၁

^၁ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် အ သက် ကြီး ၍ အို မင်း လာ သော အ ခါ အ နွေး ထည် များ ဝတ် ပေး သော် လည်း မ နွေး နိုင် တော့ ပေ။ ^၂ ထို့ ကြောင့် သူ့ အ မှု ထမ်း တို့ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အ ရှင် မင်း ကြီး အ ဖို့ မိန်း မ ပျို တစ် ယောက် ကို ရှာ ပေး ပါ ရ စေ။ သူ့ ကို အ ရှင် မင်း ကြီး ထံ အ ခ စား ဝင် ၍ ပြု စု စေ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး နွေး ထွေး ဖို့ သူ သည် အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ရင် ခွင် ၌ အိပ် ပါ စေ” ဟု သူ့ အား လျှောက် တင် ကြ ၏။ ^၃ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် အ ဆင်း လှ သော မိန်း မ ပျို လေး တစ် ဦး ကို အစ္စ ရေး တစ် ပြည် လုံး တွင် လိုက် လံ ရှာ ဖွေ ရာ ရှု နင် မြို့ သူ အ ဘိ ရှက် ကို တွေ့ သ ဖြင့် ရှင် ဘု ရင် ထံ ခေါ် ဆောင် လာ ကြ ၏။ ^၄ သူ သည် အ လွန် အ ဆင်း လှ သော မိန်း မ ပျို လေး ဖြစ် ၏။ သူ သည် ရှင် ဘု ရင် ထံ ၌ ခ စား လျက် ပြု စု ပေး သော် လည်း ရှင် ဘု ရင် သည် သူ့ ကို ခြေ တော် မ တင် ချေ။

^၅ တစ် နေ့ တွင် ဟဂ္ဂိတ် ၏ သား အ ဒေါ နိ ယ က “ငါ ရှင် ဘု ရင် လုပ် မည်” ဟု ဆို လျက် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် ချီး မြှောက် ၏။ မိ မိ အ ဖို့ မြင်း ရ ထား၊ မြင်း စီး သူ ရဲ များ နှင့် ရှေ့ တော် ပြေး အ ယောက် ငါး ဆယ် ကို ပြင် ဆင် ထား ၏။ ^၆ သူ့ ခ မည်း တော် သည် သူ စိတ် ဆင်း ရဲ အောင် “သင် အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ ပြု သ နည်း” ဟု တစ် ခါ မျှ မ ဆို ဖူး ပေ။ အ ဒေါ နိ ယ သည် အ ဗ ရှ လုံ ၏ ညီ ဖြစ် ပြီး ရုပ် ရည် အ လွန် ချော သူ ဖြစ် ၏။ ^၇ သူ သည် ဇေ ရု ယာ ၏ သား ယွာ ဘ၊ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ တို့ နှင့် တိုင် ပင် ဆွေး နွေး ရာ သူ တို့ က အ ဒေါ နိ ယ ကို အား ပေး မြှောက် ပင့် ကြ ၏။ ^၈ သို့ သော် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ ယော ယ ဒ ၏ သား ဗေ နာ ယ၊ ပ ရော ဖက် နာ သန်၊ ရှိ မိ၊ ရေ ဣ နှင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ စစ် သူ ရဲ တို့ ကား အ ဒေါ နိ ယ ဘက် ၌ မ နေ ကြ ပေ။

^၉ အ ဒေါ နိ ယ သည် ဘု ရင့် သား တော် ဖြစ် သော မိ မိ ညီ အစ် ကို အ ပေါင်း တို့ နှင့် ခ မည်း တော် ၏ အ မှု ထမ်း များ ဖြစ် သော ယု ဒ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ကို ဖိတ် ခေါ် ပြီး အင်္ရော ဂေ လ အ ရပ် နှင့် နီး သော ဇော ဟေ လက် ကျောက် ဖျာ ပေါ် တွင် သိုး၊ နွား နှင့် ဆူ ဖြိုး သော အ ကောင် တို့ ကို ယဇ် ပူ ဇော် ၏။ ^၁၀ သို့ သော် ပ ရော ဖက် နာ သန်၊ ဗေ နာ ယ၊ စစ် သူ ရဲ များ နှင့် သူ့ ညီ ရှော လ မုန် တို့ ကို မူ မ ဖိတ် ခေါ် ပေ ။

^၁၁ နာ သန် သည် ရှော လ မုန် ၏ မယ် တော် ဗာ သ ရှေ ဘ အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ သ ခင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး မ သိ ဘဲ ဟဂ္ဂိတ် ၏ သား အ ဒေါ နိ ယ သည် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် မင်း မြှောက် လိုက် ကြောင်း ကို သင် မ ကြား သ လော။ ^၁၂ ထို့ ကြောင့် ယ ခု သင့် အ သက် နှင့် သင့် သား ရှော လ မုန် အ သက် ဘေး ကင်း မည့် အ ကြောင်း သင့် ကို အ ကြံ ပေး ပါ ရ စေ။ ^၁၃ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ အ ခ စား ဝင် ၍ ‘အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး က သ ခင့် ကျွန် မ အား “သင့် သား ရှော လ မုန် သည် ငါ့ နန်း မွေ ကို ဆက် ခံ ရ မည်။ ငါ ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ နေ ရ မည်” ဟု ကျိန် ဆို ခဲ့ ပြီ မ ဟုတ် လော။ ယ ခု မှာ အ ‌ဒေါ နိ ယ သည် အ ဘယ် ကြောင့် မင်း ဖြစ် ရ ပါ သ နည်း’ ဟု လျှောက် တင် လော့။ ^၁၄ သင် ဤ သို့ ရှင် ဘု ရင် ထံ လျှောက် တင် နေ စဉ် အ ကျွန်ုပ် သည် လည်း ဝင် လာ ၍ သင့် စ ကား ကို ထောက် ခံ ပေး မည်” ဟု အ ကြံ ပေး လေ ၏။

^၁၅ ထို့ ကြောင့် ဗာ သ ရှေ ဘ သည် ရှင် ဘု ရင် ရှိ ရာ အ တွင်း ‌ဆောင် သို့ ဝင် သွား ၏။ ရှင် ဘု ရင် သည် အို မင်း ပြီ ဖြစ် ၍ ရှု နင် မြို့ သူ အ ဘိ ရှက် လည်း ရှင် ဘု ရင် ကို ပြု စု ပေး လျက် ရှိ ၏။ ^၁၆ ဗာ သ ရှေ ဘ သည် ရှင် ဘု ရင် ရှေ့ ၌ ဦး ညွှတ် ပျပ် ဝပ် လျှင် ရှင် ဘု ရင် က “အ ဘယ် ကြောင်း ရှိ သ နည်း” ဟု မေး ၏။ ^၁၇ ဗာ သ ရှေ ဘ က “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ သ ခင့် ကျွန် မ အား ‘သင့် သား ရှော လ မုန် သည် ငါ့ နန်း မွေ ကို ဆက် ခံ ရ မည်။ ငါ ၏ ရာ ဇ လ္လင် ပေါ် တွင် စံ နေ ရ မည်’ ဟု အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ ရှင် မင်း ကြီး တိုင် တည် ကျိန် ဆို ခဲ့ ပါ ပြီ။ ^၁၈ ယ ခု မှာ ကြည့် ပါ လော့။ အ ဒေါ နိ ယ သည် ဘု ရင် ဖြစ် နေ ပါ ပြီ။ ဤ အ မှု ကို အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး သိ တော် မ မူ။ ^၁၉ သူ သည် သိုး၊ နွား နှင့် ဆူ ဖြိုး သော အ ကောင် အ မြောက် အ မြား ဖြင့် ယဇ် ပူ ဇော် ပွဲ ကို ကျင်း ပ ပါ ပြီ။ ဘု ရင့် သား တော် အ ပေါင်း နှင့် တ ကွ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ၊ ဗိုလ် ချုပ် ယွာ ဘ တို့ ကို ဖိတ် ခေါ် ၍ သ ခင့် သား ရှော လ မုန် ကို မူ မ ဖိတ် ခေါ် ပါ။ ^၂၀ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အစ္စ ရေး တစ် မျိုး နွယ် လုံး က အ ရှင် မင်း ကြီး ကို စောင့် ကြည့် နေ ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် တွင် မည် သူ စံ မြန်း မည်၊ နန်း မွေ ဆက် ခံ မည် ကို သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ပါ။ ^၂၁ သို့ မ ဟုတ် လျှင် အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး သည် ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် အ တူ အိပ် ပျော် ပြီး နောက် တွင် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် ၏ သား ရှော လ မုန် သည် ရာ ဇ ဝတ် သား များ ဖြစ် ရ ပါ လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် တင် လေ ၏။

