၂၄

^၁ အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် သည် အ ချိန် ကာ လ ကို အ ဘယ် ကြောင့် သတ် မှတ် တော် မ မူ သ နည်း။ ကိုယ် တော် နှင့် သိ ကျွမ်း သော သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ နေ့ ရက် ကို အ ဘယ် ကြောင့် မ မြင် ရ သ နည်း။ ^၂ လူ တို့ သည် နယ် နိ မိတ် စည်း များ ကို ရွှေ့ ပစ် တတ် ကြ ၏။ လု ယူ သော တိ ရစ္ဆာန် များ ကို ထိန်း ကျောင်း တတ် ကြ ၏။ ^၃ မိ ဘ မဲ့ တို့ ၏ မြည်း ကို ယူ ဆောင် သွား တတ် ကြ ၏။ မု ဆိုး မ ၏ နွား ကို ပင် အ ပေါင် ပစ္စည်း အ ဖြစ် သိမ်း ယူ တတ် ကြ ၏။ ^၄ လူ တို့ သည် နွမ်း ပါး သော သူ တို့ ကို လမ်း ပေါ် မှ တွန်း ဖယ် တတ် ကြ ၏။ အ ဖိ နှိပ် ခံ ရ သော ပြည် သား တို့ သည် စု ပြီး ပုန်း ရှောင် နေ ရ ကြ ၏။ ^၅ ကြည့် ရှု လော့။ သူ တို့ သည် ကန္တာ ရ မြည်း ရိုင်း ကဲ့ သို့ အ စာ ကို ကြိုး စား ၍ လိုက် လံ ရှာ ဖွေ စား ရ ၏။ ကန္တာ ရ သည် သာ သူ တို့ ၏ သား သ မီး အ ဖို့ အ စား အ စာ ကို ရ ရှိ စေ ၏။ ^၆ တိ ရစ္ဆာန် အ စာ ကို လယ် ကွင်း တွင် လိုက် ရိတ် ရ ၏။ ဆိုး ယုတ် သော သူ တို့ ၏ စ ပျစ် ခြံ တွင် ကောက် သင်း ကောက် ရ ၏။ ^၇ ည အိပ် သော အ ခါ အ ဝတ် မ ပါ ဘဲ အ ချည်း စည်း အိပ် ရ ၏။ ချမ်း အေး သော အ ခါ တွင် လည်း ခြုံ စ ရာ မ ရှိ။ ^၈ တောင် ပေါ် မိုး ကြောင့် စို ရွှဲ ကုန် ၏။ ခို လှုံ စ ရာ မ ရှိ သော ကြောင့် ကျောက် ဆောင် များ ကြား တွင် ခို နေ ရ ၏။ ^၉ လူ တို့ သည် ဖ တ ဆိုး ကို အ မိ ရင် ခွင် မှ ဆွဲ ထုတ် ၏။ ဆင်း ရဲ သား ထံ မှ အ ပေါင် ပစ္စည်း ကို သိမ်း ယူ ၏။ ^၁၀ ဆင်း ရဲ သား တို့ သည် အ ဝတ် မ ပါ ကိုယ် ဗ လာ နှင့် သွား လာ ကြ ရ ၏။ ဆာ လောင် လျက် နှင့် ပင် ကောက် လှိုင်း စည်း ကို သယ် ကြ ရ ၏။ ^၁၁ သံ လွင် ပင် တန်း များ ကြား တွင် ဆီ ကြိတ် လျက်၊ စ ပျစ် သီး နင်း နယ် လျက် နှင့် ပင် ရေ ငတ် နေ ကြ ရ ၏။ ^၁၂ မြို့ သား တို့ သည် ညည်း တွား လျက်၊ ဒဏ် ရာ ရ သူ တို့ သည် လည်း အ ကူ အ ညီ အော် ဟစ် တောင်း ခံ လျက် နေ ရ ပါ ၏။ သို့ သော် ထို မ တ ရား မှု ကို ဘု ရား သ ခင် အ ရေး စိုက် တော် မ မူ။

