၄

^၁ ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား များ ၏ ဇ နီး သည် များ ထဲ မှ အ မျို သ မီး တစ် ယောက် က ဧ လိ ရှဲ အား “အ ရှင့် အ စေ အ ပါး အ ကျွန်ုပ် ၏ ခင် ပွန်း သေ ဆုံး သွား ပါ ပြီ။ အ ရှင့် အ စေ အ ပါး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကြောက် ရွံ့ ရို သေ ကြောင်း ကို အ ရှင် သိ ပါ ၏။ ယ ခု မှာ ကြွေး ရှင် က အ ကျွန်ုပ် ၏ သား နှစ် ဦး ကို ကျွန် အ ဖြစ် သိမ်း ယူ ဖို့ လာ ပါ ပြီ” ဟု အော် ဟစ် အ ကူ အ ညီ တောင်း လေ ၏။

^၂ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က “အ ကျွန်ုပ် မည် သို့ ပြု ပေး ရ မည် နည်း။ သင့် အိမ် ၌ မည် သည့် ပစ္စည်း ရှိ သ နည်း။ ပြော ပြ ပါ “ ဟု ဆို လျှင် ထို မိန်း မ က “အ ရှင့် အ စေ အ ပါး ၌ ဆီ အိုး တစ် လုံး မှ လွဲ ၍ တစ် အိမ် လုံး တွင် မည် သည့် ပစ္စည်း မျှ မ ရှိ ပါ” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၃ ဧ လိ ရှဲ က လည်း “သင့် ဝန်း ကျင် ရှိ အိမ် နီး ချင်း အား လုံး တို့ ထံ သို့ သွား ၍ အိုး ငှား ခဲ့ ပါ။ အိုး လွတ် တို့ ကို ရ နိုင် သ မျှ များ များ ငှား ခဲ့ ပါ။ ^၄ ပြီး လျှင် သင် နှင့် သင့် သား တို့ သည် အ ထဲ သို့ ဝင် ၍ တံ ခါး ကို ပိတ် ပြီး ထို အိုး ရှိ သ မျှ ထဲ သို့ ဆီ လောင်း ထည့် ပါ။ ပြည့် သော အိုး များ ကို ဘေး ဖယ် ထား ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၅ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ဧ လိ ရှဲ ထံ မှ ပြန် သွား ၍ သား တို့ နှင့် အ တူ တံ ခါး ကို အ ထဲ မှ ပိတ် ကာ သူ့ ထံ ယူ လာ ပေး သော အိုး များ ထဲ သို့ ဆီ များ ကို လောင်း ထည့် ၏။ ^၆ အို များ ပြည့် သွား သော အ ခါ သူ က သား အား “နောက် ထပ် အိုး တစ် လုံး ယူ ခဲ့ ပါ” ဟု ဆို လျှင် သူ့ သား က “အိုး မ ရှိ တော့ ပါ” ဟု ပြော လိုက် သည် နှင့် ဆီ များ လည်း ရပ် သွား လေ ၏။ ^၇ ထို မိန်း မ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ထံ သို့ လာ ၍ ပြော ပြ သော အ ခါ သူ က “ထို ဆီ များ ကို သွား ရောင်း ပြီး အ ကြွေး များ ကို ဆပ် ပါ။ ကျန် ငွေ ကို သင် နှင့် သင့် သား တို့ အ သက် ‌မွေး ဖို့ အ သုံး ပြု ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၈ တစ် နေ့ တွင် ဧ လိ ရှဲ သည် ရှု နင် မြို့ သို့ သွား ရာ ထို မြို့ ရှိ ထင် ပေါ် သော အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး က သူ့ အား ဧည့် ခံ ကျွေး မွေး ရန် ခေါ် ဖိတ် လေ ၏။ နောင် တွင် လည်း ဧ လိ ရှဲ သည် ထို မြို့ သို့ ရောက် လျှင် ထို အ မျိုး သ မီး အိမ် သို့ ဝင် ၍ ရပ် နား စား သောက် လေ့ ရှိ ၏။  ^၉ ထို အ မျိုး သ မီး က မိ မိ ခင် ပွန်း အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ ထံ မ ကြာ ခ ဏ ဝင် ထွက် သွား လာ သော ဤ သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ သန့် ရှင်း သော လူ ဖြစ် သည် ကို အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ ၏။ ^၁၀ ယ ခု ခေါင် မိုး ပြင် ပေါ် မှာ အိပ် ရာ၊ စား ပွဲ၊ မီး အိမ် ပါ သော အ ခန်း ငယ် တစ် ခန်း ကို သူ့ အ ဖို့ ဆောက် လုပ် ကြ စို့။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ထံ လာ သော အ ခါ ထို အ ခန်း တွင် တည်း ခို နေ ပါ စေ” ဟု ဆို ၏။

^၁၁ တစ် နေ့ တွင် ဧ လိ ရှဲ သည် ထို အိမ် သို့ ရောက် လာ ပြီး အ ထက် ခန်း သို့ တက် သွား ၍ လဲ လျောင်း နေ ၏။ ^၁၂ ထို့ နောက် မိ မိ ငယ် သား ဂေ ဟာ ဇိ အား “ထို ရှုနင် မြို့ သူ ကို ခေါ် လိုက် ပါ” ဟု ဆို ၏။ ဂေ ဟာ ဇိ ခေါ် လိုက် သ ဖြင့် ထို အ မျိုး သ မီး သည် ဧ လိ ရှဲ ရှေ့ ၌ ရပ် နေ ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က မိ မိ ငယ် သား အား “ထို အ မျိုး သ မီး ကို ပြော လော့။ သင် သည် ဤ မျှ လောက် ငါ တို့ ကို ဂ ရု တ စိုက် ပြု စု ၏။ ငါ တို့ က သင့် အ ဖို့ မည် သို့ ပြု ပေး ရ မည် နည်း။ ရှင် ဘု ရင် ထံ ဖြစ် စေ၊ စစ် သူ ကြီး ထံ ဖြစ် စေ လျှောက် တင် ပေး စ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ရှိ သ လော” ဟု မေး စေ လျှင် ထို အ မျိုး သ မီး က “အ ကျွန်ုပ် သည် အ ကျွန်ုပ် လူ မျိုး များ နှင့် အ တူ နေ ရ သည် ဖြစ် ၍ လို လေ သေး မ ရှိ ပါ” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၁၄ တစ် ဖန် ဧ လိ ရှဲ က ဂေ ဟာ ဇိ အား “သူ့ ကို မည် သို့ ပြု ပေး သင့် သ နည်း” ဟု မေး ပြန် လျှင် ဂေ ဟာ ဇိ က “သူ ၌ သား မ ရှိ ပါ။ ခင် ပွန်း သည် လည်း အ သက် ကြီး ပါ ပြီ” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ^၁၅ ဧ လိ ရှဲ က “ထို မိန်း မ ကို ခေါ် လိုက် ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် သူ့ ကို ခေါ် ၍ သူ သည် တံ ခါး ဝ ၌ လာ ရပ် နေ ၏။ ^၁၆ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က သူ့ အား “နောက် နှစ် ဤ အ ချိန် တွင် သင် သည် သား ကို ချီ ပွေ့ ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆို လျှင် သူ က “မ ဖြစ် နိုင် ပါ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်။ အို ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ၊ အ ရှင့် အ စေ အ ပါး ကို မ လှည့် စား ပါ နှင့်” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၁၇ သို့ သော် ထို မိန်း မ သည် ကိုယ် ဝန် ဆောင် ၍ သူ့ အား ဧ လိ ရှဲ ဆို သည့် အ တိုင်း နောက် နှစ် ထို ရာ သီ ရောက် သည့် အ ခါ သား ယောက်ျား ကို မွေး ဖွား လေ ၏။

