၁

^၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် အ မိတ္တဲ ၏ သား ယော န ထံ သို့ ရောက် လာ ၍၊ ^၂ “ထ လော့။ နိ နေ ဝေ မြို့ ကြီး သို့ သွား လော့။ သူ တို့ ပြု သော မ ကောင်း မှု များ သည် ငါ့ ရှေ့ မှောက် တွင် ထင် ရှား လှ ပြီ ဖြစ် ၍ သူ တို့ ကို ဆန့် ကျင် ဟော ပြော လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၃ သို့ သော် ယော န သည် ထ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ တာ ရှု ပြည် သို့ ထွက် ပြေး လေ ၏။ သူ သည် ယုပ္ပေ မြို့ သို့ ဆင်း သွား ပြီး တာ ရှု ပြည် သို့ သွား မည့် သင်္ဘော ကို တွေ့ သ ဖြင့် သင်္ဘော ခ ပေး ပြီး အ ထဲ သို့ ဝင် ကာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ တာ ရှု ပြည် သို့ သင်္ဘော သား တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား လေ ၏။

^၄ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပင် လယ် ပြင် တွင် လေ ပြင်း တိုက် ခတ် စေ သ ဖြင့် လေ မုန် တိုင်း ကြီး ကျ ရောက် လေ ၏။ သင်္ဘော မှာ လည်း ကျိုး ပဲ့ လု မ တတ် ဖြစ် လေ ၏။ ^၅ သင်္ဘော သား တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ ၍ အ သီး သီး ကိုယ့် ဘု ရား များ ထံ အော် ဟစ် ဆု တောင်း ကြ လေ ၏။ သင်္ဘော ပေါ့ စေ ရန် ကုန် ပစ္စည်း များ ကို ပင် လယ် ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ ၏။ ယော န မူ ကား သင်္ဘော ဝမ်း ထဲ သို့ ဆင်း သွား ပြီး နှစ် နှစ် ခြိုက် ခြိုက် အိပ် ပျော် နေ ၏။ ^၆ မာ လိန် မှူး သည် သူ့ ထံ သို့ သွား ၍ “သင် အ ဘယ် ကြောင့် အိပ် မော ကျ နေ သ နည်း။ ထ ပြီး သင့် ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း ပါ လော့။ ငါ တို့ သေ ကြေ ပျက် စီး မ သွား အောင် သင့် ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို ကယ် တင် ကောင်း ကယ် တင် လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၇ ထို့ နောက် သူ တို့ က “မည် သူ့ ကြောင့် ငါ တို့ အ ပေါ် ဤ ဘေး ဆိုး ကျ ရောက် သည် ကို သိ ရှိ နိုင် ရန် လာ ကြ၊ မဲ ချ ကြ စို့” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ပြီး မဲ ချ ကြ ရာ ယော န ၌ မဲ ကျ လေ ၏။ ^၈ ထို အ ခါ သူ တို့ က “ယ ခု ပြော ပါ လော့။ ငါ တို့ အ ပေါ် ဤ ဘေး ဆိုး ကျ ရောက် သည် မှာ မည် သူ့ ကြောင့် နည်း။ သင် မည် သည့် အ လုပ် လုပ် သ နည်း။ မည် သည့် အ ရပ် မှ လာ သ နည်း။ မည် သည့် ပြည် သား ဖြစ် သ နည်း။ မည် သည့် လူ မျိုး ဖြစ် သ နည်း” ဟု မေး ကြ လျှင်၊ ^၉ သူ က “ငါ သည် ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး ဖြစ် ၏။ ပင် လယ် နှင့် ကုန်း မြေ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကိုး ကွယ် သူ ဖြစ် ပါ သည်” ဟု သူ တို့ အား ဆို ၏။ ^၁၀ ထို့ ပြင် သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ထွက် ပြေး ခဲ့ ကြောင်း ကို လူ တို့ အား ပြော ပြ သ ဖြင့် သူ တို့ သိ သွား ကြ လော အ ခါ အ လွန် ကြောက် ရွံ့ ထိတ် လန့် ၍ သူ့ အား “အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ ပြု သ နည်း” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၁ ထို စဉ် ပင် လယ် ပြင် တွင် လေ မုန် တိုင်း ပို မို ပြင်း ထန် လာ သ ဖြင့် သူ တို့ က “ပင် လယ် ငြိမ် သက် သွား အောင် သင့် ကို ငါ တို့ မည် သို့ ပြု ရ မည် နည်း” ဟု သူ့ အား မေး လျှင်၊ ^၁၂ သူ က “ငါ့ ကို ချီ ၍ ပင် လယ် ထဲ သို့ ပစ် ချ လော့။ သို့ ပြု လျှင် ပင် လယ် သည် ငြိမ် သက် သွား လိမ့် မည်။ ငါ့ ကြောင့် ဤ လေ မုန် တိုင်း ကြီး သင် တို့ အ ပေါ် ကျ ရောက် ကြောင်း ကို ငါ သိ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၃ လူ တို့ သည် ကမ်း သို့ ရောက် အောင် ကြိုး စား လျှော် ခတ် ကြ သေး ၏။ သို့ သော် ပင် လယ် ပြင် တွင် လေ မုန် တိုင်း ပို မို ပြင်း ထန် လာ သ ဖြင့် ကမ်း သို့ မ ရောက် နိုင် ကြ။

