၄

^၁ ငါ တို့ သည် မြို့ ရိုး ကို ပြန် လည် တည် ဆောက် ကြောင်း သမ္ဘာ လတ် ကြား သိ လျှင် အ မျက် ခြောင်း ခြောင်း ထွက် လျက် ဂျူး လူ မျိုး တို့ အား ကဲ့ ရဲ့ လှောင် ပြောင် ကာ၊ ^၂ သူ့ ညီ အစ် ကို များ၊ ရှ မာ ရိ စစ် သည် များ ရှေ့ တွင် “ချည့် နဲ့ နေ သော ဂျူး လူ မျိုး များ က မည် သို့ ပြု ကြ မည် နည်း။ ကိုယ့် ဘာ သာ မြို့ ရိုး ပြန် တည် ဆောက် ကြ မည် လော။ ယဇ် ပူ ဇော် ကြ မည် လော။ တစ် နေ့ ချင်း အ ပြီး လုပ် နိုင် မည် လော။ မီး လောင် ကျွမ်း ထား သော ကျောက် တုံး များ ကို အ မှိုက် ပုံ ထဲ မှ ထုတ် ၍ ပြန် လည် အ သက် သွင်း မည် လော” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၃ သူ့ အ နား ရှိ အမ္မုန် လူ မျိုး တော ဘိ က လည်း “သူ တို့ တည် ဆောက် နေ သော ကျောက် မြို့ ရိုး သည် မြေ ခွေး ခုန် တက် ရုံ မျှ နှင့် ပင် ပြို သွား လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၄ ထို့ ကြောင့် ငါ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကဲ့ ရဲ့ ခံ ရ သည် ကို နား ထောင် တော် မူ ပါ။ သူ တို့ ကဲ့ ရဲ့ သည့် စ ကား ကို သူ တို့ ခေါင်း‌ ပေါ် ပြန် ရောက် စေ တော် မူ ပါ။ သူ တို့ ကို လု ယက် ပစ္စည်း ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ ၍ သုံ့ ပန်း ဘ ဝ သို့ ရောက် စေ တော် မူ ပါ။ ^၅ မြို့ ရိုး တည် ဆောက် သော သူ တို့ ကို ပြောင် ပြောင် တင်း တင်း စော် ကား ပြော ဆို လေ ပြီ ဖြစ် ၍ သူ တို့ ဒု စ ရိုက် ကို ဖုံး ကွယ် မ ထား ပါ နှင့်။ သူ တို့ အ ပြစ် ကို မ ပယ် ဖျက် ပါ နှင့်” ဟု ဆု တောင်း ၏။

^၆ မြို့ ရိုး ကို ပြန် လည် တည် ဆောက် ရာ တွင် တည် ဆောက် သူ တို့ သည် စိတ် အား ထက် သန် စွာ လုပ် ဆောင် သော ကြောင့် မြို့ ရိုး တစ် ခု လုံး အ မြင့် တစ် ဝက် တိုင် အောင် ပြီး စီး လေ ၏။

^၇ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ရိုး ကို ဆက် ၍ ပြု ပြင် နေ ကြောင်း၊ ပြို ပျက် ရာ များ ကို စ ၍ ဖာ ထေး နေ ကြောင်း ကို သမ္ဘာ လတ်၊ တော ဘိ မှ စ ၍ အာ ရပ် လူ မျိုး၊ အမ္မုန် လူ မျိုး၊ အာ ဇုတ် လူ မျိုး တို့ ကြား သိ လျှင် အ မျက် ခြောင်း ခြောင်း ထွက် လေ ၏။ ^၈ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ကို လာ တိုက် ရန် နှင့် အ နှောင့် အ ယှက် ပေး ရန် ပူး ပေါင်း ကြံ စည် ကြ ၏။ ^၉ ငါ တို့ သည် ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထံ ဆု တောင်း ပြီး သူ တို့ ရန် ကြောင့် နေ့ ရော ည ပါ ကင်း ချ ထား ၏။

