၄၅

^၁ ထို အ ခါ ယော သပ် သည် မိ မိ အ နား ၌ ရပ် နေ သော သူ အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ တွင် မိ မိ ကိုယ် မိ မိ မ ချုပ် တည်း နိုင် သ ဖြင့် “လူ အား လုံး ကို ငါ ထံ မှ ထွက် သွား စေ လော့” ဟု ဟစ် အော် လေ ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် ယော သပ် သည် မိ မိ ညီ အစ် ကို တို့ အား မိ မိ မည် သူ ဖြစ် ကြောင်း သိ စေ သော အ ခါ သူ့ ထံ ၌ အ ခြား မည် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ^၂ သူ သည် အ သံ ကို လွှင့် ၍ ငို ကြွေး သ ဖြင့် အီ ဂျစ် ပြည် သား တို့ သည် ကြား ကြ ၏။ ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ နန်း တော် သူ နန်း တော် သား တို့ သည် လည်း ကြား ကြ ၏။

^၃ ယော သပ် က သူ ၏ ညီ အစ် ကို တို့ အား “အ ကျွန်ုပ် သည် ယော သပ် ဖြစ် ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖ ခင် အ သက် ရှင် သေး သ လော” ဟု မေး ၏။ သို့ သော် ညီ အစ် ကို တို့ သည် ယော သပ် ရှေ့ ၌ ထိတ် လန့် နေ ကြ သ ဖြင့် သူ့ ကို ပြန် မ ဖြေ နိုင် ကြ။ ^၄ ထို အ ခါ ယော သပ် က ညီ အစ် ကို တို့ အား “အ ကျွန်ုပ် အ နား သို့ လာ ကြ ပါ လော့” ဟု ဆို သ ဖြင့် သူ တို့ သည် အ နား သို့ လာ ကြ ၏။ ယော သပ် က “အ ကျွန်ုပ် သည် အီ ဂျစ် ပြည် သို့ သင် တို့ ရောင်း လိုက် သော သင် တို့ ၏ ညီ ယော သပ် ဖြစ် ပါ ၏။ ^၅ သို့ ရာ တွင် အ ကျွန်ုပ် ကို ဤ အ ရပ် သို့ ရောင်း လိုက် သည့် အ တွက် ဝမ်း မ နည်း ကြ ပါ နှင့်။ ကိုယ့် ကိုယ် ကို အ မျက် မ ထွက် ကြ ပါ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား ဘု ရား သ ခင် သည် လူ တို့ အ သက် ကို စောင် မ ရန် အ တွက် သင် တို့ ထက် အ လျင် အ ကျွန်ုပ် ကို စေ လွှတ် တော် မူ ၏။

^၆ မြေ ကြီး ပေါ် ၌ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး နှစ် နှစ် ဖြစ် ခဲ့ ပြီ။ ထွန် ယက် ခြင်း၊ ရိတ် သိမ်း ခြင်း မ ပြု နိုင် သော နှစ် ငါး နှစ် ရှိ သေး ၏။ ^၇ မြေ ကြီး ပေါ် ၌ သင် တို့ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် စေ ရန် ထိန်း သိမ်း စောင့် ရှောက် မည့် အ ကြောင်း၊ ကြီး စွာ သော ကယ် တင် ခြင်း ဖြင့် သင် တို့ အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ စေ မည့် အ ကြောင်း ဘု ရား သ ခင် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို သင် တို့ ထက် အ လျင် စေ လွှတ် တော် မူ ၏။ ^၈ သို့ ဖြစ် ၍ သင် တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ဤ အ ရပ် သို့ စေ လွှတ် သည် မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင် စေ လွှတ် တော် မူ သည် ဖြစ် ၏။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ အ ဖ အ ရာ ၌ လည်း ကောင်း၊ နန်း တော် သူ နန်း တော် သား အ ပေါင်း တို့ ၏ သ ခင် အ ရာ ၌ လည်း ကောင်း၊ အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ကို အုပ် စိုး သော သူ အ ရာ ၌ လည်း ကောင်း ခန့် ထား တော် မူ ပြီ။

