စာလုံးအ ရွယ်အစား

က က

ဆ ရာ ယု ဒ သန်

  • ဆ ရာ ယု ဒ သန်

  • KJV

  • မြန် မာ့ စံ မီ

  • WEB

၁၅

မော ဘ ပြည် နှင့် ဆိုင် သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊

လုပ် ကြံ သော ညဉ့် အ ခါ၊ မော ဘ ပြည် အာ ရ မြို့ သည် ပျက် စီး ၏။ လုပ် ကြံ သော ညဉ့် အ ခါ၊ မော ဘ ပြည် ကိ ရ မြို့ သည် ပျက် စီး ၏။ ပြည် သား တို့ သည် ဗက် မြို့၊ ဒိ ဘုန် မြို့ ၌ မြင့် သော အ ရပ် သို့ တက် ၍ ငို ကြွေး ကြ ၏။ မော ဘ ပြည် သား တို့ သည် နေ ဗော မြို့၊ မေ ဒ ဘ မြို့ ပေါ် မှာ ညည်း တွား မြည် တမ်း ကြ ၏။ သူ တို့ ခေါင်း ပေါ် မှာ ဆံ ပင် မ ရှိ။ သူ တို့ မုတ် ဆိတ် ကို လည်း ရိတ် ပယ် ပြီ။ လမ်း ခ ရီး တို့ တွင် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ကြ ၍၊ အိမ် မိုး ပေါ် ၌ ၎င်း၊ လမ်း မ ၌ ၎င်း ရှိ သ မျှ သော သူ တို့ သည် ညည်း တွား မြည် တမ်း ၍၊ အ လွန် မျက် ရည် ကျ ကြ ၏။

ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ နှင့် ဧ လာ လေ မြို့ တို့ လည်း ငို ကြွေး ၍၊ ငို သံ သည် ယာ ဟတ် မြို့ တိုင် အောင် ကြား ရ ၏။ မော ဘ သူ ရဲ တို့ သည် လည်း၊ တုန် လှုပ် သော စိတ် နှ လုံး နှင့် ငို ကြွေး ကြ ၏။

ငါ့ နှ လုံး သည် လည်း၊ မော ဘ အ ဘို့ ငို ကြွေး ၏။ ပြေး သော သူ တို့ သည်၊ သုံး နှစ် အ သက် ရှိ သော နွား မ ကဲ့ သို့ ဇော ရ မြို့ တိုင် အောင် လည် ကြ ၏။ လု ဟိတ် တောင် ပေါ် သို့ မျက် ရည် ကျ လျက် တက် ကြ ၏။ ဟော ရ နိမ် မြို့ သို့ သွား သော လမ်း ၌ လည်း ဆုံး ရှုံး ခြင်း အ သံ ကို လွှင့် ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ နိ မ ရိမ် ရေ ကန် တို့ သည် ဆိတ် ညံ ၍၊ မြက် ပင် များ သွေ့ ခြောက် ခဲ့ ပြီ။ ပျိုး ပင် များ လည်း သေ ခဲ့ ပြီ။ စိမ်း သော အ ပင် တ ပင် မျှ မ ရှိ။ ထို ကြောင့်၊ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ဆည်း ဖူး သော ဥစ္စာ၊ သို ထား သော ဘဏ္ဍာ များ ကို မိုဃ်း မ ခ ပင် ချိုင့် သို့ ယူ သွား ကြ လိမ့် မည်။

ငို ကြွေး သော အ သံ သည် မော ဘ ပြည် ကို နှံ့ ပြား လေ ၏။ ညည်း တွား မြည် တမ်း သော အ သံ သည် ဧ ဂ လိမ် မြို့ တိုင် အောင် ၎င်း၊ ဗေ ရ ဧ လိမ် မြို့ တိုင် အောင် ၎င်း ရောက် လေ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ မု ဒိန် မြို့ ရေ တို့ သည် အ သွေး နှင့် ပြည့် ကြ ၏။ ဒိ မုန် မြို့ အ ပေါ် မှာ အ ခြား သော ဘေး များ ကို ၎င်း၊ လွတ် အောင် ပြေး သော မော ဘ ပြည် သား နှင့် ကျန် ကြွင်း သော ပြည် သား အ ပေါ် မှာ ခြင်္သေ့ တို့ ကို ၎င်း ငါ ရောက် စေ မည်။

