၂၄

^၁ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အ မျက် ထွက် တော် မူ ၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ စိတ် ကို နှိုး ဆော် သ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က လူ တို့ အား “အစ္စ ရေး အ မျိုး သား နှင့် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ကို သွား ၍ စာ ရင်း ယူ လော့” ဟု ဆို ၏။

^၂ ရှင် ဘု ရင် က သူ့ ထံ အ ခ စား ဝင် နေ သော ဗိုလ် ချုပ် ယွာ ဘ အား “အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် အား လုံး ၏ အ ရေ အ တွက် ကို ငါ သိ ရ အောင် ဒန် မြို့ မှ စ ၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင် အောင် သွား ပြီး စာ ရင်း ယူ လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၃ ယွာ ဘ က လည်း ရှင် ဘု ရင် အား “အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ တို့ ကို သူ တို့ ရှိ သည် ထက် အ ဆ တစ် ရာ တိုး ပွား စေ သည် ကို အ ရှင် မင်း ကြီး ကိုယ် တိုင် မြင် တွေ့ ရ ပါ စေ သော။ အ ဘယ် ကြောင့် အ ရှင် မင်း ကြီး ဤ အ မှု ကို ပြု လို ပါ သ နည်း” ဟု လျှောက် တင် ၏။ ^၄ သို့ ရာ တွင် ရှင် ဘု ရင် ၏ အ မိန့် တော် သည် ယွာ ဘ နှင့် စစ် သူ ကြီး တို့ ကို လွှမ်း မိုး နိုင် သ ဖြင့် ယွာ ဘ နှင့် စစ် သူ ကြီး တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို စာ ရင်း ယူ ရန် ရှင် ဘု ရင် ထံ မှ ထွက် သွား ကြ လေ ၏။

^၅ သူ တို့ သည် ဂျော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ၍ ဂဒ် ချိုင့် ဝှမ်း အ လယ် အာ ရော် မြို့ တောင် ဘက် တွင် စ ခန်း ချ ကြ ပြီး နောက် ယာ ဇာ မြို့ သို့ ဆက် သွား ကြ ၏။ ^၆ ထို မှ ဂိ လဒ် ပြည်၊ တက် တိမ် ဟော ရှိ ပြည် တို့ သို့ သွား ပြီး ဒန် ယန် ပြည် နှင့် ဆီ ဒုန် ပြည် ဘက် သို့ ပတ် သွား ကြ ၏။ ^၇ ထို မှ တိုင် ရာ ခံ တပ် မြို့၊ ဟိ ဝိ လူ မျိုး နှင့် ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ နေ ထိုင် ရာ မြို့ ရှိ သ မျှ တို့ သို့ သွား ၏။ ယု ဒ ပြည်၊ နေ ဂေ့ အ ရပ် ရှိ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ သို့ လည်း သွား ကြ ၏။

^၈ သူ တို့ သည် ကိုး လ နှင့် ရက် နှစ် ဆယ် ကြာ အောင် တစ် ပြည် လုံး သို့ လှည့် လည် သွား လာ ပြီး နောက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် လာ ၏။ ^၉ ယွာ ဘ သည် လူ အ ရေ အ တွက် စာ ရင်း ကို ရှင် ဘု ရင် ထံ ပေး အပ် ၏။ စာ ရင်း အ ရ ဓား ကိုင် စစ် သူ ရဲ များ မှာ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တွင် ရှစ် သိန်း၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တွင် ငါး သိန်း ရှိ ၏။

^၁၀ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ထို သို့ လူ အ ရေ အ တွက် စာ ရင်း ကို ကောက် ယူ ပြီး မှ နောင် တ ရ သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “အ ကျွန်ုပ် သည် ကြီး မား သော အ ပြစ် ကို ကျူး လွန် မိ ပါ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော့် အ စေ အ ပါး ၏ အ ပြစ် ကို ဖြေ လွှတ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် အ လွန် မိုက် မဲ သော အ မှု ကို ပြု မိ ပါ ပြီ” ဟု လျှောက် ဆို လေ ၏။