^၁၀ ထို အ ခါ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ က “ဝန် သယ် ပိုး သော သူ များ အား ယုတ် လာ လေ ပြီ။ အ မှိုက် သ ရိုက် များ လှ သေး ၏။ ဤ အ တိုင်း ဆို လျှင် မြို့ ရိုး ကို ငါ တို့ ပြန် လည် တည် ဆောက် နိုင် မည် မ ဟုတ် ဟု ဆို လာ ၏။

^၁၁ ရန် သူ တို့ က လည်း “သူ တို့ မ သိ လိုက် ချိန် မှာ သူ တို့ ထဲ သို့ ဝင် ၍ သူ တို့ ကို သတ် ပစ် မည်။ သူ တို့ အ လုပ် ကို ရပ် တန့် စေ မည်” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၁၂ ရန် သူ တို့ အ နီး ၌ နေ သော ဂျူး လူ မျိုး တို့ က လည်း “မည် သည့် အ ရပ် သို့ လှည့် သည် ဖြစ် စေ ငါ တို့ အ တိုက် ခံ ရ မည်” ဟု ဆယ် ကြိမ် မ က လာ ၍ ပြော ကြ ၏။ ^၁၃ ထို့ ကြောင့် ငါ သည် မြို့ ရိုး အ နောက် ဘက် မြေ နိမ့် ပိုင်း ကွင်း ပြင် တွင် မျိုး နွယ် စု အ လိုက် ဓား၊ လှံ၊ လေး တို့ နှင့် တ ကွ အ စောင့် ချ ထား ၏။ ^၁၄ ငါ သည် အ ခြေ အ နေ ကို သုံး သပ် ကြည့် ပြီး နောက် ခေါင်း ဆောင် များ၊ ကြီး ကြပ် သူ များ နှင့် ကျန် လူ တို့ အား ”ရန် သူ တို့ ကို မ ကြောက် ကြ နှင့်။ ကြီး မြတ် ၍ ကြောက် ရွံ့ ရို သေ ရ သော ဘု ရား သ ခင် ကို သ တိ ရ ကြ လော့။ သင် တို့ ၏ ညီ အစ် ကို၊ သား သ မီး၊ ဇ နီး များ စ သော ကိုယ့် အိမ် သား များ အ တွက် တိုက် ပွဲ ဝင် ကြ လော့” ဟု ဆို ၏။

^၁၅ သူ တို့ အ ကြံ ကို ငါ တို့ သိ သွား ခြင်း ဖြင့် သူ တို့ ၏ အ ကြံ ကို ဘု ရား သ ခင် ပယ် ဖျက် လိုက် ပြီ ဖြစ် ကြောင်း ရန် သူ တို့ ကြား သိ ကြ ၏။ ငါ တို့ အား လုံး လည်း မြို့ ရိုး သို့ ပြန် လာ ၍ အ သီး သီး ကိုယ့် အ လုပ် ကိုယ် လုပ် ကြ ၏။ ^၁၆ ထို နေ့ မှ စ ၍ ငါ တို့ သည် လူ တစ် ဝက် အ လုပ် လုပ် ပြီး ကျန် တစ် ဝက် မှာ သံ ချပ် အင်္ကျီ ဝတ် လျက် လှံ၊ ဒိုင်း လွှား၊ လေး လက် နက် တို့ နှင့် တ ကွ ကင်း စောင့် ကြ ၏။ အ ကြီး အ ကဲ တို့ က လည်း ယု ဒ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ကို နောက် တန်း မှ ထောက် မ ပေး ကြ ၏။ ^၁၇ မြို့ ရိုး ကို တည် ဆောက် သူ များ၊ ပစ္စည်း ထမ်း သော သူ များ နှင့် ပစ္စည်း မ တင် ပေး သော သူ တို့ သည် လက် တစ် ဖက် ဖြင့် အ လုပ် လုပ် ပြီး ကျန် လက် တစ် ဖက် ဖြင့် လက် နက် ကိုင် ဆောင် ထား ကြ ၏။

