၂၄

^၁ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို လိုက် လံ တိုက် ခိုက် ပြီး ပြန် လာ သော အ ခါ “ကြည့် ရှု လော့။ ဒါ ဝိဒ် သည် အင်္ဂေ ဒိ တော ကန္တာ ရ ၌ ပုန်း ရှောင် နေ ပါ သည်” ဟု သူ့ အား လျှောက် တင် ကြ ၏။ ^၂ ထို့ ကြောင့် ရှော လု မင်း ကြီး သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ထဲ မှ ရွေး ချယ် ထား သော လူ သုံး ထောင် ကို ခေါ် ၍ ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ ကို ရှာ ဖွေ ရန် တောင် ဆိတ် များ ကျက် စား ရာ ကျောက် ဆောင် ရှေ့ သို့ သွား လေ ၏။

^၃ လမ်း ဘေး ရှိ သိုး ခြံ များ ရှိ ရာ သို့ ရောက် သော အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး သည် အ ပေါ့ အ ပါး သွား လို သော ကြောင့် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ခြေ ထောက် ကို ဖုံး လို သော ကြောင့်’။ ထို နေ ရာ ရှိ လိုဏ် ဂူ တစ် ခု သို့ ဝင် သွား ၏။ ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ သည် ထို လိုဏ် ဂူ အ တွင်း ပိုင်း ထဲ တွင် ရှိ နေ ကြ ၏။ ^၄ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် အား သူ ၏ နောက် လိုက် တို့ က “ယ နေ့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သင့် အား ‘ကြည့် ရှု လော့။ သင့် ရန် သူ ကို သင့် လက် သို့ ငါ အပ် မည်။ သင် အ လို ရှိ သည့် အ တိုင်း သူ့ ကို ပြု နိုင် မည်’ ဟု မိန့် တော် မူ သော နေ့ ပင် တည်း” ဟု ဆို ၏။ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် သည် ထ ၍ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ ဝတ်လုံ စွန်း ကို တိတ် တ ဆိတ် ဖြတ် ယူ ထား လေ ၏။

^၅ သို့ သော် ဒါ ဝိဒ် သည် ထို သို့ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ ဝတ် လုံ စွန်း ကို ဖြတ် မိ သည့် အ တွက် စိတ် မ ကောင်း ဖြစ် လျက် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် အ ပြစ် တင် မိ လေ ၏။ ^၆ ထို့ ကြောင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘိ သိက် ပေး တော် မူ သော ငါ့ သ ခင် ကို ကိုယ် ထိ လက် ရောက် ပြု ခြင်း မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို ဆီး တား တော် မူ ပါ စေ သော။ အ ကြောင်း မူ ကား ထို သ ခင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘိ သိက် ပေး ထား သော သူ ဖြစ် ၏” ဟု ဆို ၏။ ^၇ ထို သို့ ပြော ဆို ခြင်း ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် သည် မိ မိ နောက် လိုက် တို့ ကို တား ဆီး လေ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး အား တိုက် ခိုက် ရန် အ ခွင့် မ ပေး။ ရှော လု မင်း ကြီး သည် လည်း လိုဏ် ဂူ ထဲ မှ ထွက် ပြီး ခ ရီး ဆက် လေ ၏။

