၁

^၁ ဥ ဇ ပြည် တွင် ယော ဘ အ မည် ရှိ သော လူ တစ် ယောက် ရှိ ၏။ သူ သည် အ ပြစ် တင် စ ရာ မ ရှိ၊ ဖြောင့် မှန် သော သူ၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ သော သူ၊ မ ကောင်း မှု ကို ရှောင် ကြဉ် သော သူ ဖြစ် ၏။ ^၂ သူ ၌ သား ခု နစ် ယောက်၊ သ မီး သုံး ယောက် ရှိ၏။ ^၃ သူ သည် သိုး ခု နစ် ထောင်၊ ကု လား အုတ် သုံး ထောင်၊ နွား အ ရှဉ်း ငါး ရာ၊ မြည်း ငါး ရာ နှင့် အ စေ ခံ အ များ အ ပြား ပိုင် ဆိုင် ထား ၏။ အ ရှေ့ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ တွင် သူ သည် အ ချမ်း သာ ဆုံး ဖြစ် ၏။

^၄ သူ့ သား တို့ သည် သတ် မှတ် ထား သော နေ့ အ တိုင်း သူ တို့ အိမ် အ သီး သီး ၌ စား သောက် ပွဲ ကို အ လှည့် ကျ ကျင်း ပ ၍ သူ တို့ ၏ နှ မ သုံး ယောက် ကို လည်း အ တူ စား သောက် ကြ ရန် လူ လွှတ် ၍ ဖိတ် ကြား လေ့ ရှိ ၏။ ^၅ စား သောက် ပွဲ အ လှည့် ကျ ကျင်း ပ သော နေ့ များ ပြီး သော အ ခါ တွင် လည်း ယော ဘ က “ငါ့ သား သ မီး တို့ စိတ် ထဲ တွင် ဘု ရား သ ခင် ကို ကျိန် ဆဲ ၍ အ ပြစ် ပြု မိ ကောင်း ပြု မိ ကြ လိမ့် မည်” ဟု တွေး ၍ သူ တို့ ကို ခေါ် ပြီး ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စေ လျက် နံ နက် စော စော ထ ၍ သူ တို့ အား လုံး အ ရေ အ တွက် အ တိုင်း မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ကို ပူ ဇော် ၏။ ယော ဘ သည် ထို သို့ အ မြဲ ပြု လေ့ ရှိ ၏။

^၆ တစ် နေ့ တွင် ဘု ရား သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ဝင် ရောက် ခ စား သော အ ခါ စာ တန် သည် လည်း သူ တို့ နှင့် အ တူ ရောက် လာ ၏။ ^၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က စာ တန် အား “သင် ဘယ် အ ရပ် က လာ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် စာ တန် က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “မြေ ကြီး တစ် ခွင် လှည့် လည် သွား လာ ရာ မှ လာ ပါ သည်” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၈ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က စာ တန် အား “ငါ့ အ စေ အ ပါး ယော ဘ ကို သင် သ တိ ထား မိ သ လော။ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် သူ နှင့် တူ သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ သူ သည် အ ပြစ် တင် စ ရာ မ ရှိ၊ ဖြောင့် မှန် သော သူ၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ ရို သေ သော သူ၊ မ ကောင်း မှု ကို ရှောင် ကြဉ် သော သူ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၉ စာ တန် က လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “ယော ဘ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို အ ကြောင်း မဲ့ ကြောက် ရွံ့ ရို သေ ပါ မည် လော။ ^၁၀ သူ နှင့် သူ့ အိမ် သူ အိမ် သား များ၊ သူ ၌ ရှိ သ မျှ တို့ ကို ကိုယ် တော် ဝိုင်း ရံ ကာ ကွယ် ပေး ထား သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ သူ လုပ် ဆောင် သ မျှ တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး သ ဖြင့် သူ ပိုင် သော တိ ရစ္ဆာန် များ သည် လည်း မြေ ကြီး တစ် ခွင် တိုး ပွား နေ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ^၁၁ ယ ခု လက် တော် ကို ဆန့် ၍ သူ ၌ ရှိ သ မျှ ကို ဖျက် ဆီး ကြည့် ပါ။ သူ သည် ကိုယ် တော့် ကို မျက် ဝါး ထင် ထင် ကျိန် ဆဲ ပါ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၁၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း စာ တန် အား “ကြည့် လော့။ သူ ၌ ရှိ သ မျှ ကို သင့် လက် ငါ အပ် ပြီ။ သူ့ ကို မူ ကိုယ် ထိ လက် ‌ရောက် မ ပြု ရ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ စာ တန် သည် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ထွက် သွား လေ ၏။

