၄

^၁ ထို အ ခါ တေ မန် အ မျိုး သား ဧ လိ ဖတ် က၊ ^၂ “သင် နှင့် စ ကား ပြော လျှင် သင် စိတ် အ နှောင့် အ ယှက် ဖြစ် မည် လော။ သို့ သော် မည် သူ သည် စ ကား မ ပြော ဘဲ နေ နိုင် မည် နည်း။ ^၃ ကြည့် ရှု လော့။ သင် သည် လူ အ များ ကို ဆုံး မ ပေး ခဲ့ ပြီ။ အား နည်း သော လက် တို့ ကို လည်း ခိုင် ခံ့ စေ ခဲ့ ပြီ။ ^၄ သင် ၏ စ ကား များ သည် လဲ ကျ နေ သော သူ ကို ပြန် ထ စေ ပြီ။ ညွတ် ကျ သွား သော ဒူး များ ကို လည်း သန် မာ စေ ပြီ။ ^၅ ယ ခု မှာ သင် ကိုယ် တိုင် ကြုံ တွေ့ ရ ပြီ ဖြစ် ၍ သင် ပင် ပန်း နေ ရ ပြီ။ သင် ထိ ခိုက် ခံ နေ ရ ပြီ ဖြစ် ၍ သင် ထိတ် လန့် နေ ရ ပြီ။ ^၆ သင် ၏ ကြည် ညို ကိုင်း ရှိုင်း ခြင်း သည် သင် ၏ ယုံ ကြည် အား ထား ရာ မ ဟုတ် လော။ တည် ကြည် စွာ ပြု မူ ကျင့် ကြံ ခြင်း သည် သင် ၏ မျှော် လင့် ရာ မ ဟုတ် လော။

^၇ ယ ခု ဆင် ခြင် ကြည့် ပါ လော့။ မည် သူ သည် အ ပြစ် မ ရှိ ဘဲ ပျက် စီး ဖူး သ နည်း။ ဖြောင့် မှန် သော သူ သည် အ ဘယ် မှာ ဖျက် ဆီး ခံ ရ ဖူး သ နည်း။ ^၈ ငါ သ တိ ပြု မိ သည် မှာ အ ပြစ် ဒု စ ရိုက် ကို ထွန် ယက် ၍ အ ခက် အ ခဲ ပြဿ နာ ကို ကြဲ သော သူ သည် ထို အ ရာ တို့ ကို ပြန် ရိတ် သိမ်း ရ တတ် ၏။ ^၉ ဘု ရား သ ခင် ထံ တော် မှ ထွက် သက် လေ တစ် ချက် တည်း နှင့် ထို သူ တို့ ပျက် စီး ရ ၏။ အ မျက် တော် အ ရှိန် နှင့် ထို သူ တို့ ဘ ဝ နိ ဂုံး ချုပ် ရ ၏။ ^၁၀ ခြင်္သေ့ ၏ မာန် ဖီ သံ၊ ခြင်္သေ့ ကြီး ၏ ဟိန်း ဟောက် သံ ဆိတ် သုဉ်း ရ ၏။ ခြင်္သေ့ ပျို တို့ ၏ အ စွယ် များ ကျိုး သွား ရ ၏။ ^၁၁ သား ကောင် မဲ့ သော ကြောင့် ခြင်္သေ့ တို့ သေ ကျေ ကြ ရ ၏။ ခြင်္သေ့ ပေါက် လေး တို့ လည်း ကွဲ လွင့် ကုန် ပါ ၏။