^၈ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် သည် လိုဏ် ဂူ ထဲ မှ ထွက် လာ ပြီး “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ အ ရှင် မင်း ကြီး” ဟု ရှော လု မင်း ကြီး ၏ နောက် မှ အော် ခေါ် ရာ ရှော လု မင်း ကြီး သည် နောက် သို့ လှည့် ကြည့် လျှင် ဒါ ဝိဒ် သည် မြေ ပေါ် ပျပ် ဝပ် လျက် ဦး ချ လေ ၏။ ^၉ ဒါ ဝိဒ် က ရှော လု မင်း ကြီး အား “’ဒါ ဝိဒ် သည် အ ရှင် မင်း ကြီး ကို မ ကောင်း ကြံ နေ ပါ သည်’ ဟု လူ တို့ ပြော သော စ ကား အား အ ဘယ် ကြောင့် နား ယောင် ရ ပါ သ နည်း။ ^၁၀ ယ ခု ပင် ကြည့် ပါ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လိုဏ် ဂူ ထဲ ရောက် နေ သော အ ရှင် မင်း ကြီး အား အ ကျွန်ုပ် လက် သို့ အပ် တော် မူ သည် ကို ယ နေ့ အ ရှင် မင်း ကြီး အ မြင် ပင် ဖြစ် ပါ ၏။ အ ရှင် မင်း ကြီး ကို ကွပ် မျက် ရန် ပြော ဆို ကြ သော် လည်း အ ရှင် မင်း ကြီး ကို အ ကျွန်ုပ် နှ မြော သည် ဖြစ် ၍ အ ကျွန်ုပ် က ‘ငါ သည် ငါ့ သ ခင် ကို ကိုယ် ထိ လက် ရောက် မ ပြု။ အ ကြောင်း မှာ သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘိ သိက် ပေး ထား သော သူ ဖြစ် ၏’ ဟု ပြန် ပြော ပါ ၏။ ^၁၁ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖ ခင်၊ ယ ခု အ ကျွန်ုပ် လက် ထဲ မှ အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ဝတ် လုံ စ ကို သေ သေ ချာ ချာ ကြည့် ပါ။ အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ဝတ် လုံ စွန်း ကို သာ ဖြတ် ခဲ့ ပါ ၏။ အ ရှင် မင်း ကြီး ကို မ သတ် ခဲ့ ပါ။ ထို့ ကြောင့် အ ရှင် မင်း ကြီး ကို အ ကျွန်ုပ် မ ကောင်း မ ကြံ၊ မ ပုန် ကန် ကြောင်း ကို သိ မှတ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရှင် မင်း ကြီး ကို မ ပြစ် မှား ပါ။ သို့ သော် အ ရှင် မင်း ကြီး သည် အ ကျွန်ုပ် ကို လိုက် လံ သတ် ဖြတ် နေ ပါ ၏။

^၁၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင် မင်း ကြီး နှင့် အ ကျွန်ုပ် ကြား တွင် စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် အ ဖို့ အ ရှင် မင်း ကြီး ကို လက် တုံ့ ပြန် ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား အ ရှင် မင်း ကြီး ကို ဆန့် ကျင် တိုက် ခိုက် မည် မ ဟုတ် ပါ။ ^၁၃ ‘ဆိုး ယုတ် သော သူ ထံ မှ ဆိုး ယုတ် သော အ မှု ထွက် တတ် ၏’ ဟူ သော ရှေး ဆို ရိုး ရှိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား အ ရှင် မင်း ကြီး ကို ဆန့် ကျင် တိုက် ခိုက် မည် မ ဟုတ် ပါ။ ^၁၄ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် မည် သူ့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ထွက် လာ သ နည်း။ မည် သူ့ နောက် ကို လိုက် နေ သ နည်း။ ခွေး သေ ကောင် နောက် ကို လော၊ ခွေး လှေး တစ် ကောင် နောက် ကို လော။ ^၁၅ ယ ခု မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင် မင်း ကြီး နှင့် အ ကျွန်ုပ် ကြား တွင် တ ရား သူ ကြီး အ ဖြစ် တ ရား စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ သော။ ကိုယ် တော် သည် ကြည့် ရှု ၍ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ မှု ကို ဖြေ ရှင်း ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ အ ရှင် မင်း ကြီး လက် မှ လည်း အ ကျွန်ုပ် ကို ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၆ ဒါ ဝိဒ် သည် ရှော လု မင်း ကြီး အား ထို စ ကား အ လုံး စုံ ကို ပြော ပြီး သော အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး က “ငါ့ သား ဒါ ဝိဒ်၊ ဤ အ သံ ကား သင့် အ သံ လော” ဟု ဆို ပြီး လျှင် ရှော လု မင်း ကြီး သည် အော် ဟစ် ငို ကြွေး လေ ၏။

