၁

^၁ ယော ရှု သေ ဆုံး ပြီး နောက် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ကို မည် သူ ဦး စွာ သွား ၍ တိုက် ခိုက် မည် နည်း” ဟု မေး လျှောက် ကြ လျှင်၊ ^၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ယု ဒ အ မျိုး ချီ တက် ရ မည်။ ကြည့် ရှု လော့။ ဤ ပြည် ကို သူ တို့ လက် သို့ ငါ အပ် ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃ ထို အ ခါ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ က အစ် ကို ရှိ မောင် အ မျိုး သား တို့ အား “ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ငါ တို့ အ မွေ မြေ သို့ ငါ တို့ နှင့် အ တူ ချီ တက် ပါ လော့။ ငါ တို့ သည် လည်း သင် တို့ အ မွေ မြေ သို့ သင် တို့ နှင့် အ တူ ချီ တက် မည်” ဟု ဆို သ ဖြင့် ရှိ မောင် အ မျိုး သား တို့ လည်း သူ တို့ နှင့် အ တူ ချီ တက် လေ ၏။

^၄ ယု ဒ အ မျိုး ချီ တက် သွား သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ခါ နာန် လူ မျိုး နှင့် ဖေ ရ ဇိ လူ မျိုး တို့ ကို သူ တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် ဗေ ဇက် မြို့ ၌ လူ တစ် သောင်း ကို သတ် လေ ၏။ ^၅ ဗေ ဇက် မြို့ တွင် အ ဒေါ နိ ဗေ ဇက် မင်း ကြီး နှင့် ရင် ဆိုင် တိုက် ခိုက် ကြ ၏။ ခါ နာန် လူ မျိုး၊ ဖေ ရ ဇိ လူ မျိုး တို့ ကို လည်း အ နိုင် ရ ၏။

^၆ အ ဒေါ နိ ဗေ ဇက် မင်း ကြီး ထွက် ပြေး သ ဖြင့် သူ့ ကို လိုက် လံ ဖမ်း ဆီး ပြီး သူ ၏ ခြေ မ၊ လက် မ တို့ ကို ဖြတ် ပစ် လေ ၏။ ^၇ ထို အ ခါ အ ဒေါ နိ ဗေ ဇက် မင်း ကြီး က “ငါ သည် ဘု ရင် အ ပါး ခု နစ် ဆယ် တို့ ၏ ခြေ မ၊ လက် မ ကို ဖြတ် ၍ ငါ့ စား ပွဲ အောက် ၌ စား နုပ် စား ပေါက် တို့ ကို ကောက် စား စေ ခဲ့ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ငါ့ အား ပြန် ပြု တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။ သူ တို့ သည် အ ဒေါ နိ ဗေ ဇက် ကို ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ပြီး သူ သည် ထို မြို့ ၌ သေ လေ ၏။

^၈ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ကို တိုက် ခိုက် သိမ်း ပိုက် ကြ ၏။ မြို့ သား တို့ ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ၍ မြို့ ကို မီး ရှို့ ပစ် ကြ ၏။

^၉ ထို့ နောက် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် တောင် ပေါ် ဒေ သ၊ နေ ဂေ့ အ ရပ်၊ မြေ နိမ့် ဒေ သ စ သည် တို့ ၌ နေ ထိုင် သော ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ကို သွား ၍ တိုက် ခိုက် ကြ ၏။

^၁၀ တစ် ဖန် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် ယ ခင် က ကိ ရ ယ အာ ဘ ဟု ခေါ် သော ဟေ ဗြုန် မြို့ ရှိ ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ထံ သို့ ချီ တက် သွား ၍ ရှေ ရှဲ၊ အ ဟိ မန်၊ တာ လ မဲ တို့ ကို သတ် ပစ် ၏။

^၁၁ တစ် ဖန် ထို မြို့ မှ ဒေ ဗိ ရ မြို့ သို့ ချီ တက် သွား ၏။ ဒေ ဗိ ရ မြို့ ကို ယ ခင် က ကိ ရ ယ သေ ဖာ မြို့ ဟု ခေါ် ၏။ ^၁၂ ကာ လက် က “ကိ ရ ယ သေ ဖာ မြို့ ကို တိုက် ခိုက် သိမ်း ပိုက် နိုင် သော သူ အား ငါ့ သ မီး အာ ခ သ နှင့် ပေး စား မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၁၃ ကာ လက် ၏ ညီ ကေ နတ် ၏ သား ဩ သံ ယေ လ က ထို မြို့ ကို သိမ်း ပိုက် နိုင် သ ဖြင့် ကာ လက် သည် သူ့ အား သ မီး အာ ခ သ နှင့် ပေး စား လေ ၏။