^၁၁ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် နံ နက် အိပ် ရာ ထ ချိန် တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ ဗျာ ဒိတ် ဆ ရာ ပ‌ ရော ဖက် ဂဒ် ထံ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် ရောက် လာ ၍၊ ^၁၂ “သင် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ သို့ သွား ပြီး ‘သင့် အား ရွေး ချယ် စ ရာ သုံး ခု ကို ပေး ထား ပြီ။ ထို သုံး ခု ထဲ မှ တစ် ခု ကို ရွေး လော့။ သင် ရွေး သည့် အ ချက် အ တိုင်း သင့် ကို ပြု မည်’ ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏” ဟု ဆင့် ဆို လော့။ ^၁၃ ထို့ ကြောင့် ဂဒ် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ သို့ သွား ၍ “အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ တိုင်း ပြည် တွင် ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း‌ ဘေး ခု နစ် နှစ် ’သုံး နှစ်’ (၅ ရာ ၂၁:၁၂)။ ဖြစ် စေ ရ မည် လော။ သို့ မ ဟုတ် ရန် သူ လိုက် သ ဖြင့် အ ရှင် မင်း ကြီး သုံး လ ပတ် လုံး ထွက် ပြေး စေ ရ မည် လော။ သို့ မ ဟုတ် တိုင်း ပြည် တွင် သုံး ရက် ပတ် လုံး ကပ် ရော ဂါ ဘေး ကျ ရောက် စေ ရ မည် လော။ အ ကျွန်ုပ် ကို စေ လွှတ် သော အ ရှင် အား မည် သည့် အ ဖြေ ပြန် ပေး ရ မည် ကို ယ ခု စဉ်း စား ဆုံး ဖြတ် ပါ လော့” ဟု လျှောက် တင် ၏။

^၁၄ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က ဂဒ် အား “ငါ သည် အ ကျဉ်း အ ကျပ် ထဲ သို့ ရောက် ပါ ပြီ တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သ နား ခြင်း က ရု ဏာ ကြီး မား သည် ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် တော် ထဲ သို့ သာ ငါ တို့ ကျ ရောက် ပါ စေ၊ လူ့ လက် ထဲ သို့ မ ကျ ရောက် ပါ စေ နှင့်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၁၅ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို နေ့ နံ နက် အ ချိန် မှ စ ၍ သတ် မှတ် ထား သော အ ချိန် ထိ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ထဲ သို့ ကပ် ရော ဂါ ဘေး ကျ ရောက် စေ သ ဖြင့် ဒန် မြို့ မှ စ ၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင် အောင် လူ ခု နစ် သောင်း သေ ကြ ရ ၏။ ^၁၆ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် လက် ကို ဆန့် တော် မူ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို ကပ် ရော ဂါ ဘေး ကြောင့် စိတ် မ ကောင်း ဖြစ် သ ဖြင့် လူ တို့ ကို ဖျက် ဆီး သည့် ကောင်း ကင် တ မန် အား “လုံ လောက် ပြီ။ သင့် လက် ကို ပြန် ရုပ် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ချိန် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ယေ ဗု သိ လူ မျိုး အ ရော န ၏ ကောက် နယ် တ လင်း နား ၌ ရှိ နေ ၏။

^၁၇ လူ တို့ ကို ဒဏ် ခတ် သော ကောင်း ကင် တ မန် ကို မြင် သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “အ ပြစ် ပြု မိ သူ မှာ အ ကျွန်ုပ် ဖြစ် ပါ ၏။ အ မှား ကျူး လွန် မိ သူ မှာ အ ကျွန်ုပ် ဖြစ် ပါ ၏။ ဤ သိုး တို့ မူ ကား မည် သည့် အ ပြစ် ကို ပြု မိ ပါ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် ဘိုး‌ ဘေး ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ၌ သာ ကိုယ် တော် ၏ လက် ‌တော် ကျ ရောက် စေ ပါ” ဟု လျှောက် တင် လေ ၏။

