၁၆

^၁ လေ ဝိ ၏ မြစ်၊ ကော ဟတ် ၏ မြေး၊ ဣ ဇ ဟာ ၏ သား ကော ရ သည် ရု ဗင် ၏ မြေး၊ ဧ လျာ ဘ ၏ သား ဒါ သန် နှင့် အ ဘိ ရံ၊ ပေ လက် ၏ သား ဩ န တို့ ကို ခေါ် ၍၊ ^၂ လူ အ စု အ ဝေး က ရွေး ‌ကောက် တင် မြှောက် ထား သည့် နာ မည် ကျော် စော သော အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု ခေါင်း ဆောင် အ ယောက် နှစ် ရာ့ ငါး ဆယ် တို့ နှင့် အ တူ မော ရှေ အား ဆန့် ကျင် ကြ ၏။ ^၃ ထို သူ တို့ သည် စု ရုံး ၍ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် အား “သင် တို့ တ ရား လွန် နေ ပြီ။ လူ ထု အ ပေါင်း တို့ သည် တစ် ယောက် မ ကျန် သန့် ရှင်း ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း သူ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ အ စု အ ဝေး အ ပေါ် သင် တို့ ကိုယ် သင် တို့ အ ဘယ် ကြောင့် ချီး မြှောက် ရ သ နည်း” ဟု ဆို လေ ၏။

^၄ မော ရှေ သည် ထို စ ကား ကို ကြား သော အ ခါ ပျပ် ဝပ် လျက် နေ လေ ၏။ ^၅ ထို့ နောက် မော ရှေ က ကော ရ နှင့် သူ ၏ အ ပေါင်း ပါ အား လုံး တို့ အား “မည် သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ ဖြစ် သည် ကို လည်း ကောင်း၊ မည် သူ သည် သန့် ရှင်း သော သူ ဖြစ် သည် ကို လည်း ကောင်း၊ မည် သူ သည် ကိုယ် တော် ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် ခွင့် ရ မည် ကို လည်း ကောင်း မ နက် ဖြန် နံ နက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖော် ပြ တော် မူ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် သည် မိ မိ ရွေး ချယ် တော် မူ သော သူ ကို မိ မိ ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် ခွင့် ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ ^၆ ကော ရ နှင့် အ ပေါင်း ပါ အား လုံး တို့၊ ဤ သို့ ပြု ကြ လော့။ သင် တို့ သည် မီး ကျီး ခံ ဗန်း များ ကို ယူ ၍၊ ^၇ မ နက် ဖြန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ထို မီး ကျီး ခံ ဗန်း များ ထဲ သို့ မီး ထည့် ပြီး လျှင် မီး ပေါ် ၌ နံ့ သာ ပေါင်း ကို တင် လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ သော သူ သည် သန့် ရှင်း သော သူ ဖြစ် လိမ့် မည်။ အို လေ ဝိ သား မြေး တို့၊ သင် တို့ တ ရား လွန် နေ ပြီ” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။

^၈ တစ် ဖန် မော ရှေ က ‌ကော ရ အား “လေ ဝိ သား မြေး တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ ^၉ အစ္စ ရေး အ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ အား မိ မိ အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ရန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကိန်း ဝပ် တော် မူ ရာ ဌာ န နှင့် ဆိုင် သော အ မှု ကို ဆောင် ရွက် ရန်၊ လူ ထု တို့ ၏ ရှေ့ ၌ ရပ် လျက် သူ တို့ အ မှု ကို ဆောင် ရွက် ရန် အစ္စ ရေး လူ ထု ထဲ မှ ခွဲ ခြား ထား သည် မှာ သေး ငယ် သော အ မှု လော။ ^၁၀ ကိုယ် တော် သည် သင် နှင့် တ ကွ လေ ဝိ သား မြေး များ ဖြစ် သည့် သင် ၏ အ မျိုး သား ချင်း အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ချဉ်း ကပ် ခွင့် ပေး တော် မူ ၏။ သို့ ရာ တွင် သင် တို့ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ရိုက် အ ရာ ကို ပါ ရှာ ကြံ ကြ သည် တ ကား။ ^၁၁ ထို့ ကြောင့် သင် နှင့် သင် ၏ အ ပေါင်း ပါ အား လုံး တို့ သည် စု ဝေး ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဆန့် ကျင် သော သူ များ ဖြစ် ကြ ၏။ အာ ရုန် သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ် ၍ သင် တို့ သည် သူ့ ကို အ ပြစ် တင် ကြ သ နည်း” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၂ ထို့ နောက် မော ရှေ သည် ဧ လျာ ဘ ၏ သား ဒါ သန် နှင့် အ ဘိ ရံ ကို ဆင့် ခေါ် ၏။ သို့ သော် သူ တို့ က “ငါ တို့ မ လာ။ ^၁၃ ငါ တို့ ကို ဤ တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ သေ စေ ရန် နို့ နှင့် ပျား ရည် စီး သော ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သည် မှာ မ လုံ လောက် ဘဲ ငါ တို့ အ ပေါ် မင်း အ ဖြစ် အုပ် စိုး လို သေး သ လော။ ^၁၄ သင် သည် ငါ တို့ ကို နို့ နှင့် ပျား ရည် စီး သော ပြည် သို့ မ ပို့ ဆောင်၊ အ မွေ အ ဖြစ် လယ် ယာ နှင့် စ ပျစ် ခြံ ကို လည်း ငါ တို့ အား မ ပေး။ ဤ သူ တို့ ၏ မျက် စိ ကို လည်း ဖောက် လို သ လော။ ငါ တို့ မ လာ” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၅ ထို အ ခါ မော ရှေ သည် အ လွန် အ မျက် ထွက် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “ထို သူ တို့ ၏ ဘော ဇဉ် ပူ ဇော် သက္ကာ ကို လှည့် ကြည့် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် သည် သူ တို့ ထံ မှ မြည်း တစ် ကောင် ကို မျှ မ ယူ ခဲ့ ဖူး ပါ။ သူ တို့ ထဲ မှ တစ် စုံ တစ် ယောက် ကို မျှ အန္တ ရာယ် မ ပြု ခဲ့ ဖူး ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။