^၁၈ သူ ငယ် ကြီး ပြင်း လာ သော အ ခါ တစ် နေ့ တွင် သူ သည် ကောက် ရိတ် သူ များ နှင့် အ တူ ရှိ နေ သော ဖ ခင် ထံ သို့ လိုက် သွား ပြီး၊ ^၁၉ ဖ ခင် အား “ခေါင်း ကိုက် ၏။ ခေါင်း ကိုက် ၏” ဟု ဆို သ ဖြင့် သူ့ ဖ ခင် က ငယ် သား အား “သူ့ မိ ခင် ထံ ချီ သွား ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၂၀ ထို့ ကြောင့် ငယ် သား က သူ့ ကို ချီ ပြီး သူ့ မိ ခင် ထံ ခေါ် သွား ရာ သူ ငယ် သည် မိ ခင် ၏ ပေါင် ပေါ် တွင် ထိုင် လျက် မွန်း တည့် ချိန် ရောက် လျှင် သေ ဆုံး သွား လေ ၏။

^၂၁ ထို အ ခါ သူ ငယ် ၏ မိ ခင် သည် အ ထက် ခန်း သို့ တက် သွား ၍ သူ ငယ် ကို ဘု ရား သ ခင့် လူ ၏ ခု တင် ပေါ် တွင် ချ ထား ခဲ့ ကာ တံ ခါး ပိတ် ပြီး ပြန် ဆင်း သွား ၏။ ^၂၂ ထို့ နောက် မိ မိ ခင် ပွန်း ကို ခေါ် ၍ “ငယ် သား တစ် ဦး နှင့် မြည်း တစ် ကောင် ကို အ ကျွန်ုပ် ထံ ပို့ ပေး ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ထံ သို့ အ မြန် သွား ပြီး ပြန် လာ ပါ မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၃ ခင် ပွန်း က လည်း “ယ နေ့ သည် လ ဆန်း နေ့ လည်း မ ဟုတ်။ ဥ ပုသ် နေ့ လည်း မ ဟုတ်။ အ ဘယ် ကြောင့် ယ နေ့ သွား လို သ နည်း” ဟု ဆို လျှင် သူ့ မိန်း မ က “အ ဆင် ပြေ ပါ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၂၄ ထို့ နောက် မြည်း ကို ကုန်း နှီး တင် ပြီး လျှင် မိ မိ ငယ် သား အား “မြည်း ကို နှင် ပါ။ ငါ အ မိန့် မ ပေး ဘဲ အ ရှိန် မ လျှော့ ပါ နှင့်” ဟုဆို ၏။ ^၂၅ ထို သို့ သူ ထွက် သွား ၍ ဘု ရား သ ခင် လူ ရှိ ရာ က ရ မေ လ တောင် ပေါ် သို့ ရောက် လာ ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ သည် သူ့ ကို အ ဝေး မှ မြင် လျှင် ငယ် သား ဂေ ဟာ ဇိ အား “ကြည့် ပါ။ ရှု နင် မြို့ သူ လာ နေ ပါ သည် တ ကား။ ^၂၆ ချက် ချင်း ပြေး သွား ပြီး သူ့ ကို ကြို ပါ။ ‘သင် ကျန်း မာ ပါ ၏ လော။ သင် ၏ ခင် ပွန်း သည် ကျန်း မာ ပါ ၏ လော။ သား လည်း ကျန်း မာ ပါ ၏ လော’ ဟူ ၍ မေး မြန်း နှုတ် ဆက် ပါ” ဟု ဆို ၏။ ထို အ မျိုး သ မီး က လည်း “ကျန်း မာ ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ပြီး၊

^၂၇ တောင် ပေါ် ရှိ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ထံ သို့ ရောက် သည် နှင့် သူ့ ခြေ ကို ဖက် ထား လေ ၏။ ဂေ ဟာ ဇိ သည် လာ ၍ သူ့ ကို တွန်း ဖယ် မည် ပြု သော အ ခါ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ က “သူ့ ကို လွှတ် ထား လိုက် ပါ။ သူ စိတ် သော က ရောက် နေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အား မ ဖော် ပြ ဘဲ ထိန် ချန် ထား လေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၂၈ ထို အ မျိုး သ မီး က လည်း “အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရှင့် ထံ သား ဆု ကို တောင်း ခဲ့ ပါ သ လော။ ‘အ ကျွန်ုပ် ကို မ လှည့် စား ပါ နှင့်’ ဟု အ ရှင့် ကို ဆို ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၉ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က ဂေ ဟာ ဇိ အား “သင့် ခါး ကို စည်း ၍ ငါ့ တောင် ဝှေး ကို ယူ ပြီး ပြေး သွား လော့။ လမ်း တွင် တစ် ယောက် ယောက် နှင့် ဆုံ လျှင် နှုတ် မ ဆက် နှင့်။ တစ် ယောက် ယောက် က သင့် ကို နှုတ် ဆက် လျှင် လည်း ပြန် နှုတ် မ ဆက် နှင့်။ ငါ့ တောင် ဝှေး ကို သူ ငယ် မျက် နှာ ပေါ် တွင် တင် ထား လော့” ဟု မှာ ကြား ၏။ ^၃၀ သို့ သော် သူ ငယ် ၏ မိ ခင် က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ အ ရှင် လည်း အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရှင့် ကို လက် မ လွှတ် ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် ဧ လိ ရှဲ သည် ထ ၍ သူ နှင့် လိုက် သွား လေ ၏။

