၂၂

^၁ ဤ အ ရာ များ ဖြစ် ပြီး သည့် နောက် ဘု ရား သ ခင် သည် အာ ဗြ ဟံ ကို စမ်း သပ် တော် မူ ၏။ ကိုယ် တော် က “အာ ဗြ ဟံ” ဟု ခေါ် တော် မူ လျှင် အာ ဗြ ဟံ က “အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ^၂ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် ၏ သား၊ သင် ချစ် သော သင် ၏ တစ် ဦး တည်း သော သား ဣ ဇက် ကို ခေါ် ၍ မော ရိ ပြည် သို့ သွား လော့။ ထို အ ရပ် ၌ သင့် အား ငါ ပြ မည့် တောင် တစ် လုံး ပေါ် တွင် သူ့ ကို မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ ဖြစ် ပူ ဇော် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃ အာ ဗြ ဟံ သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ မြည်း ပေါ် ကုန်း နှီး တင် ပြီး လျှင် သူ ၏ ငယ် သား နှစ် ယောက် နှင့် သူ ၏ သား ဣ ဇက် ကို မိ မိ နှင့် အ တူ ခေါ် ၍ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ တွက် ထင်း ကို ခွဲ ပြီး မှ ထ ၍ မိ မိ အား ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သော အ ရပ် သို့ သွား လေ ၏။ ^၄ သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ အာ ဗြ ဟံ သည် မျှော် ကြည့် ရာ ထို အ ရပ် ကို အ ဝေး မှ မြင် လေ ၏။ ^၅ ထို အ ခါ အာ ဗြ ဟံ က မိ မိ ငယ် သား တို့ အား “သင် တို့ သည် ဤ အ ရပ် တွင် မြည်း နှင့် အ တူ နေ ခဲ့ ကြ လော့။ ငါ နှင့် သူ ငယ် သည် ထို အ ရပ် သို့ သွား ၍ ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် ခြင်း ကို ပြု ပြီး မှ သင် တို့ ထံ သို့ ပြန် လာ မည်” ဟု ဆို ၏။

^၆ အာ ဗြ ဟံ သည် မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ တွက် ထင်း ကို ယူ ၍ မိ မိ သား ဣ ဇက် အား ထမ်း စေ ပြီး လျှင် မိ မိ လက် ၌ မီး နှင့် ဓား ကို ကိုင် ဆောင် လျက် သူ တို့ နှစ် ယောက် အ တူ တူ ဆက် သွား ကြ ၏။ ^၇ ထို အ ခါ ဣ ဇက် က “အ ဖေ” ဟု မိ မိ ဖ ခင် အာ ဗြ ဟံ ကို ခေါ် လျှင် အာ ဗြ ဟံ က “ပြော ပါ ငါ့ သား” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။ ဣ ဇက် က လည်း “ကြည့် ပါ၊ မီး ရှိ ၏။ ထင်း လည်း ရှိ ၏။ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ တွက် သိုး သ ငယ် ကား အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း ဟု မေး လေ ၏။ ^၈ အာ ဗြ ဟံ က လည်း “ငါ့ သား၊ ဘု ရား သ ခင် ကိုယ် တော် တိုင် မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ တွက် သိုး သ ငယ် ကို အ သင့် ပြင် ဆင် တော် မူ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။ သူ တို့ နှစ် ယောက် သည် အ တူ တူ ဆက် သွား ကြ ၏။

^၉ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သော အ ရပ် သို့ ရောက် သော အ ခါ အာ ဗြ ဟံ သည် ထို အ ရပ် တွင် ယဇ် ပလ္လင် ကို တည် ၍ ထင်း များ ကို စီ ပြီး လျှင် မိ မိ သား ဣ ဇက် ကို ချည် နှောင် လျက် ယဇ် ပလ္လင် အ ထက်၊ ထင်း များ ပေါ် တွင် သူ့ ကို တင် လေ ၏။ ^၁၀ ထို့ နောက် အာ ဗြ ဟံ သည် မိ မိ သား ကို သတ် ရန် လက် ကို ဆန့် ၍ ဓား ကို ယူ လေ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် က “အာ ဗြ ဟံ၊ အာ ဗြ ဟံ” ဟု ကောင်း ကင် မှ ခေါ် လျှင် အာ ဗြ ဟံ က “အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ^၁၂ ကောင်း ကင် တ မန် က လည်း “သူ ငယ် အ ပေါ် လက် မ ရောက် စေ နှင့်။ သူ့ ကို ဘာ မျှ မ ပြု နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် သည် သင် ၏ သား၊ သင် ၏ တစ် ဦး တည်း သော သား ကို ပင် ငါ့ အား ပူ ဇော် ရန် မ ငြင်း ဆို ခဲ့ သ ဖြင့် သင် သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ ကြောင်း ယ ခု ငါ သိ ပြီ” ဟု မြွက် ဆို ၏။

