၂၁

^၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း စာ ရာ ကို အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် က တိ ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း စာ ရာ ၌ ပြု တော် မူ သ ဖြင့်၊ ^၂ စာ ရာ သည် ကိုယ် ဝန် ဆောင် ၍ အာ ဗြ ဟံ အား ဘု ရား သ ခင် က ‌တိ ပေး တော် မူ သော အ ချိန် ၌ အ သက် ကြီး သော အာ ဗြ ဟံ အ တွက် သား တစ် ယောက် ကို မွေး ဖွား လေ ၏။ ^၃ အာ ဗြ ဟံ သည် လည်း မွေး ဖွား လာ သော သား ဖြစ် သည့် မိ မိ အ တွက် စာ ရာ မွေး ဖွား ပေး သော သား ၏ အ မည် ကို ဣ ဇက် ဟု မှည့် ခေါ် လေ ၏။ ^၄ အာ ဗြ ဟံ သည် မိ မိ အား ဘု ရား သ ခင် မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း သား ဣ ဇက် ကို ရှစ် ရက် သား အ ရွယ် ၌ အ ရေ ဖျား လှီး ခြင်း ပေး လေ ၏။ ^၅ သား ဣ ဇက် ကို သူ့ အ တွက် မွေး ဖွား သော အ ခါ အာ ဗြ ဟံ သည် အ သက် တစ် ရာ ရှိ ပြီ ဖြစ် ၏။

^၆ စာ ရာ က လည်း “ငါ ရယ် ရ သော အ ခွင့် ကို ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ ပြီ။ ဤ အ ကြောင်း ကို ကြား သော သူ အား လုံး တို့ သည် လည်း ငါ နှင့် အ တူ ရယ် ကြ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၇ တစ် ဖန် သူ က “စာ ရာ သည် သား သ မီး ကို နို့ တိုက် လိမ့် မည် ဟု အာ ဗြ ဟံ အား မည် သူ ပြော နိုင် သ နည်း။ ယ ခု မူ ကား သူ အ သက် ကြီး သော အ ခါ သား တစ် ယောက် ကို ငါ မွေး ဖွား ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၈ က လေး သည် ကြီး လာ ၍ နို့ ပြတ် လေ ၏။ ဣ ဇက် နို့ ပြတ် သော နေ့ ၌ အာ ဗြ ဟံ သည် ကြီး ကျယ် ခမ်း နား သော စား သောက် ပွဲ ကျင်း ပ လေ ၏။

