၂၃

^၁ ထို အ ခါ ဗာ လမ် က ဗာ လက် မင်း ကြီး အား “ဤ အ ရပ် ၌ ငါ့ အ တွက် ယဇ် ပလ္လင် ခု နစ် ခု ကို တည် ၍ နွား ထီး ခု နစ် ကောင် နှင့် သိုး ထီး ခု နစ် ကောင် ကို လည်း ပြင် ဆင် လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၂ ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် လည်း ဗာ လမ် ပြော သည့် အ တိုင်း ပြု ၍ သူ တို့ သည် ယဇ် ပလ္လင် တစ် ခု စီ ၌ နွား ထီး တစ် ကောင် နှင့် သိုး ထီး တစ် ကောင် ကို ပူ ဇော် ကြ ၏။ ^၃ ဗာ လမ် က ဗာ လက် မင်း ကြီး အား “သင် ၏ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ဘေး ၌ သင် ရပ် နေ လော့။ ငါ တစ် နေ ရာ သို့ သွား မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ နှင့် လာ တွေ့ ကောင်း လာ တွေ့ တော် မူ မည်။ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖော် ပြ သော မည် သည့် အ ရာ မ ဆို သင့် အား ငါ ကြား ပြော မည်” ဟု ဆို ပြီး နောက် တောင် ကုန်း ပေါ် သို့ တက် သွား ရာ၊

^၄ ဘု ရား သ ခင် နှင့် တွေ့ လေ ၏။ ထို အ ခါ ဗာ လမ် က ဘု ရား သ ခင် အား “အ ကျွန်ုပ် သည် ယဇ် ပလ္လင် ခု နစ် ခု ကို ပြင် ဆင် ၍ ထို ယဇ် ပလ္လင် တစ် ခု စီ ၌ နွား ထီး တစ် ကောင် နှင့် သိုး ထီး တစ် ကောင် ကို ပူ ဇော် ပါ ပြီ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဗာ လမ် ၏ နှုတ် ၌ စ ကား ကို သွင်း ပေး တော် မူ ပြီး လျှင် “ဗာ လက် မင်း ကြီ ထံ သို့ ပြန် သွား ၍ ဤ စ ကား ကို ပြော လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၆ ဗာ လမ် သည် ဗာ လက် မင်း ကြီး ရှိ ရာ သို့ ပြန် ရောက် သော အ ခါ ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် မော ဘ လူ မျိုး အ ကြီး အ ကဲ အ ပေါင်း တို့ နှင့် အ တူ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် နား ၌ ရပ် နေ သည် ကို တွေ့ ရ ၏။

^၇ ထို အ ခါ ဗာ လမ် က ပ ရော ဖက် ပြု လျက် “မော ဘ ဘု ရင် ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် ငါ့ ကို အ ရှေ့ တောင် ရိုး ဆီး ရီး ယား ပြည် မှ ခေါ် လာ ၍ ‘လာ ပါ လော့။ ငါ့ အ ဖို့ ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို ကျိန် ဆဲ ပါ လော့။ လာ ပါ လော့။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ရှုတ် ချ ပါ လော့’ ဟု ဆို ၏။ ^၈ ဘု ရား သ ခင် ကျိန် ဆဲ တော် မ မူ သော သူ ကို ငါ မည် သို့ ကျိန် ဆဲ ဝံ့ မည် နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှုတ် ချ တော် မ မူ သော သူ ကို ငါ မည် သို့ ရှုတ် ချ ဝံ့ မည် နည်း။

