၁

^၁ လူ စည် ကား ခဲ့ သော မြို့ ကြီး အ ထီး ကျန် နေ ပါ ပြီ တ ကား။ တိုင်း နိုင် ငံ တို့ ၏ အ ထွတ် ရောက် ခဲ့ ဖူး သော မြို့ ကြီး မု ဆိုး မ ဘ ဝ သို့ ရောက် ရ ပါ ပြီ တ ကား။ ပြည် တ ကာ တို့ ၏ ဘု ရင် မ ကြီး အ စေ ခံ ဘ ဝ သို့ ရောက် ရ ပါ ပြီ တ ကား။

^၂ သူ သည် တစ် ည လုံး ခါး သီး စွာ ငို ကြွေး နေ ရ ပြီ။ သူ့ ပါး ပြင် ပေါ် တွင် မျက် ရည် များ စို ရွှဲ နေ ပြီ။ သူ့ ချစ် သူ တို့ လည်း သူ့ ကို မ နှစ် သိမ့် ကြ။ သူ့ မိတ် ဆွေ အ ပေါင်း တို့ က လည်း သူ့ ကို သစ္စာ ဖောက် ပြီး ရန် သူ ဖြစ် သွား ကြ ပြီ။

^၃ ယု ဒ အ မျိုး သည် အ နှိပ် စက် ခံ ရ ပြီ။ ကြမ်း ကြမ်း တမ်း တမ်း ကျွန် ပြု ခံ ရ ပြီ။ ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း ခံ ရ ပြီ။ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် နေ ထိုင် ရ ပြီ။ နား ခို ရာ ကို မ တွေ့။ သူ့ ကို လိုက် သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် လမ်း ဆုံး ၌ သူ့ ကို မီ ကြ ‌လေ ပြီ။

^၄ ပွဲ တော် သို့ လာ သော သူ မ ရှိ တော့ ပြီ ဖြစ် ၍ ဇိ အုန် မြို့ လမ်း တို့ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ ‌လေ ပြီ။ မြို့ တံ ခါး အား လုံး ဆိတ် ညံ လေ ပြီ။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ လည်း ညည်း တွား ကြ လေ ပြီ။ အ ပျို က ညာ တို့ လည်း ဝမ်း နည်း ကြေ ကွဲ လျက် ခါး သီး စွာ ခံ စား နေ ကြ ရ လေ ပြီ။

^၅ သူ ၏ ရန် သူ တို့ သည် သူ့ သ ခင် ဖြစ် လျက် ကောင်း စား ကြ လေ ပြီ။ သူ ကျူး လွန် သော အ ပြစ် များ စွာ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ ကို ဝမ်း နည်း ကြေ ကွဲ စေ တော် မူ ပြီ။ သူ ၏ သား သ မီး တို့ ကို သုံ့ ပန်း အ ဖြစ် ရန် သူ တို့ ခေါ် သွား လေ ပြီ။

^၆ ဇိ အုန် သ မီး ၏ ခန့် ညား ထည် ဝါ မှု သည် သူ့ ကို စွန့် ပစ် လေ ပြီ။ သူ ၏ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် စား ကျက် မြေ ကို ရှာ မ တွေ့ သော သ မင် များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လေ ပြီ။ လိုက် သော သူ တို့ ရှေ့ ၌ အား အင် ချည့် နဲ့ စွာ ဖြင့် ပြေး ကြ ရ လေ ပြီ။

^၇ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သည် အ နှိပ် စက် ခံ ရ ချိန်၊ ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ ရောက် ချိန် တွင် ယ ခင် က စည်း စိမ် ခံ စား ခဲ့ ရ သည် ကို ပြန် လည် အောက် မေ့ လေ ၏။ သူ ၏ လူ များ ရန် သူ့ လက် သို့ ကျ ရောက် ချိန် တွင် ကယ် မည့် သူ မ ရှိ။ သူ ပြို လဲ သွား သည် ကို ကြည့် ၍ ရန် သူ တို့ ရယ် မော ကြ ၏။