^၁၇ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် အား “သင် သည် ငါ့ ထက် သာ ၍ ဖြောင့် မတ် ပါ ၏။ ငါ သည် သင့် ကို မ ကောင်း ကြံ ခဲ့ သော် လည်း သင် မူ ကား ငါ့ ကို ကောင်း မွန် စွာ ဆက် ဆံ ခဲ့ ပြီ။ ^၁၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို သင့် လက် သို့ အပ် နှံ သော် လည်း သင် သည် ငါ့ ကို မ သတ် ဘဲ ကောင်း စွာ ပြု မူ ခဲ့ ကြောင်း ကို ယ နေ့ သင် ထုတ် ဖော် ပြီ။ ^၁၉ လူ သည် မိ မိ ရန် သူ ကို တွေ့ လျှင် သူ့ ကို ဘာ မျှ မ ပြု ဘဲ အ လွတ် ပေး မည် လော။ သို့ သော် ယ နေ့ မှာ ငါ့ ကို သင် ပြု ပေး ခဲ့ သ မျှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို ကောင်း သော အ ရာ များ ပြန် ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။

^၂၀ ယ ခု မှာ သင် သည် စင် စစ် ရှင် ဘု ရင် ဖြစ် ၍ အစ္စ ‌ရေး နိုင် ငံ သည် သင့် လက် ၌ တည် မည် ကို ငါ သိ ပြီ။ ^၂၁ သို့ ဖြစ် ၍ သင် သည် နောင် လာ မည့် ငါ့ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ကို မ သုတ် သင်၊ ငါ့ နာ မ ကို လည်း ငါ့ ဖ ခင် ၏ အိမ် ထောင် စု မှ မ ပယ် ရှား မည့် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ၌ ကျိန် ဆို ပါ လော့” ဟု ဆို လျှင်၊

^၂၂ ဒါ ဝိဒ် သည် ရှော လု မင်း ကြီး အား ကျိန် ဆို လေ ၏။ ထို့ နောက် ရှော လု မင်း ကြီး သည် မိ မိ အိမ် သို့ ပြန် သွား ၍ ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ မူ ကား ဥ မင် လိုဏ် ခေါင်း ရှိ ရာ သို့ တက် သွား‌ လေ ၏။

24

¹ When Saul had returned from following the Philistines, he was told, “Behold, David is in the wilderness of En Gedi.” ² Then Saul took three thousand chosen men out of all Israel, and went to seek David and his men on the rocks of the wild goats.

³ He came to the sheep pens by the way, where there was a cave; and Saul went in to relieve himself. Now David and his men were staying in the innermost parts of the cave. ⁴ David’s men said to him, “Behold, the day of which Yahweh said to you, ‘Behold, I will deliver your enemy into your hand, and you shall do to him as it shall seem good to you.’ ” Then David arose and cut off the skirt of Saul’s robe secretly.

⁵ Afterward, David’s heart struck him because he had cut off Saul’s skirt. ⁶ He said to his men, “Yahweh forbid that I should do this thing to my lord, Yahweh’s anointed, to stretch out my hand against him, since he is Yahweh’s anointed.” ⁷ So David checked his men with these words, and didn’t allow them to rise against Saul. Saul rose up out of the cave, and went on his way.

⁸ David also arose afterward, and went out of the cave and cried after Saul, saying, “My lord the king!” When Saul looked behind him, David bowed with his face to the earth, and showed respect. ⁹ David said to Saul, “Why do you listen to men’s words, saying, ‘Behold, David seeks to harm you?’ ¹⁰ Behold, today your eyes have seen how Yahweh had delivered you today into my hand in the cave. Some urged me to kill you, but I spared you. I said, ‘I will not stretch out my hand against my lord, for he is Yahweh’s anointed.’ ¹¹ Moreover, my father, behold, yes, see the skirt of your robe in my hand; for in that I cut off the skirt of your robe and didn’t kill you, know and see that there is neither evil nor disobedience in my hand. I have not sinned against you, though you hunt for my life to take it.