^၉ သူ့ ကို ကျောက် ဆောင် ထိပ် မှ ငါ တွေ့ ရ ၏။ သူ့ ကို တောင် ကုန်း ပေါ် မှ ငါ မြင် ရ ၏။ ထို လူ မျိုး သည် တ သီး တ ခြား နေ ၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် ရော နှော ခြင်း မ ရှိ။ ^၁၀ ယာ ကုပ် အ မျိုး မြေ မှုန့် ကို မည် သူ ရေ တွက် နိုင် မည် နည်း။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ လေး ပုံ တစ် ပုံ သို့ မ ဟုတ် ‘ဖုန် မှုန့်’။ ကို မည် သူ ရေ တွက် နိုင် မည် နည်း။ ဖြောင့် မှန် သော သူ တို့ သေ သ ကဲ့ သို့ ငါ သေ ပါ ရ စေ။ ငါ ၏ နိ ဂုံး သည် လည်း သူ ၏ နိ ဂုံး ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပါ စေ” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ ဗာ လက် မင်း ကြီး က ဗာ လမ် အား “သင် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို မည် သို့ ပြု သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် ၏ ရန် သူ တို့ ကို ကျိန် ဆဲ ရန် သင့် ကို အ ကျွန်ုပ် ခေါ် ခဲ့ ၏။ သင် ကား သူ တို့ ကို လုံး လုံး ကောင်း ချီး ပေး လေ ပြီ တ ကား” ဟု ဆို ၏။ ဗာ လမ် က လည်း “ငါ ၏ နှုတ် ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သွင်း ပေး တော် မူ သော စ ကား ကို သာ ပြော ရန် ငါ သ တိ ပြု ရ မည် မ ဟုတ် ‌လော” ဟု ဆို လျက် ပြန် ဖြေ လေ ၏။

^၁၃ ဗာ လက် မင်း ကြီး က လည်း ဗာ လမ် အား “အစ္စ ရေး လူ မျိုး အား လုံး ကို မ မြင် ရ သော် လည်း သူ တို့ ၏ တပ် စ ခန်း အ စွန် အ ဖျား ကို သာ မြင် နိုင် သည့် အ ခြား တစ် နေ ရာ သို့ ငါ နှင့် အ တူ လိုက် ခဲ့ ပါ လော့။ ငါ့ အ တွက် သူ တို့ ကို ထို နေ ရာ မှ ကျိန် ဆဲ ပါ လော့” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၄ ထို့ နောက် သူ သည် ဗာ လမ် ကို ပိ သ ဂါ တောင် ထိပ် ရှိ ဇော ဖိမ် ကွင်း ပြင် သို့ ခေါ် သွား ၍ ယဇ် ပလ္လင် ခု နစ် ခု ကို တည် ပြီး ထို ယဇ် လ္လင် တစ် ခု စီ ၌ နွား ထီး တစ် ကောင် နှင့် သိုး ထီး တစ် ကောင် ကို ပူ ဇော် လေ ၏။  ^၁၅ ဗာ လမ် က ဗာ လက် မင်း ကြီး အား “သင် ၏ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ဘေး၊ ဤ နေ ရာ ၌ သင် ရပ် နေ လော့။ ငါ သည် ထို နေ ရာ သို့ သွား ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် တွေ့ ဆုံ မည်” ဟု ဆို ၏။

^၁၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဗာ လမ် နှင့် တွေ့ ၍ ဗာ လမ် ၏ နှုတ် ၌ စ ကား ကို သွင်း ပေး တော် မူ ပြီး “ဗာ လက် မင်း ကြီး ထံ သို့ ပြန် သွား ၍ ဤ စ ကား ကို ပြော လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၇ ဗာ လမ် သည် ဗာ လက် မင်း ကြီး ထံ သို့ ပြန် ရောက် သော အ ခါ ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် မော ဘ လူ မျိုး အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် အ တူ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် နား ၌ ရပ် နေ သည် ကို တွေ့ ရ ၏။ ဗာ လက် မင်း ကြီး က ဗာ လမ် အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား မည် သို့ မိန့် တော် မူ သ နည်း” ဟု မေး ၏။

^၁၈ ထို အ ခါ ဗာ လမ် က ပ ရော ဖက် ပြု လျက် “ဗာ လက် မင်း ကြီး၊ ထ လော့။ နား ထောင် လော့။ ဇိ ဖော် သား၊ ငါ့ စ ကား ကို စူ စိုက် နား ထောင် လော့။ လိမ် လည် ပြော ဆို ရ အောင် ဘု ရား သ ခင် သည် လူ ဖြစ် သည် မ ဟုတ်။ စိတ် ပြောင်း လဲ ရ အောင် လူ သား ဖြစ် သည် မ ဟုတ်။ ကိုယ် တော် သည် မိန့် တော် မူ ပြီး မှ မ ပြု ဘဲ နေ တော် မူ မည် လော။ က တိ ထား တော် မူ ပြီး မှ မ တည် ဘဲ နေ တော် မူ မည် လော။