^၁၆ ထို့ နောက် မော ရှေ က ကော ရ အား “မ နက် ဖြန် သင် နှင့် သင် ၏ အ ပေါင်း ပါ အား လုံး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် သို့ လာ ကြ လော့။ သင် တို့ နှင့် အ တူ အာ ရုန် လည်း ရှိ လိမ့် မည်။ ^၁၇ သင် တို့ သည် မိ မိ ၏ မီး ကျီး ခံ ဗန်း ကို ယူ ၍ နံ့ သာ ပေါင်း ကို ထည့် ရ မည်။ သင် နှင့် အာ ရုန် မှ စ ၍ သင် ၏ အ ပေါင်း ပါ အ ယောက် နှစ် ရာ့ ငါး ဆယ် တို့ သည် မိ မိ ၏ မီး ကျီး ခံ ဗန်း ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် သို့ ယူ ဆောင် လာ ရ မည်” ဟု ဆို ၏။

^၁၈ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် အ သီး သီး မိ မိ ၏ မီး ကျီး ခံ ဗန်း ကို ယူ ၍ မီး ကို ထည့် ပြီး လျှင် မီး ပေါ် ၌ နံ့ သာ ပေါင်း ကို တင် ၏။ ထို့ နောက် မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ နှင့် အ တူ တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် အ ဝင် ဝ ၌ ရပ် နေ ကြ ၏။ ^၁၉ ကော ရ သည် လူ ထု အ ပေါင်း တို့ ကို တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် အ ဝင် ဝ ၌ စု ရုံး စေ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း အ သ ရေ တော် သည် လူ ထု အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ ၌ ထင် ရှား ၍၊

 ^၂၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် အား၊ ^၂၁ “ဤ လူ ထု အ ပေါင်း တို့ နှင့် ခွဲ နေ လော့။ သူ တို့ ကို ယ ခု ချက် ချင်း ငါ ဖျက် ဆီး မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၂ ထို အ ခါ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် သည် ပျပ် ဝပ် လျက် “လူ သား အား လုံး ၏ အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို ပိုင် တော် မူ သော အို ဘု ရား သ ခင်၊ လူ တစ် ယောက် ၏ ပြစ် မှား မှု ကြောင့် လူ ထု အ ပေါင်း ကို အ မျက် ထွက် တော် မူ မည် လော” ဟု လျှောက် ကြ ၏။

^၂၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း မော ရှေ အား၊ ^၂၄ “ကော ရ၊ ဒါ သန်၊ အ ဘိ ရံ တို့ ၏ တဲ နှင့် ဝေး ဝေး နေ ကြ ရန် လူ ထု တို့ အား ဆင့် ဆို လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၅ မော ရှေ သည် လည်း ဒါ သန် နှင့် အ ဘိ ရံ တို့ ထံ သို့ ထ သွား သ ဖြင့် အစ္စ ရေး သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ သည် သူ့ နောက် သို့ လိုက် သွား ကြ ၏။ ^၂၆ မော ရှေ က လူ ထု တို့ အား “ဤ ဆိုး ယုတ် သော သူ တို့ ၏ တဲ များ မှ ဖယ် ခွာ ကြ လော့။ သူ တို့ ပိုင် သော အ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ကို မျှ မ ထိ ကြ နှင့်။ ထိ မိ လျှင် သူ တို့ အ ပြစ် များ ကြောင့် သင် တို့ ပါ ဖျက် ဆီး သုတ် သင် ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆို လျှင်၊ ^၂၇ လူ တို့ သည် ကော ရ၊ ဒါ သန်၊ အ ဘိ ရံ တို့ ၏ တဲ နှင့် ဝေး ဝေး နေ ကြ လေ ၏။ ဒါ သန် နှင့် အ ဘိ ရံ သည် လည်း မိ မိ တို့ ၏ သား မ ယား များ နှင့် က လေး ငယ် များ ပါ ထွက် လာ ၍ တဲ အ ဝင် ဝ ၌ ရပ် နေ ကြ ၏။

^၂၈ မော ရှေ က သူ တို့ အား “ဤ အ မှု အား လုံး ကို ငါ့ စိတ် သ ဘော အ တိုင်း ငါ ပြု သည် မ ဟုတ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ၍ ငါ ပြု ခြင်း ဖြစ် ကြောင်း ဤ နည်း ဖြင့် သင် တို့ သိ ကြ ရ မည်။ ^၂၉ ဤ လူ တို့ သည် လူ တိုင်း သေ သ ကဲ့ သို့ ပင် သေ ရ ကြ လျှင်၊ လူ တိုင်း တွေ့ ကြုံ ရ သ ကဲ့ သို့ ပင် တွေ့ ကြုံ ရ ကြ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ^၃၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မ ဖြစ် ဖူး သေး သော အ မှု ကို ပြု တော် မူ သ ဖြင့် မြေ ကြီး သည် မိ မိ ခံ တွင်း ကို ဖွင့် လျက် သူ တို့ နှင့် သူ တို့ ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို မျို ၍ သူ တို့ သည် အ ရှင် လတ် လတ် မ ရ ဏာ နိုင် ငံ သို့ ဆင်း သွား ရ လျှင် သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ ထီ လေး စား ပြု ခြင်း ဖြစ် ကြောင်း သင် တို့ သိ မြင် ကြ ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၃၁ ထို စ ကား အား လုံး ကို မော ရှေ ပြော ပြီး သည် နှင့် ထို သူ တို့ နင်း ထား သော မြေ သည် အက် ကွဲ လေ ၏။ ^၃၂ မြေ ကြီး သည် မိ မိ ခံ တွင်း ကို ဖွင့် ၍ သူ တို့ နှင့် သူ တို့ ၏ အိမ် သူ အိမ် သား များ၊ ကော ရ နှင့် ဆိုင် သော သူ ရှိ သ မျှ၊ သူ တို့ ၏ ဥစ္စာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို မျို လေ ၏။ ^၃၃ ထို သူ တို့ သည် သူ တို့ ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ နှင့် အ တူ မ ရ ဏာ နိုင် ငံ သို့ အ ရှင် လတ် လတ် ဆင်း သွား ကြ ရ ၏။ မြေ ကြီး သည် ပြန် ပိတ် သွား လေ ၏။ သူ တို့ သည် လူ အ စု အ ဝေး ထဲ မှ ပျောက် ကွယ် သွား လေ ၏။ ^၃၄ ထို သူ တို့ ၏ အော် သံ ကို သူ တို့ ပတ် ပတ် လည် ၌ ရှိ သော အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် ကြား ၍ “ငါ တို့ ကို လည်း မြေ မျို လိမ့် မည်” ဟု ဆို လျက် ထွက် ပြေး ကြ ၏။