^၉ အီ ဂျစ် အ မျိုး သ မီး ဟာ ဂ ရ နှင့် အာ ဗြ ဟံ ရ သော သား သည် ဣ ဇက် အား ပြောင် လှောင် သည် ကို စာ ရာ မြင် သော အ ခါ၊ ^၁၀ အာ ဗြ ဟံ အား “ဤ ကျွန် မ နှင့် သူ ၏ သား ကို နှင် ထုတ် ပါ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား ဤ ကျွန် မ ၏ သား သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ သား ဣ ဇက် နှင့် အ တူ အ မွေ ခံ မ ဖြစ် ရ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၁ ထို အ မှု သည် မိ မိ သား နှင့် ပတ် သက် သော ကြောင့် အာ ဗြ ဟံ သည် အ လွန် စိတ် ဒုက္ခ ရောက် လေ ၏။ ^၁၂ သို့ ရာ တွင် ဘု ရား သ ခင် က အာ ဗြ ဟံ အား “ထို သူ ငယ် နှင့် ပတ် သက် ၍ လည်း ကောင်း၊ သင် ၏ ကျွန် မ နှင့် ပတ် သက် ၍ လည်း ကောင်း စိတ် ဒုက္ခ မ ဖြစ် နှင့်။ သင့် အား စာ ရာ ပြော သ မျှ သော စ ကား ကို နား ထောင် လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား ဣ ဇက် မှ ဆင်း သက် သော သူ သည် သင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် ဟူ ၍ ခေါ် ဝေါ် ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ ရော ၉:၇၊ ဟေ ဗြဲ ၁၁:၁၈ ^၁၃ ကျွန် မ ၏ သား သည် လည်း သင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် ဖြစ် သော ကြောင့် ငါ သည် သူ့ ကို လူ မျိုး တစ် မျိုး ဖြစ် စေ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၄ အာ ဗြ ဟံ သည် နံ နက် စော စော ထ ပြီး မုန့် နှင့် သား ရေ ဘူး ကို ယူ ၍ ဟာ ဂ ရ ၏ ပ ခုံး ပေါ် တင် ပေး ၏။ သူ ငယ် ကို လည်း အပ် ပြီး လွှတ် လိုက် လေ ၏။ ဟာ ဂ ရ သည် ထွက် သွား ၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ လှည့် လည် သွား လာ လေ ၏။ ^၁၅ သား ရေ ဘူး ထဲ မှ ရေ ကုန် သော အ ခါ သူ သည် ချုံ တစ် ချုံ အောက် ၌ သူ ငယ် ကို ထား ပြီး လျှင်၊ ^၁၆ “သူ ငယ် သေ သည် ကို ငါ မ မြင် လို” ဟု ဆို လျက် သူ ငယ် ၏ နောက် ဘက်၊ လေး တစ် ပစ် ခန့် အ ကွာ သို့ သွား ၍ ထိုင် လေ ၏။ သူ သည် သူ ငယ် ၏ နောက် ဘက် တွင် ထိုင် လျက် အော် ဟစ် ငို ကြွေး လေ ၏။

^၁၇ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ ငယ် ၏ အ သံ ကို ကြား တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ဘု ရား သ ခင် ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ကောင်း ကင် မှ နေ ၍ ဟာ ဂ ရ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် “ဟာ ဂ ရ၊ သင် ဘာ ဖြစ် သ နည်း။ မ ကြောက် နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ ငယ် ရှိ သည့် နေ ရာ မှ သူ့ အ သံ ကို ဘု ရား သ ခင် ကြား တော် မူ ပြီ။ ^၁၈ ထ လော့။ သူ ငယ် ကို ထူ မ ၍ သူ့ ကို သင် ၏ လက် ဖြင့် ကိုင် ထား လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား ငါ သည် သူ့ ကို ကြီး မြတ် သော လူ မျိုး ဖြစ် စေ မည်” ဟု မြွက် ဆို ၏။ ^၁၉ ဘု ရား သ ခင် သည် ဟာ ဂ ရ ၏ မျက် စိ ကို ပွင့် စေ တော် မူ သ ဖြင့် သူ သည် ရေ တွင်း ကို မြင် လေ ၏။ ထို အ ခါ သူ သည် သွား ၍ သား ရေ ဘူး ကို ရေ ဖြည့် ပြီး လျှင် သူ ငယ် ကို တိုက် လေ ၏။

^၂၀ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ ငယ် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ၏။ သူ သည် ကြီး ပြင်း လာ ၍ တော ကန္တာ ရ ၌ နေ ထိုင် ပြီး လေး သ မား ဖြစ် လာ ၏။ ^၂၁ ဤ သို့ ဖြင့် သူ သည် ပါ ရန် တော ကန္တာ ရ ၌ နေ ထိုင် လေ ၏။ သူ ၏ မိ ခင် သည် အီ ဂျစ် ပြည် မှ မိန်း မ တစ် ယောက် နှင့် သူ့ ကို စုံ ဖက် ပေး ၏။

