၁၂

^၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က အာ ဗြံ အား “သင် သည် သင့် ပြည် မှ လည်း ကောင်း၊ သင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ထဲ မှ လည်း ကောင်း၊ သင့် ဖ ခင် ၏ အိမ် မှ လည်း ကောင်း ထွက် ခွာ ၍ သင့် ကို ငါ ပြ မည့် ပြည် သို့ သွား လော့။ တ ၇:၃။ ^၂ ငါ သည် သင့် ကို ကြီး မြတ် သော လူ မျိုး ဖြစ် စေ မည်။ သင့် ကို ငါ ကောင်း ချီး ပေး ၍ သင် ၏ အ မည် နာ မ ကို ကြီး မြတ် စေ သ ဖြင့် သင် သည် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ^၃ သင့် ကို ကောင်း ချီး ‌ပေး သော သူ တို့ ကို ငါ ကောင်း ချီး ပေး ၍ သင့် ကို ကျိန် ဆဲ သော သူ ကို ငါ ကျိန် ဆဲ မည်။ ကမ္ဘာ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ မျိုး နွယ် စု အ ပေါင်း တို့ သည် သင့် အား ဖြင့် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ခံ စား ရ ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ က ၁၈:၁၈၊ ၂၂:၁၈၊ ၂၆:၄၊ တ ၃:၂၅၊ ဂ လ ၃:၈။

^၄ ထို အ ခါ အာ ဗြံ သည် မိ မိ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထွက် ခွာ လေ ၏။ လော တ သည် လည်း သူ နှင့် အ တူ လိုက် သွား ၏။ အာ ဗြံ သည် ခါ ရန် မြို့ မှ ထွက် လာ သော အ ခါ အ သက် ခု နစ် ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ ၏။ ^၅ အာ ဗြံ သည် မိ မိ မ ယား စာ ရဲ နှင့် မိ မိ တူ လော တ ကို လည်း ကောင်း၊ သူ တိူ့ စု ဆောင်း ရ ရှိ သော ဥစ္စာ ရှိ သ မျှ နှင့် ခါ ရန် မြို့ ၌ သူ တို့ ရ ရှိ သော လူ တို့ ကို လည်း ကောင်း ခေါ် ဆောင် ၍ ခါ နာန် ပြည် သို့ သွား ရန် ထွက် ခွာ လေ ၏။ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ခါ နာန် ပြည် သို့ ရောက် ကြ ၏။

^၆ အာ ဗြံ သည် ထို ပြည် ကို ဖြတ် သွား ၍ ရှေ ခင် အ ရပ်၊ မော ရေ တောင် ကုန်း ရှိ ဝက် သစ် ချ ပင် တိုင် အောင် ရောက် လေ ၏။ ထို ကာ လ တွင် ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ သည် ထို ပြည် ၌ ရှိ ကြ ၏။ ^၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဗြံ အား ကိုယ် ထင် ရှား ပြ ၍ “ဤ ပြည် ကို သင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် အား ငါ ပေး မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အာ ဗြံ သည် လည်း မိ မိ အား ကိုယ် ထင် ရှား ပြ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ထို အ ရပ် ၌ ယဇ် ပလ္လင် ကို တည် လေ ၏။

^၈ ထို့ နောက် သူ သည် ထို အ ရပ် မှ ဗေ သ လ မြို့ အ ရှေ့ ဘက် ရှိ တောင် ပေါ် ဒေ သ သို့ ရွှေ့ ပြောင်း ၍ တဲ ကို ဆောက် လေ ၏။ ထို အ ရပ် ၏ အ နောက် ဘက် တွင် ဗေ သ လ မြို့၊ အ ရှေ့ ဘက် တွင် အာ ဣ မြို့ ရှိ ၏။ သူ သည် ထို အ ရပ် ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ယဇ် ပလ္လင် ကို တည် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ကို ခေါ် ဆို ပတ္ထ နာ ပြု ၏။ ^၉ တစ် ဖန် အာ ဗြံ သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက် ခွာ လာ ၍ နေ ‌ဂေ့ အ ရပ် သို့ ဆက် ၍ ခ ရီး ပြု လေ ၏။