^၈ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သည် အ ပြစ် ကျူး လွန် လေ ပြီ။ ထို့ ကြောင့် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် လေ ပြီ။ သူ့ ကို ဂုဏ် ပြု ချီး မွမ်း သော သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည် သူ ၌ အ ဝတ် မ ပါ အ ချည်း စည်း ဖြစ် နေ သည် ကို မြင် သ ဖြင့် သူ့ ကို စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ကြ လေ ပြီ။ သူ သည် လည်း ညည်း တွား လျက် လှည့် ထွက် သွား လေ ပြီ။

^၉ သူ ၏ အ ညစ် အ ကြေး သည် သူ့ အ ဝတ် ၌ စွန်း နေ ပြီ။ သူ ၏ နိ ဂုံး ကို သူ မ ဆင် ခြင် မိ ခဲ့။ သူ သည် အံ့ ဩ ဖွယ် ပြို လဲ သွား‌ လေ ပြီ။ သူ့ ကို နှစ် သိမ့် ပေး မည့် သူ လည်း မ ရှိ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ရန် သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို အောင် နိုင် ကြ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ခံ ရ သော ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ ကို ကြည့် ရှု တော် မူ ပါ။

^၁၀ ရန် သူ တို့ သည် သူ ၏ အ ဖိုး တန် ပစ္စည်း အား လုံး ကို လက် ဝါး ကြီး အုပ် လေ ပြီ။ လူ မျိုး ခြား တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ လူ အ စု အ ဝေး ထဲ သို့ မ ဝင် ရ ဟု ကိုယ် တော် မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သော် လည်း သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် အ ထိ ပင် သူ တို့ ဝင် ရောက် ကြ သည် ကို သူ တွေ့ မြင် ရ လေ ပြီ။

^၁၁ သူ့ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ညည်း တွား လျက် စား စ ရာ ကို ရှာ ဖွေ နေ ကြ ရ ပြီ။ သူ တို့ သည် အ သက် ရှင် သန် နိုင် ရန် သူ တို့ ၏ အ ဖိုး တန် ပစ္စည်း များ ကို စား စ ရာ နှင့် လဲ လှယ် ကြ ရ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ခြင်း ခံ ရ သည် ကို ကြည့် တော် မူ ပါ။ မြင် တော် မူ ပါ။

^၁၂ လမ်း သွား လမ်း လာ အ ပေါင်း တို့၊ သင် တို့ နှင့် ဘာ မျှ မ ဆိုင် သ လော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြင်း စွာ အ မျက် ထွက် တော် မူ သော နေ့ ၌ ငါ့ ကို ခံ စား စေ တော် မူ သော ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ မျိုး မ ချိ တင် ကဲ ခံ ရ ဖူး သူ ရှိ သ လော။ ကြည့် လှည့် ပါ၊ မြင် လှည့် ပါ။

^၁၃ ကိုယ် တော် သည် ကောင်း ကင် မှ မီး ကို စေ လွှတ် ၍ ငါ့ အ ရိုး များ ကို လောင် ကျွမ်း စေ တော် မူ ပြီ။ ငါ့ ခြေ ရှေ့ ၌ ပိုက် ကွန် ကို ဖြန့် ထား ပြီ။ ငါ့ ကို နောက် သို့ ပြန် လှည့် စေ တော် မူ ပြီ။ ငါ့ ကို အ ထီး ကျန် စေ တော် မူ ၍ ငါ သည် တစ် နေ့ လုံး ညှိုး ငယ် လျက် နေ ရ ပါ ပြီ။

^၁၄ ဘု ရား သ ခင် သည် လက် တော် ဖြင့် ငါ့ အ ပြစ် ထမ်း ပိုး ကို ငါ့ လည် ပင်း ပေါ် တင် တော် မူ ပြီ။ ချည် နှောင် တော် မူ ပြီ။ ငါ့ ခွန် အား ကို ချည့် နဲ့ စေ တော် မူ ၍ ငါ မ တွန်း လှန် နိုင် သော သူ တို့ ၏ လက် ထဲ သို့ ငါ့ ကို အပ် လိုက် တော် မူ ပြီ။

^၁၅ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ စစ် သူ ရဲ အား လုံး ကို နင်း ချေ တော် မူ ပြီ။ စစ် သည် အ လုံး အ ရင်း ကို ဆင့် ခေါ် ၍ ငါ ၏ လူ ငယ် တို့ ကို ဖျက် ဆီး စေ တော် မူ ပြီ။ ယု ဒ သ မီး ပျို ကို စ ပျစ် သီး နယ် ရာ ကျင်း ၌ နင်း နယ် တော် မူ ပြီ။