^၁၈ မြို့ ရိုး ဆောက် လုပ် သူ တိုင်း ခါး ၌ ဓား ချိတ် ဆွဲ ၍ အ လုပ် လုပ် ကြ ရ ၏။ တံ ပိုး မှုတ် သော သူ သည် ငါ့ အ နား ၌ ရပ် နေ ၏။ ^၁၉ ငါ က လည်း ခေါင်း ဆောင် များ၊ ကြီး ကြပ် သူ များ နှင့် ကျန် လူ တို့ အား “အ လုပ် မှာ များ မြောင် ကျယ် ပြန့် လှ သည် ဖြစ် ၍ ငါ တို့ သည် မြို့ ရိုး တစ် ‌လျှောက် တစ် ဦး နှင့် တစ် ဦး ခပ် ဝေး ဝေး မှာ ခွဲ ၍ အ လုပ် လုပ် နေ ကြ ရ ၏။ ^၂၀ ထို့ ကြောင့် တံ ပိုး မှုတ် သံ ကို ကြား လျှင် ရှိ သည့် နေ ရာ မှ ငါ့ ထံ သို့ စု ရုံး လာ ကြ လော့။ ငါ တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ အ တွက် စစ် တိုက် တော် မူ မည်” ဟု မှာ ကြား ၏။

^၂၁ ဤ နည်း ဖြင့် နံ နက် အ ရုဏ် တက် ချိန် မှ စ ၍ ည ကြယ် ထွက် လာ သည့် အ ချိန် ထိ ငါ တို့ အ လုပ် လုပ် နေ စဉ် လူ တစ် ဝက် မှာ လှံ များ ကိုင် ဆောင် ကြ ၏။ ^၂၂ တစ် ချိန် တည်း မှာ ပင် ငါ က လူ တို့ အား “ည အ ချိန် ကင်း စောင့် ၍ နေ့ အ ချိန် အ လုပ် လုပ် နိုင် ရန် လူ တိုင်း ကိုယ့် အ လုပ် သ မား ကိုယ် စီ နှင့် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် ည အိပ် နား ရ မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၃ ငါ မှ စ ၍ ငါ့ ညီ အစ် ကို များ၊ ငါ့ ငယ် သား များ၊ ငါ့ နောက် လိုက် အ စောင့် များ အား လုံး သည် ဝတ် စုံ ကို မ ချွတ်၊ ရေ သောက် သွား လျှင် ပင် လက် နက် ကိုင် သွား ကြ ၏။

4

¹ But when Sanballat heard that we were building the wall, he was angry, and was very indignant, and mocked the Jews. ² He spoke before his brothers and the army of Samaria, and said, “What are these feeble Jews doing? Will they fortify themselves? Will they sacrifice? Will they finish in a day? Will they revive the stones out of the heaps of rubbish, since they are burned?” ³ Now Tobiah the Ammonite was by him, and he said, “What they are building, if a fox climbed up it, he would break down their stone wall.”

⁴ “Hear, our God, for we are despised. Turn back their reproach on their own head. Give them up for a plunder in a land of captivity. ⁵ Don’t cover their iniquity. Don’t let their sin be blotted out from before you; for they have insulted the builders.”

⁶ So we built the wall; and all the wall was joined together to half its height, for the people had a mind to work.

⁷ But when Sanballat, Tobiah, the Arabians, the Ammonites, and the Ashdodites heard that the repairing of the walls of Jerusalem went forward, and that the breaches began to be filled, they were very angry; ⁸ and they all conspired together to come and fight against Jerusalem, and to cause confusion among us. ⁹ But we made our prayer to our God, and set a watch against them day and night because of them.

¹⁰ Judah said, “The strength of the bearers of burdens is fading and there is much rubble, so that we are not able to build the wall.”