^၁၀ ထို့ နောက် ထို ပြည် ၌ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး ကျ ရောက် ၏။ ထို ပြည် တွင် ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး အ လွန် ဆိုး ရွား သော ကြောင့် အာ ဗြံ သည် အီ ဂျစ် ပြည် ၌ တည်း ခို နေ ထိုင် ရန် ဆင်း သွား လေ ၏။ ^၁၁ အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ရောက် လု နီး သော အ ခါ သူ သည် မိ မိ မ ယား စာ ရဲ အား “ကြည့် ရှု လော့။ သင် သည် ရုပ် ဆင်း သွင် ပြင် လှ ပ သော အ မျိုး သ မီး ဖြစ် သည် ကို ငါ သိ ၏။ ^၁၂ အီ ဂျစ် ပြည် သား တို့ သည် သင့် ကို တွေ့ မြင် သော အ ခါ ‘ဤ အ မျိုး သ မီး သည် သူ ၏ မ ယား ဖြစ် ၏’ ဟု ဆို လျက် ငါ့ ကို သတ် ၍ သင့် ကို အ သက် ချမ်း သာ ပေး ကြ လိမ့် မည်။ ^၁၃ သို့ ဖြစ် ၍ သင် သည် ငါ့ နှ မ ဖြစ် သည် ဟု ပြော ပါ။ ထို သို့ ပြော လျှင် သင့် အ တွက် ကြောင့် ငါ သည် ကောင်း စား ၍ ငါ့ အ သက် သည် လည်း သင့် ကြောင့် ချမ်း သာ ရာ ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၁၄ အီ ဂျစ် ပြည် သို့ အာ ဗြံ ရောက် သော အ ခါ စာ ရဲ သည် အ လွန် လှ ပ သော အ မျိုး သ မီး ဖြစ် သည် ကို အီ ဂျစ် ပြည် သား တို့ တွေ့ မြင် ကြ ၏။ ^၁၅ ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ မှူး မတ် တို့ သည် လည်း ထို အ မျိုး သ မီး ကို တွေ့ မြင် ၍ ဖာ ရော မင်း ကြီး ရှေ့ ၌ သူ့ အ ကြောင်း ကို ချီး ကျူး ပြော ဆို သ ဖြင့် သူ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ နန်း တော် သို့ သိမ်း ယူ ခြင်း ခံ ရ လေ ၏။ ^၁၆ ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် စာ ရဲ ကြောင့် အာ ဗြံ ကို ကောင်း စား စေ သ ဖြင့် အာ ဗြံ သည် သိုး အုပ်၊ နွား အုပ်၊ မြည်း ထီး၊ မြည်း မ၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၊ ကု လား အုတ် တို့ ကို ပိုင် ဆိုင် လာ လေ ၏။

^၁၇ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဗြံ ၏ မ ယား စာ ရဲ အ တွက် ကြောင့် ဖာ ရော မင်း ကြီး နှင့် သူ ၏ နန်း တော် သူ နန်း တော် သား တို့ အ ပေါ် ကြီး စွာ သော ဘေး ဒဏ် ကို ကျ ရောက် စေ တော် မူ ၏။ ^၁၈ ထို အ ခါ ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် အာ ဗြံ ကို ဆင့် ခေါ် ၍ “ငါ ၌ သင် ပြု သော ဤ အ မှု ကား မည် သို့ နည်း။ သူ သည် သင် ၏ မ ယား ဖြစ် ကြောင်း ငါ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် မ ပြော သ နည်း။ ^၁၉ သူ့ ကို ငါ ၏ မ ယား အ ဖြစ် ယူ မိ စေ ရန် ‘သူ သည် ငါ့ နှ မ ဖြစ် သည်’ ဟု ငါ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ပြော ရ သ နည်း။ သင် ၏ မ ယား ကို ယ ခု ခေါ် ၍ ထွက် သွား လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၂၀ ထို့ နောက် ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် သူ့ လူ တို့ ကို အာ ဗြံ နှင့် ပတ် သက် ၍ မှာ ကြား လိုက် သ ဖြင့် သူ တို့ သည် အာ ဗြံ ကို သူ ၏ မ ယား၊ သူ ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ အား လုံး နှင့် တ ကွ ထွက် ခွာ စေ ကြ ၏။

12

¹ Now Yahweh said to Abram, “Leave your country, and your relatives, and your father’s house, and go to the land that I will show you. ² I will make of you a great nation. I will bless you and make your name great. You will be a blessing. ³ I will bless those who bless you, and I will curse him who treats you with contempt. All the families of the earth will be blessed through you.”

