၃

^၁ မော ရှေ သည် မိ မိ ယောက္ခ မ မိ ဒျန် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ယေ သ ရော ၏ သိုး ဆိတ် တို့ ကို ထိန်း ကျောင်း နေ စဉ် သူ သည် သိုး ဆိတ် တို့ ကို တော ကန္တာ ရ အ နောက် ဘက် သို့ မောင်း နှင် သွား ရာ ဘု ရား သ ခင် ၏ တောင် ဖြစ် သည့် ဟော ရပ် တောင် သို့ ရောက် လေ ၏။ ^၂ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် မော ရှေ အား ချုံ ပုတ် အ လယ် မီး လျှံ ထဲ မှ ကိုယ် ထင် ရှား ပြ လေ ၏။ မော ရှေ သည် ကြည့် လျှင် မီး တောက် လောင် နေ သော ချုံ ပုတ် သည် ကျွမ်း သွား ခြင်း မ ရှိ သည် ကို မြင် လေ ၏။ ^၃ မော‌ ရှေ က “အ ဘယ် ကြောင့် ချုံ ပုတ် ကျွမ်း သွား ခြင်း မ ရှိ သ နည်း။ ဤ ထူး ဆန်း သော အ ရာ ကို ငါ သွား ကြည့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၄ ချုံ ပုတ် ကို ကြည့် ရန် မော ရှေ သွား သည် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မြင် တော် မူ ၍ ဘု ရား သ ခင် က “မော ရှေ၊ မော ရှေ” ဟု ချုံ ပုတ် ထဲ မှ ခေါ် လျှင် မော ရှေ က “အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ သည်” ဟု ထူး လေ ၏။ ^၅ ဘု ရား သ ခင် က “ဤ နေ ရာ သို့ မ ချဉ်း ကပ် နှင့်။ သင် ရပ် နေ သော နေ ရာ သည် သန့် ရှင်း သော မြေ ဖြစ် ၍ သင် ၏ ခြေ မှ ဖိ နပ် ကို ချွတ် လော့” တ ၇:၃၃။ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၆ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “ငါ သည် သင့် ဖ ခင် ၏ ဘု ရား၊ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇက် ၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ် ၏ ဘု ရား ဖြစ် ၏” ထွ ၃:၁၆၊ မ ၂၂:၃၂၊ လု ၂၀:၃၇။ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ မော ရှေ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို မ ကြည့် ဝံ့ သ ဖြင့် မိ မိ မျက် နှာ ကို ဖုံး ကွယ် ထား လေ ၏။