¹¹ Our adversaries said, “They will not know or see, until we come in among them and kill them, and cause the work to cease.” ¹² When the Jews who lived by them came, they said to us ten times from all places, “Wherever you turn, they will attack us.” ¹³ Therefore I set guards in the lowest parts of the space behind the wall, in the open places. I set the people by family groups with their swords, their spears, and their bows. ¹⁴ I looked, and rose up, and said to the nobles, to the rulers, and to the rest of the people, “Don’t be afraid of them! Remember the Lord, who is great and awesome, and fight for your brothers, your sons, your daughters, your wives, and your houses.”

¹⁵ When our enemies heard that it was known to us, and God had brought their counsel to nothing, all of us returned to the wall, everyone to his work. ¹⁶ From that time forth, half of my servants did the work, and half of them held the spears, the shields, the bows, and the coats of mail; and the rulers were behind all the house of Judah. ¹⁷ Those who built the wall, and those who bore burdens loaded themselves; everyone with one of his hands did the work, and with the other held his weapon.

¹⁸ Among the builders, everyone wore his sword at his side, and so built. He who sounded the trumpet was by me. ¹⁹ I said to the nobles, and to the rulers and to the rest of the people, “The work is great and widely spread out, and we are separated on the wall, far from one another. ²⁰ Wherever you hear the sound of the trumpet, rally there to us. Our God will fight for us.”

²¹ So we did the work. Half of the people held the spears from the rising of the morning until the stars appeared. ²² Likewise at the same time I said to the people, “Let everyone with his servant lodge within Jerusalem, that in the night they may be a guard to us, and may labor in the day.” ²³ So neither I, nor my brothers, nor my servants, nor the men of the guard who followed me took off our clothes. Everyone took his weapon to the water.

၄

^၁ ငါ တို့ သည် မြို့ ရိုး ကို ပြန် လည် တည် ဆောက် ကြောင်း သမ္ဘာ လတ် ကြား သိ လျှင် အ မျက် ခြောင်း ခြောင်း ထွက် လျက် ဂျူး လူ မျိုး တို့ အား ကဲ့ ရဲ့ လှောင် ပြောင် ကာ၊ ^၂ သူ့ ညီ အစ် ကို များ၊ ရှ မာ ရိ စစ် သည် များ ရှေ့ တွင် “ချည့် နဲ့ နေ သော ဂျူး လူ မျိုး များ က မည် သို့ ပြု ကြ မည် နည်း။ ကိုယ့် ဘာ သာ မြို့ ရိုး ပြန် တည် ဆောက် ကြ မည် လော။ ယဇ် ပူ ဇော် ကြ မည် လော။ တစ် နေ့ ချင်း အ ပြီး လုပ် နိုင် မည် လော။ မီး လောင် ကျွမ်း ထား သော ကျောက် တုံး များ ကို အ မှိုက် ပုံ ထဲ မှ ထုတ် ၍ ပြန် လည် အ သက် သွင်း မည် လော” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၃ သူ့ အ နား ရှိ အမ္မုန် လူ မျိုး တော ဘိ က လည်း “သူ တို့ တည် ဆောက် နေ သော ကျောက် မြို့ ရိုး သည် မြေ ခွေး ခုန် တက် ရုံ မျှ နှင့် ပင် ပြို သွား လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၄ ထို့ ကြောင့် ငါ က “အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင်၊ အ ကျွန်ုပ် တို့ ကဲ့ ရဲ့ ခံ ရ သည် ကို နား ထောင် တော် မူ ပါ။ သူ တို့ ကဲ့ ရဲ့ သည့် စ ကား ကို သူ တို့ ခေါင်း‌ ပေါ် ပြန် ရောက် စေ တော် မူ ပါ။ သူ တို့ ကို လု ယက် ပစ္စည်း ကဲ့ သို့ ဖြစ် စေ ၍ သုံ့ ပန်း ဘ ဝ သို့ ရောက် စေ တော် မူ ပါ။ ^၅ မြို့ ရိုး တည် ဆောက် သော သူ တို့ ကို ပြောင် ပြောင် တင်း တင်း စော် ကား ပြော ဆို လေ ပြီ ဖြစ် ၍ သူ တို့ ဒု စ ရိုက် ကို ဖုံး ကွယ် မ ထား ပါ နှင့်။ သူ တို့ အ ပြစ် ကို မ ပယ် ဖျက် ပါ နှင့်” ဟု ဆု တောင်း ၏။