⁴ So Abram went, as Yahweh had told him. Lot went with him. Abram was seventy-five years old when he departed from Haran. ⁵ Abram took Sarai his wife, Lot his brother’s son, all their possessions that they had gathered, and the people whom they had acquired in Haran, and they went to go into the land of Canaan. They entered into the land of Canaan.

⁶ Abram passed through the land to the place of Shechem, to the oak of Moreh. At that time, Canaanites were in the land. ⁷ Yahweh appeared to Abram and said, “I will give this land to your offspring.” or, seed He built an altar there to Yahweh, who had appeared to him.

⁸ He left from there to go to the mountain on the east of Bethel and pitched his tent, having Bethel on the west, and Ai on the east. There he built an altar to Yahweh and called on Yahweh’s name. ⁹ Abram traveled, still going on toward the South.

¹⁰ There was a famine in the land. Abram went down into Egypt to live as a foreigner there, for the famine was severe in the land. ¹¹ When he had come near to enter Egypt, he said to Sarai his wife, “See now, I know that you are a beautiful woman to look at. ¹² It will happen that when the Egyptians see you, they will say, ‘This is his wife.’ They will kill me, but they will save you alive. ¹³ Please say that you are my sister, that it may be well with me for your sake, and that my soul may live because of you.”

¹⁴ When Abram had come into Egypt, Egyptians saw that the woman was very beautiful. ¹⁵ The princes of Pharaoh saw her, and praised her to Pharaoh; and the woman was taken into Pharaoh’s house. ¹⁶ He dealt well with Abram for her sake. He had sheep, cattle, male donkeys, male servants, female servants, female donkeys, and camels.

¹⁷ Yahweh afflicted Pharaoh and his house with great plagues because of Sarai, Abram’s wife. ¹⁸ Pharaoh called Abram and said, “What is this that you have done to me? Why didn’t you tell me that she was your wife? ¹⁹ Why did you say, ‘She is my sister,’ so that I took her to be my wife? Now therefore, see your wife, take her, and go your way.” ²⁰ Pharaoh commanded men concerning him, and they escorted him away with his wife and all that he had.

၁၂

^၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က အာ ဗြံ အား “သင် သည် သင့် ပြည် မှ လည်း ကောင်း၊ သင့် ဆွေ မျိုး သား ချင်း တို့ ထဲ မှ လည်း ကောင်း၊ သင့် ဖ ခင် ၏ အိမ် မှ လည်း ကောင်း ထွက် ခွာ ၍ သင့် ကို ငါ ပြ မည့် ပြည် သို့ သွား လော့။ တ ၇:၃။ ^၂ ငါ သည် သင့် ကို ကြီး မြတ် သော လူ မျိုး ဖြစ် စေ မည်။ သင့် ကို ငါ ကောင်း ချီး ပေး ၍ သင် ၏ အ မည် နာ မ ကို ကြီး မြတ် စေ သ ဖြင့် သင် သည် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ဖြစ် လိမ့် မည်။ ^၃ သင့် ကို ကောင်း ချီး ‌ပေး သော သူ တို့ ကို ငါ ကောင်း ချီး ပေး ၍ သင့် ကို ကျိန် ဆဲ သော သူ ကို ငါ ကျိန် ဆဲ မည်။ ကမ္ဘာ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ မျိုး နွယ် စု အ ပေါင်း တို့ သည် သင့် အား ဖြင့် ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ခံ စား ရ ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ က ၁၈:၁၈၊ ၂၂:၁၈၊ ၂၆:၄၊ တ ၃:၂၅၊ ဂ လ ၃:၈။

^၄ ထို အ ခါ အာ ဗြံ သည် မိ မိ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ထွက် ခွာ လေ ၏။ လော တ သည် လည်း သူ နှင့် အ တူ လိုက် သွား ၏။ အာ ဗြံ သည် ခါ ရန် မြို့ မှ ထွက် လာ သော အ ခါ အ သက် ခု နစ် ဆယ့် ငါး နှစ် ရှိ ၏။ ^၅ အာ ဗြံ သည် မိ မိ မ ယား စာ ရဲ နှင့် မိ မိ တူ လော တ ကို လည်း ကောင်း၊ သူ တိူ့ စု ဆောင်း ရ ရှိ သော ဥစ္စာ ရှိ သ မျှ နှင့် ခါ ရန် မြို့ ၌ သူ တို့ ရ ရှိ သော လူ တို့ ကို လည်း ကောင်း ခေါ် ဆောင် ၍ ခါ နာန် ပြည် သို့ သွား ရန် ထွက် ခွာ လေ ၏။ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ခါ နာန် ပြည် သို့ ရောက် ကြ ၏။