^၁၄ ထို အ ခါ သူ တို့ က “အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဤ သူ ၏ အ သက် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ပါ ဖျက် ဆီး တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ပြစ် မဲ့ သော သူ အား သတ် သော အ ပြစ် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် ကျ ရောက် စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ လို တော် အ တိုင်း ပြု တော် မူ ပါ ပြီ” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၁၅ ထို့ နောက် ယော န ကို ချီ မ ၍ ပင် လယ် ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ လျှင် ပင် လယ် ပြင် မှ ပြင်း ထန် သော လေ မုန် တိုင်း ကြီး လည်း ငြိမ် သက် သွား လေ ၏။ ^၁၆ ထို အ ခါ လူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ လွန် ကြောက် ရွံ့ ကြ သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ယဇ် ပူ ဇော် ပြီး က တိ သစ္စာ ပြု ကြ ၏။

^၁၇ ယော န ကို မျို ချ ရန် ငါး ကြီး တစ် ကောင် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြင် ဆင် ထား သ ဖြင့် ယော န သည် ငါး ကြီး ဝမ်း ထဲ တွင် သုံး ရက် သုံး ည နေ ရ လေ ၏။ မ ၁၂:၄၀။

1

¹ Now the LORD’s When rendered in ALL CAPITAL LETTERS, ‘LORD’ or ‘GOD’ is the translation of God’s Proper Name (Hebrew ‘יְהֹוָה‎’, usually pronounced Yahweh). word came to Jonah the son of Amittai, saying, ² “Arise, go to Nineveh, that great city, and preach against it, for their wickedness has come up before me.” ³ But Jonah rose up to flee to Tarshish from the presence of the LORD. He went down to Joppa, and found a ship going to Tarshish; so he paid its fare, and went down into it, to go with them to Tarshish from the presence of the LORD.

⁴ But the LORD sent out a great wind on the sea, and there was a mighty storm on the sea, so that the ship was likely to break up. ⁵ Then the mariners were afraid, and every man cried to his god. They threw the cargo that was in the ship into the sea to lighten the ship. But Jonah had gone down into the innermost parts of the ship and he was laying down, and was fast asleep. ⁶ So the ship master came to him, and said to him, “What do you mean, sleeper? Arise, call on your God! or, gods Maybe your God or, gods will notice us, so that we won’t perish.”

⁷ They all said to each other, “Come! Let’s cast lots, that we may know who is responsible for this evil that is on us.” So they cast lots, and the lot fell on Jonah. ⁸ Then they asked him, “Tell us, please, for whose cause this evil is on us. What is your occupation? Where do you come from? What is your country? Of what people are you?” ⁹ He said to them, “I am a Hebrew, and I fear the LORD, the God The Hebrew word rendered 'God’ is ‘אֱלֹהִ֑ים’ (Elohim). of heaven, who has made the sea and the dry land.” ¹⁰ Then the men were exceedingly afraid, and said to him, “What have you done?” For the men knew that he was fleeing from the presence of the LORD, because he had told them.

¹¹ Then they said to him, “What shall we do to you, that the sea may be calm to us?” For the sea grew more and more stormy. ¹² He said to them, “Take me up, and throw me into the sea. Then the sea will be calm for you; for I know that because of me this great storm is on you.” ¹³ Nevertheless the men rowed hard to get them back to the land; but they could not, for the sea grew more and more stormy against them.

¹⁴ Therefore they cried to the LORD, and said, “We beg you, LORD, we beg you, don’t let us die for this man’s life, and don’t lay on us innocent blood; for you, LORD, have done as it pleased you.” ¹⁵ So they took up Jonah and threw him into the sea; and the sea ceased its raging. ¹⁶ Then the men feared the LORD exceedingly; and they offered a sacrifice to the LORD and made vows.

¹⁷ The LORD prepared a huge fish to swallow up Jonah, and Jonah was in the belly of the fish three days and three nights.