^၂၀ ကောင်း ချီး ပေး မည့် အ ကြောင်း အ မိန့် တော် ကို ငါ ခံ ရ ပြီ။ ကိုယ် တော် သည် ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ သည် ဖြစ် ၍ ထို ကောင်း ချီး ကို ငါ မ ပြောင်း လဲ နိုင်။ ^၂၁ ယာ ကုပ် အ မျိုး ၌ အ မင်္ဂ လာ ကို မ မြင်။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၌ ဒုက္ခ ပြဿ နာ ကို မ တွေ့။ သူ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ၏။ သူ့ ထံ ၌ ရှင် ဘု ရင် ၏ ဝမ်း မြောက် စွာ ကြွေး ကြော် သံ ကို ကြား ရ ၏။

^၂၂ ဘု ရား သ ခင် သည် နွား ရိုင်း ၏ ခွန် အား ကဲ့ သို့ သူ တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ ၏။

^၂၃ ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို မှော် အ တတ် ဖြင့် မ ပြု စား နိုင်။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ဂမ္ဘီ ရ ပ ညာ ဖြင့် မ လှည့် ဖြား နိုင်။ ယ ခု တွင် ‘ဘု ရား သ ခင် မည် သို့ ပြု တော် မူ ပါ သ နည်း’ ဟူ ၍ ယာ ကုပ် အ မျိုး၊ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ရည် ဆောင် ၍ ပြော ဆို ရ လိမ့် မည်။ ^၂၄ ဤ လူ မျိုး သည် ခြင်္သေ့ မ ကဲ့ သို့ ထ ကြွ ၍ ခြင်္သေ့ ထီး ကဲ့ သို့ မာန် ဝင့် နေ ၏။ သူ သည် သား ကောင် ကို မ စား ရ မီ၊ သူ ကိုက် သတ် သော အ ကောင် ၏ သွေး ကို မ သောက် ရ မီ လဲ လျောင်း နေ မည် မ ဟုတ်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၅ ထို အ ခါ ဗာ လက် မင်း ကြီး က ဗာ လမ် အား “သူ တို့ ကို ကျိန် လည်း မ ကျိန် ဆဲ ပါ နှင့်။ ကောင်း ချီး လည်း အ လျှင်း မ ပေး ပါ နှင့်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၆ ဗာ လမ် က လည်း ဗာ လက် မင်း ကြီး အား “ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း သာ ပြု ရ မည် ဟု သင့် အား ငါ ပြော ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၂၇ တစ် ဖန် ဗာ လက် မင်း ကြီး က ဗာ လမ် အား “လာ ပါ လော့။ သင့် ကို အ ခြား တစ် နေ ရာ သို့ ခေါ် သွား မည်။ အ ကျွန်ုပ် အ တွက် သူ တို့ ကို ထို နေ ရာ မှ ကျိန် ဆဲ လျှင် ဘု ရား သ ခင် နှစ် သက် ကောင်း နှစ် သက် တော် မူ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၈ ထို့ နောက် ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် ဗာ လမ် ကို ကန္တာ ရ မြေ ကို စီး မြင် ရ သော ပေ ဂု ရ တောင် ထိပ် သို့ ခေါ် သွား ၏။ ^၂၉ ဗာ လမ် က လည်း ဗာ လက် မင်း ကြီး အား “ဤ နေ ရာ ၌ ငါ့ အ တွက် ယဇ် ပလ္လင် ခု နစ် ခု ကို တည် ၍ နွား ထီး ခု နစ် ကောင် နှင့် သိုး ထီး ခု နစ် ကောင် ကို လည်း ပြင် ဆင် လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၃၀ ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် ဗာ လမ် ပြော သည့် အ တိုင်း ပြု ၍ ယဇ် ပလ္လင် တစ် ခု စီ ၌ နွား ထီး တစ် ကောင် နှင့် သိုး ထီး တစ် ကောင် ကို ပူ ဇော် လေ ၏။

23

¹ Balaam said to Balak, “Build here seven altars for me, and prepare here seven bulls and seven rams for me.” ² Balak did as Balaam had spoken; and Balak and Balaam offered on every altar a bull and a ram. ³ Balaam said to Balak, “Stand by your burnt offering, and I will go. Perhaps Yahweh will come to meet me. Whatever he shows me I will tell you.” He went to a bare height.