^၆ အာ ဗြံ သည် ထို ပြည် ကို ဖြတ် သွား ၍ ရှေ ခင် အ ရပ်၊ မော ရေ တောင် ကုန်း ရှိ ဝက် သစ် ချ ပင် တိုင် အောင် ရောက် လေ ၏။ ထို ကာ လ တွင် ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ သည် ထို ပြည် ၌ ရှိ ကြ ၏။ ^၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဗြံ အား ကိုယ် ထင် ရှား ပြ ၍ “ဤ ပြည် ကို သင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် အား ငါ ပေး မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ အာ ဗြံ သည် လည်း မိ မိ အား ကိုယ် ထင် ရှား ပြ တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ထို အ ရပ် ၌ ယဇ် ပလ္လင် ကို တည် လေ ၏။

^၈ ထို့ နောက် သူ သည် ထို အ ရပ် မှ ဗေ သ လ မြို့ အ ရှေ့ ဘက် ရှိ တောင် ပေါ် ဒေ သ သို့ ရွှေ့ ပြောင်း ၍ တဲ ကို ဆောက် လေ ၏။ ထို အ ရပ် ၏ အ နောက် ဘက် တွင် ဗေ သ လ မြို့၊ အ ရှေ့ ဘက် တွင် အာ ဣ မြို့ ရှိ ၏။ သူ သည် ထို အ ရပ် ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ယဇ် ပလ္လင် ကို တည် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ကို ခေါ် ဆို ပတ္ထ နာ ပြု ၏။ ^၉ တစ် ဖန် အာ ဗြံ သည် ထို အ ရပ် မှ ထွက် ခွာ လာ ၍ နေ ‌ဂေ့ အ ရပ် သို့ ဆက် ၍ ခ ရီး ပြု လေ ၏။

^၁၀ ထို့ နောက် ထို ပြည် ၌ ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး ကျ ရောက် ၏။ ထို ပြည် တွင် ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး အ လွန် ဆိုး ရွား သော ကြောင့် အာ ဗြံ သည် အီ ဂျစ် ပြည် ၌ တည်း ခို နေ ထိုင် ရန် ဆင်း သွား လေ ၏။ ^၁၁ အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ရောက် လု နီး သော အ ခါ သူ သည် မိ မိ မ ယား စာ ရဲ အား “ကြည့် ရှု လော့။ သင် သည် ရုပ် ဆင်း သွင် ပြင် လှ ပ သော အ မျိုး သ မီး ဖြစ် သည် ကို ငါ သိ ၏။ ^၁၂ အီ ဂျစ် ပြည် သား တို့ သည် သင့် ကို တွေ့ မြင် သော အ ခါ ‘ဤ အ မျိုး သ မီး သည် သူ ၏ မ ယား ဖြစ် ၏’ ဟု ဆို လျက် ငါ့ ကို သတ် ၍ သင့် ကို အ သက် ချမ်း သာ ပေး ကြ လိမ့် မည်။ ^၁၃ သို့ ဖြစ် ၍ သင် သည် ငါ့ နှ မ ဖြစ် သည် ဟု ပြော ပါ။ ထို သို့ ပြော လျှင် သင့် အ တွက် ကြောင့် ငါ သည် ကောင်း စား ၍ ငါ့ အ သက် သည် လည်း သင့် ကြောင့် ချမ်း သာ ရာ ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၁၄ အီ ဂျစ် ပြည် သို့ အာ ဗြံ ရောက် သော အ ခါ စာ ရဲ သည် အ လွန် လှ ပ သော အ မျိုး သ မီး ဖြစ် သည် ကို အီ ဂျစ် ပြည် သား တို့ တွေ့ မြင် ကြ ၏။ ^၁၅ ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ မှူး မတ် တို့ သည် လည်း ထို အ မျိုး သ မီး ကို တွေ့ မြင် ၍ ဖာ ရော မင်း ကြီး ရှေ့ ၌ သူ့ အ ကြောင်း ကို ချီး ကျူး ပြော ဆို သ ဖြင့် သူ သည် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ နန်း တော် သို့ သိမ်း ယူ ခြင်း ခံ ရ လေ ၏။ ^၁၆ ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် စာ ရဲ ကြောင့် အာ ဗြံ ကို ကောင်း စား စေ သ ဖြင့် အာ ဗြံ သည် သိုး အုပ်၊ နွား အုပ်၊ မြည်း ထီး၊ မြည်း မ၊ ကျွန် ယောက်ျား၊ ကျွန် မိန်း မ၊ ကု လား အုတ် တို့ ကို ပိုင် ဆိုင် လာ လေ ၏။