^၂၂ ထို အ ခါ အ ဘိ မ လက် မင်း ကြီး နှင့် သူ ၏ စစ် သူ ကြီး ဖိ ကော လ သည် အာ ဗြ ဟံ အား “သင် ပြု လေ သ မျှ တို့ ၌ သင် နှင့် အ တူ ဘု ရား သ ခင် ရှိ တော် မူ ၏။ ^၂၃ သို့ ဖြစ် ၍ သင် သည် ငါ မှ စ ၍ ငါ့ သား၊ ငါ့ သား မြေး စဉ် ဆက် တို့ ကို မ လှည့် စား၊ သင့် အား ငါ မေတ္တာ ထား သ ကဲ့ သို့ သင် သည် လည်း ငါ့ အား လည်း ကောင်း၊ သင် တည်း ခို နေ ထိုင် သော ပြည် အား လည်း ကောင်း မေတ္တာ ထား မည် ဟု ယ ခု ဤ နေ ရာ တွင် ဘု ရား သ ခင် ကို တိုင် တည် ၍ ကျိန် ဆို ပါ လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၂၃ အာ ဗြ ဟံ က လည်း “အ ကျွန်ုပ် ကျိန် ဆို ပါ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၅ ထို့ နောက် အာ ဗြ ဟံ သည် အ ဘိ မ လက် မင်း ကြီး ၏ အ စေ အ ပါး များ လု ယူ သော ရေ တွင်း နှင့် ပတ် သက် ၍ အ ဘိ မ လက် မင်း ကြီး ကို ပြစ် တင် ပြော ဆို ၏။ ^၂၆ သို့ သော် အ ဘိ မ လက် မင်း ကြီး က “ဤ အ မှု ကို မည် သူ ပြု သည် ကို ငါ မ သိ။ သင် သည် လည်း ငါ့ ကို မ ပြော။ ငါ သည် လည်း ယ နေ့ တိုင် အောင် မ ကြား” ဟု ဆို ၏။ ^၂၇ အာ ဗြ ဟံ သည် သိုး အုပ်၊ နွား အုပ် ကို ယူ ၍ အ ဘိ မ လက် မင်း ကြီး အား ပေး ပြီး လျှင် သူ တို့ နှစ် ဦး သည် ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ကြ ၏။

^၂၈ ထို့ နောက် အာ ဗြ ဟံ သည် သိုး အုပ် ထဲ မှ သိုး သ ငယ် အ မ ခု နစ် ကောင် ကို သီး သန့် ဖယ် ထား ၏။ ^၂၉ အ ဘိ မ လက် မင်း ကြီး က လည်း “သင် သီး သန့် ဖယ် ထား သော ဤ သိုး မ ငယ် ခု နှစ် ကောင် ကား ဘယ် အ တွက် နည်း” ဟု အာ ဗြ ဟံ အား မေး လျှင်၊ ^၃၀ အာ ဗြ ဟံ က “ဤ ရေ တွင်း ကို အ ကျွန်ုပ် တူး ထား ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် ၏ သက် သေ ဖြစ် စေ ရန် အ တွက် ဤ သိုး သ ငယ် အ မ ခု နစ် ကောင် ကို အ ကျွန်ုပ် ၏ လက် မှ ခံ ယူ ပါ” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၃၁ သူ သည် ထို အ ရပ် ကို ဗေ ရ ရှေ ဘ ’ကျိန် ဆို ခြင်း ရေ တွင်း’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ နှစ် ဦး သည် ထို အ ရပ် ၌ ကျိန် ဆို ကြ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၃၂ သူ တို့ သည် ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် ၌ ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ကြ ပြီး နောက် အ ဘိ မ လက် မင်း ကြီး နှင့် သူ ၏ စစ် သူ ကြီး ဖိ ကော လ သည် ထ ၍ ပါ လက် စ တိုင်း ပြည် သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။

^၃၃ ထို အ ခါ အာ ဗြ ဟံ သည် ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် ၌ ဧ ရှာ လ ပင် ကို စိုက် ၍ အ စဉ် မြဲ တည် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ကို ထို အ ရပ် ၌ ခေါ် ဆို ပတ္ထ နာ ပြု လေ ၏။ ^၃၄ အာ ဗြ ဟံ သည် ပါ လက် စ တိုင်း ပြည် ၌ အ ချိန် ကြာ မြင့် စွာ တည်း ခို နေ ထိုင် လေ ၏။

21

¹ Yahweh visited Sarah as he had said, and Yahweh did to Sarah as he had spoken. ² Sarah conceived, and bore Abraham a son in his old age, at the set time of which God had spoken to him. ³ Abraham called his son who was born to him, whom Sarah bore to him, Isaac. Isaac means ‘He laughs’. ⁴ Abraham circumcised his son, Isaac, when he was eight days old, as God had commanded him. ⁵ Abraham was one hundred years old when his son, Isaac, was born to him.

