၁

^၁ ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက်၊ တော ကန္တာ ရ ရှိ ပါ ရန် အ ရပ် နှင့် တော ဖ လ၊ လာ ဗန်၊ ဟာ ဇ ရုတ်၊ ဒိ ဇ ဟတ် အ ရပ် တို့ အ ကြား သု ဖ နှင့် မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် အ ရာ ဗ လွင် ပြင် ၌ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ‌ ပေါင်း တို့ အား မော ရှေ ဆင့် ဆို သော စ ကား များ ကား ဤ သို့ ဖြစ် ၏။

^၂ (ဟော ရပ် တောင် မှ ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ အ ရပ် အ ထိ စိ ရ တောင် လမ်း ဖြင့် သွား လျှင် တစ် ဆယ့် တစ် ရက် ကြာ ၏။)

^၃ အ နှစ် လေး ဆယ် မြောက် သော နှစ်၊ တစ် ဆယ့် တစ် လ၊ ပ ထ မ နေ့ ၌ မော ရှေ သည် မိ မိ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သ မျှ သော ပ ညတ် တ ရား တို့ ကို အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို လေ ၏။ ^၄ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ ၌ စံ မြန်း သော အာ မော ရိ ဘု ရင် ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး နှင့် ဧ ဒြိ အ ရပ်၊ အာ ရှ တ ရုတ် မြို့ ၌ စံ မြန်း သော ဗာ ရှန် ဘု ရင် ဩ ဃ မင်း ကြီး တို့ ကိုလုပ် ကြံ ပြီး နောက်၊ ^၅ မော ရှေ သည် ထို ပ ညတ် တ ရား တို့ ကို ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ရှိ မော ဘ ပြည် ၌ စ တင် ၍ ရှင်း လင်း စွာ ဖော် ပြ လေ ၏။

^၆ မော ရှေ က “ဟော ရပ် တောင် ၌ ငါ တို့ ၏ ဘု ‌ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ တို့ အား ‘သင် တို့ သည် ဤ တောင် ၌ ကြာ မြင့် စွာ နေ ထိုင် ကြ ပြီ။ ^၇ ခ ရီး စ ပြု ကြ လော့။ အာ မော ရိ တောင် ပေါ် ဒေ သ နှင့် ထို ဒေ သ အ နီး ရှိ အ ရာ ဗ လွင် ပြင်၊ တောင် ပေါ် ဒေ သ၊ ‌မြေ နိမ့် ဒေ သ၊ နေ ‌ဂေ့ အ ရပ် သို့ လည်း ကောင်း၊ ပင် လယ် ကမ်း ခြေ ဒေ သ သို့ လည်း ကောင်း၊ ခါ နာန် ပြည် သို့ လည်း ကောင်း၊ လက် ဘ နွန် တောင် မှ ယူ ဖ ရေး တီး မြစ် ကြီး တိုင် အောင် လည်း ကောင်း သွား‌ လော့။ ^၈ ထို ပြည် ကို သင် တို့ အား ငါ ပေး ပြီ။ သင် တို့ ၏ ဘိုး ဘေး များ ဖြစ် သော အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ ယာ ကုပ် မှ စ ၍ နောင် လာ မည့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အား ပေး မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကျိန် ဆို ‌တော် မူ သော ပြည် ကို ဝင် ၍ သိမ်း ပိုက် ကြ လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၉ ထို အ ချိန် က ငါ သည် သင် တို့ အား ‘သင် တို့ ကို ငါ တစ် ‌ယောက် တည်း တာ ဝန် မ ယူ နိုင်။ ^၁၀ သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို တိုး ပွား စေ တော် မူ သ ဖြင့် ယ ခု သင် တို့ သည် ကောင်း ကင် ကြယ် နှင့် အ မျှ များ ပြား ကြ ပြီ။ ^၁၁ သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို အ ဆ တစ် ထောင် တိုး ပွား စေ တော် မူ ပါ စေ သော။ က တိ ထား တော် မူ သည့် အ တိုင်း သင် တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ ^၁၂ သင် တို့ ၏ ပြဿ နာ၊ သင် တို့ ၏ ဝန် ထုပ် ဝန် ပိုး နှင့် ခိုက် ရန် ဖြစ် ပွား မှု ကို ငါ တစ် ယောက် တည်း မည် သို့ တာ ဝန် ယူ နိုင် မည် နည်း။ ^၁၃ ပ ညာ ရှိ သော သူ၊ အ သိ ဉာဏ် ရှိ သော သူ၊ အ သ ရေ ရှိ သော သူ တို့ ကို သင် တို့ ၏ မျိုး နွယ် ထဲ မှ ရွေး ချယ် လော့။ ထို သူ တို့ ကို သင် တို့ ၏ အ ကြီး အ မှူး အ ဖြစ် ငါ ခန့် ထား မည်’ ဟု ပြော ခဲ့ ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ သင် တို့ က ‘သ ခင် ပြော သော အ ရာ သည် ကောင်း ပါ ၏’ ဟု ငါ့ အား ပြန် ဖြေ ကြ ၏။