¹² May Yahweh judge between me and you, and may Yahweh avenge me of you; but my hand will not be on you. ¹³ As the proverb of the ancients says, ‘Out of the wicked comes wickedness;’ but my hand will not be on you. ¹⁴ Against whom has the king of Israel come out? Whom do you pursue? A dead dog? A flea? ¹⁵ May Yahweh therefore be judge, and give sentence between me and you, and see, and plead my cause, and deliver me out of your hand.”

¹⁶ It came to pass, when David had finished speaking these words to Saul, that Saul said, “Is that your voice, my son David?” Saul lifted up his voice and wept.

¹⁷ He said to David, “You are more righteous than I; for you have done good to me, whereas I have done evil to you. ¹⁸ You have declared today how you have dealt well with me, because when Yahweh had delivered me up into your hand, you didn’t kill me. ¹⁹ For if a man finds his enemy, will he let him go away unharmed? Therefore may Yahweh reward you good for that which you have done to me today.

²⁰ Now, behold, I know that you will surely be king, and that the kingdom of Israel will be established in your hand. ²¹ Swear now therefore to me by Yahweh that you will not cut off my offspring after me, and that you will not destroy my name out of my father’s house.”

²² David swore to Saul. Saul went home, but David and his men went up to the stronghold.

၂၄

^၁ ရှော လု မင်း ကြီး သည် ဖိ လိတ္တိ လူ မျိုး တို့ ကို လိုက် လံ တိုက် ခိုက် ပြီး ပြန် လာ သော အ ခါ “ကြည့် ရှု လော့။ ဒါ ဝိဒ် သည် အင်္ဂေ ဒိ တော ကန္တာ ရ ၌ ပုန်း ရှောင် နေ ပါ သည်” ဟု သူ့ အား လျှောက် တင် ကြ ၏။ ^၂ ထို့ ကြောင့် ရှော လု မင်း ကြီး သည် အစ္စ ရေး လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ ထဲ မှ ရွေး ချယ် ထား သော လူ သုံး ထောင် ကို ခေါ် ၍ ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ ကို ရှာ ဖွေ ရန် တောင် ဆိတ် များ ကျက် စား ရာ ကျောက် ဆောင် ရှေ့ သို့ သွား လေ ၏။

^၃ လမ်း ဘေး ရှိ သိုး ခြံ များ ရှိ ရာ သို့ ရောက် သော အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး သည် အ ပေါ့ အ ပါး သွား လို သော ကြောင့် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် ‘ခြေ ထောက် ကို ဖုံး လို သော ကြောင့်’။ ထို နေ ရာ ရှိ လိုဏ် ဂူ တစ် ခု သို့ ဝင် သွား ၏။ ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ သည် ထို လိုဏ် ဂူ အ တွင်း ပိုင်း ထဲ တွင် ရှိ နေ ကြ ၏။ ^၄ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် အား သူ ၏ နောက် လိုက် တို့ က “ယ နေ့ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား က သင့် အား ‘ကြည့် ရှု လော့။ သင့် ရန် သူ ကို သင့် လက် သို့ ငါ အပ် မည်။ သင် အ လို ရှိ သည့် အ တိုင်း သူ့ ကို ပြု နိုင် မည်’ ဟု မိန့် တော် မူ သော နေ့ ပင် တည်း” ဟု ဆို ၏။ ထို အ ခါ ဒါ ဝိဒ် သည် ထ ၍ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ ဝတ်လုံ စွန်း ကို တိတ် တ ဆိတ် ဖြတ် ယူ ထား လေ ၏။