^၁၃ အ ချို့ သော သူ တို့ သည် အ လင်း ကို ဆန့် ကျင် ကြ ၏။ အ လင်း ၏ လမ်း စဉ် များ ကို အ သိ အ မှတ် မ ပြု ကြ။ အ လင်း ၏ လမ်း စဉ် အ တိုင်း မ နေ ထိုင် လို ကြ။ ^၁၄ လူ သတ် သ မား သည် အ ရုဏ် တက် ချိန် တွင် ထ ၍ ဆင်း ရဲ သော သူ၊ နွမ်း ပါး သော သူ တို့ ကို သတ် တတ် ၏။ ည ဘက် တွင် မူ ကား သူ သည် သူ ခိုး ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ ^၁၅ အိမ် ထောင် ရေး ဖောက် ပြန် သော သူ သည် လည်း ‘မည် သူ မျှ ငါ့ ကို မ မြင်’ ဟု တွေး ထင် လျက် မျက် နှာ ကို ဖုံး ကာ မှောင် ရီ ပျိုး ချိန် ကို စောင့် မျှော် နေ တတ် ၏။ ^၁၆ သူ ခိုး တို့ သည် မှောင် ရိပ် ခို ပြီး အိမ် ကို ဖောက် ထွင်း ၏။ နေ့ အ ချိန် တွင် မူ ကား အ လင်း ကို ရှောင် ၍ အိမ် ထဲ တွင် ပုန်း အောင်း နေ ၏။ ^၁၇ နံ နက် အ ချိန် သည် သူ တို့ အ ဖို့ သေ မင်း အ ရိပ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ သူ တို့ သည် ထိတ် လန့် ဖွယ် သော သေ မင်း အ ရိပ် နှင့် အ ကျွမ်း ဝင် ကြ ၏။

^၁၈ သူ တို့ သည် ရေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ် တွင် မျော ပါ သွား လိမ့် မည်။ သူ တို့ ၏ အ မွေ မြေ သည် ကျိန် ဆဲ ခံ ရ သ ဖြင့် မည် သူ မျှ ကိုယ့် စ ပျစ် ခြံ များ သို့ သွား ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ^၁၉ မိုး ခေါင် ၍ အ ပူ ရှိန် သည် နှင်း ပွင့် ကို ဝါး မျို သ ကဲ့ သို့ မ ရ ဏာ နိုင် သံ သည် အ ပြစ် ပြု သော သူ တို့ ကို ဝါး မျို လိမ့် မည်။ ^၂၀ သူ့ မိ ခင် သည် ပင် သူ့ ကို မေ့ လျော့ ပြီး လောက် ကောင် များ သည် သူ့ အ သား ကို မြိန် ရှက် စွာ စား သောက် သွား သ ဖြင့် သူ့ ကို သ တိ ရ ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။ မ တ ရား သော သူ သည် သစ် ပင် ကဲ့ သို့ ကျိုး ပဲ့ သွား ရ လိမ့် မည်။

^၂၁ သူ သည် မြုံ နေ ၍ သား မ ဖွား သော မိန်း မ ကို အ နိုင် ကျင့် တတ် ၏။ မု ဆိုး မ ကို လည်း ကျေး ဇူး မ ပြု တတ်။ ^၂၂ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် အား ကြီး သော သူ ကို တန် ခိုး တော် ဖြင့် လှဲ ချ တော် မူ မည်။ သူ ပြန် ထ လာ လျှင် ပင် သူ့ အ သက် အ တွက် အာ မ ခံ ချက် ရှိ မည် မ ဟုတ်။ ^၂၃ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို ဘေး ကင်း လုံ ခြုံ စွာ ဖြင့် နား နေ ရ သော အ ခွင့် ပေး တော် မူ ၍ သူ တို့ သွား သော လမ်း များ ကို လည်း စောင့် ကြည့် တော် မူ ၏။ ^၂၄ သူ တို့ သည် ခ ဏ တာ ချီး မြှောက် ခံ ရ ပြီး မှ ပျောက် ကွယ် သွား ရ လိမ့် မည်။ နှိမ့် ချ ခြင်း ခံ ရ ၍ အ များ သူ ငါ ကဲ့ သို့ စု သိမ်း ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ ကောက် နှံ ကဲ့ သို့ ရိတ် ဖြတ် ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ ^၂၅ သို့ မ ဟုတ် လျှင် ငါ လိမ် ပြော သည် ဟု မည် သူ သက် သေ ပြ မည် နည်း။ ငါ့ စ ကား သည် အ ဓိပ္ပာယ် မ ရှိ ဟု မည် သူ ထောက် ပြ မည် နည်း” ဟု ဆို လေ ၏။