^၇ ထာ ဝ ရ ဘူ ရား က “အီ ဂျစ် ပြည် ၌ ရှိ သော ငါ့ လူ မျိုး တော် ခံ ရ သည့် ဖိ စီး နှိပ် စက် မှု ကို အ မှန် တ ကယ် ငါ မြင် ပြီ။ အ ဓမ္မ စေ ခိုင်း သူ များ ကြောင့် သူ တို့ ၏ အော် ဟစ် ငို ကြွေး သံ ကို လည်း ငါ ကြား ပြီ။ အ ကယ် စင် စစ် သူ တို့ ၏ ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ များ ကို ငါ သိ ပြီ။ ထွ ၃:၁၀၊ တ ၇:၃၄။ ^၈ ထို့ ကြောင့် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ လက် မှ သူ တို့ ကို ကယ် နုတ် ရန် လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ၍ ခါ နာန် လူ မျိုး၊ ဟိတ္တိ လူ မျိုး၊ အာ‌ မော ရိ လူ မျိုး၊ ဖေ ရ ဇိ လူ မျိုး၊ ဟိ ဝိ လူ မျိုး၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ နေ ထိုင် ရာ အ ရပ် ဖြစ် သည့် ကောင်း မွန် ကျယ် ဝန်း သော ပြည်၊ နို့ နှင့် ပျား ရည် စီး သော ပြည် သို့ ပို့ ဆောင် ရန် လည်း ကောင်း ငါ ကြွ ဆင်း လာ ပြီ။ ^၉ ယ ခု အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ၏ အော် ဟစ် ငို ကြွေး သံ သည် ငါ့ ထံ သို့‌ ရောက် ၍ သူ တို့ အား အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ဖိ နှိပ် ညှဉ်း ဆဲ ကြ သည် ကို လည်း ငါ မြင် ပြီ။ ^၁၀ ထို့ ကြောင့် သင့် ကို ဖာ ရော မင်း ကြီး ထံ သို့ ငါ စေ လွှတ် ၏။ သင် သွား ၍ ငါ ၏ လူ မျိုး တော် အစ္စ‌ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၁ သို့ သော် မော ရှေ က ဘု ရား သ ခင် အား “အ ကျွန်ုပ် သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ် ၍ ‌ဖာ ရော မင်း ကြီး ထံ သွား ပြီး အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် လာ ရ မည် နည်း” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၂ ဘု ရား သ ခင် က “အ ကယ် စင် စစ် သင် နှင့် အ တူ ငါ ရှိ မည်။ သင့် ကို ငါ စေ လွှတ် ကြောင်း သင့် အ တွက် အ မှတ် လက္ခ ဏာ ကား သင် သည် အီ ဂျစ် ပြည် မှ အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ထုတ် ဆောင် လာ ပြီး လျှင် သင် တို့ သည် ဤ တောင် ပေါ် ၌ ဘု ရား သခင် ကို ဝတ် ပြု ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၃ ထို အ ခါ မော ရှေ က ဘု ရား သ ခင် အား “အ ကျွန်ုပ် သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ထံ သို့ သွား ၍ ‘သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ ကို သင် တို့ ထံ သို့ စေ လွှတ် တော် မူ ၏’ ဟု ဆို လျှင် သူ တို့ က လည်း ‘ထို ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ကား မည် သို့ နည်း’ ဟု ပြန် မေး လျှင် အ ကျွန်ုပ် သည် သူ တို့ ကို မည် သို့ ပြန် ဖြေ ရ မည် နည်း” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၄ ဘု ရား သ ခင် က မော ရှေ အား “ငါ သည် ငါ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို့ ပြင် ကိုယ် တော် က “သင် သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အား ‘ငါ ဖြစ် ၏ ဟု ဆို သော သူ က သင် တို့ ထံ သို့ ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သည်’ ဟူ ၍ ပြော ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၅ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က မော ရှေ အား “သင် သည် အစ္စ ရေး အမျိုး သား တို့ အား ‘သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား၊ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇက် ၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ် ၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို သင် တို့ ထံ သို့ စေ လွှတ် တော် မူ ပြီ။ ဤ နာ မ သည် ငါ ၏ နာ မ အ စဉ် အ မြဲ ဖြစ် ၏။ မျိုး ဆက် အ စဉ် အ ဆက် အောက် မေ့ ဖို့ ရာ နာ မ ဖြစ် ၏’ ဟု ပြော ရ မည်။ ^၁၆ သင် သည် သွား ၍ အစ္စ ရေး သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ ကို စု ဝေး စေ ပြီး လျှင် သူ တို့ အား ‘သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား၊ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ ယာ ကုပ် တို့ ၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အား ကိုယ် ထင် ရှား ပြ တော် မူ လျက် “ငါ သည် သင် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ အီ ဂျစ် ပြည် တွင် သင် တို့ ၌ ဖြစ် ပျက် သော အ ရာ ကို လည်း ‌ကောင်း အ မှန် ပင် အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ ပြီ။ ^၁၇ ငါ သည် သင် တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် ၏ ဖိ စီး နှိပ် စက် မှု ထဲ မှ ထုတ် ဆောင် ၍ ခါ နာန် လူ မျိုး၊ ဟိတ္တိ လူ မျိုး၊ အာ မော ရိ လူ မျိုး၊ ဖေ ရ ဇိ လူ မျိုး၊ ဟိ ဝိ လူ မျိုး၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ ၏ ပြည် ဖြစ် သော နို့ နှင့် ပျား ရည် စီး သော ပြည် သို့ ပို့ ဆောင် မည်” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ သည်’ ဟု ပြော ရ မည်။

^၁၈ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် သင် ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ကြ လိမ့် မည်။ သင် နှင့် အစ္စ ရေး သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ သည် လည်း အီ ဂျစ် ဘု ရင် ထံ သို့ ဝင် ၍ သူ့ အား ‘ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် တွေ့ တော် မူ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ယဇ် ပူ ဇော် ရန် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို သုံး ရက် ခ ရီး အ ကွာ ရှိ တော ကန္တာ ရ သို့ သွား ခွင့် ပြု ပါ’ ဟု လျှောက် ထား လော့။