^၅ သို့ သော် ဒါ ဝိဒ် သည် ထို သို့ ရှော လု မင်း ကြီး ၏ ဝတ် လုံ စွန်း ကို ဖြတ် မိ သည့် အ တွက် စိတ် မ ကောင်း ဖြစ် လျက် ကိုယ့် ကိုယ် ကိုယ် အ ပြစ် တင် မိ လေ ၏။ ^၆ ထို့ ကြောင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘိ သိက် ပေး တော် မူ သော ငါ့ သ ခင် ကို ကိုယ် ထိ လက် ရောက် ပြု ခြင်း မှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို ဆီး တား တော် မူ ပါ စေ သော။ အ ကြောင်း မူ ကား ထို သ ခင် သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘိ သိက် ပေး ထား သော သူ ဖြစ် ၏” ဟု ဆို ၏။ ^၇ ထို သို့ ပြော ဆို ခြင်း ဖြင့် ဒါ ဝိဒ် သည် မိ မိ နောက် လိုက် တို့ ကို တား ဆီး လေ ၏။ ရှော လု မင်း ကြီး အား တိုက် ခိုက် ရန် အ ခွင့် မ ပေး။ ရှော လု မင်း ကြီး သည် လည်း လိုဏ် ဂူ ထဲ မှ ထွက် ပြီး ခ ရီး ဆက် လေ ၏။

^၈ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် သည် လိုဏ် ဂူ ထဲ မှ ထွက် လာ ပြီး “အ ကျွန်ုပ် ၏ သ ခင်၊ အ ရှင် မင်း ကြီး” ဟု ရှော လု မင်း ကြီး ၏ နောက် မှ အော် ခေါ် ရာ ရှော လု မင်း ကြီး သည် နောက် သို့ လှည့် ကြည့် လျှင် ဒါ ဝိဒ် သည် မြေ ပေါ် ပျပ် ဝပ် လျက် ဦး ချ လေ ၏။ ^၉ ဒါ ဝိဒ် က ရှော လု မင်း ကြီး အား “’ဒါ ဝိဒ် သည် အ ရှင် မင်း ကြီး ကို မ ကောင်း ကြံ နေ ပါ သည်’ ဟု လူ တို့ ပြော သော စ ကား အား အ ဘယ် ကြောင့် နား ယောင် ရ ပါ သ နည်း။ ^၁၀ ယ ခု ပင် ကြည့် ပါ လော့။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် လိုဏ် ဂူ ထဲ ရောက် နေ သော အ ရှင် မင်း ကြီး အား အ ကျွန်ုပ် လက် သို့ အပ် တော် မူ သည် ကို ယ နေ့ အ ရှင် မင်း ကြီး အ မြင် ပင် ဖြစ် ပါ ၏။ အ ရှင် မင်း ကြီး ကို ကွပ် မျက် ရန် ပြော ဆို ကြ သော် လည်း အ ရှင် မင်း ကြီး ကို အ ကျွန်ုပ် နှ မြော သည် ဖြစ် ၍ အ ကျွန်ုပ် က ‘ငါ သည် ငါ့ သ ခင် ကို ကိုယ် ထိ လက် ရောက် မ ပြု။ အ ကြောင်း မှာ သူ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဘိ သိက် ပေး ထား သော သူ ဖြစ် ၏’ ဟု ပြန် ပြော ပါ ၏။ ^၁၁ အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖ ခင်၊ ယ ခု အ ကျွန်ုပ် လက် ထဲ မှ အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ဝတ် လုံ စ ကို သေ သေ ချာ ချာ ကြည့် ပါ။ အ ရှင် မင်း ကြီး ၏ ဝတ် လုံ စွန်း ကို သာ ဖြတ် ခဲ့ ပါ ၏။ အ ရှင် မင်း ကြီး ကို မ သတ် ခဲ့ ပါ။ ထို့ ကြောင့် အ ရှင် မင်း ကြီး ကို အ ကျွန်ုပ် မ ကောင်း မ ကြံ၊ မ ပုန် ကန် ကြောင်း ကို သိ မှတ် တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ရှင် မင်း ကြီး ကို မ ပြစ် မှား ပါ။ သို့ သော် အ ရှင် မင်း ကြီး သည် အ ကျွန်ုပ် ကို လိုက် လံ သတ် ဖြတ် နေ ပါ ၏။