^၂၂ ထို သို့ ရှင် ဘု ရင် ထံ လျှောက် တင် နေ စဉ် တွင် ပ‌ ရော ဖက် နာ သန် ရောက် လာ ၏။ ^၂၃ “ပ ရော ဖက် နာ သန် လာ သည်” ဟု ရှင် ဘု ရင် အား ကြား လျှောက် ကြ ပြီး လျှင် နာ သန် သည် ဘု ရင့် ထံ ပါး အ ခ စား ဝင် ၍ ဦး ညွှတ် ပျပ် ဝပ် ၏။ ^၂၄ ထို့ နောက် နာ သန် က “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အ ရှင် မင်း ကြီး က ‘အ ဒေါ နိ ယ အား ငါ ၏ နန်း မွေ ကို ဆက် ခံ ပြီး ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ မြန်း စေ မည်’ ဟု မိန့် ဆို ပြီ လော။ ^၂၅ ယ နေ့ သူ သည် သိုး၊ နွား မှ စ ၍ ဆူ ဖြိုး သော အ ကောင် အ မြောက် အ မြား ကို သွား ၍ ယဇ် ပူ ဇော် ပါ ပြီ။ ဘု ရင့် သား တော် အ ပေါင်း တို့ အ ပါ အ ဝင် စစ် မှု ထမ်း အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ တို့ ကို ဖိတ် ခေါ် ပြီး စား သောက် ကြ လျက် ‘အ ဒေါ နိ ယ မင်း ကြီး သက် တော် ရှည် ပါ စေ’ ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ပါ ပြီ။ ^၂၆ သို့ သော် အ ရှင့် အ စေ အ ပါး အ ကျွန်ုပ်၊ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ နှင့် အ ရှင့် အ စေ အ ပါး ရှော လ မုန် တို့ ကို မူ မ ဖိတ် ခေါ် ပါ။ ^၂၇ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် တွင် မည် သူ စံ မြန်း မည်၊ မည် သူ နန်း ‌မွေ ဆက် ခံ မည် ကို အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး သည် သ ခင့် အ စေ အ ပါး တို့ အား အ သိ မ ပေး ဘဲ ဤ အ မှု ကို ပြု တော် မူ ပြီ လော” ဟု လျှောက် တင် လေ ၏။

^၂၈ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က “ဗာ သ ရှေ ဘ ကို ငါ့ ထံ ခေါ် လာ ပါ” ဟု မိန့် ဆို လျှင် ဗာ သ ရှေ ဘ သည် ရှင် ဘု ရင့် ရှေ့ တော် သို့ ဝင် ၍ ရပ် နေ ၏။ ^၂၉ ရှင် ဘု ရင် က “ငါ့ အ သက် ကို ဘေး အန္တ ရာယ် အ ပေါင်း မှ ကယ် တင် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ ^၃၀ ‘သင့် သား ရှော လ မုန် သည် ငါ့ နန်း မွေ ကို ဆက် ခံ ရ မည်။ ငါ့ ရာ ဇ ပလ္လင်၊ ငါ့ နေ ရာ တွင် စံ မြန်း ရ မည်’ ဟု အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် ကျိန် ဆို ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ယ နေ့ တွင် ဤ အ မှု ကို ငါ ပြု မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၁ ထို အ ခါ ဗာ သ ရှေ ဘ သည် ရှင် ဘု ရင် ရှေ့ တော် တွင် ဦး ညွှတ် ပျပ် ဝပ် လျက် “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သက် တော် ရာ ကျော် ရှည် ပါ စေ” ဟု မြွက် ဆို လေ ၏။

^၃၂ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က လည်း “ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ ပ ရော ဖက် နာ သန်၊ ယော ယ ဒ ၏ သား ဗေ နာ ယ တို့ ကို ငါ့ ထံ ခေါ် လာ ပါ” ဟု မိန့် ဆို လျှင် သူ တို့ သည် ရှင် ဘု ရင် ရှေ့ တော် သို့ အ ခ စား ဝင် ကြ ၏။ ^၃၃ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က သူ တို့ အား “သင် တို့ နှင့် အ တူ သင် တို့ သ ခင် ၏ အ မှု ထမ်း တို့ ကို ခေါ် ပြီး သား တော် ရှော လ မုန် ကို ငါ စီး သော လား ကို စီး စေ ၍ သူ့ ကို ဂိ ဟုန် မြို့ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား လော့။ ^၃၄ ထို မြို့ တွင် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ် နှင့် ပ ရော ဖက် နာ သန် တို့ သည် သူ့ ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး ရ မည်။ ပြီး မှ တံ ပိုး မှုတ် လျက် “ရှော လ မုန် မင်း ကြီး သက် တော် ရှည် ပါ စေ’ ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ရ မည်။ ^၃၅ ထို့ နောက် သင် တို့ သည် သူ နှင့် အ တူ ပြန် လိုက် လာ ရ မည်။ သူ သည် ငါ့ ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ မြန်း ရ မည်။ ငါ့ နန်း မွေ ကို ဆက် ခံ ရ မည်။ ယ ခု သူ့ ကို အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး နှင့် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် ငါ ခန့် ထား ပြီ” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၃၆ ထို အ ခါ ယော ယ ဒ ၏ သား ဗေ နာ ယ က ရှင် ဘု ရင် အား “အာ မင်။ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပါ စေ သော။ ^၃၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သ ကဲ့ သို့ ရှော လ မုန် နှင့် လည်း အ တူ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး ဒါ ဝိဒ် ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် ထက် သူ ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် ကို သာ ၍ ကြီး မြတ် စေ တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု ပြန် လျှောက် တင် ၏။