^၁၄ အာ ခ သ သည် ခင် ပွန်း နှင့် လိုက် သွား စဉ် မိ မိ ဖ ခင် ထံ မှ လယ် တစ် ကွက် တောင်း ကြ မည် ဟု ခင် ပွန်း သည် အား ဆို လျက် မြည်း ပေါ် က ဆင်း‌ သော အ ခါ ကာ လက် က “ဘာ အ လို ရှိ သ နည်း” ဟု မေး ၏။ ^၁၅ သူ က လည်း “လက် ဖွဲ့ တစ် ခု တောင်း ပါ ရ စေ။ ကျွန် မ အား နေ ဂေ့ အ ရပ် မှ မြေ ကို အ ဖေ ပေး ပြီ။ စမ်း ရေ တွင်း ကို လည်း ပေး ပါ ဦး လော့” ဟု ဆို ၏။ ထို့ ကြောင့် ကာ လက် သည် သူ ၏ သ မီး အား အ ထက် စမ်း ရေ တွင်း နှင့် အောက် စမ်း ရေ တွင်း တို့ ကို ပေး လေ ၏။

^၁၆ မော ရှေ ယောက္ခ မ ၏ သား မြေး ကေ နိ အ မျိုး သား တို့ သည် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ နှင့် အ တူ စွန် ပ လွံ မြို့ မှ အာ ရဒ် နေ ဂေ့ အ ရပ် ရှိ ယု ဒ တော ကန္တာ ရ သို့ လိုက် သွား ၍ ထို အ ရပ် သား တို့ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် ကြ ၏။

^၁၇ တစ် ဖန် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် အစ် ကို ရှိ မောင် အ မျိုး သား တို့ နှင့် အ တူ ဇေ ဖတ် မြို့ သား ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ကို သွား ရောက် တိုက် ခိုက် ကာ မြို့ ကို အ ကုန် အ စင် ဖျက် ဆီး ပစ် ပြီး လျှင် ထို မြို့ ကို ဟော မာ မြို့ ဟု ခေါ် လေ ၏။

^၁၈ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် ဂါ ဇ မြို့ နှင့် ထို မြို့ ၏ နယ် မြေ၊ အာ ရှ ကေ လုန် မြို့ နှင့် ထို မြို့ ၏ နယ် မြေ၊ ဧ ကြုန် မြို့ နှင့် ထို မြို့ ၏ နယ် မြေ စ သည် တို့ ကို သိမ်း ပိုက် လေ ၏။

^၁၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ နှင့် အ တူ ပါ ရှိ တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် တောင် ပေါ် ဒေ သ တို့ ကို သိမ်း ပိုက် နိုင် ခဲ့ ၏။ ချိုင့် ဝှမ်း ဒေ သ ၌ နေ ထိုင် သော သူ တို့ မူ ကား သံ စစ် ရ ထား များ ပိုင် ဆိုင် သော ကြောင့် ထို သူ တို့ ကို မ နှင် ထုတ် နိုင် ခဲ့ ပေ။

^၂၀ မော ရှေ မှာ ကြား ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ကာ လက် အား ဟေ ဗြုန် မြို့ ကို ပေး ၏။ ကာ လက် သည် အာ န က ၏ သား သုံး ယောက် ကို နှင် ထုတ် ၏။

^၂၁ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သား ယေ ဗုတ် လူ မျိုး တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ခဲ့ သ ဖြင့် ယေ ဗုတ် လူ မျိုး တို့ သည် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ နှင့် အ တူ ယ နေ့ တိုင် အောင် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် နေ ထိုင် ကြ လေ ၏။

^၂၂ ယော သပ် အ မျိုး အ နွယ် တို့ သည် လည်း ဗေ သ လ မြို့ ကို သွား ရောက် တိုက် ခိုက် ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ၏။ ^၂၃ ယော သပ် အ မျိုး အ နွယ် တို့ သည် ဗေ သ လ မြို့ ကို စူး စမ်း ရန် သူ လျှို တို့ ကို စေ လွှတ် ၏။ ဗေ သ လ မြို့ ကို ယ ခင် က လု ဇ မြို့ ဟု ခေါ် ၏။ ^၂၄ သူ လျှို တို့ သည် မြို့ ထဲ မှ လူ တစ် ယောက် ထွက် လာ သည် ကို မြင် လျှင် “မြို့ ဝင် လမ်း ကို ပြ ပေး ပါ။ သင့် ကို အ သက် ချမ်း သာ ပေး ပါ မည်” ဟု သူ့ အား ပြော သ ဖြင့်၊ ^၂၅ သူ သည် မြို့ ဝင် လမ်း ကို ပြ ပေး ၏။ သူ တို့ သည် လည်း မြို့ ကို ဓား နှင့် တိုက် ခိုက် ကြ ပြီး လမ်း ပြ ပေး သူ ၏ မိ သား စု များ ကို မူ လွတ် မြောက် ခွင့် ပေး လေ ၏။ ^၂၆ ထို သူ သည် ဟိတ္တိ ပြည် သို့ သွား ၍ မြို့ ကို တည် ကာ ထို မြို့ ၏ အ မည် ကို လု ဇ ဟု အ မည် မှည့် ခေါ် ၏။ ထို မြို့ ကို ယ နေ့ တိုင် အောင် ထို သို့ ခေါ် ဆို လေ ၏။

