၁

^၁ ပေ သွေ လ ၏ သား ယော လ ထံ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် ကား ကား ဤ သို့ ဖြစ် ၏။

^၂ သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့၊ အာ ရုံ စိုက် ကြ လော့။ သင် တို့ ခေတ် တွင် ဤ သို့ ဖြစ် ပျက် ဖူး သ လော။ သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ခေတ် တွင် ဤ သို့ ဖြစ် ပျက် ဖူး သ လော။ ^၃ ထို အ ဖြစ် အ ပျက် ကို သင် တို့ သား သ မီး တို့ အား ပြော ကြား လော့။ သင် တို့ သား သ မီး တို့ သည် သူ တို့ ၏ သား သ မီး တို့ အား ဆက် လက် ပြော ကြား စေ။ သူ တို့ ၏ သား သ မီး တို့ သည် လည်း နောက် မျိုး ဆက် ကို ဆက် လက် ပြော ကြား ကြ စေ။

^၄ ဂါ ဇံ ကျိုင်း တို့ အ ကျန် ကို အ ရာ ဘ ကျိုင်း တို့ စား လေ ပြီ။ အ ရာ ဘ ကျိုင်း တို့ အ ကျန် ကို ယာ လက် ကျိုင်း တို့ စား လေ ပြီ။ ယာ လက် ကျိုင်း တို့ အ ကျန် ကို ခါ သိ လ ကျိုင်း တို့ စား လေ ပြီ။

^၅ သေ သောက် ကြူး သူ တို့၊ ထ ၍ ငို ကြွေး ကြ လော့။ စ ပျစ် ဝိုင် သောက် သူ တို့၊ စ ပျစ် ဝိုင် သစ် ကြောင့် ညည်း တွား ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ နှုတ် သည် စ ပျစ် ဝိုင် သစ် ကို တို့ ထိ ခွင့် ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ^၆ အင် အား ကြီး ပြီး မ ရေ မ တွက် နိုင် သည့် လူ မျိုး တစ် မျိုး သည် ငါ့ ပြည် သို့ စစ် ချီ လာ ပြီ။ ထို လူ မျိုး ၏ သွား သည် ခြင်္သေ့ ပျို ၏ သွား နှင့် တူ ၏။ အ စွယ် သည် လည်း ခြင်္သေ့ မ ၏ အ စွယ် နှင့် တူ ၏။ ^၇ ငါ့ စ ပျစ် ပင် ကို ချိုး ဖဲ့ ပြီး ငါ့ သ ဖန်း ပင် တို့ ကို ဖျက် ဆီး ပစ် လေ ပြီ။ ပြောင် တ လင်း ခါ အောင် ခွာ ပြီး လွှင့် ပစ် လေ ပြီ။ အ ခက် များ လည်း ဖြူ ခါ ပြာ ခါ ကျ လေ ပြီ။

^၈ လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ပြီး ခင် ပွန်း လောင်း အ တွက် ငို ကြွေး မြည် တမ်း နေ သော အ ပျို က ညာ ကဲ့ သို့ ငို ကြွေး မြည် တမ်း လော့။ ^၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် တွင် ဘော ဇဉ် ပူ ဇော် သက္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ ပူ ဇော် သက္ကာ တို့ ပြတ် လေ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မှု တော် ကို ထမ်း ဆောင် သော ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ လည်း ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ လေ ပြီ။

^၁၀ လယ် ယာ ဖျက် ဆီး ခံ ရ ပြီ။ ကောက် ပဲ သီး နှံ ဖျက် ဆီး ခံ ရ သော ကြောင့် မြေ သည် ငို ကြွေး မြည် တမ်း လေ ပြီ။ စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ် ခန်း လေ ပြီ။ ဆီ လည်း လျော့ လေ ပြီ။ ^၁၁ အို လယ် လုပ် သား တို့၊ ရှက် ကြ လော့။ အို စ ပျစ် ခြံ လုပ် သား တို့၊ ညည်း တွား ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား လယ် မြေ တွင် ရိတ် သိမ်း စ ရာ ဂျုံ စ ပါး၊ မု ယော စ ပါး တို့ ပျက် စီး လေ ပြီ။ ^၁၂ စ ပျစ် ပင် ခြောက် သွေ့ ပြီ။ သ ဖန်း ပင် ညှိုး နွမ်း ပြီ။ သ လဲ ပင်၊ စွန် ပ လွံ ပင်၊ ပန်း သီး ပင် အ စ ရှိ သော ကွင်း ပြင် ရှိ အ ပင် အား လုံး တို့ သည် လည်း ခြောက် သွေ့ လေ ပြီ။ စင် စစ် လူ သား တို့ အ ဖို့ ပျော် ရွှင် ခြင်း သည် ပျောက် လွင့် သွား လေ ပြီ။