^၁၅ ထို့ ကြောင့် ပ ညာ ရှိ သော၊ အ သ ရေ ရှိ သော သင် တို့ မျိုး နွယ် ၏ အ ကြီး အ မှူး တို့ ကို ငါ ခေါ် ယူ ပြီး လျှင် သူ တို့ အား သင် တို့ မျိုး နွယ် ကို ကြီး ကြပ် အုပ် ချုပ်‌ သော သူ များ အ ဖြစ် လူ တစ် ‌ထောင် အုပ်၊ တစ် ရာ အုပ်၊ ငါး ဆယ် အုပ်၊ တစ် ဆယ် အုပ် စ သည် ဖြင့် ခန့် ထား ၏။ ^၁၆ ထို အ ချိန် က သင် တို့ ၏ တ ရား သူ ကြီး များ ကို လည်း ‘သင် တို့ ၏ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ထဲ ၌ ရှိ‌ သော အ မှု များ ကို နား ထောင် ၍ အ မျိုး သား အ ချင်း ချင်း ကြား ၌ ဖြစ် စေ၊ အ မျိုး သား ချင်း နှင့် သူ့ ထံ ၌ တည်း ခို နေ ထိုင် သော တိုင်း တစ် ပါး သား ကြား ၌ ဖြစ် စေ ဖြောင့် မတ် စွာ တ ရား စီ ရင် ရ မည်။ ^၁၇ သင် တို့ သည် တ ရား စီ ရင် သော အ ခါ ဂုဏ် မြင့် သူ၊ ဂုဏ် နိမ့် သူ ဟူ ၍ မျက် နှာ မ လိုက် ဘဲ ကြား နာ စစ် ဆေး ရ မည်။ တ ရား စီ ရင် ခြင်း ကို ဘု ရား သ ခင် ပိုင် တော် မူ သော ကြောင့် မည် သူ့ ကို မျှ မ ကြောက် နှင့်။ ခက် ခဲ သော အ မှု ကို ငါ့ ထံ တင် ပြ လော့။ ငါ ကြား နာ စစ် ဆေး ပေး မည်’ ဟု ငါ ပြော ခဲ့ ၏။ ^၁၈ ထို အ ချိန် က သင် တို့ ပြု ရ မည့် အ မှု အ လုံး စုံ တို့ ကို လည်း ငါ ပြော ခဲ့ ၏။

^၁၉ ထို မှ ငါ တို့ သည် ငါ တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဟော ရပ် တောင် မှ ခ ရီး ပြု ၍ အာ မော ရိ တောင် ပေါ် ဒေ သ လမ်း တစ် လျှောက် ရှိ သင် တို့ မြင် ရ သည့် ကြောက် မက် ဖွယ် တော ကန္တာ ရ ကြီး ကို ဖြတ် ကာ ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ အ ရပ် သို့ ရောက် ကြ ၏။

^၂၀ ထို အ ခါ ငါ က သင် တို့ အား ‘ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော အာ မော ရိ တောင် ပေါ် ဒေ သ သို့ သင် တို့ ရောက် ကြ ပြီ။ ^၂၁ သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို ပြည် ကို သင် တို့ ထံ အပ် တော် မူ ပြီ။ သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သွား ၍ သိမ်း ပိုက် လော့။ မ ကြောက် နှင့်။ စိတ် မ ပျက် နှင့်’ ဟု ဆို ၏။

^၂၂ ထို အ ခါ သင် တို့ အား လုံး ငါ့ ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် ၍ ‘အ ကျွန်ုပ် တို့ အ လျင် လူ ကို စေ လွှတ် ၍ ထို ပြည် ကို စူး စမ်း စေ ပါ။ သို့ မှ သာ ထို သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ သွား ရ မည့် လမ်း၊ ရောက် ရ မည့် မြို့ အ ကြောင်း ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အား ပြန် ပြော ပြ နိုင် ပါ မည်’ ဟု သင် တို့ ဆို ကြ ၏။ ^၂၃ ငါ သည် ထို စ ကား ကို နှစ် သက် သ ဘော ကျ သ ဖြင့် သင် တို့ ထဲ မှ မျိုး နွယ် တစ် နွယ် လျှင် တစ် ယောက် ကျ လူ တစ် ဆယ့် နှစ် ယောက် ကို ရွေး ယူ ၏။

^၂၄ ထို သူ တို့ သည် တောင် ပေါ် ဒေ သ သို့ တက် သွား ပြီး ဧ ရှ ကော လ ချိုင့် ဝှမ်း သို့ ရောက် ၍ ထို ပြည် ကို စူး စမ်း ကြ ၏။ ^၂၅ သူ တို့ သည် ထို ပြည် မှ ယူ လာ သော အ သီး အ ချို့ ကို ငါ တို့ ထံ သို့ ယူ ဆောင် လာ ပြီး လျှင် ‘အ ကျွန်ုပ် တို့ အား အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော ပြည် သည် သာ ယာ ဝ ပြော သော ပြည် ဖြစ် ပါ ၏’ ဟု အ စီ ရင် ခံ ကြ ၏။

^၂၆ သို့ သော် သင် တို့ သည် မ သွား လို သ ဖြင့် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် ကို ဖီ ဆန် ကြ ၏။ ^၂၇ သင် တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ တဲ များ ၌ ညည်း တွား ကြ လျက် ’ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို မုန်း တီး သော ကြောင့် အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ၏ လက် သို့ အပ် ခြင်း ဖြင့် ငါ တို့ ကို ဖျက် ဆီး ဖို့ အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ‌တော် မူ ပါ သည် တ ကား။ ^၂၈ ငါ တို့ သည် မည် သည့် အ ရပ် သို့ သွား နေ ကြ သ နည်း။ ညီ အစ် ကို တို့ က “ထို ပြည် သား တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ထို့ ထက် ကိုယ် ခန္ဓာ ကြီး မား ၍ အ ရပ် မြင့် ကြ ၏။ မြို့ များ သည် လည်း ကြီး မား ၍ မြို့ ရိုး တို့ သည် မိုး ထိ မြင့် ၏။ ထို မျှ မ က အာ န က အ မျိုး တို့ ကို လည်း ထို နေ ရာ ၌ အ ကျွန်ုပ် တို့ တွေ့ မြင် ရ ပါ ၏” ဟု ဆို လျက် ငါ တို့ ကို စိတ် ပျက် အား လျော့ စေ ပြီ’ ဟု ဆို ကြ ၏။