^၃၁ ဂေ ဟာ ဇိ သည် သူ တို့ အ လျင် သွား နှင့် ပြီး သူ ငယ် ၏ မျက် နှာ ပေါ် တွင် တောင် ဝှေး ကို တင် ထား ၏။ သို့ သော် သူ ငယ် ထံ မှ မည် သည့် အ သံ မျှ မ ထွက်၊ မည် သည့် တုံ့ ပြန် မှု မျှ မ ရှိ။ ထို့ ကြောင့် ဂေ ဟာ ဇိ က ဧ လိ ရှဲ ကို ပြန် လာ ကြို ပြီး “သူ ငယ် မ နိုး ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၃၂ အိမ် ထဲ သို့ ဧ လိ ရှဲ ရောက် သော အ ခါ ခု တင် ပေါ် တွင် သူ ငယ် လဲ လျောင်း သေ ဆုံး နေ သည် ကို တွေ့ ရ ၏။ ^၃၃ ဧ လိ ရှဲ သည် အ ခန်း ထဲ သို့ ဝင် ပြီး သူ တို့ နှစ် ‌ယောက် ထဲ သာ ရှိ သော ထို အ ခန်း ၏ တံ ခါး ကို ပိတ် ကာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း လေ ၏။ ^၃၄ ထို့ နောက် သူ ငယ် ပေါ် တွင် နှုတ် နှုတ် ချင်း၊ မျက် လုံး မျက် လုံး ချင်း၊ လက် လက် ချင်း ထပ် ပြီး လှဲ အိပ် လေ ၏။ ထို သို့ သူ ငယ် ပေါ် တွင် ကိုယ် ကို မှောက် ၍ နေ သော အ ခါ သူ ငယ် ၏ ကိုယ် မှာ နွေး လာ ၏။ ^၃၅ ထို့ နောက် ဧ လိ ရှဲ သည် ထ ၍ အ ခန်း ထဲ တွင် ခေါက် တုံ့ ခေါက် ပြန် လျှောက် ၏။ တစ် ဖန် သူ ငယ် ပေါ် ပြန် ၍ မှောက် နေ သော အ ခါ သူ ငယ် သည် ခု နစ် ကြိမ် နှာ ချေ ပြီး မျက် လုံး ပွင့် လာ ၏။

^၃၆ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က ဂေ ဟာ ဇိ ကို ခေါ် ၍ “ထို ရှု နင် မြို့ သူ ကို ခေါ် လိုက် ပါ” ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း သူ့ ကို ခေါ် ၍ သူ ရောက် လာ လျှင် ဧ လိ ရှဲ က သူ့ အား “သင့် သား ကို ချီ ယူ သွား ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၃၇ ထို အ မျိုး သ မီး သည် ဧ လိ ရှဲ ခြေ ရင်း တွင် လာ ၍ ပျပ် ဝပ် ပြီး လျှင် သူ့ သား ကို ပွေ့ ချီ ၍ ထွက် သွား လေ ၏။

^၃၈ ဧ လိ ရှဲ သည် ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ ပြန် လာ ရာ ထို တိုင်း ပြည် တွင် ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး ဆိုက် ရောက် နေ ၏။ ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား တို့ သည် သူ့ ရှေ့ ၌ လာ ထိုင် နေ သ ဖြင့် ဧ လိ ရှဲ က မိ မိ ငယ် သား အား “အိုး ကြီး တစ် လုံး တည် ၍ ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား တို့ အား ဟင်း ချက် ကျွေး ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၃၉ ပ‌ ရော ဖက် တစ် ပါး က ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ခူး ရန် လယ် တော သို့ သွား သော အ ခါ ဘူး ရိုင်း ပင် ကို တွေ့ သ ဖြင့် ဘူး အ ရိုင်း သီး များ ကို ခူး ၍ မိ မိ အ ဝတ် နှင့် အ ပြည့် ထုပ် ပြီး ပြန် လာ ခဲ့ ၏။ ထို့ နောက် ထို အ သီး ကို လှီး ပြီး အိုး ထဲ ထည့် ချက် သော် လည်း မည် သည့် အ သီး ဖြစ် သည် ကို သူ တို့ မ သိ ကြ။ ^၄၀ လူ တို့ စား ဖို့ ရန် ထို ဟင်း ကို ခပ် ထည့် ပေး ၍ စား ကြ သော အ ခါ လူ တို့ က “အို ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ၊ ထို အိုး ထဲ မှ ဟင်း သည် သေ စေ နိုင် ၏” ဟု အော် ပြော ကြ ပြီး မ စား ဝံ့ ဘဲ နေ လေ ၏။ ^၄၁ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က “မုန့် ညက် အ နည်း ငယ် ယူ ခဲ့ ပါ” ဟု ဆို ပြီး အိုး ထဲ သို့ ထည့် လိုက် ၏။ ထို့ နောက် “လူ တို့ စား ဖို့ ခပ် ထည့် ပေး လော့” ဟု ဆို လျှင် အိုး ထဲ မှ ဟင်း သည် ဘေး မ ဖြစ် စေ တော့ ချေ။

^၄၂ ထို့ နောက် ဗာ လ ရှ လိ ရှ မြို့ မှ လူ တစ် ဦး သည် မု ယော အ သီး ဦး ဖြင့် လုပ် ထား သော မု ယော မုန့် အ လုံး နှစ် ဆယ် နှင့် အ သီး အ နှံ တို့ ကို အိတ် ထဲ ထည့် ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ထံ ယူ ဆောင် လာ ၏။ ဧ လိ ရှဲ က လည်း “လူ တို့ စား ဖို့ ပေး လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၄၃ ထို အ ခါ သူ ၏ ငယ် သား က “ဤ မျှ လောက် နှင့် လူ အ ‌ယောက် တစ် ရာ ကို မည် သို့ ကျွေး နိုင် ပါ မည် နည်း” ဟု မေး လျှင် ဧ လိ ရှဲ က “လူ တို့ စား ဖို့ ပေး လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘သူ တို့ စား ဖို့ လောက် သည့် အ ပြင် အ ကြွင်း အ ကျန် လည်း ရှိ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၄၄ ထို့ ကြောင့် လူ တို့ အား ချ ကျွေး ရာ သူ တို့ စား ပြီး သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ ကြွင်း အ ကျန် များ လည်း ရှိ သေး ၏။

4

¹ Now a certain woman of the wives of the sons of the prophets cried out to Elisha, saying, “Your servant my husband is dead. You know that your servant feared Yahweh. Now the creditor has come to take for himself my two children to be slaves.”