⁶ Sarah said, “God has made me laugh. Everyone who hears will laugh with me.” ⁷ She said, “Who would have said to Abraham that Sarah would nurse children? For I have borne him a son in his old age.” ⁸ The child grew and was weaned. Abraham made a great feast on the day that Isaac was weaned.

⁹ Sarah saw the son of Hagar the Egyptian, whom she had borne to Abraham, mocking. ¹⁰ Therefore she said to Abraham, “Cast out this servant and her son! For the son of this servant will not be heir with my son, Isaac.” ¹¹ The thing was very grievous in Abraham’s sight on account of his son. ¹² God said to Abraham, “Don’t let it be grievous in your sight because of the boy, and because of your servant. In all that Sarah says to you, listen to her voice. For your offspring will be named through Isaac. ¹³ I will also make a nation of the son of the servant, because he is your child.”

¹⁴ Abraham rose up early in the morning, and took bread and a container of water, and gave it to Hagar, putting it on her shoulder; and gave her the child, and sent her away. She departed, and wandered in the wilderness of Beersheba. ¹⁵ The water in the container was spent, and she put the child under one of the shrubs. ¹⁶ She went and sat down opposite him, a good way off, about a bow shot away. For she said, “Don’t let me see the death of the child.” She sat opposite him, and lifted up her voice, and wept.

¹⁷ God heard the voice of the boy. The angel of God called to Hagar out of the sky, and said to her, “What troubles you, Hagar? Don’t be afraid. For God has heard the voice of the boy where he is. ¹⁸ Get up, lift up the boy, and hold him with your hand. For I will make him a great nation.” ¹⁹ God opened her eyes, and she saw a well of water. She went, filled the container with water, and gave the boy a drink.

²⁰ God was with the boy, and he grew. He lived in the wilderness, and as he grew up, he became an archer. ²¹ He lived in the wilderness of Paran. His mother got a wife for him out of the land of Egypt.

²² At that time, Abimelech and Phicol the captain of his army spoke to Abraham, saying, “God is with you in all that you do. ²³ Now, therefore, swear to me here by God that you will not deal falsely with me, nor with my son, nor with my son’s son. But according to the kindness that I have done to you, you shall do to me, and to the land in which you have lived as a foreigner.” ²⁴ Abraham said, “I will swear.”

²⁵ Abraham complained to Abimelech because of a water well, which Abimelech’s servants had violently taken away. ²⁶ Abimelech said, “I don’t know who has done this thing. You didn’t tell me, and I didn’t hear of it until today.” ²⁷ Abraham took sheep and cattle, and gave them to Abimelech. Those two made a covenant.

²⁸ Abraham set seven ewe lambs of the flock by themselves. ²⁹ Abimelech said to Abraham, “What do these seven ewe lambs, which you have set by themselves, mean?” ³⁰ He said, “You shall take these seven ewe lambs from my hand, that it may be a witness to me, that I have dug this well.” ³¹ Therefore he called that place Beersheba, Beersheba can mean ‘well of the oath’ or ‘well of seven’. because they both swore an oath there. ³² So they made a covenant at Beersheba. Abimelech rose up with Phicol, the captain of his army, and they returned into the land of the Philistines.

³³ Abraham planted a tamarisk tree in Beersheba, and there he called on the name of Yahweh, the Everlasting God. ³⁴ Abraham lived as a foreigner in the land of the Philistines many days.