⁴ God met Balaam, and he said to him, “I have prepared the seven altars, and I have offered up a bull and a ram on every altar.” ⁵ Yahweh put a word in Balaam’s mouth, and said, “Return to Balak, and thus you shall speak.” ⁶ He returned to him, and behold, he was standing by his burnt offering, he, and all the princes of Moab.

⁷ He took up his parable, and said, “From Aram has Balak brought me, the king of Moab from the mountains of the East. Come, curse Jacob for me. Come, defy Israel. ⁸ How shall I curse whom God has not cursed? How shall I defy whom Yahweh has not defied?

⁹ For from the top of the rocks I see him. From the hills I see him. Behold, it is a people that dwells alone, and shall not be listed among the nations. ¹⁰ Who can count the dust of Jacob, or count the fourth part of Israel? Let me die the death of the righteous! Let my last end be like his!”

¹¹ Balak said to Balaam, “What have you done to me? I took you to curse my enemies, and behold, you have blessed them altogether.” ¹² He answered and said, “Must I not take heed to speak that which Yahweh puts in my mouth?”

¹³ Balak said to him, “Please come with me to another place, where you may see them. You shall see just part of them, and shall not see them all. Curse them from there for me.” ¹⁴ He took him into the field of Zophim, to the top of Pisgah, and built seven altars, and offered up a bull and a ram on every altar. ¹⁵ He said to Balak, “Stand here by your burnt offering, while I meet God over there.”

¹⁶ Yahweh met Balaam, and put a word in his mouth, and said, “Return to Balak, and say this.” ¹⁷ He came to him, and behold, he was standing by his burnt offering, and the princes of Moab with him. Balak said to him, “What has Yahweh spoken?”

¹⁸ He took up his parable, and said, “Rise up, Balak, and hear! Listen to me, you son of Zippor. ¹⁹ God is not a man, that he should lie, nor a son of man, that he should repent. Has he said, and he won’t do it? Or has he spoken, and he won’t make it good?

²⁰ Behold, I have received a command to bless. He has blessed, and I can’t reverse it. ²¹ He has not seen iniquity in Jacob. Neither has he seen perverseness in Israel. Yahweh his God is with him. The shout of a king is among them.

²² God brings them out of Egypt. He has as it were the strength of the wild ox.

²³ Surely there is no enchantment with Jacob; neither is there any divination with Israel. Now it shall be said of Jacob and of Israel, ‘What has God done!’ ²⁴ Behold, a people rises up as a lioness. As a lion he lifts himself up. He shall not lie down until he eats of the prey, and drinks the blood of the slain.”

²⁵ Balak said to Balaam, “Neither curse them at all, nor bless them at all.” ²⁶ But Balaam answered Balak, “Didn’t I tell you, saying, ‘All that Yahweh speaks, that I must do?’ ”

²⁷ Balak said to Balaam, “Come now, I will take you to another place; perhaps it will please God that you may curse them for me from there.” ²⁸ Balak took Balaam to the top of Peor, that looks down on the desert. ²⁹ Balaam said to Balak, “Build seven altars for me here, and prepare seven bulls and seven rams for me here.” ³⁰ Balak did as Balaam had said, and offered up a bull and a ram on every altar.

