိုက် စား ခြင်း၊ မ နာ လို ခြင်း၊ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မ ကောင်း သော မျက် စိ'။ စော် ကား ပြော ဆို ခြင်း၊ မာ န ထောင် လွှား ခြင်း နှင့် မိုက် မဲ ခြင်း တို့ သည် လူ ၏ အ တွင်း သူ ၏ စိတ် နှ လုံး ထဲ မှ ထွက် လာ ကြ ၏။ ^၂၃ ဤ ဆိုး ညစ် သော အ ရာ အား လုံး တို့ သည် အ တွင်း မှ ထွက် လာ ၍ လူ ကို ညစ် ညူး စေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၄ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ထို အ ရပ် မှ ထ ၍ တိုင် ရာ မြို့ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'တိုင် ယာ မြို့ နှင့် ဆီ ဒုန် မြို့'။ နှင့် ဆိုင် သော အ ရပ် ဒေ သ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'နယ် စပ် ဒေ သ'။ သို့ ကြွ တော် မူ ပြီး လျှင် အိမ် တစ် အိမ် သို့ ဝင် တော် မူ ၏။ မည် သူ မျှ မ သိ စေ ရန် အ လို တော် ရှိ သော် လည်း ပုန်း ရှောင် ၍ မ နေ နိုင် ပေ။ ^၂၅ ညစ် ညူး သော နတ် ပူး နေ သည့် သ မီး ငယ် တစ် ယောက် ၏ မိ ခင် သည် ကိုယ် တော် ၏ အ ကြောင်း ကို ကြား လျှင် ချက် ချင်း လာ ၍ ခြေ တော် ရင်း ၌ ပျပ် ဝပ် လျက်၊ ^၂၆ နတ် ဆိုး ကို မိ မိ သ မီး ထဲ မှ နှင် ထုတ် ပေး ပါ ရန် ကိုယ် တော် အား တောင်း ပန် လေ ၏။ ထို အ မျိုး သ မီး သည် ဆီး ရီး ယား ဖို နီး ရှား နယ် သူ၊ ဂ ရိ လူ မျိုး ဖြစ် ၏။ ^၂၇ ကိုယ် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ က လည်း “သား သ မီး တို့ ကို ဦး စွာ ဝ လင် အောင် ကျွေး ပါ ရ စေ။ သား သ မီး တို့ ၏ အ စာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မုန့်'။ ကို ယူ ၍ ခွေး က လေး တို့ အား ချ ပေး ခြင်း သည် မ ကောင်း မ သင့် ပေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၈ ထို အ မျိုး သ မီး က မူ “သ ခင် ဘု ရား၊ စား ပွဲ အောက် ၌ ရှိ သော ခွေး က လေး များ ပင် လျှင် သား သ မီး တို့ ၏ စား နုပ် စား ပေါက် များ ကို စား ရ ကြ ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၂၉ ကိုယ် တော် က လည်း “ဤ စ ကား ကြောင့် သင် ပြန် လော့။ နတ် ဆိုး သည် သင့် သ မီး ထဲ မှ ထွက် သွား လေ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၀ ထို အ ခါ ထို အ မျိုး သ မီး သည် မိ မိ အိမ် သို့ ပြန် သွား ရာ သ မီး သည် ခု တင် ပေါ် ၌ လဲ လျောင်း နေ ၍ နတ် ဆိုး သည် ထွက် သွား ပြီ ဖြစ် ကြောင်း တွေ့ ရ လေ ၏။