^၁၈ ထို နေ့ တွင် ဂဒ် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ သို့ လာ ၍ “ယေ ဗု သိ လူ မျိုး အ ရော န ၏ ကောက် နယ် တ လင်း နား သို့ တက် သွား ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ယဇ် ပလ္လင် ကို တည် လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၉ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် လည်း ဂဒ် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆင့် ဆို စေ သည့် စ ကား အ တိုင်း သွား ၍ ပြု လေ ၏။

^၂၀ အ ရော န သည် ရှင် ဘု ရင် နှင့် မင်း မှု ထမ်း တို့ သူ့ ထံ သို့ လာ နေ သည် ကို လှမ်း မြင် လျှင် ရှင် ဘု ရင် ထံ သို့ သွား ၍ ရှေ့ တော် တွင် မြေ မှ ပျပ် ဝပ် လျက်၊ ^၂၁ အ ကျွန်ုပ် သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အ ရှင့် အ စေ အ ပါး ထံ အ ဘယ် အ ရေး ကြောင့် ကြွ လာ ရ ပါ သ နည်း” ဟု အ ရော န မေး လျှောက် လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က “လူ တို့ တွင် ကျ ရောက် သော ဘေး ဒဏ် ငြိမ်း မည့် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ယဇ် ပလ္လင် တည် ရ မည် ဖြစ် ၍ သင့် ကောက် နယ် တ လင်း ကို ဝယ် ယူ ရန် လာ ပါ သည်” ဟု မိန့် ဆို လျှင်၊ ^၂၂ အ ရော န က ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အား “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး၊ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ ဖို့ နွား ရှိ ပါ ၏။ ထင်း အ ဖို့ ကောက် နယ် သစ် သား ပြား နှင့် လယ် ထွန် တန် ဆာ ပ လာ များ လည်း ရှိ ပါ ၏။ အ လို ရှိ သည့် အ တိုင်း ယူ ‌တော် မူ ပါ။ ပူ ဇော် တော် မူ ပါ။ ^၂၃ အို အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အ ရော န ၌ ရှိ သ မျှ ကို အ ရှင် မင်း ကြီး အား ပေး ပါ ၏” ဟု လျှောက် တင် ၏။ ထို့ ပြင် အ ရော န သည် ရှင် ဘု ရင် အား “အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင့် ကို လက် ခံ တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု လျှောက် ဆို ၏။

^၂၄ သို့ သော် ရှင် ဘု ရင် က အ ရော န အား “ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ စင် စစ် သင့် မြေ ကို အ ဖိုး အ ခ ပေး ၍ ဝယ် ပါ မည်။ ငါ သည် အ ဖိုး အ ခ မ ပေး ဘဲ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ကို ငါ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မ ပူ ဇော် လို ပါ” ဟု မိန့် ဆို ၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ကောက် နယ် တ လင်း နှင့် နွား ကို ငွေ ရှယ် ကယ် ငါး ဆယ် ၃၇.၅ ကျပ် သား သို့ မ ဟုတ် ၅၇၅ ဂ ရမ် ခန့်။ ဖြင့် ဝယ် ယူ လေ ၏။ ^၂၅ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ထို နေ ရာ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ယဇ် ပလ္လင် ကို တည် ၍ မီး ရှို့ ရာ ယဇ်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ယဇ် တို့ ကို ပူ ဇော် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း တိုင်း ပြည် အ တွက် အ သ နား ခံ သည် ကို နား ညောင်း တော် မူ ပြီး အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ခံ ရ သော ဘေး ဒဏ် ကို ငြိမ်း စေ လေ ၏။

24

¹ Again Yahweh’s anger burned against Israel, and he moved David against them, saying, “Go, count Israel and Judah.”

² The king said to Joab the captain of the army, who was with him, “Now go back and forth through all the tribes of Israel, from Dan even to Beersheba, and count the people, that I may know the sum of the people.” ³ Joab said to the king, “Now may Yahweh your God add to the people, however many they may be, one hundred times; and may the eyes of my lord the king see it. But why does my lord the king delight in this thing?” ⁴ Notwithstanding, the king’s word prevailed against Joab and against the captains of the army. Joab and the captains of the army went out from the presence of the king to count the people of Israel.