^၁၃ တစ် နေ့ သ ၌ ယော ဘ ၏ သား သ မီး တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ အစ် ကို အ ကြီး ဆုံး အိမ် တွင် အ စာ စား ၍ စ ပျစ် ဝိုင် သောက် လျက် နေ ကြ ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ ယော ဘ ထံ သို့ တ မန် တစ် ဦး ရောက် လာ ပြီး “နွား များ ထွန် ယက် နေ ၍ မြည်း များ အ နီး အ နား ၌ ကျက် စား နေ ကြ စဉ်၊ ^၁၅ ရှေ ဘ ပြည် သား တို့ သည် နွား နှင့် မြည်း တို့ ကို တိုက် ခိုက် သိမ်း ယူ သွား ပါ ပြီ။ အ စေ ခံ တို့ ကို လည်း ဓား နှင့် သတ် ပစ် ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဦး တည်း သာ လွတ် မြောက် လာ ၍ အ ရှင့် ထံ လာ ရောက် ကြား လျှောက် ပါ သည်” ဟု ဆို ၏။

^၁၆ ထို သို့ ကြား လျှောက် နေ စဉ် တွင် ပင် အ ခြား တ မန် တစ် ဦး ရောက် လာ ၍ “ဘု ရား သ ခင် ၏ မီး သည် ကောင်း ကင် မှ ကျ လာ ၍ သိုး နှင့် အ စေ ခံ တို့ ကို လောင် ကျွမ်း လေ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဦး တည်း သာ လွတ် မြောက် လာ သ ဖြင့် အ ရှင့် ထံ လာ ရောက် ကြား လျှောက် ပါ သည်” ဟု ဆို ၏။

^၁၇ ထို သို့ ကြား လျှောက် နေ စဉ် အ ခြား တစ် ဦး လည်း ရောက် လာ ၍ “ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ သည် အ ဖွဲ့ သုံး ဖွဲ့ ခွဲ ပြီး ကု လား အုတ် များ ကို တိုက် ခိုက် သိမ်း ယူ သွား ကြ ပြီ။ အ စေ ခံ တို့ ကို လည်း ဓား နှင့် သတ် ပစ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဦး တည်း သာ လွတ် မြောက် လာ သ ဖြင့် အ ရှင့် ထံ လာ ရောက် ကြား လျှောက် ပါ သည်” ဟု ဆို ၏။

^၁၈ ထို သို့ ကြား လျှောက် နေ စဉ် တွင် ပင် အ ခြား တစ် ဦး ရောက် လာ ၍ “အ ရှင် ၏ သား သ မီး တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ အစ် ကို အ ကြီး ဆုံး အိမ် တွင် အ စာ စား ၍ စ ပျစ် ဝိုင် သောက် လျက် နေ ကြ စဉ်၊ ^၁၉ တော ကန္တာ ရ ဘက် မှ လေ ပြင်း မုန် တိုင်း သည် လေး ဘက် လေး တန် မှ တိုက် လာ သ ဖြင့် ထို လု လင် တို့ အ ပေါ် သို့ အိမ် ပြို ကျ ပြီး သူ တို့ သေ ကုန် ကြ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဦး တည်း သာ လွတ် မြောက် လာ သ ဖြင့် အ ရှင့် ထံ လာ ရောက် ကြား လျှောက် ပါ သည်” ဟု ဆို ၏။

