၁၂

^၁ ထို ကာ လ ၌ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် အ သင်း တော် မှ လူ အ ချို့ တို့ ကို မ တ ရား နှိပ် စက် ရန် ဖမ်း ဆီး ၍၊ ^၂ ‌ယော ဟန် ၏ အစ် ကို ယာ ကုပ် ကို ဓား ဖြင့် ကွပ် မျက် လေ ၏။ ^၃ ထို အ မှု ကို ဂျူး လူ မျိုး တို့ နှစ် သက် ကြ ကြောင်း တွေ့ မြင် လျှင် တစ် ဖန် ထပ် ၍ ပေ တ ရု ကို လည်း ဖမ်း ဆီး ရန် စီ စဉ် လေ ၏။ ထို အ ချိန် သည် တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ တော် အ ချိန် ဖြစ် ၏။ ^၄ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် ပေ တ ရု ကို ဖမ်း ဆီး ၍ ထောင် ထဲ ၌ ထည့် ထား ပြီး လျှင် သူ့ ကို စောင့် ကြပ် ရန် စစ် သား လေး ဦး ဖြင့် ဖွဲ့ ထား သော တပ် ဖွဲ့ လေး ဖွဲ့ ထံ သို့ အပ် နှံ ထား ၏။ သူ သည် ပ သ ခါ ပွဲ တော် လွန် လျှင် ပေ တ ရု ကို လူ ထု ရှေ့ တွင် ထုတ် ဆောင် ရန် ကြံ ရွယ် ထား လေ ၏။ ^၅ ဤ သို့ ဖြင့် ပေ တ ရု သည် ထောင် ထဲ ၌ ထိန်း သိမ်း ထား ခြင်း ခံ ရ ၏။ သို့ ရာ တွင် အ သင်း တော် သည် သူ့ အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ထံ သို့ စိတ် အား ထက် သန် စွာ ဆု တောင်း လျက် နေ ၏။