⁵ They passed over the Jordan and encamped in Aroer, on the right side of the city that is in the middle of the valley of Gad, and to Jazer; ⁶ then they came to Gilead and to the land of Tahtim Hodshi; and they came to Dan Jaan and around to Sidon, ⁷ and came to the stronghold of Tyre, and to all the cities of the Hivites and of the Canaanites; and they went out to the south of Judah, at Beersheba.

⁸ So when they had gone back and forth through all the land, they came to Jerusalem at the end of nine months and twenty days. ⁹ Joab gave up the sum of the counting of the people to the king; and there were in Israel eight hundred thousand valiant men who drew the sword, and the men of Judah were five hundred thousand men.

¹⁰ David’s heart struck him after he had counted the people. David said to Yahweh, “I have sinned greatly in that which I have done. But now, Yahweh, put away, I beg you, the iniquity of your servant; for I have done very foolishly.”

¹¹ When David rose up in the morning, Yahweh’s word came to the prophet Gad, David’s seer, saying, ¹² “Go and speak to David, ‘Yahweh says, “I offer you three things. Choose one of them, that I may do it to you.” ’ ” ¹³ So Gad came to David, and told him, saying, “Shall seven years of famine come to you in your land? Or will you flee three months before your foes while they pursue you? Or shall there be three days’ pestilence in your land? Now answer, and consider what answer I shall return to him who sent me.”

¹⁴ David said to Gad, “I am in distress. Let us fall now into Yahweh’s hand, for his mercies are great. Let me not fall into man’s hand.”

¹⁵ So Yahweh sent a pestilence on Israel from the morning even to the appointed time; and seventy thousand men died of the people from Dan even to Beersheba. ¹⁶ When the angel stretched out his hand toward Jerusalem to destroy it, Yahweh relented of the disaster, and said to the angel who destroyed the people, “It is enough. Now withdraw your hand.” Yahweh’s angel was by the threshing floor of Araunah the Jebusite.

¹⁷ David spoke to Yahweh when he saw the angel who struck the people, and said, “Behold, I have sinned, and I have done perversely; but these sheep, what have they done? Please let your hand be against me, and against my father’s house.”

¹⁸ Gad came that day to David and said to him, “Go up, build an altar to Yahweh on the threshing floor of Araunah the Jebusite.” ¹⁹ David went up according to the saying of Gad, as Yahweh commanded.

²⁰ Araunah looked out, and saw the king and his servants coming on toward him. Then Araunah went out and bowed himself before the king with his face to the ground. ²¹ Araunah said, “Why has my lord the king come to his servant?” David said, “To buy your threshing floor, to build an altar to Yahweh, that the plague may be stopped from afflicting the people.” ²² Araunah said to David, “Let my lord the king take and offer up what seems good to him. Behold, the cattle for the burnt offering, and the threshing sledges and the yokes of the oxen for the wood. ²³ All this, O king, does Araunah give to the king.” Araunah said to the king, “May Yahweh your God accept you.”

²⁴ The king said to Araunah, “No, but I will most certainly buy it from you for a price. I will not offer burnt offerings to Yahweh my God which cost me nothing.” So David bought the threshing floor and the oxen for fifty shekels A shekel is about 10 grams or about 0.35 ounces, so 50 shekels is about 0.5 kilograms or 1.1 pounds. of silver. ²⁵ David built an altar to Yahweh there, and offered burnt offerings and peace offerings. So Yahweh was entreated for the land, and the plague was removed from Israel.