^၉ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖ ခင် ထံ သို့ အ လျင် အ မြန် ပြန် သွား ကြ ၍ ဖ ခင် အား အ ဖေ့ သား ယော သပ် က ‘ဘု ရား သ ခင် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ၏ သ ခင် အ ရာ ၌ ခန့် ထား တော် မူ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ထံ သို့ လာ ပါ လော့။ အ ချိန် မ ဆွဲ နှင့်။ ^၁၀ အ ဖေ သည် ဂေါ ရှင် အ ရပ် ၌ နေ ထိုင် ရ မည်။ အ ဖေ နှင့် တ ကွ အ ဖေ ၏ သား သ မီး များ၊ မြေး များ၊ သိုး ဆိတ် များ၊ နွား အုပ် များ၊ အ ဖေ ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် အ နား တွင် ရှိ ရ မည်။ ^၁၁ ထို အ ရပ် ၌ အ ဖေ့ ကို အ ကျွန်ုပ် ကျွေး မွေး ပြု စု ပါ မည်။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် အ ဖေ မှ စ ၍ အ ဖေ ၏ အိမ် သူ အိမ် သား များ နှင့် အ ဖေ ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ သည် ဆင်း ရဲ ခြင်း သို့ ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး သော နှစ် ငါး နှစ် ရှိ သေး ၏’ ဟူ ၍ မှာ လိုက် ကြောင်း ပြော ကြ လော့။

^၁၂ သင် တို့ အား အ ကျွန်ုပ် ကိုယ် တိုင် ပြော သည် ကို သင် တို့ မျက် မြင်၊ အ ကျွန်ုပ် ညီ ဗင်္ယာ မိန် မျက် မြင် ဖြစ် ၏။ ^၁၃ အီ ဂျစ် ပြည် ၌ အ ကျွန်ုပ် ရ သော ဂုဏ် သ ရေ ရှိ သ မျှ နှင့် သင် တို့ တွေ့ မြင် သော အ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖ ခင် အား ပြော ပြ ရ မည်။ သင် တို့ သည် အ လျင် အ မြန် သွား ၍ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖ ခင် ကို ဤ အ ရပ် သို့ ခေါ် ဆောင် ခဲ့ ရ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၄ ထို့ နောက် ယော သပ် သည် မိ မိ ညီ ဗင်္ယာ မိန် ၏ လည် ပင်း ကို ဖက် ၍ ငို ကြွေး လေ ၏။ ဗင်္ယာ မိန် သည် လည်း ယော သပ် ၏ လည် ပင်း ကို ဖက် ၍ ငို ကြွေး လေ ၏။ ^၁၅ ယော သပ် သည် မိ မိ ၏ အစ် ကို အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း နမ်း ၍ ငို ကြွေး လေ ၏။ ထို့ နောက် မှ သူ ၏ ညီ အစ် ကို တို့ သည် သူ နှင့် စ ကား ပြော ကြ ၏။

^၁၆ “ယော သပ် ၏ ညီ အစ် ကို တို့ ရောက် လာ ကြ ပြီ” ဟု ပြော ဆို ကြ သည် ကို ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ နန်း တော် ၌ သ တင်း ကြား သော အ ခါ ဖာ ရော မင်း ကြီး နှင့် သူ ၏ အ မှု ထမ်း တို့ သည် နှစ် သက် သ ဘော ကျ ကြ ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ ယော သပ် အား ဖာ ရော မင်း ကြီး က “သင် ၏ ညီ အစ် ကို တို့ အား ‘ဤသို့ ပြု ကြ လော့။ သင် တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် တို့ ကို ဝန် တင် ၍ ခါ နာန် ပြည် သို့ ပြန် သွား ကြ လော့။ ^၁၈ သင် တို့ ၏ ဖ ခင် နှင့် သင် တို့ ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို ခေါ် ၍ အ ကျွန်ုပ် ထံ သို့ လာ ကြ လော့။ အီ ဂျစ် ပြည် ရှိ အ ကောင်း ဆုံး သော အ ရာ ကို သင် တို့ အား ငါ ပေး မည်။ ဤ ပြည် ၏ အ ဆီ အ နှစ် ကို စား ရ မည်’ ဟု ပြော လော့။ ^၁၉ ထပ် ၍ သူ တို့ အား “ဤ သို့ ပြု ကြ လော့။ သင် တို့ ၏ က လေး များ၊ မိန်း မ များ အ တွက် အီ ဂျစ် ပြည် မှ လှည်း တို့ ကို သင် တို့ နှင့် အ တူ ယူ သွား ကြ လော့။ သင် တို့ ၏ ဖ ခင် ကို လည်း ခေါ် ဆောင် လာ ခဲ့ ကြ လော့။ ^၂၀ သင် တို့ ပစ္စည်း များ ကို မ နှ မြော နှင့်။ အ‌ ကြောင်း မူ ကား အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ရှိ အ ကောင်း ဆုံး သော အ ရာ သည် သင် တို့ ဥစ္စာ ဖြစ် ၏’ ဟူ ၍ မိန့် မှာ လော့” ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။