^၂၇ မ နာ ရှေ အ မျိုး အ နွယ် သည် ဗက် ရှန် မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ၊ တာ နက် မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ၊ ဒေါ ရ မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ၊ ဣ ဗ လံ မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ၊ မေ ဂိဒ္ဒေါ မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ စ သည် တို့ ၌ နေ ထိုင် သော သူ တို့ ကို မ နှင် ထုတ် နိုင် ကြ။ ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ သည် ထို ပြည် ၌ အ တင်း နေ ထိုင် ကြ ၏။ ^၂၈ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အင် အား ကြီး လာ သော အ ခါ တွင် လည်း ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ဘဲ အ ခွန် ဆက် စေ ကြ ၏။

^၂၉ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သား တို့ သည် ဂေ ဇာ မြို့ သား ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ခဲ့ ပေ။ ထို့ ကြောင့် ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ နှင့် အ တူ ဂေ ဇာ မြို့ ၌ နေ ထိုင် ကြ ၏။

^၃၀ ဇာ ဗု လုန် အ မျိုး အ နွယ် သည် လည်း ကိ တ ရုန် မြို့ သား၊ န ဟာ လော လ မြို့ သား တို့ ကို မ နှင် ထုတ် သော ကြောင့် ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် ၍ အ ခွန် ဆက် သ ကြ ၏။

^၃၁ အာ ရှာ အ မျိုး အ နွယ် သည် လည်း အက္ခော မြို့ သား၊ ဆီ ဒုန် မြို့ သား၊ အာ လပ် မြို့ သား၊ အာ ခ ဇိပ် မြို့ သား၊ ဟေ လ ဗ မြို့ သား၊ အာ ဖိတ် မြို့ သား၊ ရ ဟော ဘ မြို့ သား တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ခဲ့ ပေ။ ^၃၂ ထို သို့ အာ ရှာ အ မျိုး သား တို့ သည် ထို ပြည် သား ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ဘဲ သူ တို့ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် လေ ၏။

^၃၃ နဿ လိ အ မျိုး သား တို့ သည် လည်း ဗက် ရှေ မက် မြို့ သား၊ ဗက် အာ နတ် မြို့ သား တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ဘဲ ထို ပြည် သား ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် ၍ ဗက် ရှေ မက် မြို့ သား၊ ဗက် အာ နတ် မြို့ သား တို့ ကို အ ခွန် ဆက် စေ ကြ ၏။

^၃၄ အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ သည် ဒန် သား မြေး တို့ ကို ချိုင့် ဝှမ်း ဒေ သ တွင် နေ ထိုင် ခွင့် မ ပေး၊ တောင် ပေါ် ဒေ သ သို့ နှင် ထုတ် ကြ ၏။ ^၃၅ အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ သည် အာ ယ လုန် မြို့၊ ရှာ လ ဗိမ် မြို့ နှင့် ‌ဟေ ရက် တောင် ပေါ် တို့ တွင် အ တင်း နေ ထိုင် ကြ ၏။ ယော သပ် အ မျိုး အ နွယ် အင် အား ကြီး လာ သော အ ခါ အာ‌ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ကို အ ခွန် ဆက် စေ ကြ ၏။ ^၃၆ အာ မော ရိ နယ် နိ မိတ် သည် အ က ရဗ္ဗိမ် တောင် ကုန်း မှ စ ၍ သေ လ မြို့ အ ပေါ် ဘက် အ ထိ ဖြစ် ၏။

1

¹ After the death of Joshua, the children of Israel asked of Yahweh, ’Yahweh’ is God’s proper Name, sometimes rendered ‘LORD’ (all caps) in other translations. saying, “Who should go up for us first against the Canaanites, to fight against them?” ² Yahweh said, “Judah shall go up. Behold, 'Behold', from 'הִנֵּה', means look at, take notice, observe, see, or gaze at. It is often used as an interjection. I have delivered the land into his hand.”

³ Judah said to Simeon his brother, “Come up with me into my lot, that we may fight against the Canaanites; and I likewise will go with you into your lot.” So Simeon went with him.

⁴ Judah went up, and Yahweh delivered the Canaanites and the Perizzites into their hand. They struck ten thousand men in Bezek. ⁵ They found Adoni-Bezek in Bezek, and they fought against him. They struck the Canaanites and the Perizzites.