၂၁

^၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် မိန့် တော် မူ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း စာ ရာ ကို အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် က တိ ပေး တော် မူ သည့် အ တိုင်း စာ ရာ ၌ ပြု တော် မူ သ ဖြင့်၊ ^၂ စာ ရာ သည် ကိုယ် ဝန် ဆောင် ၍ အာ ဗြ ဟံ အား ဘု ရား သ ခင် က ‌တိ ပေး တော် မူ သော အ ချိန် ၌ အ သက် ကြီး သော အာ ဗြ ဟံ အ တွက် သား တစ် ယောက် ကို မွေး ဖွား လေ ၏။ ^၃ အာ ဗြ ဟံ သည် လည်း မွေး ဖွား လာ သော သား ဖြစ် သည့် မိ မိ အ တွက် စာ ရာ မွေး ဖွား ပေး သော သား ၏ အ မည် ကို ဣ ဇက် ဟု မှည့် ခေါ် လေ ၏။ ^၄ အာ ဗြ ဟံ သည် မိ မိ အား ဘု ရား သ ခင် မိန့် မှာ တော် မူ သည့် အ တိုင်း သား ဣ ဇက် ကို ရှစ် ရက် သား အ ရွယ် ၌ အ ရေ ဖျား လှီး ခြင်း ပေး လေ ၏။ ^၅ သား ဣ ဇက် ကို သူ့ အ တွက် မွေး ဖွား သော အ ခါ အာ ဗြ ဟံ သည် အ သက် တစ် ရာ ရှိ ပြီ ဖြစ် ၏။

^၆ စာ ရာ က လည်း “ငါ ရယ် ရ သော အ ခွင့် ကို ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ ပြီ။ ဤ အ ကြောင်း ကို ကြား သော သူ အား လုံး တို့ သည် လည်း ငါ နှင့် အ တူ ရယ် ကြ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၇ တစ် ဖန် သူ က “စာ ရာ သည် သား သ မီး ကို နို့ တိုက် လိမ့် မည် ဟု အာ ဗြ ဟံ အား မည် သူ ပြော နိုင် သ နည်း။ ယ ခု မူ ကား သူ အ သက် ကြီး သော အ ခါ သား တစ် ယောက် ကို ငါ မွေး ဖွား ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၈ က လေး သည် ကြီး လာ ၍ နို့ ပြတ် လေ ၏။ ဣ ဇက် နို့ ပြတ် သော နေ့ ၌ အာ ဗြ ဟံ သည် ကြီး ကျယ် ခမ်း နား သော စား သောက် ပွဲ ကျင်း ပ လေ ၏။

^၉ အီ ဂျစ် အ မျိုး သ မီး ဟာ ဂ ရ နှင့် အာ ဗြ ဟံ ရ သော သား သည် ဣ ဇက် အား ပြောင် လှောင် သည် ကို စာ ရာ မြင် သော အ ခါ၊ ^၁၀ အာ ဗြ ဟံ အား “ဤ ကျွန် မ နှင့် သူ ၏ သား ကို နှင် ထုတ် ပါ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား ဤ ကျွန် မ ၏ သား သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ သား ဣ ဇက် နှင့် အ တူ အ မွေ ခံ မ ဖြစ် ရ” ဟု ဆို ၏။ ^၁၁ ထို အ မှု သည် မိ မိ သား နှင့် ပတ် သက် သော ကြောင့် အာ ဗြ ဟံ သည် အ လွန် စိတ် ဒုက္ခ ရောက် လေ ၏။ ^၁၂ သို့ ရာ တွင် ဘု ရား သ ခင် က အာ ဗြ ဟံ အား “ထို သူ ငယ် နှင့် ပတ် သက် ၍ လည်း ကောင်း၊ သင် ၏ ကျွန် မ နှင့် ပတ် သက် ၍ လည်း ကောင်း စိတ် ဒုက္ခ မ ဖြစ် နှင့်။ သင့် အား စာ ရာ ပြော သ မျှ သော စ ကား ကို နား ထောင် လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား ဣ ဇက် မှ ဆင်း သက် သော သူ သည် သင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် ဟူ ၍ ခေါ် ဝေါ် ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ ရော ၉:၇၊ ဟေ ဗြဲ ၁၁:၁၈ ^၁၃ ကျွန် မ ၏ သား သည် လည်း သင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် ဖြစ် သော ကြောင့် ငါ သည် သူ့ ကို လူ မျိုး တစ် မျိုး ဖြစ် စေ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၄ အာ ဗြ ဟံ သည် နံ နက် စော စော ထ ပြီး မုန့် နှင့် သား ရေ ဘူး ကို ယူ ၍ ဟာ ဂ ရ ၏ ပ ခုံး ပေါ် တင် ပေး ၏။ သူ ငယ် ကို လည်း အပ် ပြီး လွှတ် လိုက် လေ ၏။ ဟာ ဂ ရ သည် ထွက် သွား ၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ တော ကန္တာ ရ ထဲ ၌ လှည့် လည် သွား လာ လေ ၏။ ^၁၅ သား ရေ ဘူး ထဲ မှ ရေ ကုန် သော အ ခါ သူ သည် ချုံ တစ် ချုံ အောက် ၌ သူ ငယ် ကို ထား ပြီး လျှင်၊ ^၁၆ “သူ ငယ် သေ သည် ကို ငါ မ မြင် လို” ဟု ဆို လျက် သူ ငယ် ၏ နောက် ဘက်၊ လေး တစ် ပစ် ခန့် အ ကွာ သို့ သွား ၍ ထိုင် လေ ၏။ သူ သည် သူ ငယ် ၏ နောက် ဘက် တွင် ထိုင် လျက် အော် ဟစ် ငို ကြွေး လေ ၏။