^၂၉ ငါ သည် သင် တို့ အား ‘မ ထိတ် လန့် ကြ နှင့်။ ထို သူ တို့ ကို မ ကြောက် ကြ နှင့်။ ^၃၀ သင် တို့ ၏ ရှေ့ မှ ကြွ တော် မူ သော သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အီ ဂျစ် ပြည် ၌ သင် တို့ မျက် မှောက် တွင် သင် တို့ အ ဖို့ ပြု ပေး သ ကဲ့ သို့၊ ^၃၁ ဤ အ ရပ် သို့ သင် တို့ ရောက် သည့် တိုင် အောင် သင် တို့ သွား သည့် လမ်း ခ ရီး တစ် ‌လျှောက် တွင် ဖ ခင် သည် သား ကို ချီ ပိုး သ ကဲ့ သို့ သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို မည် ကဲ့ သို့ ချီ ပိုး တော် မူ ခဲ့‌ ကြောင်း ကို တော ကန္တာ ရ ၌ သင် တို့ တွေ့ မြင် ခဲ့ ရ သ ကဲ့ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ အ ဖို့ စစ် တိုက် တော် မူ လိမ့် မည်’ ဟု ဆို ၏။ ^၃၂ ထို သို့ ဆို သော် လည်း သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သင် တို့ မ ယုံ ကြည် ကြ။ ^၃၃ ဘု ရား သ ခင် သည် လမ်း ခ ရီး ၌ သင် တို့ ‌ရှေ့ မှ ကြွ လျက် သင် တို့ စ ခန်း ချ ဖို့ နေ ရာ ကို စူး စမ်း တော် မူ ၍ သင် တို့ သွား ရ မည့် လမ်း ကို ည အ ချိန် ၌ မီး အား ဖြင့်၊ နေ့ အ ချိန် ၌ မိုး တိမ် အား ဖြင့် ပြ ပေး တော် မူ ခဲ့ ၏။

^၃၄ သင် တို့ ၏ စ ကား သံ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား သော အ ခါ အ မျက် ထွက် တော် မူ ၍၊ ^၃၅ ‘သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ အား ပေး မည် ဟု ငါ ကျိန် ဆို ခဲ့ သည့် သာ ယာ ဝ ပြော သော ပြည် ကို ဆိုး ညစ် သော မျိုး ဆက် ဖြစ် သည့် ဤ လူ တို့ တစ် ယောက်မျှ မြင် ရ လိမ့် မည် မ ဟုတ်။ ^၃၆ သို့ သော် ယေ ဖုန္နာ ၏ သား ကာ လက် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက် သို့ လုံး လုံး လိုက် သော ကြောင့် ထို ပြည် ကို သူ မြင် ရ မည်။ သူ ခြေ ချ သော မြေ ကို သူ နှင့် သူ ၏ သား မြေး တို့ အား ငါ ပေး မည်’ ဟု ကျိန် ဆို တော် မူ ၏။

^၃၇ သင် တို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို လည်း အ မျက် ထွက် တော် မူ ၍ ‘သင် သည် လည်း ထို ပြည် သို့ ဝင် ရ မည် မ ဟုတ်။ ^၃၈ သင့် ရှေ့ ၌ ရပ် နေ သော နုန် ၏ သား ယော ရှု မူ ကား ထို ပြည် သို့ ဝင် ရ လိမ့် မည်။ သူ့ အား ဖြင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ထို ပြည် ကို အ မွေ ဆက် ခံ ရ မည် ဖြစ် ၍ သူ့ ကို အား ပေး လော့။ ^၃၉ လု ယူ ဖျက် ဆီး ခြင်း ခံ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု သင် တို့ ဆို ခဲ့ သော သင် တို့ ၏ က လေး များ၊ ယ ခု အ ချိန် တွင် အ ကောင်း အ ဆိုး ကို မ သိ သေး သော သင် တို့ ၏ သား သ မီး များ သည် ထို ပြည် သို့ ဝင် ကြ ရ လိမ့် မည်။ ငါ သည် ထို ပြည် ကို သူ တို့ အား ပေး ၍ သူ တို့ သည် ထို ပြည် ကို ပိုင် ဆိုင် ကြ ရ လိမ့် မည်။ ^၄၀ သင် တို့ မူ ကား ပြန် လှည့် ပြီး ပင် လယ် နီ လမ်း ဖြင့် တော ကန္တာ ရ သို့ ခ ရီး ပြု ကြ လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၁ ထို အ ခါ သင် တို့ က ငါ့ အား ‘အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပြစ် မှား ကြ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း တက် သွား ၍ စစ် တိုက် ပါ မည်’ ဟု ဆို ပြီး လျှင် သင် တို့ အ သီး သီး လက် နက် များ ကို စွဲ ကိုင် ၍ တောင် ပေါ် ဒေ သ တို့ တက် သွား ရန် အ သင့် နေ ကြ ၏။

^၄၂ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘ထို သူ တို့ အား ဤ သို့ ဆင့် ဆို လော့။ သင် တို့ တက် မ သွား ကြ နှင့်။ မ တိုက် ကြ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား ငါ သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မ မူ။ သင် တို့ သည် ရန် သူ တို့ ရှေ့ ၌ ရှုံး နိမ့် ကြ ရ လိမ့် မည်’ ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၃ ငါ သည် သင် တို့ အား ထို သို့ ဆင့် ဆို သော် လည်း သင် တို့ သည် နား မ ထောင် ဘဲ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် ကို ဖီ ဆန် လျက် တောင် ပေါ် ဒေ သ တို့ တ ဇွတ် ထိုး တက် သွား ကြ ၏။ ^၄၄ ထို တောင် ပေါ် ဒေ သ ၌ နေ ထိုင် ကြ သော အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ သည် သင် တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ထွက် လာ ကြ ပြီး ပျား များ လိုက် သ ကဲ့ သို့ သင် တို့ ကို လိုက် ၍ စိ ရ အ ရပ် မှ ဟော မာ အ ရပ် တိုင် အောင် သင် တို့ ကို လိုက် လံ ချေ မှုန်း ကြ ၏။

^၄၅ သင် တို့ သည် ပြန် လာ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ မှောက် ၌ ငို ကြွေး ကြ သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ၏ အ သံ ကို နား ညောင်း တော် မ မူ။ သင် တို့ ကို ဂ ရု စိုက် တော် မ မူ။ ^၄၆ သို့ ဖြစ် ၍ သင် တို့ သည် ကာ ဒေ ရှ အ ရပ် ၌ ရက် ပေါင်း များ စွာ နေ ထိုင် ခဲ့ ကြ ရ ၏။

1

¹ These are the words which Moses spoke to all Israel beyond the Jordan in the wilderness, in the Arabah opposite Suf, between Paran, Tophel, Laban, Hazeroth, and Dizahab.

² It is eleven days’ journey from Horeb by the way of Mount Seir to Kadesh Barnea.