^၁၆ ထို့ ကြောင့် ငါ ငို ကြွေး‌ နေ ရ ပြီ။ ငါ့ မျက် စိ မှ မျက် ရည် များ စီး ကျ ရ လေ ပြီ။ နှစ် သိမ့် ပေး မည့် သူ၊ ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ် ကို ပြန် လည် အား ဖြည့် ပေး မည့် သူ သည် ငါ နှင့် အ လှမ်း ဝေး လေ ပြီ။ ရန် သူ က အ နိုင် ရ သော ကြောင့် ငါ့ သား သ မီး တို့ ညှိုး ငယ် ရ လေ ပြီ။

^၁၇ ဇိ အုန် မြို့ သည် လက် ကို ဆန့် သော် လည်း နှစ် သိမ့် မည့် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ယာ ကုပ် ကို ရန် ပြု ကြ စေ ရန် ပတ် ပတ် လည် ရှိ လူ မျိုး တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် ပေး တော် မူ ပြီ။ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သည် ထို သူ တို့ အ လယ် ၌ မ စင် ကြယ် သော အ ရာ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လေ ပြီ။

^၁၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖြောင့် မတ် တော် မူ ၏။ ငါ မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့်‌ တော် ကို ဖီ ဆန် လေ ပြီ။ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ ငါ ခံ ရ သော ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ ကို ကြည့် ရှု ကြ လော့။ ငါ ၏ အ ပျို၊ လူ ပျို တို့ သည် သုံ့ ပန်း အ ဖြစ် လိုက် ပါ သွား ရ လေ ပြီ။

^၁၉ ငါ့ ချစ် သူ တို့ ကို ငါ ခေါ် သော် လည်း သူ တို့ သည် ငါ့ ကို လှည့် စား ကြ လေ ပြီ။ ငါ ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ နှင့် သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ သည် ဆက် လက် ရှင် သန် နိုင် ရန် အ စာ ရေ စာ ရှာ ဖွေ ရင်း မြို့ တွင်း ၌ ပင် သေ ဆုံး ကြ လေ ပြီ။

^၂၀ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကြည့် ရှု တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ ရောက် ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် အ ထဲ ၌ ပွက် ပွက် ဆူ နေ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ဖီ ဆန် ပုန် ကန် မိ ပါ ပြီ။ ထို့ ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ၏ စိတ် နှ လုံး သည် အ ကျွန်ုပ် အ တွင်း ၌ မ ငြိမ် မ သက် ဖြစ် လျက် ရှိ ၏။ အိမ် ပြင် ၌ ဓား ဘေး ရှိ ၏။ အိမ် ထဲ ၌ လည်း သေ ဘေး ရှိ ၏။

^၂၁ အ ကျွန်ုပ် ညည်း တွား သံ ကို ကြား သော် လည်း အ ကျွန်ုပ် ကို နှစ် သိမ့် ပေး မည့် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ဒုက္ခ ရောက် ကြောင်း ကို အ ကျွန်ုပ် ၏ ရန် သူ အ ပေါင်း တို့ ကြား ကြ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် ဤ သို့ ပြု တော် မူ သည် ကို သူ တို့ နှစ် သက် အား ရ ကြ ပါ ၏။ ကိုယ် တော် မိန့် ဆို ထား သော နေ့ ရက် ရောက် လာ ပါ စေ။ သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ ပါ စေ။

^၂၂ သူ တို့ ပြု သော မ ကောင်း မှု အ လုံး စုံ တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ ရှေ့ တော် သို့ ရောက် ပါ စေ။ အ ကျွန်ုပ် ကျူး လွန် မိ သော အ ပြစ် အ လုံး စုံ အ တွက် အ ကျွန်ုပ် ခံ ရ သ ကဲ့ သို့ သူ တို့ ကို လည်း ခံ ရ စေ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ လွန် ညည်း တွား ရ သည် ဖြစ် ၍ စိတ် နှ လုံး ညှိုး နွမ်း လျက် ရှိ ပါ ၏။

1

¹ How the city sits solitary, that was full of people! She has become as a widow, who was great among the nations! She who was a princess among the provinces has become a slave!