၂၄

^၁ တစ် ဖန် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို အ မျက် ထွက် တော် မူ ၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ စိတ် ကို နှိုး ဆော် သ ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က လူ တို့ အား “အစ္စ ရေး အ မျိုး သား နှင့် ယု ဒ အ မျိုး သား တို့ ကို သွား ၍ စာ ရင်း ယူ လော့” ဟု ဆို ၏။

^၂ ရှင် ဘု ရင် က သူ့ ထံ အ ခ စား ဝင် နေ သော ဗိုလ် ချုပ် ယွာ ဘ အား “အစ္စ ရေး အ မျိုး အ နွယ် အား လုံး ၏ အ ရေ အ တွက် ကို ငါ သိ ရ အောင် ဒန် မြို့ မှ စ ၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင် အောင် သွား ပြီး စာ ရင်း ယူ လော့” ဟု မိန့် ဆို ၏။ ^၃ ယွာ ဘ က လည်း ရှင် ဘု ရင် အား “အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လူ တို့ ကို သူ တို့ ရှိ သည် ထက် အ ဆ တစ် ရာ တိုး ပွား စေ သည် ကို အ ရှင် မင်း ကြီး ကိုယ် တိုင် မြင် တွေ့ ရ ပါ စေ သော။ အ ဘယ် ကြောင့် အ ရှင် မင်း ကြီး ဤ အ မှု ကို ပြု လို ပါ သ နည်း” ဟု လျှောက် တင် ၏။ ^၄ သို့ ရာ တွင် ရှင် ဘု ရင် ၏ အ မိန့် တော် သည် ယွာ ဘ နှင့် စစ် သူ ကြီး တို့ ကို လွှမ်း မိုး နိုင် သ ဖြင့် ယွာ ဘ နှင့် စစ် သူ ကြီး တို့ သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို စာ ရင်း ယူ ရန် ရှင် ဘု ရင် ထံ မှ ထွက် သွား ကြ လေ ၏။

^၅ သူ တို့ သည် ဂျော် ဒန် မြစ် ကို ကူး ၍ ဂဒ် ချိုင့် ဝှမ်း အ လယ် အာ ရော် မြို့ တောင် ဘက် တွင် စ ခန်း ချ ကြ ပြီး နောက် ယာ ဇာ မြို့ သို့ ဆက် သွား ကြ ၏။ ^၆ ထို မှ ဂိ လဒ် ပြည်၊ တက် တိမ် ဟော ရှိ ပြည် တို့ သို့ သွား ပြီး ဒန် ယန် ပြည် နှင့် ဆီ ဒုန် ပြည် ဘက် သို့ ပတ် သွား ကြ ၏။ ^၇ ထို မှ တိုင် ရာ ခံ တပ် မြို့၊ ဟိ ဝိ လူ မျိုး နှင့် ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ နေ ထိုင် ရာ မြို့ ရှိ သ မျှ တို့ သို့ သွား ၏။ ယု ဒ ပြည်၊ နေ ဂေ့ အ ရပ် ရှိ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ သို့ လည်း သွား ကြ ၏။

^၈ သူ တို့ သည် ကိုး လ နှင့် ရက် နှစ် ဆယ် ကြာ အောင် တစ် ပြည် လုံး သို့ လှည့် လည် သွား လာ ပြီး နောက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ပြန် လာ ၏။ ^၉ ယွာ ဘ သည် လူ အ ရေ အ တွက် စာ ရင်း ကို ရှင် ဘု ရင် ထံ ပေး အပ် ၏။ စာ ရင်း အ ရ ဓား ကိုင် စစ် သူ ရဲ များ မှာ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တွင် ရှစ် သိန်း၊ ယု ဒ အ မျိုး သား တွင် ငါး သိန်း ရှိ ၏။

^၁၀ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ထို သို့ လူ အ ရေ အ တွက် စာ ရင်း ကို ကောက် ယူ ပြီး မှ နောင် တ ရ သ ဖြင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “အ ကျွန်ုပ် သည် ကြီး မား သော အ ပြစ် ကို ကျူး လွန် မိ ပါ ပြီ။ အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ ကိုယ် တော့် အ စေ အ ပါး ၏ အ ပြစ် ကို ဖြေ လွှတ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် အ လွန် မိုက် မဲ သော အ မှု ကို ပြု မိ ပါ ပြီ” ဟု လျှောက် ဆို လေ ၏။