^၃၈ ထို့ နောက် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ ပ ရော ဖက် နာ သန်၊ ယော ယ ဒ ၏ သား ဗေ နာ ယ တို့ အ ပါ အ ဝင် ခေ ရ သိ လူ မျိုး၊ ပေ လ သိ လူ မျိုး တို့ သည် ရှော လ မုန် ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ လား ပေါ် တင် ၍ ဂိ ဟုန် မြို့ သို့ ခေါ်‌ ဆောင် သွား ကြ ၏။ ^၃၉ ထို့ နောက် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ် သည် ဆီ ထည့် ထား သော ချို ကို တဲ တော် ထဲ မှ ယူ ၍ ရှော လ မုန် ကို ဘိ သိက် ပေး ၏။ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် တံ ပိုး ကို မှုတ် လျှင် လူ အ ပေါင်း တို့ က “ရှော လ မုန် မင်း ကြီး သက် တော် ရှည် ပါ စေ” ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ၏။ ^၄၀ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သူ့ နောက် သို့ လိုက် လျက်၊ ပ လွေ မှုတ် လျက် အ လွန် ဝမ်း မြောက် ပျော် ရွှင် စွာ ကြွေး ကြော် ကြ လေ ၏။ သူ တို့ ၏ ကြွေး ကြော် သံ သည် မြေ ကြီး ကွဲ မ တတ် ဖြစ် လေ ၏။

^၄၁ အ ဒေါ နိ ယ နှင့် ဖိတ် ‌ခေါ် ထား သော သူ အား လုံး တို့ သည် လည်း စား သောက် ပြီး ချိန် တွင် ထို အ သံ ကို ကြား လေ ၏။ ယွာ ဘ က လည်း တံ ပိုး မှုတ် သံ ကို ကြား လျှင် “မြို့ ထဲ မှ ဆူ ညံ သံ ကား အ ဘယ် နည်း” ဟု မေး ၏။ ^၄၂ ထို သို့ မေး မြန်း နေ စဉ် တွင် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ ၏ သား ယော န သန် ရောက် လာ သ ဖြင့် အ ဒေါ နိ ယ က “ဝင် ခဲ့ ပါ။ သင် သည် လူ ကောင်း ဖြစ် သော ကြောင့် သ တင်း ကောင်း ပါ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၄၃ ယော န သန် က လည်း အ ဒေါ နိ ယ အား “ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ ယ ခု အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ သ ခင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ရှော လ မုန် ကို မင်း ‌မြှောက် ပါ ပြီ။ ^၄၄ ရှင် ဘု ရင် သည် သူ ၏ လား တော် ကို ရှော လ မုန် အား စီး စေ ပြီး သူ နှင့် အ တူ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ ပ ရော ဖက် နာ သန်၊ ယော ယ ဒ ၏ သား ဗေ နာ ယ တို့ အ ပါ အ ဝင် ခေ ရ သိ လူ မျိုး၊ ပေ လ သိ လူ မျိုး တို့ ကို ဂိ ဟုန် မြို့ သို့ စေ လွှတ် ပါ ၏။ ^၄၅ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ် နှင့် ပ ရော ဖက် နာ သန် တို့ သည် ဂိ ဟုန် မြို့ တွင် ရှော လ မုန် ကို ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး ကြ ပြီး ဝမ်း မြောက် စွာ ပြန် လာ ကြ ၍ တစ် မြို့ လုံး အုတ် အုတ် ကျက် ကျက် ဖြစ် နေ ကြ ပါ ၏။ သင် ကြား ရ သော အ သံ မှာ လည်း ထို အ သံ ပင် ဖြစ် ပါ ၏။ ^၄၆ ရှော လ မုန် သည် လည်း ဘု ရင့် ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ မြန်း နေ ပါ ပြီ။

^၄၇ ဘု ရင့် မှူး မတ် တို့ သည် လည်း အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ သ ခင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ သို့ လာ ၍ ‘ဘု ရား သ ခင် သည် အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ နာ မ ထက် ရှော လ မုန် ၏ နာ မ ကို သာ ၍ ထင် ရှား စေ တော် မူ ပါ စေ သော။ အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် ထက် သူ ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် ကို သာ ၍ ကြီး မြတ် စေ တော် မူ ပါ စေ သော’ ဟု ကောင်း ချီး ထော မ နာ ပြု ကြ လေ ပြီ။ အ ရှင် မင်း ကြီး သည် လည်း သ လွန် တော် ပေါ် မှ ဦး ညွှတ် လျက်၊ ^၄၈ ‘အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ကို ချီး မွမ်း ထော မ နာ ပြု ပါ ၏။ ယ နေ့ အ ကျွန်ုပ် ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် တွင် စံ မြန်း ရ မည့် သူ ကို ပေး သ နား တော် မူ ၍ အ ကျွန်ုပ် ကိုယ် တိုင် မြင် တွေ့ ရ လေ ပြီ’ ဟူ ၍ မြွက် ဆို ခဲ့ ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။

^၄၉ ထို အ ခါ အ ဒေါ နိ ယ ဖိတ် ကြား ထား သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ကြ သ ဖြင့် ထ ၍ ကိုယ့် လမ်း သို့ အ သီး သီး ပြန် သွား ကြ လေ ၏။ ^၅၀ အ ဒေါ နိ ယ သည် လည်း ရှော လ မုန် ကို ကြောက် သ ဖြင့် ထ သွား ၍ ယဇ် ပလ္လင် ရှိ ဦး ချို တို့ ကို ဆုပ် ကိုင် လျက် နေ လေ ၏။ ^၅၁ “အ ဒေါ နိ ယ က ရှော လ မုန် မင်း ကြီး ကို ကြောက် ၍ ယဇ် ပလ္လင် ရှိ ချို တို့ ကို ဆုပ် ကိုင် လျက် ‘ရှော လ မုန် မင်း ကြီး သည် ယ နေ့ ကျွန် တော် မျိုး ကို ဓား နှင့် မ ကွပ် မျက် ပါ ဟု ကျိန် ဆို ပါ စေ သော’ ဟု ဆို လေ ပြီ” ဟူ သော သ တင်း ကို ရှော လ မုန် မင်း ကြီး အား ကြား လျှောက် ကြ ၏။ ^၅၂ ထို အ ခါ ရှော လ မုန် မင်း ကြီး က “သူ သည် ဖြောင့် မှန် သော သူ ဖြစ် လျှင် သူ့ ဆံ ချည် တစ် မျှင် မျှ မြေ ပေါ် မ ကျ စေ ရ။ သို့ သော် မ ကောင်း မှု ပြု သော သူ ဖြစ် လျှင် အ မှန် သေ ရ မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၅၃ ထို့ နောက် ရှော လ မုန် မင်း ကြီး သည် လူ လွှတ် ၍ သူ့ ကို ယဇ် ပလ္လင် ထက် မှ ဆင်း စေ ၏။ သူ သည် ရှော လ မုန် မင်း ကြီး ထံ လာ ၍ ပျပ် ဝပ် လျှင် ရှော လ မုန် မင်း ကြီး က သူ့ အား ”သင့် နန်း ဆောင် သို့ ပြန် လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။

1

¹ Now King David was old and advanced in years; and they covered him with clothes, but he couldn’t keep warm. ² Therefore his servants said to him, “Let a young virgin be sought for my lord the king. Let her stand before the king, and cherish him; and let her lie in your bosom, that my lord the king may keep warm.” ³ So they sought for a beautiful young lady throughout all the borders of Israel, and found Abishag the Shunammite, and brought her to the king. ⁴ The young lady was very beautiful; and she cherished the king, and served him; but the king didn’t know her intimately.