^၃၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် တိုင် ရာ မြို့ နှင့် ဆိုင် သော အ ရပ် ဒေ သ မှ တစ် ဖန် ထွက် ခွာ လျက် ဆီ ဒုန် မြို့ ကို ဖြတ် ကာ ဒေ ကာ ပေါ လိ နယ် နှင့် ဆိုင် သော အ ရပ် ဒေ သ အ လယ် ပိုင်း မှ တစ် ဆင့် ဂါ လိ လဲ ပင် လယ် သို့ ကြွ တော် မူ ၏။ ^၃၂ ထို အ ခါ လူ တို့ သည် နား မ ကြား ၍ ဆွံ့ အ သော သူ တစ် ဦး ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ပြီး သူ့ အ ပေါ် လက် တော် တင် ပေး ပါ ရန် ကိုယ် ‌တော် အား တောင်း ပန် ကြ ၏။ ^၃၃ ကိုယ် တော် သည် ထို သူ တစ် ဦး တည်း ကို သာ လူ ထု ပ ရိ သတ် ထဲ မှ ခေါ် သွား ၍ လက် ညှိုး တော် တို့ ကို သူ ၏ နား နှစ် ဖက် ထဲ သို့ သွင်း တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် တံ တွေး ထွေး ၍ သူ ၏ လျှာ ကို တံ တွေး ဖြင့် တို့ တော် မူ ၏။ ^၃၄ ထို့ နောက် မိုး ကောင်း ကင် သို့ မျှော် ကြည့် လျက် သက် ပြင်း ချ ကာ “ဧ ဖ သ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ၎င်း ၏ အ ဓိပ္ပာယ် မှာ “ပွင့် စေ” ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။ ^၃၅ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် သူ ၏ နား သည် ပွင့် ၍ သူ ၏ လျှာ ကြော ပြေ လျော့ ကာ သူ သည် ပီ သ စွာ စ ကား ပြော လေ ၏။ ^၃၆ ကိုယ် တော် သည် ဤ အ ကြောင်း ကို မည် သူ့ ကို မျှ မ ပြော ကြ ရန် သူ တို့ အား မိန့် မှာ တော် မူ ၏။ သို့ သော် သူ တို့ ကို ထို သို့ မိန့် မှာ တော် မူ လေ သူ တို့ သည် ပို ၍ ပြော လေ ဖြစ် ၏။ ^၃၇ လူ တို့ သည် အ တိုင်း ထက် အ လွန် အံ့ အား သင့် လျက် “ကိုယ် တော် သည် အ လုံး စုံ တို့ ကို လျောက် ပတ် စွာ ပြု တော် မူ ပြီ။ နား မ ကြား သော သူ ကို ကြား စေ တော် မူ ၍ ဆွံ့ အ သော သူ ကို စ ကား ပြော စေ တော် မူ ၏” ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။

7

¹ Then the Pharisees and some of the scribes gathered together to him, having come from Jerusalem. ² Now when they saw some of his disciples eating bread with defiled, that is unwashed, hands, they found fault. ³ (For the Pharisees and all the Jews don’t eat unless they wash their hands and forearms, holding to the tradition of the elders. ⁴ They don’t eat when they come from the marketplace unless they bathe themselves, and there are many other things which they have received to hold to: washings of cups, pitchers, bronze vessels, and couches.)

⁵ The Pharisees and the scribes asked him, “Why don’t your disciples walk according to the tradition of the elders, but eat their bread with unwashed hands?” ⁶ He answered them, “Well did Isaiah prophesy of you hypocrites, as it is written, ‘This people honors me with their lips, but their heart is far from me. ⁷ They worship me in vain, teaching as doctrines the commandments of men.’ Isaiah 29:13 ⁸ “For you set aside the commandment of God, and hold tightly to the tradition of men—the washing of pitchers and cups, and you do many other such things.” ⁹ He said to them, “Full well do you reject the commandment of God, that you may keep your tradition.

¹⁰ For Moses said, ‘Honor your father and your mother;’ Exodus 20:12; Deuteronomy 5:16 and, ‘He who speaks evil of father or mother, let him be put to death.’ Exodus 21:17; Leviticus 20:9 ¹¹ But you say, ‘If a man tells his father or his mother, “Whatever profit you might have received from me is Corban,” ’ ” Corban is a Hebrew word for an offering devoted to God. that is to say, given to God, ¹² “then you no longer allow him to do anything for his father or his mother, ¹³ making void the word of God by your tradition which you have handed down. You do many things like this.”

¹⁴ He called all the multitude to himself and said to them, “Hear me, all of you, and understand. ¹⁵ There is nothing from outside of the man that going into him can defile him; but the things which proceed out of the man are those that defile the man. ¹⁶ If anyone has ears to hear, let him hear!” NU omits verse 16.

¹⁷ When he had entered into a house away from the multitude, his disciples asked him about the parable. ¹⁸ He said to them, “Are you also without understanding? Don’t you perceive that whatever goes into the man from outside can’t defile him, ¹⁹ because it doesn’t go into his heart, but into his stomach, then into the latrine, making all foods clean?” NU ends Jesus’ direct quote and question after 'latrine', ending the verse with 'Thus he declared all foods clean'. ²⁰ He said, “That which proceeds out of the man, that defiles the man. ²¹ For from within, out of the hearts of men, proceed evil thoughts, adulteries, sexual sins, murders, thefts, ²² covetings, wickedness, deceit, lustful desires, an evil eye, blasphemy, pride, and foolishness. ²³ All these evil things come from within and defile the man.”