^၁၂ ငါ့ နား ထဲ တွင် တိုး ညှင်း သော စ ကား သံ တစ် ခု ကို သဲ့ သဲ့ လေး ကြား ရ ၏။ ^၁၃ လူ တို့ အိပ် မော ကျ နေ ချိန် ည စိတ် အာ ရုံ ထဲ တွင် ပူ ပန် စ ရာ အ တွေး များ ရောက် လာ ၍၊ ^၁၄ ကြောက် ရွံ့ ထိတ် လန့် ခြင်း သည် ငါ့ ကို ဝိုင်း ရံ သ ဖြင့် ငါ့ အ ရိုး ရှိ သ မျှ တို့ သည် တုန် လှုပ် ကြ ပါ ၏။ ^၁၅ ဝိ ညာဉ် တစ် ပါး သည် ငါ့ ရှေ့ မှ ရွေ့ လျား သွား သ ဖြင့် ငါ့ တစ် ကိုယ် လုံး ကြက် သီး ထ မိ ပါ ၏။ ^၁၆ ထို ဝိ ညာဉ် သည် မ လှုပ် မ ယှက် ရပ် နေ ၏။ သို့ သော် သူ့ ရုပ် သွင် ကို ငါ မ ဖော် ပြ တတ်။ သူ့ သဏ္ဌာန် ကို သာ ငါ မြင် ရ ၏။ တိတ် ဆိတ် နေ ၏။ ထို့ နောက် အ သံ တစ် ခု ကို ငါ ကြား ရ ၏။

^၁၇ သေ မျိုး ဖြစ် သော လူ သည် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တွင် ဖြောင့် မတ် နိုင် မည် လော။ လူ သည် သူ့ ကို ဖန် ဆင်း သော အ ရှင် ရှေ့ တွင် စင် ကြယ် နိုင် မည် လော။ ^၁၈ မိ မိ အ စေ အ ပါး တို့ ကို အ ယုံ အ ကြည် ရှိ တော် မ မူ၊ မိ မိ ကောင်း ကင် တ မန် တို့ ကို ပင် အ ပြစ် ရှိ သည် ဟု စီ ရင် တော် မူ လျှင်၊ ^၁၉ မြေ မှုန့် တွင် အုတ် မြစ် ချ ထား သော ရွှံ့ အိမ် ၌ နေ ထိုင် ကြ ပြီး ပိုး ကောင် ကဲ့ သို့ အ မှုန့် ချေ ၍ ရ သော သူ တို့ ကို မူ အ ဘယ် ဆို ဖွယ် ရှိ သ နည်း။ ^၂၀ သူ တို့ သည် နေ ထွက် ချိန် နှင့် နေ ဝင် ချိန် ကြား ၌ ပင် အ မှုန့် ဖြစ် သွား နိုင် ၏။ သ တိ မ ထား မိ ချိန် မှာ ပင် အ စဉ် ပျက် စီး သွား နိုင် ၏။ ^၂၁ သူ တို့ တဲ ဆိုင်း ကြိုး ဆွဲ ဖြုတ် ခံ ရ ၏။ သူ တို့ သည် ဉာဏ် ပ ညာ မဲ့ လျက် သေ သွား ကြ ရ ၏။

4

¹ Then Eliphaz the Temanite answered, ² “If someone ventures to talk with you, will you be grieved? But who can withhold himself from speaking? ³ Behold, you have instructed many, you have strengthened the weak hands. ⁴ Your words have supported him who was falling, you have made the feeble knees firm. ⁵ But now it has come to you, and you faint. It touches you, and you are troubled. ⁶ Isn’t your piety your confidence? Isn’t the integrity of your ways your hope?

⁷ “Remember, now, whoever perished, being innocent? Or where were the upright cut off? ⁸ According to what I have seen, those who plow iniquity and sow trouble, reap the same. ⁹ By the breath of God they perish. By the blast of his anger are they consumed. ¹⁰ The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, the teeth of the young lions, are broken. ¹¹ The old lion perishes for lack of prey. The cubs of the lioness are scattered abroad.

¹² “Now a thing was secretly brought to me. My ear received a whisper of it. ¹³ In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falls on men, ¹⁴ fear came on me, and trembling, which made all my bones shake. ¹⁵ Then a spirit passed before my face. The hair of my flesh stood up. ¹⁶ It stood still, but I couldn’t discern its appearance. A form was before my eyes. Silence, then I heard a voice, saying,

¹⁷ ‘Shall mortal man be more just than God? Shall a man be more pure than his Maker? ¹⁸ Behold, he puts no trust in his servants. He charges his angels with error. ¹⁹ How much more those who dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed before the moth! ²⁰ Between morning and evening they are destroyed. They perish forever without any regarding it. ²¹ Isn’t their tent cord plucked up within them? They die, and that without wisdom.’