^၆ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် ပေ တ ရု ကို ထုတ် ဆောင် ရန် ကြံ ရွယ် ထား သည့် နေ့ မ တိုင် မီ ည ၌ ပေ တ ရု သည် သံ ကြိုး နှစ် ချောင်း ဖြင့် ချည် နှောင် ခြင်း ခံ ရ လျက် စစ် သား နှစ် ဦး ကြား တွင် အိပ် ပျော် နေ ၏။ အ စောင့် များ သည် လည်း တံ ခါး ရှေ့ တွင် ထောင် ကို စောင့် ကြပ် နေ ကြ ၏။ ^၇ ထို စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ရုတ် တ ရက် ပေါ် လာ သ ဖြင့် ထောင် ခန်း ထဲ ၌ အ လင်း ရောင် ထွန်း လင်း လေ ၏။ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ပေ တ ရု ၏ နံ ဘေး ကို ပုတ် လျက် သူ့ ကို နှိုး ကာ “မြန် မြန် ထ လော့” ဟု ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ သံ ကြိုး များ သည် သူ ၏ လက် မှ ကျွတ် ကျ သွား လေ ၏။ ^၈ ထို့ နောက် ကောင်း ကင် တ မန် က “ခါး ပန်း စည်း ၍ သင့် ဖိ နပ် ကို စီး လော့” ဟု ဆို သ ဖြင့် သူ သည် ထို အ တိုင်း ပြု လေ ၏။ တစ် ဖန် “သင် ၏ ဝတ် ရုံ ကို ခြုံ ၍ ငါ့ နောက် သို့ လိုက် လော့” ဟု ဆို လေ ရာ၊ ^၉ ပေ တ ရု သည် ထွက် ၍ လိုက် သွား လေ ၏။ သို့ သော် ကောင်း ကင် တ မန် အား ဖြင့် ဖြစ် ပျက် နေ သော အ ရာ သည် အ မှန် တ ကယ် ဖြစ် ကြောင်း မ သိ ဘဲ ရူ ပါ ရုံ ကို မြင် နေ ရ သည် ဟူ ၍ သာ သူ ထင် မှတ် နေ ၏။ ^၁၀ သူ တို့ သည် အ စောင့် ချ ရာ ပ ထ မ နေ ရာ နှင့် ဒု တိ ယ နေ ရာ တို့ ကို ဖြတ် သွား ပြီး လျှင် မြို့ သို့ သွား သည့် သံ တံ ခါး သို့ ရောက် လာ ကြ ၏။ ထို တံ ခါး သည် လည်း သူ တို့ အ တွက် အ လို အ လျောက် ပွင့် သ ဖြင့် သူ တို့ သည် ထွက် ၍ လမ်း ကြား တစ် ခု အ တိုင်း ဆက် သွား ကြ စဉ် ကောင်း ကင် တ မန် သည် ပေ တ ရု ထံ မှ ချက် ချင်း ထွက် ခွာ သွား လေ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ ပေ တ ရု သည် သ တိ ပြန် ဝင် လာ ၍ “သ ခင် ဘု ရား သည် မိ မိ ၏ ကောင်း ကင် တ မန် ကို စေ လွှတ် ပြီး ဟေ ရုဒ် မင်း ၏ လက် မှ လည်း ကောင်း၊ ဂျူး လူ မျိုး တို့ မျှော် မှန်း ထား သော အ ရာ အား လုံး မှ လည်း ကောင်း ငါ့ ကို ကယ် နုတ် တော် မူ သည် ကို ယ ခု ငါ အ မှန် သိ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၂ သူ သည် ဤ သို့ သိ ရှိ ပြီး နောက် မာ ကု ဟု ခေါ် သော ယော ဟန် ၏ မိ ခင် မာ ရိ အိမ် သို့ သွား လေ ၏။ ထို အိမ် တွင် လူ များ စွာ စု ဝေး လျက် ဆု တောင်း နေ ကြ ၏။ ^၁၃ ပေ တ ရု သည် အိမ် အ ဝင် တံ ခါး ကို ခေါက် ရာ ရော ဒေ အ မည် ရှိ အ စေ ခံ မိန်း မ သည် မေး မြန်း ရန် လာ ၍၊ ^၁၄ ပေ တ ရု ၏ အ သံ ကို မှတ် မိ သော အ ခါ ဝမ်း မြောက် သော ကြောင့် တံ ခါး ကို မ ဖွင့် ဘဲ အ ထဲ သို့ ပြေး ဝင် ကာ တံ ခါး ဝ ၌ ပေ တ ရု ရပ် နေ သည် ဟု ပြော ကြား လေ ၏။

^၁၅ လူ တို့ က လည်း “သင် သည် ရူး သွပ် နေ ပြီ” ဟု သူ့ အား ဆို ကြ ၏။ သို့ သော် သူ သည် မိ မိ ပြော သည့် အ တိုင်း အ မှန် ဖြစ် ကြောင်း အ ခိုင် အ မာ ပြော ဆို သော အ ခါ သူ တို့ က “ပေ တ ရု ၏ ကောင်း ကင် တ မန် ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၁၆ သို့ ရာ တွင် ပေ တ ရု သည် တံ ခါး ကို ဆက် ၍ ခေါက် နေ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် တံ ခါး ကို ဖွင့် လိုက် သော အ ခါ ပေ တ ရု ကို မြင် ၍ အံ့ ဩ ငေး မော ကြ ၏။ ^၁၇ ပေ တ ရု သည် သူ တို့ ကို တိတ် ဆိတ် စွာ နေ ကြ ရန် လက် ရိပ် ပြ ပြီး သ ခင် ဘု ရား သည် မိ မိ အား ထောင် ထဲ မှ မည် ကဲ့ သို့ ထုတ် ဆောင် လာ ခဲ့ သည် ကို သူ တို့ အား ပြော ပြ ၏။ ထို့ နောက် “ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ယာ ကုပ် နှင့် ညီ အစ် ကို တို့ အား ပြော ပြ ကြ လော့” ဟု ဆို ပြီး လျှင် အ ခြား အ ရပ် သို့ ထွက် ခွာ သွား လေ ၏။