^၆ မြို့ ရိုး ကို ပြန် လည် တည် ဆောက် ရာ တွင် တည် ဆောက် သူ တို့ သည် စိတ် အား ထက် သန် စွာ လုပ် ဆောင် သော ကြောင့် မြို့ ရိုး တစ် ခု လုံး အ မြင့် တစ် ဝက် တိုင် အောင် ပြီး စီး လေ ၏။

^၇ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ရိုး ကို ဆက် ၍ ပြု ပြင် နေ ကြောင်း၊ ပြို ပျက် ရာ များ ကို စ ၍ ဖာ ထေး နေ ကြောင်း ကို သမ္ဘာ လတ်၊ တော ဘိ မှ စ ၍ အာ ရပ် လူ မျိုး၊ အမ္မုန် လူ မျိုး၊ အာ ဇုတ် လူ မျိုး တို့ ကြား သိ လျှင် အ မျက် ခြောင်း ခြောင်း ထွက် လေ ၏။ ^၈ ထို့ ကြောင့် သူ တို့ သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ကို လာ တိုက် ရန် နှင့် အ နှောင့် အ ယှက် ပေး ရန် ပူး ပေါင်း ကြံ စည် ကြ ၏။ ^၉ ငါ တို့ သည် ငါ တို့ ဘု ရား သ ခင် ထံ ဆု တောင်း ပြီး သူ တို့ ရန် ကြောင့် နေ့ ရော ည ပါ ကင်း ချ ထား ၏။

^၁၀ ထို အ ခါ ယု ဒ လူ မျိုး တို့ က “ဝန် သယ် ပိုး သော သူ များ အား ယုတ် လာ လေ ပြီ။ အ မှိုက် သ ရိုက် များ လှ သေး ၏။ ဤ အ တိုင်း ဆို လျှင် မြို့ ရိုး ကို ငါ တို့ ပြန် လည် တည် ဆောက် နိုင် မည် မ ဟုတ် ဟု ဆို လာ ၏။

^၁၁ ရန် သူ တို့ က လည်း “သူ တို့ မ သိ လိုက် ချိန် မှာ သူ တို့ ထဲ သို့ ဝင် ၍ သူ တို့ ကို သတ် ပစ် မည်။ သူ တို့ အ လုပ် ကို ရပ် တန့် စေ မည်” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၁၂ ရန် သူ တို့ အ နီး ၌ နေ သော ဂျူး လူ မျိုး တို့ က လည်း “မည် သည့် အ ရပ် သို့ လှည့် သည် ဖြစ် စေ ငါ တို့ အ တိုက် ခံ ရ မည်” ဟု ဆယ် ကြိမ် မ က လာ ၍ ပြော ကြ ၏။ ^၁၃ ထို့ ကြောင့် ငါ သည် မြို့ ရိုး အ နောက် ဘက် မြေ နိမ့် ပိုင်း ကွင်း ပြင် တွင် မျိုး နွယ် စု အ လိုက် ဓား၊ လှံ၊ လေး တို့ နှင့် တ ကွ အ စောင့် ချ ထား ၏။ ^၁၄ ငါ သည် အ ခြေ အ နေ ကို သုံး သပ် ကြည့် ပြီး နောက် ခေါင်း ဆောင် များ၊ ကြီး ကြပ် သူ များ နှင့် ကျန် လူ တို့ အား ”ရန် သူ တို့ ကို မ ကြောက် ကြ နှင့်။ ကြီး မြတ် ၍ ကြောက် ရွံ့ ရို သေ ရ သော ဘု ရား သ ခင် ကို သ တိ ရ ကြ လော့။ သင် တို့ ၏ ညီ အစ် ကို၊ သား သ မီး၊ ဇ နီး များ စ သော ကိုယ့် အိမ် သား များ အ တွက် တိုက် ပွဲ ဝင် ကြ လော့” ဟု ဆို ၏။