^၂၀ ထို အ ခါ ယော ဘ သည် ထ ၍ ဝတ် လုံ ကို ဆုတ် လေ ၏။ ဆံ ပင် ကို လည်း ရိတ် ပြီး မြေ ပေါ် တွင် ပျပ် ဝပ် ကိုး ကွယ် လျက်၊ ^၂၁ “ငါ သည် အ ဝတ် မ ပါ ဘဲ အ မိ ဝမ်း ထဲ မှ ထွက် လာ ၏။ အ ဝတ် မ ပါ ဘဲ ပြန် သွား ရ တော့ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြန် ရုပ် သိမ်း တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာမ တော် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သ တည်း” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၂ ယော ဘ သည် ထို အ မှု အ ရာ များ ကြောင့် အ ပြစ် မ ပြု၊ ဘု ရား သ ခင် ကို လည်း အ ပြစ် မ တင် ဘဲ နေ ၏။

1

¹ There was a man in the land of Uz, whose name was Job. That man was blameless and upright, and one who feared God, The Hebrew word rendered 'God’ is ‘אֱלֹהִ֑ים’ (Elohim). and turned away from evil. ² There were born to him seven sons and three daughters. ³ His possessions also were seven thousand sheep, three thousand camels, five hundred yoke of oxen, five hundred female donkeys, and a very great household; so that this man was the greatest of all the children of the east.

⁴ His sons went and held a feast in the house of each one on his birthday; and they sent and called for their three sisters to eat and to drink with them. ⁵ It was so, when the days of their feasting had run their course, that Job sent and sanctified them, and rose up early in the morning, and offered burnt offerings according to the number of them all. For Job said, “It may be that my sons have sinned, and renounced God in their hearts.” Job did so continually.

⁶ Now on the day when God’s sons came to present themselves before Yahweh, ’Yahweh’ is God’s proper Name, sometimes rendered ‘LORD’ (all caps) in other translations. Satan also came among them. ⁷ Yahweh said to Satan, “Where have you come from?” Then Satan answered Yahweh, and said, “From going back and forth in the earth, and from walking up and down in it.”

⁸ Yahweh said to Satan, “Have you considered my servant, Job? For there is no one like him in the earth, a blameless and an upright man, one who fears God, and turns away from evil.”

⁹ Then Satan answered Yahweh, and said, “Does Job fear God for nothing? ¹⁰ Haven’t you made a hedge around him, and around his house, and around all that he has, on every side? You have blessed the work of his hands, and his substance is increased in the land. ¹¹ But stretch out your hand now, and touch all that he has, and he will renounce you to your face.” ¹² Yahweh said to Satan, “Behold, 'Behold', from 'הִנֵּה', means look at, take notice, observe, see, or gaze at. It is often used as an interjection. all that he has is in your power. Only on himself don’t stretch out your hand.” So Satan went out from the presence of Yahweh.ဲ

¹³ It fell on a day when his sons and his daughters were eating and drinking wine in their oldest brother’s house, ¹⁴ that a messenger came to Job, and said, “The oxen were plowing, and the donkeys feeding beside them, ¹⁵ and the Sabeans attacked, and took them away. Yes, they have killed the servants with the edge of the sword, and I alone have escaped to tell you.”

¹⁶ While he was still speaking, another also came and said, “The fire of God has fallen from the sky, and has burned up the sheep and the servants, and consumed them, and I alone have escaped to tell you.”

¹⁷ While he was still speaking, another also came and said, “The Chaldeans made three bands, and swept down on the camels, and have taken them away, yes, and killed the servants with the edge of the sword; and I alone have escaped to tell you.”

¹⁸ While he was still speaking, there came also another, and said, “Your sons and your daughters were eating and drinking wine in their oldest brother’s house, ¹⁹ and behold, there came a great wind from the wilderness, and struck the four corners of the house, and it fell on the young men, and they are dead. I alone have escaped to tell you.”

²⁰ Then Job arose, and tore his robe, and shaved his head, and fell down on the ground, and worshiped. ²¹ He said, “Naked I came out of my mother’s womb, and naked will I return there. Yahweh gave, and Yahweh has taken away. Blessed be Yahweh’s name.”

²² In all this, Job didn’t sin, nor charge God with wrongdoing.