၂၃

^၁ ထို အ ခါ ဗာ လမ် က ဗာ လက် မင်း ကြီး အား “ဤ အ ရပ် ၌ ငါ့ အ တွက် ယဇ် ပလ္လင် ခု နစ် ခု ကို တည် ၍ နွား ထီး ခု နစ် ကောင် နှင့် သိုး ထီး ခု နစ် ကောင် ကို လည်း ပြင် ဆင် လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၂ ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် လည်း ဗာ လမ် ပြော သည့် အ တိုင်း ပြု ၍ သူ တို့ သည် ယဇ် ပလ္လင် တစ် ခု စီ ၌ နွား ထီး တစ် ကောင် နှင့် သိုး ထီး တစ် ကောင် ကို ပူ ဇော် ကြ ၏။ ^၃ ဗာ လမ် က ဗာ လက် မင်း ကြီး အား “သင် ၏ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ဘေး ၌ သင် ရပ် နေ လော့။ ငါ တစ် နေ ရာ သို့ သွား မည်။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ နှင့် လာ တွေ့ ကောင်း လာ တွေ့ တော် မူ မည်။ ငါ့ အား ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖော် ပြ သော မည် သည့် အ ရာ မ ဆို သင့် အား ငါ ကြား ပြော မည်” ဟု ဆို ပြီး နောက် တောင် ကုန်း ပေါ် သို့ တက် သွား ရာ၊

^၄ ဘု ရား သ ခင် နှင့် တွေ့ လေ ၏။ ထို အ ခါ ဗာ လမ် က ဘု ရား သ ခင် အား “အ ကျွန်ုပ် သည် ယဇ် ပလ္လင် ခု နစ် ခု ကို ပြင် ဆင် ၍ ထို ယဇ် ပလ္လင် တစ် ခု စီ ၌ နွား ထီး တစ် ကောင် နှင့် သိုး ထီး တစ် ကောင် ကို ပူ ဇော် ပါ ပြီ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၅ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဗာ လမ် ၏ နှုတ် ၌ စ ကား ကို သွင်း ပေး တော် မူ ပြီး လျှင် “ဗာ လက် မင်း ကြီ ထံ သို့ ပြန် သွား ၍ ဤ စ ကား ကို ပြော လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၆ ဗာ လမ် သည် ဗာ လက် မင်း ကြီး ရှိ ရာ သို့ ပြန် ရောက် သော အ ခါ ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် မော ဘ လူ မျိုး အ ကြီး အ ကဲ အ ပေါင်း တို့ နှင့် အ တူ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် နား ၌ ရပ် နေ သည် ကို တွေ့ ရ ၏။

^၇ ထို အ ခါ ဗာ လမ် က ပ ရော ဖက် ပြု လျက် “မော ဘ ဘု ရင် ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် ငါ့ ကို အ ရှေ့ တောင် ရိုး ဆီး ရီး ယား ပြည် မှ ခေါ် လာ ၍ ‘လာ ပါ လော့။ ငါ့ အ ဖို့ ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို ကျိန် ဆဲ ပါ လော့။ လာ ပါ လော့။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ရှုတ် ချ ပါ လော့’ ဟု ဆို ၏။ ^၈ ဘု ရား သ ခင် ကျိန် ဆဲ တော် မ မူ သော သူ ကို ငါ မည် သို့ ကျိန် ဆဲ ဝံ့ မည် နည်း။ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ရှုတ် ချ တော် မ မူ သော သူ ကို ငါ မည် သို့ ရှုတ် ချ ဝံ့ မည် နည်း။

^၉ သူ့ ကို ကျောက် ဆောင် ထိပ် မှ ငါ တွေ့ ရ ၏။ သူ့ ကို တောင် ကုန်း ပေါ် မှ ငါ မြင် ရ ၏။ ထို လူ မျိုး သည် တ သီး တ ခြား နေ ၏။ လူ မျိုး ခြား တို့ နှင့် ရော နှော ခြင်း မ ရှိ။ ^၁၀ ယာ ကုပ် အ မျိုး မြေ မှုန့် ကို မည် သူ ရေ တွက် နိုင် မည် နည်း။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၏ လေး ပုံ တစ် ပုံ သို့ မ ဟုတ် ‘ဖုန် မှုန့်’။ ကို မည် သူ ရေ တွက် နိုင် မည် နည်း။ ဖြောင့် မှန် သော သူ တို့ သေ သ ကဲ့ သို့ ငါ သေ ပါ ရ စေ။ ငါ ၏ နိ ဂုံး သည် လည်း သူ ၏ နိ ဂုံး ကဲ့ သို့ ဖြစ် ပါ စေ” ဟု ဆို လေ ၏။