⁵ Then Adonijah the son of Haggith exalted himself, saying, “I will be king.” Then he prepared him chariots and horsemen, and fifty men to run before him. ⁶ His father had not displeased him at any time in saying, “Why have you done so?” and he was also a very handsome man; and he was born after Absalom. ⁷ He conferred with Joab the son of Zeruiah and with Abiathar the priest; and they followed Adonijah and helped him. ⁸ But Zadok the priest, Benaiah the son of Jehoiada, Nathan the prophet, Shimei, Rei, and the mighty men who belonged to David, were not with Adonijah.

⁹ Adonijah killed sheep, cattle, and fatlings by the stone of Zoheleth, which is beside En Rogel; and he called all his brothers, the king’s sons, and all the men of Judah, the king’s servants; ¹⁰ but he didn’t call Nathan the prophet, and Benaiah, and the mighty men, and Solomon his brother.

¹¹ Then Nathan spoke to Bathsheba the mother of Solomon, saying, “Haven’t you heard that Adonijah the son of Haggith reigns, and David our lord doesn’t know it? ¹² Now therefore come, please let me give you counsel, that you may save your own life and your son Solomon’s life. ¹³ Go in to King David, and tell him, ‘Didn’t you, my lord the king, swear to your servant, saying, “Assuredly Solomon your son shall reign after me, and he shall sit on my throne?” Why then does Adonijah reign?’ ¹⁴ Behold, 'Behold', from 'הִנֵּה', means look at, take notice, observe, see, or gaze at. It is often used as an interjection. while you are still talking there with the king, I will also come in after you and confirm your words.”

¹⁵ Bathsheba went in to the king in his room. The king was very old; and Abishag the Shunammite was serving the king. ¹⁶ Bathsheba bowed and showed respect to the king. The king said, “What would you like?” ¹⁷ She said to him, “My lord, you swore by Yahweh ’Yahweh’ is God’s proper Name, sometimes rendered ‘LORD’ (all caps) in other translations. your God The Hebrew word rendered 'God’ is ‘אֱלֹהִ֑ים’ (Elohim). to your servant, ‘Assuredly Solomon your son shall reign after me, and he shall sit on my throne.’ ¹⁸ Now, behold, Adonijah reigns; and you, my lord the king, don’t know it. ¹⁹ He has slain cattle and fatlings and sheep in abundance, and has called all the sons of the king, Abiathar the priest, and Joab the captain of the army; but he hasn’t called Solomon your servant. ²⁰ You, my lord the king, the eyes of all Israel are on you, that you should tell them who will sit on the throne of my lord the king after him. ²¹ Otherwise it will happen, when my lord the king sleeps with his fathers, that I and my son Solomon will be considered criminals.”

²² Behold, while she was still talking with the king, Nathan the prophet came in. ²³ They told the king, saying, “Behold, Nathan the prophet!” When he had come in before the king, he bowed himself before the king with his face to the ground. ²⁴ Nathan said, “My lord, King, have you said, ‘Adonijah shall reign after me, and he shall sit on my throne?’ ²⁵ For he has gone down today, and has slain cattle, fatlings, and sheep in abundance, and has called all the king’s sons, the captains of the army, and Abiathar the priest. Behold, they are eating and drinking before him, and saying, ‘Long live King Adonijah!’ ²⁶ But he hasn’t called me, even me your servant, Zadok the priest, Benaiah the son of Jehoiada, and your servant Solomon. ²⁷ Was this thing done by my lord the king, and you haven’t shown to your servants who should sit on the throne of my lord the king after him?”

²⁸ Then King David answered, “Call Bathsheba in to me.” She came into the king’s presence and stood before the king. ²⁹ The king vowed and said, “As Yahweh lives, who has redeemed my soul out of all adversity, ³⁰ most certainly as I swore to you by Yahweh, the God of Israel, saying, ‘Assuredly Solomon your son shall reign after me, and he shall sit on my throne in my place;’ I will most certainly do this today.” ³¹ Then Bathsheba bowed with her face to the earth and showed respect to the king, and said, “Let my lord King David live forever!”

³² King David said, “Call to me Zadok the priest, Nathan the prophet, and Benaiah the son of Jehoiada.” They came before the king. ³³ The king said to them, “Take with you the servants of your lord, and cause Solomon my son to ride on my own mule, and bring him down to Gihon. ³⁴ Let Zadok the priest and Nathan the prophet anoint him there king over Israel. Blow the trumpet, and say, ‘Long live King Solomon!’ ³⁵ Then come up after him, and he shall come and sit on my throne; for he shall be king in my place. I have appointed him to be prince over Israel and over Judah.”

³⁶ Benaiah the son of Jehoiada answered the king, and said, “Amen. May Yahweh, the God of my lord the king, say so. ³⁷ As Yahweh has been with my lord the king, even so may he be with Solomon, and make his throne greater than the throne of my lord King David.”

³⁸ So Zadok the priest, Nathan the prophet, Benaiah the son of Jehoiada, and the Cherethites and the Pelethites went down and had Solomon ride on King David’s mule, and brought him to Gihon. ³⁹ Zadok the priest took the horn of oil from the Tent, and anointed Solomon. They blew the trumpet; and all the people said, “Long live King Solomon!” ⁴⁰ All the people came up after him, and the people piped with pipes, and rejoiced with great joy, so that the earth shook with their sound.

⁴¹ Adonijah and all the guests who were with him heard it as they had finished eating. When Joab heard the sound of the trumpet, he said, “Why is this noise of the city being in an uproar?” ⁴² While he yet spoke, behold, Jonathan the son of Abiathar the priest came; and Adonijah said, “Come in; for you are a worthy man, and bring good news.”

⁴³ Jonathan answered Adonijah, “Most certainly our lord King David has made Solomon king. ⁴⁴ The king has sent with him Zadok the priest, Nathan the prophet, Benaiah the son of Jehoiada, and the Cherethites and the Pelethites; and they have caused him to ride on the king’s mule. ⁴⁵ Zadok the priest and Nathan the prophet have anointed him king in Gihon. They have come up from there rejoicing, so that the city rang again. This is the noise that you have heard. ⁴⁶ Also, Solomon sits on the throne of the kingdom.

⁴⁷ Moreover the king’s servants came to bless our lord King David, saying, ‘May your God make the name of Solomon better than your name, and make his throne greater than your throne;’ and the king bowed himself on the bed. ⁴⁸ Also thus said the king, ‘Blessed be Yahweh, the God of Israel, who has given one to sit on my throne today, my eyes even seeing it.’ ”

⁴⁹ All the guests of Adonijah were afraid, and rose up, and each man went his way. ⁵⁰ Adonijah was afraid because of Solomon; and he arose, and went, and hung onto the horns of the altar. ⁵¹ Solomon was told, “Behold, Adonijah fears King Solomon; for, behold, he is hanging onto the horns of the altar, saying, ‘Let King Solomon swear to me first that he will not kill his servant with the sword.’ ” ⁵² Solomon said, “If he shows himself a worthy man, not a hair of his shall fall to the earth; but if wickedness is found in him, he shall die.”

⁵³ So King Solomon sent, and they brought him down from the altar. He came and bowed down to King Solomon; and Solomon said to him, “Go to your house.”