² Elisha said to her, “What should I do for you? Tell me, what do you have in the house?” She said, “Your servant has nothing in the house, except a pot of oil.” ³ Then he said, “Go, borrow empty containers from all your neighbors. Don’t borrow just a few containers. ⁴ Go in and shut the door on you and on your sons, and pour oil into all those containers; and set aside those which are full.”

⁵ So she went from him, and shut the door on herself and on her sons. They brought the containers to her, and she poured oil. ⁶ When the containers were full, she said to her son, “Bring me another container.” He said to her, “There isn’t another container.” Then the oil stopped flowing. ⁷ Then she came and told the man of God. He said, “Go, sell the oil, and pay your debt; and you and your sons live on the rest.”

⁸ One day Elisha went to Shunem, where there was a prominent woman; and she persuaded him to eat bread. So it was, that as often as he passed by, he turned in there to eat bread. ⁹ She said to her husband, “See now, I perceive that this is a holy man of God who passes by us continually. ¹⁰ Please, let’s make a little room on the roof. Let’s set a bed, a table, a chair, and a lamp stand for him there. When he comes to us, he can stay there.”

¹¹ One day he came there, and he went to the room and lay there. ¹² He said to Gehazi his servant, “Call this Shunammite.” When he had called her, she stood before him. ¹³ He said to him, “Say now to her, ‘Behold, you have cared for us with all this care. What is to be done for you? Would you like to be spoken for to the king, or to the captain of the army?’ ” She answered, “I dwell among my own people.”

¹⁴ He said, “What then is to be done for her?” Gehazi answered, “Most certainly she has no son, and her husband is old.” ¹⁵ He said, “Call her.” When he had called her, she stood in the door. ¹⁶ He said, “At this season next year, you will embrace a son.” She said, “No, my lord, you man of God, do not lie to your servant.”

¹⁷ The woman conceived, and bore a son at that season when the time came around, as Elisha had said to her.

¹⁸ When the child was grown, one day he went out to his father to the reapers. ¹⁹ He said to his father, “My head! My head!” He said to his servant, “Carry him to his mother.” ²⁰ When he had taken him and brought him to his mother, he sat on her knees until noon, and then died.

²¹ She went up and laid him on the man of God’s bed, and shut the door on him, and went out.  ²² She called to her husband and said, “Please send me one of the servants, and one of the donkeys, that I may run to the man of God and come again.” ²³ He said, “Why would you want to go to him today? It is not a new moon or a Sabbath.” She said, “It’s all right.”

²⁴ Then she saddled a donkey, and said to her servant, “Drive, and go forward! Don’t slow down for me, unless I ask you to.” ²⁵ So she went, and came to the man of God to Mount Carmel. When the man of God saw her afar off, he said to Gehazi his servant, “Behold, there is the Shunammite. ²⁶ Please run now to meet her, and ask her, ‘Is it well with you? Is it well with your husband? Is it well with your child?’ ” She answered, “It is well.”

²⁷ When she came to the man of God to the hill, she caught hold of his feet. Gehazi came near to thrust her away; but the man of God said, “Leave her alone, for her soul is troubled within her; and Yahweh has hidden it from me, and has not told me.” ²⁸ Then she said, “Did I ask you for a son, my lord? Didn’t I say, ‘Do not deceive me’?”

²⁹ Then he said to Gehazi, “Tuck your cloak into your belt, take my staff in your hand, and go your way. If you meet any man, don’t greet him; and if anyone greets you, don’t answer him again. Then lay my staff on the child’s face.” ³⁰ The child’s mother said, “As Yahweh lives, and as your soul lives, I will not leave you.” So he arose, and followed her.

³¹ Gehazi went ahead of them, and laid the staff on the child’s face; but there was no voice and no hearing. Therefore he returned to meet him, and told him, “The child has not awakened.”

³² When Elisha had come into the house, behold, the child was dead, and lying on his bed. ³³ He went in therefore, and shut the door on them both, and prayed to Yahweh. ³⁴ He went up and lay on the child, and put his mouth on his mouth, and his eyes on his eyes, and his hands on his hands. He stretched himself on him; and the child’s flesh grew warm. ³⁵ Then he returned, and walked in the house once back and forth, then went up and stretched himself out on him. Then the child sneezed seven times, and the child opened his eyes.

³⁶ He called Gehazi, and said, “Call this Shunammite!” So he called her. When she had come in to him, he said, “Take up your son.” ³⁷ Then she went in, fell at his feet, and bowed herself to the ground; then she picked up her son, and went out.

³⁸ Elisha came again to Gilgal. There was a famine in the land; and the sons of the prophets were sitting before him; and he said to his servant, “Get the large pot, and boil stew for the sons of the prophets.” ³⁹ One went out into the field to gather herbs, and found a wild vine, and gathered a lap full of wild gourds from it, and came and cut them up into the pot of stew; for they didn’t recognize them. ⁴⁰ So they poured out for the men to eat. As they were eating some of the stew, they cried out and said, “Man of God, there is death in the pot!” And they could not eat it. ⁴¹ But he said, “Then bring meal.” He threw it into the pot; and he said, “Serve it to the people, that they may eat.” And there was nothing harmful in the pot.

⁴² A man from Baal Shalishah came, and brought the man of God some bread of the first fruits: twenty loaves of barley and fresh ears of grain in his sack. Elisha said, “Give to the people, that they may eat.” ⁴³ His servant said, “What, should I set this before a hundred men?” But he said, “Give it to the people, that they may eat; for Yahweh says, ‘They will eat, and will have some left over.’ ” ⁴⁴ So he set it before them and they ate and had some left over, according to Yahweh’s word.