^၁၁ ထို အ ခါ ဗာ လက် မင်း ကြီး က ဗာ လမ် အား “သင် သည် အ ကျွန်ုပ် ကို မည် သို့ ပြု သ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် ၏ ရန် သူ တို့ ကို ကျိန် ဆဲ ရန် သင့် ကို အ ကျွန်ုပ် ခေါ် ခဲ့ ၏။ သင် ကား သူ တို့ ကို လုံး လုံး ကောင်း ချီး ပေး လေ ပြီ တ ကား” ဟု ဆို ၏။ ဗာ လမ် က လည်း “ငါ ၏ နှုတ် ၌ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သွင်း ပေး တော် မူ သော စ ကား ကို သာ ပြော ရန် ငါ သ တိ ပြု ရ မည် မ ဟုတ် ‌လော” ဟု ဆို လျက် ပြန် ဖြေ လေ ၏။

^၁၃ ဗာ လက် မင်း ကြီး က လည်း ဗာ လမ် အား “အစ္စ ရေး လူ မျိုး အား လုံး ကို မ မြင် ရ သော် လည်း သူ တို့ ၏ တပ် စ ခန်း အ စွန် အ ဖျား ကို သာ မြင် နိုင် သည့် အ ခြား တစ် နေ ရာ သို့ ငါ နှင့် အ တူ လိုက် ခဲ့ ပါ လော့။ ငါ့ အ တွက် သူ တို့ ကို ထို နေ ရာ မှ ကျိန် ဆဲ ပါ လော့” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၄ ထို့ နောက် သူ သည် ဗာ လမ် ကို ပိ သ ဂါ တောင် ထိပ် ရှိ ဇော ဖိမ် ကွင်း ပြင် သို့ ခေါ် သွား ၍ ယဇ် ပလ္လင် ခု နစ် ခု ကို တည် ပြီး ထို ယဇ် လ္လင် တစ် ခု စီ ၌ နွား ထီး တစ် ကောင် နှင့် သိုး ထီး တစ် ကောင် ကို ပူ ဇော် လေ ၏။  ^၁၅ ဗာ လမ် က ဗာ လက် မင်း ကြီး အား “သင် ၏ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် ဘေး၊ ဤ နေ ရာ ၌ သင် ရပ် နေ လော့။ ငါ သည် ထို နေ ရာ သို့ သွား ၍ ထာ ဝ ရ ဘု ရား နှင့် တွေ့ ဆုံ မည်” ဟု ဆို ၏။

^၁၆ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဗာ လမ် နှင့် တွေ့ ၍ ဗာ လမ် ၏ နှုတ် ၌ စ ကား ကို သွင်း ပေး တော် မူ ပြီး “ဗာ လက် မင်း ကြီး ထံ သို့ ပြန် သွား ၍ ဤ စ ကား ကို ပြော လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၇ ဗာ လမ် သည် ဗာ လက် မင်း ကြီး ထံ သို့ ပြန် ရောက် သော အ ခါ ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် မော ဘ လူ မျိုး အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် အ တူ မီး ရှို့ ရာ ယဇ် နား ၌ ရပ် နေ သည် ကို တွေ့ ရ ၏။ ဗာ လက် မင်း ကြီး က ဗာ လမ် အား “ထာ ဝ ရ ဘု ရား မည် သို့ မိန့် တော် မူ သ နည်း” ဟု မေး ၏။

^၁၈ ထို အ ခါ ဗာ လမ် က ပ ရော ဖက် ပြု လျက် “ဗာ လက် မင်း ကြီး၊ ထ လော့။ နား ထောင် လော့။ ဇိ ဖော် သား၊ ငါ့ စ ကား ကို စူ စိုက် နား ထောင် လော့။ လိမ် လည် ပြော ဆို ရ အောင် ဘု ရား သ ခင် သည် လူ ဖြစ် သည် မ ဟုတ်။ စိတ် ပြောင်း လဲ ရ အောင် လူ သား ဖြစ် သည် မ ဟုတ်။ ကိုယ် တော် သည် မိန့် တော် မူ ပြီး မှ မ ပြု ဘဲ နေ တော် မူ မည် လော။ က တိ ထား တော် မူ ပြီး မှ မ တည် ဘဲ နေ တော် မူ မည် လော။