²⁴ From there he arose and went away into the borders of Tyre and Sidon. He entered into a house and didn’t want anyone to know it, but he couldn’t escape notice. ²⁵ For a woman whose little daughter had an unclean spirit, having heard of him, came and fell down at his feet. ²⁶ Now the woman was a Greek, a Syrophoenician by race. She begged him that he would cast the demon out of her daughter. ²⁷ But Jesus said to her, “Let the children be filled first, for it is not appropriate to take the children’s bread and throw it to the dogs.” ²⁸ But she answered him, “Yes, Lord. Yet even the dogs under the table eat the children’s crumbs.” ²⁹ He said to her, “For this saying, go your way. The demon has gone out of your daughter.” ³⁰ She went away to her house, and found the child having been laid on the bed, with the demon gone out.

³¹ Again he departed from the borders of Tyre and Sidon, and came to the sea of Galilee through the middle of the region of Decapolis. ³² They brought to him one who was deaf and had an impediment in his speech. They begged him to lay his hand on him. ³³ He took him aside from the multitude privately and put his fingers into his ears; and he spat and touched his tongue. ³⁴ Looking up to heaven, he sighed, and said to him, “Ephphatha!” that is, “Be opened!” ³⁵ Immediately his ears were opened, and the impediment of his tongue was released, and he spoke clearly. ³⁶ He commanded them that they should tell no one, but the more he commanded them, so much the more widely they proclaimed it. ³⁷ They were astonished beyond measure, saying, “He has done all things well. He makes even the deaf hear and the mute speak!”

၇

^၁ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ တို့ နှင့် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ လာ သော ကျမ်း ပြု ဆ ရာ အ ချို့ တို့ သည် ကိုယ် တော် ထံ သို့ စု ဝေး ကြ ၍၊ ^၂ တ ပည့် တော် အ ချို့ တို့ သည် မ စင် ကြယ် သော လက်၊ တစ် နည်း ဆို သော် မ ဆေး ထား သော လက် ဖြင့် အ စာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မုန့်'။ စား နေ ကြ သည် ကို တွေ့ မြင် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'တွေ့ မြင် လျှင် အ ပြစ် တင်'။ ကြ ၏။ ^၃ (ဖာ ရိ ရှဲ တို့ မှ စ ၍ ဂျူး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် ရှေ လူ ကြီး တို့ ၏ ဓ လေ့ ထုံး တမ်း ကို ခံ ယူ ကျင့် သုံး ၍ လက် ကို ကျင့် ထုံး အ တိုင်း မ ဆေး ဘဲ အ စာ စား လေ့ မ ရှိ ကြ။ ^၄ ဈေး အ ရပ် မှ ပြန် လာ သော အ ခါ တွင် လည်း မိ မိ တို့ ကိုယ် ကို မ ဆေး ကြော ဘဲ အ စာ စား လေ့ မ ရှိ ကြ။ ထို့ ပြင် အိုး၊ ခွက်၊ ကြေး ပန်း ကန် နှင့် ခု တင် တို့ ကို ဆေး ကြော ခြင်း နှင့် ပတ် သက် ၍ သူ တို့ ခံ ယူ ကျင့် သုံး ရန် ဆက် ခံ ထား သော အ ခြား ဓ လေ့ ထုံး တမ်း များ စွာ ရှိ ကြ ၏။)