^၁၃ အာ ဗြ ဟံ သည် မျှော် ကြည့် လိုက် ရာ ချုံ တော ၌ ဦး ချို ငြိ နေ သော သိုး ထီး တစ် ကောင် ကို မြင် လေ ၏။ ထို အ ခါ အာ ဗြ ဟံ သည် သွား ၍ ထို သိုး ထီး ကို ဖမ်း ယူ ပြီး လျှင် မိ မိ သား အ စား ၎င်း ကို မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ ဖြစ် ပူ ဇော် လေ ၏။​ ^၁၄ ထို အ ရပ် ကို “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သင့် ပြင် ဆင် တော် မူ မည်” မူ ရင်း စ ကား လုံး ၏ အ သံ ထွက် အ ရ ‘‌ယာ ဝေ ယိ ရ (သို့) ယေ ဟော ဝါ ယိ ရ’။ ဟူ သော အ မည် ဖြင့် အာ ဗြ ဟံ ခေါ် သည့် အ တိုင်း ယ နေ့ တိုင် အောင် “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ တောင် ပေါ် ၌ အ သင့် ပြင် ဆင် ထား ပေ လိမ့် မည်” ဟု ဆို လေ့ ရှိ ၏။

^၁၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ကောင်း ကင် မှ နေ ၍ အာ ဗြ ဟံ ကို ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ခေါ် ပြီး လျှင်၊ ^၁၆ “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ မိန့် တော် မူ ချက် မှာ ဤ သို့ တည်း ‘သင် သည် သင် ၏ သား၊ သင် ၏ တစ် ဦး တည်း သော သား ကို ပင် ပူ ဇော် ရန် မ ငြင်း ဆို ဘဲ ဤ အ မှု ကို ပြု ခဲ့ သ ဖြင့် ငါ သည် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် တိုင် တည် ၍ ကျိန် ဆို သည် ကား၊ ^၁၇ ငါ သည် သင့် ကို အ မှန် ပင် ကောင်း ချီး ပေး ၍ သင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် ကို ကောင်း ကင် ကြယ် နှင့် အ မျှ၊ ပင် လယ် ကမ်း ခြေ ရှိ သဲ ပွင့် နှင့် အ မျှ အ လွန် များ ပြား စေ မည်။ ဟေ ဗြဲ ၆:၁၄။ သင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် သည် ရန် သူ တို့ ၏ မြို့ တံ ခါး ကို သိမ်း ပိုက် လိမ့် မည်။ ^၁၈ ကမ္ဘာ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် သင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် အား ဖြင့် ကောင် ချီး မင်္ဂ လာ ခံ စား ရ ကြ လိမ့် မည်။ က ၁၂:၃၊ ၁၈:၁၈၊ ၂၆:၄၊ တ ၃:၂၅၊ “ဂ လ ၃:၈။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် သည် ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် သော ကြောင့် ဖြစ် ၏” ဟု မြွက် ဆို ၏။

^၁၉ ထို့ နောက် အာ ဗြ ဟံ သည် မိ မိ ၏ ငယ် သား တို့ ထံ သို့ ပြန် လာ ၏။ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် ထ ၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် သို့ အ တူ တ ကွ ပြန် လာ ကြ ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် ၌ နေ ထိုင် လေ ၏။