^၁၇ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ ငယ် ၏ အ သံ ကို ကြား တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ဘု ရား သ ခင် ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ကောင်း ကင် မှ နေ ၍ ဟာ ဂ ရ ကို ခေါ် ပြီး လျှင် “ဟာ ဂ ရ၊ သင် ဘာ ဖြစ် သ နည်း။ မ ကြောက် နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ ငယ် ရှိ သည့် နေ ရာ မှ သူ့ အ သံ ကို ဘု ရား သ ခင် ကြား တော် မူ ပြီ။ ^၁၈ ထ လော့။ သူ ငယ် ကို ထူ မ ၍ သူ့ ကို သင် ၏ လက် ဖြင့် ကိုင် ထား လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား ငါ သည် သူ့ ကို ကြီး မြတ် သော လူ မျိုး ဖြစ် စေ မည်” ဟု မြွက် ဆို ၏။ ^၁၉ ဘု ရား သ ခင် သည် ဟာ ဂ ရ ၏ မျက် စိ ကို ပွင့် စေ တော် မူ သ ဖြင့် သူ သည် ရေ တွင်း ကို မြင် လေ ၏။ ထို အ ခါ သူ သည် သွား ၍ သား ရေ ဘူး ကို ရေ ဖြည့် ပြီး လျှင် သူ ငယ် ကို တိုက် လေ ၏။

^၂၀ ဘု ရား သ ခင် သည် သူ ငယ် နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ၏။ သူ သည် ကြီး ပြင်း လာ ၍ တော ကန္တာ ရ ၌ နေ ထိုင် ပြီး လေး သ မား ဖြစ် လာ ၏။ ^၂၁ ဤ သို့ ဖြင့် သူ သည် ပါ ရန် တော ကန္တာ ရ ၌ နေ ထိုင် လေ ၏။ သူ ၏ မိ ခင် သည် အီ ဂျစ် ပြည် မှ မိန်း မ တစ် ယောက် နှင့် သူ့ ကို စုံ ဖက် ပေး ၏။