^၅ ထို အ ခါ ဖာ ရိ ရှဲ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ တို့ က “သင် ၏ တ ပည့် တို့ သည် အ ဘယ် ကြောင့် ရှေး လူ ကြီး တို့ ၏ ဓ လေ့ ထုံး တမ်း နှင့် အ ညီ မ လိုက် လျှောက် ဘဲ မ စင် ကြယ် သော အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'မ ဆေး ထား သော'။ လက် ဖြင့် အ စာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မုန့်'။ စား ကြ သ နည်း” ဟု ကိုယ် တော် အား မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၆ ကိုယ် တော် က လည်း “ဟေ ရှာ ယ သည် သူ တော် ကောင်း ယောင် ဆောင် သော သူ များ ဖြစ် ကြ သော သင် တို့ နှင့် ပတ် သက် ၍ ပ ရော ဖက် ပြု ဟော ပြော ခဲ့ သည် မှာ မှန် လှ ပေ ၏။ ‘ဤ လူ တို့ သည် သူ တို့ ၏ နှုတ် ဖြင့် ငါ့ ကို ရို သေ ကြ ၏။ သို့ သော် သူ တို့ ၏ စိတ် နှ လုံး သည် ငါ နှင့် ဝေး လှ ၏။ ^၇ သူ တို့ သည် လူ တို့ ၏ ပ ညတ် ချက် များ ကို ဩ ဝါ ဒ များ အ ဖြစ် သွန် သင် လျက် ငါ့ ကို အ ချည်း နှီး ကိုး ကွယ် ကြ ၏’ မ ၁၅:၈-၉။ ဟေ ရှာ ၂၉:၁၃။ ဟု ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သည့် အ တိုင်း၊ ^၈ သင် တို့ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ပ ညတ် တော် ကို ပယ် ၍ လူ တို့ ၏ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အိုး ခွက် ဆေး ခြင်း တည်း ဟူ သော လူ တို့ ၏'။ ဓ လေ့ ထုံး တမ်း ကို ခံ ယူ ကျင့် သုံး ကြ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၉ တစ် ဖန် သူ တို့ အား “သင် တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ ဓ လေ့ ထုံး တမ်း ကို တည် စေ ရန် ဘု ရား သ ခင် ၏ ပ ညတ် တော် ကို ကောင်း စွာ ပစ် ပယ် ကြ သည် တ ကား။