³ In the fortieth year, in the eleventh month, on the first day of the month, Moses spoke to the children of Israel according to all that Yahweh ’Yahweh’ is God’s proper Name, sometimes rendered ‘LORD’ (all caps) in other translations. had given him in commandment to them, ⁴ after he had struck Sihon the king of the Amorites who lived in Heshbon, and Og the king of Bashan who lived in Ashtaroth, at Edrei. ⁵ Beyond the Jordan, in the land of Moab, Moses began to declare this law, saying,

⁶ “Yahweh our God The Hebrew word rendered 'God’ is ‘אֱלֹהִ֑ים’ (Elohim). spoke to us in Horeb, saying, ‘You have lived long enough at this mountain. ⁷ Turn, and take your journey, and go to the hill country of the Amorites and to all the places near there: in the Arabah, in the hill country, in the lowland, in the South, by the seashore, in the land of the Canaanites, and in Lebanon as far as the great river, the river Euphrates. ⁸ Behold, 'Behold', from 'הִנֵּה', means look at, take notice, observe, see, or gaze at. It is often used as an interjection. I have set the land before you. Go in and possess the land which Yahweh swore to your fathers—to Abraham, to Isaac, and to Jacob—to give to them and to their offspring or, seed after them.’ ”

⁹ I spoke to you at that time, saying, “I am not able to bear you myself alone. ¹⁰ Yahweh your God has multiplied you, and behold, you are today as the stars of the sky for multitude. ¹¹ May Yahweh, the God of your fathers, make you a thousand times as many as you are and bless you, as he has promised you! ¹² How can I myself alone bear your problems, your burdens, and your strife? ¹³ Take wise men of understanding who are respected among your tribes, and I will make them heads over you.” ¹⁴ You answered me, and said, “The thing which you have spoken is good to do.”

¹⁵ So I took the heads of your tribes, wise and respected men, and made them heads over you, captains of thousands, captains of hundreds, captains of fifties, captains of tens, and officers, according to your tribes. ¹⁶ I commanded your judges at that time, saying, “Hear cases between your brothers and judge righteously between a man and his brother, and the foreigner who is living with him. ¹⁷ You shall not show partiality in judgment; you shall hear the small and the great alike. You shall not be afraid of the face of man, for the judgment is God’s. The case that is too hard for you, you shall bring to me, and I will hear it.” ¹⁸ I commanded you at that time all the things which you should do.

¹⁹ We traveled from Horeb and went through all that great and terrible wilderness which you saw, by the way to the hill country of the Amorites, as Yahweh our God commanded us; and we came to Kadesh Barnea.

²⁰ I said to you, “You have come to the hill country of the Amorites, which Yahweh our God gives to us. ²¹ Behold, Yahweh your God has set the land before you. Go up, take possession, as Yahweh the God of your fathers has spoken to you. Don’t be afraid, neither be dismayed.”

²² You came near to me, everyone of you, and said, “Let’s send men before us, that they may search the land for us, and bring back to us word of the way by which we must go up, and the cities to which we shall come.” ²³ The thing pleased me well. I took twelve of your men, one man for every tribe.

²⁴ They turned and went up into the hill country, and came to the valley of Eshcol, and spied it out. ²⁵ They took some of the fruit of the land in their hands and brought it down to us, and brought us word again, and said, “It is a good land which Yahweh our God gives to us.”

²⁶ Yet you wouldn’t go up, but rebelled against the commandment of Yahweh your God. ²⁷ You murmured in your tents, and said, “Because Yahweh hated us, he has brought us out of the land of Egypt, to deliver us into the hand of the Amorites to destroy us. ²⁸ Where are we going up? Our brothers have made our heart melt, saying, ‘The people are greater and taller than we. The cities are great and fortified up to the sky. Moreover we have seen the sons of the Anakim there!’ ”

²⁹ Then I said to you, “Don’t be terrified. Don’t be afraid of them. ³⁰ Yahweh your God, who goes before you, he will fight for you, according to all that he did for you in Egypt before your eyes, ³¹ and in the wilderness where you have seen how that Yahweh your God carried you, as a man carries his son, in all the way that you went, until you came to this place.” ³² Yet in this thing you didn’t believe Yahweh your God, ³³ who went before you on the way, to seek out a place for you to pitch your tents in: in fire by night, to show you by what way you should go, and in the cloud by day.

³⁴ Yahweh heard the voice of your words and was angry, and swore, saying, ³⁵ “Surely not one of these men of this evil generation shall see the good land which I swore to give to your fathers, ³⁶ except Caleb the son of Jephunneh. He shall see it. I will give the land that he has trodden on to him and to his children, because he has wholly followed Yahweh.”

³⁷ Also Yahweh was angry with me for your sakes, saying, “You also shall not go in there. ³⁸ Joshua the son of Nun, who stands before you, shall go in there. Encourage him, for he shall cause Israel to inherit it. ³⁹ Moreover your little ones, whom you said would be captured or killed, your children, who today have no knowledge of good or evil, shall go in there. I will give it to them, and they shall possess it. ⁴⁰ But as for you, turn, and take your journey into the wilderness by the way to the Red Sea.”

⁴¹ Then you answered and said to me, “We have sinned against Yahweh. We will go up and fight, according to all that Yahweh our God commanded us.” Every man of you put on his weapons of war, and presumed to go up into the hill country.

⁴² Yahweh said to me, “Tell them, ‘Don’t go up and don’t fight; for I am not among you, lest you be struck before your enemies.’ ” ⁴³ So I spoke to you, and you didn’t listen; but you rebelled against the commandment of Yahweh, and were presumptuous, and went up into the hill country. ⁴⁴ The Amorites, who lived in that hill country, came out against you and chased you as bees do, and beat you down in Seir, even to Hormah.

⁴⁵ You returned and wept before Yahweh, but Yahweh didn’t listen to your voice, nor turn his ear to you. ⁴⁶ So you stayed in Kadesh many days, according to the days that you remained.