^၂၁ အစ္စ ရေး ၏ သား တို့ သည် ထို အ တိုင်း ပြု ကြ ၏။ ယော သပ် သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ အ မိန့် အ တိုင်း သူ တို့ အား လှည်း များ ကို ပေး ၍ လမ်း ခ ရီး အ တွက် စား နပ် ရိက္ခာ ကို ပေး ၏။ ^၂၂ သူ တို့ အား လုံး ကို လဲ စ ရာ အ ဝတ် တစ် စုံ စီ ပေး ၏။ ဗင်္ယာ မိန် ကို မူ ကား ငွေ စ သုံး ရာ နှင့် လဲ စ ရာ အ ဝတ် ငါး စုံ ပေး ၏။ ^၂၃ ထို့ ပြင် မိ မိ ဖ ခင် ထံ သို့ အီ ဂျစ် ပြည် ရှိ အ ကောင်း ဆုံး သော အ ရာ များ ကို တင် ဆောင် သော မြည်း ဆယ် ကောင် ကို လည် ကောင်း၊ အ လာ လမ်း ခ ရီး တွင် ဖ ခင် စား ရန် ဂျုံ စ ပါး၊ မုန့်၊ စား နပ် ရိက္ခာ ကို တင် ဆောင် သော မြည်း မ ဆယ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း ပို့ ပေး လိုက် ၏။ ^၂၄ ထို့‌ နောက် ယော သပ် သည် သူ ၏ ညီ အစ် ကို တို့ ကို လွှတ် လိုက် ၍ သူ တို့ ထွက် သွား သော အ ခါ သူ တို့ အား “လမ်း ခ ရီး ၌ ခိုက် ရန် မ ဖြစ် ကြ နှင့်” ဟု မှာ လိုက် ၏။

^၂၅ သူ တို့ သည် အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် ခွာ ၍ ခါ နာန် ပြည် ရှိ မိ မိ တို့ ဖ ခင် ယာ ကုပ် ထံ သို့ ပြန် ရောက် ကြ သော အ ခါ၊ ^၂၆ သူ တို့ က ဖ ခင် အား “ယော သပ် သည် အ သက် ရှင် လျက် ရှိ သေး ၏။ သူ သည် အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ကို အုပ် စိုး သော သူ ဖြစ် နေ ၏” ဟု ပြော ပြ ကြ ၏။ သို့ သော် ယာ ကုပ် သည် အံ့ ဩ မှင် တက် လျက် သူ တို့ ကို မ ယုံ နိုင် ဘဲ ဖြစ် လေ ၏။ ^၂၇ သူ တို့ သည် ယော သပ် ပြော သော စ ကား အား လုံး ကို ယာ ကုပ် အား ပြော ပြ ကြ သော အ ခါ၊ မိ မိ ကို ခေါ် ဆောင် ရန် အ တွက် ယော သပ် ပေး လိုက် သော လှည်း များ ကို မြင် သော အ ခါ သူ တို့ ၏ ဖ ခင် ယာ ကုပ် သည် ပြန် ၍ သ တိ ဝင် လာ ၏။ ^၂၈ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး က “လုံ လောက် ပြီ။ ငါ့ သား ယော သပ် အ သက် ရှင် သေး ၏။ ငါ မ သေ မီ သူ့ ကို သွား တွေ့ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။

45

¹ Then Joseph couldn’t control himself before all those who stood before him, and he called out, “Cause everyone to go out from me!” No one else stood with him, while Joseph made himself known to his brothers. ² He wept aloud. The Egyptians heard, and the house of Pharaoh heard.