² She weeps bitterly in the night. Her tears are on her cheeks. Among all her lovers she has no one to comfort her. All her friends have dealt treacherously with her. They have become her enemies.

³ Judah has gone into captivity because of afflictionand because of great servitude.She dwells among the nations.She finds no rest.All her persecutors overtook her in her distress.

⁴ The roads to Zion mourn, because no one comes to the solemn assembly. All her gates are desolate. Her priests sigh. Her virgins are afflicted, and she herself is in bitterness.

⁵ Her adversaries have become the head.Her enemies prosper;for Yahweh ’Yahweh’ is God’s proper Name, sometimes rendered ‘LORD’ (all caps) in other translations. has afflicted her for the multitude of her transgressions.Her young children have gone into captivity before the adversary.

⁶ All majesty has departed from the daughter of Zion. Her princes have become like deer that find no pasture. They have gone without strength before the pursuer.

⁷ Jerusalem remembers in the days of her affliction and of her miseries all her pleasant things that were from the days of old; when her people fell into the hand of the adversary, and no one helped her. The adversaries saw her. They mocked at her desolations.

⁸ Jerusalem has grievously sinned. Therefore she has become unclean. All who honored her despise her, because they have seen her nakedness. Yes, she sighs and turns backward.

⁹ Her filthiness was in her skirts. She didn’t remember her latter end. Therefore she has come down astoundingly. She has no comforter. “See, Yahweh, my affliction; for the enemy has magnified himself.”

¹⁰ The adversary has spread out his hand on all her pleasant things; for she has seen that the nations have entered into her sanctuary, concerning whom you commanded that they should not enter into your assembly.

¹¹ All her people sigh. They seek bread. They have given their pleasant things for food to refresh their soul. “Look, Yahweh, and see, for I have become despised.”

¹² “Is it nothing to you, all you who pass by?Look, and see if there is any sorrow like my sorrow,which is brought on me,with which Yahweh has afflicted me in the day of his fierce anger.

¹³ “From on high has he sent fire into my bones,and it prevails against them.He has spread a net for my feet.He has turned me back.He has made me desolate and I faint all day long.

¹⁴ “The yoke of my transgressions is bound by his hand. They are knit together. They have come up on my neck. He made my strength fail. The Lord The word translated ‘Lord’ is ‘Adonai’. has delivered me into their hands, against whom I am not able to stand.

¹⁵ “The Lord has set at nothing all my mighty men within me. He has called a solemn assembly against me to crush my young men. The Lord has trodden the virgin daughter of Judah as in a wine press.

¹⁶ “For these things I weep. My eye, my eye runs down with water, because the comforter who should refresh my soul is far from me. My children are desolate, because the enemy has prevailed.”

¹⁷ Zion spreads out her hands. There is no one to comfort her. Yahweh has commanded concerning Jacob, that those who are around him should be his adversaries. Jerusalem is among them as an unclean thing.

¹⁸ “Yahweh is righteous, for I have rebelled against his commandment. Please hear all you peoples, and see my sorrow. My virgins and my young men have gone into captivity.

¹⁹ “I called for my lovers, but they deceived me. My priests and my elders gave up the spirit in the city, while they sought food for themselves to refresh their souls.

²⁰ “Look, Yahweh; for I am in distress. My heart is troubled. My heart turns over within me, for I have grievously rebelled. Abroad, the sword bereaves.At home, it is like death.

²¹ “They have heard that I sigh. There is no one to comfort me. All my enemies have heard of my trouble. They are glad that you have done it. You will bring the day that you have proclaimed, and they will be like me.

²² “Let all their wickedness come before you. Do to them as you have done to me for all my transgressions. For my sighs are many, and my heart is faint.