၄

^၁ ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား များ ၏ ဇ နီး သည် များ ထဲ မှ အ မျို သ မီး တစ် ယောက် က ဧ လိ ရှဲ အား “အ ရှင့် အ စေ အ ပါး အ ကျွန်ုပ် ၏ ခင် ပွန်း သေ ဆုံး သွား ပါ ပြီ။ အ ရှင့် အ စေ အ ပါး သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ကြောက် ရွံ့ ရို သေ ကြောင်း ကို အ ရှင် သိ ပါ ၏။ ယ ခု မှာ ကြွေး ရှင် က အ ကျွန်ုပ် ၏ သား နှစ် ဦး ကို ကျွန် အ ဖြစ် သိမ်း ယူ ဖို့ လာ ပါ ပြီ” ဟု အော် ဟစ် အ ကူ အ ညီ တောင်း လေ ၏။

^၂ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က “အ ကျွန်ုပ် မည် သို့ ပြု ပေး ရ မည် နည်း။ သင့် အိမ် ၌ မည် သည့် ပစ္စည်း ရှိ သ နည်း။ ပြော ပြ ပါ “ ဟု ဆို လျှင် ထို မိန်း မ က “အ ရှင့် အ စေ အ ပါး ၌ ဆီ အိုး တစ် လုံး မှ လွဲ ၍ တစ် အိမ် လုံး တွင် မည် သည့် ပစ္စည်း မျှ မ ရှိ ပါ” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၃ ဧ လိ ရှဲ က လည်း “သင့် ဝန်း ကျင် ရှိ အိမ် နီး ချင်း အား လုံး တို့ ထံ သို့ သွား ၍ အိုး ငှား ခဲ့ ပါ။ အိုး လွတ် တို့ ကို ရ နိုင် သ မျှ များ များ ငှား ခဲ့ ပါ။ ^၄ ပြီး လျှင် သင် နှင့် သင့် သား တို့ သည် အ ထဲ သို့ ဝင် ၍ တံ ခါး ကို ပိတ် ပြီး ထို အိုး ရှိ သ မျှ ထဲ သို့ ဆီ လောင်း ထည့် ပါ။ ပြည့် သော အိုး များ ကို ဘေး ဖယ် ထား ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၅ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ဧ လိ ရှဲ ထံ မှ ပြန် သွား ၍ သား တို့ နှင့် အ တူ တံ ခါး ကို အ ထဲ မှ ပိတ် ကာ သူ့ ထံ ယူ လာ ပေး သော အိုး များ ထဲ သို့ ဆီ များ ကို လောင်း ထည့် ၏။ ^၆ အို များ ပြည့် သွား သော အ ခါ သူ က သား အား “နောက် ထပ် အိုး တစ် လုံး ယူ ခဲ့ ပါ” ဟု ဆို လျှင် သူ့ သား က “အိုး မ ရှိ တော့ ပါ” ဟု ပြော လိုက် သည် နှင့် ဆီ များ လည်း ရပ် သွား လေ ၏။ ^၇ ထို မိန်း မ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ထံ သို့ လာ ၍ ပြော ပြ သော အ ခါ သူ က “ထို ဆီ များ ကို သွား ရောင်း ပြီး အ ကြွေး များ ကို ဆပ် ပါ။ ကျန် ငွေ ကို သင် နှင့် သင့် သား တို့ အ သက် ‌မွေး ဖို့ အ သုံး ပြု ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၈ တစ် နေ့ တွင် ဧ လိ ရှဲ သည် ရှု နင် မြို့ သို့ သွား ရာ ထို မြို့ ရှိ ထင် ပေါ် သော အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး က သူ့ အား ဧည့် ခံ ကျွေး မွေး ရန် ခေါ် ဖိတ် လေ ၏။ နောင် တွင် လည်း ဧ လိ ရှဲ သည် ထို မြို့ သို့ ရောက် လျှင် ထို အ မျိုး သ မီး အိမ် သို့ ဝင် ၍ ရပ် နား စား သောက် လေ့ ရှိ ၏။  ^၉ ထို အ မျိုး သ မီး က မိ မိ ခင် ပွန်း အား “အ ကျွန်ုပ် တို့ ထံ မ ကြာ ခ ဏ ဝင် ထွက် သွား လာ သော ဤ သူ သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ သန့် ရှင်း သော လူ ဖြစ် သည် ကို အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ ၏။ ^၁၀ ယ ခု ခေါင် မိုး ပြင် ပေါ် မှာ အိပ် ရာ၊ စား ပွဲ၊ မီး အိမ် ပါ သော အ ခန်း ငယ် တစ် ခန်း ကို သူ့ အ ဖို့ ဆောက် လုပ် ကြ စို့။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ထံ လာ သော အ ခါ ထို အ ခန်း တွင် တည်း ခို နေ ပါ စေ” ဟု ဆို ၏။

^၁၁ တစ် နေ့ တွင် ဧ လိ ရှဲ သည် ထို အိမ် သို့ ရောက် လာ ပြီး အ ထက် ခန်း သို့ တက် သွား ၍ လဲ လျောင်း နေ ၏။ ^၁၂ ထို့ နောက် မိ မိ ငယ် သား ဂေ ဟာ ဇိ အား “ထို ရှုနင် မြို့ သူ ကို ခေါ် လိုက် ပါ” ဟု ဆို ၏။ ဂေ ဟာ ဇိ ခေါ် လိုက် သ ဖြင့် ထို အ မျိုး သ မီး သည် ဧ လိ ရှဲ ရှေ့ ၌ ရပ် နေ ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က မိ မိ ငယ် သား အား “ထို အ မျိုး သ မီး ကို ပြော လော့။ သင် သည် ဤ မျှ လောက် ငါ တို့ ကို ဂ ရု တ စိုက် ပြု စု ၏။ ငါ တို့ က သင့် အ ဖို့ မည် သို့ ပြု ပေး ရ မည် နည်း။ ရှင် ဘု ရင် ထံ ဖြစ် စေ၊ စစ် သူ ကြီး ထံ ဖြစ် စေ လျှောက် တင် ပေး စ ရာ တစ် စုံ တစ် ခု ရှိ သ လော” ဟု မေး စေ လျှင် ထို အ မျိုး သ မီး က “အ ကျွန်ုပ် သည် အ ကျွန်ုပ် လူ မျိုး များ နှင့် အ တူ နေ ရ သည် ဖြစ် ၍ လို လေ သေး မ ရှိ ပါ” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၁၄ တစ် ဖန် ဧ လိ ရှဲ က ဂေ ဟာ ဇိ အား “သူ့ ကို မည် သို့ ပြု ပေး သင့် သ နည်း” ဟု မေး ပြန် လျှင် ဂေ ဟာ ဇိ က “သူ ၌ သား မ ရှိ ပါ။ ခင် ပွန်း သည် လည်း အ သက် ကြီး ပါ ပြီ” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။ ^၁၅ ဧ လိ ရှဲ က “ထို မိန်း မ ကို ခေါ် လိုက် ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် သူ့ ကို ခေါ် ၍ သူ သည် တံ ခါး ဝ ၌ လာ ရပ် နေ ၏။ ^၁၆ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က သူ့ အား “နောက် နှစ် ဤ အ ချိန် တွင် သင် သည် သား ကို ချီ ပွေ့ ရ လိမ့် မည်” ဟု ဆို လျှင် သူ က “မ ဖြစ် နိုင် ပါ အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်။ အို ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ၊ အ ရှင့် အ စေ အ ပါး ကို မ လှည့် စား ပါ နှင့်” ဟု ပြန် လျှောက် ၏။