³ Joseph said to his brothers, “I am Joseph! Does my father still live?” His brothers couldn’t answer him; for they were terrified at his presence. ⁴ Joseph said to his brothers, “Come near to me, please.” They came near. He said, “I am Joseph, your brother, whom you sold into Egypt. ⁵ Now don’t be grieved, nor angry with yourselves, that you sold me here, for God sent me before you to preserve life.

⁶ For these two years the famine has been in the land, and there are yet five years, in which there will be no plowing and no harvest. ⁷ God sent me before you to preserve for you a remnant in the earth, and to save you alive by a great deliverance. ⁸ So now it wasn’t you who sent me here, but God, and he has made me a father to Pharaoh, lord of all his house, and ruler over all the land of Egypt.

⁹ Hurry, and go up to my father, and tell him, ‘This is what your son Joseph says, “God has made me lord of all Egypt. Come down to me. Don’t wait. ¹⁰ You shall dwell in the land of Goshen, and you will be near to me, you, your children, your children’s children, your flocks, your herds, and all that you have. ¹¹ There I will provide for you; for there are yet five years of famine; lest you come to poverty, you, and your household, and all that you have.” ’

¹² Behold, your eyes see, and the eyes of my brother Benjamin, that it is my mouth that speaks to you. ¹³ You shall tell my father of all my glory in Egypt, and of all that you have seen. You shall hurry and bring my father down here.” ¹⁴ He fell on his brother Benjamin’s neck and wept, and Benjamin wept on his neck. ¹⁵ He kissed all his brothers, and wept on them. After that his brothers talked with him.

¹⁶ The report of it was heard in Pharaoh’s house, saying, “Joseph’s brothers have come.” It pleased Pharaoh well, and his servants. ¹⁷ Pharaoh said to Joseph, “Tell your brothers, ‘Do this: Load your animals, and go, travel to the land of Canaan. ¹⁸ Take your father and your households, and come to me, and I will give you the good of the land of Egypt, and you will eat the fat of the land.’ ¹⁹ Now you are commanded to do this: Take wagons out of the land of Egypt for your little ones, and for your wives, and bring your father, and come. ²⁰ Also, don’t concern yourselves about your belongings, for the good of all the land of Egypt is yours.”

²¹ The sons of Israel did so. Joseph gave them wagons, according to the commandment of Pharaoh, and gave them provision for the way. ²² He gave each one of them changes of clothing, but to Benjamin he gave three hundred pieces of silver and five changes of clothing. ²³ He sent the following to his father: ten donkeys loaded with the good things of Egypt, and ten female donkeys loaded with grain and bread and provision for his father by the way. ²⁴ So he sent his brothers away, and they departed. He said to them, “See that you don’t quarrel on the way.”

²⁵ They went up out of Egypt, and came into the land of Canaan, to Jacob their father. ²⁶ They told him, saying, “Joseph is still alive, and he is ruler over all the land of Egypt.” His heart fainted, for he didn’t believe them. ²⁷ They told him all the words of Joseph, which he had said to them. When he saw the wagons which Joseph had sent to carry him, the spirit of Jacob, their father, revived. ²⁸ Israel said, “It is enough. Joseph my son is still alive. I will go and see him before I die.”