^၃၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ လည်း မီး ထွက် လာ ၍ နံ့ သာ ပေါင်း ပူ ဇော် နေ သော လူ အ ယောက် နှစ် ရာ့ ငါး ဆယ် တို့ ကို လောင် ကျွမ်း လေ ၏။

^၃၆ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား၊ ^၃၇ “မီး ကျီး ခံ ဗန်း တို့ သည် သန့် ရှင်း သည် ဖြစ် ၍ အာ ရုန် ၏ သား ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ အား မီး လောင် နေ သော နေ ရာ ထဲ မှ ထို မီး ကျီး ခံ ဗန်း တို့ ကို ထုတ် ယူ မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့။ မီး ခဲ ကို ကား အ ဝေး သို့ သွန် ပစ် စေ လော့။ ^၃၈ အ သက် ဆုံး ရှုံး သွား သော ထို အ ပြစ် သား တို့ ၏ မီး ကျီး ခံ ဗန်း တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ပူ ဇော် ပြီး ဖြစ် ၍ သန့် ရှင်း သော ကြောင့် ယဇ် ပလ္လင် ကို ဖုံး ရန် ၎င်း တို့ ကို အ ပြား ခတ် ရ မည်။ ထို အ ရာ တို့ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အ တွက် အ မှတ် လက္ခ ဏာ အ ဖြစ် ရှိ ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၉ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ သည် လည်း မီး လောင် ခြင်း ခံ ရ သော သူ တို့ ပူ ဇော် သည့် ကြေး နီ မီး ကျီး ခံ ဗန်း တို့ ကို ယူ ၍ ယဇ် ပလ္လင် ကို ဖုံး ရန် အ ပြား ခတ် ကြ ၏။ ^၄၀ ဤ သည် ကား ကော ရ နှင့် သူ ၏ အ ပေါင်း ပါ တို့ ကဲ့ သို့ မ ဖြစ် မည့် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ နံ့ သာ ပေါင်း မီး ရှို့ ဖို့ အာ ရုန် ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် မ ဟုတ် သည့် သာ မန် လူ တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ မ ချဉ်း ကပ် မိ စေ ရန် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အ မှတ် ရ စ ရာ ဖြစ် ၏။

^၄၁ နောက် တစ် နေ့ တွင် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု အ ပေါင်း တို့ က မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် အား “သင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ တို့ ကို သတ် ကြ ပြီ” ဟု အ ပြစ် တင် ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၄၂ ထို သို့ လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် စု ရုံး ၍ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် ကို ဆန့် ကျင် စဉ် တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် ဘက် သို့ လှည့် ကြည့် ရာ မိုး တိမ် သည် တဲ တော် ကို ဖုံး လွှမ်း ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း အ သ ရေ တော် ထင် ရှား သည် ကို မြင် ကြ လေ ၏။

^၄၃ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် သည် လည်း တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် ရှေ့ သို့ လာ ကြ ၏။ ^၄၄ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား၊ ^၄၅ “ဤ လူ ထု ထံ မှ ထွက် သွား လော့။ သူ တို့ ကို ယ ခု ချက် ချင်း ငါ ဖျက် ဆီး ပစ် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် သူ တို့ သည် ပျပ် ဝပ် လျက် နေ ကြ ၏။

^၄၆ ထို့ နောက် မော ရှေ က အာ ရုန် အား “မီး ကျီး ခံ ဗန်း ကို ယူ ၍ ယဇ် ပလ္လင် ပေါ် ရှိ မီး ကို ထို ဗန်း ထဲ သို့ ထည့် ပြီး လျှင် နံ့ သာ ပေါင်း ကို တင် လော့။ လူ ထု ထံ သို့ အ လျင် အ မြန် ယူ သွား ၍ သူ တို့ အ တွက် အ ပြစ် ဖြေ လွှတ် ခြင်း ကို ပြု ပေး လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ အ မျက် တော် ထွက် သ ဖြင့် ဘေး ဒဏ် ကျ ရောက် စ ပြု လေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၄၇ အာ ရုန် လည်း မော ရှေ ပြော သည့် အ တိုင်း ယူ ၍ လူ အ စု အ ဝေး အ လယ် သို့ ပြေး သွား လေ ၏။ ထို အ ချိန် ၌ လူ တို့ အ လယ် တွင် ဘေး ဒဏ် ကျ ရောက် စ ပြု လေ ပြီ။ အာ ရုန် သည် လည်း နံ့ သာ ပေါင်း ကို ပူ ဇော် ၍ လူ တို့ အ တွက် အ ပြစ် ဖြေ လွှတ် ခြင်း ကို ပြု ပြီး၊ ^၄၈ သေ သူ နှင့် ရှင် သူ တို့ ကြား ရပ် နေ ၏။ ဘေး ဒဏ် လည်း ငြိမ်း လေ ၏။

^၄၉ ကော ရ ကြောင့် သေ ဆုံး သူ တို့ အ ပြင် ဘေး ဒဏ် ကြောင့် သေ ဆုံး သူ တစ် သောင်း လေး ထောင့် ခု နစ် ရာ ရှိ ၏။ ^၅၀ ဘေး ဒဏ် ငြိမ်း သော အ ခါ အာ ရုန် သည် မော ရှေ ရှိ ရာ တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် အ ဝင် ဝ သို့ ပြန် လာ ၏။

16

¹ Now Korah, the son of Izhar, the son of Kohath, the son of Levi, with Dathan and Abiram, the sons of Eliab, and On, the son of Peleth, sons of Reuben, took some men. ² They rose up before Moses, with some of the children of Israel, two hundred fifty princes of the congregation, called to the assembly, men of renown. ³ They assembled themselves together against Moses and against Aaron, and said to them, “You take too much on yourself, since all the congregation are holy, everyone of them, and Yahweh is among them! Why do you lift yourselves up above Yahweh’s assembly?”