24

¹ “Why aren’t times laid up by the Almighty? Why don’t those who know him see his days? ² There are people who remove the landmarks. They violently take away flocks, and feed them. ³ They drive away the donkey of the fatherless, and they take the widow’s ox for a pledge. ⁴ They turn the needy out of the way. The poor of the earth all hide themselves. ⁵ Behold, as wild donkeys in the desert, they go out to their work, seeking diligently for food. The wilderness yields them bread for their children. ⁶ They cut their food in the field. They glean the vineyard of the wicked. ⁷ They lie all night naked without clothing, and have no covering in the cold. ⁸ They are wet with the showers of the mountains, and embrace the rock for lack of a shelter. ⁹ There are those who pluck the fatherless from the breast, and take a pledge of the poor, ¹⁰ so that they go around naked without clothing. Being hungry, they carry the sheaves. ¹¹ They make oil within the walls of these men. They tread wine presses, and suffer thirst. ¹² From out of the populous city, men groan. The soul of the wounded cries out, yet God doesn’t regard the folly.

¹³ “These are of those who rebel against the light. They don’t know its ways, nor stay in its paths. ¹⁴ The murderer rises with the light. He kills the poor and needy. In the night he is like a thief. ¹⁵ The eye also of the adulterer waits for the twilight, saying, ‘No eye will see me.’ He disguises his face. ¹⁶ In the dark they dig through houses. They shut themselves up in the daytime. They don’t know the light. ¹⁷ For the morning is to all of them like thick darkness, for they know the terrors of the thick darkness.

¹⁸ “They are foam on the surface of the waters. Their portion is cursed in the earth. They don’t turn into the way of the vineyards. ¹⁹ Drought and heat consume the snow waters, so does Sheol Sheol is the place of the dead. those who have sinned. ²⁰ The womb will forget him. The worm will feed sweetly on him. He will be no more remembered. Unrighteousness will be broken as a tree.

²¹ He devours the barren who don’t bear. He shows no kindness to the widow. ²² Yet God preserves the mighty by his power. He rises up who has no assurance of life. ²³ God gives them security, and they rest in it. His eyes are on their ways. ²⁴ They are exalted; yet a little while, and they are gone. Yes, they are brought low, they are taken out of the way as all others, and are cut off as the tops of the ears of grain. ²⁵ If it isn’t so now, who will prove me a liar, and make my speech worth nothing?”

၂၄

^၁ အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် သည် အ ချိန် ကာ လ ကို အ ဘယ် ကြောင့် သတ် မှတ် တော် မ မူ သ နည်း။ ကိုယ် တော် နှင့် သိ ကျွမ်း သော သူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ နေ့ ရက် ကို အ ဘယ် ကြောင့် မ မြင် ရ သ နည်း။ ^၂ လူ တို့ သည် နယ် နိ မိတ် စည်း များ ကို ရွှေ့ ပစ် တတ် ကြ ၏။ လု ယူ သော တိ ရစ္ဆာန် များ ကို ထိန်း ကျောင်း တတ် ကြ ၏။ ^၃ မိ ဘ မဲ့ တို့ ၏ မြည်း ကို ယူ ဆောင် သွား တတ် ကြ ၏။ မု ဆိုး မ ၏ နွား ကို ပင် အ ပေါင် ပစ္စည်း အ ဖြစ် သိမ်း ယူ တတ် ကြ ၏။ ^၄ လူ တို့ သည် နွမ်း ပါး သော သူ တို့ ကို လမ်း ပေါ် မှ တွန်း ဖယ် တတ် ကြ ၏။ အ ဖိ နှိပ် ခံ ရ သော ပြည် သား တို့ သည် စု ပြီး ပုန်း ရှောင် နေ ရ ကြ ၏။ ^၅ ကြည့် ရှု လော့။ သူ တို့ သည် ကန္တာ ရ မြည်း ရိုင်း ကဲ့ သို့ အ စာ ကို ကြိုး စား ၍ လိုက် လံ ရှာ ဖွေ စား ရ ၏။ ကန္တာ ရ သည် သာ သူ တို့ ၏ သား သ မီး အ ဖို့ အ စား အ စာ ကို ရ ရှိ စေ ၏။ ^၆ တိ ရစ္ဆာန် အ စာ ကို လယ် ကွင်း တွင် လိုက် ရိတ် ရ ၏။ ဆိုး ယုတ် သော သူ တို့ ၏ စ ပျစ် ခြံ တွင် ကောက် သင်း ကောက် ရ ၏။ ^၇ ည အိပ် သော အ ခါ အ ဝတ် မ ပါ ဘဲ အ ချည်း စည်း အိပ် ရ ၏။ ချမ်း အေး သော အ ခါ တွင် လည်း ခြုံ စ ရာ မ ရှိ။ ^၈ တောင် ပေါ် မိုး ကြောင့် စို ရွှဲ ကုန် ၏။ ခို လှုံ စ ရာ မ ရှိ သော ကြောင့် ကျောက် ဆောင် များ ကြား တွင် ခို နေ ရ ၏။ ^၉ လူ တို့ သည် ဖ တ ဆိုး ကို အ မိ ရင် ခွင် မှ ဆွဲ ထုတ် ၏။ ဆင်း ရဲ သား ထံ မှ အ ပေါင် ပစ္စည်း ကို သိမ်း ယူ ၏။ ^၁၀ ဆင်း ရဲ သား တို့ သည် အ ဝတ် မ ပါ ကိုယ် ဗ လာ နှင့် သွား လာ ကြ ရ ၏။ ဆာ လောင် လျက် နှင့် ပင် ကောက် လှိုင်း စည်း ကို သယ် ကြ ရ ၏။ ^၁၁ သံ လွင် ပင် တန်း များ ကြား တွင် ဆီ ကြိတ် လျက်၊ စ ပျစ် သီး နင်း နယ် လျက် နှင့် ပင် ရေ ငတ် နေ ကြ ရ ၏။ ^၁၂ မြို့ သား တို့ သည် ညည်း တွား လျက်၊ ဒဏ် ရာ ရ သူ တို့ သည် လည်း အ ကူ အ ညီ အော် ဟစ် တောင်း ခံ လျက် နေ ရ ပါ ၏။ သို့ သော် ထို မ တ ရား မှု ကို ဘု ရား သ ခင် အ ရေး စိုက် တော် မ မူ။