၁

^၁ ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက်၊ တော ကန္တာ ရ ရှိ ပါ ရန် အ ရပ် နှင့် တော ဖ လ၊ လာ ဗန်၊ ဟာ ဇ ရုတ်၊ ဒိ ဇ ဟတ် အ ရပ် တို့ အ ကြား သု ဖ နှင့် မျက် နှာ ချင်း ဆိုင် အ ရာ ဗ လွင် ပြင် ၌ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား အ‌ ပေါင်း တို့ အား မော ရှေ ဆင့် ဆို သော စ ကား များ ကား ဤ သို့ ဖြစ် ၏။

^၂ (ဟော ရပ် တောင် မှ ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ အ ရပ် အ ထိ စိ ရ တောင် လမ်း ဖြင့် သွား လျှင် တစ် ဆယ့် တစ် ရက် ကြာ ၏။)

^၃ အ နှစ် လေး ဆယ် မြောက် သော နှစ်၊ တစ် ဆယ့် တစ် လ၊ ပ ထ မ နေ့ ၌ မော ရှေ သည် မိ မိ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သ မျှ သော ပ ညတ် တ ရား တို့ ကို အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အား ဆင့် ဆို လေ ၏။ ^၄ ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ ၌ စံ မြန်း သော အာ မော ရိ ဘု ရင် ရှိ ဟုန် မင်း ကြီး နှင့် ဧ ဒြိ အ ရပ်၊ အာ ရှ တ ရုတ် မြို့ ၌ စံ မြန်း သော ဗာ ရှန် ဘု ရင် ဩ ဃ မင်း ကြီး တို့ ကိုလုပ် ကြံ ပြီး နောက်၊ ^၅ မော ရှေ သည် ထို ပ ညတ် တ ရား တို့ ကို ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ရှိ မော ဘ ပြည် ၌ စ တင် ၍ ရှင်း လင်း စွာ ဖော် ပြ လေ ၏။

^၆ မော ရှေ က “ဟော ရပ် တောင် ၌ ငါ တို့ ၏ ဘု ‌ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ငါ တို့ အား ‘သင် တို့ သည် ဤ တောင် ၌ ကြာ မြင့် စွာ နေ ထိုင် ကြ ပြီ။ ^၇ ခ ရီး စ ပြု ကြ လော့။ အာ မော ရိ တောင် ပေါ် ဒေ သ နှင့် ထို ဒေ သ အ နီး ရှိ အ ရာ ဗ လွင် ပြင်၊ တောင် ပေါ် ဒေ သ၊ ‌မြေ နိမ့် ဒေ သ၊ နေ ‌ဂေ့ အ ရပ် သို့ လည်း ကောင်း၊ ပင် လယ် ကမ်း ခြေ ဒေ သ သို့ လည်း ကောင်း၊ ခါ နာန် ပြည် သို့ လည်း ကောင်း၊ လက် ဘ နွန် တောင် မှ ယူ ဖ ရေး တီး မြစ် ကြီး တိုင် အောင် လည်း ကောင်း သွား‌ လော့။ ^၈ ထို ပြည် ကို သင် တို့ အား ငါ ပေး ပြီ။ သင် တို့ ၏ ဘိုး ဘေး များ ဖြစ် သော အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ ယာ ကုပ် မှ စ ၍ နောင် လာ မည့် သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ အား ပေး မည် ဟု ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကျိန် ဆို ‌တော် မူ သော ပြည် ကို ဝင် ၍ သိမ်း ပိုက် ကြ လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၉ ထို အ ချိန် က ငါ သည် သင် တို့ အား ‘သင် တို့ ကို ငါ တစ် ‌ယောက် တည်း တာ ဝန် မ ယူ နိုင်။ ^၁၀ သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို တိုး ပွား စေ တော် မူ သ ဖြင့် ယ ခု သင် တို့ သည် ကောင်း ကင် ကြယ် နှင့် အ မျှ များ ပြား ကြ ပြီ။ ^၁၁ သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို အ ဆ တစ် ထောင် တိုး ပွား စေ တော် မူ ပါ စေ သော။ က တိ ထား တော် မူ သည့် အ တိုင်း သင် တို့ ကို ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ ^၁၂ သင် တို့ ၏ ပြဿ နာ၊ သင် တို့ ၏ ဝန် ထုပ် ဝန် ပိုး နှင့် ခိုက် ရန် ဖြစ် ပွား မှု ကို ငါ တစ် ယောက် တည်း မည် သို့ တာ ဝန် ယူ နိုင် မည် နည်း။ ^၁၃ ပ ညာ ရှိ သော သူ၊ အ သိ ဉာဏ် ရှိ သော သူ၊ အ သ ရေ ရှိ သော သူ တို့ ကို သင် တို့ ၏ မျိုး နွယ် ထဲ မှ ရွေး ချယ် လော့။ ထို သူ တို့ ကို သင် တို့ ၏ အ ကြီး အ မှူး အ ဖြစ် ငါ ခန့် ထား မည်’ ဟု ပြော ခဲ့ ၏။ ^၁၄ ထို အ ခါ သင် တို့ က ‘သ ခင် ပြော သော အ ရာ သည် ကောင်း ပါ ၏’ ဟု ငါ့ အား ပြန် ဖြေ ကြ ၏။

^၁၅ ထို့ ကြောင့် ပ ညာ ရှိ သော၊ အ သ ရေ ရှိ သော သင် တို့ မျိုး နွယ် ၏ အ ကြီး အ မှူး တို့ ကို ငါ ခေါ် ယူ ပြီး လျှင် သူ တို့ အား သင် တို့ မျိုး နွယ် ကို ကြီး ကြပ် အုပ် ချုပ်‌ သော သူ များ အ ဖြစ် လူ တစ် ‌ထောင် အုပ်၊ တစ် ရာ အုပ်၊ ငါး ဆယ် အုပ်၊ တစ် ဆယ် အုပ် စ သည် ဖြင့် ခန့် ထား ၏။ ^၁၆ ထို အ ချိန် က သင် တို့ ၏ တ ရား သူ ကြီး များ ကို လည်း ‘သင် တို့ ၏ အ မျိုး သား ချင်း တို့ ထဲ ၌ ရှိ‌ သော အ မှု များ ကို နား ထောင် ၍ အ မျိုး သား အ ချင်း ချင်း ကြား ၌ ဖြစ် စေ၊ အ မျိုး သား ချင်း နှင့် သူ့ ထံ ၌ တည်း ခို နေ ထိုင် သော တိုင်း တစ် ပါး သား ကြား ၌ ဖြစ် စေ ဖြောင့် မတ် စွာ တ ရား စီ ရင် ရ မည်။ ^၁၇ သင် တို့ သည် တ ရား စီ ရင် သော အ ခါ ဂုဏ် မြင့် သူ၊ ဂုဏ် နိမ့် သူ ဟူ ၍ မျက် နှာ မ လိုက် ဘဲ ကြား နာ စစ် ဆေး ရ မည်။ တ ရား စီ ရင် ခြင်း ကို ဘု ရား သ ခင် ပိုင် တော် မူ သော ကြောင့် မည် သူ့ ကို မျှ မ ကြောက် နှင့်။ ခက် ခဲ သော အ မှု ကို ငါ့ ထံ တင် ပြ လော့။ ငါ ကြား နာ စစ် ဆေး ပေး မည်’ ဟု ငါ ပြော ခဲ့ ၏။ ^၁၈ ထို အ ချိန် က သင် တို့ ပြု ရ မည့် အ မှု အ လုံး စုံ တို့ ကို လည်း ငါ ပြော ခဲ့ ၏။