⁶ But Adoni-Bezek fled. They pursued him, caught him, and cut off his thumbs and his big toes. ⁷ Adoni-Bezek said, “Seventy kings, having their thumbs and their big toes cut off, scavenged under my table. As I have done, so God The Hebrew word rendered 'God’ is ‘אֱלֹהִ֑ים’ (Elohim). has done to me.” They brought him to Jerusalem, and he died there.

⁸ The children of Judah fought against Jerusalem, took it, struck it with the edge of the sword, and set the city on fire.

⁹ After that, the children of Judah went down to fight against the Canaanites who lived in the hill country, and in the South, and in the lowland.

¹⁰ Judah went against the Canaanites who lived in Hebron. (The name of Hebron before that was Kiriath Arba.) They struck Sheshai, Ahiman, and Talmai.

¹¹ From there he went against the inhabitants of Debir. (The name of Debir before that was Kiriath Sepher.) ¹² Caleb said, “I will give Achsah my daughter as wife to the man who strikes Kiriath Sepher, and takes it.” ¹³ Othniel the son of Kenaz, Caleb’s younger brother, took it, so he gave him Achsah his daughter as his wife.

¹⁴ When she came, she got him to ask her father for a field. She got off her donkey; and Caleb said to her, “What would you like?” ¹⁵ She said to him, “Give me a blessing; because you have set me in the land of the South, give me also springs of water.” Then Caleb gave her the upper springs and the lower springs.

¹⁶ The children of the Kenite, Moses’ brother-in-law, went up out of the city of palm trees with the children of Judah into the wilderness of Judah, which is in the south of Arad; and they went and lived with the people.

¹⁷ Judah went with Simeon his brother, and they struck the Canaanites who inhabited Zephath, and utterly destroyed it. The name of the city was called Hormah.

¹⁸ Also Judah took Gaza with its border, and Ashkelon with its border, and Ekron with its border.

¹⁹ Yahweh was with Judah, and drove out the inhabitants of the hill country; for he could not drive out the inhabitants of the valley, because they had chariots of iron.

²⁰ They gave Hebron to Caleb, as Moses had said, and he drove the three sons of Anak out of there.

²¹ The children of Benjamin didn’t drive out the Jebusites who inhabited Jerusalem, but the Jebusites dwell with the children of Benjamin in Jerusalem to this day.

²² The house of Joseph also went up against Bethel, and Yahweh was with them. ²³ The house of Joseph sent to spy out Bethel. (The name of the city before that was Luz.) ²⁴ The watchers saw a man come out of the city, and they said to him, “Please show us the entrance into the city, and we will deal kindly with you.” ²⁵ He showed them the entrance into the city, and they struck the city with the edge of the sword; but they let the man and all his family go. ²⁶ The man went into the land of the Hittites, built a city, and called its name Luz, which is its name to this day.

²⁷ Manasseh didn’t drive out the inhabitants of Beth Shean and its towns, nor Taanach and its towns, nor the inhabitants of Dor and its towns, nor the inhabitants of Ibleam and its towns, nor the inhabitants of Megiddo and its towns; but the Canaanites would dwell in that land. ²⁸ When Israel had grown strong, they put the Canaanites to forced labor, and didn’t utterly drive them out.

²⁹ Ephraim didn’t drive out the Canaanites who lived in Gezer, but the Canaanites lived in Gezer among them.

³⁰ Zebulun didn’t drive out the inhabitants of Kitron, nor the inhabitants of Nahalol; but the Canaanites lived among them, and became subject to forced labor.

³¹ Asher didn’t drive out the inhabitants of Acco, nor the inhabitants of Sidon, nor of Ahlab, nor of Achzib, nor of Helbah, nor of Aphik, nor of Rehob; ³² but the Asherites lived among the Canaanites, the inhabitants of the land, for they didn’t drive them out.

³³ Naphtali didn’t drive out the inhabitants of Beth Shemesh, nor the inhabitants of Beth Anath; but he lived among the Canaanites, the inhabitants of the land. Nevertheless the inhabitants of Beth Shemesh and of Beth Anath became subject to forced labor.

³⁴ The Amorites forced the children of Dan into the hill country, for they would not allow them to come down to the valley; ³⁵ but the Amorites would dwell in Mount Heres, in Aijalon, and in Shaalbim. Yet the hand of the house of Joseph prevailed, so that they became subject to forced labor. ³⁶ The border of the Amorites was from the ascent of Akrabbim, from the rock, and upward.