^၁၃ အ ချို့ သော သူ တို့ သည် အ လင်း ကို ဆန့် ကျင် ကြ ၏။ အ လင်း ၏ လမ်း စဉ် များ ကို အ သိ အ မှတ် မ ပြု ကြ။ အ လင်း ၏ လမ်း စဉ် အ တိုင်း မ နေ ထိုင် လို ကြ။ ^၁၄ လူ သတ် သ မား သည် အ ရုဏ် တက် ချိန် တွင် ထ ၍ ဆင်း ရဲ သော သူ၊ နွမ်း ပါး သော သူ တို့ ကို သတ် တတ် ၏။ ည ဘက် တွင် မူ ကား သူ သည် သူ ခိုး ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ ^၁၅ အိမ် ထောင် ရေး ဖောက် ပြန် သော သူ သည် လည်း ‘မည် သူ မျှ ငါ့ ကို မ မြင်’ ဟု တွေး ထင် လျက် မျက် နှာ ကို ဖုံး ကာ မှောင် ရီ ပျိုး ချိန် ကို စောင့် မျှော် နေ တတ် ၏။ ^၁၆ သူ ခိုး တို့ သည် မှောင် ရိပ် ခို ပြီး အိမ် ကို ဖောက် ထွင်း ၏။ နေ့ အ ချိန် တွင် မူ ကား အ လင်း ကို ရှောင် ၍ အိမ် ထဲ တွင် ပုန်း အောင်း နေ ၏။ ^၁၇ နံ နက် အ ချိန် သည် သူ တို့ အ ဖို့ သေ မင်း အ ရိပ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။ သူ တို့ သည် ထိတ် လန့် ဖွယ် သော သေ မင်း အ ရိပ် နှင့် အ ကျွမ်း ဝင် ကြ ၏။

^၁၈ သူ တို့ သည် ရေ မျက် နှာ ပြင် ပေါ် တွင် မျော ပါ သွား လိမ့် မည်။ သူ တို့ ၏ အ မွေ မြေ သည် ကျိန် ဆဲ ခံ ရ သ ဖြင့် မည် သူ မျှ ကိုယ့် စ ပျစ် ခြံ များ သို့ သွား ရ တော့ မည် မ ဟုတ်။ ^၁၉ မိုး ခေါင် ၍ အ ပူ ရှိန် သည် နှင်း ပွင့် ကို ဝါး မျို သ ကဲ့ သို့ မ ရ ဏာ နိုင် သံ သည် အ ပြစ် ပြု သော သူ တို့ ကို ဝါး မျို လိမ့် မည်။ ^၂၀ သူ့ မိ ခင် သည် ပင် သူ့ ကို မေ့ လျော့ ပြီး လောက် ကောင် များ သည် သူ့ အ သား ကို မြိန် ရှက် စွာ စား သောက် သွား သ ဖြင့် သူ့ ကို သ တိ ရ ကြ တော့ မည် မ ဟုတ်။ မ တ ရား သော သူ သည် သစ် ပင် ကဲ့ သို့ ကျိုး ပဲ့ သွား ရ လိမ့် မည်။