⁴ When Moses heard it, he fell on his face. ⁵ He said to Korah and to all his company, “In the morning, Yahweh will show who are his, and who is holy, and will cause him to come near to him. Even him whom he shall choose, he will cause to come near to him. ⁶ Do this: have Korah and all his company take censers, ⁷ put fire in them, and put incense on them before Yahweh tomorrow. It shall be that the man whom Yahweh chooses, he shall be holy. You have gone too far, you sons of Levi!”

⁸ Moses said to Korah, “Hear now, you sons of Levi! ⁹ Is it a small thing to you that the God of Israel has separated you from the congregation of Israel, to bring you near to himself, to do the service of Yahweh’s tabernacle, and to stand before the congregation to minister to them; ¹⁰ and that he has brought you near, and all your brothers the sons of Levi with you? Do you seek the priesthood also? ¹¹ Therefore you and all your company have gathered together against Yahweh! What is Aaron that you complain against him?”

¹² Moses sent to call Dathan and Abiram, the sons of Eliab; and they said, “We won’t come up! ¹³ Is it a small thing that you have brought us up out of a land flowing with milk and honey, to kill us in the wilderness, but you must also make yourself a prince over us? ¹⁴ Moreover you haven’t brought us into a land flowing with milk and honey, nor given us inheritance of fields and vineyards. Will you put out the eyes of these men? We won’t come up.”

¹⁵ Moses was very angry, and said to Yahweh, “Don’t respect their offering. I have not taken one donkey from them, neither have I hurt one of them.”

¹⁶ Moses said to Korah, “You and all your company go before Yahweh, you, and they, and Aaron, tomorrow. ¹⁷ Each man take his censer and put incense on it, and each man bring before Yahweh his censer, two hundred fifty censers; you also, and Aaron, each with his censer.”

¹⁸ They each took his censer, and put fire in it, and laid incense on it, and stood at the door of the Tent of Meeting with Moses and Aaron. ¹⁹ Korah assembled all the congregation opposite them to the door of the Tent of Meeting. Yahweh’s glory appeared to all the congregation.

²⁰ Yahweh spoke to Moses and to Aaron, saying, ²¹ “Separate yourselves from among this congregation, that I may consume them in a moment!” ²² They fell on their faces, and said, “God, the God of the spirits of all flesh, shall one man sin, and will you be angry with all the congregation?”

²³ Yahweh spoke to Moses, saying, ²⁴ “Speak to the congregation, saying, ‘Get away from around the tent of Korah, Dathan, and Abiram!’ ” ²⁵ Moses rose up and went to Dathan and Abiram; and the elders of Israel followed him. ²⁶ He spoke to the congregation, saying, “Depart, please, from the tents of these wicked men, and touch nothing of theirs, lest you be consumed in all their sins!” ²⁷ So they went away from the tent of Korah, Dathan, and Abiram, on every side. Dathan and Abiram came out, and stood at the door of their tents with their wives, their sons, and their little ones.

²⁸ Moses said, “Hereby you shall know that Yahweh has sent me to do all these works; for they are not from my own mind. ²⁹ If these men die the common death of all men, or if they experience what all men experience, then Yahweh hasn’t sent me. ³⁰ But if Yahweh makes a new thing, and the ground opens its mouth, and swallows them up with all that belong to them, and they go down alive into Sheol, Sheol is the place of the dead. then you shall understand that these men have despised Yahweh.”

³¹ As he finished speaking all these words, the ground that was under them split apart. ³² The earth opened its mouth and swallowed them up with their households, all of Korah’s men, and all their goods. ³³ So they, and all that belonged to them went down alive into Sheol. Sheol is the place of the dead. The earth closed on them, and they perished from among the assembly. ³⁴ All Israel that were around them fled at their cry; for they said, “Lest the earth swallow us up!”

³⁵ Fire came out from Yahweh, and devoured the two hundred fifty men who offered the incense.

³⁶ Yahweh spoke to Moses, saying, ³⁷ “Speak to Eleazar the son of Aaron the priest, that he take up the censers out of the burning, and scatter the fire away from the camp; for they are holy, ³⁸ even the censers of those who sinned against their own lives. Let them be beaten into plates for a covering of the altar, for they offered them before Yahweh. Therefore they are holy. They shall be a sign to the children of Israel.”

³⁹ Eleazar the priest took the bronze censers which those who were burned had offered; and they beat them out for a covering of the altar, ⁴⁰ to be a memorial to the children of Israel, to the end that no stranger who isn’t of the offspring of Aaron, would come near to burn incense before Yahweh, that he not be as Korah and as his company; as Yahweh spoke to him by Moses.

⁴¹ But on the next day all the congregation of the children of Israel complained against Moses and against Aaron, saying, “You have killed Yahweh’s people!” ⁴² When the congregation was assembled against Moses and against Aaron, they looked toward the Tent of Meeting. Behold, the cloud covered it, and Yahweh’s glory appeared.

⁴³ Moses and Aaron came to the front of the Tent of Meeting. ⁴⁴ Yahweh spoke to Moses, saying, ⁴⁵ “Get away from among this congregation, that I may consume them in a moment!” They fell on their faces.

⁴⁶ Moses said to Aaron, “Take your censer, put fire from the altar in it, lay incense on it, carry it quickly to the congregation, and make atonement for them; for wrath has gone out from Yahweh! The plague has begun.” ⁴⁷ Aaron did as Moses said, and ran into the middle of the assembly. The plague had already begun among the people. He put on the incense, and made atonement for the people. ⁴⁸ He stood between the dead and the living; and the plague was stayed.

⁴⁹ Now those who died by the plague were fourteen thousand seven hundred, in addition to those who died about the matter of Korah. ⁵⁰ Aaron returned to Moses to the door of the Tent of Meeting, and the plague was stopped.