^၂၀ ဤ အ ရာ များ ဖြစ် ပြီး သည့် နောက် တစ် စုံ တစ် ဦး က အာ ဗြ ဟံ အား “ကြည့် ပါ၊ မိ လ ခါ သည် လည်း သင် ၏ ညီ နာ ခေါ် အ တွက် သား များ ကို မွေး ဖွား ပေး လေ ပြီ။ ^၂၁ သူ ၏ သား ဦး မှာ ဥ ဇ၊ ဥ ဇ ၏ ညီ များ မှာ ဗု ဇ၊ အာ ရံ ၏ ဖ ခင် ကေ မွေ လ၊ ^၂၂ ခေ သက်၊ ဟာ ဇော၊ ပိ လ ဒါ ရှ၊ ယိ ဒ လပ် နှင့် ဗေ သွေ လ တို့ ဖြစ် ကြ ၏” ဟု ကြား ပြော လေ ၏။ ^၂၃ (ဗေ သွေ လ သည် ရေ ဗက္ကာ ၏ ဖ ခင် ဖြစ် ၏။) မိ လ ခါ သည် အာ ဗြ ဟံ ၏ ညီ နာ ခေါ် အ တွက် ထို သား ရှစ် ယောက် ကို မွေး ဖွား လေ ၏။ ^၂၄ ရု မာ အ မည် ရှိ သော နာ ခေါ် ၏ နောက် မ ယား သည် လည်း တေ ဘ၊ ဂါ ဟံ၊ သ ဟာ ရှ နှင့် မာ ခါ တို့ ကို မွေး ဖွား လေ ၏။

22

¹ After these things, God tested Abraham, and said to him, “Abraham!” He said, “Here I am.” ² He said, “Now take your son, your only son, Isaac, whom you love, and go into the land of Moriah. Offer him there as a burnt offering on one of the mountains which I will tell you of.”

³ Abraham rose early in the morning, and saddled his donkey; and took two of his young men with him, and Isaac his son. He split the wood for the burnt offering, and rose up, and went to the place of which God had told him. ⁴ On the third day Abraham lifted up his eyes, and saw the place far off. ⁵ Abraham said to his young men, “Stay here with the donkey. The boy and I will go over there. We will worship, and come back to you.”

⁶ Abraham took the wood of the burnt offering and laid it on Isaac his son. He took in his hand the fire and the knife. They both went together. ⁷ Isaac spoke to Abraham his father, and said, “My father?” He said, “Here I am, my son.” He said, “Here is the fire and the wood, but where is the lamb for a burnt offering?” ⁸ Abraham said, “God will provide himself the lamb for a burnt offering, my son.” So they both went together.

⁹ They came to the place which God had told him of. Abraham built the altar there, and laid the wood in order, bound Isaac his son, and laid him on the altar, on the wood. ¹⁰ Abraham stretched out his hand, and took the knife to kill his son.

¹¹ Yahweh’s angel called to him out of the sky, and said, “Abraham, Abraham!” He said, “Here I am.” ¹² He said, “Don’t lay your hand on the boy or do anything to him. For now I know that you fear God, since you have not withheld your son, your only son, from me.”

¹³ Abraham lifted up his eyes, and looked, and saw that behind him was a ram caught in the thicket by his horns. Abraham went and took the ram, and offered him up for a burnt offering instead of his son. ¹⁴ Abraham called the name of that place “Yahweh Will Provide”. or, Yahweh-Jireh, or, Yahweh-Seeing As it is said to this day, “On Yahweh’s mountain, it will be provided.”

¹⁵ Yahweh’s angel called to Abraham a second time out of the sky, ¹⁶ and said, “ ‘I have sworn by myself,’ says Yahweh, ‘because you have done this thing, and have not withheld your son, your only son, ¹⁷ that I will bless you greatly, and I will multiply your offspring greatly like the stars of the heavens, and like the sand which is on the seashore. Your offspring will possess the gate of his enemies. ¹⁸ All the nations of the earth will be blessed by your offspring, because you have obeyed my voice.’ ”

¹⁹ So Abraham returned to his young men, and they rose up and went together to Beersheba. Abraham lived at Beersheba.

²⁰ After these things, Abraham was told, “Behold, Milcah, she also has borne children to your brother Nahor: ²¹ Uz his firstborn, Buz his brother, Kemuel the father of Aram, ²² Chesed, Hazo, Pildash, Jidlaph, and Bethuel.” ²³ Bethuel became the father of Rebekah. These eight Milcah bore to Nahor, Abraham’s brother. ²⁴ His concubine, whose name was Reumah, also bore Tebah, Gaham, Tahash, and Maacah.