၁

^၁ ယော ရှု သေ ဆုံး ပြီး နောက် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ကို မည် သူ ဦး စွာ သွား ၍ တိုက် ခိုက် မည် နည်း” ဟု မေး လျှောက် ကြ လျှင်၊ ^၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က “ယု ဒ အ မျိုး ချီ တက် ရ မည်။ ကြည့် ရှု လော့။ ဤ ပြည် ကို သူ တို့ လက် သို့ ငါ အပ် ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၃ ထို အ ခါ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ က အစ် ကို ရှိ မောင် အ မျိုး သား တို့ အား “ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ငါ တို့ အ မွေ မြေ သို့ ငါ တို့ နှင့် အ တူ ချီ တက် ပါ လော့။ ငါ တို့ သည် လည်း သင် တို့ အ မွေ မြေ သို့ သင် တို့ နှင့် အ တူ ချီ တက် မည်” ဟု ဆို သ ဖြင့် ရှိ မောင် အ မျိုး သား တို့ လည်း သူ တို့ နှင့် အ တူ ချီ တက် လေ ၏။

^၄ ယု ဒ အ မျိုး ချီ တက် သွား သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ခါ နာန် လူ မျိုး နှင့် ဖေ ရ ဇိ လူ မျိုး တို့ ကို သူ တို့ လက် သို့ အပ် တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် ဗေ ဇက် မြို့ ၌ လူ တစ် သောင်း ကို သတ် လေ ၏။ ^၅ ဗေ ဇက် မြို့ တွင် အ ဒေါ နိ ဗေ ဇက် မင်း ကြီး နှင့် ရင် ဆိုင် တိုက် ခိုက် ကြ ၏။ ခါ နာန် လူ မျိုး၊ ဖေ ရ ဇိ လူ မျိုး တို့ ကို လည်း အ နိုင် ရ ၏။

^၆ အ ဒေါ နိ ဗေ ဇက် မင်း ကြီး ထွက် ပြေး သ ဖြင့် သူ့ ကို လိုက် လံ ဖမ်း ဆီး ပြီး သူ ၏ ခြေ မ၊ လက် မ တို့ ကို ဖြတ် ပစ် လေ ၏။ ^၇ ထို အ ခါ အ ဒေါ နိ ဗေ ဇက် မင်း ကြီး က “ငါ သည် ဘု ရင် အ ပါး ခု နစ် ဆယ် တို့ ၏ ခြေ မ၊ လက် မ ကို ဖြတ် ၍ ငါ့ စား ပွဲ အောက် ၌ စား နုပ် စား ပေါက် တို့ ကို ကောက် စား စေ ခဲ့ ၏။ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ ပြု ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ငါ့ အား ပြန် ပြု တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။ သူ တို့ သည် အ ဒေါ နိ ဗေ ဇက် ကို ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ပြီး သူ သည် ထို မြို့ ၌ သေ လေ ၏။

^၈ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ကို တိုက် ခိုက် သိမ်း ပိုက် ကြ ၏။ မြို့ သား တို့ ကို ဓား ဖြင့် လုပ် ကြံ ၍ မြို့ ကို မီး ရှို့ ပစ် ကြ ၏။

^၉ ထို့ နောက် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် တောင် ပေါ် ဒေ သ၊ နေ ဂေ့ အ ရပ်၊ မြေ နိမ့် ဒေ သ စ သည် တို့ ၌ နေ ထိုင် သော ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ကို သွား ၍ တိုက် ခိုက် ကြ ၏။

^၁၀ တစ် ဖန် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် ယ ခင် က ကိ ရ ယ အာ ဘ ဟု ခေါ် သော ဟေ ဗြုန် မြို့ ရှိ ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ထံ သို့ ချီ တက် သွား ၍ ရှေ ရှဲ၊ အ ဟိ မန်၊ တာ လ မဲ တို့ ကို သတ် ပစ် ၏။

^၁၁ တစ် ဖန် ထို မြို့ မှ ဒေ ဗိ ရ မြို့ သို့ ချီ တက် သွား ၏။ ဒေ ဗိ ရ မြို့ ကို ယ ခင် က ကိ ရ ယ သေ ဖာ မြို့ ဟု ခေါ် ၏။ ^၁၂ ကာ လက် က “ကိ ရ ယ သေ ဖာ မြို့ ကို တိုက် ခိုက် သိမ်း ပိုက် နိုင် သော သူ အား ငါ့ သ မီး အာ ခ သ နှင့် ပေး စား မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၁၃ ကာ လက် ၏ ညီ ကေ နတ် ၏ သား ဩ သံ ယေ လ က ထို မြို့ ကို သိမ်း ပိုက် နိုင် သ ဖြင့် ကာ လက် သည် သူ့ အား သ မီး အာ ခ သ နှင့် ပေး စား လေ ၏။