^၁၈ မိုး လင်း သော အ ခါ ပေ တ ရု မည် သို့ ဖြစ် သွား သ နည်း ဟု စစ် သား များ အ ကြား တွင် အ ကြီး အ ကျယ် ရုတ် ရုတ် သဲ သဲ ဖြစ် လေ ၏။ ^၁၉ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် ပေ တ ရု ကို ကြိုး စား ရှာ ဖွေ သော် လည်း မ တွေ့ သ ဖြင့် အ စောင့် တို့ ကို စစ် ဆေး ၍ သေ ဒဏ် ပေး ရန် အ မိန့် ချ လေ ၏။ ထို့ နောက် ယု ဒ ပြည် မှ ဆီ ဇာ ရီး ယား မြို့ သို့ ဆင်း သွား ၍ ထို မြို့ ၌ နေ လေ ၏။

^၂၀ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် တိုင် ရာ မြို့ သား နှင့် ဆီ ဒုန် မြို့ သား တို့ အ ပေါ် ပြင်း စွာ ဒေါ သ ထွက် သ ဖြင့် သူ တို့ သည် မင်း ကြီး ထံ သို့ တစ် စု တစ် ဝေး တည်း လာ ကြ ၍ မင်း ကြီး ၏ အ တွင်း ဝန် ဗ လတ္တု ကို စည်း ရုံး ကာ ငြိမ်း ချမ်း မှု ရ ရှိ ရန် အ တွက် တောင်း ပန် ကြ ၏။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် သူ တို့ ပြည် သည် မင်း ကြီး ၏ ပြည် မှ အ စား အ စာ ကို ရ ရှိ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၂၁ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် ချိန်း ဆို ထား သော နေ့ ၌ မင်း ဝတ် တန် ဆာ များ ကို ဝတ် ဆင် လျက် ပလ္လင် တော် သို့ မ ဟုတ် 'တ ရား ပလ္လင်'။ ပေါ် တွင် ထိုင် ကာ ထို သူ တို့ အား မိန့် ခွန်း မြွက် ကြား လေ ၏။ ^၂၂ လူ စု လူ ဝေး က လည်း “ဤ အ သံ သည် လူ ၏ အ သံ မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင် ၏ အ သံ ဖြစ် ၏” ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ၏။ ^၂၃ မင်း ကြီး သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို မ ချီး မွမ်း သော ကြောင့် ထို ခ ဏ ချင်း တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် သူ့ ကို ဒဏ် ခတ် သ ဖြင့် သူ သည် ပိုး စား ခံ ရ ၍ အ နိစ္စ ရောက် လေ ၏။

^၂၄ ထို အ ခါ ဘု ရား သ ခင် ၏ နှုတ် က ပတ် တ ရား သည် ပျံ့ နှံ့ လျက် တိုး ပွား လေ ၏။ ^၂၅ ဗာ န ဗ နှင့် ရှော လု တို့ သည် ထောက် ပံ့ ခြင်း အ မှု ကို ပြီး စီး အောင် ဆောင် ရွက် ပြီး နောက် မာ ကု ဟု ခေါ် သော ယော ဟန် ကို မိ မိ တို့ နှင့် အ တူ ခေါ် ဆောင် ၍ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့'။ ပြန် လာ ကြ ၏။

12

¹ Now about that time, King Herod stretched out his hands to oppress some of the assembly. ² He killed James, the brother of John, with the sword. ³ When he saw that it pleased the Jews, he proceeded to seize Peter also. This was during the days of unleavened bread. ⁴ When he had arrested him, he put him in prison and delivered him to four squads of four soldiers each to guard him, intending to bring him out to the people after the Passover. ⁵ Peter therefore was kept in the prison, but constant prayer was made by the assembly to God for him.

⁶ The same night when Herod was about to bring him out, Peter was sleeping between two soldiers, bound with two chains. Guards in front of the door kept the prison. ⁷ And behold, an angel of the Lord stood by him, and a light shone in the cell. He struck Peter on the side and woke him up, saying, “Stand up quickly!” His chains fell off his hands. ⁸ The angel said to him, “Get dressed and put on your sandals.” He did so. He said to him, “Put on your cloak and follow me.” ⁹ And he went out and followed him. He didn’t know that what was being done by the angel was real, but thought he saw a vision. ¹⁰ When they were past the first and the second guard, they came to the iron gate that leads into the city, which opened to them by itself. They went out and went down one street, and immediately the angel departed from him.