၁

^၁ လူ စည် ကား ခဲ့ သော မြို့ ကြီး အ ထီး ကျန် နေ ပါ ပြီ တ ကား။ တိုင်း နိုင် ငံ တို့ ၏ အ ထွတ် ရောက် ခဲ့ ဖူး သော မြို့ ကြီး မု ဆိုး မ ဘ ဝ သို့ ရောက် ရ ပါ ပြီ တ ကား။ ပြည် တ ကာ တို့ ၏ ဘု ရင် မ ကြီး အ စေ ခံ ဘ ဝ သို့ ရောက် ရ ပါ ပြီ တ ကား။

^၂ သူ သည် တစ် ည လုံး ခါး သီး စွာ ငို ကြွေး နေ ရ ပြီ။ သူ့ ပါး ပြင် ပေါ် တွင် မျက် ရည် များ စို ရွှဲ နေ ပြီ။ သူ့ ချစ် သူ တို့ လည်း သူ့ ကို မ နှစ် သိမ့် ကြ။ သူ့ မိတ် ဆွေ အ ပေါင်း တို့ က လည်း သူ့ ကို သစ္စာ ဖောက် ပြီး ရန် သူ ဖြစ် သွား ကြ ပြီ။

^၃ ယု ဒ အ မျိုး သည် အ နှိပ် စက် ခံ ရ ပြီ။ ကြမ်း ကြမ်း တမ်း တမ်း ကျွန် ပြု ခံ ရ ပြီ။ ဖမ်း ခေါ် သွား ခြင်း ခံ ရ ပြီ။ လူ မျိုး ခြား တို့ တွင် နေ ထိုင် ရ ပြီ။ နား ခို ရာ ကို မ တွေ့။ သူ့ ကို လိုက် သော သူ အ ပေါင်း တို့ သည် လမ်း ဆုံး ၌ သူ့ ကို မီ ကြ ‌လေ ပြီ။

^၄ ပွဲ တော် သို့ လာ သော သူ မ ရှိ တော့ ပြီ ဖြစ် ၍ ဇိ အုန် မြို့ လမ်း တို့ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ ‌လေ ပြီ။ မြို့ တံ ခါး အား လုံး ဆိတ် ညံ လေ ပြီ။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် တို့ လည်း ညည်း တွား ကြ လေ ပြီ။ အ ပျို က ညာ တို့ လည်း ဝမ်း နည်း ကြေ ကွဲ လျက် ခါး သီး စွာ ခံ စား နေ ကြ ရ လေ ပြီ။

^၅ သူ ၏ ရန် သူ တို့ သည် သူ့ သ ခင် ဖြစ် လျက် ကောင်း စား ကြ လေ ပြီ။ သူ ကျူး လွန် သော အ ပြစ် များ စွာ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ ကို ဝမ်း နည်း ကြေ ကွဲ စေ တော် မူ ပြီ။ သူ ၏ သား သ မီး တို့ ကို သုံ့ ပန်း အ ဖြစ် ရန် သူ တို့ ခေါ် သွား လေ ပြီ။

^၆ ဇိ အုန် သ မီး ၏ ခန့် ညား ထည် ဝါ မှု သည် သူ့ ကို စွန့် ပစ် လေ ပြီ။ သူ ၏ အ ကြီး အ ကဲ တို့ သည် စား ကျက် မြေ ကို ရှာ မ တွေ့ သော သ မင် များ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လေ ပြီ။ လိုက် သော သူ တို့ ရှေ့ ၌ အား အင် ချည့် နဲ့ စွာ ဖြင့် ပြေး ကြ ရ လေ ပြီ။

^၇ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သည် အ နှိပ် စက် ခံ ရ ချိန်၊ ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ ရောက် ချိန် တွင် ယ ခင် က စည်း စိမ် ခံ စား ခဲ့ ရ သည် ကို ပြန် လည် အောက် မေ့ လေ ၏။ သူ ၏ လူ များ ရန် သူ့ လက် သို့ ကျ ရောက် ချိန် တွင် ကယ် မည့် သူ မ ရှိ။ သူ ပြို လဲ သွား သည် ကို ကြည့် ၍ ရန် သူ တို့ ရယ် မော ကြ ၏။

^၈ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သည် အ ပြစ် ကျူး လွန် လေ ပြီ။ ထို့ ကြောင့် ရွံ ရှာ ဖွယ် ဖြစ် လေ ပြီ။ သူ့ ကို ဂုဏ် ပြု ချီး မွမ်း သော သူ ရှိ သ မျှ တို့ သည် သူ ၌ အ ဝတ် မ ပါ အ ချည်း စည်း ဖြစ် နေ သည် ကို မြင် သ ဖြင့် သူ့ ကို စက် ဆုပ် ရွံ ရှာ ကြ လေ ပြီ။ သူ သည် လည်း ညည်း တွား လျက် လှည့် ထွက် သွား လေ ပြီ။