၁

^၁ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် အ သက် ကြီး ၍ အို မင်း လာ သော အ ခါ အ နွေး ထည် များ ဝတ် ပေး သော် လည်း မ နွေး နိုင် တော့ ပေ။ ^၂ ထို့ ကြောင့် သူ့ အ မှု ထမ်း တို့ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အ ရှင် မင်း ကြီး အ ဖို့ မိန်း မ ပျို တစ် ယောက် ကို ရှာ ပေး ပါ ရ စေ။ သူ့ ကို အ ရှင် မင်း ကြီး ထံ အ ခ စား ဝင် ၍ ပြု စု စေ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး နွေး ထွေး ဖို့ သူ သည် အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ရင် ခွင် ၌ အိပ် ပါ စေ” ဟု သူ့ အား လျှောက် တင် ကြ ၏။ ^၃ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် အ ဆင်း လှ သော မိန်း မ ပျို လေး တစ် ဦး ကို အစ္စ ရေး တစ် ပြည် လုံး တွင် လိုက် လံ ရှာ ဖွေ ရာ ရှု နင် မြို့ သူ အ ဘိ ရှက် ကို တွေ့ သ ဖြင့် ရှင် ဘု ရင် ထံ ခေါ် ဆောင် လာ ကြ ၏။ ^၄ သူ သည် အ လွန် အ ဆင်း လှ သော မိန်း မ ပျို လေး ဖြစ် ၏။ သူ သည် ရှင် ဘု ရင် ထံ ၌ ခ စား လျက် ပြု စု ပေး သော် လည်း ရှင် ဘု ရင် သည် သူ့ ကို ခြေ တော် မ တင် ချေ။

^၅ တစ် နေ့ တွင် ဟဂ္ဂိတ် ၏ သား အ ဒေါ နိ ယ က “ငါ ရှင် ဘု ရင် လုပ် မည်” ဟု ဆို လျက် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် ချီး မြှောက် ၏။ မိ မိ အ ဖို့ မြင်း ရ ထား၊ မြင်း စီး သူ ရဲ များ နှင့် ရှေ့ တော် ပြေး အ ယောက် ငါး ဆယ် ကို ပြင် ဆင် ထား ၏။ ^၆ သူ့ ခ မည်း တော် သည် သူ စိတ် ဆင်း ရဲ အောင် “သင် အ ဘယ် ကြောင့် ဤ သို့ ပြု သ နည်း” ဟု တစ် ခါ မျှ မ ဆို ဖူး ပေ။ အ ဒေါ နိ ယ သည် အ ဗ ရှ လုံ ၏ ညီ ဖြစ် ပြီး ရုပ် ရည် အ လွန် ချော သူ ဖြစ် ၏။ ^၇ သူ သည် ဇေ ရု ယာ ၏ သား ယွာ ဘ၊ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ တို့ နှင့် တိုင် ပင် ဆွေး နွေး ရာ သူ တို့ က အ ဒေါ နိ ယ ကို အား ပေး မြှောက် ပင့် ကြ ၏။ ^၈ သို့ သော် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ ယော ယ ဒ ၏ သား ဗေ နာ ယ၊ ပ ရော ဖက် နာ သန်၊ ရှိ မိ၊ ရေ ဣ နှင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ စစ် သူ ရဲ တို့ ကား အ ဒေါ နိ ယ ဘက် ၌ မ နေ ကြ ပေ။

^၉ အ ဒေါ နိ ယ သည် ဘု ရင့် သား တော် ဖြစ် သော မိ မိ ညီ အစ် ကို အ ပေါင်း တို့ နှင့် ခ မည်း တော် ၏ အ မှု ထမ်း များ ဖြစ် သော ယု ဒ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ကို ဖိတ် ခေါ် ပြီး အင်္ရော ဂေ လ အ ရပ် နှင့် နီး သော ဇော ဟေ လက် ကျောက် ဖျာ ပေါ် တွင် သိုး၊ နွား နှင့် ဆူ ဖြိုး သော အ ကောင် တို့ ကို ယဇ် ပူ ဇော် ၏။ ^၁၀ သို့ သော် ပ ရော ဖက် နာ သန်၊ ဗေ နာ ယ၊ စစ် သူ ရဲ များ နှင့် သူ့ ညီ ရှော လ မုန် တို့ ကို မူ မ ဖိတ် ခေါ် ပေ ။

^၁၁ နာ သန် သည် ရှော လ မုန် ၏ မယ် တော် ဗာ သ ရှေ ဘ အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ သ ခင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး မ သိ ဘဲ ဟဂ္ဂိတ် ၏ သား အ ဒေါ နိ ယ သည် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် မင်း မြှောက် လိုက် ကြောင်း ကို သင် မ ကြား သ လော။ ^၁၂ ထို့ ကြောင့် ယ ခု သင့် အ သက် နှင့် သင့် သား ရှော လ မုန် အ သက် ဘေး ကင်း မည့် အ ကြောင်း သင့် ကို အ ကြံ ပေး ပါ ရ စေ။ ^၁၃ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ အ ခ စား ဝင် ၍ ‘အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး က သ ခင့် ကျွန် မ အား “သင့် သား ရှော လ မုန် သည် ငါ့ နန်း မွေ ကို ဆက် ခံ ရ မည်။ ငါ ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ နေ ရ မည်” ဟု ကျိန် ဆို ခဲ့ ပြီ မ ဟုတ် လော။ ယ ခု မှာ အ ‌ဒေါ နိ ယ သည် အ ဘယ် ကြောင့် မင်း ဖြစ် ရ ပါ သ နည်း’ ဟု လျှောက် တင် လော့။ ^၁၄ သင် ဤ သို့ ရှင် ဘု ရင် ထံ လျှောက် တင် နေ စဉ် အ ကျွန်ုပ် သည် လည်း ဝင် လာ ၍ သင့် စ ကား ကို ထောက် ခံ ပေး မည်” ဟု အ ကြံ ပေး လေ ၏။

^၁၅ ထို့ ကြောင့် ဗာ သ ရှေ ဘ သည် ရှင် ဘု ရင် ရှိ ရာ အ တွင်း ‌ဆောင် သို့ ဝင် သွား ၏။ ရှင် ဘု ရင် သည် အို မင်း ပြီ ဖြစ် ၍ ရှု နင် မြို့ သူ အ ဘိ ရှက် လည်း ရှင် ဘု ရင် ကို ပြု စု ပေး လျက် ရှိ ၏။ ^၁၆ ဗာ သ ရှေ ဘ သည် ရှင် ဘု ရင် ရှေ့ ၌ ဦး ညွှတ် ပျပ် ဝပ် လျှင် ရှင် ဘု ရင် က “အ ဘယ် ကြောင်း ရှိ သ နည်း” ဟု မေး ၏။ ^၁၇ ဗာ သ ရှေ ဘ က “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ သ ခင့် ကျွန် မ အား ‘သင့် သား ရှော လ မုန် သည် ငါ့ နန်း မွေ ကို ဆက် ခံ ရ မည်။ ငါ ၏ ရာ ဇ လ္လင် ပေါ် တွင် စံ နေ ရ မည်’ ဟု အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို အ ရှင် မင်း ကြီး တိုင် တည် ကျိန် ဆို ခဲ့ ပါ ပြီ။ ^၁၈ ယ ခု မှာ ကြည့် ပါ လော့။ အ ဒေါ နိ ယ သည် ဘု ရင် ဖြစ် နေ ပါ ပြီ။ ဤ အ မှု ကို အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး သိ တော် မ မူ။ ^၁၉ သူ သည် သိုး၊ နွား နှင့် ဆူ ဖြိုး သော အ ကောင် အ မြောက် အ မြား ဖြင့် ယဇ် ပူ ဇော် ပွဲ ကို ကျင်း ပ ပါ ပြီ။ ဘု ရင့် သား တော် အ ပေါင်း နှင့် တ ကွ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ၊ ဗိုလ် ချုပ် ယွာ ဘ တို့ ကို ဖိတ် ခေါ် ၍ သ ခင့် သား ရှော လ မုန် ကို မူ မ ဖိတ် ခေါ် ပါ။ ^၂၀ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အစ္စ ရေး တစ် မျိုး နွယ် လုံး က အ ရှင် မင်း ကြီး ကို စောင့် ကြည့် နေ ကြ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် တွင် မည် သူ စံ မြန်း မည်၊ နန်း မွေ ဆက် ခံ မည် ကို သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ပါ။ ^၂၁ သို့ မ ဟုတ် လျှင် အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး သည် ဘိုး ဘေး တို့ နှင့် အ တူ အိပ် ပျော် ပြီး နောက် တွင် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် ၏ သား ရှော လ မုန် သည် ရာ ဇ ဝတ် သား များ ဖြစ် ရ ပါ လိမ့် မည်” ဟု လျှောက် တင် လေ ၏။