၁၆

^၁ လေ ဝိ ၏ မြစ်၊ ကော ဟတ် ၏ မြေး၊ ဣ ဇ ဟာ ၏ သား ကော ရ သည် ရု ဗင် ၏ မြေး၊ ဧ လျာ ဘ ၏ သား ဒါ သန် နှင့် အ ဘိ ရံ၊ ပေ လက် ၏ သား ဩ န တို့ ကို ခေါ် ၍၊ ^၂ လူ အ စု အ ဝေး က ရွေး ‌ကောက် တင် မြှောက် ထား သည့် နာ မည် ကျော် စော သော အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု ခေါင်း ဆောင် အ ယောက် နှစ် ရာ့ ငါး ဆယ် တို့ နှင့် အ တူ မော ရှေ အား ဆန့် ကျင် ကြ ၏။ ^၃ ထို သူ တို့ သည် စု ရုံး ၍ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် အား “သင် တို့ တ ရား လွန် နေ ပြီ။ လူ ထု အ ပေါင်း တို့ သည် တစ် ယောက် မ ကျန် သန့် ရှင်း ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း သူ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ အ စု အ ဝေး အ ပေါ် သင် တို့ ကိုယ် သင် တို့ အ ဘယ် ကြောင့် ချီး မြှောက် ရ သ နည်း” ဟု ဆို လေ ၏။

^၄ မော ရှေ သည် ထို စ ကား ကို ကြား သော အ ခါ ပျပ် ဝပ် လျက် နေ လေ ၏။ ^၅ ထို့ နောက် မော ရှေ က ကော ရ နှင့် သူ ၏ အ ပေါင်း ပါ အား လုံး တို့ အား “မည် သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ ဖြစ် သည် ကို လည်း ကောင်း၊ မည် သူ သည် သန့် ရှင်း သော သူ ဖြစ် သည် ကို လည်း ကောင်း၊ မည် သူ သည် ကိုယ် တော် ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် ခွင့် ရ မည် ကို လည်း ကောင်း မ နက် ဖြန် နံ နက် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖော် ပြ တော် မူ လိမ့် မည်။ ကိုယ် တော် သည် မိ မိ ရွေး ချယ် တော် မူ သော သူ ကို မိ မိ ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် ခွင့် ပေး တော် မူ လိမ့် မည်။ ^၆ ကော ရ နှင့် အ ပေါင်း ပါ အား လုံး တို့၊ ဤ သို့ ပြု ကြ လော့။ သင် တို့ သည် မီး ကျီး ခံ ဗန်း များ ကို ယူ ၍၊ ^၇ မ နက် ဖြန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ထို မီး ကျီး ခံ ဗန်း များ ထဲ သို့ မီး ထည့် ပြီး လျှင် မီး ပေါ် ၌ နံ့ သာ ပေါင်း ကို တင် လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရွေး ချယ် တော် မူ သော သူ သည် သန့် ရှင်း သော သူ ဖြစ် လိမ့် မည်။ အို လေ ဝိ သား မြေး တို့၊ သင် တို့ တ ရား လွန် နေ ပြီ” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။

^၈ တစ် ဖန် မော ရှေ က ‌ကော ရ အား “လေ ဝိ သား မြေး တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ ^၉ အစ္စ ရေး အ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ အား မိ မိ အ ထံ တော် သို့ ချဉ်း ကပ် ရန်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကိန်း ဝပ် တော် မူ ရာ ဌာ န နှင့် ဆိုင် သော အ မှု ကို ဆောင် ရွက် ရန်၊ လူ ထု တို့ ၏ ရှေ့ ၌ ရပ် လျက် သူ တို့ အ မှု ကို ဆောင် ရွက် ရန် အစ္စ ရေး လူ ထု ထဲ မှ ခွဲ ခြား ထား သည် မှာ သေး ငယ် သော အ မှု လော။ ^၁၀ ကိုယ် တော် သည် သင် နှင့် တ ကွ လေ ဝိ သား မြေး များ ဖြစ် သည့် သင် ၏ အ မျိုး သား ချင်း အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း ချဉ်း ကပ် ခွင့် ပေး တော် မူ ၏။ သို့ ရာ တွင် သင် တို့ သည် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ရိုက် အ ရာ ကို ပါ ရှာ ကြံ ကြ သည် တ ကား။ ^၁၁ ထို့ ကြောင့် သင် နှင့် သင် ၏ အ ပေါင်း ပါ အား လုံး တို့ သည် စု ဝေး ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ဆန့် ကျင် သော သူ များ ဖြစ် ကြ ၏။ အာ ရုန် သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ် ၍ သင် တို့ သည် သူ့ ကို အ ပြစ် တင် ကြ သ နည်း” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၂ ထို့ နောက် မော ရှေ သည် ဧ လျာ ဘ ၏ သား ဒါ သန် နှင့် အ ဘိ ရံ ကို ဆင့် ခေါ် ၏။ သို့ သော် သူ တို့ က “ငါ တို့ မ လာ။ ^၁၃ ငါ တို့ ကို ဤ တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ သေ စေ ရန် နို့ နှင့် ပျား ရည် စီး သော ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ သည် မှာ မ လုံ လောက် ဘဲ ငါ တို့ အ ပေါ် မင်း အ ဖြစ် အုပ် စိုး လို သေး သ လော။ ^၁၄ သင် သည် ငါ တို့ ကို နို့ နှင့် ပျား ရည် စီး သော ပြည် သို့ မ ပို့ ဆောင်၊ အ မွေ အ ဖြစ် လယ် ယာ နှင့် စ ပျစ် ခြံ ကို လည်း ငါ တို့ အား မ ပေး။ ဤ သူ တို့ ၏ မျက် စိ ကို လည်း ဖောက် လို သ လော။ ငါ တို့ မ လာ” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၅ ထို အ ခါ မော ရှေ သည် အ လွန် အ မျက် ထွက် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “ထို သူ တို့ ၏ ဘော ဇဉ် ပူ ဇော် သက္ကာ ကို လှည့် ကြည့် တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် သည် သူ တို့ ထံ မှ မြည်း တစ် ကောင် ကို မျှ မ ယူ ခဲ့ ဖူး ပါ။ သူ တို့ ထဲ မှ တစ် စုံ တစ် ယောက် ကို မျှ အန္တ ရာယ် မ ပြု ခဲ့ ဖူး ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။