^၂၀ ကောင်း ချီး ပေး မည့် အ ကြောင်း အ မိန့် တော် ကို ငါ ခံ ရ ပြီ။ ကိုယ် တော် သည် ကောင်း ချီး ပေး တော် မူ သည် ဖြစ် ၍ ထို ကောင်း ချီး ကို ငါ မ ပြောင်း လဲ နိုင်။ ^၂၁ ယာ ကုပ် အ မျိုး ၌ အ မင်္ဂ လာ ကို မ မြင်။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ၌ ဒုက္ခ ပြဿ နာ ကို မ တွေ့။ သူ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ နှင့် အ တူ ရှိ တော် မူ ၏။ သူ့ ထံ ၌ ရှင် ဘု ရင် ၏ ဝမ်း မြောက် စွာ ကြွေး ကြော် သံ ကို ကြား ရ ၏။

^၂၂ ဘု ရား သ ခင် သည် နွား ရိုင်း ၏ ခွန် အား ကဲ့ သို့ သူ တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ခဲ့ ၏။

^၂၃ ယာ ကုပ် အ မျိုး ကို မှော် အ တတ် ဖြင့် မ ပြု စား နိုင်။ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ဂမ္ဘီ ရ ပ ညာ ဖြင့် မ လှည့် ဖြား နိုင်။ ယ ခု တွင် ‘ဘု ရား သ ခင် မည် သို့ ပြု တော် မူ ပါ သ နည်း’ ဟူ ၍ ယာ ကုပ် အ မျိုး၊ အစ္စ ရေး လူ မျိုး ကို ရည် ဆောင် ၍ ပြော ဆို ရ လိမ့် မည်။ ^၂၄ ဤ လူ မျိုး သည် ခြင်္သေ့ မ ကဲ့ သို့ ထ ကြွ ၍ ခြင်္သေ့ ထီး ကဲ့ သို့ မာန် ဝင့် နေ ၏။ သူ သည် သား ကောင် ကို မ စား ရ မီ၊ သူ ကိုက် သတ် သော အ ကောင် ၏ သွေး ကို မ သောက် ရ မီ လဲ လျောင်း နေ မည် မ ဟုတ်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၂၅ ထို အ ခါ ဗာ လက် မင်း ကြီး က ဗာ လမ် အား “သူ တို့ ကို ကျိန် လည်း မ ကျိန် ဆဲ ပါ နှင့်။ ကောင်း ချီး လည်း အ လျှင်း မ ပေး ပါ နှင့်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၆ ဗာ လမ် က လည်း ဗာ လက် မင်း ကြီး အား “ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား မိန့် တော် မူ သ မျှ အ တိုင်း သာ ပြု ရ မည် ဟု သင့် အား ငါ ပြော ခဲ့ သည် မ ဟုတ် လော” ဟု ပြန် ပြော ၏။

^၂၇ တစ် ဖန် ဗာ လက် မင်း ကြီး က ဗာ လမ် အား “လာ ပါ လော့။ သင့် ကို အ ခြား တစ် နေ ရာ သို့ ခေါ် သွား မည်။ အ ကျွန်ုပ် အ တွက် သူ တို့ ကို ထို နေ ရာ မှ ကျိန် ဆဲ လျှင် ဘု ရား သ ခင် နှစ် သက် ကောင်း နှစ် သက် တော် မူ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၈ ထို့ နောက် ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် ဗာ လမ် ကို ကန္တာ ရ မြေ ကို စီး မြင် ရ သော ပေ ဂု ရ တောင် ထိပ် သို့ ခေါ် သွား ၏။ ^၂၉ ဗာ လမ် က လည်း ဗာ လက် မင်း ကြီး အား “ဤ နေ ရာ ၌ ငါ့ အ တွက် ယဇ် ပလ္လင် ခု နစ် ခု ကို တည် ၍ နွား ထီး ခု နစ် ကောင် နှင့် သိုး ထီး ခု နစ် ကောင် ကို လည်း ပြင် ဆင် လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၃၀ ဗာ လက် မင်း ကြီး သည် ဗာ လမ် ပြော သည့် အ တိုင်း ပြု ၍ ယဇ် ပလ္လင် တစ် ခု စီ ၌ နွား ထီး တစ် ကောင် နှင့် သိုး ထီး တစ် ကောင် ကို ပူ ဇော် လေ ၏။