^၁၃ အို ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့၊ လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ၍ မြည် တမ်း ကြ လော့။ ယဇ် ပလ္လင် ၏ အ မှု ထမ်း တို့၊ ညည်း တွား ကြ လော့။ ငါ ၏ ဘု ရား သ ခင် အ မှု တော် ကို ထမ်း ဆောင် သော သူ တို့၊ လာ ကြ။ တစ် ည လုံး လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် အိပ် ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် တွင် ဘော ဇဉ် ပူ ဇော် သက္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ ပူ ဇော် သက္ကာ တို့ ကုန် ခန်း လေ ပြီ။

^၁၄ အ စာ ရှောင် ဖို့ အ သင့် ပြင် ကြ လော့။ ဓမ္မ စည်း ဝေး ပွဲ ကို ဆင့် ခေါ် ကြ လော့။ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ၊ ပြည် သူ ပြည် သား များ အား လုံး၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် ၌ စု ရုံး ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ကြ လော့။

^၁၅ အ လို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နေ့ ရက် ပါ တ ကား။ ထို နေ့ ရက် ရောက် လု နီး ပြီ။ ထို နေ့ ရက် သည် အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် ထံ တော် မှ ဖျက် ဆီး ခြင်း‌ ဘေး ကဲ့ သို့ ရောက် လာ လိမ့် မည်။ ^၁၆ ငါ တို့ ၏ မျက် စိ ရှေ့ တွင် ပင် အ စား အ စာ ပြတ် လပ် လေ ပြီ မ ဟုတ် လော။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် တွင် လည်း ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း ခြင်း ဆိတ် သုဉ်း လေ ပြီ မ ဟုတ် လော။

^၁၇ မျိုး စေ့ တို့ သည် မြေ စိုင် မြေ ခဲ များ အောက် တွင် ရှုံ့ တွ လေ ပြီ။ ကောက် နှံ ပင် တို့ ခြောက် သွေ့ ကုန် သ ဖြင့် သို လှောင် ရုံ များ လည်း ပြို ပျက် ကုန် ပြီ။ စ ပါး ကျီ များ လည်း ပျက် စီး ကုန် ပြီ။ ^၁၈ တိ ရစ္ဆာန် များ လည်း ညည်း တွား ရ လေ ပြီ။ စား ကျက် မြေ မ ရှိ တော့ သ ဖြင့် တိ ရစ္ဆာန် အုပ် များ တ ဝဲ လည် လည် ဖြစ် ရ လေ ပြီ။ သိုး အုပ် များ လည်း ဒုက္ခ ရောက် လေ ပြီ။

^၁၉ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော့် ကို အ ကျွန်ုပ် ဟစ် ခေါ် ပါ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား မီး သည် တော ကန္တာ ရ ရှိ စား ကျက် မြေ များ ကို ဝါး မျို ၍ မီး လျှံ တို့ သည် တော ရှိ သစ် ပင် တို့ ကို လောင် ကျွမ်း လေ ပြီ။ ^၂၀ တော တိ ရစ္ဆာန် များ လည်း ကိုယ် တော် ကို တောင့် တ ကြ ပါ ၏။ ချောင်း ရေ များ ခန်း ခြောက် ပြီ။ မီး သည် တော ကန္တာ ရ ရှိ စား ကျက် မြေ တို့ ကို ဝါး မျို လေ ပြီ။

1

¹ Yahweh’s When rendered in ALL CAPITAL LETTERS, ‘LORD’ or ‘GOD’ is the translation of God’s Proper Name (Hebrew ‘יְהֹוָה‎’, usually pronounced Yahweh). word that came to Joel, the son of Pethuel.

² Hear this, you elders, and listen, all you inhabitants of the land! Has this ever happened in your days, or in the days of your fathers? ³ Tell your children about it, and have your children tell their children, and their children, another generation.

⁴ What the swarming locust has left, the great locust has eaten. What the great locust has left, the grasshopper has eaten. What the grasshopper has left, the caterpillar has eaten.