^၁၇ သို့ သော် ထို မိန်း မ သည် ကိုယ် ဝန် ဆောင် ၍ သူ့ အား ဧ လိ ရှဲ ဆို သည့် အ တိုင်း နောက် နှစ် ထို ရာ သီ ရောက် သည့် အ ခါ သား ယောက်ျား ကို မွေး ဖွား လေ ၏။

^၁၈ သူ ငယ် ကြီး ပြင်း လာ သော အ ခါ တစ် နေ့ တွင် သူ သည် ကောက် ရိတ် သူ များ နှင့် အ တူ ရှိ နေ သော ဖ ခင် ထံ သို့ လိုက် သွား ပြီး၊ ^၁၉ ဖ ခင် အား “ခေါင်း ကိုက် ၏။ ခေါင်း ကိုက် ၏” ဟု ဆို သ ဖြင့် သူ့ ဖ ခင် က ငယ် သား အား “သူ့ မိ ခင် ထံ ချီ သွား ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၂၀ ထို့ ကြောင့် ငယ် သား က သူ့ ကို ချီ ပြီး သူ့ မိ ခင် ထံ ခေါ် သွား ရာ သူ ငယ် သည် မိ ခင် ၏ ပေါင် ပေါ် တွင် ထိုင် လျက် မွန်း တည့် ချိန် ရောက် လျှင် သေ ဆုံး သွား လေ ၏။

^၂၁ ထို အ ခါ သူ ငယ် ၏ မိ ခင် သည် အ ထက် ခန်း သို့ တက် သွား ၍ သူ ငယ် ကို ဘု ရား သ ခင့် လူ ၏ ခု တင် ပေါ် တွင် ချ ထား ခဲ့ ကာ တံ ခါး ပိတ် ပြီး ပြန် ဆင်း သွား ၏။ ^၂၂ ထို့ နောက် မိ မိ ခင် ပွန်း ကို ခေါ် ၍ “ငယ် သား တစ် ဦး နှင့် မြည်း တစ် ကောင် ကို အ ကျွန်ုပ် ထံ ပို့ ပေး ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ထံ သို့ အ မြန် သွား ပြီး ပြန် လာ ပါ မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၃ ခင် ပွန်း က လည်း “ယ နေ့ သည် လ ဆန်း နေ့ လည်း မ ဟုတ်။ ဥ ပုသ် နေ့ လည်း မ ဟုတ်။ အ ဘယ် ကြောင့် ယ နေ့ သွား လို သ နည်း” ဟု ဆို လျှင် သူ့ မိန်း မ က “အ ဆင် ပြေ ပါ လိမ့် မည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၂၄ ထို့ နောက် မြည်း ကို ကုန်း နှီး တင် ပြီး လျှင် မိ မိ ငယ် သား အား “မြည်း ကို နှင် ပါ။ ငါ အ မိန့် မ ပေး ဘဲ အ ရှိန် မ လျှော့ ပါ နှင့်” ဟုဆို ၏။ ^၂၅ ထို သို့ သူ ထွက် သွား ၍ ဘု ရား သ ခင် လူ ရှိ ရာ က ရ မေ လ တောင် ပေါ် သို့ ရောက် လာ ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ သည် သူ့ ကို အ ဝေး မှ မြင် လျှင် ငယ် သား ဂေ ဟာ ဇိ အား “ကြည့် ပါ။ ရှု နင် မြို့ သူ လာ နေ ပါ သည် တ ကား။ ^၂၆ ချက် ချင်း ပြေး သွား ပြီး သူ့ ကို ကြို ပါ။ ‘သင် ကျန်း မာ ပါ ၏ လော။ သင် ၏ ခင် ပွန်း သည် ကျန်း မာ ပါ ၏ လော။ သား လည်း ကျန်း မာ ပါ ၏ လော’ ဟူ ၍ မေး မြန်း နှုတ် ဆက် ပါ” ဟု ဆို ၏။ ထို အ မျိုး သ မီး က လည်း “ကျန်း မာ ပါ ၏” ဟု ပြန် ပြော ပြီး၊

^၂၇ တောင် ပေါ် ရှိ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ထံ သို့ ရောက် သည် နှင့် သူ့ ခြေ ကို ဖက် ထား လေ ၏။ ဂေ ဟာ ဇိ သည် လာ ၍ သူ့ ကို တွန်း ဖယ် မည် ပြု သော အ ခါ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ က “သူ့ ကို လွှတ် ထား လိုက် ပါ။ သူ စိတ် သော က ရောက် နေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အား မ ဖော် ပြ ဘဲ ထိန် ချန် ထား လေ ပြီ” ဟု ဆို ၏။ ^၂၈ ထို အ မျိုး သ မီး က လည်း “အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရှင့် ထံ သား ဆု ကို တောင်း ခဲ့ ပါ သ လော။ ‘အ ကျွန်ုပ် ကို မ လှည့် စား ပါ နှင့်’ ဟု အ ရှင့် ကို ဆို ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၉ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က ဂေ ဟာ ဇိ အား “သင့် ခါး ကို စည်း ၍ ငါ့ တောင် ဝှေး ကို ယူ ပြီး ပြေး သွား လော့။ လမ်း တွင် တစ် ယောက် ယောက် နှင့် ဆုံ လျှင် နှုတ် မ ဆက် နှင့်။ တစ် ယောက် ယောက် က သင့် ကို နှုတ် ဆက် လျှင် လည်း ပြန် နှုတ် မ ဆက် နှင့်။ ငါ့ တောင် ဝှေး ကို သူ ငယ် မျက် နှာ ပေါ် တွင် တင် ထား လော့” ဟု မှာ ကြား ၏။ ^၃၀ သို့ သော် သူ ငယ် ၏ မိ ခင် က “ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ၊ အ ရှင် လည်း အ သက် ရှင် တော် မူ သည် နှင့် အ ညီ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရှင့် ကို လက် မ လွှတ် ပါ” ဟု ဆို သ ဖြင့် ဧ လိ ရှဲ သည် ထ ၍ သူ နှင့် လိုက် သွား လေ ၏။