¹¹ When Peter had come to himself, he said, “Now I truly know that the Lord has sent out his angel and delivered me out of the hand of Herod, and from everything the Jewish people were expecting.” ¹² Thinking about that, he came to the house of Mary, the mother of John who was called Mark, where many were gathered together and were praying. ¹³ When Peter knocked at the door of the gate, a servant girl named Rhoda came to answer. ¹⁴ When she recognized Peter’s voice, she didn’t open the gate for joy, but ran in and reported that Peter was standing in front of the gate.

¹⁵ They said to her, “You are crazy!” But she insisted that it was so. They said, “It is his angel.” ¹⁶ But Peter continued knocking. When they had opened, they saw him and were amazed. ¹⁷ But he, beckoning to them with his hand to be silent, declared to them how the Lord had brought him out of the prison. He said, “Tell these things to James and to the brothers.” Then he departed and went to another place.

¹⁸ Now as soon as it was day, there was no small stir among the soldiers about what had become of Peter. ¹⁹ When Herod had sought for him and didn’t find him, he examined the guards, then commanded that they should be put to death. He went down from Judea to Caesarea, and stayed there.

²⁰ Now Herod was very angry with the people of Tyre and Sidon. They came with one accord to him and, having made Blastus, the king’s personal aide, their friend, they asked for peace, because their country depended on the king’s country for food. ²¹ On an appointed day, Herod dressed himself in royal clothing, sat on the throne, and gave a speech to them. ²² The people shouted, “The voice of a god, and not of a man!” ²³ Immediately an angel of the Lord struck him, because he didn’t give God the glory. Then he was eaten by worms and died.

²⁴ But the word of God grew and multiplied. ²⁵ Barnabas and Saul returned to TR reads 'from' instead of 'to'  Jerusalem when they had fulfilled their service, also taking with them John who was called Mark.

၁၂

^၁ ထို ကာ လ ၌ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် အ သင်း တော် မှ လူ အ ချို့ တို့ ကို မ တ ရား နှိပ် စက် ရန် ဖမ်း ဆီး ၍၊ ^၂ ‌ယော ဟန် ၏ အစ် ကို ယာ ကုပ် ကို ဓား ဖြင့် ကွပ် မျက် လေ ၏။ ^၃ ထို အ မှု ကို ဂျူး လူ မျိုး တို့ နှစ် သက် ကြ ကြောင်း တွေ့ မြင် လျှင် တစ် ဖန် ထပ် ၍ ပေ တ ရု ကို လည်း ဖမ်း ဆီး ရန် စီ စဉ် လေ ၏။ ထို အ ချိန် သည် တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ တော် အ ချိန် ဖြစ် ၏။ ^၄ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် ပေ တ ရု ကို ဖမ်း ဆီး ၍ ထောင် ထဲ ၌ ထည့် ထား ပြီး လျှင် သူ့ ကို စောင့် ကြပ် ရန် စစ် သား လေး ဦး ဖြင့် ဖွဲ့ ထား သော တပ် ဖွဲ့ လေး ဖွဲ့ ထံ သို့ အပ် နှံ ထား ၏။ သူ သည် ပ သ ခါ ပွဲ တော် လွန် လျှင် ပေ တ ရု ကို လူ ထု ရှေ့ တွင် ထုတ် ဆောင် ရန် ကြံ ရွယ် ထား လေ ၏။ ^၅ ဤ သို့ ဖြင့် ပေ တ ရု သည် ထောင် ထဲ ၌ ထိန်း သိမ်း ထား ခြင်း ခံ ရ ၏။ သို့ ရာ တွင် အ သင်း တော် သည် သူ့ အ တွက် ဘု ရား သ ခင် ထံ သို့ စိတ် အား ထက် သန် စွာ ဆု တောင်း လျက် နေ ၏။