၄၅

^၁ ထို အ ခါ ယော သပ် သည် မိ မိ အ နား ၌ ရပ် နေ သော သူ အ ပေါင်း တို့ ရှေ့ တွင် မိ မိ ကိုယ် မိ မိ မ ချုပ် တည်း နိုင် သ ဖြင့် “လူ အား လုံး ကို ငါ ထံ မှ ထွက် သွား စေ လော့” ဟု ဟစ် အော် လေ ၏။ ဤ သို့ ဖြင့် ယော သပ် သည် မိ မိ ညီ အစ် ကို တို့ အား မိ မိ မည် သူ ဖြစ် ကြောင်း သိ စေ သော အ ခါ သူ့ ထံ ၌ အ ခြား မည် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ^၂ သူ သည် အ သံ ကို လွှင့် ၍ ငို ကြွေး သ ဖြင့် အီ ဂျစ် ပြည် သား တို့ သည် ကြား ကြ ၏။ ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ နန်း တော် သူ နန်း တော် သား တို့ သည် လည်း ကြား ကြ ၏။

^၃ ယော သပ် က သူ ၏ ညီ အစ် ကို တို့ အား “အ ကျွန်ုပ် သည် ယော သပ် ဖြစ် ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖ ခင် အ သက် ရှင် သေး သ လော” ဟု မေး ၏။ သို့ သော် ညီ အစ် ကို တို့ သည် ယော သပ် ရှေ့ ၌ ထိတ် လန့် နေ ကြ သ ဖြင့် သူ့ ကို ပြန် မ ဖြေ နိုင် ကြ။ ^၄ ထို အ ခါ ယော သပ် က ညီ အစ် ကို တို့ အား “အ ကျွန်ုပ် အ နား သို့ လာ ကြ ပါ လော့” ဟု ဆို သ ဖြင့် သူ တို့ သည် အ နား သို့ လာ ကြ ၏။ ယော သပ် က “အ ကျွန်ုပ် သည် အီ ဂျစ် ပြည် သို့ သင် တို့ ရောင်း လိုက် သော သင် တို့ ၏ ညီ ယော သပ် ဖြစ် ပါ ၏။ ^၅ သို့ ရာ တွင် အ ကျွန်ုပ် ကို ဤ အ ရပ် သို့ ရောင်း လိုက် သည့် အ တွက် ဝမ်း မ နည်း ကြ ပါ နှင့်။ ကိုယ့် ကိုယ် ကို အ မျက် မ ထွက် ကြ ပါ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား ဘု ရား သ ခင် သည် လူ တို့ အ သက် ကို စောင် မ ရန် အ တွက် သင် တို့ ထက် အ လျင် အ ကျွန်ုပ် ကို စေ လွှတ် တော် မူ ၏။

^၆ မြေ ကြီး ပေါ် ၌ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး နှစ် နှစ် ဖြစ် ခဲ့ ပြီ။ ထွန် ယက် ခြင်း၊ ရိတ် သိမ်း ခြင်း မ ပြု နိုင် သော နှစ် ငါး နှစ် ရှိ သေး ၏။ ^၇ မြေ ကြီး ပေါ် ၌ သင် တို့ အ သက် ရှင် ကျန် ရစ် စေ ရန် ထိန်း သိမ်း စောင့် ရှောက် မည့် အ ကြောင်း၊ ကြီး စွာ သော ကယ် တင် ခြင်း ဖြင့် သင် တို့ အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ စေ မည့် အ ကြောင်း ဘု ရား သ ခင် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို သင် တို့ ထက် အ လျင် စေ လွှတ် တော် မူ ၏။ ^၈ သို့ ဖြစ် ၍ သင် တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ဤ အ ရပ် သို့ စေ လွှတ် သည် မ ဟုတ်။ ဘု ရား သ ခင် စေ လွှတ် တော် မူ သည် ဖြစ် ၏။ ကိုယ် တော် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ အ ဖ အ ရာ ၌ လည်း ကောင်း၊ နန်း တော် သူ နန်း တော် သား အ ပေါင်း တို့ ၏ သ ခင် အ ရာ ၌ လည်း ကောင်း၊ အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ကို အုပ် စိုး သော သူ အ ရာ ၌ လည်း ကောင်း ခန့် ထား တော် မူ ပြီ။