^၉ သူ ၏ အ ညစ် အ ကြေး သည် သူ့ အ ဝတ် ၌ စွန်း နေ ပြီ။ သူ ၏ နိ ဂုံး ကို သူ မ ဆင် ခြင် မိ ခဲ့။ သူ သည် အံ့ ဩ ဖွယ် ပြို လဲ သွား‌ လေ ပြီ။ သူ့ ကို နှစ် သိမ့် ပေး မည့် သူ လည်း မ ရှိ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ရန် သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို အောင် နိုင် ကြ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် ခံ ရ သော ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ ကို ကြည့် ရှု တော် မူ ပါ။

^၁၀ ရန် သူ တို့ သည် သူ ၏ အ ဖိုး တန် ပစ္စည်း အား လုံး ကို လက် ဝါး ကြီး အုပ် လေ ပြီ။ လူ မျိုး ခြား တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ လူ အ စု အ ဝေး ထဲ သို့ မ ဝင် ရ ဟု ကိုယ် တော် မိန့် မှာ တော် မူ ခဲ့ သော် လည်း သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န တော် အ ထိ ပင် သူ တို့ ဝင် ရောက် ကြ သည် ကို သူ တွေ့ မြင် ရ လေ ပြီ။

^၁၁ သူ့ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် ညည်း တွား လျက် စား စ ရာ ကို ရှာ ဖွေ နေ ကြ ရ ပြီ။ သူ တို့ သည် အ သက် ရှင် သန် နိုင် ရန် သူ တို့ ၏ အ ဖိုး တန် ပစ္စည်း များ ကို စား စ ရာ နှင့် လဲ လှယ် ကြ ရ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် မ ထီ မဲ့ မြင် ပြု ခြင်း ခံ ရ သည် ကို ကြည့် တော် မူ ပါ။ မြင် တော် မူ ပါ။

^၁၂ လမ်း သွား လမ်း လာ အ ပေါင်း တို့၊ သင် တို့ နှင့် ဘာ မျှ မ ဆိုင် သ လော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပြင်း စွာ အ မျက် ထွက် တော် မူ သော နေ့ ၌ ငါ့ ကို ခံ စား စေ တော် မူ သော ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ မျိုး မ ချိ တင် ကဲ ခံ ရ ဖူး သူ ရှိ သ လော။ ကြည့် လှည့် ပါ၊ မြင် လှည့် ပါ။

^၁၃ ကိုယ် တော် သည် ကောင်း ကင် မှ မီး ကို စေ လွှတ် ၍ ငါ့ အ ရိုး များ ကို လောင် ကျွမ်း စေ တော် မူ ပြီ။ ငါ့ ခြေ ရှေ့ ၌ ပိုက် ကွန် ကို ဖြန့် ထား ပြီ။ ငါ့ ကို နောက် သို့ ပြန် လှည့် စေ တော် မူ ပြီ။ ငါ့ ကို အ ထီး ကျန် စေ တော် မူ ၍ ငါ သည် တစ် နေ့ လုံး ညှိုး ငယ် လျက် နေ ရ ပါ ပြီ။

^၁၄ ဘု ရား သ ခင် သည် လက် တော် ဖြင့် ငါ့ အ ပြစ် ထမ်း ပိုး ကို ငါ့ လည် ပင်း ပေါ် တင် တော် မူ ပြီ။ ချည် နှောင် တော် မူ ပြီ။ ငါ့ ခွန် အား ကို ချည့် နဲ့ စေ တော် မူ ၍ ငါ မ တွန်း လှန် နိုင် သော သူ တို့ ၏ လက် ထဲ သို့ ငါ့ ကို အပ် လိုက် တော် မူ ပြီ။