^၁၉ ထို မှ ငါ တို့ သည် ငါ တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း ဟော ရပ် တောင် မှ ခ ရီး ပြု ၍ အာ မော ရိ တောင် ပေါ် ဒေ သ လမ်း တစ် လျှောက် ရှိ သင် တို့ မြင် ရ သည့် ကြောက် မက် ဖွယ် တော ကန္တာ ရ ကြီး ကို ဖြတ် ကာ ကာ ဒေ ရှ ဗာ နာ အ ရပ် သို့ ရောက် ကြ ၏။

^၂၀ ထို အ ခါ ငါ က သင် တို့ အား ‘ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော အာ မော ရိ တောင် ပေါ် ဒေ သ သို့ သင် တို့ ရောက် ကြ ပြီ။ ^၂၁ သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို ပြည် ကို သင် တို့ ထံ အပ် တော် မူ ပြီ။ သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း သွား ၍ သိမ်း ပိုက် လော့။ မ ကြောက် နှင့်။ စိတ် မ ပျက် နှင့်’ ဟု ဆို ၏။

^၂၂ ထို အ ခါ သင် တို့ အား လုံး ငါ့ ထံ သို့ ချဉ်း ကပ် ၍ ‘အ ကျွန်ုပ် တို့ အ လျင် လူ ကို စေ လွှတ် ၍ ထို ပြည် ကို စူး စမ်း စေ ပါ။ သို့ မှ သာ ထို သူ တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ သွား ရ မည့် လမ်း၊ ရောက် ရ မည့် မြို့ အ ကြောင်း ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ အား ပြန် ပြော ပြ နိုင် ပါ မည်’ ဟု သင် တို့ ဆို ကြ ၏။ ^၂၃ ငါ သည် ထို စ ကား ကို နှစ် သက် သ ဘော ကျ သ ဖြင့် သင် တို့ ထဲ မှ မျိုး နွယ် တစ် နွယ် လျှင် တစ် ယောက် ကျ လူ တစ် ဆယ့် နှစ် ယောက် ကို ရွေး ယူ ၏။

^၂၄ ထို သူ တို့ သည် တောင် ပေါ် ဒေ သ သို့ တက် သွား ပြီး ဧ ရှ ကော လ ချိုင့် ဝှမ်း သို့ ရောက် ၍ ထို ပြည် ကို စူး စမ်း ကြ ၏။ ^၂၅ သူ တို့ သည် ထို ပြည် မှ ယူ လာ သော အ သီး အ ချို့ ကို ငါ တို့ ထံ သို့ ယူ ဆောင် လာ ပြီး လျှင် ‘အ ကျွန်ုပ် တို့ အား အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ပေး တော် မူ သော ပြည် သည် သာ ယာ ဝ ပြော သော ပြည် ဖြစ် ပါ ၏’ ဟု အ စီ ရင် ခံ ကြ ၏။

^၂၆ သို့ သော် သင် တို့ သည် မ သွား လို သ ဖြင့် သင် တို့ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် ကို ဖီ ဆန် ကြ ၏။ ^၂၇ သင် တို့ သည် မိ မိ တို့ ၏ တဲ များ ၌ ညည်း တွား ကြ လျက် ’ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ တို့ ကို မုန်း တီး သော ကြောင့် အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ ၏ လက် သို့ အပ် ခြင်း ဖြင့် ငါ တို့ ကို ဖျက် ဆီး ဖို့ အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ‌တော် မူ ပါ သည် တ ကား။ ^၂၈ ငါ တို့ သည် မည် သည့် အ ရပ် သို့ သွား နေ ကြ သ နည်း။ ညီ အစ် ကို တို့ က “ထို ပြည် သား တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ထို့ ထက် ကိုယ် ခန္ဓာ ကြီး မား ၍ အ ရပ် မြင့် ကြ ၏။ မြို့ များ သည် လည်း ကြီး မား ၍ မြို့ ရိုး တို့ သည် မိုး ထိ မြင့် ၏။ ထို မျှ မ က အာ န က အ မျိုး တို့ ကို လည်း ထို နေ ရာ ၌ အ ကျွန်ုပ် တို့ တွေ့ မြင် ရ ပါ ၏” ဟု ဆို လျက် ငါ တို့ ကို စိတ် ပျက် အား လျော့ စေ ပြီ’ ဟု ဆို ကြ ၏။