^၁၄ အာ ခ သ သည် ခင် ပွန်း နှင့် လိုက် သွား စဉ် မိ မိ ဖ ခင် ထံ မှ လယ် တစ် ကွက် တောင်း ကြ မည် ဟု ခင် ပွန်း သည် အား ဆို လျက် မြည်း ပေါ် က ဆင်း‌ သော အ ခါ ကာ လက် က “ဘာ အ လို ရှိ သ နည်း” ဟု မေး ၏။ ^၁၅ သူ က လည်း “လက် ဖွဲ့ တစ် ခု တောင်း ပါ ရ စေ။ ကျွန် မ အား နေ ဂေ့ အ ရပ် မှ မြေ ကို အ ဖေ ပေး ပြီ။ စမ်း ရေ တွင်း ကို လည်း ပေး ပါ ဦး လော့” ဟု ဆို ၏။ ထို့ ကြောင့် ကာ လက် သည် သူ ၏ သ မီး အား အ ထက် စမ်း ရေ တွင်း နှင့် အောက် စမ်း ရေ တွင်း တို့ ကို ပေး လေ ၏။

^၁၆ မော ရှေ ယောက္ခ မ ၏ သား မြေး ကေ နိ အ မျိုး သား တို့ သည် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ နှင့် အ တူ စွန် ပ လွံ မြို့ မှ အာ ရဒ် နေ ဂေ့ အ ရပ် ရှိ ယု ဒ တော ကန္တာ ရ သို့ လိုက် သွား ၍ ထို အ ရပ် သား တို့ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် ကြ ၏။

^၁၇ တစ် ဖန် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် အစ် ကို ရှိ မောင် အ မျိုး သား တို့ နှင့် အ တူ ဇေ ဖတ် မြို့ သား ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ကို သွား ရောက် တိုက် ခိုက် ကာ မြို့ ကို အ ကုန် အ စင် ဖျက် ဆီး ပစ် ပြီး လျှင် ထို မြို့ ကို ဟော မာ မြို့ ဟု ခေါ် လေ ၏။

^၁၈ ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ သည် ဂါ ဇ မြို့ နှင့် ထို မြို့ ၏ နယ် မြေ၊ အာ ရှ ကေ လုန် မြို့ နှင့် ထို မြို့ ၏ နယ် မြေ၊ ဧ ကြုန် မြို့ နှင့် ထို မြို့ ၏ နယ် မြေ စ သည် တို့ ကို သိမ်း ပိုက် လေ ၏။

^၁၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ နှင့် အ တူ ပါ ရှိ တော် မူ သ ဖြင့် သူ တို့ သည် တောင် ပေါ် ဒေ သ တို့ ကို သိမ်း ပိုက် နိုင် ခဲ့ ၏။ ချိုင့် ဝှမ်း ဒေ သ ၌ နေ ထိုင် သော သူ တို့ မူ ကား သံ စစ် ရ ထား များ ပိုင် ဆိုင် သော ကြောင့် ထို သူ တို့ ကို မ နှင် ထုတ် နိုင် ခဲ့ ပေ။

^၂၀ မော ရှေ မှာ ကြား ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ကာ လက် အား ဟေ ဗြုန် မြို့ ကို ပေး ၏။ ကာ လက် သည် အာ န က ၏ သား သုံး ယောက် ကို နှင် ထုတ် ၏။

^၂၁ ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သား ယေ ဗုတ် လူ မျိုး တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ခဲ့ သ ဖြင့် ယေ ဗုတ် လူ မျိုး တို့ သည် ဗင်္ယာ မိန် အ မျိုး သား တို့ နှင့် အ တူ ယ နေ့ တိုင် အောင် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် နေ ထိုင် ကြ လေ ၏။

^၂၂ ယော သပ် အ မျိုး အ နွယ် တို့ သည် လည်း ဗေ သ လ မြို့ ကို သွား ရောက် တိုက် ခိုက် ကြ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ၏။ ^၂၃ ယော သပ် အ မျိုး အ နွယ် တို့ သည် ဗေ သ လ မြို့ ကို စူး စမ်း ရန် သူ လျှို တို့ ကို စေ လွှတ် ၏။ ဗေ သ လ မြို့ ကို ယ ခင် က လု ဇ မြို့ ဟု ခေါ် ၏။ ^၂၄ သူ လျှို တို့ သည် မြို့ ထဲ မှ လူ တစ် ယောက် ထွက် လာ သည် ကို မြင် လျှင် “မြို့ ဝင် လမ်း ကို ပြ ပေး ပါ။ သင့် ကို အ သက် ချမ်း သာ ပေး ပါ မည်” ဟု သူ့ အား ပြော သ ဖြင့်၊ ^၂၅ သူ သည် မြို့ ဝင် လမ်း ကို ပြ ပေး ၏။ သူ တို့ သည် လည်း မြို့ ကို ဓား နှင့် တိုက် ခိုက် ကြ ပြီး လမ်း ပြ ပေး သူ ၏ မိ သား စု များ ကို မူ လွတ် မြောက် ခွင့် ပေး လေ ၏။ ^၂၆ ထို သူ သည် ဟိတ္တိ ပြည် သို့ သွား ၍ မြို့ ကို တည် ကာ ထို မြို့ ၏ အ မည် ကို လု ဇ ဟု အ မည် မှည့် ခေါ် ၏။ ထို မြို့ ကို ယ နေ့ တိုင် အောင် ထို သို့ ခေါ် ဆို လေ ၏။