^၁၆ ထို့ နောက် မော ရှေ က ကော ရ အား “မ နက် ဖြန် သင် နှင့် သင် ၏ အ ပေါင်း ပါ အား လုံး ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် သို့ လာ ကြ လော့။ သင် တို့ နှင့် အ တူ အာ ရုန် လည်း ရှိ လိမ့် မည်။ ^၁၇ သင် တို့ သည် မိ မိ ၏ မီး ကျီး ခံ ဗန်း ကို ယူ ၍ နံ့ သာ ပေါင်း ကို ထည့် ရ မည်။ သင် နှင့် အာ ရုန် မှ စ ၍ သင် ၏ အ ပေါင်း ပါ အ ယောက် နှစ် ရာ့ ငါး ဆယ် တို့ သည် မိ မိ ၏ မီး ကျီး ခံ ဗန်း ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် သို့ ယူ ဆောင် လာ ရ မည်” ဟု ဆို ၏။

^၁၈ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် အ သီး သီး မိ မိ ၏ မီး ကျီး ခံ ဗန်း ကို ယူ ၍ မီး ကို ထည့် ပြီး လျှင် မီး ပေါ် ၌ နံ့ သာ ပေါင်း ကို တင် ၏။ ထို့ နောက် မော ရှေ၊ အာ ရုန် တို့ နှင့် အ တူ တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် အ ဝင် ဝ ၌ ရပ် နေ ကြ ၏။ ^၁၉ ကော ရ သည် လူ ထု အ ပေါင်း တို့ ကို တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် အ ဝင် ဝ ၌ စု ရုံး စေ ၏။ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း အ သ ရေ တော် သည် လူ ထု အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ ၌ ထင် ရှား ၍၊

 ^၂၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် အား၊ ^၂၁ “ဤ လူ ထု အ ပေါင်း တို့ နှင့် ခွဲ နေ လော့။ သူ တို့ ကို ယ ခု ချက် ချင်း ငါ ဖျက် ဆီး မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၂ ထို အ ခါ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် သည် ပျပ် ဝပ် လျက် “လူ သား အား လုံး ၏ အ သက် ဝိ ညာဉ် ကို ပိုင် တော် မူ သော အို ဘု ရား သ ခင်၊ လူ တစ် ယောက် ၏ ပြစ် မှား မှု ကြောင့် လူ ထု အ ပေါင်း ကို အ မျက် ထွက် တော် မူ မည် လော” ဟု လျှောက် ကြ ၏။

^၂၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း မော ရှေ အား၊ ^၂၄ “ကော ရ၊ ဒါ သန်၊ အ ဘိ ရံ တို့ ၏ တဲ နှင့် ဝေး ဝေး နေ ကြ ရန် လူ ထု တို့ အား ဆင့် ဆို လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၅ မော ရှေ သည် လည်း ဒါ သန် နှင့် အ ဘိ ရံ တို့ ထံ သို့ ထ သွား သ ဖြင့် အစ္စ ရေး သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ သည် သူ့ နောက် သို့ လိုက် သွား ကြ ၏။ ^၂၆ မော ရှေ က လူ ထု တို့ အား “ဤ ဆိုး ယုတ် သော သူ တို့ ၏ တဲ များ မှ ဖယ် ခွာ ကြ လော့။ သူ တို့ ပိုင် သော အ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ကို မျှ မ ထိ ကြ နှင့်။ ထိ မိ လျှင် သူ တို့ အ ပြစ် များ ကြောင့် သင် တို့ ပါ ဖျက် ဆီး သုတ် သင် ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆို လျှင်၊ ^၂၇ လူ တို့ သည် ကော ရ၊ ဒါ သန်၊ အ ဘိ ရံ တို့ ၏ တဲ နှင့် ဝေး ဝေး နေ ကြ လေ ၏။ ဒါ သန် နှင့် အ ဘိ ရံ သည် လည်း မိ မိ တို့ ၏ သား မ ယား များ နှင့် က လေး ငယ် များ ပါ ထွက် လာ ၍ တဲ အ ဝင် ဝ ၌ ရပ် နေ ကြ ၏။

^၂၈ မော ရှေ က သူ တို့ အား “ဤ အ မှု အား လုံး ကို ငါ့ စိတ် သ ဘော အ တိုင်း ငါ ပြု သည် မ ဟုတ်၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ ၍ ငါ ပြု ခြင်း ဖြစ် ကြောင်း ဤ နည်း ဖြင့် သင် တို့ သိ ကြ ရ မည်။ ^၂၉ ဤ လူ တို့ သည် လူ တိုင်း သေ သ ကဲ့ သို့ ပင် သေ ရ ကြ လျှင်၊ လူ တိုင်း တွေ့ ကြုံ ရ သ ကဲ့ သို့ ပင် တွေ့ ကြုံ ရ ကြ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သည် မ ဟုတ်။ ^၃၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မ ဖြစ် ဖူး သေး သော အ မှု ကို ပြု တော် မူ သ ဖြင့် မြေ ကြီး သည် မိ မိ ခံ တွင်း ကို ဖွင့် လျက် သူ တို့ နှင့် သူ တို့ ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို မျို ၍ သူ တို့ သည် အ ရှင် လတ် လတ် မ ရ ဏာ နိုင် ငံ သို့ ဆင်း သွား ရ လျှင် သူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို မ ထီ လေး စား ပြု ခြင်း ဖြစ် ကြောင်း သင် တို့ သိ မြင် ကြ ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၃၁ ထို စ ကား အား လုံး ကို မော ရှေ ပြော ပြီး သည် နှင့် ထို သူ တို့ နင်း ထား သော မြေ သည် အက် ကွဲ လေ ၏။ ^၃၂ မြေ ကြီး သည် မိ မိ ခံ တွင်း ကို ဖွင့် ၍ သူ တို့ နှင့် သူ တို့ ၏ အိမ် သူ အိမ် သား များ၊ ကော ရ နှင့် ဆိုင် သော သူ ရှိ သ မျှ၊ သူ တို့ ၏ ဥစ္စာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို မျို လေ ၏။ ^၃၃ ထို သူ တို့ သည် သူ တို့ ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ နှင့် အ တူ မ ရ ဏာ နိုင် ငံ သို့ အ ရှင် လတ် လတ် ဆင်း သွား ကြ ရ ၏။ မြေ ကြီး သည် ပြန် ပိတ် သွား လေ ၏။ သူ တို့ သည် လူ အ စု အ ဝေး ထဲ မှ ပျောက် ကွယ် သွား လေ ၏။ ^၃၄ ထို သူ တို့ ၏ အော် သံ ကို သူ တို့ ပတ် ပတ် လည် ၌ ရှိ သော အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် ကြား ၍ “ငါ တို့ ကို လည်း မြေ မျို လိမ့် မည်” ဟု ဆို လျက် ထွက် ပြေး ကြ ၏။