^၂၂ ထို သို့ ရှင် ဘု ရင် ထံ လျှောက် တင် နေ စဉ် တွင် ပ‌ ရော ဖက် နာ သန် ရောက် လာ ၏။ ^၂၃ “ပ ရော ဖက် နာ သန် လာ သည်” ဟု ရှင် ဘု ရင် အား ကြား လျှောက် ကြ ပြီး လျှင် နာ သန် သည် ဘု ရင့် ထံ ပါး အ ခ စား ဝင် ၍ ဦး ညွှတ် ပျပ် ဝပ် ၏။ ^၂၄ ထို့ နောက် နာ သန် က “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အ ရှင် မင်း ကြီး က ‘အ ဒေါ နိ ယ အား ငါ ၏ နန်း မွေ ကို ဆက် ခံ ပြီး ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ မြန်း စေ မည်’ ဟု မိန့် ဆို ပြီ လော။ ^၂၅ ယ နေ့ သူ သည် သိုး၊ နွား မှ စ ၍ ဆူ ဖြိုး သော အ ကောင် အ မြောက် အ မြား ကို သွား ၍ ယဇ် ပူ ဇော် ပါ ပြီ။ ဘု ရင့် သား တော် အ ပေါင်း တို့ အ ပါ အ ဝင် စစ် မှု ထမ်း အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ တို့ ကို ဖိတ် ခေါ် ပြီး စား သောက် ကြ လျက် ‘အ ဒေါ နိ ယ မင်း ကြီး သက် တော် ရှည် ပါ စေ’ ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ပါ ပြီ။ ^၂၆ သို့ သော် အ ရှင့် အ စေ အ ပါး အ ကျွန်ုပ်၊ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ ယော ယ ဒ သား ဗေ နာ ယ နှင့် အ ရှင့် အ စေ အ ပါး ရှော လ မုန် တို့ ကို မူ မ ဖိတ် ခေါ် ပါ။ ^၂၇ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် တွင် မည် သူ စံ မြန်း မည်၊ မည် သူ နန်း ‌မွေ ဆက် ခံ မည် ကို အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး သည် သ ခင့် အ စေ အ ပါး တို့ အား အ သိ မ ပေး ဘဲ ဤ အ မှု ကို ပြု တော် မူ ပြီ လော” ဟု လျှောက် တင် လေ ၏။

^၂၈ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က “ဗာ သ ရှေ ဘ ကို ငါ့ ထံ ခေါ် လာ ပါ” ဟု မိန့် ဆို လျှင် ဗာ သ ရှေ ဘ သည် ရှင် ဘု ရင့် ရှေ့ တော် သို့ ဝင် ၍ ရပ် နေ ၏။ ^၂၉ ရှင် ဘု ရင် က “ငါ့ အ သက် ကို ဘေး အန္တ ရာယ် အ ပေါင်း မှ ကယ် တင် တော် မူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ ^၃၀ ‘သင့် သား ရှော လ မုန် သည် ငါ့ နန်း မွေ ကို ဆက် ခံ ရ မည်။ ငါ့ ရာ ဇ ပလ္လင်၊ ငါ့ နေ ရာ တွင် စံ မြန်း ရ မည်’ ဟု အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို တိုင် တည် ကျိန် ဆို ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ယ နေ့ တွင် ဤ အ မှု ကို ငါ ပြု မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၁ ထို အ ခါ ဗာ သ ရှေ ဘ သည် ရှင် ဘု ရင် ရှေ့ တော် တွင် ဦး ညွှတ် ပျပ် ဝပ် လျက် “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သက် တော် ရာ ကျော် ရှည် ပါ စေ” ဟု မြွက် ဆို လေ ၏။

^၃၂ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က လည်း “ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ ပ ရော ဖက် နာ သန်၊ ယော ယ ဒ ၏ သား ဗေ နာ ယ တို့ ကို ငါ့ ထံ ခေါ် လာ ပါ” ဟု မိန့် ဆို လျှင် သူ တို့ သည် ရှင် ဘု ရင် ရှေ့ တော် သို့ အ ခ စား ဝင် ကြ ၏။ ^၃၃ ထို အ ခါ ရှင် ဘု ရင် က သူ တို့ အား “သင် တို့ နှင့် အ တူ သင် တို့ သ ခင် ၏ အ မှု ထမ်း တို့ ကို ခေါ် ပြီး သား တော် ရှော လ မုန် ကို ငါ စီး သော လား ကို စီး စေ ၍ သူ့ ကို ဂိ ဟုန် မြို့ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား လော့။ ^၃၄ ထို မြို့ တွင် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ် နှင့် ပ ရော ဖက် နာ သန် တို့ သည် သူ့ ကို အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး ရ မည်။ ပြီး မှ တံ ပိုး မှုတ် လျက် “ရှော လ မုန် မင်း ကြီး သက် တော် ရှည် ပါ စေ’ ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ရ မည်။ ^၃၅ ထို့ နောက် သင် တို့ သည် သူ နှင့် အ တူ ပြန် လိုက် လာ ရ မည်။ သူ သည် ငါ့ ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ မြန်း ရ မည်။ ငါ့ နန်း မွေ ကို ဆက် ခံ ရ မည်။ ယ ခု သူ့ ကို အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး နှင့် ယု ဒ လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရင် အ ဖြစ် ငါ ခန့် ထား ပြီ” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၃၆ ထို အ ခါ ယော ယ ဒ ၏ သား ဗေ နာ ယ က ရှင် ဘု ရင် အား “အာ မင်။ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း ထို သို့ မိန့် တော် မူ ပါ စေ သော။ ^၃၇ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ သ ကဲ့ သို့ ရှော လ မုန် နှင့် လည်း အ တူ ရှိ တော် မူ ပါ စေ သော။ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး ဒါ ဝိဒ် ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် ထက် သူ ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် ကို သာ ၍ ကြီး မြတ် စေ တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု ပြန် လျှောက် တင် ၏။