<
>

ဆ ရာ ယု ဒ သန်

  • ဆ ရာ ယု ဒ သန်

  • KJV

  • မြန် မာ့ စံ မီ

  • WEB

၁၅

မော ဘ ပြည် နှင့် ဆိုင် သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊

လုပ် ကြံ သော ညဉ့် အ ခါ၊ မော ဘ ပြည် အာ ရ မြို့ သည် ပျက် စီး ၏။ လုပ် ကြံ သော ညဉ့် အ ခါ၊ မော ဘ ပြည် ကိ ရ မြို့ သည် ပျက် စီး ၏။ ပြည် သား တို့ သည် ဗက် မြို့၊ ဒိ ဘုန် မြို့ ၌ မြင့် သော အ ရပ် သို့ တက် ၍ ငို ကြွေး ကြ ၏။ မော ဘ ပြည် သား တို့ သည် နေ ဗော မြို့၊ မေ ဒ ဘ မြို့ ပေါ် မှာ ညည်း တွား မြည် တမ်း ကြ ၏။ သူ တို့ ခေါင်း ပေါ် မှာ ဆံ ပင် မ ရှိ။ သူ တို့ မုတ် ဆိတ် ကို လည်း ရိတ် ပယ် ပြီ။ လမ်း ခ ရီး တို့ တွင် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ကြ ၍၊ အိမ် မိုး ပေါ် ၌ ၎င်း၊ လမ်း မ ၌ ၎င်း ရှိ သ မျှ သော သူ တို့ သည် ညည်း တွား မြည် တမ်း ၍၊ အ လွန် မျက် ရည် ကျ ကြ ၏။

ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ နှင့် ဧ လာ လေ မြို့ တို့ လည်း ငို ကြွေး ၍၊ ငို သံ သည် ယာ ဟတ် မြို့ တိုင် အောင် ကြား ရ ၏။ မော ဘ သူ ရဲ တို့ သည် လည်း၊ တုန် လှုပ် သော စိတ် နှ လုံး နှင့် ငို ကြွေး ကြ ၏။

ငါ့ နှ လုံး သည် လည်း၊ မော ဘ အ ဘို့ ငို ကြွေး ၏။ ပြေး သော သူ တို့ သည်၊ သုံး နှစ် အ သက် ရှိ သော နွား မ ကဲ့ သို့ ဇော ရ မြို့ တိုင် အောင် လည် ကြ ၏။ လု ဟိတ် တောင် ပေါ် သို့ မျက် ရည် ကျ လျက် တက် ကြ ၏။ ဟော ရ နိမ် မြို့ သို့ သွား သော လမ်း ၌ လည်း ဆုံး ရှုံး ခြင်း အ သံ ကို လွှင့် ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ နိ မ ရိမ် ရေ ကန် တို့ သည် ဆိတ် ညံ ၍၊ မြက် ပင် များ သွေ့ ခြောက် ခဲ့ ပြီ။ ပျိုး ပင် များ လည်း သေ ခဲ့ ပြီ။ စိမ်း သော အ ပင် တ ပင် မျှ မ ရှိ။ ထို ကြောင့်၊ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ဆည်း ဖူး သော ဥစ္စာ၊ သို ထား သော ဘဏ္ဍာ များ ကို မိုဃ်း မ ခ ပင် ချိုင့် သို့ ယူ သွား ကြ လိမ့် မည်။

ငို ကြွေး သော အ သံ သည် မော ဘ ပြည် ကို နှံ့ ပြား လေ ၏။ ညည်း တွား မြည် တမ်း သော အ သံ သည် ဧ ဂ လိမ် မြို့ တိုင် အောင် ၎င်း၊ ဗေ ရ ဧ လိမ် မြို့ တိုင် အောင် ၎င်း ရောက် လေ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ မု ဒိန် မြို့ ရေ တို့ သည် အ သွေး နှင့် ပြည့် ကြ ၏။ ဒိ မုန် မြို့ အ ပေါ် မှာ အ ခြား သော ဘေး များ ကို ၎င်း၊ လွတ် အောင် ပြေး သော မော ဘ ပြည် သား နှင့် ကျန် ကြွင်း သော ပြည် သား အ ပေါ် မှာ ခြင်္သေ့ တို့ ကို ၎င်း ငါ ရောက် စေ မည်။