၂၂

^၁ ဤ အ ရာ များ ဖြစ် ပြီး သည့် နောက် ဘု ရား သ ခင် သည် အာ ဗြ ဟံ ကို စမ်း သပ် တော် မူ ၏။ ကိုယ် တော် က “အာ ဗြ ဟံ” ဟု ခေါ် တော် မူ လျှင် အာ ဗြ ဟံ က “အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ^၂ ကိုယ် တော် က လည်း “သင် ၏ သား၊ သင် ချစ် သော သင် ၏ တစ် ဦး တည်း သော သား ဣ ဇက် ကို ခေါ် ၍ မော ရိ ပြည် သို့ သွား လော့။ ထို အ ရပ် ၌ သင့် အား ငါ ပြ မည့် တောင် တစ် လုံး ပေါ် တွင် သူ့ ကို မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ ဖြစ် ပူ ဇော် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃ အာ ဗြ ဟံ သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ မြည်း ပေါ် ကုန်း နှီး တင် ပြီး လျှင် သူ ၏ ငယ် သား နှစ် ယောက် နှင့် သူ ၏ သား ဣ ဇက် ကို မိ မိ နှင့် အ တူ ခေါ် ၍ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ တွက် ထင်း ကို ခွဲ ပြီး မှ ထ ၍ မိ မိ အား ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သော အ ရပ် သို့ သွား လေ ၏။ ^၄ သုံး ရက် မြောက် သော နေ့ ၌ အာ ဗြ ဟံ သည် မျှော် ကြည့် ရာ ထို အ ရပ် ကို အ ဝေး မှ မြင် လေ ၏။ ^၅ ထို အ ခါ အာ ဗြ ဟံ က မိ မိ ငယ် သား တို့ အား “သင် တို့ သည် ဤ အ ရပ် တွင် မြည်း နှင့် အ တူ နေ ခဲ့ ကြ လော့။ ငါ နှင့် သူ ငယ် သည် ထို အ ရပ် သို့ သွား ၍ ရှိ ခိုး ကိုး ကွယ် ခြင်း ကို ပြု ပြီး မှ သင် တို့ ထံ သို့ ပြန် လာ မည်” ဟု ဆို ၏။

^၆ အာ ဗြ ဟံ သည် မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ တွက် ထင်း ကို ယူ ၍ မိ မိ သား ဣ ဇက် အား ထမ်း စေ ပြီး လျှင် မိ မိ လက် ၌ မီး နှင့် ဓား ကို ကိုင် ဆောင် လျက် သူ တို့ နှစ် ယောက် အ တူ တူ ဆက် သွား ကြ ၏။ ^၇ ထို အ ခါ ဣ ဇက် က “အ ဖေ” ဟု မိ မိ ဖ ခင် အာ ဗြ ဟံ ကို ခေါ် လျှင် အာ ဗြ ဟံ က “ပြော ပါ ငါ့ သား” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။ ဣ ဇက် က လည်း “ကြည့် ပါ၊ မီး ရှိ ၏။ ထင်း လည်း ရှိ ၏။ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ တွက် သိုး သ ငယ် ကား အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း ဟု မေး လေ ၏။ ^၈ အာ ဗြ ဟံ က လည်း “ငါ့ သား၊ ဘု ရား သ ခင် ကိုယ် တော် တိုင် မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ တွက် သိုး သ ငယ် ကို အ သင့် ပြင် ဆင် တော် မူ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။ သူ တို့ နှစ် ယောက် သည် အ တူ တူ ဆက် သွား ကြ ၏။

^၉ ဘု ရား သ ခင် မိန့် တော် မူ သော အ ရပ် သို့ ရောက် သော အ ခါ အာ ဗြ ဟံ သည် ထို အ ရပ် တွင် ယဇ် ပလ္လင် ကို တည် ၍ ထင်း များ ကို စီ ပြီး လျှင် မိ မိ သား ဣ ဇက် ကို ချည် နှောင် လျက် ယဇ် ပလ္လင် အ ထက်၊ ထင်း များ ပေါ် တွင် သူ့ ကို တင် လေ ၏။ ^၁၀ ထို့ နောက် အာ ဗြ ဟံ သည် မိ မိ သား ကို သတ် ရန် လက် ကို ဆန့် ၍ ဓား ကို ယူ လေ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် က “အာ ဗြ ဟံ၊ အာ ဗြ ဟံ” ဟု ကောင်း ကင် မှ ခေါ် လျှင် အာ ဗြ ဟံ က “အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ ၏” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ^၁၂ ကောင်း ကင် တ မန် က လည်း “သူ ငယ် အ ပေါ် လက် မ ရောက် စေ နှင့်။ သူ့ ကို ဘာ မျှ မ ပြု နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် သည် သင် ၏ သား၊ သင် ၏ တစ် ဦး တည်း သော သား ကို ပင် ငါ့ အား ပူ ဇော် ရန် မ ငြင်း ဆို ခဲ့ သ ဖြင့် သင် သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ ကြောင်း ယ ခု ငါ သိ ပြီ” ဟု မြွက် ဆို ၏။