^၃၁ ဂေ ဟာ ဇိ သည် သူ တို့ အ လျင် သွား နှင့် ပြီး သူ ငယ် ၏ မျက် နှာ ပေါ် တွင် တောင် ဝှေး ကို တင် ထား ၏။ သို့ သော် သူ ငယ် ထံ မှ မည် သည့် အ သံ မျှ မ ထွက်၊ မည် သည့် တုံ့ ပြန် မှု မျှ မ ရှိ။ ထို့ ကြောင့် ဂေ ဟာ ဇိ က ဧ လိ ရှဲ ကို ပြန် လာ ကြို ပြီး “သူ ငယ် မ နိုး ပါ” ဟု ဆို ၏။

^၃၂ အိမ် ထဲ သို့ ဧ လိ ရှဲ ရောက် သော အ ခါ ခု တင် ပေါ် တွင် သူ ငယ် လဲ လျောင်း သေ ဆုံး နေ သည် ကို တွေ့ ရ ၏။ ^၃၃ ဧ လိ ရှဲ သည် အ ခန်း ထဲ သို့ ဝင် ပြီး သူ တို့ နှစ် ‌ယောက် ထဲ သာ ရှိ သော ထို အ ခန်း ၏ တံ ခါး ကို ပိတ် ကာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ ဆု တောင်း လေ ၏။ ^၃၄ ထို့ နောက် သူ ငယ် ပေါ် တွင် နှုတ် နှုတ် ချင်း၊ မျက် လုံး မျက် လုံး ချင်း၊ လက် လက် ချင်း ထပ် ပြီး လှဲ အိပ် လေ ၏။ ထို သို့ သူ ငယ် ပေါ် တွင် ကိုယ် ကို မှောက် ၍ နေ သော အ ခါ သူ ငယ် ၏ ကိုယ် မှာ နွေး လာ ၏။ ^၃၅ ထို့ နောက် ဧ လိ ရှဲ သည် ထ ၍ အ ခန်း ထဲ တွင် ခေါက် တုံ့ ခေါက် ပြန် လျှောက် ၏။ တစ် ဖန် သူ ငယ် ပေါ် ပြန် ၍ မှောက် နေ သော အ ခါ သူ ငယ် သည် ခု နစ် ကြိမ် နှာ ချေ ပြီး မျက် လုံး ပွင့် လာ ၏။

^၃၆ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က ဂေ ဟာ ဇိ ကို ခေါ် ၍ “ထို ရှု နင် မြို့ သူ ကို ခေါ် လိုက် ပါ” ဟု ဆို သည့် အ တိုင်း သူ့ ကို ခေါ် ၍ သူ ရောက် လာ လျှင် ဧ လိ ရှဲ က သူ့ အား “သင့် သား ကို ချီ ယူ သွား ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၃၇ ထို အ မျိုး သ မီး သည် ဧ လိ ရှဲ ခြေ ရင်း တွင် လာ ၍ ပျပ် ဝပ် ပြီး လျှင် သူ့ သား ကို ပွေ့ ချီ ၍ ထွက် သွား လေ ၏။

^၃၈ ဧ လိ ရှဲ သည် ဂိ လ ဂါ လ မြို့ သို့ ပြန် လာ ရာ ထို တိုင်း ပြည် တွင် ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း ဘေး ဆိုက် ရောက် နေ ၏။ ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား တို့ သည် သူ့ ရှေ့ ၌ လာ ထိုင် နေ သ ဖြင့် ဧ လိ ရှဲ က မိ မိ ငယ် သား အား “အိုး ကြီး တစ် လုံး တည် ၍ ပ ရော ဖက် အ ဖွဲ့ သား တို့ အား ဟင်း ချက် ကျွေး ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၃၉ ပ‌ ရော ဖက် တစ် ပါး က ဟင်း သီး ဟင်း ရွက် ခူး ရန် လယ် တော သို့ သွား သော အ ခါ ဘူး ရိုင်း ပင် ကို တွေ့ သ ဖြင့် ဘူး အ ရိုင်း သီး များ ကို ခူး ၍ မိ မိ အ ဝတ် နှင့် အ ပြည့် ထုပ် ပြီး ပြန် လာ ခဲ့ ၏။ ထို့ နောက် ထို အ သီး ကို လှီး ပြီး အိုး ထဲ ထည့် ချက် သော် လည်း မည် သည့် အ သီး ဖြစ် သည် ကို သူ တို့ မ သိ ကြ။ ^၄၀ လူ တို့ စား ဖို့ ရန် ထို ဟင်း ကို ခပ် ထည့် ပေး ၍ စား ကြ သော အ ခါ လူ တို့ က “အို ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ၊ ထို အိုး ထဲ မှ ဟင်း သည် သေ စေ နိုင် ၏” ဟု အော် ပြော ကြ ပြီး မ စား ဝံ့ ဘဲ နေ လေ ၏။ ^၄၁ ထို အ ခါ ဧ လိ ရှဲ က “မုန့် ညက် အ နည်း ငယ် ယူ ခဲ့ ပါ” ဟု ဆို ပြီး အိုး ထဲ သို့ ထည့် လိုက် ၏။ ထို့ နောက် “လူ တို့ စား ဖို့ ခပ် ထည့် ပေး လော့” ဟု ဆို လျှင် အိုး ထဲ မှ ဟင်း သည် ဘေး မ ဖြစ် စေ တော့ ချေ။

^၄၂ ထို့ နောက် ဗာ လ ရှ လိ ရှ မြို့ မှ လူ တစ် ဦး သည် မု ယော အ သီး ဦး ဖြင့် လုပ် ထား သော မု ယော မုန့် အ လုံး နှစ် ဆယ် နှင့် အ သီး အ နှံ တို့ ကို အိတ် ထဲ ထည့် ၍ ဘု ရား သ ခင် ၏ လူ ထံ ယူ ဆောင် လာ ၏။ ဧ လိ ရှဲ က လည်း “လူ တို့ စား ဖို့ ပေး လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၄၃ ထို အ ခါ သူ ၏ ငယ် သား က “ဤ မျှ လောက် နှင့် လူ အ ‌ယောက် တစ် ရာ ကို မည် သို့ ကျွေး နိုင် ပါ မည် နည်း” ဟု မေး လျှင် ဧ လိ ရှဲ က “လူ တို့ စား ဖို့ ပေး လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က ‘သူ တို့ စား ဖို့ လောက် သည့် အ ပြင် အ ကြွင်း အ ကျန် လည်း ရှိ လိမ့် မည်’ ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၄၄ ထို့ ကြောင့် လူ တို့ အား ချ ကျွေး ရာ သူ တို့ စား ပြီး သော အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း အ ကြွင်း အ ကျန် များ လည်း ရှိ သေး ၏။

4

¹ Now a certain woman of the wives of the sons of the prophets cried out to Elisha, saying, “Your servant my husband is dead. You know that your servant feared Yahweh. Now the creditor has come to take for himself my two children to be slaves.”