၁

^၁ ဥ ဇ ပြည် တွင် ယော ဘ အ မည် ရှိ သော လူ တစ် ယောက် ရှိ ၏။ သူ သည် အ ပြစ် တင် စ ရာ မ ရှိ၊ ဖြောင့် မှန် သော သူ၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ သော သူ၊ မ ကောင်း မှု ကို ရှောင် ကြဉ် သော သူ ဖြစ် ၏။ ^၂ သူ ၌ သား ခု နစ် ယောက်၊ သ မီး သုံး ယောက် ရှိ၏။ ^၃ သူ သည် သိုး ခု နစ် ထောင်၊ ကု လား အုတ် သုံး ထောင်၊ နွား အ ရှဉ်း ငါး ရာ၊ မြည်း ငါး ရာ နှင့် အ စေ ခံ အ များ အ ပြား ပိုင် ဆိုင် ထား ၏။ အ ရှေ့ ပြည် သား အ ပေါင်း တို့ တွင် သူ သည် အ ချမ်း သာ ဆုံး ဖြစ် ၏။

^၄ သူ့ သား တို့ သည် သတ် မှတ် ထား သော နေ့ အ တိုင်း သူ တို့ အိမ် အ သီး သီး ၌ စား သောက် ပွဲ ကို အ လှည့် ကျ ကျင်း ပ ၍ သူ တို့ ၏ နှ မ သုံး ယောက် ကို လည်း အ တူ စား သောက် ကြ ရန် လူ လွှတ် ၍ ဖိတ် ကြား လေ့ ရှိ ၏။ ^၅ စား သောက် ပွဲ အ လှည့် ကျ ကျင်း ပ သော နေ့ များ ပြီး သော အ ခါ တွင် လည်း ယော ဘ က “ငါ့ သား သ မီး တို့ စိတ် ထဲ တွင် ဘု ရား သ ခင် ကို ကျိန် ဆဲ ၍ အ ပြစ် ပြု မိ ကောင်း ပြု မိ ကြ လိမ့် မည်” ဟု တွေး ၍ သူ တို့ ကို ခေါ် ပြီး ကိုယ် ကို သန့် ရှင်း စေ လျက် နံ နက် စော စော ထ ၍ သူ တို့ အား လုံး အ ရေ အ တွက် အ တိုင်း မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ကို ပူ ဇော် ၏။ ယော ဘ သည် ထို သို့ အ မြဲ ပြု လေ့ ရှိ ၏။

^၆ တစ် နေ့ တွင် ဘု ရား သား တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ တော် ၌ ဝင် ရောက် ခ စား သော အ ခါ စာ တန် သည် လည်း သူ တို့ နှင့် အ တူ ရောက် လာ ၏။ ^၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က စာ တန် အား “သင် ဘယ် အ ရပ် က လာ သ နည်း” ဟု မေး တော် မူ လျှင် စာ တန် က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “မြေ ကြီး တစ် ခွင် လှည့် လည် သွား လာ ရာ မှ လာ ပါ သည်” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၈ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က စာ တန် အား “ငါ့ အ စေ အ ပါး ယော ဘ ကို သင် သ တိ ထား မိ သ လော။ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် သူ နှင့် တူ သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ သူ သည် အ ပြစ် တင် စ ရာ မ ရှိ၊ ဖြောင့် မှန် သော သူ၊ ဘု ရား သ ခင် ကို ကြောက် ရွံ့ ရို သေ သော သူ၊ မ ကောင်း မှု ကို ရှောင် ကြဉ် သော သူ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၉ စာ တန် က လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “ယော ဘ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို အ ကြောင်း မဲ့ ကြောက် ရွံ့ ရို သေ ပါ မည် လော။ ^၁၀ သူ နှင့် သူ့ အိမ် သူ အိမ် သား များ၊ သူ ၌ ရှိ သ မျှ တို့ ကို ကိုယ် တော် ဝိုင်း ရံ ကာ ကွယ် ပေး ထား သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ သူ လုပ် ဆောင် သ မျှ တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး သ ဖြင့် သူ ပိုင် သော တိ ရစ္ဆာန် များ သည် လည်း မြေ ကြီး တစ် ခွင် တိုး ပွား နေ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ^၁၁ ယ ခု လက် တော် ကို ဆန့် ၍ သူ ၌ ရှိ သ မျှ ကို ဖျက် ဆီး ကြည့် ပါ။ သူ သည် ကိုယ် တော့် ကို မျက် ဝါး ထင် ထင် ကျိန် ဆဲ ပါ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် လျှောက် လေ ၏။ ^၁၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း စာ တန် အား “ကြည့် လော့။ သူ ၌ ရှိ သ မျှ ကို သင့် လက် ငါ အပ် ပြီ။ သူ့ ကို မူ ကိုယ် ထိ လက် ‌ရောက် မ ပြု ရ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ စာ တန် သည် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ တော် မှ ထွက် သွား လေ ၏။