⁵ Wake up, you drunkards, and weep! Wail, all you drinkers of wine, because of the sweet wine, for it is cut off from your mouth. ⁶ For a nation has come up on my land, strong, and without number. His teeth are the teeth of a lion, and he has the fangs of a lioness. ⁷ He has laid my vine waste, and stripped my fig tree. He has stripped its bark, and thrown it away. Its branches are made white.

⁸ Mourn like a virgin dressed in sackcloth for the husband of her youth! ⁹ The meal offering and the drink offering are cut off from Yahweh’s house. The priests, Yahweh’s ministers, mourn.

¹⁰ The field is laid waste. The land mourns, for the grain is destroyed, The new wine has dried up, and the oil languishes. ¹¹ Be confounded, you farmers! Wail, you vineyard keepers, for the wheat and for the barley; for the harvest of the field has perished. ¹² The vine has dried up, and the fig tree withered— the pomegranate tree, the palm tree also, and the apple tree, even all of the trees of the field are withered; for joy has withered away from the sons of men.

¹³ Put on sackcloth and mourn, you priests! Wail, you ministers of the altar. Come, lie all night in sackcloth, you ministers of my God,‡ for the meal offering and the drink offering are withheld from your God’s house.

¹⁴ Sanctify a fast. Call a solemn assembly. Gather the elders and all the inhabitants of the land to the house of Yahweh, your God, and cry to Yahweh.

¹⁵ Alas for the day! For the day of Yahweh is at hand, and it will come as destruction from the Almighty. ¹⁶ Isn’t the food cut off before our eyes, joy and gladness from the house of our God?

¹⁷ The seeds rot under their clods. The granaries are laid desolate. The barns are broken down, for the grain has withered. ¹⁸ How the animals groan! The herds of livestock are perplexed, because they have no pasture. Yes, the flocks of sheep are made desolate.

¹⁹ Yahweh, I cry to you, for the fire has devoured the pastures of the wilderness, and the flame has burned all the trees of the field. ²⁰ Yes, the animals of the field pant to you, for the water brooks have dried up, and the fire has devoured the pastures of the wilderness.

၁

^၁ ပေ သွေ လ ၏ သား ယော လ ထံ သို့ ရောက် လာ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် ကား ကား ဤ သို့ ဖြစ် ၏။

^၂ သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ ပြည် သူ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့၊ အာ ရုံ စိုက် ကြ လော့။ သင် တို့ ခေတ် တွင် ဤ သို့ ဖြစ် ပျက် ဖူး သ လော။ သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ခေတ် တွင် ဤ သို့ ဖြစ် ပျက် ဖူး သ လော။ ^၃ ထို အ ဖြစ် အ ပျက် ကို သင် တို့ သား သ မီး တို့ အား ပြော ကြား လော့။ သင် တို့ သား သ မီး တို့ သည် သူ တို့ ၏ သား သ မီး တို့ အား ဆက် လက် ပြော ကြား စေ။ သူ တို့ ၏ သား သ မီး တို့ သည် လည်း နောက် မျိုး ဆက် ကို ဆက် လက် ပြော ကြား ကြ စေ။

^၄ ဂါ ဇံ ကျိုင်း တို့ အ ကျန် ကို အ ရာ ဘ ကျိုင်း တို့ စား လေ ပြီ။ အ ရာ ဘ ကျိုင်း တို့ အ ကျန် ကို ယာ လက် ကျိုင်း တို့ စား လေ ပြီ။ ယာ လက် ကျိုင်း တို့ အ ကျန် ကို ခါ သိ လ ကျိုင်း တို့ စား လေ ပြီ။

^၅ သေ သောက် ကြူး သူ တို့၊ ထ ၍ ငို ကြွေး ကြ လော့။ စ ပျစ် ဝိုင် သောက် သူ တို့၊ စ ပျစ် ဝိုင် သစ် ကြောင့် ညည်း တွား ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ နှုတ် သည် စ ပျစ် ဝိုင် သစ် ကို တို့ ထိ ခွင့် ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ^၆ အင် အား ကြီး ပြီး မ ရေ မ တွက် နိုင် သည့် လူ မျိုး တစ် မျိုး သည် ငါ့ ပြည် သို့ စစ် ချီ လာ ပြီ။ ထို လူ မျိုး ၏ သွား သည် ခြင်္သေ့ ပျို ၏ သွား နှင့် တူ ၏။ အ စွယ် သည် လည်း ခြင်္သေ့ မ ၏ အ စွယ် နှင့် တူ ၏။ ^၇ ငါ့ စ ပျစ် ပင် ကို ချိုး ဖဲ့ ပြီး ငါ့ သ ဖန်း ပင် တို့ ကို ဖျက် ဆီး ပစ် လေ ပြီ။ ပြောင် တ လင်း ခါ အောင် ခွာ ပြီး လွှင့် ပစ် လေ ပြီ။ အ ခက် များ လည်း ဖြူ ခါ ပြာ ခါ ကျ လေ ပြီ။