၁

^၁ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် သည် အ မိတ္တဲ ၏ သား ယော န ထံ သို့ ရောက် လာ ၍၊ ^၂ “ထ လော့။ နိ နေ ဝေ မြို့ ကြီး သို့ သွား လော့။ သူ တို့ ပြု သော မ ကောင်း မှု များ သည် ငါ့ ရှေ့ မှောက် တွင် ထင် ရှား လှ ပြီ ဖြစ် ၍ သူ တို့ ကို ဆန့် ကျင် ဟော ပြော လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၃ သို့ သော် ယော န သည် ထ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ တာ ရှု ပြည် သို့ ထွက် ပြေး လေ ၏။ သူ သည် ယုပ္ပေ မြို့ သို့ ဆင်း သွား ပြီး တာ ရှု ပြည် သို့ သွား မည့် သင်္ဘော ကို တွေ့ သ ဖြင့် သင်္ဘော ခ ပေး ပြီး အ ထဲ သို့ ဝင် ကာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ တာ ရှု ပြည် သို့ သင်္ဘော သား တို့ နှင့် အ တူ လိုက် သွား လေ ၏။

^၄ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ပင် လယ် ပြင် တွင် လေ ပြင်း တိုက် ခတ် စေ သ ဖြင့် လေ မုန် တိုင်း ကြီး ကျ ရောက် လေ ၏။ သင်္ဘော မှာ လည်း ကျိုး ပဲ့ လု မ တတ် ဖြစ် လေ ၏။ ^၅ သင်္ဘော သား တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ ၍ အ သီး သီး ကိုယ့် ဘု ရား များ ထံ အော် ဟစ် ဆု တောင်း ကြ လေ ၏။ သင်္ဘော ပေါ့ စေ ရန် ကုန် ပစ္စည်း များ ကို ပင် လယ် ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ ၏။ ယော န မူ ကား သင်္ဘော ဝမ်း ထဲ သို့ ဆင်း သွား ပြီး နှစ် နှစ် ခြိုက် ခြိုက် အိပ် ပျော် နေ ၏။ ^၆ မာ လိန် မှူး သည် သူ့ ထံ သို့ သွား ၍ “သင် အ ဘယ် ကြောင့် အိပ် မော ကျ နေ သ နည်း။ ထ ပြီး သင့် ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း ပါ လော့။ ငါ တို့ သေ ကြေ ပျက် စီး မ သွား အောင် သင့် ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို ကယ် တင် ကောင်း ကယ် တင် လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၇ ထို့ နောက် သူ တို့ က “မည် သူ့ ကြောင့် ငါ တို့ အ ပေါ် ဤ ဘေး ဆိုး ကျ ရောက် သည် ကို သိ ရှိ နိုင် ရန် လာ ကြ၊ မဲ ချ ကြ စို့” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ပြီး မဲ ချ ကြ ရာ ယော န ၌ မဲ ကျ လေ ၏။ ^၈ ထို အ ခါ သူ တို့ က “ယ ခု ပြော ပါ လော့။ ငါ တို့ အ ပေါ် ဤ ဘေး ဆိုး ကျ ရောက် သည် မှာ မည် သူ့ ကြောင့် နည်း။ သင် မည် သည့် အ လုပ် လုပ် သ နည်း။ မည် သည့် အ ရပ် မှ လာ သ နည်း။ မည် သည့် ပြည် သား ဖြစ် သ နည်း။ မည် သည့် လူ မျိုး ဖြစ် သ နည်း” ဟု မေး ကြ လျှင်၊ ^၉ သူ က “ငါ သည် ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး ဖြစ် ၏။ ပင် လယ် နှင့် ကုန်း မြေ ကို ဖန် ဆင်း တော် မူ သော ကောင်း ကင် ဘုံ ရှင် ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကိုး ကွယ် သူ ဖြစ် ပါ သည်” ဟု သူ တို့ အား ဆို ၏။ ^၁၀ ထို့ ပြင် သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ထွက် ပြေး ခဲ့ ကြောင်း ကို လူ တို့ အား ပြော ပြ သ ဖြင့် သူ တို့ သိ သွား ကြ လော အ ခါ အ လွန် ကြောက် ရွံ့ ထိတ် လန့် ၍ သူ့ အား “အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ ပြု သ နည်း” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၁၁ ထို စဉ် ပင် လယ် ပြင် တွင် လေ မုန် တိုင်း ပို မို ပြင်း ထန် လာ သ ဖြင့် သူ တို့ က “ပင် လယ် ငြိမ် သက် သွား အောင် သင့် ကို ငါ တို့ မည် သို့ ပြု ရ မည် နည်း” ဟု သူ့ အား မေး လျှင်၊ ^၁၂ သူ က “ငါ့ ကို ချီ ၍ ပင် လယ် ထဲ သို့ ပစ် ချ လော့။ သို့ ပြု လျှင် ပင် လယ် သည် ငြိမ် သက် သွား လိမ့် မည်။ ငါ့ ကြောင့် ဤ လေ မုန် တိုင်း ကြီး သင် တို့ အ ပေါ် ကျ ရောက် ကြောင်း ကို ငါ သိ ၏” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၃ လူ တို့ သည် ကမ်း သို့ ရောက် အောင် ကြိုး စား လျှော် ခတ် ကြ သေး ၏။ သို့ သော် ပင် လယ် ပြင် တွင် လေ မုန် တိုင်း ပို မို ပြင်း ထန် လာ သ ဖြင့် ကမ်း သို့ မ ရောက် နိုင် ကြ။