^၁၃ တစ် နေ့ သ ၌ ယော ဘ ၏ သား သ မီး တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ အစ် ကို အ ကြီး ဆုံး အိမ် တွင် အ စာ စား ၍ စ ပျစ် ဝိုင် သောက် လျက် နေ ကြ ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ ယော ဘ ထံ သို့ တ မန် တစ် ဦး ရောက် လာ ပြီး “နွား များ ထွန် ယက် နေ ၍ မြည်း များ အ နီး အ နား ၌ ကျက် စား နေ ကြ စဉ်၊ ^၁၅ ရှေ ဘ ပြည် သား တို့ သည် နွား နှင့် မြည်း တို့ ကို တိုက် ခိုက် သိမ်း ယူ သွား ပါ ပြီ။ အ စေ ခံ တို့ ကို လည်း ဓား နှင့် သတ် ပစ် ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဦး တည်း သာ လွတ် မြောက် လာ ၍ အ ရှင့် ထံ လာ ရောက် ကြား လျှောက် ပါ သည်” ဟု ဆို ၏။

^၁၆ ထို သို့ ကြား လျှောက် နေ စဉ် တွင် ပင် အ ခြား တ မန် တစ် ဦး ရောက် လာ ၍ “ဘု ရား သ ခင် ၏ မီး သည် ကောင်း ကင် မှ ကျ လာ ၍ သိုး နှင့် အ စေ ခံ တို့ ကို လောင် ကျွမ်း လေ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဦး တည်း သာ လွတ် မြောက် လာ သ ဖြင့် အ ရှင့် ထံ လာ ရောက် ကြား လျှောက် ပါ သည်” ဟု ဆို ၏။

^၁၇ ထို သို့ ကြား လျှောက် နေ စဉ် အ ခြား တစ် ဦး လည်း ရောက် လာ ၍ “ခါ လ ဒဲ လူ မျိုး တို့ သည် အ ဖွဲ့ သုံး ဖွဲ့ ခွဲ ပြီး ကု လား အုတ် များ ကို တိုက် ခိုက် သိမ်း ယူ သွား ကြ ပြီ။ အ စေ ခံ တို့ ကို လည်း ဓား နှင့် သတ် ပစ် ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဦး တည်း သာ လွတ် မြောက် လာ သ ဖြင့် အ ရှင့် ထံ လာ ရောက် ကြား လျှောက် ပါ သည်” ဟု ဆို ၏။

^၁၈ ထို သို့ ကြား လျှောက် နေ စဉ် တွင် ပင် အ ခြား တစ် ဦး ရောက် လာ ၍ “အ ရှင် ၏ သား သ မီး တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ အစ် ကို အ ကြီး ဆုံး အိမ် တွင် အ စာ စား ၍ စ ပျစ် ဝိုင် သောက် လျက် နေ ကြ စဉ်၊ ^၁၉ တော ကန္တာ ရ ဘက် မှ လေ ပြင်း မုန် တိုင်း သည် လေး ဘက် လေး တန် မှ တိုက် လာ သ ဖြင့် ထို လု လင် တို့ အ ပေါ် သို့ အိမ် ပြို ကျ ပြီး သူ တို့ သေ ကုန် ကြ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တစ် ဦး တည်း သာ လွတ် မြောက် လာ သ ဖြင့် အ ရှင့် ထံ လာ ရောက် ကြား လျှောက် ပါ သည်” ဟု ဆို ၏။