၄

^၁ ထို အ ခါ တေ မန် အ မျိုး သား ဧ လိ ဖတ် က၊ ^၂ “သင် နှင့် စ ကား ပြော လျှင် သင် စိတ် အ နှောင့် အ ယှက် ဖြစ် မည် လော။ သို့ သော် မည် သူ သည် စ ကား မ ပြော ဘဲ နေ နိုင် မည် နည်း။ ^၃ ကြည့် ရှု လော့။ သင် သည် လူ အ များ ကို ဆုံး မ ပေး ခဲ့ ပြီ။ အား နည်း သော လက် တို့ ကို လည်း ခိုင် ခံ့ စေ ခဲ့ ပြီ။ ^၄ သင် ၏ စ ကား များ သည် လဲ ကျ နေ သော သူ ကို ပြန် ထ စေ ပြီ။ ညွတ် ကျ သွား သော ဒူး များ ကို လည်း သန် မာ စေ ပြီ။ ^၅ ယ ခု မှာ သင် ကိုယ် တိုင် ကြုံ တွေ့ ရ ပြီ ဖြစ် ၍ သင် ပင် ပန်း နေ ရ ပြီ။ သင် ထိ ခိုက် ခံ နေ ရ ပြီ ဖြစ် ၍ သင် ထိတ် လန့် နေ ရ ပြီ။ ^၆ သင် ၏ ကြည် ညို ကိုင်း ရှိုင်း ခြင်း သည် သင် ၏ ယုံ ကြည် အား ထား ရာ မ ဟုတ် လော။ တည် ကြည် စွာ ပြု မူ ကျင့် ကြံ ခြင်း သည် သင် ၏ မျှော် လင့် ရာ မ ဟုတ် လော။

^၇ ယ ခု ဆင် ခြင် ကြည့် ပါ လော့။ မည် သူ သည် အ ပြစ် မ ရှိ ဘဲ ပျက် စီး ဖူး သ နည်း။ ဖြောင့် မှန် သော သူ သည် အ ဘယ် မှာ ဖျက် ဆီး ခံ ရ ဖူး သ နည်း။ ^၈ ငါ သ တိ ပြု မိ သည် မှာ အ ပြစ် ဒု စ ရိုက် ကို ထွန် ယက် ၍ အ ခက် အ ခဲ ပြဿ နာ ကို ကြဲ သော သူ သည် ထို အ ရာ တို့ ကို ပြန် ရိတ် သိမ်း ရ တတ် ၏။ ^၉ ဘု ရား သ ခင် ထံ တော် မှ ထွက် သက် လေ တစ် ချက် တည်း နှင့် ထို သူ တို့ ပျက် စီး ရ ၏။ အ မျက် တော် အ ရှိန် နှင့် ထို သူ တို့ ဘ ဝ နိ ဂုံး ချုပ် ရ ၏။ ^၁၀ ခြင်္သေ့ ၏ မာန် ဖီ သံ၊ ခြင်္သေ့ ကြီး ၏ ဟိန်း ဟောက် သံ ဆိတ် သုဉ်း ရ ၏။ ခြင်္သေ့ ပျို တို့ ၏ အ စွယ် များ ကျိုး သွား ရ ၏။ ^၁၁ သား ကောင် မဲ့ သော ကြောင့် ခြင်္သေ့ တို့ သေ ကျေ ကြ ရ ၏။ ခြင်္သေ့ ပေါက် လေး တို့ လည်း ကွဲ လွင့် ကုန် ပါ ၏။