^၈ လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ပြီး ခင် ပွန်း လောင်း အ တွက် ငို ကြွေး မြည် တမ်း နေ သော အ ပျို က ညာ ကဲ့ သို့ ငို ကြွေး မြည် တမ်း လော့။ ^၉ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် တွင် ဘော ဇဉ် ပူ ဇော် သက္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ ပူ ဇော် သက္ကာ တို့ ပြတ် လေ ပြီ။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မှု တော် ကို ထမ်း ဆောင် သော ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ လည်း ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ လေ ပြီ။

^၁၀ လယ် ယာ ဖျက် ဆီး ခံ ရ ပြီ။ ကောက် ပဲ သီး နှံ ဖျက် ဆီး ခံ ရ သော ကြောင့် မြေ သည် ငို ကြွေး မြည် တမ်း လေ ပြီ။ စ ပျစ် ဝိုင် အ သစ် ခန်း လေ ပြီ။ ဆီ လည်း လျော့ လေ ပြီ။ ^၁၁ အို လယ် လုပ် သား တို့၊ ရှက် ကြ လော့။ အို စ ပျစ် ခြံ လုပ် သား တို့၊ ညည်း တွား ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား လယ် မြေ တွင် ရိတ် သိမ်း စ ရာ ဂျုံ စ ပါး၊ မု ယော စ ပါး တို့ ပျက် စီး လေ ပြီ။ ^၁၂ စ ပျစ် ပင် ခြောက် သွေ့ ပြီ။ သ ဖန်း ပင် ညှိုး နွမ်း ပြီ။ သ လဲ ပင်၊ စွန် ပ လွံ ပင်၊ ပန်း သီး ပင် အ စ ရှိ သော ကွင်း ပြင် ရှိ အ ပင် အား လုံး တို့ သည် လည်း ခြောက် သွေ့ လေ ပြီ။ စင် စစ် လူ သား တို့ အ ဖို့ ပျော် ရွှင် ခြင်း သည် ပျောက် လွင့် သွား လေ ပြီ။

^၁၃ အို ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့၊ လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ၍ မြည် တမ်း ကြ လော့။ ယဇ် ပလ္လင် ၏ အ မှု ထမ်း တို့၊ ညည်း တွား ကြ လော့။ ငါ ၏ ဘု ရား သ ခင် အ မှု တော် ကို ထမ်း ဆောင် သော သူ တို့၊ လာ ကြ။ တစ် ည လုံး လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် အိပ် ကြ လော့။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် တွင် ဘော ဇဉ် ပူ ဇော် သက္ကာ၊ သွန်း လောင်း ရာ ပူ ဇော် သက္ကာ တို့ ကုန် ခန်း လေ ပြီ။

^၁၄ အ စာ ရှောင် ဖို့ အ သင့် ပြင် ကြ လော့။ ဓမ္မ စည်း ဝေး ပွဲ ကို ဆင့် ခေါ် ကြ လော့။ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ၊ ပြည် သူ ပြည် သား များ အား လုံး၊ သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အိမ် တော် ၌ စု ရုံး ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ကြ လော့။

^၁၅ အ လို၊ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နေ့ ရက် ပါ တ ကား။ ထို နေ့ ရက် ရောက် လု နီး ပြီ။ ထို နေ့ ရက် သည် အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် ထံ တော် မှ ဖျက် ဆီး ခြင်း‌ ဘေး ကဲ့ သို့ ရောက် လာ လိမ့် မည်။ ^၁၆ ငါ တို့ ၏ မျက် စိ ရှေ့ တွင် ပင် အ စား အ စာ ပြတ် လပ် လေ ပြီ မ ဟုတ် လော။ ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် တွင် လည်း ဝမ်း မြောက် ရွှင် လန်း ခြင်း ဆိတ် သုဉ်း လေ ပြီ မ ဟုတ် လော။