^၂၁ သူ သည် မြုံ နေ ၍ သား မ ဖွား သော မိန်း မ ကို အ နိုင် ကျင့် တတ် ၏။ မု ဆိုး မ ကို လည်း ကျေး ဇူး မ ပြု တတ်။ ^၂၂ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် အား ကြီး သော သူ ကို တန် ခိုး တော် ဖြင့် လှဲ ချ တော် မူ မည်။ သူ ပြန် ထ လာ လျှင် ပင် သူ့ အ သက် အ တွက် အာ မ ခံ ချက် ရှိ မည် မ ဟုတ်။ ^၂၃ ကိုယ် တော် သည် သူ တို့ ကို ဘေး ကင်း လုံ ခြုံ စွာ ဖြင့် နား နေ ရ သော အ ခွင့် ပေး တော် မူ ၍ သူ တို့ သွား သော လမ်း များ ကို လည်း စောင့် ကြည့် တော် မူ ၏။ ^၂၄ သူ တို့ သည် ခ ဏ တာ ချီး မြှောက် ခံ ရ ပြီး မှ ပျောက် ကွယ် သွား ရ လိမ့် မည်။ နှိမ့် ချ ခြင်း ခံ ရ ၍ အ များ သူ ငါ ကဲ့ သို့ စု သိမ်း ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ ကောက် နှံ ကဲ့ သို့ ရိတ် ဖြတ် ခြင်း ခံ ရ လိမ့် မည်။ ^၂၅ သို့ မ ဟုတ် လျှင် ငါ လိမ် ပြော သည် ဟု မည် သူ သက် သေ ပြ မည် နည်း။ ငါ့ စ ကား သည် အ ဓိပ္ပာယ် မ ရှိ ဟု မည် သူ ထောက် ပြ မည် နည်း” ဟု ဆို လေ ၏။

24

¹ “Why aren’t times laid up by the Almighty? Why don’t those who know him see his days? ² There are people who remove the landmarks. They violently take away flocks, and feed them. ³ They drive away the donkey of the fatherless, and they take the widow’s ox for a pledge. ⁴ They turn the needy out of the way. The poor of the earth all hide themselves. ⁵ Behold, as wild donkeys in the desert, they go out to their work, seeking diligently for food. The wilderness yields them bread for their children. ⁶ They cut their food in the field. They glean the vineyard of the wicked. ⁷ They lie all night naked without clothing, and have no covering in the cold. ⁸ They are wet with the showers of the mountains, and embrace the rock for lack of a shelter. ⁹ There are those who pluck the fatherless from the breast, and take a pledge of the poor, ¹⁰ so that they go around naked without clothing. Being hungry, they carry the sheaves. ¹¹ They make oil within the walls of these men. They tread wine presses, and suffer thirst. ¹² From out of the populous city, men groan. The soul of the wounded cries out, yet God doesn’t regard the folly.

¹³ “These are of those who rebel against the light. They don’t know its ways, nor stay in its paths. ¹⁴ The murderer rises with the light. He kills the poor and needy. In the night he is like a thief. ¹⁵ The eye also of the adulterer waits for the twilight, saying, ‘No eye will see me.’ He disguises his face. ¹⁶ In the dark they dig through houses. They shut themselves up in the daytime. They don’t know the light. ¹⁷ For the morning is to all of them like thick darkness, for they know the terrors of the thick darkness.

¹⁸ “They are foam on the surface of the waters. Their portion is cursed in the earth. They don’t turn into the way of the vineyards. ¹⁹ Drought and heat consume the snow waters, so does Sheol Sheol is the place of the dead. those who have sinned. ²⁰ The womb will forget him. The worm will feed sweetly on him. He will be no more remembered. Unrighteousness will be broken as a tree.

²¹ He devours the barren who don’t bear. He shows no kindness to the widow. ²² Yet God preserves the mighty by his power. He rises up who has no assurance of life. ²³ God gives them security, and they rest in it. His eyes are on their ways. ²⁴ They are exalted; yet a little while, and they are gone. Yes, they are brought low, they are taken out of the way as all others, and are cut off as the tops of the ears of grain. ²⁵ If it isn’t so now, who will prove me a liar, and make my speech worth nothing?”