^၁၃ အာ ဗြ ဟံ သည် မျှော် ကြည့် လိုက် ရာ ချုံ တော ၌ ဦး ချို ငြိ နေ သော သိုး ထီး တစ် ကောင် ကို မြင် လေ ၏။ ထို အ ခါ အာ ဗြ ဟံ သည် သွား ၍ ထို သိုး ထီး ကို ဖမ်း ယူ ပြီး လျှင် မိ မိ သား အ စား ၎င်း ကို မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ ဖြစ် ပူ ဇော် လေ ၏။​ ^၁၄ ထို အ ရပ် ကို “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သင့် ပြင် ဆင် တော် မူ မည်” မူ ရင်း စ ကား လုံး ၏ အ သံ ထွက် အ ရ ‘‌ယာ ဝေ ယိ ရ (သို့) ယေ ဟော ဝါ ယိ ရ’။ ဟူ သော အ မည် ဖြင့် အာ ဗြ ဟံ ခေါ် သည့် အ တိုင်း ယ နေ့ တိုင် အောင် “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ တောင် ပေါ် ၌ အ သင့် ပြင် ဆင် ထား ပေ လိမ့် မည်” ဟု ဆို လေ့ ရှိ ၏။

^၁၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ကောင်း ကင် မှ နေ ၍ အာ ဗြ ဟံ ကို ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ခေါ် ပြီး လျှင်၊ ^၁၆ “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ မိန့် တော် မူ ချက် မှာ ဤ သို့ တည်း ‘သင် သည် သင် ၏ သား၊ သင် ၏ တစ် ဦး တည်း သော သား ကို ပင် ပူ ဇော် ရန် မ ငြင်း ဆို ဘဲ ဤ အ မှု ကို ပြု ခဲ့ သ ဖြင့် ငါ သည် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် တိုင် တည် ၍ ကျိန် ဆို သည် ကား၊ ^၁၇ ငါ သည် သင့် ကို အ မှန် ပင် ကောင်း ချီး ပေး ၍ သင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် ကို ကောင်း ကင် ကြယ် နှင့် အ မျှ၊ ပင် လယ် ကမ်း ခြေ ရှိ သဲ ပွင့် နှင့် အ မျှ အ လွန် များ ပြား စေ မည်။ ဟေ ဗြဲ ၆:၁၄။ သင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် သည် ရန် သူ တို့ ၏ မြို့ တံ ခါး ကို သိမ်း ပိုက် လိမ့် မည်။ ^၁၈ ကမ္ဘာ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် သင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် အား ဖြင့် ကောင် ချီး မင်္ဂ လာ ခံ စား ရ ကြ လိမ့် မည်။ က ၁၂:၃၊ ၁၈:၁၈၊ ၂၆:၄၊ တ ၃:၂၅၊ “ဂ လ ၃:၈။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် သည် ငါ့ စ ကား ကို နား ထောင် သော ကြောင့် ဖြစ် ၏” ဟု မြွက် ဆို ၏။

^၁၉ ထို့ နောက် အာ ဗြ ဟံ သည် မိ မိ ၏ ငယ် သား တို့ ထံ သို့ ပြန် လာ ၏။ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် ထ ၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် သို့ အ တူ တ ကွ ပြန် လာ ကြ ၏။ အာ ဗြ ဟံ သည် ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် ၌ နေ ထိုင် လေ ၏။