^၁၉ သို့ သော် အီ ဂျစ် ဘု ရင် သည် အား ကြီး သော လက် တော် ကြောင့် မ ဟုတ် လျှင် သင် တို့ အား သွား ခွင့် ပြု မည် မ ဟုတ် ကြောင်း ငါ သိ ၏။ ^၂၀ ထို့ ကြောင့် ငါ ၏ လက် ကို ဆန့် ၍ အီ ဂျစ် ပြည် ထဲ ၌ ငါ ပြု မည့် အံ့ ဖွယ် သော အ မှု အ မျိုး မျိုး တို့ ဖြင့် ထို ပြည် ကို ဒဏ် ခတ် မည်။ ထို့ နောက် မှ သူ သည် သင် တို့ ကို လွှတ် လိမ့် မည်။

^၂၁ ငါ သည် ဤ လူ မျိုး ကို အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ၏ ရှေ့ တွင် မျက် နှာ ရ စေ သ ဖြင့် သင် တို့ ထွက် သွား သော အ ခါ လက် ချည်း သက် သက် မ ထွက် သွား ရ။ ^၂၂ မိန်း မ တို့ သည် မိ မိ ၏ အိမ် နီး ချင်း ထံ မှ လည်း ကောင်း၊ မိ မိ အိမ် ၌ တည်း ခို နေ ထိုင် သော သူ ထံ မှ လည်း ကောင်း ငွေ ထည် များ၊ ရွှေ ထည် များ နှင့် အ ဝတ် အ စား များ ကို တောင်း ယူ ၍ သင် တို့ သည် သင် တို့ ၏ သား သ မီး များ ကို ဝတ် ဆင် စေ ရ မည်။ ဤ သို့ ဖြင့် သင် တို့ သည် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ထံ မှ သိမ်း ယူ ကြ ရ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

3

¹ Now Moses was keeping the flock of Jethro, his father-in-law, the priest of Midian, and he led the flock to the back of the wilderness, and came to God’s mountain, to Horeb. ² Yahweh’s ’Yahweh’ is God’s proper Name, sometimes rendered ‘LORD’ (all caps) in other translations. angel appeared to him in a flame of fire out of the middle of a bush. He looked, and behold, the bush burned with fire, and the bush was not consumed. ³ Moses said, “I will go now, and see this great sight, why the bush is not burned.”

⁴ When Yahweh saw that he came over to see, God called to him out of the middle of the bush, and said, “Moses! Moses!” He said, “Here I am.” ⁵ He said, “Don’t come close. Take off your sandals, for the place you are standing on is holy ground.” ⁶ Moreover he said, “I am the God of your father, the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob.” Moses hid his face because he was afraid to look at God.

⁷ Yahweh said, “I have surely seen the affliction of my people who are in Egypt, and have heard their cry because of their taskmasters, for I know their sorrows. ⁸ I have come down to deliver them out of the hand of the Egyptians, and to bring them up out of that land to a good and large land, to a land flowing with milk and honey; to the place of the Canaanite, the Hittite, the Amorite, the Perizzite, the Hivite, and the Jebusite. ⁹ Now, behold, the cry of the children of Israel has come to me. Moreover I have seen the oppression with which the Egyptians oppress them. ¹⁰ Come now therefore, and I will send you to Pharaoh, that you may bring my people, the children of Israel, out of Egypt.”

¹¹ Moses said to God, “Who am I, that I should go to Pharaoh, and that I should bring the children of Israel out of Egypt?” ¹² He said, “Certainly I will be with you. This will be the token to you, that I have sent you: when you have brought the people out of Egypt, you shall serve God on this mountain.”