^၁၅ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ စစ် သူ ရဲ အား လုံး ကို နင်း ချေ တော် မူ ပြီ။ စစ် သည် အ လုံး အ ရင်း ကို ဆင့် ခေါ် ၍ ငါ ၏ လူ ငယ် တို့ ကို ဖျက် ဆီး စေ တော် မူ ပြီ။ ယု ဒ သ မီး ပျို ကို စ ပျစ် သီး နယ် ရာ ကျင်း ၌ နင်း နယ် တော် မူ ပြီ။

^၁၆ ထို့ ကြောင့် ငါ ငို ကြွေး‌ နေ ရ ပြီ။ ငါ့ မျက် စိ မှ မျက် ရည် များ စီး ကျ ရ လေ ပြီ။ နှစ် သိမ့် ပေး မည့် သူ၊ ငါ့ စိတ် ဝိ ညာဉ် ကို ပြန် လည် အား ဖြည့် ပေး မည့် သူ သည် ငါ နှင့် အ လှမ်း ဝေး လေ ပြီ။ ရန် သူ က အ နိုင် ရ သော ကြောင့် ငါ့ သား သ မီး တို့ ညှိုး ငယ် ရ လေ ပြီ။

^၁၇ ဇိ အုန် မြို့ သည် လက် ကို ဆန့် သော် လည်း နှစ် သိမ့် မည့် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ။ ယာ ကုပ် ကို ရန် ပြု ကြ စေ ရန် ပတ် ပတ် လည် ရှိ လူ မျိုး တို့ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ မိန့် ပေး တော် မူ ပြီ။ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သည် ထို သူ တို့ အ လယ် ၌ မ စင် ကြယ် သော အ ရာ ကဲ့ သို့ ဖြစ် လေ ပြီ။

^၁၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဖြောင့် မတ် တော် မူ ၏။ ငါ မူ ကား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့်‌ တော် ကို ဖီ ဆန် လေ ပြီ။ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့၊ နား ထောင် ကြ လော့။ ငါ ခံ ရ သော ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ ကို ကြည့် ရှု ကြ လော့။ ငါ ၏ အ ပျို၊ လူ ပျို တို့ သည် သုံ့ ပန်း အ ဖြစ် လိုက် ပါ သွား ရ လေ ပြီ။

^၁၉ ငါ့ ချစ် သူ တို့ ကို ငါ ခေါ် သော် လည်း သူ တို့ သည် ငါ့ ကို လှည့် စား ကြ လေ ပြီ။ ငါ ၏ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် များ နှင့် သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ သည် ဆက် လက် ရှင် သန် နိုင် ရန် အ စာ ရေ စာ ရှာ ဖွေ ရင်း မြို့ တွင်း ၌ ပင် သေ ဆုံး ကြ လေ ပြီ။

^၂၀ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကြည့် ရှု တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ဆင်း ရဲ ဒုက္ခ ရောက် ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် အ ထဲ ၌ ပွက် ပွက် ဆူ နေ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ဖီ ဆန် ပုန် ကန် မိ ပါ ပြီ။ ထို့ ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် ၏ စိတ် နှ လုံး သည် အ ကျွန်ုပ် အ တွင်း ၌ မ ငြိမ် မ သက် ဖြစ် လျက် ရှိ ၏။ အိမ် ပြင် ၌ ဓား ဘေး ရှိ ၏။ အိမ် ထဲ ၌ လည်း သေ ဘေး ရှိ ၏။

^၂၁ အ ကျွန်ုပ် ညည်း တွား သံ ကို ကြား သော် လည်း အ ကျွန်ုပ် ကို နှစ် သိမ့် ပေး မည့် သူ တစ် ယောက် မျှ မ ရှိ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် ဒုက္ခ ရောက် ကြောင်း ကို အ ကျွန်ုပ် ၏ ရန် သူ အ ပေါင်း တို့ ကြား ကြ ပါ ပြီ။ ကိုယ် တော် ဤ သို့ ပြု တော် မူ သည် ကို သူ တို့ နှစ် သက် အား ရ ကြ ပါ ၏။ ကိုယ် တော် မိန့် ဆို ထား သော နေ့ ရက် ရောက် လာ ပါ စေ။ သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ကြ ပါ စေ။

^၂၂ သူ တို့ ပြု သော မ ကောင်း မှု အ လုံး စုံ တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ ရှေ့ တော် သို့ ရောက် ပါ စေ။ အ ကျွန်ုပ် ကျူး လွန် မိ သော အ ပြစ် အ လုံး စုံ အ တွက် အ ကျွန်ုပ် ခံ ရ သ ကဲ့ သို့ သူ တို့ ကို လည်း ခံ ရ စေ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ လွန် ညည်း တွား ရ သည် ဖြစ် ၍ စိတ် နှ လုံး ညှိုး နွမ်း လျက် ရှိ ပါ ၏။

1

¹ How the city sits solitary, that was full of people! She has become as a widow, who was great among the nations! She who was a princess among the provinces has become a slave!