^၉ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖ ခင် ထံ သို့ အ လျင် အ မြန် ပြန် သွား ကြ ၍ ဖ ခင် အား အ ဖေ့ သား ယော သပ် က ‘ဘု ရား သ ခင် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ၏ သ ခင် အ ရာ ၌ ခန့် ထား တော် မူ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ထံ သို့ လာ ပါ လော့။ အ ချိန် မ ဆွဲ နှင့်။ ^၁၀ အ ဖေ သည် ဂေါ ရှင် အ ရပ် ၌ နေ ထိုင် ရ မည်။ အ ဖေ နှင့် တ ကွ အ ဖေ ၏ သား သ မီး များ၊ မြေး များ၊ သိုး ဆိတ် များ၊ နွား အုပ် များ၊ အ ဖေ ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် အ နား တွင် ရှိ ရ မည်။ ^၁၁ ထို အ ရပ် ၌ အ ဖေ့ ကို အ ကျွန်ုပ် ကျွေး မွေး ပြု စု ပါ မည်။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် အ ဖေ မှ စ ၍ အ ဖေ ၏ အိမ် သူ အိမ် သား များ နှင့် အ ဖေ ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ သည် ဆင်း ရဲ ခြင်း သို့ ရောက် ကြ လိမ့် မည်။ အ ကြောင်း မူ ကား ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး သော နှစ် ငါး နှစ် ရှိ သေး ၏’ ဟူ ၍ မှာ လိုက် ကြောင်း ပြော ကြ လော့။

^၁၂ သင် တို့ အား အ ကျွန်ုပ် ကိုယ် တိုင် ပြော သည် ကို သင် တို့ မျက် မြင်၊ အ ကျွန်ုပ် ညီ ဗင်္ယာ မိန် မျက် မြင် ဖြစ် ၏။ ^၁၃ အီ ဂျစ် ပြည် ၌ အ ကျွန်ုပ် ရ သော ဂုဏ် သ ရေ ရှိ သ မျှ နှင့် သင် တို့ တွေ့ မြင် သော အ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ ကို အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖ ခင် အား ပြော ပြ ရ မည်။ သင် တို့ သည် အ လျင် အ မြန် သွား ၍ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖ ခင် ကို ဤ အ ရပ် သို့ ခေါ် ဆောင် ခဲ့ ရ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၄ ထို့ နောက် ယော သပ် သည် မိ မိ ညီ ဗင်္ယာ မိန် ၏ လည် ပင်း ကို ဖက် ၍ ငို ကြွေး လေ ၏။ ဗင်္ယာ မိန် သည် လည်း ယော သပ် ၏ လည် ပင်း ကို ဖက် ၍ ငို ကြွေး လေ ၏။ ^၁၅ ယော သပ် သည် မိ မိ ၏ အစ် ကို အ ပေါင်း တို့ ကို လည်း နမ်း ၍ ငို ကြွေး လေ ၏။ ထို့ နောက် မှ သူ ၏ ညီ အစ် ကို တို့ သည် သူ နှင့် စ ကား ပြော ကြ ၏။