^၁၀ အ ကြောင်း မူ ကား မော ရှေ က ‘သင် ၏ ဖ ခင် နှင့် မိ ခင် တို့ ကို ရို သေ လော့။ ဖ ခင်၊ သို့ မ ဟုတ် မိ ခင် ကို ပုတ် ခတ် ပြော ဆို သော သူ သည် သေ ဒဏ် ကျ ခံ စေ’ မ ၁၅:၄။ ထွ ၂၀:၁၂။ ၂၁:၁၇။ ဝတ် ၂၀:၉။ တ ရား ၅:၁၆။ ဟု ဆို ထား ၏။ ^၁၁ သို့ သော် သင် တို့ သည် ‘လူ တစ် ဦး က ဖ ခင်၊ သို့ မ ဟုတ် မိ ခင် အား “အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ သင် တို့ ခံ စား ထိုက် သည့် အ ရာ သည် လှူ ဖွယ် ဝတ္ထု တည်း ဟူ သော ကော် ဘန် ဖြစ် ပါ ပြီ” ဟူ ၍ ပြော လျှင် ရ ၏’ ဟု ဆို လျက်၊ ^၁၂ ထို သူ အား ဖ ခင်၊ သို့ မ ဟုတ် မိ ခင် အ တွက် မည် သည့် အ ရာ ကို မျှ လုပ် ခွင့် မ ပေး ကြ တော့ ပေ။ ^၁၃ ဤ သို့ ဖြင့် သင် တို့ သည် မိ မိ တို့ ဆက် ခံ သော ဓ လေ့ ထုံး တမ်း အား ဖြင့် ဘု ရား သ ခင် ၏ နှုတ် က ပတ် တော် ကို ပယ် ဖျက် ကြ ၏။ ထို ကဲ့ သို့ သော အ မှု အ ရာ များ စွာ တို့ ကို လည်း သင် တို့ ပြု ကြ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၄ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် ကို အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'လူ ထု ပ ရိ သတ် အ ပေါင်း တို့ ကို'။ နောက် တစ် ဖန် ခေါ် ပြီး လျှင် “သင် တို့ အား လုံး ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် ၍ နား လည် ကြ လော့။ ^၁၅ လူ ၏ ပြင် ပ မှ လူ့ အ ထဲ သို့ ဝင် ၍ လူ ကို ညစ် ညူး စေ နိုင် သော အ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု မျှ မ ရှိ။ လူ့ အ တွင်း မှ ထွက် လာ သော အ ရာ များ က သာ လူ ကို ညစ် ညူး စေ ကြ ၏။ ^၁၆ ကြား စ ရာ နား ရှိ သော သူ သည် ကြား ပါ စေ” အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ကြား စ ရာ နား ရှိ သော သူ သည် ကြား ပါ စေ' မ ပါ။ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၇ ကိုယ် တော် သည် လူ ထု ပ ရိ သတ် ထံ မှ ထွက် ခွာ ၍ အိမ် ထဲ သို့ ဝင် တော် မူ သော အ ခါ တ ပည့် တော် တို့ သည် ထို ပုံ ဥ ပ မာ အ ကြောင်း ကို ကိုယ် တော် အား မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၈ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် က “သင် တို့ သည် လည်း ဤ မျှ လောက် အ သိ တ ရား ကင်း မဲ့ လျက် နေ ကြ သ လော။ ပြင် ပ မှ လူ့ အ ထဲ သို့ ဝင် သ မျှ သော အ ရာ သည် လူ ကို မ ညစ် ညူး စေ နိုင် ကြောင်း သင် တို့ မ သိ ကြ သ လော။ ^၁၉ အ ကြောင်း မူ ကား ထို အ ရာ သည် လူ ၏ စိတ် နှ လုံး ထဲ သို့ ဝင် သည် မ ဟုတ်။ ဝမ်း ထဲ သို့ ဝင် ပြီး လျှင် ရေ အိမ် ထဲ သို့ ရောက် သွား ၏” ဟု မိန့် တော် မူ လျက် အ စာ အား လုံး စင် ကြယ် ကြောင်း ဖော် ပြ တော် မူ ၏။ ^၂၀ တစ် ဖန် ကိုယ် တော် က “လူ့ အ တွင်း မှ ထွက် လာ သော အ ရာ သည် လူ ကို ညစ် ညူး စေ ၏။ ^၂၁ အ ကြောင်း မူ ကား မ ကောင်း သော တွေး တော ကြံ စည် မှု များ၊ တ ရား နှင့် မ ညီ မေ ထုန် ပြု ခြင်း၊ ခိုး ယူ ခြင်း၊ လူ သတ် ခြင်း၊ ^၂၂ အိမ် ထောင် ရေး ဖောက် ပြန် မှု ကို ကျူး လွန် ခြင်း၊ လော ဘ လွန် ကျူး ခြင်း၊ ဆိုး ညစ် ခြင်း၊ စဉ်း လဲ ခြင်း၊ ကာ မ ဂုဏ် လိုက် စား ခြင်း၊ မ နာ လို ခြင်း၊ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မ ကောင်း သော မျက် စိ'။ စော် ကား ပြော ဆို ခြင်း၊ မာ န ထောင် လွှား ခြင်း နှင့် မိုက် မဲ ခြင်း တို့ သည် လူ ၏ အ တွင်း သူ ၏ စိတ် နှ လုံး ထဲ မှ ထွက် လာ ကြ ၏။ ^၂၃ ဤ ဆိုး ညစ် သော အ ရာ အား လုံး တို့ သည် အ တွင်း မှ ထွက် လာ ၍ လူ ကို ညစ် ညူး စေ ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၄ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် ထို အ ရပ် မှ ထ ၍ တိုင် ရာ မြို့ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'တိုင် ယာ မြို့ နှင့် ဆီ ဒုန် မြို့'။ နှင့် ဆိုင် သော အ ရပ် ဒေ သ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'နယ် စပ် ဒေ သ'။ သို့ ကြွ တော် မူ ပြီး လျှင် အိမ် တစ် အိမ် သို့ ဝင် တော် မူ ၏။ မည် သူ မျှ မ သိ စေ ရန် အ လို တော် ရှိ သော် လည်း ပုန်း ရှောင် ၍ မ နေ နိုင် ပေ။ ^၂၅ ညစ် ညူး သော နတ် ပူး နေ သည့် သ မီး ငယ် တစ် ယောက် ၏ မိ ခင် သည် ကိုယ် တော် ၏ အ ကြောင်း ကို ကြား လျှင် ချက် ချင်း လာ ၍ ခြေ တော် ရင်း ၌ ပျပ် ဝပ် လျက်၊ ^၂၆ နတ် ဆိုး ကို မိ မိ သ မီး ထဲ မှ နှင် ထုတ် ပေး ပါ ရန် ကိုယ် တော် အား တောင်း ပန် လေ ၏။ ထို အ မျိုး သ မီး သည် ဆီး ရီး ယား ဖို နီး ရှား နယ် သူ၊ ဂ ရိ လူ မျိုး ဖြစ် ၏။ ^၂၇ ကိုယ် တော် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု'။ က လည်း “သား သ မီး တို့ ကို ဦး စွာ ဝ လင် အောင် ကျွေး ပါ ရ စေ။ သား သ မီး တို့ ၏ အ စာ တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'မုန့်'။ ကို ယူ ၍ ခွေး က လေး တို့ အား ချ ပေး ခြင်း သည် မ ကောင်း မ သင့် ပေ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၈ ထို အ မျိုး သ မီး က မူ “သ ခင် ဘု ရား၊ စား ပွဲ အောက် ၌ ရှိ သော ခွေး က လေး များ ပင် လျှင် သား သ မီး တို့ ၏ စား နုပ် စား ပေါက် များ ကို စား ရ ကြ ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၂၉ ကိုယ် တော် က လည်း “ဤ စ ကား ကြောင့် သင် ပြန် လော့။ နတ် ဆိုး သည် သင့် သ မီး ထဲ မှ ထွက် သွား လေ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၀ ထို အ ခါ ထို အ မျိုး သ မီး သည် မိ မိ အိမ် သို့ ပြန် သွား ရာ သ မီး သည် ခု တင် ပေါ် ၌ လဲ လျောင်း နေ ၍ နတ် ဆိုး သည် ထွက် သွား ပြီ ဖြစ် ကြောင်း တွေ့ ရ လေ ၏။