^၆ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် ပေ တ ရု ကို ထုတ် ဆောင် ရန် ကြံ ရွယ် ထား သည့် နေ့ မ တိုင် မီ ည ၌ ပေ တ ရု သည် သံ ကြိုး နှစ် ချောင်း ဖြင့် ချည် နှောင် ခြင်း ခံ ရ လျက် စစ် သား နှစ် ဦး ကြား တွင် အိပ် ပျော် နေ ၏။ အ စောင့် များ သည် လည်း တံ ခါး ရှေ့ တွင် ထောင် ကို စောင့် ကြပ် နေ ကြ ၏။ ^၇ ထို စဉ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ရုတ် တ ရက် ပေါ် လာ သ ဖြင့် ထောင် ခန်း ထဲ ၌ အ လင်း ရောင် ထွန်း လင်း လေ ၏။ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ပေ တ ရု ၏ နံ ဘေး ကို ပုတ် လျက် သူ့ ကို နှိုး ကာ “မြန် မြန် ထ လော့” ဟု ဆို လေ ၏။ ထို အ ခါ သံ ကြိုး များ သည် သူ ၏ လက် မှ ကျွတ် ကျ သွား လေ ၏။ ^၈ ထို့ နောက် ကောင်း ကင် တ မန် က “ခါး ပန်း စည်း ၍ သင့် ဖိ နပ် ကို စီး လော့” ဟု ဆို သ ဖြင့် သူ သည် ထို အ တိုင်း ပြု လေ ၏။ တစ် ဖန် “သင် ၏ ဝတ် ရုံ ကို ခြုံ ၍ ငါ့ နောက် သို့ လိုက် လော့” ဟု ဆို လေ ရာ၊ ^၉ ပေ တ ရု သည် ထွက် ၍ လိုက် သွား လေ ၏။ သို့ သော် ကောင်း ကင် တ မန် အား ဖြင့် ဖြစ် ပျက် နေ သော အ ရာ သည် အ မှန် တ ကယ် ဖြစ် ကြောင်း မ သိ ဘဲ ရူ ပါ ရုံ ကို မြင် နေ ရ သည် ဟူ ၍ သာ သူ ထင် မှတ် နေ ၏။ ^၁၀ သူ တို့ သည် အ စောင့် ချ ရာ ပ ထ မ နေ ရာ နှင့် ဒု တိ ယ နေ ရာ တို့ ကို ဖြတ် သွား ပြီး လျှင် မြို့ သို့ သွား သည့် သံ တံ ခါး သို့ ရောက် လာ ကြ ၏။ ထို တံ ခါး သည် လည်း သူ တို့ အ တွက် အ လို အ လျောက် ပွင့် သ ဖြင့် သူ တို့ သည် ထွက် ၍ လမ်း ကြား တစ် ခု အ တိုင်း ဆက် သွား ကြ စဉ် ကောင်း ကင် တ မန် သည် ပေ တ ရု ထံ မှ ချက် ချင်း ထွက် ခွာ သွား လေ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ ပေ တ ရု သည် သ တိ ပြန် ဝင် လာ ၍ “သ ခင် ဘု ရား သည် မိ မိ ၏ ကောင်း ကင် တ မန် ကို စေ လွှတ် ပြီး ဟေ ရုဒ် မင်း ၏ လက် မှ လည်း ကောင်း၊ ဂျူး လူ မျိုး တို့ မျှော် မှန်း ထား သော အ ရာ အား လုံး မှ လည်း ကောင်း ငါ့ ကို ကယ် နုတ် တော် မူ သည် ကို ယ ခု ငါ အ မှန် သိ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၂ သူ သည် ဤ သို့ သိ ရှိ ပြီး နောက် မာ ကု ဟု ခေါ် သော ယော ဟန် ၏ မိ ခင် မာ ရိ အိမ် သို့ သွား လေ ၏။ ထို အိမ် တွင် လူ များ စွာ စု ဝေး လျက် ဆု တောင်း နေ ကြ ၏။ ^၁၃ ပေ တ ရု သည် အိမ် အ ဝင် တံ ခါး ကို ခေါက် ရာ ရော ဒေ အ မည် ရှိ အ စေ ခံ မိန်း မ သည် မေး မြန်း ရန် လာ ၍၊ ^၁၄ ပေ တ ရု ၏ အ သံ ကို မှတ် မိ သော အ ခါ ဝမ်း မြောက် သော ကြောင့် တံ ခါး ကို မ ဖွင့် ဘဲ အ ထဲ သို့ ပြေး ဝင် ကာ တံ ခါး ဝ ၌ ပေ တ ရု ရပ် နေ သည် ဟု ပြော ကြား လေ ၏။