^၁၆ “ယော သပ် ၏ ညီ အစ် ကို တို့ ရောက် လာ ကြ ပြီ” ဟု ပြော ဆို ကြ သည် ကို ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ နန်း တော် ၌ သ တင်း ကြား သော အ ခါ ဖာ ရော မင်း ကြီး နှင့် သူ ၏ အ မှု ထမ်း တို့ သည် နှစ် သက် သ ဘော ကျ ကြ ၏။ ^၁၇ ထို အ ခါ ယော သပ် အား ဖာ ရော မင်း ကြီး က “သင် ၏ ညီ အစ် ကို တို့ အား ‘ဤသို့ ပြု ကြ လော့။ သင် တို့ ၏ တိ ရစ္ဆာန် တို့ ကို ဝန် တင် ၍ ခါ နာန် ပြည် သို့ ပြန် သွား ကြ လော့။ ^၁၈ သင် တို့ ၏ ဖ ခင် နှင့် သင် တို့ ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ကို ခေါ် ၍ အ ကျွန်ုပ် ထံ သို့ လာ ကြ လော့။ အီ ဂျစ် ပြည် ရှိ အ ကောင်း ဆုံး သော အ ရာ ကို သင် တို့ အား ငါ ပေး မည်။ ဤ ပြည် ၏ အ ဆီ အ နှစ် ကို စား ရ မည်’ ဟု ပြော လော့။ ^၁၉ ထပ် ၍ သူ တို့ အား “ဤ သို့ ပြု ကြ လော့။ သင် တို့ ၏ က လေး များ၊ မိန်း မ များ အ တွက် အီ ဂျစ် ပြည် မှ လှည်း တို့ ကို သင် တို့ နှင့် အ တူ ယူ သွား ကြ လော့။ သင် တို့ ၏ ဖ ခင် ကို လည်း ခေါ် ဆောင် လာ ခဲ့ ကြ လော့။ ^၂၀ သင် တို့ ပစ္စည်း များ ကို မ နှ မြော နှင့်။ အ‌ ကြောင်း မူ ကား အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ရှိ အ ကောင်း ဆုံး သော အ ရာ သည် သင် တို့ ဥစ္စာ ဖြစ် ၏’ ဟူ ၍ မိန့် မှာ လော့” ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။

^၂၁ အစ္စ ရေး ၏ သား တို့ သည် ထို အ တိုင်း ပြု ကြ ၏။ ယော သပ် သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ အ မိန့် အ တိုင်း သူ တို့ အား လှည်း များ ကို ပေး ၍ လမ်း ခ ရီး အ တွက် စား နပ် ရိက္ခာ ကို ပေး ၏။ ^၂၂ သူ တို့ အား လုံး ကို လဲ စ ရာ အ ဝတ် တစ် စုံ စီ ပေး ၏။ ဗင်္ယာ မိန် ကို မူ ကား ငွေ စ သုံး ရာ နှင့် လဲ စ ရာ အ ဝတ် ငါး စုံ ပေး ၏။ ^၂၃ ထို့ ပြင် မိ မိ ဖ ခင် ထံ သို့ အီ ဂျစ် ပြည် ရှိ အ ကောင်း ဆုံး သော အ ရာ များ ကို တင် ဆောင် သော မြည်း ဆယ် ကောင် ကို လည် ကောင်း၊ အ လာ လမ်း ခ ရီး တွင် ဖ ခင် စား ရန် ဂျုံ စ ပါး၊ မုန့်၊ စား နပ် ရိက္ခာ ကို တင် ဆောင် သော မြည်း မ ဆယ် ကောင် ကို လည်း ကောင်း ပို့ ပေး လိုက် ၏။ ^၂၄ ထို့‌ နောက် ယော သပ် သည် သူ ၏ ညီ အစ် ကို တို့ ကို လွှတ် လိုက် ၍ သူ တို့ ထွက် သွား သော အ ခါ သူ တို့ အား “လမ်း ခ ရီး ၌ ခိုက် ရန် မ ဖြစ် ကြ နှင့်” ဟု မှာ လိုက် ၏။

^၂၅ သူ တို့ သည် အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထွက် ခွာ ၍ ခါ နာန် ပြည် ရှိ မိ မိ တို့ ဖ ခင် ယာ ကုပ် ထံ သို့ ပြန် ရောက် ကြ သော အ ခါ၊ ^၂၆ သူ တို့ က ဖ ခင် အား “ယော သပ် သည် အ သက် ရှင် လျက် ရှိ သေး ၏။ သူ သည် အီ ဂျစ် ပြည် တစ် ပြည် လုံး ကို အုပ် စိုး သော သူ ဖြစ် နေ ၏” ဟု ပြော ပြ ကြ ၏။ သို့ သော် ယာ ကုပ် သည် အံ့ ဩ မှင် တက် လျက် သူ တို့ ကို မ ယုံ နိုင် ဘဲ ဖြစ် လေ ၏။ ^၂၇ သူ တို့ သည် ယော သပ် ပြော သော စ ကား အား လုံး ကို ယာ ကုပ် အား ပြော ပြ ကြ သော အ ခါ၊ မိ မိ ကို ခေါ် ဆောင် ရန် အ တွက် ယော သပ် ပေး လိုက် သော လှည်း များ ကို မြင် သော အ ခါ သူ တို့ ၏ ဖ ခင် ယာ ကုပ် သည် ပြန် ၍ သ တိ ဝင် လာ ၏။ ^၂၈ ထို အ ခါ အစ္စ ရေး က “လုံ လောက် ပြီ။ ငါ့ သား ယော သပ် အ သက် ရှင် သေး ၏။ ငါ မ သေ မီ သူ့ ကို သွား တွေ့ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။