¹³ Moses said to God, “Behold, when I come to the children of Israel, and tell them, ‘The God of your fathers has sent me to you,’ and they ask me, ‘What is his name?’ what should I tell them?” ¹⁴ God said to Moses, “I AM WHO I AM,” and he said, “You shall tell the children of Israel this: ‘I AM has sent me to you.’ ”

¹⁵ God said moreover to Moses, “You shall tell the children of Israel this, ‘Yahweh, the God of your fathers, the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob, has sent me to you.’ This is my name forever, and this is my memorial to all generations. ¹⁶ Go and gather the elders of Israel together, and tell them, ‘Yahweh, the God of your fathers, the God of Abraham, of Isaac, and of Jacob, has appeared to me, saying, “I have surely visited you, and seen that which is done to you in Egypt. ¹⁷ I have said, I will bring you up out of the affliction of Egypt to the land of the Canaanite, the Hittite, the Amorite, the Perizzite, the Hivite, and the Jebusite, to a land flowing with milk and honey.” ’

¹⁸ They will listen to your voice. You shall come, you and the elders of Israel, to the king of Egypt, and you shall tell him, ‘Yahweh, the God of the Hebrews, has met with us. Now please let us go three days’ journey into the wilderness, that we may sacrifice to Yahweh, our God.’

¹⁹ I know that the king of Egypt won’t give you permission to go, no, not by a mighty hand. ²⁰ I will reach out my hand and strike Egypt with all my wonders which I will do among them, and after that he will let you go.

²¹ I will give this people favor in the sight of the Egyptians, and it will happen that when you go, you shall not go empty-handed. ²² But every woman shall ask of her neighbor, and of her who visits her house, jewels of silver, jewels of gold, and clothing. You shall put them on your sons, and on your daughters. You shall plunder the Egyptians.”

၃

^၁ မော ရှေ သည် မိ မိ ယောက္ခ မ မိ ဒျန် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် ယေ သ ရော ၏ သိုး ဆိတ် တို့ ကို ထိန်း ကျောင်း နေ စဉ် သူ သည် သိုး ဆိတ် တို့ ကို တော ကန္တာ ရ အ နောက် ဘက် သို့ မောင်း နှင် သွား ရာ ဘု ရား သ ခင် ၏ တောင် ဖြစ် သည့် ဟော ရပ် တောင် သို့ ရောက် လေ ၏။ ^၂ ထို အ ခါ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ၏ ကောင်း ကင် တ မန် သည် မော ရှေ အား ချုံ ပုတ် အ လယ် မီး လျှံ ထဲ မှ ကိုယ် ထင် ရှား ပြ လေ ၏။ မော ရှေ သည် ကြည့် လျှင် မီး တောက် လောင် နေ သော ချုံ ပုတ် သည် ကျွမ်း သွား ခြင်း မ ရှိ သည် ကို မြင် လေ ၏။ ^၃ မော‌ ရှေ က “အ ဘယ် ကြောင့် ချုံ ပုတ် ကျွမ်း သွား ခြင်း မ ရှိ သ နည်း။ ဤ ထူး ဆန်း သော အ ရာ ကို ငါ သွား ကြည့် မည်” ဟု ဆို ၏။

^၄ ချုံ ပုတ် ကို ကြည့် ရန် မော ရှေ သွား သည် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား မြင် တော် မူ ၍ ဘု ရား သ ခင် က “မော ရှေ၊ မော ရှေ” ဟု ချုံ ပုတ် ထဲ မှ ခေါ် လျှင် မော ရှေ က “အ ကျွန်ုပ် ရှိ ပါ သည်” ဟု ထူး လေ ၏။ ^၅ ဘု ရား သ ခင် က “ဤ နေ ရာ သို့ မ ချဉ်း ကပ် နှင့်။ သင် ရပ် နေ သော နေ ရာ သည် သန့် ရှင်း သော မြေ ဖြစ် ၍ သင် ၏ ခြေ မှ ဖိ နပ် ကို ချွတ် လော့” တ ၇:၃၃။ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၆ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က “ငါ သည် သင့် ဖ ခင် ၏ ဘု ရား၊ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇက် ၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ် ၏ ဘု ရား ဖြစ် ၏” ထွ ၃:၁၆၊ မ ၂၂:၃၂၊ လု ၂၀:၃၇။ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ မော ရှေ သည် ဘု ရား သ ခင် ကို မ ကြည့် ဝံ့ သ ဖြင့် မိ မိ မျက် နှာ ကို ဖုံး ကွယ် ထား လေ ၏။