^၃၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် တိုင် ရာ မြို့ နှင့် ဆိုင် သော အ ရပ် ဒေ သ မှ တစ် ဖန် ထွက် ခွာ လျက် ဆီ ဒုန် မြို့ ကို ဖြတ် ကာ ဒေ ကာ ပေါ လိ နယ် နှင့် ဆိုင် သော အ ရပ် ဒေ သ အ လယ် ပိုင်း မှ တစ် ဆင့် ဂါ လိ လဲ ပင် လယ် သို့ ကြွ တော် မူ ၏။ ^၃၂ ထို အ ခါ လူ တို့ သည် နား မ ကြား ၍ ဆွံ့ အ သော သူ တစ် ဦး ကို အ ထံ တော် သို့ ခေါ် ဆောင် လာ ပြီး သူ့ အ ပေါ် လက် တော် တင် ပေး ပါ ရန် ကိုယ် ‌တော် အား တောင်း ပန် ကြ ၏။ ^၃၃ ကိုယ် တော် သည် ထို သူ တစ် ဦး တည်း ကို သာ လူ ထု ပ ရိ သတ် ထဲ မှ ခေါ် သွား ၍ လက် ညှိုး တော် တို့ ကို သူ ၏ နား နှစ် ဖက် ထဲ သို့ သွင်း တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် တံ တွေး ထွေး ၍ သူ ၏ လျှာ ကို တံ တွေး ဖြင့် တို့ တော် မူ ၏။ ^၃၄ ထို့ နောက် မိုး ကောင်း ကင် သို့ မျှော် ကြည့် လျက် သက် ပြင်း ချ ကာ “ဧ ဖ သ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ၎င်း ၏ အ ဓိပ္ပာယ် မှာ “ပွင့် စေ” ဟူ ၍ ဖြစ် ၏။ ^၃၅ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် သူ ၏ နား သည် ပွင့် ၍ သူ ၏ လျှာ ကြော ပြေ လျော့ ကာ သူ သည် ပီ သ စွာ စ ကား ပြော လေ ၏။ ^၃၆ ကိုယ် တော် သည် ဤ အ ကြောင်း ကို မည် သူ့ ကို မျှ မ ပြော ကြ ရန် သူ တို့ အား မိန့် မှာ တော် မူ ၏။ သို့ သော် သူ တို့ ကို ထို သို့ မိန့် မှာ တော် မူ လေ သူ တို့ သည် ပို ၍ ပြော လေ ဖြစ် ၏။ ^၃၇ လူ တို့ သည် အ တိုင်း ထက် အ လွန် အံ့ အား သင့် လျက် “ကိုယ် တော် သည် အ လုံး စုံ တို့ ကို လျောက် ပတ် စွာ ပြု တော် မူ ပြီ။ နား မ ကြား သော သူ ကို ကြား စေ တော် မူ ၍ ဆွံ့ အ သော သူ ကို စ ကား ပြော စေ တော် မူ ၏” ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။

7

¹ Then the Pharisees and some of the scribes gathered together to him, having come from Jerusalem. ² Now when they saw some of his disciples eating bread with defiled, that is unwashed, hands, they found fault. ³ (For the Pharisees and all the Jews don’t eat unless they wash their hands and forearms, holding to the tradition of the elders. ⁴ They don’t eat when they come from the marketplace unless they bathe themselves, and there are many other things which they have received to hold to: washings of cups, pitchers, bronze vessels, and couches.)