23

¹ Balaam said to Balak, “Build here seven altars for me, and prepare here seven bulls and seven rams for me.” ² Balak did as Balaam had spoken; and Balak and Balaam offered on every altar a bull and a ram. ³ Balaam said to Balak, “Stand by your burnt offering, and I will go. Perhaps Yahweh will come to meet me. Whatever he shows me I will tell you.” He went to a bare height.

⁴ God met Balaam, and he said to him, “I have prepared the seven altars, and I have offered up a bull and a ram on every altar.” ⁵ Yahweh put a word in Balaam’s mouth, and said, “Return to Balak, and thus you shall speak.” ⁶ He returned to him, and behold, he was standing by his burnt offering, he, and all the princes of Moab.

⁷ He took up his parable, and said, “From Aram has Balak brought me, the king of Moab from the mountains of the East. Come, curse Jacob for me. Come, defy Israel. ⁸ How shall I curse whom God has not cursed? How shall I defy whom Yahweh has not defied?

⁹ For from the top of the rocks I see him. From the hills I see him. Behold, it is a people that dwells alone, and shall not be listed among the nations. ¹⁰ Who can count the dust of Jacob, or count the fourth part of Israel? Let me die the death of the righteous! Let my last end be like his!”

¹¹ Balak said to Balaam, “What have you done to me? I took you to curse my enemies, and behold, you have blessed them altogether.” ¹² He answered and said, “Must I not take heed to speak that which Yahweh puts in my mouth?”

¹³ Balak said to him, “Please come with me to another place, where you may see them. You shall see just part of them, and shall not see them all. Curse them from there for me.” ¹⁴ He took him into the field of Zophim, to the top of Pisgah, and built seven altars, and offered up a bull and a ram on every altar. ¹⁵ He said to Balak, “Stand here by your burnt offering, while I meet God over there.”

¹⁶ Yahweh met Balaam, and put a word in his mouth, and said, “Return to Balak, and say this.” ¹⁷ He came to him, and behold, he was standing by his burnt offering, and the princes of Moab with him. Balak said to him, “What has Yahweh spoken?”

¹⁸ He took up his parable, and said, “Rise up, Balak, and hear! Listen to me, you son of Zippor. ¹⁹ God is not a man, that he should lie, nor a son of man, that he should repent. Has he said, and he won’t do it? Or has he spoken, and he won’t make it good?

²⁰ Behold, I have received a command to bless. He has blessed, and I can’t reverse it. ²¹ He has not seen iniquity in Jacob. Neither has he seen perverseness in Israel. Yahweh his God is with him. The shout of a king is among them.

²² God brings them out of Egypt. He has as it were the strength of the wild ox.

²³ Surely there is no enchantment with Jacob; neither is there any divination with Israel. Now it shall be said of Jacob and of Israel, ‘What has God done!’ ²⁴ Behold, a people rises up as a lioness. As a lion he lifts himself up. He shall not lie down until he eats of the prey, and drinks the blood of the slain.”

²⁵ Balak said to Balaam, “Neither curse them at all, nor bless them at all.” ²⁶ But Balaam answered Balak, “Didn’t I tell you, saying, ‘All that Yahweh speaks, that I must do?’ ”

²⁷ Balak said to Balaam, “Come now, I will take you to another place; perhaps it will please God that you may curse them for me from there.” ²⁸ Balak took Balaam to the top of Peor, that looks down on the desert. ²⁹ Balaam said to Balak, “Build seven altars for me here, and prepare seven bulls and seven rams for me here.” ³⁰ Balak did as Balaam had said, and offered up a bull and a ram on every altar.