^၁၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင် မင်း ကြီး နှင့် အ ကျွန်ုပ် ကြား တွင် စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ သော။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် အ ဖို့ အ ရှင် မင်း ကြီး ကို လက် တုံ့ ပြန် ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား အ ရှင် မင်း ကြီး ကို ဆန့် ကျင် တိုက် ခိုက် မည် မ ဟုတ် ပါ။ ^၁၃ ‘ဆိုး ယုတ် သော သူ ထံ မှ ဆိုး ယုတ် သော အ မှု ထွက် တတ် ၏’ ဟူ သော ရှေး ဆို ရိုး ရှိ ပါ ၏။ အ ကျွန်ုပ် မူ ကား အ ရှင် မင်း ကြီး ကို ဆန့် ကျင် တိုက် ခိုက် မည် မ ဟုတ် ပါ။ ^၁၄ အစ္စ ရေး ဘု ရင် သည် မည် သူ့ ကို တိုက် ခိုက် ရန် ထွက် လာ သ နည်း။ မည် သူ့ နောက် ကို လိုက် နေ သ နည်း။ ခွေး သေ ကောင် နောက် ကို လော၊ ခွေး လှေး တစ် ကောင် နောက် ကို လော။ ^၁၅ ယ ခု မှာ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ရှင် မင်း ကြီး နှင့် အ ကျွန်ုပ် ကြား တွင် တ ရား သူ ကြီး အ ဖြစ် တ ရား စီ ရင် တော် မူ ပါ စေ သော။ ကိုယ် တော် သည် ကြည့် ရှု ၍ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ မှု ကို ဖြေ ရှင်း ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။ အ ရှင် မင်း ကြီး လက် မှ လည်း အ ကျွန်ုပ် ကို ကယ် လွှတ် တော် မူ ပါ စေ သော” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၆ ဒါ ဝိဒ် သည် ရှော လု မင်း ကြီး အား ထို စ ကား အ လုံး စုံ ကို ပြော ပြီး သော အ ခါ ရှော လု မင်း ကြီး က “ငါ့ သား ဒါ ဝိဒ်၊ ဤ အ သံ ကား သင့် အ သံ လော” ဟု ဆို ပြီး လျှင် ရှော လု မင်း ကြီး သည် အော် ဟစ် ငို ကြွေး လေ ၏။

^၁၇ ထို့ နောက် ဒါ ဝိဒ် အား “သင် သည် ငါ့ ထက် သာ ၍ ဖြောင့် မတ် ပါ ၏။ ငါ သည် သင့် ကို မ ကောင်း ကြံ ခဲ့ သော် လည်း သင် မူ ကား ငါ့ ကို ကောင်း မွန် စွာ ဆက် ဆံ ခဲ့ ပြီ။ ^၁၈ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို သင့် လက် သို့ အပ် နှံ သော် လည်း သင် သည် ငါ့ ကို မ သတ် ဘဲ ကောင်း စွာ ပြု မူ ခဲ့ ကြောင်း ကို ယ နေ့ သင် ထုတ် ဖော် ပြီ။ ^၁၉ လူ သည် မိ မိ ရန် သူ ကို တွေ့ လျှင် သူ့ ကို ဘာ မျှ မ ပြု ဘဲ အ လွတ် ပေး မည် လော။ သို့ သော် ယ နေ့ မှာ ငါ့ ကို သင် ပြု ပေး ခဲ့ သ မျှ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သင့် ကို ကောင်း သော အ ရာ များ ပြန် ပေး တော် မူ ပါ စေ သော။