^၂၀ ထို အ ခါ ယော ဘ သည် ထ ၍ ဝတ် လုံ ကို ဆုတ် လေ ၏။ ဆံ ပင် ကို လည်း ရိတ် ပြီး မြေ ပေါ် တွင် ပျပ် ဝပ် ကိုး ကွယ် လျက်၊ ^၂၁ “ငါ သည် အ ဝတ် မ ပါ ဘဲ အ မိ ဝမ်း ထဲ မှ ထွက် လာ ၏။ အ ဝတ် မ ပါ ဘဲ ပြန် သွား ရ တော့ မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး သ နား တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြန် ရုပ် သိမ်း တော် မူ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နာမ တော် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ ပါ စေ သ တည်း” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၂ ယော ဘ သည် ထို အ မှု အ ရာ များ ကြောင့် အ ပြစ် မ ပြု၊ ဘု ရား သ ခင် ကို လည်း အ ပြစ် မ တင် ဘဲ နေ ၏။

1

¹ There was a man in the land of Uz, whose name was Job. That man was blameless and upright, and one who feared God, The Hebrew word rendered 'God’ is ‘אֱלֹהִ֑ים’ (Elohim). and turned away from evil. ² There were born to him seven sons and three daughters. ³ His possessions also were seven thousand sheep, three thousand camels, five hundred yoke of oxen, five hundred female donkeys, and a very great household; so that this man was the greatest of all the children of the east.

⁴ His sons went and held a feast in the house of each one on his birthday; and they sent and called for their three sisters to eat and to drink with them. ⁵ It was so, when the days of their feasting had run their course, that Job sent and sanctified them, and rose up early in the morning, and offered burnt offerings according to the number of them all. For Job said, “It may be that my sons have sinned, and renounced God in their hearts.” Job did so continually.

⁶ Now on the day when God’s sons came to present themselves before Yahweh, ’Yahweh’ is God’s proper Name, sometimes rendered ‘LORD’ (all caps) in other translations. Satan also came among them. ⁷ Yahweh said to Satan, “Where have you come from?” Then Satan answered Yahweh, and said, “From going back and forth in the earth, and from walking up and down in it.”

⁸ Yahweh said to Satan, “Have you considered my servant, Job? For there is no one like him in the earth, a blameless and an upright man, one who fears God, and turns away from evil.”

⁹ Then Satan answered Yahweh, and said, “Does Job fear God for nothing? ¹⁰ Haven’t you made a hedge around him, and around his house, and around all that he has, on every side? You have blessed the work of his hands, and his substance is increased in the land. ¹¹ But stretch out your hand now, and touch all that he has, and he will renounce you to your face.” ¹² Yahweh said to Satan, “Behold, 'Behold', from 'הִנֵּה', means look at, take notice, observe, see, or gaze at. It is often used as an interjection. all that he has is in your power. Only on himself don’t stretch out your hand.” So Satan went out from the presence of Yahweh.ဲ

¹³ It fell on a day when his sons and his daughters were eating and drinking wine in their oldest brother’s house, ¹⁴ that a messenger came to Job, and said, “The oxen were plowing, and the donkeys feeding beside them, ¹⁵ and the Sabeans attacked, and took them away. Yes, they have killed the servants with the edge of the sword, and I alone have escaped to tell you.”

¹⁶ While he was still speaking, another also came and said, “The fire of God has fallen from the sky, and has burned up the sheep and the servants, and consumed them, and I alone have escaped to tell you.”

¹⁷ While he was still speaking, another also came and said, “The Chaldeans made three bands, and swept down on the camels, and have taken them away, yes, and killed the servants with the edge of the sword; and I alone have escaped to tell you.”

¹⁸ While he was still speaking, there came also another, and said, “Your sons and your daughters were eating and drinking wine in their oldest brother’s house, ¹⁹ and behold, there came a great wind from the wilderness, and struck the four corners of the house, and it fell on the young men, and they are dead. I alone have escaped to tell you.”

²⁰ Then Job arose, and tore his robe, and shaved his head, and fell down on the ground, and worshiped. ²¹ He said, “Naked I came out of my mother’s womb, and naked will I return there. Yahweh gave, and Yahweh has taken away. Blessed be Yahweh’s name.”

²² In all this, Job didn’t sin, nor charge God with wrongdoing.