^၃၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ လည်း မီး ထွက် လာ ၍ နံ့ သာ ပေါင်း ပူ ဇော် နေ သော လူ အ ယောက် နှစ် ရာ့ ငါး ဆယ် တို့ ကို လောင် ကျွမ်း လေ ၏။

^၃၆ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား၊ ^၃၇ “မီး ကျီး ခံ ဗန်း တို့ သည် သန့် ရှင်း သည် ဖြစ် ၍ အာ ရုန် ၏ သား ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ အား မီး လောင် နေ သော နေ ရာ ထဲ မှ ထို မီး ကျီး ခံ ဗန်း တို့ ကို ထုတ် ယူ မည့် အ ကြောင်း ဆင့် ဆို လော့။ မီး ခဲ ကို ကား အ ဝေး သို့ သွန် ပစ် စေ လော့။ ^၃၈ အ သက် ဆုံး ရှုံး သွား သော ထို အ ပြစ် သား တို့ ၏ မီး ကျီး ခံ ဗန်း တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ပူ ဇော် ပြီး ဖြစ် ၍ သန့် ရှင်း သော ကြောင့် ယဇ် ပလ္လင် ကို ဖုံး ရန် ၎င်း တို့ ကို အ ပြား ခတ် ရ မည်။ ထို အ ရာ တို့ သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အ တွက် အ မှတ် လက္ခ ဏာ အ ဖြစ် ရှိ ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃၉ မော ရှေ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဧ လာ ဇာ သည် လည်း မီး လောင် ခြင်း ခံ ရ သော သူ တို့ ပူ ဇော် သည့် ကြေး နီ မီး ကျီး ခံ ဗန်း တို့ ကို ယူ ၍ ယဇ် ပလ္လင် ကို ဖုံး ရန် အ ပြား ခတ် ကြ ၏။ ^၄၀ ဤ သည် ကား ကော ရ နှင့် သူ ၏ အ ပေါင်း ပါ တို့ ကဲ့ သို့ မ ဖြစ် မည့် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ နံ့ သာ ပေါင်း မီး ရှို့ ဖို့ အာ ရုန် ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် မ ဟုတ် သည့် သာ မန် လူ တစ် စုံ တစ် ယောက် မျှ မ ချဉ်း ကပ် မိ စေ ရန် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အ မှတ် ရ စ ရာ ဖြစ် ၏။

^၄၁ နောက် တစ် နေ့ တွင် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား လူ ထု အ ပေါင်း တို့ က မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် အား “သင် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ လူ တို့ ကို သတ် ကြ ပြီ” ဟု အ ပြစ် တင် ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၄၂ ထို သို့ လူ ထု ပ ရိ သတ် တို့ သည် စု ရုံး ၍ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် ကို ဆန့် ကျင် စဉ် တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် ဘက် သို့ လှည့် ကြည့် ရာ မိုး တိမ် သည် တဲ တော် ကို ဖုံး လွှမ်း ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ဘုန်း အ သ ရေ တော် ထင် ရှား သည် ကို မြင် ကြ လေ ၏။

^၄၃ မော ရှေ နှင့် အာ ရုန် သည် လည်း တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် ရှေ့ သို့ လာ ကြ ၏။ ^၄၄ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က မော ရှေ အား၊ ^၄၅ “ဤ လူ ထု ထံ မှ ထွက် သွား လော့။ သူ တို့ ကို ယ ခု ချက် ချင်း ငါ ဖျက် ဆီး ပစ် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ လျှင် သူ တို့ သည် ပျပ် ဝပ် လျက် နေ ကြ ၏။

^၄၆ ထို့ နောက် မော ရှေ က အာ ရုန် အား “မီး ကျီး ခံ ဗန်း ကို ယူ ၍ ယဇ် ပလ္လင် ပေါ် ရှိ မီး ကို ထို ဗန်း ထဲ သို့ ထည့် ပြီး လျှင် နံ့ သာ ပေါင်း ကို တင် လော့။ လူ ထု ထံ သို့ အ လျင် အ မြန် ယူ သွား ၍ သူ တို့ အ တွက် အ ပြစ် ဖြေ လွှတ် ခြင်း ကို ပြု ပေး လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မှ အ မျက် တော် ထွက် သ ဖြင့် ဘေး ဒဏ် ကျ ရောက် စ ပြု လေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၄၇ အာ ရုန် လည်း မော ရှေ ပြော သည့် အ တိုင်း ယူ ၍ လူ အ စု အ ဝေး အ လယ် သို့ ပြေး သွား လေ ၏။ ထို အ ချိန် ၌ လူ တို့ အ လယ် တွင် ဘေး ဒဏ် ကျ ရောက် စ ပြု လေ ပြီ။ အာ ရုန် သည် လည်း နံ့ သာ ပေါင်း ကို ပူ ဇော် ၍ လူ တို့ အ တွက် အ ပြစ် ဖြေ လွှတ် ခြင်း ကို ပြု ပြီး၊ ^၄၈ သေ သူ နှင့် ရှင် သူ တို့ ကြား ရပ် နေ ၏။ ဘေး ဒဏ် လည်း ငြိမ်း လေ ၏။

^၄၉ ကော ရ ကြောင့် သေ ဆုံး သူ တို့ အ ပြင် ဘေး ဒဏ် ကြောင့် သေ ဆုံး သူ တစ် သောင်း လေး ထောင့် ခု နစ် ရာ ရှိ ၏။ ^၅၀ ဘေး ဒဏ် ငြိမ်း သော အ ခါ အာ ရုန် သည် မော ရှေ ရှိ ရာ တွေ့ ဆုံ စည်း ဝေး ရာ တဲ တော် အ ဝင် ဝ သို့ ပြန် လာ ၏။

16

¹ Now Korah, the son of Izhar, the son of Kohath, the son of Levi, with Dathan and Abiram, the sons of Eliab, and On, the son of Peleth, sons of Reuben, took some men. ² They rose up before Moses, with some of the children of Israel, two hundred fifty princes of the congregation, called to the assembly, men of renown. ³ They assembled themselves together against Moses and against Aaron, and said to them, “You take too much on yourself, since all the congregation are holy, everyone of them, and Yahweh is among them! Why do you lift yourselves up above Yahweh’s assembly?”