^၁၇ မျိုး စေ့ တို့ သည် မြေ စိုင် မြေ ခဲ များ အောက် တွင် ရှုံ့ တွ လေ ပြီ။ ကောက် နှံ ပင် တို့ ခြောက် သွေ့ ကုန် သ ဖြင့် သို လှောင် ရုံ များ လည်း ပြို ပျက် ကုန် ပြီ။ စ ပါး ကျီ များ လည်း ပျက် စီး ကုန် ပြီ။ ^၁၈ တိ ရစ္ဆာန် များ လည်း ညည်း တွား ရ လေ ပြီ။ စား ကျက် မြေ မ ရှိ တော့ သ ဖြင့် တိ ရစ္ဆာန် အုပ် များ တ ဝဲ လည် လည် ဖြစ် ရ လေ ပြီ။ သိုး အုပ် များ လည်း ဒုက္ခ ရောက် လေ ပြီ။

^၁၉ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော့် ကို အ ကျွန်ုပ် ဟစ် ခေါ် ပါ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား မီး သည် တော ကန္တာ ရ ရှိ စား ကျက် မြေ များ ကို ဝါး မျို ၍ မီး လျှံ တို့ သည် တော ရှိ သစ် ပင် တို့ ကို လောင် ကျွမ်း လေ ပြီ။ ^၂၀ တော တိ ရစ္ဆာန် များ လည်း ကိုယ် တော် ကို တောင့် တ ကြ ပါ ၏။ ချောင်း ရေ များ ခန်း ခြောက် ပြီ။ မီး သည် တော ကန္တာ ရ ရှိ စား ကျက် မြေ တို့ ကို ဝါး မျို လေ ပြီ။

1

¹ Yahweh’s When rendered in ALL CAPITAL LETTERS, ‘LORD’ or ‘GOD’ is the translation of God’s Proper Name (Hebrew ‘יְהֹוָה‎’, usually pronounced Yahweh). word that came to Joel, the son of Pethuel.

² Hear this, you elders, and listen, all you inhabitants of the land! Has this ever happened in your days, or in the days of your fathers? ³ Tell your children about it, and have your children tell their children, and their children, another generation.

⁴ What the swarming locust has left, the great locust has eaten. What the great locust has left, the grasshopper has eaten. What the grasshopper has left, the caterpillar has eaten.

⁵ Wake up, you drunkards, and weep! Wail, all you drinkers of wine, because of the sweet wine, for it is cut off from your mouth. ⁶ For a nation has come up on my land, strong, and without number. His teeth are the teeth of a lion, and he has the fangs of a lioness. ⁷ He has laid my vine waste, and stripped my fig tree. He has stripped its bark, and thrown it away. Its branches are made white.

⁸ Mourn like a virgin dressed in sackcloth for the husband of her youth! ⁹ The meal offering and the drink offering are cut off from Yahweh’s house. The priests, Yahweh’s ministers, mourn.

¹⁰ The field is laid waste. The land mourns, for the grain is destroyed, The new wine has dried up, and the oil languishes. ¹¹ Be confounded, you farmers! Wail, you vineyard keepers, for the wheat and for the barley; for the harvest of the field has perished. ¹² The vine has dried up, and the fig tree withered— the pomegranate tree, the palm tree also, and the apple tree, even all of the trees of the field are withered; for joy has withered away from the sons of men.

¹³ Put on sackcloth and mourn, you priests! Wail, you ministers of the altar. Come, lie all night in sackcloth, you ministers of my God,‡ for the meal offering and the drink offering are withheld from your God’s house.

¹⁴ Sanctify a fast. Call a solemn assembly. Gather the elders and all the inhabitants of the land to the house of Yahweh, your God, and cry to Yahweh.

¹⁵ Alas for the day! For the day of Yahweh is at hand, and it will come as destruction from the Almighty. ¹⁶ Isn’t the food cut off before our eyes, joy and gladness from the house of our God?

¹⁷ The seeds rot under their clods. The granaries are laid desolate. The barns are broken down, for the grain has withered. ¹⁸ How the animals groan! The herds of livestock are perplexed, because they have no pasture. Yes, the flocks of sheep are made desolate.

¹⁹ Yahweh, I cry to you, for the fire has devoured the pastures of the wilderness, and the flame has burned all the trees of the field. ²⁰ Yes, the animals of the field pant to you, for the water brooks have dried up, and the fire has devoured the pastures of the wilderness.