^၁၄ ထို အ ခါ သူ တို့ က “အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ဤ သူ ၏ အ သက် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို ပါ ဖျက် ဆီး တော် မ မူ ပါ နှင့်။ အ ပြစ် မဲ့ သော သူ အား သတ် သော အ ပြစ် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အ ပေါ် ကျ ရောက် စေ တော် မ မူ ပါ နှင့်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော် သည် အ လို တော် အ တိုင်း ပြု တော် မူ ပါ ပြီ” ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ အော် ဟစ် ပြော ဆို ကြ ၏။ ^၁၅ ထို့ နောက် ယော န ကို ချီ မ ၍ ပင် လယ် ထဲ သို့ ပစ် ချ ကြ လျှင် ပင် လယ် ပြင် မှ ပြင်း ထန် သော လေ မုန် တိုင်း ကြီး လည်း ငြိမ် သက် သွား လေ ၏။ ^၁၆ ထို အ ခါ လူ တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ လွန် ကြောက် ရွံ့ ကြ သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ယဇ် ပူ ဇော် ပြီး က တိ သစ္စာ ပြု ကြ ၏။

^၁၇ ယော န ကို မျို ချ ရန် ငါး ကြီး တစ် ကောင် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြင် ဆင် ထား သ ဖြင့် ယော န သည် ငါး ကြီး ဝမ်း ထဲ တွင် သုံး ရက် သုံး ည နေ ရ လေ ၏။ မ ၁၂:၄၀။

1

¹ Now the LORD’s When rendered in ALL CAPITAL LETTERS, ‘LORD’ or ‘GOD’ is the translation of God’s Proper Name (Hebrew ‘יְהֹוָה‎’, usually pronounced Yahweh). word came to Jonah the son of Amittai, saying, ² “Arise, go to Nineveh, that great city, and preach against it, for their wickedness has come up before me.” ³ But Jonah rose up to flee to Tarshish from the presence of the LORD. He went down to Joppa, and found a ship going to Tarshish; so he paid its fare, and went down into it, to go with them to Tarshish from the presence of the LORD.

⁴ But the LORD sent out a great wind on the sea, and there was a mighty storm on the sea, so that the ship was likely to break up. ⁵ Then the mariners were afraid, and every man cried to his god. They threw the cargo that was in the ship into the sea to lighten the ship. But Jonah had gone down into the innermost parts of the ship and he was laying down, and was fast asleep. ⁶ So the ship master came to him, and said to him, “What do you mean, sleeper? Arise, call on your God! or, gods Maybe your God or, gods will notice us, so that we won’t perish.”

⁷ They all said to each other, “Come! Let’s cast lots, that we may know who is responsible for this evil that is on us.” So they cast lots, and the lot fell on Jonah. ⁸ Then they asked him, “Tell us, please, for whose cause this evil is on us. What is your occupation? Where do you come from? What is your country? Of what people are you?” ⁹ He said to them, “I am a Hebrew, and I fear the LORD, the God The Hebrew word rendered 'God’ is ‘אֱלֹהִ֑ים’ (Elohim). of heaven, who has made the sea and the dry land.” ¹⁰ Then the men were exceedingly afraid, and said to him, “What have you done?” For the men knew that he was fleeing from the presence of the LORD, because he had told them.

¹¹ Then they said to him, “What shall we do to you, that the sea may be calm to us?” For the sea grew more and more stormy. ¹² He said to them, “Take me up, and throw me into the sea. Then the sea will be calm for you; for I know that because of me this great storm is on you.” ¹³ Nevertheless the men rowed hard to get them back to the land; but they could not, for the sea grew more and more stormy against them.

¹⁴ Therefore they cried to the LORD, and said, “We beg you, LORD, we beg you, don’t let us die for this man’s life, and don’t lay on us innocent blood; for you, LORD, have done as it pleased you.” ¹⁵ So they took up Jonah and threw him into the sea; and the sea ceased its raging. ¹⁶ Then the men feared the LORD exceedingly; and they offered a sacrifice to the LORD and made vows.

¹⁷ The LORD prepared a huge fish to swallow up Jonah, and Jonah was in the belly of the fish three days and three nights.