⁴ When Moses heard it, he fell on his face. ⁵ He said to Korah and to all his company, “In the morning, Yahweh will show who are his, and who is holy, and will cause him to come near to him. Even him whom he shall choose, he will cause to come near to him. ⁶ Do this: have Korah and all his company take censers, ⁷ put fire in them, and put incense on them before Yahweh tomorrow. It shall be that the man whom Yahweh chooses, he shall be holy. You have gone too far, you sons of Levi!”

⁸ Moses said to Korah, “Hear now, you sons of Levi! ⁹ Is it a small thing to you that the God of Israel has separated you from the congregation of Israel, to bring you near to himself, to do the service of Yahweh’s tabernacle, and to stand before the congregation to minister to them; ¹⁰ and that he has brought you near, and all your brothers the sons of Levi with you? Do you seek the priesthood also? ¹¹ Therefore you and all your company have gathered together against Yahweh! What is Aaron that you complain against him?”

¹² Moses sent to call Dathan and Abiram, the sons of Eliab; and they said, “We won’t come up! ¹³ Is it a small thing that you have brought us up out of a land flowing with milk and honey, to kill us in the wilderness, but you must also make yourself a prince over us? ¹⁴ Moreover you haven’t brought us into a land flowing with milk and honey, nor given us inheritance of fields and vineyards. Will you put out the eyes of these men? We won’t come up.”

¹⁵ Moses was very angry, and said to Yahweh, “Don’t respect their offering. I have not taken one donkey from them, neither have I hurt one of them.”

¹⁶ Moses said to Korah, “You and all your company go before Yahweh, you, and they, and Aaron, tomorrow. ¹⁷ Each man take his censer and put incense on it, and each man bring before Yahweh his censer, two hundred fifty censers; you also, and Aaron, each with his censer.”

¹⁸ They each took his censer, and put fire in it, and laid incense on it, and stood at the door of the Tent of Meeting with Moses and Aaron. ¹⁹ Korah assembled all the congregation opposite them to the door of the Tent of Meeting. Yahweh’s glory appeared to all the congregation.

²⁰ Yahweh spoke to Moses and to Aaron, saying, ²¹ “Separate yourselves from among this congregation, that I may consume them in a moment!” ²² They fell on their faces, and said, “God, the God of the spirits of all flesh, shall one man sin, and will you be angry with all the congregation?”

²³ Yahweh spoke to Moses, saying, ²⁴ “Speak to the congregation, saying, ‘Get away from around the tent of Korah, Dathan, and Abiram!’ ” ²⁵ Moses rose up and went to Dathan and Abiram; and the elders of Israel followed him. ²⁶ He spoke to the congregation, saying, “Depart, please, from the tents of these wicked men, and touch nothing of theirs, lest you be consumed in all their sins!” ²⁷ So they went away from the tent of Korah, Dathan, and Abiram, on every side. Dathan and Abiram came out, and stood at the door of their tents with their wives, their sons, and their little ones.

²⁸ Moses said, “Hereby you shall know that Yahweh has sent me to do all these works; for they are not from my own mind. ²⁹ If these men die the common death of all men, or if they experience what all men experience, then Yahweh hasn’t sent me. ³⁰ But if Yahweh makes a new thing, and the ground opens its mouth, and swallows them up with all that belong to them, and they go down alive into Sheol, Sheol is the place of the dead. then you shall understand that these men have despised Yahweh.”

³¹ As he finished speaking all these words, the ground that was under them split apart. ³² The earth opened its mouth and swallowed them up with their households, all of Korah’s men, and all their goods. ³³ So they, and all that belonged to them went down alive into Sheol. Sheol is the place of the dead. The earth closed on them, and they perished from among the assembly. ³⁴ All Israel that were around them fled at their cry; for they said, “Lest the earth swallow us up!”

³⁵ Fire came out from Yahweh, and devoured the two hundred fifty men who offered the incense.

³⁶ Yahweh spoke to Moses, saying, ³⁷ “Speak to Eleazar the son of Aaron the priest, that he take up the censers out of the burning, and scatter the fire away from the camp; for they are holy, ³⁸ even the censers of those who sinned against their own lives. Let them be beaten into plates for a covering of the altar, for they offered them before Yahweh. Therefore they are holy. They shall be a sign to the children of Israel.”

³⁹ Eleazar the priest took the bronze censers which those who were burned had offered; and they beat them out for a covering of the altar, ⁴⁰ to be a memorial to the children of Israel, to the end that no stranger who isn’t of the offspring of Aaron, would come near to burn incense before Yahweh, that he not be as Korah and as his company; as Yahweh spoke to him by Moses.

⁴¹ But on the next day all the congregation of the children of Israel complained against Moses and against Aaron, saying, “You have killed Yahweh’s people!” ⁴² When the congregation was assembled against Moses and against Aaron, they looked toward the Tent of Meeting. Behold, the cloud covered it, and Yahweh’s glory appeared.

⁴³ Moses and Aaron came to the front of the Tent of Meeting. ⁴⁴ Yahweh spoke to Moses, saying, ⁴⁵ “Get away from among this congregation, that I may consume them in a moment!” They fell on their faces.

⁴⁶ Moses said to Aaron, “Take your censer, put fire from the altar in it, lay incense on it, carry it quickly to the congregation, and make atonement for them; for wrath has gone out from Yahweh! The plague has begun.” ⁴⁷ Aaron did as Moses said, and ran into the middle of the assembly. The plague had already begun among the people. He put on the incense, and made atonement for the people. ⁴⁸ He stood between the dead and the living; and the plague was stayed.

⁴⁹ Now those who died by the plague were fourteen thousand seven hundred, in addition to those who died about the matter of Korah. ⁵⁰ Aaron returned to Moses to the door of the Tent of Meeting, and the plague was stopped.