^၁၅ သူ တို့ အ ကြံ ကို ငါ တို့ သိ သွား ခြင်း ဖြင့် သူ တို့ ၏ အ ကြံ ကို ဘု ရား သ ခင် ပယ် ဖျက် လိုက် ပြီ ဖြစ် ကြောင်း ရန် သူ တို့ ကြား သိ ကြ ၏။ ငါ တို့ အား လုံး လည်း မြို့ ရိုး သို့ ပြန် လာ ၍ အ သီး သီး ကိုယ့် အ လုပ် ကိုယ် လုပ် ကြ ၏။ ^၁၆ ထို နေ့ မှ စ ၍ ငါ တို့ သည် လူ တစ် ဝက် အ လုပ် လုပ် ပြီး ကျန် တစ် ဝက် မှာ သံ ချပ် အင်္ကျီ ဝတ် လျက် လှံ၊ ဒိုင်း လွှား၊ လေး လက် နက် တို့ နှင့် တ ကွ ကင်း စောင့် ကြ ၏။ အ ကြီး အ ကဲ တို့ က လည်း ယု ဒ အ မျိုး သား အ ပေါင်း တို့ ကို နောက် တန်း မှ ထောက် မ ပေး ကြ ၏။ ^၁၇ မြို့ ရိုး ကို တည် ဆောက် သူ များ၊ ပစ္စည်း ထမ်း သော သူ များ နှင့် ပစ္စည်း မ တင် ပေး သော သူ တို့ သည် လက် တစ် ဖက် ဖြင့် အ လုပ် လုပ် ပြီး ကျန် လက် တစ် ဖက် ဖြင့် လက် နက် ကိုင် ဆောင် ထား ကြ ၏။

^၁၈ မြို့ ရိုး ဆောက် လုပ် သူ တိုင်း ခါး ၌ ဓား ချိတ် ဆွဲ ၍ အ လုပ် လုပ် ကြ ရ ၏။ တံ ပိုး မှုတ် သော သူ သည် ငါ့ အ နား ၌ ရပ် နေ ၏။ ^၁၉ ငါ က လည်း ခေါင်း ဆောင် များ၊ ကြီး ကြပ် သူ များ နှင့် ကျန် လူ တို့ အား “အ လုပ် မှာ များ မြောင် ကျယ် ပြန့် လှ သည် ဖြစ် ၍ ငါ တို့ သည် မြို့ ရိုး တစ် ‌လျှောက် တစ် ဦး နှင့် တစ် ဦး ခပ် ဝေး ဝေး မှာ ခွဲ ၍ အ လုပ် လုပ် နေ ကြ ရ ၏။ ^၂၀ ထို့ ကြောင့် တံ ပိုး မှုတ် သံ ကို ကြား လျှင် ရှိ သည့် နေ ရာ မှ ငါ့ ထံ သို့ စု ရုံး လာ ကြ လော့။ ငါ တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ တို့ အ တွက် စစ် တိုက် တော် မူ မည်” ဟု မှာ ကြား ၏။