^၇ ထာ ဝ ရ ဘူ ရား က “အီ ဂျစ် ပြည် ၌ ရှိ သော ငါ့ လူ မျိုး တော် ခံ ရ သည့် ဖိ စီး နှိပ် စက် မှု ကို အ မှန် တ ကယ် ငါ မြင် ပြီ။ အ ဓမ္မ စေ ခိုင်း သူ များ ကြောင့် သူ တို့ ၏ အော် ဟစ် ငို ကြွေး သံ ကို လည်း ငါ ကြား ပြီ။ အ ကယ် စင် စစ် သူ တို့ ၏ ဒုက္ခ ဝေ ဒ နာ များ ကို ငါ သိ ပြီ။ ထွ ၃:၁၀၊ တ ၇:၃၄။ ^၈ ထို့ ကြောင့် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ လက် မှ သူ တို့ ကို ကယ် နုတ် ရန် လည်း ကောင်း၊ သူ တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် ၍ ခါ နာန် လူ မျိုး၊ ဟိတ္တိ လူ မျိုး၊ အာ‌ မော ရိ လူ မျိုး၊ ဖေ ရ ဇိ လူ မျိုး၊ ဟိ ဝိ လူ မျိုး၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ နေ ထိုင် ရာ အ ရပ် ဖြစ် သည့် ကောင်း မွန် ကျယ် ဝန်း သော ပြည်၊ နို့ နှင့် ပျား ရည် စီး သော ပြည် သို့ ပို့ ဆောင် ရန် လည်း ကောင်း ငါ ကြွ ဆင်း လာ ပြီ။ ^၉ ယ ခု အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ၏ အော် ဟစ် ငို ကြွေး သံ သည် ငါ့ ထံ သို့‌ ရောက် ၍ သူ တို့ အား အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ဖိ နှိပ် ညှဉ်း ဆဲ ကြ သည် ကို လည်း ငါ မြင် ပြီ။ ^၁၀ ထို့ ကြောင့် သင့် ကို ဖာ ရော မင်း ကြီး ထံ သို့ ငါ စေ လွှတ် ၏။ သင် သွား ၍ ငါ ၏ လူ မျိုး တော် အစ္စ‌ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၁ သို့ သော် မော ရှေ က ဘု ရား သ ခင် အား “အ ကျွန်ုပ် သည် မည် သို့ သော သူ ဖြစ် ၍ ‌ဖာ ရော မင်း ကြီး ထံ သွား ပြီး အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် မှ ထုတ် ဆောင် လာ ရ မည် နည်း” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၂ ဘု ရား သ ခင် က “အ ကယ် စင် စစ် သင် နှင့် အ တူ ငါ ရှိ မည်။ သင့် ကို ငါ စေ လွှတ် ကြောင်း သင့် အ တွက် အ မှတ် လက္ခ ဏာ ကား သင် သည် အီ ဂျစ် ပြည် မှ အစ္စ‌ ရေး လူ မျိုး တို့ ကို ထုတ် ဆောင် လာ ပြီး လျှင် သင် တို့ သည် ဤ တောင် ပေါ် ၌ ဘု ရား သခင် ကို ဝတ် ပြု ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၃ ထို အ ခါ မော ရှေ က ဘု ရား သ ခင် အား “အ ကျွန်ုပ် သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ ထံ သို့ သွား ၍ ‘သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် သည် ငါ့ ကို သင် တို့ ထံ သို့ စေ လွှတ် တော် မူ ၏’ ဟု ဆို လျှင် သူ တို့ က လည်း ‘ထို ဘု ရား ၏ နာ မ တော် ကား မည် သို့ နည်း’ ဟု ပြန် မေး လျှင် အ ကျွန်ုပ် သည် သူ တို့ ကို မည် သို့ ပြန် ဖြေ ရ မည် နည်း” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၁၄ ဘု ရား သ ခင် က မော ရှေ အား “ငါ သည် ငါ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ထို့ ပြင် ကိုယ် တော် က “သင် သည် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အား ‘ငါ ဖြစ် ၏ ဟု ဆို သော သူ က သင် တို့ ထံ သို့ ငါ့ ကို စေ လွှတ် တော် မူ သည်’ ဟူ ၍ ပြော ရ မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၅ တစ် ဖန် ဘု ရား သ ခင် က မော ရှေ အား “သင် သည် အစ္စ ရေး အမျိုး သား တို့ အား ‘သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား၊ အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇက် ၏ ဘု ရား၊ ယာ ကုပ် ၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ ကို သင် တို့ ထံ သို့ စေ လွှတ် တော် မူ ပြီ။ ဤ နာ မ သည် ငါ ၏ နာ မ အ စဉ် အ မြဲ ဖြစ် ၏။ မျိုး ဆက် အ စဉ် အ ဆက် အောက် မေ့ ဖို့ ရာ နာ မ ဖြစ် ၏’ ဟု ပြော ရ မည်။ ^၁၆ သင် သည် သွား ၍ အစ္စ ရေး သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ ကို စု ဝေး စေ ပြီး လျှင် သူ တို့ အား ‘သင် တို့ ဘိုး ဘေး တို့ ၏ ဘု ရား၊ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ ယာ ကုပ် တို့ ၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ့ အား ကိုယ် ထင် ရှား ပြ တော် မူ လျက် “ငါ သည် သင် တို့ ကို လည်း ကောင်း၊ အီ ဂျစ် ပြည် တွင် သင် တို့ ၌ ဖြစ် ပျက် သော အ ရာ ကို လည်း ‌ကောင်း အ မှန် ပင် အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ ပြီ။ ^၁၇ ငါ သည် သင် တို့ ကို အီ ဂျစ် ပြည် ၏ ဖိ စီး နှိပ် စက် မှု ထဲ မှ ထုတ် ဆောင် ၍ ခါ နာန် လူ မျိုး၊ ဟိတ္တိ လူ မျိုး၊ အာ မော ရိ လူ မျိုး၊ ဖေ ရ ဇိ လူ မျိုး၊ ဟိ ဝိ လူ မျိုး၊ ယေ ဗု သိ လူ မျိုး တို့ ၏ ပြည် ဖြစ် သော နို့ နှင့် ပျား ရည် စီး သော ပြည် သို့ ပို့ ဆောင် မည်” ဟူ ၍ မိန့် တော် မူ သည်’ ဟု ပြော ရ မည်။