^၁၁ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် နံ နက် အိပ် ရာ ထ ချိန် တွင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ၏ ဗျာ ဒိတ် ဆ ရာ ပ‌ ရော ဖက် ဂဒ် ထံ သို့ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ နှုတ် က ပတ် တော် ရောက် လာ ၍၊ ^၁၂ “သင် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ သို့ သွား ပြီး ‘သင့် အား ရွေး ချယ် စ ရာ သုံး ခု ကို ပေး ထား ပြီ။ ထို သုံး ခု ထဲ မှ တစ် ခု ကို ရွေး လော့။ သင် ရွေး သည့် အ ချက် အ တိုင်း သင့် ကို ပြု မည်’ ဟူ ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ ၏” ဟု ဆင့် ဆို လော့။ ^၁၃ ထို့ ကြောင့် ဂဒ် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ သို့ သွား ၍ “အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ တိုင်း ပြည် တွင် ငတ် မွတ် ခေါင်း ပါး ခြင်း‌ ဘေး ခု နစ် နှစ် ’သုံး နှစ်’ (၅ ရာ ၂၁:၁၂)။ ဖြစ် စေ ရ မည် လော။ သို့ မ ဟုတ် ရန် သူ လိုက် သ ဖြင့် အ ရှင် မင်း ကြီး သုံး လ ပတ် လုံး ထွက် ပြေး စေ ရ မည် လော။ သို့ မ ဟုတ် တိုင်း ပြည် တွင် သုံး ရက် ပတ် လုံး ကပ် ရော ဂါ ဘေး ကျ ရောက် စေ ရ မည် လော။ အ ကျွန်ုပ် ကို စေ လွှတ် သော အ ရှင် အား မည် သည့် အ ဖြေ ပြန် ပေး ရ မည် ကို ယ ခု စဉ်း စား ဆုံး ဖြတ် ပါ လော့” ဟု လျှောက် တင် ၏။

^၁၄ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က ဂဒ် အား “ငါ သည် အ ကျဉ်း အ ကျပ် ထဲ သို့ ရောက် ပါ ပြီ တ ကား။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သ နား ခြင်း က ရု ဏာ ကြီး မား သည် ဖြစ် ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား လက် တော် ထဲ သို့ သာ ငါ တို့ ကျ ရောက် ပါ စေ၊ လူ့ လက် ထဲ သို့ မ ကျ ရောက် ပါ စေ နှင့်” ဟု မိန့် ဆို ၏။

^၁၅ ထို့ ကြောင့် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို နေ့ နံ နက် အ ချိန် မှ စ ၍ သတ် မှတ် ထား သော အ ချိန် ထိ အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ထဲ သို့ ကပ် ရော ဂါ ဘေး ကျ ရောက် စေ သ ဖြင့် ဒန် မြို့ မှ စ ၍ ဗေ ရ ရှေ ဘ မြို့ တိုင် အောင် လူ ခု နစ် သောင်း သေ ကြ ရ ၏။ ^၁၆ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ကို ဖျက် ဆီး ရန် လက် ကို ဆန့် တော် မူ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို ကပ် ရော ဂါ ဘေး ကြောင့် စိတ် မ ကောင်း ဖြစ် သ ဖြင့် လူ တို့ ကို ဖျက် ဆီး သည့် ကောင်း ကင် တ မန် အား “လုံ လောက် ပြီ။ သင့် လက် ကို ပြန် ရုပ် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို အ ချိန် တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် ယေ ဗု သိ လူ မျိုး အ ရော န ၏ ကောက် နယ် တ လင်း နား ၌ ရှိ နေ ၏။

^၁၇ လူ တို့ ကို ဒဏ် ခတ် သော ကောင်း ကင် တ မန် ကို မြင် သော အ ခါ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား “အ ပြစ် ပြု မိ သူ မှာ အ ကျွန်ုပ် ဖြစ် ပါ ၏။ အ မှား ကျူး လွန် မိ သူ မှာ အ ကျွန်ုပ် ဖြစ် ပါ ၏။ ဤ သိုး တို့ မူ ကား မည် သည့် အ ပြစ် ကို ပြု မိ ပါ သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ ကျွန်ုပ် ဘိုး‌ ဘေး ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ ၌ သာ ကိုယ် တော် ၏ လက် ‌တော် ကျ ရောက် စေ ပါ” ဟု လျှောက် တင် လေ ၏။