^၂၁ ဤ နည်း ဖြင့် နံ နက် အ ရုဏ် တက် ချိန် မှ စ ၍ ည ကြယ် ထွက် လာ သည့် အ ချိန် ထိ ငါ တို့ အ လုပ် လုပ် နေ စဉ် လူ တစ် ဝက် မှာ လှံ များ ကိုင် ဆောင် ကြ ၏။ ^၂၂ တစ် ချိန် တည်း မှာ ပင် ငါ က လူ တို့ အား “ည အ ချိန် ကင်း စောင့် ၍ နေ့ အ ချိန် အ လုပ် လုပ် နိုင် ရန် လူ တိုင်း ကိုယ့် အ လုပ် သ မား ကိုယ် စီ နှင့် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် ည အိပ် နား ရ မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၃ ငါ မှ စ ၍ ငါ့ ညီ အစ် ကို များ၊ ငါ့ ငယ် သား များ၊ ငါ့ နောက် လိုက် အ စောင့် များ အား လုံး သည် ဝတ် စုံ ကို မ ချွတ်၊ ရေ သောက် သွား လျှင် ပင် လက် နက် ကိုင် သွား ကြ ၏။

4

¹ But when Sanballat heard that we were building the wall, he was angry, and was very indignant, and mocked the Jews. ² He spoke before his brothers and the army of Samaria, and said, “What are these feeble Jews doing? Will they fortify themselves? Will they sacrifice? Will they finish in a day? Will they revive the stones out of the heaps of rubbish, since they are burned?” ³ Now Tobiah the Ammonite was by him, and he said, “What they are building, if a fox climbed up it, he would break down their stone wall.”

⁴ “Hear, our God, for we are despised. Turn back their reproach on their own head. Give them up for a plunder in a land of captivity. ⁵ Don’t cover their iniquity. Don’t let their sin be blotted out from before you; for they have insulted the builders.”

⁶ So we built the wall; and all the wall was joined together to half its height, for the people had a mind to work.

⁷ But when Sanballat, Tobiah, the Arabians, the Ammonites, and the Ashdodites heard that the repairing of the walls of Jerusalem went forward, and that the breaches began to be filled, they were very angry; ⁸ and they all conspired together to come and fight against Jerusalem, and to cause confusion among us. ⁹ But we made our prayer to our God, and set a watch against them day and night because of them.

¹⁰ Judah said, “The strength of the bearers of burdens is fading and there is much rubble, so that we are not able to build the wall.”

¹¹ Our adversaries said, “They will not know or see, until we come in among them and kill them, and cause the work to cease.” ¹² When the Jews who lived by them came, they said to us ten times from all places, “Wherever you turn, they will attack us.” ¹³ Therefore I set guards in the lowest parts of the space behind the wall, in the open places. I set the people by family groups with their swords, their spears, and their bows. ¹⁴ I looked, and rose up, and said to the nobles, to the rulers, and to the rest of the people, “Don’t be afraid of them! Remember the Lord, who is great and awesome, and fight for your brothers, your sons, your daughters, your wives, and your houses.”

¹⁵ When our enemies heard that it was known to us, and God had brought their counsel to nothing, all of us returned to the wall, everyone to his work. ¹⁶ From that time forth, half of my servants did the work, and half of them held the spears, the shields, the bows, and the coats of mail; and the rulers were behind all the house of Judah. ¹⁷ Those who built the wall, and those who bore burdens loaded themselves; everyone with one of his hands did the work, and with the other held his weapon.

¹⁸ Among the builders, everyone wore his sword at his side, and so built. He who sounded the trumpet was by me. ¹⁹ I said to the nobles, and to the rulers and to the rest of the people, “The work is great and widely spread out, and we are separated on the wall, far from one another. ²⁰ Wherever you hear the sound of the trumpet, rally there to us. Our God will fight for us.”

²¹ So we did the work. Half of the people held the spears from the rising of the morning until the stars appeared. ²² Likewise at the same time I said to the people, “Let everyone with his servant lodge within Jerusalem, that in the night they may be a guard to us, and may labor in the day.” ²³ So neither I, nor my brothers, nor my servants, nor the men of the guard who followed me took off our clothes. Everyone took his weapon to the water.