^၂၂ ထို အ ခါ အ ဘိ မ လက် မင်း ကြီး နှင့် သူ ၏ စစ် သူ ကြီး ဖိ ကော လ သည် အာ ဗြ ဟံ အား “သင် ပြု လေ သ မျှ တို့ ၌ သင် နှင့် အ တူ ဘု ရား သ ခင် ရှိ တော် မူ ၏။ ^၂၃ သို့ ဖြစ် ၍ သင် သည် ငါ မှ စ ၍ ငါ့ သား၊ ငါ့ သား မြေး စဉ် ဆက် တို့ ကို မ လှည့် စား၊ သင့် အား ငါ မေတ္တာ ထား သ ကဲ့ သို့ သင် သည် လည်း ငါ့ အား လည်း ကောင်း၊ သင် တည်း ခို နေ ထိုင် သော ပြည် အား လည်း ကောင်း မေတ္တာ ထား မည် ဟု ယ ခု ဤ နေ ရာ တွင် ဘု ရား သ ခင် ကို တိုင် တည် ၍ ကျိန် ဆို ပါ လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၂၃ အာ ဗြ ဟံ က လည်း “အ ကျွန်ုပ် ကျိန် ဆို ပါ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၅ ထို့ နောက် အာ ဗြ ဟံ သည် အ ဘိ မ လက် မင်း ကြီး ၏ အ စေ အ ပါး များ လု ယူ သော ရေ တွင်း နှင့် ပတ် သက် ၍ အ ဘိ မ လက် မင်း ကြီး ကို ပြစ် တင် ပြော ဆို ၏။ ^၂၆ သို့ သော် အ ဘိ မ လက် မင်း ကြီး က “ဤ အ မှု ကို မည် သူ ပြု သည် ကို ငါ မ သိ။ သင် သည် လည်း ငါ့ ကို မ ပြော။ ငါ သည် လည်း ယ နေ့ တိုင် အောင် မ ကြား” ဟု ဆို ၏။ ^၂၇ အာ ဗြ ဟံ သည် သိုး အုပ်၊ နွား အုပ် ကို ယူ ၍ အ ဘိ မ လက် မင်း ကြီး အား ပေး ပြီး လျှင် သူ တို့ နှစ် ဦး သည် ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ကြ ၏။

^၂၈ ထို့ နောက် အာ ဗြ ဟံ သည် သိုး အုပ် ထဲ မှ သိုး သ ငယ် အ မ ခု နစ် ကောင် ကို သီး သန့် ဖယ် ထား ၏။ ^၂၉ အ ဘိ မ လက် မင်း ကြီး က လည်း “သင် သီး သန့် ဖယ် ထား သော ဤ သိုး မ ငယ် ခု နှစ် ကောင် ကား ဘယ် အ တွက် နည်း” ဟု အာ ဗြ ဟံ အား မေး လျှင်၊ ^၃၀ အာ ဗြ ဟံ က “ဤ ရေ တွင်း ကို အ ကျွန်ုပ် တူး ထား ကြောင်း အ ကျွန်ုပ် ၏ သက် သေ ဖြစ် စေ ရန် အ တွက် ဤ သိုး သ ငယ် အ မ ခု နစ် ကောင် ကို အ ကျွန်ုပ် ၏ လက် မှ ခံ ယူ ပါ” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၃၁ သူ သည် ထို အ ရပ် ကို ဗေ ရ ရှေ ဘ ’ကျိန် ဆို ခြင်း ရေ တွင်း’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သူ တို့ နှစ် ဦး သည် ထို အ ရပ် ၌ ကျိန် ဆို ကြ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ^၃၂ သူ တို့ သည် ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် ၌ ပ ဋိ ညာဉ် ဖွဲ့ ကြ ပြီး နောက် အ ဘိ မ လက် မင်း ကြီး နှင့် သူ ၏ စစ် သူ ကြီး ဖိ ကော လ သည် ထ ၍ ပါ လက် စ တိုင်း ပြည် သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။

^၃၃ ထို အ ခါ အာ ဗြ ဟံ သည် ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် ၌ ဧ ရှာ လ ပင် ကို စိုက် ၍ အ စဉ် မြဲ တည် တော် မူ သော ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ကို ထို အ ရပ် ၌ ခေါ် ဆို ပတ္ထ နာ ပြု လေ ၏။ ^၃၄ အာ ဗြ ဟံ သည် ပါ လက် စ တိုင်း ပြည် ၌ အ ချိန် ကြာ မြင့် စွာ တည်း ခို နေ ထိုင် လေ ၏။