^၁၂ ငါ့ နား ထဲ တွင် တိုး ညှင်း သော စ ကား သံ တစ် ခု ကို သဲ့ သဲ့ လေး ကြား ရ ၏။ ^၁၃ လူ တို့ အိပ် မော ကျ နေ ချိန် ည စိတ် အာ ရုံ ထဲ တွင် ပူ ပန် စ ရာ အ တွေး များ ရောက် လာ ၍၊ ^၁၄ ကြောက် ရွံ့ ထိတ် လန့် ခြင်း သည် ငါ့ ကို ဝိုင်း ရံ သ ဖြင့် ငါ့ အ ရိုး ရှိ သ မျှ တို့ သည် တုန် လှုပ် ကြ ပါ ၏။ ^၁၅ ဝိ ညာဉ် တစ် ပါး သည် ငါ့ ရှေ့ မှ ရွေ့ လျား သွား သ ဖြင့် ငါ့ တစ် ကိုယ် လုံး ကြက် သီး ထ မိ ပါ ၏။ ^၁၆ ထို ဝိ ညာဉ် သည် မ လှုပ် မ ယှက် ရပ် နေ ၏။ သို့ သော် သူ့ ရုပ် သွင် ကို ငါ မ ဖော် ပြ တတ်။ သူ့ သဏ္ဌာန် ကို သာ ငါ မြင် ရ ၏။ တိတ် ဆိတ် နေ ၏။ ထို့ နောက် အ သံ တစ် ခု ကို ငါ ကြား ရ ၏။

^၁၇ သေ မျိုး ဖြစ် သော လူ သည် ဘု ရား သ ခင် ရှေ့ တွင် ဖြောင့် မတ် နိုင် မည် လော။ လူ သည် သူ့ ကို ဖန် ဆင်း သော အ ရှင် ရှေ့ တွင် စင် ကြယ် နိုင် မည် လော။ ^၁၈ မိ မိ အ စေ အ ပါး တို့ ကို အ ယုံ အ ကြည် ရှိ တော် မ မူ၊ မိ မိ ကောင်း ကင် တ မန် တို့ ကို ပင် အ ပြစ် ရှိ သည် ဟု စီ ရင် တော် မူ လျှင်၊ ^၁၉ မြေ မှုန့် တွင် အုတ် မြစ် ချ ထား သော ရွှံ့ အိမ် ၌ နေ ထိုင် ကြ ပြီး ပိုး ကောင် ကဲ့ သို့ အ မှုန့် ချေ ၍ ရ သော သူ တို့ ကို မူ အ ဘယ် ဆို ဖွယ် ရှိ သ နည်း။ ^၂၀ သူ တို့ သည် နေ ထွက် ချိန် နှင့် နေ ဝင် ချိန် ကြား ၌ ပင် အ မှုန့် ဖြစ် သွား နိုင် ၏။ သ တိ မ ထား မိ ချိန် မှာ ပင် အ စဉ် ပျက် စီး သွား နိုင် ၏။ ^၂၁ သူ တို့ တဲ ဆိုင်း ကြိုး ဆွဲ ဖြုတ် ခံ ရ ၏။ သူ တို့ သည် ဉာဏ် ပ ညာ မဲ့ လျက် သေ သွား ကြ ရ ၏။

4

¹ Then Eliphaz the Temanite answered, ² “If someone ventures to talk with you, will you be grieved? But who can withhold himself from speaking? ³ Behold, you have instructed many, you have strengthened the weak hands. ⁴ Your words have supported him who was falling, you have made the feeble knees firm. ⁵ But now it has come to you, and you faint. It touches you, and you are troubled. ⁶ Isn’t your piety your confidence? Isn’t the integrity of your ways your hope?

⁷ “Remember, now, whoever perished, being innocent? Or where were the upright cut off? ⁸ According to what I have seen, those who plow iniquity and sow trouble, reap the same. ⁹ By the breath of God they perish. By the blast of his anger are they consumed. ¹⁰ The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, the teeth of the young lions, are broken. ¹¹ The old lion perishes for lack of prey. The cubs of the lioness are scattered abroad.

¹² “Now a thing was secretly brought to me. My ear received a whisper of it. ¹³ In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falls on men, ¹⁴ fear came on me, and trembling, which made all my bones shake. ¹⁵ Then a spirit passed before my face. The hair of my flesh stood up. ¹⁶ It stood still, but I couldn’t discern its appearance. A form was before my eyes. Silence, then I heard a voice, saying,

¹⁷ ‘Shall mortal man be more just than God? Shall a man be more pure than his Maker? ¹⁸ Behold, he puts no trust in his servants. He charges his angels with error. ¹⁹ How much more those who dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed before the moth! ²⁰ Between morning and evening they are destroyed. They perish forever without any regarding it. ²¹ Isn’t their tent cord plucked up within them? They die, and that without wisdom.’