^၁၅ လူ တို့ က လည်း “သင် သည် ရူး သွပ် နေ ပြီ” ဟု သူ့ အား ဆို ကြ ၏။ သို့ သော် သူ သည် မိ မိ ပြော သည့် အ တိုင်း အ မှန် ဖြစ် ကြောင်း အ ခိုင် အ မာ ပြော ဆို သော အ ခါ သူ တို့ က “ပေ တ ရု ၏ ကောင်း ကင် တ မန် ဖြစ် လိမ့် မည် ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၁၆ သို့ ရာ တွင် ပေ တ ရု သည် တံ ခါး ကို ဆက် ၍ ခေါက် နေ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် တံ ခါး ကို ဖွင့် လိုက် သော အ ခါ ပေ တ ရု ကို မြင် ၍ အံ့ ဩ ငေး မော ကြ ၏။ ^၁၇ ပေ တ ရု သည် သူ တို့ ကို တိတ် ဆိတ် စွာ နေ ကြ ရန် လက် ရိပ် ပြ ပြီး သ ခင် ဘု ရား သည် မိ မိ အား ထောင် ထဲ မှ မည် ကဲ့ သို့ ထုတ် ဆောင် လာ ခဲ့ သည် ကို သူ တို့ အား ပြော ပြ ၏။ ထို့ နောက် “ဤ အ ကြောင်း အ ရာ များ ကို ယာ ကုပ် နှင့် ညီ အစ် ကို တို့ အား ပြော ပြ ကြ လော့” ဟု ဆို ပြီး လျှင် အ ခြား အ ရပ် သို့ ထွက် ခွာ သွား လေ ၏။

^၁၈ မိုး လင်း သော အ ခါ ပေ တ ရု မည် သို့ ဖြစ် သွား သ နည်း ဟု စစ် သား များ အ ကြား တွင် အ ကြီး အ ကျယ် ရုတ် ရုတ် သဲ သဲ ဖြစ် လေ ၏။ ^၁၉ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် ပေ တ ရု ကို ကြိုး စား ရှာ ဖွေ သော် လည်း မ တွေ့ သ ဖြင့် အ စောင့် တို့ ကို စစ် ဆေး ၍ သေ ဒဏ် ပေး ရန် အ မိန့် ချ လေ ၏။ ထို့ နောက် ယု ဒ ပြည် မှ ဆီ ဇာ ရီး ယား မြို့ သို့ ဆင်း သွား ၍ ထို မြို့ ၌ နေ လေ ၏။

^၂၀ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် တိုင် ရာ မြို့ သား နှင့် ဆီ ဒုန် မြို့ သား တို့ အ ပေါ် ပြင်း စွာ ဒေါ သ ထွက် သ ဖြင့် သူ တို့ သည် မင်း ကြီး ထံ သို့ တစ် စု တစ် ဝေး တည်း လာ ကြ ၍ မင်း ကြီး ၏ အ တွင်း ဝန် ဗ လတ္တု ကို စည်း ရုံး ကာ ငြိမ်း ချမ်း မှု ရ ရှိ ရန် အ တွက် တောင်း ပန် ကြ ၏။ အ ဘယ် ကြောင့် ဆို သော် သူ တို့ ပြည် သည် မင်း ကြီး ၏ ပြည် မှ အ စား အ စာ ကို ရ ရှိ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၂၁ ဟေ ရုဒ် မင်း သည် ချိန်း ဆို ထား သော နေ့ ၌ မင်း ဝတ် တန် ဆာ များ ကို ဝတ် ဆင် လျက် ပလ္လင် တော် သို့ မ ဟုတ် 'တ ရား ပလ္လင်'။ ပေါ် တွင် ထိုင် ကာ ထို သူ တို့ အား မိန့် ခွန်း မြွက် ကြား လေ ၏။ ^၂၂ လူ စု လူ ဝေး က လည်း “ဤ အ သံ သည် လူ ၏ အ သံ မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင် ၏ အ သံ ဖြစ် ၏” ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ၏။ ^၂၃ မင်း ကြီး သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ ဘုန်း တော် ကို မ ချီး မွမ်း သော ကြောင့် ထို ခ ဏ ချင်း တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် သူ့ ကို ဒဏ် ခတ် သ ဖြင့် သူ သည် ပိုး စား ခံ ရ ၍ အ နိစ္စ ရောက် လေ ၏။