^၃၈ ထို့ နောက် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ ပ ရော ဖက် နာ သန်၊ ယော ယ ဒ ၏ သား ဗေ နာ ယ တို့ အ ပါ အ ဝင် ခေ ရ သိ လူ မျိုး၊ ပေ လ သိ လူ မျိုး တို့ သည် ရှော လ မုန် ကို ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ လား ပေါ် တင် ၍ ဂိ ဟုန် မြို့ သို့ ခေါ်‌ ဆောင် သွား ကြ ၏။ ^၃၉ ထို့ နောက် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ် သည် ဆီ ထည့် ထား သော ချို ကို တဲ တော် ထဲ မှ ယူ ၍ ရှော လ မုန် ကို ဘိ သိက် ပေး ၏။ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် တံ ပိုး ကို မှုတ် လျှင် လူ အ ပေါင်း တို့ က “ရှော လ မုန် မင်း ကြီး သက် တော် ရှည် ပါ စေ” ဟု ကြွေး ကြော် ကြ ၏။ ^၄၀ လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သူ့ နောက် သို့ လိုက် လျက်၊ ပ လွေ မှုတ် လျက် အ လွန် ဝမ်း မြောက် ပျော် ရွှင် စွာ ကြွေး ကြော် ကြ လေ ၏။ သူ တို့ ၏ ကြွေး ကြော် သံ သည် မြေ ကြီး ကွဲ မ တတ် ဖြစ် လေ ၏။

^၄၁ အ ဒေါ နိ ယ နှင့် ဖိတ် ‌ခေါ် ထား သော သူ အား လုံး တို့ သည် လည်း စား သောက် ပြီး ချိန် တွင် ထို အ သံ ကို ကြား လေ ၏။ ယွာ ဘ က လည်း တံ ပိုး မှုတ် သံ ကို ကြား လျှင် “မြို့ ထဲ မှ ဆူ ညံ သံ ကား အ ဘယ် နည်း” ဟု မေး ၏။ ^၄၂ ထို သို့ မေး မြန်း နေ စဉ် တွင် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ဗျာ သာ ၏ သား ယော န သန် ရောက် လာ သ ဖြင့် အ ဒေါ နိ ယ က “ဝင် ခဲ့ ပါ။ သင် သည် လူ ကောင်း ဖြစ် သော ကြောင့် သ တင်း ကောင်း ပါ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၄၃ ယော န သန် က လည်း အ ဒေါ နိ ယ အား “ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ ယ ခု အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ သ ခင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ရှော လ မုန် ကို မင်း ‌မြှောက် ပါ ပြီ။ ^၄၄ ရှင် ဘု ရင် သည် သူ ၏ လား တော် ကို ရှော လ မုန် အား စီး စေ ပြီး သူ နှင့် အ တူ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ်၊ ပ ရော ဖက် နာ သန်၊ ယော ယ ဒ ၏ သား ဗေ နာ ယ တို့ အ ပါ အ ဝင် ခေ ရ သိ လူ မျိုး၊ ပေ လ သိ လူ မျိုး တို့ ကို ဂိ ဟုန် မြို့ သို့ စေ လွှတ် ပါ ၏။ ^၄၅ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ဇာ ဒုတ် နှင့် ပ ရော ဖက် နာ သန် တို့ သည် ဂိ ဟုန် မြို့ တွင် ရှော လ မုန် ကို ဘု ရင် အ ဖြစ် ဘိ သိက် ပေး ကြ ပြီး ဝမ်း မြောက် စွာ ပြန် လာ ကြ ၍ တစ် မြို့ လုံး အုတ် အုတ် ကျက် ကျက် ဖြစ် နေ ကြ ပါ ၏။ သင် ကြား ရ သော အ သံ မှာ လည်း ထို အ သံ ပင် ဖြစ် ပါ ၏။ ^၄၆ ရှော လ မုန် သည် လည်း ဘု ရင့် ရာ ဇ ပလ္လင် ပေါ် တွင် စံ မြန်း နေ ပါ ပြီ။

^၄၇ ဘု ရင့် မှူး မတ် တို့ သည် လည်း အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ သ ခင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ သို့ လာ ၍ ‘ဘု ရား သ ခင် သည် အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ နာ မ ထက် ရှော လ မုန် ၏ နာ မ ကို သာ ၍ ထင် ရှား စေ တော် မူ ပါ စေ သော။ အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် ထက် သူ ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် ကို သာ ၍ ကြီး မြတ် စေ တော် မူ ပါ စေ သော’ ဟု ကောင်း ချီး ထော မ နာ ပြု ကြ လေ ပြီ။ အ ရှင် မင်း ကြီး သည် လည်း သ လွန် တော် ပေါ် မှ ဦး ညွှတ် လျက်၊ ^၄၈ ‘အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ ဘု ရား သ ခင် ကို ချီး မွမ်း ထော မ နာ ပြု ပါ ၏။ ယ နေ့ အ ကျွန်ုပ် ၏ ရာ ဇ ပလ္လင် တွင် စံ မြန်း ရ မည့် သူ ကို ပေး သ နား တော် မူ ၍ အ ကျွန်ုပ် ကိုယ် တိုင် မြင် တွေ့ ရ လေ ပြီ’ ဟူ ၍ မြွက် ဆို ခဲ့ ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော လေ ၏။

^၄၉ ထို အ ခါ အ ဒေါ နိ ယ ဖိတ် ကြား ထား သူ အ ပေါင်း တို့ သည် ကြောက် ရွံ့ တုန် လှုပ် ကြ သ ဖြင့် ထ ၍ ကိုယ့် လမ်း သို့ အ သီး သီး ပြန် သွား ကြ လေ ၏။ ^၅၀ အ ဒေါ နိ ယ သည် လည်း ရှော လ မုန် ကို ကြောက် သ ဖြင့် ထ သွား ၍ ယဇ် ပလ္လင် ရှိ ဦး ချို တို့ ကို ဆုပ် ကိုင် လျက် နေ လေ ၏။ ^၅၁ “အ ဒေါ နိ ယ က ရှော လ မုန် မင်း ကြီး ကို ကြောက် ၍ ယဇ် ပလ္လင် ရှိ ချို တို့ ကို ဆုပ် ကိုင် လျက် ‘ရှော လ မုန် မင်း ကြီး သည် ယ နေ့ ကျွန် တော် မျိုး ကို ဓား နှင့် မ ကွပ် မျက် ပါ ဟု ကျိန် ဆို ပါ စေ သော’ ဟု ဆို လေ ပြီ” ဟူ သော သ တင်း ကို ရှော လ မုန် မင်း ကြီး အား ကြား လျှောက် ကြ ၏။ ^၅၂ ထို အ ခါ ရှော လ မုန် မင်း ကြီး က “သူ သည် ဖြောင့် မှန် သော သူ ဖြစ် လျှင် သူ့ ဆံ ချည် တစ် မျှင် မျှ မြေ ပေါ် မ ကျ စေ ရ။ သို့ သော် မ ကောင်း မှု ပြု သော သူ ဖြစ် လျှင် အ မှန် သေ ရ မည်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၅၃ ထို့ နောက် ရှော လ မုန် မင်း ကြီး သည် လူ လွှတ် ၍ သူ့ ကို ယဇ် ပလ္လင် ထက် မှ ဆင်း စေ ၏။ သူ သည် ရှော လ မုန် မင်း ကြီး ထံ လာ ၍ ပျပ် ဝပ် လျှင် ရှော လ မုန် မင်း ကြီး က သူ့ အား ”သင့် နန်း ဆောင် သို့ ပြန် လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။

1

¹ Now King David was old and advanced in years; and they covered him with clothes, but he couldn’t keep warm. ² Therefore his servants said to him, “Let a young virgin be sought for my lord the king. Let her stand before the king, and cherish him; and let her lie in your bosom, that my lord the king may keep warm.” ³ So they sought for a beautiful young lady throughout all the borders of Israel, and found Abishag the Shunammite, and brought her to the king. ⁴ The young lady was very beautiful; and she cherished the king, and served him; but the king didn’t know her intimately.