^၁၈ ထို နေ့ တွင် ဂဒ် သည် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး ထံ သို့ လာ ၍ “ယေ ဗု သိ လူ မျိုး အ ရော န ၏ ကောက် နယ် တ လင်း နား သို့ တက် သွား ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ယဇ် ပလ္လင် ကို တည် လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၁၉ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် လည်း ဂဒ် အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဆင့် ဆို စေ သည့် စ ကား အ တိုင်း သွား ၍ ပြု လေ ၏။

^၂၀ အ ရော န သည် ရှင် ဘု ရင် နှင့် မင်း မှု ထမ်း တို့ သူ့ ထံ သို့ လာ နေ သည် ကို လှမ်း မြင် လျှင် ရှင် ဘု ရင် ထံ သို့ သွား ၍ ရှေ့ တော် တွင် မြေ မှ ပျပ် ဝပ် လျက်၊ ^၂၁ အ ကျွန်ုပ် သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အ ရှင့် အ စေ အ ပါး ထံ အ ဘယ် အ ရေး ကြောင့် ကြွ လာ ရ ပါ သ နည်း” ဟု အ ရော န မေး လျှောက် လျှင် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး က “လူ တို့ တွင် ကျ ရောက် သော ဘေး ဒဏ် ငြိမ်း မည့် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ယဇ် ပလ္လင် တည် ရ မည် ဖြစ် ၍ သင့် ကောက် နယ် တ လင်း ကို ဝယ် ယူ ရန် လာ ပါ သည်” ဟု မိန့် ဆို လျှင်၊ ^၂၂ အ ရော န က ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး အား “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင် အ ရှင် မင်း ကြီး၊ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် အ ဖို့ နွား ရှိ ပါ ၏။ ထင်း အ ဖို့ ကောက် နယ် သစ် သား ပြား နှင့် လယ် ထွန် တန် ဆာ ပ လာ များ လည်း ရှိ ပါ ၏။ အ လို ရှိ သည့် အ တိုင်း ယူ ‌တော် မူ ပါ။ ပူ ဇော် တော် မူ ပါ။ ^၂၃ အို အ ရှင် မင်း ကြီး၊ အ ရော န ၌ ရှိ သ မျှ ကို အ ရှင် မင်း ကြီး အား ပေး ပါ ၏” ဟု လျှောက် တင် ၏။ ထို့ ပြင် အ ရော န သည် ရှင် ဘု ရင် အား “အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင့် ကို လက် ခံ တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု လျှောက် ဆို ၏။

^၂၄ သို့ သော် ရှင် ဘု ရင် က အ ရော န အား “ထို သို့ မ ဟုတ် ပါ။ စင် စစ် သင့် မြေ ကို အ ဖိုး အ ခ ပေး ၍ ဝယ် ပါ မည်။ ငါ သည် အ ဖိုး အ ခ မ ပေး ဘဲ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ကို ငါ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ မ ပူ ဇော် လို ပါ” ဟု မိန့် ဆို ၍ ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ကောက် နယ် တ လင်း နှင့် နွား ကို ငွေ ရှယ် ကယ် ငါး ဆယ် ၃၇.၅ ကျပ် သား သို့ မ ဟုတ် ၅၇၅ ဂ ရမ် ခန့်။ ဖြင့် ဝယ် ယူ လေ ၏။ ^၂၅ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် မင်း ကြီး သည် ထို နေ ရာ တွင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အ ဖို့ ယဇ် ပလ္လင် ကို တည် ၍ မီး ရှို့ ရာ ယဇ်၊ မိတ် သ ဟာ ယ ယဇ် တို့ ကို ပူ ဇော် လေ ၏။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လည်း တိုင်း ပြည် အ တွက် အ သ နား ခံ သည် ကို နား ညောင်း တော် မူ ပြီး အစ္စ ရေး လူ မျိုး တို့ ခံ ရ သော ဘေး ဒဏ် ကို ငြိမ်း စေ လေ ၏။

24

¹ Again Yahweh’s anger burned against Israel, and he moved David against them, saying, “Go, count Israel and Judah.”