^၂၉ ငါ သည် သင် တို့ အား ‘မ ထိတ် လန့် ကြ နှင့်။ ထို သူ တို့ ကို မ ကြောက် ကြ နှင့်။ ^၃၀ သင် တို့ ၏ ရှေ့ မှ ကြွ တော် မူ သော သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အီ ဂျစ် ပြည် ၌ သင် တို့ မျက် မှောက် တွင် သင် တို့ အ ဖို့ ပြု ပေး သ ကဲ့ သို့၊ ^၃၁ ဤ အ ရပ် သို့ သင် တို့ ရောက် သည့် တိုင် အောင် သင် တို့ သွား သည့် လမ်း ခ ရီး တစ် ‌လျှောက် တွင် ဖ ခင် သည် သား ကို ချီ ပိုး သ ကဲ့ သို့ သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ကို မည် ကဲ့ သို့ ချီ ပိုး တော် မူ ခဲ့‌ ကြောင်း ကို တော ကန္တာ ရ ၌ သင် တို့ တွေ့ မြင် ခဲ့ ရ သ ကဲ့ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ အ ဖို့ စစ် တိုက် တော် မူ လိမ့် မည်’ ဟု ဆို ၏။ ^၃၂ ထို သို့ ဆို သော် လည်း သင် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို သင် တို့ မ ယုံ ကြည် ကြ။ ^၃၃ ဘု ရား သ ခင် သည် လမ်း ခ ရီး ၌ သင် တို့ ‌ရှေ့ မှ ကြွ လျက် သင် တို့ စ ခန်း ချ ဖို့ နေ ရာ ကို စူး စမ်း တော် မူ ၍ သင် တို့ သွား ရ မည့် လမ်း ကို ည အ ချိန် ၌ မီး အား ဖြင့်၊ နေ့ အ ချိန် ၌ မိုး တိမ် အား ဖြင့် ပြ ပေး တော် မူ ခဲ့ ၏။

^၃၄ သင် တို့ ၏ စ ကား သံ ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား သော အ ခါ အ မျက် ထွက် တော် မူ ၍၊ ^၃၅ ‘သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ အား ပေး မည် ဟု ငါ ကျိန် ဆို ခဲ့ သည့် သာ ယာ ဝ ပြော သော ပြည် ကို ဆိုး ညစ် သော မျိုး ဆက် ဖြစ် သည့် ဤ လူ တို့ တစ် ယောက်မျှ မြင် ရ လိမ့် မည် မ ဟုတ်။ ^၃၆ သို့ သော် ယေ ဖုန္နာ ၏ သား ကာ လက် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား နောက် သို့ လုံး လုံး လိုက် သော ကြောင့် ထို ပြည် ကို သူ မြင် ရ မည်။ သူ ခြေ ချ သော မြေ ကို သူ နှင့် သူ ၏ သား မြေး တို့ အား ငါ ပေး မည်’ ဟု ကျိန် ဆို တော် မူ ၏။

^၃၇ သင် တို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို လည်း အ မျက် ထွက် တော် မူ ၍ ‘သင် သည် လည်း ထို ပြည် သို့ ဝင် ရ မည် မ ဟုတ်။ ^၃၈ သင့် ရှေ့ ၌ ရပ် နေ သော နုန် ၏ သား ယော ရှု မူ ကား ထို ပြည် သို့ ဝင် ရ လိမ့် မည်။ သူ့ အား ဖြင့် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ထို ပြည် ကို အ မွေ ဆက် ခံ ရ မည် ဖြစ် ၍ သူ့ ကို အား ပေး လော့။ ^၃၉ လု ယူ ဖျက် ဆီး ခြင်း ခံ ရ ကြ လိမ့် မည် ဟု သင် တို့ ဆို ခဲ့ သော သင် တို့ ၏ က လေး များ၊ ယ ခု အ ချိန် တွင် အ ကောင်း အ ဆိုး ကို မ သိ သေး သော သင် တို့ ၏ သား သ မီး များ သည် ထို ပြည် သို့ ဝင် ကြ ရ လိမ့် မည်။ ငါ သည် ထို ပြည် ကို သူ တို့ အား ပေး ၍ သူ တို့ သည် ထို ပြည် ကို ပိုင် ဆိုင် ကြ ရ လိမ့် မည်။ ^၄၀ သင် တို့ မူ ကား ပြန် လှည့် ပြီး ပင် လယ် နီ လမ်း ဖြင့် တော ကန္တာ ရ သို့ ခ ရီး ပြု ကြ လော့’ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၄၁ ထို အ ခါ သင် တို့ က ငါ့ အား ‘အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ပြစ် မှား ကြ ပါ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် မှာ တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း တက် သွား ၍ စစ် တိုက် ပါ မည်’ ဟု ဆို ပြီး လျှင် သင် တို့ အ သီး သီး လက် နက် များ ကို စွဲ ကိုင် ၍ တောင် ပေါ် ဒေ သ တို့ တက် သွား ရန် အ သင့် နေ ကြ ၏။

^၄၂ သို့ သော် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘ထို သူ တို့ အား ဤ သို့ ဆင့် ဆို လော့။ သင် တို့ တက် မ သွား ကြ နှင့်။ မ တိုက် ကြ နှင့်။ အ ကြောင်း မူ ကား ငါ သည် သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မ မူ။ သင် တို့ သည် ရန် သူ တို့ ရှေ့ ၌ ရှုံး နိမ့် ကြ ရ လိမ့် မည်’ ဟု ငါ့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၃ ငါ သည် သင် တို့ အား ထို သို့ ဆင့် ဆို သော် လည်း သင် တို့ သည် နား မ ထောင် ဘဲ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ အ မိန့် တော် ကို ဖီ ဆန် လျက် တောင် ပေါ် ဒေ သ တို့ တ ဇွတ် ထိုး တက် သွား ကြ ၏။ ^၄၄ ထို တောင် ပေါ် ဒေ သ ၌ နေ ထိုင် ကြ သော အာ မော ရိ လူ မျိုး တို့ သည် သင် တို့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ထွက် လာ ကြ ပြီး ပျား များ လိုက် သ ကဲ့ သို့ သင် တို့ ကို လိုက် ၍ စိ ရ အ ရပ် မှ ဟော မာ အ ရပ် တိုင် အောင် သင် တို့ ကို လိုက် လံ ချေ မှုန်း ကြ ၏။

^၄၅ သင် တို့ သည် ပြန် လာ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ မှောက် ၌ ငို ကြွေး ကြ သော် လည်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင် တို့ ၏ အ သံ ကို နား ညောင်း တော် မ မူ။ သင် တို့ ကို ဂ ရု စိုက် တော် မ မူ။ ^၄၆ သို့ ဖြစ် ၍ သင် တို့ သည် ကာ ဒေ ရှ အ ရပ် ၌ ရက် ပေါင်း များ စွာ နေ ထိုင် ခဲ့ ကြ ရ ၏။

1

¹ These are the words which Moses spoke to all Israel beyond the Jordan in the wilderness, in the Arabah opposite Suf, between Paran, Tophel, Laban, Hazeroth, and Dizahab.