^၂၇ မ နာ ရှေ အ မျိုး အ နွယ် သည် ဗက် ရှန် မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ၊ တာ နက် မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ၊ ဒေါ ရ မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ၊ ဣ ဗ လံ မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ၊ မေ ဂိဒ္ဒေါ မြို့ နှင့် ဝန်း ကျင် ရှိ မြို့ ရွာ များ စ သည် တို့ ၌ နေ ထိုင် သော သူ တို့ ကို မ နှင် ထုတ် နိုင် ကြ။ ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ သည် ထို ပြည် ၌ အ တင်း နေ ထိုင် ကြ ၏။ ^၂၈ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ အင် အား ကြီး လာ သော အ ခါ တွင် လည်း ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ဘဲ အ ခွန် ဆက် စေ ကြ ၏။

^၂၉ ဧ ဖ ရိမ် အ မျိုး သား တို့ သည် ဂေ ဇာ မြို့ သား ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ခဲ့ ပေ။ ထို့ ကြောင့် ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ နှင့် အ တူ ဂေ ဇာ မြို့ ၌ နေ ထိုင် ကြ ၏။

^၃၀ ဇာ ဗု လုန် အ မျိုး အ နွယ် သည် လည်း ကိ တ ရုန် မြို့ သား၊ န ဟာ လော လ မြို့ သား တို့ ကို မ နှင် ထုတ် သော ကြောင့် ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ သည် သူ တို့ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် ၍ အ ခွန် ဆက် သ ကြ ၏။

^၃၁ အာ ရှာ အ မျိုး အ နွယ် သည် လည်း အက္ခော မြို့ သား၊ ဆီ ဒုန် မြို့ သား၊ အာ လပ် မြို့ သား၊ အာ ခ ဇိပ် မြို့ သား၊ ဟေ လ ဗ မြို့ သား၊ အာ ဖိတ် မြို့ သား၊ ရ ဟော ဘ မြို့ သား တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ခဲ့ ပေ။ ^၃၂ ထို သို့ အာ ရှာ အ မျိုး သား တို့ သည် ထို ပြည် သား ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ဘဲ သူ တို့ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် လေ ၏။

^၃၃ နဿ လိ အ မျိုး သား တို့ သည် လည်း ဗက် ရှေ မက် မြို့ သား၊ ဗက် အာ နတ် မြို့ သား တို့ ကို မ နှင် ထုတ် ဘဲ ထို ပြည် သား ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် ၍ ဗက် ရှေ မက် မြို့ သား၊ ဗက် အာ နတ် မြို့ သား တို့ ကို အ ခွန် ဆက် စေ ကြ ၏။

^၃၄ အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ သည် ဒန် သား မြေး တို့ ကို ချိုင့် ဝှမ်း ဒေ သ တွင် နေ ထိုင် ခွင့် မ ပေး၊ တောင် ပေါ် ဒေ သ သို့ နှင် ထုတ် ကြ ၏။ ^၃၅ အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ သည် အာ ယ လုန် မြို့၊ ရှာ လ ဗိမ် မြို့ နှင့် ‌ဟေ ရက် တောင် ပေါ် တို့ တွင် အ တင်း နေ ထိုင် ကြ ၏။ ယော သပ် အ မျိုး အ နွယ် အင် အား ကြီး လာ သော အ ခါ အာ‌ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ကို အ ခွန် ဆက် စေ ကြ ၏။ ^၃၆ အာ မော ရိ နယ် နိ မိတ် သည် အ က ရဗ္ဗိမ် တောင် ကုန်း မှ စ ၍ သေ လ မြို့ အ ပေါ် ဘက် အ ထိ ဖြစ် ၏။

1

¹ After the death of Joshua, the children of Israel asked of Yahweh, ’Yahweh’ is God’s proper Name, sometimes rendered ‘LORD’ (all caps) in other translations. saying, “Who should go up for us first against the Canaanites, to fight against them?” ² Yahweh said, “Judah shall go up. Behold, 'Behold', from 'הִנֵּה', means look at, take notice, observe, see, or gaze at. It is often used as an interjection. I have delivered the land into his hand.”

³ Judah said to Simeon his brother, “Come up with me into my lot, that we may fight against the Canaanites; and I likewise will go with you into your lot.” So Simeon went with him.