² The king said to Joab the captain of the army, who was with him, “Now go back and forth through all the tribes of Israel, from Dan even to Beersheba, and count the people, that I may know the sum of the people.” ³ Joab said to the king, “Now may Yahweh your God add to the people, however many they may be, one hundred times; and may the eyes of my lord the king see it. But why does my lord the king delight in this thing?” ⁴ Notwithstanding, the king’s word prevailed against Joab and against the captains of the army. Joab and the captains of the army went out from the presence of the king to count the people of Israel.

⁵ They passed over the Jordan and encamped in Aroer, on the right side of the city that is in the middle of the valley of Gad, and to Jazer; ⁶ then they came to Gilead and to the land of Tahtim Hodshi; and they came to Dan Jaan and around to Sidon, ⁷ and came to the stronghold of Tyre, and to all the cities of the Hivites and of the Canaanites; and they went out to the south of Judah, at Beersheba.

⁸ So when they had gone back and forth through all the land, they came to Jerusalem at the end of nine months and twenty days. ⁹ Joab gave up the sum of the counting of the people to the king; and there were in Israel eight hundred thousand valiant men who drew the sword, and the men of Judah were five hundred thousand men.

¹⁰ David’s heart struck him after he had counted the people. David said to Yahweh, “I have sinned greatly in that which I have done. But now, Yahweh, put away, I beg you, the iniquity of your servant; for I have done very foolishly.”

¹¹ When David rose up in the morning, Yahweh’s word came to the prophet Gad, David’s seer, saying, ¹² “Go and speak to David, ‘Yahweh says, “I offer you three things. Choose one of them, that I may do it to you.” ’ ” ¹³ So Gad came to David, and told him, saying, “Shall seven years of famine come to you in your land? Or will you flee three months before your foes while they pursue you? Or shall there be three days’ pestilence in your land? Now answer, and consider what answer I shall return to him who sent me.”

¹⁴ David said to Gad, “I am in distress. Let us fall now into Yahweh’s hand, for his mercies are great. Let me not fall into man’s hand.”

¹⁵ So Yahweh sent a pestilence on Israel from the morning even to the appointed time; and seventy thousand men died of the people from Dan even to Beersheba. ¹⁶ When the angel stretched out his hand toward Jerusalem to destroy it, Yahweh relented of the disaster, and said to the angel who destroyed the people, “It is enough. Now withdraw your hand.” Yahweh’s angel was by the threshing floor of Araunah the Jebusite.

¹⁷ David spoke to Yahweh when he saw the angel who struck the people, and said, “Behold, I have sinned, and I have done perversely; but these sheep, what have they done? Please let your hand be against me, and against my father’s house.”

¹⁸ Gad came that day to David and said to him, “Go up, build an altar to Yahweh on the threshing floor of Araunah the Jebusite.” ¹⁹ David went up according to the saying of Gad, as Yahweh commanded.

²⁰ Araunah looked out, and saw the king and his servants coming on toward him. Then Araunah went out and bowed himself before the king with his face to the ground. ²¹ Araunah said, “Why has my lord the king come to his servant?” David said, “To buy your threshing floor, to build an altar to Yahweh, that the plague may be stopped from afflicting the people.” ²² Araunah said to David, “Let my lord the king take and offer up what seems good to him. Behold, the cattle for the burnt offering, and the threshing sledges and the yokes of the oxen for the wood. ²³ All this, O king, does Araunah give to the king.” Araunah said to the king, “May Yahweh your God accept you.”

²⁴ The king said to Araunah, “No, but I will most certainly buy it from you for a price. I will not offer burnt offerings to Yahweh my God which cost me nothing.” So David bought the threshing floor and the oxen for fifty shekels A shekel is about 10 grams or about 0.35 ounces, so 50 shekels is about 0.5 kilograms or 1.1 pounds. of silver. ²⁵ David built an altar to Yahweh there, and offered burnt offerings and peace offerings. So Yahweh was entreated for the land, and the plague was removed from Israel.