21

¹ Yahweh visited Sarah as he had said, and Yahweh did to Sarah as he had spoken. ² Sarah conceived, and bore Abraham a son in his old age, at the set time of which God had spoken to him. ³ Abraham called his son who was born to him, whom Sarah bore to him, Isaac. Isaac means ‘He laughs’. ⁴ Abraham circumcised his son, Isaac, when he was eight days old, as God had commanded him. ⁵ Abraham was one hundred years old when his son, Isaac, was born to him.

⁶ Sarah said, “God has made me laugh. Everyone who hears will laugh with me.” ⁷ She said, “Who would have said to Abraham that Sarah would nurse children? For I have borne him a son in his old age.” ⁸ The child grew and was weaned. Abraham made a great feast on the day that Isaac was weaned.

⁹ Sarah saw the son of Hagar the Egyptian, whom she had borne to Abraham, mocking. ¹⁰ Therefore she said to Abraham, “Cast out this servant and her son! For the son of this servant will not be heir with my son, Isaac.” ¹¹ The thing was very grievous in Abraham’s sight on account of his son. ¹² God said to Abraham, “Don’t let it be grievous in your sight because of the boy, and because of your servant. In all that Sarah says to you, listen to her voice. For your offspring will be named through Isaac. ¹³ I will also make a nation of the son of the servant, because he is your child.”

¹⁴ Abraham rose up early in the morning, and took bread and a container of water, and gave it to Hagar, putting it on her shoulder; and gave her the child, and sent her away. She departed, and wandered in the wilderness of Beersheba. ¹⁵ The water in the container was spent, and she put the child under one of the shrubs. ¹⁶ She went and sat down opposite him, a good way off, about a bow shot away. For she said, “Don’t let me see the death of the child.” She sat opposite him, and lifted up her voice, and wept.

¹⁷ God heard the voice of the boy. The angel of God called to Hagar out of the sky, and said to her, “What troubles you, Hagar? Don’t be afraid. For God has heard the voice of the boy where he is. ¹⁸ Get up, lift up the boy, and hold him with your hand. For I will make him a great nation.” ¹⁹ God opened her eyes, and she saw a well of water. She went, filled the container with water, and gave the boy a drink.

²⁰ God was with the boy, and he grew. He lived in the wilderness, and as he grew up, he became an archer. ²¹ He lived in the wilderness of Paran. His mother got a wife for him out of the land of Egypt.

²² At that time, Abimelech and Phicol the captain of his army spoke to Abraham, saying, “God is with you in all that you do. ²³ Now, therefore, swear to me here by God that you will not deal falsely with me, nor with my son, nor with my son’s son. But according to the kindness that I have done to you, you shall do to me, and to the land in which you have lived as a foreigner.” ²⁴ Abraham said, “I will swear.”

²⁵ Abraham complained to Abimelech because of a water well, which Abimelech’s servants had violently taken away. ²⁶ Abimelech said, “I don’t know who has done this thing. You didn’t tell me, and I didn’t hear of it until today.” ²⁷ Abraham took sheep and cattle, and gave them to Abimelech. Those two made a covenant.

²⁸ Abraham set seven ewe lambs of the flock by themselves. ²⁹ Abimelech said to Abraham, “What do these seven ewe lambs, which you have set by themselves, mean?” ³⁰ He said, “You shall take these seven ewe lambs from my hand, that it may be a witness to me, that I have dug this well.” ³¹ Therefore he called that place Beersheba, Beersheba can mean ‘well of the oath’ or ‘well of seven’. because they both swore an oath there. ³² So they made a covenant at Beersheba. Abimelech rose up with Phicol, the captain of his army, and they returned into the land of the Philistines.

³³ Abraham planted a tamarisk tree in Beersheba, and there he called on the name of Yahweh, the Everlasting God. ³⁴ Abraham lived as a foreigner in the land of the Philistines many days.