² She weeps bitterly in the night. Her tears are on her cheeks. Among all her lovers she has no one to comfort her. All her friends have dealt treacherously with her. They have become her enemies.

³ Judah has gone into captivity because of afflictionand because of great servitude.She dwells among the nations.She finds no rest.All her persecutors overtook her in her distress.

⁴ The roads to Zion mourn, because no one comes to the solemn assembly. All her gates are desolate. Her priests sigh. Her virgins are afflicted, and she herself is in bitterness.

⁵ Her adversaries have become the head.Her enemies prosper;for Yahweh ’Yahweh’ is God’s proper Name, sometimes rendered ‘LORD’ (all caps) in other translations. has afflicted her for the multitude of her transgressions.Her young children have gone into captivity before the adversary.

⁶ All majesty has departed from the daughter of Zion. Her princes have become like deer that find no pasture. They have gone without strength before the pursuer.

⁷ Jerusalem remembers in the days of her affliction and of her miseries all her pleasant things that were from the days of old; when her people fell into the hand of the adversary, and no one helped her. The adversaries saw her. They mocked at her desolations.

⁸ Jerusalem has grievously sinned. Therefore she has become unclean. All who honored her despise her, because they have seen her nakedness. Yes, she sighs and turns backward.

⁹ Her filthiness was in her skirts. She didn’t remember her latter end. Therefore she has come down astoundingly. She has no comforter. “See, Yahweh, my affliction; for the enemy has magnified himself.”

¹⁰ The adversary has spread out his hand on all her pleasant things; for she has seen that the nations have entered into her sanctuary, concerning whom you commanded that they should not enter into your assembly.

¹¹ All her people sigh. They seek bread. They have given their pleasant things for food to refresh their soul. “Look, Yahweh, and see, for I have become despised.”

¹² “Is it nothing to you, all you who pass by?Look, and see if there is any sorrow like my sorrow,which is brought on me,with which Yahweh has afflicted me in the day of his fierce anger.

¹³ “From on high has he sent fire into my bones,and it prevails against them.He has spread a net for my feet.He has turned me back.He has made me desolate and I faint all day long.

¹⁴ “The yoke of my transgressions is bound by his hand. They are knit together. They have come up on my neck. He made my strength fail. The Lord The word translated ‘Lord’ is ‘Adonai’. has delivered me into their hands, against whom I am not able to stand.

¹⁵ “The Lord has set at nothing all my mighty men within me. He has called a solemn assembly against me to crush my young men. The Lord has trodden the virgin daughter of Judah as in a wine press.

¹⁶ “For these things I weep. My eye, my eye runs down with water, because the comforter who should refresh my soul is far from me. My children are desolate, because the enemy has prevailed.”

¹⁷ Zion spreads out her hands. There is no one to comfort her. Yahweh has commanded concerning Jacob, that those who are around him should be his adversaries. Jerusalem is among them as an unclean thing.

¹⁸ “Yahweh is righteous, for I have rebelled against his commandment. Please hear all you peoples, and see my sorrow. My virgins and my young men have gone into captivity.

¹⁹ “I called for my lovers, but they deceived me. My priests and my elders gave up the spirit in the city, while they sought food for themselves to refresh their souls.

²⁰ “Look, Yahweh; for I am in distress. My heart is troubled. My heart turns over within me, for I have grievously rebelled. Abroad, the sword bereaves.At home, it is like death.

²¹ “They have heard that I sigh. There is no one to comfort me. All my enemies have heard of my trouble. They are glad that you have done it. You will bring the day that you have proclaimed, and they will be like me.

²² “Let all their wickedness come before you. Do to them as you have done to me for all my transgressions. For my sighs are many, and my heart is faint.