⁴ Judah went up, and Yahweh delivered the Canaanites and the Perizzites into their hand. They struck ten thousand men in Bezek. ⁵ They found Adoni-Bezek in Bezek, and they fought against him. They struck the Canaanites and the Perizzites.

⁶ But Adoni-Bezek fled. They pursued him, caught him, and cut off his thumbs and his big toes. ⁷ Adoni-Bezek said, “Seventy kings, having their thumbs and their big toes cut off, scavenged under my table. As I have done, so God The Hebrew word rendered 'God’ is ‘אֱלֹהִ֑ים’ (Elohim). has done to me.” They brought him to Jerusalem, and he died there.

⁸ The children of Judah fought against Jerusalem, took it, struck it with the edge of the sword, and set the city on fire.

⁹ After that, the children of Judah went down to fight against the Canaanites who lived in the hill country, and in the South, and in the lowland.

¹⁰ Judah went against the Canaanites who lived in Hebron. (The name of Hebron before that was Kiriath Arba.) They struck Sheshai, Ahiman, and Talmai.

¹¹ From there he went against the inhabitants of Debir. (The name of Debir before that was Kiriath Sepher.) ¹² Caleb said, “I will give Achsah my daughter as wife to the man who strikes Kiriath Sepher, and takes it.” ¹³ Othniel the son of Kenaz, Caleb’s younger brother, took it, so he gave him Achsah his daughter as his wife.

¹⁴ When she came, she got him to ask her father for a field. She got off her donkey; and Caleb said to her, “What would you like?” ¹⁵ She said to him, “Give me a blessing; because you have set me in the land of the South, give me also springs of water.” Then Caleb gave her the upper springs and the lower springs.

¹⁶ The children of the Kenite, Moses’ brother-in-law, went up out of the city of palm trees with the children of Judah into the wilderness of Judah, which is in the south of Arad; and they went and lived with the people.

¹⁷ Judah went with Simeon his brother, and they struck the Canaanites who inhabited Zephath, and utterly destroyed it. The name of the city was called Hormah.

¹⁸ Also Judah took Gaza with its border, and Ashkelon with its border, and Ekron with its border.

¹⁹ Yahweh was with Judah, and drove out the inhabitants of the hill country; for he could not drive out the inhabitants of the valley, because they had chariots of iron.

²⁰ They gave Hebron to Caleb, as Moses had said, and he drove the three sons of Anak out of there.

²¹ The children of Benjamin didn’t drive out the Jebusites who inhabited Jerusalem, but the Jebusites dwell with the children of Benjamin in Jerusalem to this day.

²² The house of Joseph also went up against Bethel, and Yahweh was with them. ²³ The house of Joseph sent to spy out Bethel. (The name of the city before that was Luz.) ²⁴ The watchers saw a man come out of the city, and they said to him, “Please show us the entrance into the city, and we will deal kindly with you.” ²⁵ He showed them the entrance into the city, and they struck the city with the edge of the sword; but they let the man and all his family go. ²⁶ The man went into the land of the Hittites, built a city, and called its name Luz, which is its name to this day.

²⁷ Manasseh didn’t drive out the inhabitants of Beth Shean and its towns, nor Taanach and its towns, nor the inhabitants of Dor and its towns, nor the inhabitants of Ibleam and its towns, nor the inhabitants of Megiddo and its towns; but the Canaanites would dwell in that land. ²⁸ When Israel had grown strong, they put the Canaanites to forced labor, and didn’t utterly drive them out.

²⁹ Ephraim didn’t drive out the Canaanites who lived in Gezer, but the Canaanites lived in Gezer among them.

³⁰ Zebulun didn’t drive out the inhabitants of Kitron, nor the inhabitants of Nahalol; but the Canaanites lived among them, and became subject to forced labor.

³¹ Asher didn’t drive out the inhabitants of Acco, nor the inhabitants of Sidon, nor of Ahlab, nor of Achzib, nor of Helbah, nor of Aphik, nor of Rehob; ³² but the Asherites lived among the Canaanites, the inhabitants of the land, for they didn’t drive them out.

³³ Naphtali didn’t drive out the inhabitants of Beth Shemesh, nor the inhabitants of Beth Anath; but he lived among the Canaanites, the inhabitants of the land. Nevertheless the inhabitants of Beth Shemesh and of Beth Anath became subject to forced labor.

³⁴ The Amorites forced the children of Dan into the hill country, for they would not allow them to come down to the valley; ³⁵ but the Amorites would dwell in Mount Heres, in Aijalon, and in Shaalbim. Yet the hand of the house of Joseph prevailed, so that they became subject to forced labor. ³⁶ The border of the Amorites was from the ascent of Akrabbim, from the rock, and upward.