⁵ The Pharisees and the scribes asked him, “Why don’t your disciples walk according to the tradition of the elders, but eat their bread with unwashed hands?” ⁶ He answered them, “Well did Isaiah prophesy of you hypocrites, as it is written, ‘This people honors me with their lips, but their heart is far from me. ⁷ They worship me in vain, teaching as doctrines the commandments of men.’ Isaiah 29:13 ⁸ “For you set aside the commandment of God, and hold tightly to the tradition of men—the washing of pitchers and cups, and you do many other such things.” ⁹ He said to them, “Full well do you reject the commandment of God, that you may keep your tradition.

¹⁰ For Moses said, ‘Honor your father and your mother;’ Exodus 20:12; Deuteronomy 5:16 and, ‘He who speaks evil of father or mother, let him be put to death.’ Exodus 21:17; Leviticus 20:9 ¹¹ But you say, ‘If a man tells his father or his mother, “Whatever profit you might have received from me is Corban,” ’ ” Corban is a Hebrew word for an offering devoted to God. that is to say, given to God, ¹² “then you no longer allow him to do anything for his father or his mother, ¹³ making void the word of God by your tradition which you have handed down. You do many things like this.”

¹⁴ He called all the multitude to himself and said to them, “Hear me, all of you, and understand. ¹⁵ There is nothing from outside of the man that going into him can defile him; but the things which proceed out of the man are those that defile the man. ¹⁶ If anyone has ears to hear, let him hear!” NU omits verse 16.

¹⁷ When he had entered into a house away from the multitude, his disciples asked him about the parable. ¹⁸ He said to them, “Are you also without understanding? Don’t you perceive that whatever goes into the man from outside can’t defile him, ¹⁹ because it doesn’t go into his heart, but into his stomach, then into the latrine, making all foods clean?” NU ends Jesus’ direct quote and question after 'latrine', ending the verse with 'Thus he declared all foods clean'. ²⁰ He said, “That which proceeds out of the man, that defiles the man. ²¹ For from within, out of the hearts of men, proceed evil thoughts, adulteries, sexual sins, murders, thefts, ²² covetings, wickedness, deceit, lustful desires, an evil eye, blasphemy, pride, and foolishness. ²³ All these evil things come from within and defile the man.”

²⁴ From there he arose and went away into the borders of Tyre and Sidon. He entered into a house and didn’t want anyone to know it, but he couldn’t escape notice. ²⁵ For a woman whose little daughter had an unclean spirit, having heard of him, came and fell down at his feet. ²⁶ Now the woman was a Greek, a Syrophoenician by race. She begged him that he would cast the demon out of her daughter. ²⁷ But Jesus said to her, “Let the children be filled first, for it is not appropriate to take the children’s bread and throw it to the dogs.” ²⁸ But she answered him, “Yes, Lord. Yet even the dogs under the table eat the children’s crumbs.” ²⁹ He said to her, “For this saying, go your way. The demon has gone out of your daughter.” ³⁰ She went away to her house, and found the child having been laid on the bed, with the demon gone out.

³¹ Again he departed from the borders of Tyre and Sidon, and came to the sea of Galilee through the middle of the region of Decapolis. ³² They brought to him one who was deaf and had an impediment in his speech. They begged him to lay his hand on him. ³³ He took him aside from the multitude privately and put his fingers into his ears; and he spat and touched his tongue. ³⁴ Looking up to heaven, he sighed, and said to him, “Ephphatha!” that is, “Be opened!” ³⁵ Immediately his ears were opened, and the impediment of his tongue was released, and he spoke clearly. ³⁶ He commanded them that they should tell no one, but the more he commanded them, so much the more widely they proclaimed it. ³⁷ They were astonished beyond measure, saying, “He has done all things well. He makes even the deaf hear and the mute speak!”