^၁၈ ထို အ ခါ သူ တို့ သည် သင် ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ကြ လိမ့် မည်။ သင် နှင့် အစ္စ ရေး သက် ကြီး ဝါ ကြီး တို့ သည် လည်း အီ ဂျစ် ဘု ရင် ထံ သို့ ဝင် ၍ သူ့ အား ‘ဟေ ဗြဲ လူ မျိုး တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် တို့ နှင့် တွေ့ တော် မူ ပြီ။ အ ကျွန်ုပ် တို့ ၏ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား အား ယဇ် ပူ ဇော် ရန် အ ကျွန်ုပ် တို့ ကို သုံး ရက် ခ ရီး အ ကွာ ရှိ တော ကန္တာ ရ သို့ သွား ခွင့် ပြု ပါ’ ဟု လျှောက် ထား လော့။

^၁၉ သို့ သော် အီ ဂျစ် ဘု ရင် သည် အား ကြီး သော လက် တော် ကြောင့် မ ဟုတ် လျှင် သင် တို့ အား သွား ခွင့် ပြု မည် မ ဟုတ် ကြောင်း ငါ သိ ၏။ ^၂၀ ထို့ ကြောင့် ငါ ၏ လက် ကို ဆန့် ၍ အီ ဂျစ် ပြည် ထဲ ၌ ငါ ပြု မည့် အံ့ ဖွယ် သော အ မှု အ မျိုး မျိုး တို့ ဖြင့် ထို ပြည် ကို ဒဏ် ခတ် မည်။ ထို့ နောက် မှ သူ သည် သင် တို့ ကို လွှတ် လိမ့် မည်။