^၂၄ ထို အ ခါ ဘု ရား သ ခင် ၏ နှုတ် က ပတ် တ ရား သည် ပျံ့ နှံ့ လျက် တိုး ပွား လေ ၏။ ^၂၅ ဗာ န ဗ နှင့် ရှော လု တို့ သည် ထောက် ပံ့ ခြင်း အ မှု ကို ပြီး စီး အောင် ဆောင် ရွက် ပြီး နောက် မာ ကု ဟု ခေါ် သော ယော ဟန် ကို မိ မိ တို့ နှင့် အ တူ ခေါ် ဆောင် ၍ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ မှ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့'။ ပြန် လာ ကြ ၏။

12

¹ Now about that time, King Herod stretched out his hands to oppress some of the assembly. ² He killed James, the brother of John, with the sword. ³ When he saw that it pleased the Jews, he proceeded to seize Peter also. This was during the days of unleavened bread. ⁴ When he had arrested him, he put him in prison and delivered him to four squads of four soldiers each to guard him, intending to bring him out to the people after the Passover. ⁵ Peter therefore was kept in the prison, but constant prayer was made by the assembly to God for him.

⁶ The same night when Herod was about to bring him out, Peter was sleeping between two soldiers, bound with two chains. Guards in front of the door kept the prison. ⁷ And behold, an angel of the Lord stood by him, and a light shone in the cell. He struck Peter on the side and woke him up, saying, “Stand up quickly!” His chains fell off his hands. ⁸ The angel said to him, “Get dressed and put on your sandals.” He did so. He said to him, “Put on your cloak and follow me.” ⁹ And he went out and followed him. He didn’t know that what was being done by the angel was real, but thought he saw a vision. ¹⁰ When they were past the first and the second guard, they came to the iron gate that leads into the city, which opened to them by itself. They went out and went down one street, and immediately the angel departed from him.

¹¹ When Peter had come to himself, he said, “Now I truly know that the Lord has sent out his angel and delivered me out of the hand of Herod, and from everything the Jewish people were expecting.” ¹² Thinking about that, he came to the house of Mary, the mother of John who was called Mark, where many were gathered together and were praying. ¹³ When Peter knocked at the door of the gate, a servant girl named Rhoda came to answer. ¹⁴ When she recognized Peter’s voice, she didn’t open the gate for joy, but ran in and reported that Peter was standing in front of the gate.

¹⁵ They said to her, “You are crazy!” But she insisted that it was so. They said, “It is his angel.” ¹⁶ But Peter continued knocking. When they had opened, they saw him and were amazed. ¹⁷ But he, beckoning to them with his hand to be silent, declared to them how the Lord had brought him out of the prison. He said, “Tell these things to James and to the brothers.” Then he departed and went to another place.

¹⁸ Now as soon as it was day, there was no small stir among the soldiers about what had become of Peter. ¹⁹ When Herod had sought for him and didn’t find him, he examined the guards, then commanded that they should be put to death. He went down from Judea to Caesarea, and stayed there.

²⁰ Now Herod was very angry with the people of Tyre and Sidon. They came with one accord to him and, having made Blastus, the king’s personal aide, their friend, they asked for peace, because their country depended on the king’s country for food. ²¹ On an appointed day, Herod dressed himself in royal clothing, sat on the throne, and gave a speech to them. ²² The people shouted, “The voice of a god, and not of a man!” ²³ Immediately an angel of the Lord struck him, because he didn’t give God the glory. Then he was eaten by worms and died.

²⁴ But the word of God grew and multiplied. ²⁵ Barnabas and Saul returned to TR reads 'from' instead of 'to'  Jerusalem when they had fulfilled their service, also taking with them John who was called Mark.