<
>

ဆ ရာ ယု ဒ သန်

  • ဆ ရာ ယု ဒ သန်

  • KJV

  • မြန် မာ့ စံ မီ

  • WEB

၁၅

မော ဘ ပြည် နှင့် ဆိုင် သော ဗျာ ဒိတ် တော် ကား၊

လုပ် ကြံ သော ညဉ့် အ ခါ၊ မော ဘ ပြည် အာ ရ မြို့ သည် ပျက် စီး ၏။ လုပ် ကြံ သော ညဉ့် အ ခါ၊ မော ဘ ပြည် ကိ ရ မြို့ သည် ပျက် စီး ၏။ ပြည် သား တို့ သည် ဗက် မြို့၊ ဒိ ဘုန် မြို့ ၌ မြင့် သော အ ရပ် သို့ တက် ၍ ငို ကြွေး ကြ ၏။ မော ဘ ပြည် သား တို့ သည် နေ ဗော မြို့၊ မေ ဒ ဘ မြို့ ပေါ် မှာ ညည်း တွား မြည် တမ်း ကြ ၏။ သူ တို့ ခေါင်း ပေါ် မှာ ဆံ ပင် မ ရှိ။ သူ တို့ မုတ် ဆိတ် ကို လည်း ရိတ် ပယ် ပြီ။ လမ်း ခ ရီး တို့ တွင် လျှော် တေ အ ဝတ် ကို ဝတ် ကြ ၍၊ အိမ် မိုး ပေါ် ၌ ၎င်း၊ လမ်း မ ၌ ၎င်း ရှိ သ မျှ သော သူ တို့ သည် ညည်း တွား မြည် တမ်း ၍၊ အ လွန် မျက် ရည် ကျ ကြ ၏။

ဟေ ရှ ဘုန် မြို့ နှင့် ဧ လာ လေ မြို့ တို့ လည်း ငို ကြွေး ၍၊ ငို သံ သည် ယာ ဟတ် မြို့ တိုင် အောင် ကြား ရ ၏။ မော ဘ သူ ရဲ တို့ သည် လည်း၊ တုန် လှုပ် သော စိတ် နှ လုံး နှင့် ငို ကြွေး ကြ ၏။

ငါ့ နှ လုံး သည် လည်း၊ မော ဘ အ ဘို့ ငို ကြွေး ၏။ ပြေး သော သူ တို့ သည်၊ သုံး နှစ် အ သက် ရှိ သော နွား မ ကဲ့ သို့ ဇော ရ မြို့ တိုင် အောင် လည် ကြ ၏။ လု ဟိတ် တောင် ပေါ် သို့ မျက် ရည် ကျ လျက် တက် ကြ ၏။ ဟော ရ နိမ် မြို့ သို့ သွား သော လမ်း ၌ လည်း ဆုံး ရှုံး ခြင်း အ သံ ကို လွှင့် ကြ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ နိ မ ရိမ် ရေ ကန် တို့ သည် ဆိတ် ညံ ၍၊ မြက် ပင် များ သွေ့ ခြောက် ခဲ့ ပြီ။ ပျိုး ပင် များ လည်း သေ ခဲ့ ပြီ။ စိမ်း သော အ ပင် တ ပင် မျှ မ ရှိ။ ထို ကြောင့်၊ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ ဆည်း ဖူး သော ဥစ္စာ၊ သို ထား သော ဘဏ္ဍာ များ ကို မိုဃ်း မ ခ ပင် ချိုင့် သို့ ယူ သွား ကြ လိမ့် မည်။

ငို ကြွေး သော အ သံ သည် မော ဘ ပြည် ကို နှံ့ ပြား လေ ၏။ ညည်း တွား မြည် တမ်း သော အ သံ သည် ဧ ဂ လိမ် မြို့ တိုင် အောင် ၎င်း၊ ဗေ ရ ဧ လိမ် မြို့ တိုင် အောင် ၎င်း ရောက် လေ ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား၊ မု ဒိန် မြို့ ရေ တို့ သည် အ သွေး နှင့် ပြည့် ကြ ၏။ ဒိ မုန် မြို့ အ ပေါ် မှာ အ ခြား သော ဘေး များ ကို ၎င်း၊ လွတ် အောင် ပြေး သော မော ဘ ပြည် သား နှင့် ကျန် ကြွင်း သော ပြည် သား အ ပေါ် မှာ ခြင်္သေ့ တို့ ကို ၎င်း ငါ ရောက် စေ မည်။

<
>

Please view in landscape orientation