⁵ Then Adonijah the son of Haggith exalted himself, saying, “I will be king.” Then he prepared him chariots and horsemen, and fifty men to run before him. ⁶ His father had not displeased him at any time in saying, “Why have you done so?” and he was also a very handsome man; and he was born after Absalom. ⁷ He conferred with Joab the son of Zeruiah and with Abiathar the priest; and they followed Adonijah and helped him. ⁸ But Zadok the priest, Benaiah the son of Jehoiada, Nathan the prophet, Shimei, Rei, and the mighty men who belonged to David, were not with Adonijah.

⁹ Adonijah killed sheep, cattle, and fatlings by the stone of Zoheleth, which is beside En Rogel; and he called all his brothers, the king’s sons, and all the men of Judah, the king’s servants; ¹⁰ but he didn’t call Nathan the prophet, and Benaiah, and the mighty men, and Solomon his brother.

¹¹ Then Nathan spoke to Bathsheba the mother of Solomon, saying, “Haven’t you heard that Adonijah the son of Haggith reigns, and David our lord doesn’t know it? ¹² Now therefore come, please let me give you counsel, that you may save your own life and your son Solomon’s life. ¹³ Go in to King David, and tell him, ‘Didn’t you, my lord the king, swear to your servant, saying, “Assuredly Solomon your son shall reign after me, and he shall sit on my throne?” Why then does Adonijah reign?’ ¹⁴ Behold, 'Behold', from 'הִנֵּה', means look at, take notice, observe, see, or gaze at. It is often used as an interjection. while you are still talking there with the king, I will also come in after you and confirm your words.”

¹⁵ Bathsheba went in to the king in his room. The king was very old; and Abishag the Shunammite was serving the king. ¹⁶ Bathsheba bowed and showed respect to the king. The king said, “What would you like?” ¹⁷ She said to him, “My lord, you swore by Yahweh ’Yahweh’ is God’s proper Name, sometimes rendered ‘LORD’ (all caps) in other translations. your God The Hebrew word rendered 'God’ is ‘אֱלֹהִ֑ים’ (Elohim). to your servant, ‘Assuredly Solomon your son shall reign after me, and he shall sit on my throne.’ ¹⁸ Now, behold, Adonijah reigns; and you, my lord the king, don’t know it. ¹⁹ He has slain cattle and fatlings and sheep in abundance, and has called all the sons of the king, Abiathar the priest, and Joab the captain of the army; but he hasn’t called Solomon your servant. ²⁰ You, my lord the king, the eyes of all Israel are on you, that you should tell them who will sit on the throne of my lord the king after him. ²¹ Otherwise it will happen, when my lord the king sleeps with his fathers, that I and my son Solomon will be considered criminals.”

²² Behold, while she was still talking with the king, Nathan the prophet came in. ²³ They told the king, saying, “Behold, Nathan the prophet!” When he had come in before the king, he bowed himself before the king with his face to the ground. ²⁴ Nathan said, “My lord, King, have you said, ‘Adonijah shall reign after me, and he shall sit on my throne?’ ²⁵ For he has gone down today, and has slain cattle, fatlings, and sheep in abundance, and has called all the king’s sons, the captains of the army, and Abiathar the priest. Behold, they are eating and drinking before him, and saying, ‘Long live King Adonijah!’ ²⁶ But he hasn’t called me, even me your servant, Zadok the priest, Benaiah the son of Jehoiada, and your servant Solomon. ²⁷ Was this thing done by my lord the king, and you haven’t shown to your servants who should sit on the throne of my lord the king after him?”

²⁸ Then King David answered, “Call Bathsheba in to me.” She came into the king’s presence and stood before the king. ²⁹ The king vowed and said, “As Yahweh lives, who has redeemed my soul out of all adversity, ³⁰ most certainly as I swore to you by Yahweh, the God of Israel, saying, ‘Assuredly Solomon your son shall reign after me, and he shall sit on my throne in my place;’ I will most certainly do this today.” ³¹ Then Bathsheba bowed with her face to the earth and showed respect to the king, and said, “Let my lord King David live forever!”

³² King David said, “Call to me Zadok the priest, Nathan the prophet, and Benaiah the son of Jehoiada.” They came before the king. ³³ The king said to them, “Take with you the servants of your lord, and cause Solomon my son to ride on my own mule, and bring him down to Gihon. ³⁴ Let Zadok the priest and Nathan the prophet anoint him there king over Israel. Blow the trumpet, and say, ‘Long live King Solomon!’ ³⁵ Then come up after him, and he shall come and sit on my throne; for he shall be king in my place. I have appointed him to be prince over Israel and over Judah.”

³⁶ Benaiah the son of Jehoiada answered the king, and said, “Amen. May Yahweh, the God of my lord the king, say so. ³⁷ As Yahweh has been with my lord the king, even so may he be with Solomon, and make his throne greater than the throne of my lord King David.”

³⁸ So Zadok the priest, Nathan the prophet, Benaiah the son of Jehoiada, and the Cherethites and the Pelethites went down and had Solomon ride on King David’s mule, and brought him to Gihon. ³⁹ Zadok the priest took the horn of oil from the Tent, and anointed Solomon. They blew the trumpet; and all the people said, “Long live King Solomon!” ⁴⁰ All the people came up after him, and the people piped with pipes, and rejoiced with great joy, so that the earth shook with their sound.

⁴¹ Adonijah and all the guests who were with him heard it as they had finished eating. When Joab heard the sound of the trumpet, he said, “Why is this noise of the city being in an uproar?” ⁴² While he yet spoke, behold, Jonathan the son of Abiathar the priest came; and Adonijah said, “Come in; for you are a worthy man, and bring good news.”

⁴³ Jonathan answered Adonijah, “Most certainly our lord King David has made Solomon king. ⁴⁴ The king has sent with him Zadok the priest, Nathan the prophet, Benaiah the son of Jehoiada, and the Cherethites and the Pelethites; and they have caused him to ride on the king’s mule. ⁴⁵ Zadok the priest and Nathan the prophet have anointed him king in Gihon. They have come up from there rejoicing, so that the city rang again. This is the noise that you have heard. ⁴⁶ Also, Solomon sits on the throne of the kingdom.

⁴⁷ Moreover the king’s servants came to bless our lord King David, saying, ‘May your God make the name of Solomon better than your name, and make his throne greater than your throne;’ and the king bowed himself on the bed. ⁴⁸ Also thus said the king, ‘Blessed be Yahweh, the God of Israel, who has given one to sit on my throne today, my eyes even seeing it.’ ”

⁴⁹ All the guests of Adonijah were afraid, and rose up, and each man went his way. ⁵⁰ Adonijah was afraid because of Solomon; and he arose, and went, and hung onto the horns of the altar. ⁵¹ Solomon was told, “Behold, Adonijah fears King Solomon; for, behold, he is hanging onto the horns of the altar, saying, ‘Let King Solomon swear to me first that he will not kill his servant with the sword.’ ” ⁵² Solomon said, “If he shows himself a worthy man, not a hair of his shall fall to the earth; but if wickedness is found in him, he shall die.”

⁵³ So King Solomon sent, and they brought him down from the altar. He came and bowed down to King Solomon; and Solomon said to him, “Go to your house.”