^၂၁ ငါ သည် ဤ လူ မျိုး ကို အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ၏ ရှေ့ တွင် မျက် နှာ ရ စေ သ ဖြင့် သင် တို့ ထွက် သွား သော အ ခါ လက် ချည်း သက် သက် မ ထွက် သွား ရ။ ^၂၂ မိန်း မ တို့ သည် မိ မိ ၏ အိမ် နီး ချင်း ထံ မှ လည်း ကောင်း၊ မိ မိ အိမ် ၌ တည်း ခို နေ ထိုင် သော သူ ထံ မှ လည်း ကောင်း ငွေ ထည် များ၊ ရွှေ ထည် များ နှင့် အ ဝတ် အ စား များ ကို တောင်း ယူ ၍ သင် တို့ သည် သင် တို့ ၏ သား သ မီး များ ကို ဝတ် ဆင် စေ ရ မည်။ ဤ သို့ ဖြင့် သင် တို့ သည် အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ ထံ မှ သိမ်း ယူ ကြ ရ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

3

¹ Now Moses was keeping the flock of Jethro, his father-in-law, the priest of Midian, and he led the flock to the back of the wilderness, and came to God’s mountain, to Horeb. ² Yahweh’s ’Yahweh’ is God’s proper Name, sometimes rendered ‘LORD’ (all caps) in other translations. angel appeared to him in a flame of fire out of the middle of a bush. He looked, and behold, the bush burned with fire, and the bush was not consumed. ³ Moses said, “I will go now, and see this great sight, why the bush is not burned.”

⁴ When Yahweh saw that he came over to see, God called to him out of the middle of the bush, and said, “Moses! Moses!” He said, “Here I am.” ⁵ He said, “Don’t come close. Take off your sandals, for the place you are standing on is holy ground.” ⁶ Moreover he said, “I am the God of your father, the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob.” Moses hid his face because he was afraid to look at God.

⁷ Yahweh said, “I have surely seen the affliction of my people who are in Egypt, and have heard their cry because of their taskmasters, for I know their sorrows. ⁸ I have come down to deliver them out of the hand of the Egyptians, and to bring them up out of that land to a good and large land, to a land flowing with milk and honey; to the place of the Canaanite, the Hittite, the Amorite, the Perizzite, the Hivite, and the Jebusite. ⁹ Now, behold, the cry of the children of Israel has come to me. Moreover I have seen the oppression with which the Egyptians oppress them. ¹⁰ Come now therefore, and I will send you to Pharaoh, that you may bring my people, the children of Israel, out of Egypt.”

¹¹ Moses said to God, “Who am I, that I should go to Pharaoh, and that I should bring the children of Israel out of Egypt?” ¹² He said, “Certainly I will be with you. This will be the token to you, that I have sent you: when you have brought the people out of Egypt, you shall serve God on this mountain.”

¹³ Moses said to God, “Behold, when I come to the children of Israel, and tell them, ‘The God of your fathers has sent me to you,’ and they ask me, ‘What is his name?’ what should I tell them?” ¹⁴ God said to Moses, “I AM WHO I AM,” and he said, “You shall tell the children of Israel this: ‘I AM has sent me to you.’ ”

¹⁵ God said moreover to Moses, “You shall tell the children of Israel this, ‘Yahweh, the God of your fathers, the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob, has sent me to you.’ This is my name forever, and this is my memorial to all generations. ¹⁶ Go and gather the elders of Israel together, and tell them, ‘Yahweh, the God of your fathers, the God of Abraham, of Isaac, and of Jacob, has appeared to me, saying, “I have surely visited you, and seen that which is done to you in Egypt. ¹⁷ I have said, I will bring you up out of the affliction of Egypt to the land of the Canaanite, the Hittite, the Amorite, the Perizzite, the Hivite, and the Jebusite, to a land flowing with milk and honey.” ’

¹⁸ They will listen to your voice. You shall come, you and the elders of Israel, to the king of Egypt, and you shall tell him, ‘Yahweh, the God of the Hebrews, has met with us. Now please let us go three days’ journey into the wilderness, that we may sacrifice to Yahweh, our God.’

¹⁹ I know that the king of Egypt won’t give you permission to go, no, not by a mighty hand. ²⁰ I will reach out my hand and strike Egypt with all my wonders which I will do among them, and after that he will let you go.

²¹ I will give this people favor in the sight of the Egyptians, and it will happen that when you go, you shall not go empty-handed. ²² But every woman shall ask of her neighbor, and of her who visits her house, jewels of silver, jewels of gold, and clothing. You shall put them on your sons, and on your daughters. You shall plunder the Egyptians.”