45

¹ Then Joseph couldn’t control himself before all those who stood before him, and he called out, “Cause everyone to go out from me!” No one else stood with him, while Joseph made himself known to his brothers. ² He wept aloud. The Egyptians heard, and the house of Pharaoh heard.

³ Joseph said to his brothers, “I am Joseph! Does my father still live?” His brothers couldn’t answer him; for they were terrified at his presence. ⁴ Joseph said to his brothers, “Come near to me, please.” They came near. He said, “I am Joseph, your brother, whom you sold into Egypt. ⁵ Now don’t be grieved, nor angry with yourselves, that you sold me here, for God sent me before you to preserve life.

⁶ For these two years the famine has been in the land, and there are yet five years, in which there will be no plowing and no harvest. ⁷ God sent me before you to preserve for you a remnant in the earth, and to save you alive by a great deliverance. ⁸ So now it wasn’t you who sent me here, but God, and he has made me a father to Pharaoh, lord of all his house, and ruler over all the land of Egypt.

⁹ Hurry, and go up to my father, and tell him, ‘This is what your son Joseph says, “God has made me lord of all Egypt. Come down to me. Don’t wait. ¹⁰ You shall dwell in the land of Goshen, and you will be near to me, you, your children, your children’s children, your flocks, your herds, and all that you have. ¹¹ There I will provide for you; for there are yet five years of famine; lest you come to poverty, you, and your household, and all that you have.” ’

¹² Behold, your eyes see, and the eyes of my brother Benjamin, that it is my mouth that speaks to you. ¹³ You shall tell my father of all my glory in Egypt, and of all that you have seen. You shall hurry and bring my father down here.” ¹⁴ He fell on his brother Benjamin’s neck and wept, and Benjamin wept on his neck. ¹⁵ He kissed all his brothers, and wept on them. After that his brothers talked with him.

¹⁶ The report of it was heard in Pharaoh’s house, saying, “Joseph’s brothers have come.” It pleased Pharaoh well, and his servants. ¹⁷ Pharaoh said to Joseph, “Tell your brothers, ‘Do this: Load your animals, and go, travel to the land of Canaan. ¹⁸ Take your father and your households, and come to me, and I will give you the good of the land of Egypt, and you will eat the fat of the land.’ ¹⁹ Now you are commanded to do this: Take wagons out of the land of Egypt for your little ones, and for your wives, and bring your father, and come. ²⁰ Also, don’t concern yourselves about your belongings, for the good of all the land of Egypt is yours.”

²¹ The sons of Israel did so. Joseph gave them wagons, according to the commandment of Pharaoh, and gave them provision for the way. ²² He gave each one of them changes of clothing, but to Benjamin he gave three hundred pieces of silver and five changes of clothing. ²³ He sent the following to his father: ten donkeys loaded with the good things of Egypt, and ten female donkeys loaded with grain and bread and provision for his father by the way. ²⁴ So he sent his brothers away, and they departed. He said to them, “See that you don’t quarrel on the way.”

²⁵ They went up out of Egypt, and came into the land of Canaan, to Jacob their father. ²⁶ They told him, saying, “Joseph is still alive, and he is ruler over all the land of Egypt.” His heart fainted, for he didn’t believe them. ²⁷ They told him all the words of Joseph, which he had said to them. When he saw the wagons which Joseph had sent to carry him, the spirit of Jacob, their father, revived. ²⁸ Israel said, “It is enough. Joseph my son is still alive. I will go and see him before I die.”