^၂၀ ဤ အ ရာ များ ဖြစ် ပြီး သည့် နောက် တစ် စုံ တစ် ဦး က အာ ဗြ ဟံ အား “ကြည့် ပါ၊ မိ လ ခါ သည် လည်း သင် ၏ ညီ နာ ခေါ် အ တွက် သား များ ကို မွေး ဖွား ပေး လေ ပြီ။ ^၂၁ သူ ၏ သား ဦး မှာ ဥ ဇ၊ ဥ ဇ ၏ ညီ များ မှာ ဗု ဇ၊ အာ ရံ ၏ ဖ ခင် ကေ မွေ လ၊ ^၂၂ ခေ သက်၊ ဟာ ဇော၊ ပိ လ ဒါ ရှ၊ ယိ ဒ လပ် နှင့် ဗေ သွေ လ တို့ ဖြစ် ကြ ၏” ဟု ကြား ပြော လေ ၏။ ^၂၃ (ဗေ သွေ လ သည် ရေ ဗက္ကာ ၏ ဖ ခင် ဖြစ် ၏။) မိ လ ခါ သည် အာ ဗြ ဟံ ၏ ညီ နာ ခေါ် အ တွက် ထို သား ရှစ် ယောက် ကို မွေး ဖွား လေ ၏။ ^၂၄ ရု မာ အ မည် ရှိ သော နာ ခေါ် ၏ နောက် မ ယား သည် လည်း တေ ဘ၊ ဂါ ဟံ၊ သ ဟာ ရှ နှင့် မာ ခါ တို့ ကို မွေး ဖွား လေ ၏။

22

¹ After these things, God tested Abraham, and said to him, “Abraham!” He said, “Here I am.” ² He said, “Now take your son, your only son, Isaac, whom you love, and go into the land of Moriah. Offer him there as a burnt offering on one of the mountains which I will tell you of.”

³ Abraham rose early in the morning, and saddled his donkey; and took two of his young men with him, and Isaac his son. He split the wood for the burnt offering, and rose up, and went to the place of which God had told him. ⁴ On the third day Abraham lifted up his eyes, and saw the place far off. ⁵ Abraham said to his young men, “Stay here with the donkey. The boy and I will go over there. We will worship, and come back to you.”

⁶ Abraham took the wood of the burnt offering and laid it on Isaac his son. He took in his hand the fire and the knife. They both went together. ⁷ Isaac spoke to Abraham his father, and said, “My father?” He said, “Here I am, my son.” He said, “Here is the fire and the wood, but where is the lamb for a burnt offering?” ⁸ Abraham said, “God will provide himself the lamb for a burnt offering, my son.” So they both went together.

⁹ They came to the place which God had told him of. Abraham built the altar there, and laid the wood in order, bound Isaac his son, and laid him on the altar, on the wood. ¹⁰ Abraham stretched out his hand, and took the knife to kill his son.

¹¹ Yahweh’s angel called to him out of the sky, and said, “Abraham, Abraham!” He said, “Here I am.” ¹² He said, “Don’t lay your hand on the boy or do anything to him. For now I know that you fear God, since you have not withheld your son, your only son, from me.”

¹³ Abraham lifted up his eyes, and looked, and saw that behind him was a ram caught in the thicket by his horns. Abraham went and took the ram, and offered him up for a burnt offering instead of his son. ¹⁴ Abraham called the name of that place “Yahweh Will Provide”. or, Yahweh-Jireh, or, Yahweh-Seeing As it is said to this day, “On Yahweh’s mountain, it will be provided.”

¹⁵ Yahweh’s angel called to Abraham a second time out of the sky, ¹⁶ and said, “ ‘I have sworn by myself,’ says Yahweh, ‘because you have done this thing, and have not withheld your son, your only son, ¹⁷ that I will bless you greatly, and I will multiply your offspring greatly like the stars of the heavens, and like the sand which is on the seashore. Your offspring will possess the gate of his enemies. ¹⁸ All the nations of the earth will be blessed by your offspring, because you have obeyed my voice.’ ”

¹⁹ So Abraham returned to his young men, and they rose up and went together to Beersheba. Abraham lived at Beersheba.

²⁰ After these things, Abraham was told, “Behold, Milcah, she also has borne children to your brother Nahor: ²¹ Uz his firstborn, Buz his brother, Kemuel the father of Aram, ²² Chesed, Hazo, Pildash, Jidlaph, and Bethuel.” ²³ Bethuel became the father of Rebekah. These eight Milcah bore to Nahor, Abraham’s brother. ²⁴ His concubine, whose name was Reumah, also bore Tebah, Gaham, Tahash, and Maacah.