^၂၀ ယ ခု မှာ သင် သည် စင် စစ် ရှင် ဘု ရင် ဖြစ် ၍ အစ္စ ‌ရေး နိုင် ငံ သည် သင့် လက် ၌ တည် မည် ကို ငါ သိ ပြီ။ ^၂၁ သို့ ဖြစ် ၍ သင် သည် နောင် လာ မည့် ငါ့ သား စဉ် မြေး ဆက် တို့ ကို မ သုတ် သင်၊ ငါ့ နာ မ ကို လည်း ငါ့ ဖ ခင် ၏ အိမ် ထောင် စု မှ မ ပယ် ရှား မည့် အ ကြောင်း ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှေ့ ၌ ကျိန် ဆို ပါ လော့” ဟု ဆို လျှင်၊

^၂၂ ဒါ ဝိဒ် သည် ရှော လု မင်း ကြီး အား ကျိန် ဆို လေ ၏။ ထို့ နောက် ရှော လု မင်း ကြီး သည် မိ မိ အိမ် သို့ ပြန် သွား ၍ ဒါ ဝိဒ် နှင့် သူ့ နောက် လိုက် တို့ မူ ကား ဥ မင် လိုဏ် ခေါင်း ရှိ ရာ သို့ တက် သွား‌ လေ ၏။

24

¹ When Saul had returned from following the Philistines, he was told, “Behold, David is in the wilderness of En Gedi.” ² Then Saul took three thousand chosen men out of all Israel, and went to seek David and his men on the rocks of the wild goats.

³ He came to the sheep pens by the way, where there was a cave; and Saul went in to relieve himself. Now David and his men were staying in the innermost parts of the cave. ⁴ David’s men said to him, “Behold, the day of which Yahweh said to you, ‘Behold, I will deliver your enemy into your hand, and you shall do to him as it shall seem good to you.’ ” Then David arose and cut off the skirt of Saul’s robe secretly.

⁵ Afterward, David’s heart struck him because he had cut off Saul’s skirt. ⁶ He said to his men, “Yahweh forbid that I should do this thing to my lord, Yahweh’s anointed, to stretch out my hand against him, since he is Yahweh’s anointed.” ⁷ So David checked his men with these words, and didn’t allow them to rise against Saul. Saul rose up out of the cave, and went on his way.

⁸ David also arose afterward, and went out of the cave and cried after Saul, saying, “My lord the king!” When Saul looked behind him, David bowed with his face to the earth, and showed respect. ⁹ David said to Saul, “Why do you listen to men’s words, saying, ‘Behold, David seeks to harm you?’ ¹⁰ Behold, today your eyes have seen how Yahweh had delivered you today into my hand in the cave. Some urged me to kill you, but I spared you. I said, ‘I will not stretch out my hand against my lord, for he is Yahweh’s anointed.’ ¹¹ Moreover, my father, behold, yes, see the skirt of your robe in my hand; for in that I cut off the skirt of your robe and didn’t kill you, know and see that there is neither evil nor disobedience in my hand. I have not sinned against you, though you hunt for my life to take it.

¹² May Yahweh judge between me and you, and may Yahweh avenge me of you; but my hand will not be on you. ¹³ As the proverb of the ancients says, ‘Out of the wicked comes wickedness;’ but my hand will not be on you. ¹⁴ Against whom has the king of Israel come out? Whom do you pursue? A dead dog? A flea? ¹⁵ May Yahweh therefore be judge, and give sentence between me and you, and see, and plead my cause, and deliver me out of your hand.”

¹⁶ It came to pass, when David had finished speaking these words to Saul, that Saul said, “Is that your voice, my son David?” Saul lifted up his voice and wept.

¹⁷ He said to David, “You are more righteous than I; for you have done good to me, whereas I have done evil to you. ¹⁸ You have declared today how you have dealt well with me, because when Yahweh had delivered me up into your hand, you didn’t kill me. ¹⁹ For if a man finds his enemy, will he let him go away unharmed? Therefore may Yahweh reward you good for that which you have done to me today.

²⁰ Now, behold, I know that you will surely be king, and that the kingdom of Israel will be established in your hand. ²¹ Swear now therefore to me by Yahweh that you will not cut off my offspring after me, and that you will not destroy my name out of my father’s house.”

²² David swore to Saul. Saul went home, but David and his men went up to the stronghold.