^၁၇ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အာ ဗြံ ၏ မ ယား စာ ရဲ အ တွက် ကြောင့် ဖာ ရော မင်း ကြီး နှင့် သူ ၏ နန်း တော် သူ နန်း တော် သား တို့ အ ပေါ် ကြီး စွာ သော ဘေး ဒဏ် ကို ကျ ရောက် စေ တော် မူ ၏။ ^၁၈ ထို အ ခါ ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် အာ ဗြံ ကို ဆင့် ခေါ် ၍ “ငါ ၌ သင် ပြု သော ဤ အ မှု ကား မည် သို့ နည်း။ သူ သည် သင် ၏ မ ယား ဖြစ် ကြောင်း ငါ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် မ ပြော သ နည်း။ ^၁၉ သူ့ ကို ငါ ၏ မ ယား အ ဖြစ် ယူ မိ စေ ရန် ‘သူ သည် ငါ့ နှ မ ဖြစ် သည်’ ဟု ငါ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ပြော ရ သ နည်း။ သင် ၏ မ ယား ကို ယ ခု ခေါ် ၍ ထွက် သွား လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၂၀ ထို့ နောက် ဖာ ရော မင်း ကြီး သည် သူ့ လူ တို့ ကို အာ ဗြံ နှင့် ပတ် သက် ၍ မှာ ကြား လိုက် သ ဖြင့် သူ တို့ သည် အာ ဗြံ ကို သူ ၏ မ ယား၊ သူ ပိုင် ဆိုင် သော အ ရာ အား လုံး နှင့် တ ကွ ထွက် ခွာ စေ ကြ ၏။

12

¹ Now Yahweh said to Abram, “Leave your country, and your relatives, and your father’s house, and go to the land that I will show you. ² I will make of you a great nation. I will bless you and make your name great. You will be a blessing. ³ I will bless those who bless you, and I will curse him who treats you with contempt. All the families of the earth will be blessed through you.”

⁴ So Abram went, as Yahweh had told him. Lot went with him. Abram was seventy-five years old when he departed from Haran. ⁵ Abram took Sarai his wife, Lot his brother’s son, all their possessions that they had gathered, and the people whom they had acquired in Haran, and they went to go into the land of Canaan. They entered into the land of Canaan.

⁶ Abram passed through the land to the place of Shechem, to the oak of Moreh. At that time, Canaanites were in the land. ⁷ Yahweh appeared to Abram and said, “I will give this land to your offspring.” or, seed He built an altar there to Yahweh, who had appeared to him.

⁸ He left from there to go to the mountain on the east of Bethel and pitched his tent, having Bethel on the west, and Ai on the east. There he built an altar to Yahweh and called on Yahweh’s name. ⁹ Abram traveled, still going on toward the South.

¹⁰ There was a famine in the land. Abram went down into Egypt to live as a foreigner there, for the famine was severe in the land. ¹¹ When he had come near to enter Egypt, he said to Sarai his wife, “See now, I know that you are a beautiful woman to look at. ¹² It will happen that when the Egyptians see you, they will say, ‘This is his wife.’ They will kill me, but they will save you alive. ¹³ Please say that you are my sister, that it may be well with me for your sake, and that my soul may live because of you.”

¹⁴ When Abram had come into Egypt, Egyptians saw that the woman was very beautiful. ¹⁵ The princes of Pharaoh saw her, and praised her to Pharaoh; and the woman was taken into Pharaoh’s house. ¹⁶ He dealt well with Abram for her sake. He had sheep, cattle, male donkeys, male servants, female servants, female donkeys, and camels.

¹⁷ Yahweh afflicted Pharaoh and his house with great plagues because of Sarai, Abram’s wife. ¹⁸ Pharaoh called Abram and said, “What is this that you have done to me? Why didn’t you tell me that she was your wife? ¹⁹ Why did you say, ‘She is my sister,’ so that I took her to be my wife? Now therefore, see your wife, take her, and go your way.” ²⁰ Pharaoh commanded men concerning him, and they escorted him away with his wife and all that he had.