² It is eleven days’ journey from Horeb by the way of Mount Seir to Kadesh Barnea.

³ In the fortieth year, in the eleventh month, on the first day of the month, Moses spoke to the children of Israel according to all that Yahweh ’Yahweh’ is God’s proper Name, sometimes rendered ‘LORD’ (all caps) in other translations. had given him in commandment to them, ⁴ after he had struck Sihon the king of the Amorites who lived in Heshbon, and Og the king of Bashan who lived in Ashtaroth, at Edrei. ⁵ Beyond the Jordan, in the land of Moab, Moses began to declare this law, saying,

⁶ “Yahweh our God The Hebrew word rendered 'God’ is ‘אֱלֹהִ֑ים’ (Elohim). spoke to us in Horeb, saying, ‘You have lived long enough at this mountain. ⁷ Turn, and take your journey, and go to the hill country of the Amorites and to all the places near there: in the Arabah, in the hill country, in the lowland, in the South, by the seashore, in the land of the Canaanites, and in Lebanon as far as the great river, the river Euphrates. ⁸ Behold, 'Behold', from 'הִנֵּה', means look at, take notice, observe, see, or gaze at. It is often used as an interjection. I have set the land before you. Go in and possess the land which Yahweh swore to your fathers—to Abraham, to Isaac, and to Jacob—to give to them and to their offspring or, seed after them.’ ”

⁹ I spoke to you at that time, saying, “I am not able to bear you myself alone. ¹⁰ Yahweh your God has multiplied you, and behold, you are today as the stars of the sky for multitude. ¹¹ May Yahweh, the God of your fathers, make you a thousand times as many as you are and bless you, as he has promised you! ¹² How can I myself alone bear your problems, your burdens, and your strife? ¹³ Take wise men of understanding who are respected among your tribes, and I will make them heads over you.” ¹⁴ You answered me, and said, “The thing which you have spoken is good to do.”

¹⁵ So I took the heads of your tribes, wise and respected men, and made them heads over you, captains of thousands, captains of hundreds, captains of fifties, captains of tens, and officers, according to your tribes. ¹⁶ I commanded your judges at that time, saying, “Hear cases between your brothers and judge righteously between a man and his brother, and the foreigner who is living with him. ¹⁷ You shall not show partiality in judgment; you shall hear the small and the great alike. You shall not be afraid of the face of man, for the judgment is God’s. The case that is too hard for you, you shall bring to me, and I will hear it.” ¹⁸ I commanded you at that time all the things which you should do.

¹⁹ We traveled from Horeb and went through all that great and terrible wilderness which you saw, by the way to the hill country of the Amorites, as Yahweh our God commanded us; and we came to Kadesh Barnea.

²⁰ I said to you, “You have come to the hill country of the Amorites, which Yahweh our God gives to us. ²¹ Behold, Yahweh your God has set the land before you. Go up, take possession, as Yahweh the God of your fathers has spoken to you. Don’t be afraid, neither be dismayed.”

²² You came near to me, everyone of you, and said, “Let’s send men before us, that they may search the land for us, and bring back to us word of the way by which we must go up, and the cities to which we shall come.” ²³ The thing pleased me well. I took twelve of your men, one man for every tribe.

²⁴ They turned and went up into the hill country, and came to the valley of Eshcol, and spied it out. ²⁵ They took some of the fruit of the land in their hands and brought it down to us, and brought us word again, and said, “It is a good land which Yahweh our God gives to us.”

²⁶ Yet you wouldn’t go up, but rebelled against the commandment of Yahweh your God. ²⁷ You murmured in your tents, and said, “Because Yahweh hated us, he has brought us out of the land of Egypt, to deliver us into the hand of the Amorites to destroy us. ²⁸ Where are we going up? Our brothers have made our heart melt, saying, ‘The people are greater and taller than we. The cities are great and fortified up to the sky. Moreover we have seen the sons of the Anakim there!’ ”

²⁹ Then I said to you, “Don’t be terrified. Don’t be afraid of them. ³⁰ Yahweh your God, who goes before you, he will fight for you, according to all that he did for you in Egypt before your eyes, ³¹ and in the wilderness where you have seen how that Yahweh your God carried you, as a man carries his son, in all the way that you went, until you came to this place.” ³² Yet in this thing you didn’t believe Yahweh your God, ³³ who went before you on the way, to seek out a place for you to pitch your tents in: in fire by night, to show you by what way you should go, and in the cloud by day.

³⁴ Yahweh heard the voice of your words and was angry, and swore, saying, ³⁵ “Surely not one of these men of this evil generation shall see the good land which I swore to give to your fathers, ³⁶ except Caleb the son of Jephunneh. He shall see it. I will give the land that he has trodden on to him and to his children, because he has wholly followed Yahweh.”

³⁷ Also Yahweh was angry with me for your sakes, saying, “You also shall not go in there. ³⁸ Joshua the son of Nun, who stands before you, shall go in there. Encourage him, for he shall cause Israel to inherit it. ³⁹ Moreover your little ones, whom you said would be captured or killed, your children, who today have no knowledge of good or evil, shall go in there. I will give it to them, and they shall possess it. ⁴⁰ But as for you, turn, and take your journey into the wilderness by the way to the Red Sea.”

⁴¹ Then you answered and said to me, “We have sinned against Yahweh. We will go up and fight, according to all that Yahweh our God commanded us.” Every man of you put on his weapons of war, and presumed to go up into the hill country.

⁴² Yahweh said to me, “Tell them, ‘Don’t go up and don’t fight; for I am not among you, lest you be struck before your enemies.’ ” ⁴³ So I spoke to you, and you didn’t listen; but you rebelled against the commandment of Yahweh, and were presumptuous, and went up into the hill country. ⁴⁴ The Amorites, who lived in that hill country, came out against you and chased you as bees do, and beat you down in Seir, even to Hormah.

⁴⁵ You returned and wept before Yahweh, but Yahweh didn’t listen to your voice, nor turn his ear to you. ⁴⁶ So you stayed in Kadesh many days, according to the days that you remained.