² Elisha said to her, “What should I do for you? Tell me, what do you have in the house?” She said, “Your servant has nothing in the house, except a pot of oil.” ³ Then he said, “Go, borrow empty containers from all your neighbors. Don’t borrow just a few containers. ⁴ Go in and shut the door on you and on your sons, and pour oil into all those containers; and set aside those which are full.”

⁵ So she went from him, and shut the door on herself and on her sons. They brought the containers to her, and she poured oil. ⁶ When the containers were full, she said to her son, “Bring me another container.” He said to her, “There isn’t another container.” Then the oil stopped flowing. ⁷ Then she came and told the man of God. He said, “Go, sell the oil, and pay your debt; and you and your sons live on the rest.”

⁸ One day Elisha went to Shunem, where there was a prominent woman; and she persuaded him to eat bread. So it was, that as often as he passed by, he turned in there to eat bread. ⁹ She said to her husband, “See now, I perceive that this is a holy man of God who passes by us continually. ¹⁰ Please, let’s make a little room on the roof. Let’s set a bed, a table, a chair, and a lamp stand for him there. When he comes to us, he can stay there.”

¹¹ One day he came there, and he went to the room and lay there. ¹² He said to Gehazi his servant, “Call this Shunammite.” When he had called her, she stood before him. ¹³ He said to him, “Say now to her, ‘Behold, you have cared for us with all this care. What is to be done for you? Would you like to be spoken for to the king, or to the captain of the army?’ ” She answered, “I dwell among my own people.”

¹⁴ He said, “What then is to be done for her?” Gehazi answered, “Most certainly she has no son, and her husband is old.” ¹⁵ He said, “Call her.” When he had called her, she stood in the door. ¹⁶ He said, “At this season next year, you will embrace a son.” She said, “No, my lord, you man of God, do not lie to your servant.”

¹⁷ The woman conceived, and bore a son at that season when the time came around, as Elisha had said to her.

¹⁸ When the child was grown, one day he went out to his father to the reapers. ¹⁹ He said to his father, “My head! My head!” He said to his servant, “Carry him to his mother.” ²⁰ When he had taken him and brought him to his mother, he sat on her knees until noon, and then died.

²¹ She went up and laid him on the man of God’s bed, and shut the door on him, and went out.  ²² She called to her husband and said, “Please send me one of the servants, and one of the donkeys, that I may run to the man of God and come again.” ²³ He said, “Why would you want to go to him today? It is not a new moon or a Sabbath.” She said, “It’s all right.”

²⁴ Then she saddled a donkey, and said to her servant, “Drive, and go forward! Don’t slow down for me, unless I ask you to.” ²⁵ So she went, and came to the man of God to Mount Carmel. When the man of God saw her afar off, he said to Gehazi his servant, “Behold, there is the Shunammite. ²⁶ Please run now to meet her, and ask her, ‘Is it well with you? Is it well with your husband? Is it well with your child?’ ” She answered, “It is well.”

²⁷ When she came to the man of God to the hill, she caught hold of his feet. Gehazi came near to thrust her away; but the man of God said, “Leave her alone, for her soul is troubled within her; and Yahweh has hidden it from me, and has not told me.” ²⁸ Then she said, “Did I ask you for a son, my lord? Didn’t I say, ‘Do not deceive me’?”

²⁹ Then he said to Gehazi, “Tuck your cloak into your belt, take my staff in your hand, and go your way. If you meet any man, don’t greet him; and if anyone greets you, don’t answer him again. Then lay my staff on the child’s face.” ³⁰ The child’s mother said, “As Yahweh lives, and as your soul lives, I will not leave you.” So he arose, and followed her.

³¹ Gehazi went ahead of them, and laid the staff on the child’s face; but there was no voice and no hearing. Therefore he returned to meet him, and told him, “The child has not awakened.”

³² When Elisha had come into the house, behold, the child was dead, and lying on his bed. ³³ He went in therefore, and shut the door on them both, and prayed to Yahweh. ³⁴ He went up and lay on the child, and put his mouth on his mouth, and his eyes on his eyes, and his hands on his hands. He stretched himself on him; and the child’s flesh grew warm. ³⁵ Then he returned, and walked in the house once back and forth, then went up and stretched himself out on him. Then the child sneezed seven times, and the child opened his eyes.

³⁶ He called Gehazi, and said, “Call this Shunammite!” So he called her. When she had come in to him, he said, “Take up your son.” ³⁷ Then she went in, fell at his feet, and bowed herself to the ground; then she picked up her son, and went out.

³⁸ Elisha came again to Gilgal. There was a famine in the land; and the sons of the prophets were sitting before him; and he said to his servant, “Get the large pot, and boil stew for the sons of the prophets.” ³⁹ One went out into the field to gather herbs, and found a wild vine, and gathered a lap full of wild gourds from it, and came and cut them up into the pot of stew; for they didn’t recognize them. ⁴⁰ So they poured out for the men to eat. As they were eating some of the stew, they cried out and said, “Man of God, there is death in the pot!” And they could not eat it. ⁴¹ But he said, “Then bring meal.” He threw it into the pot; and he said, “Serve it to the people, that they may eat.” And there was nothing harmful in the pot.

⁴² A man from Baal Shalishah came, and brought the man of God some bread of the first fruits: twenty loaves of barley and fresh ears of grain in his sack. Elisha said, “Give to the people, that they may eat.” ⁴³ His servant said, “What, should I set this before a hundred men?” But he said, “Give it to the people, that they may eat; for Yahweh says, ‘They will eat, and will have some left over.’ ” ⁴⁴ So he set it before them and they ate and had some left over, according to Yahweh’s word.