၅၀

^၁ ထို အ ခါ ယော သပ် သည် မိ မိ ဖ ခင် နှင့် မျက် နှာ ချင်း အပ် ၍ ငို ကြွေး ပြီး ဖ ခင် ကို နမ်း လေ ၏။ ^၂ ယော သပ် သည် မိ မိ ဖ ခင် ၏ အ လောင်း ကို ‌ဆေး စီ ရင် ရန် မိ မိ အ စေ အ ပါး ဆေး ဆ ရာ တို့ အား အ မိန့် ပေး လေ ၏။ ထို့ ကြောင့် ဆေး ဆ ရာ တို့ သည် အစ္စ ရေး ၏ အ လောင်း ကို ဆေး စီ ရင် ကြ ၏။ ^၃ အ လောင်း ကို ဆေး စီ ရင် ရာ တွင် ရက် ပေါင်း လေး ဆယ် ကြာ ၏။ ၎င်း မှာ အ လောင်း ကို ဆေး စီ ရင် ရန် ကြာ သော အ ချိန် ဖြစ် ၏။ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ သည် ယာ ကုပ် အ တွက် ရက် ပေါင်း ခု နစ် ဆယ် ငို ကြွေး ကြ ၏။

^၄ ငို ကြွေး မြည် တမ်း သော နေ့ ရက် များ လွန် ပြီး နောက် ယော သပ် က ‌ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ နန်း တော် သူ နန်း တော် သား တို့ အား “ငါ သည် သင် တို့ ရှေ့ ၌ မျက် နှာ ရ သည် ဆို လျှင် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ နား တော် သို့ လျှောက် ရ မည် မှာ၊ ^၅ ‘အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖ ခင် က အ ကျွန်ုပ် အား “ငါ သေ တော့ မည်။ ငါ့ အ တွက် ခါ နာန် ပြည် ၌ ငါ တူး ထား သော သင်္ချိုင်း တွင်း တွင် ငါ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ရ မည်” ဟု ဆို လျက် အ ကျွန်ုပ် ကို ကျိန် ဆို စေ ခဲ့ ပါ ၏။ ထို့ အ တွက် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် သွား ၍ ဖ ခင် ကို သင်္ဂြိုဟ် ပါ ရ စေ။ ပြီး လျှင် အ ကျွန်ုပ် ပြန် လာ ပါ မည်’ ဟူ ၍ လျှောက် ကြ ပါ လော့” ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ ^၆ ဖာ ရော မင်း ကြီး က “သင့် အား သင့် ဖ ခင် ကျိန် ဆို စေ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သွား ၍ သူ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် လော့” ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။

^၇ ထို့ ကြောင့် ယော သပ် သည် မိ မိ ၏ ဖ ခင် ကို သင်္ဂြိုဟ် ရန် ထွက် သွား လေ ၏။ သူ နှင့် အ တူ ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ အ မှု ထမ်း အား လုံး၊ ဖာ ရော မင်း ကြီး နန်း တော် ရှိ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ နှင့် အီ ဂျစ် ပြည် ၏ သက် ကြီး ဝါ ကြီး အား လုံး၊ ^၈ ယော သပ် ၏ အိမ် သူ အိမ် သား အား လုံး၊ ယော သပ် ၏ အစ် ကို များ နှင့် ယော သပ် ဖ ခင် ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ သည် လည်း လိုက် ပါ သွား ကြ ၏။ ဂေါ ရှင် အ ရပ် တွင် သူ တို့ ၏ က လေး များ၊ သိုး ဆိတ် များ နှင့် နွား များ ကို သာ ထား ခဲ့ ကြ ၏။ ^၉ စစ် ရ ထား နှင့် မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ သည် လည်း လိုက် ပါ သွား ကြ သ ဖြင့် အ လွန် ကြီး သော လူ အ လုံး အ ရင်း ဖြစ် လေ ၏။

^၁၀ သူ တို့ သည် ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ရှိ အာ တဒ် ကောက် နယ် တ လင်း သို့ ရောက် သော အ ခါ ထို အ ရပ် ၌ သူ တို့ သည် ကျယ် လောင် ပြင်း ထန် သော ငို ကြွေး ခြင်း ဖြင့် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ ၏။ ယော သပ် သည် မိ မိ ဖ ခင် အ တွက် ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း ကို ပြု လေ ၏။ ^၁၁ ထို သို့ အာ တဒ် ကောက် နယ် တ လင်း ၌ ငို ကြွေး မြည် တမ်း နေ ကြ သည် ကို ထို ပြည် ၌ နေ ထိုင် သော ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ မြင် ကြ သော အ ခါ သူ တို့ က “အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ သည် ပြင်း ထန် စွာ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ ပါ သည် တ ကား” ဟု ဆို ကြ ၏။ ထို့ ကြောင့် ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ၌ ရှိ သော ထို အ ရပ် ကို အ ဗေ လ မိ ဇ ရိမ် ’အ ကြီး အ ကျယ် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း’။ ဟု အ မည် မှည့် ခေါ် ကြ ၏။

^၁၂ ယာ ကုပ် ၏ သား တို့ သည် မိ မိ တို့ အား ဖ ခင် မိန့် မှာ ထား သည့် အ တိုင်း မိ မိ တို့ ဖ ခင် အ တွက် ပြု ကြ ၏။ ^၁၃ ယာ ကုပ် ၏ သား တို့ သည် ယာ ကုပ် ကို ခါ နာန် ပြည် သို့ သယ် ဆောင် သွား ၍ အာ ဗြ ဟံ က ဟိတ္တိ လူ မျိုး ဧ ဖ ရုန် ထံ မှ ကိုယ် ပိုင် သင်္ချိုင်း မြေ အ ဖြစ် ဝယ် ယူ ထား သည့် လယ် ဖြစ် သည့် မံ ရေ မြို့ အ ရှေ့ ဘက်၊ မပ္ပေ လ လယ် ၌ ရှိ သော လိုဏ် ဂူ ၌ သူ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ ^၁၄ ဖ ခင် ကို သင်္ဂြိုဟ် ပြီး နောက် ယော သပ် သည် မိ မိ ညီ အစ် ကို တို့ မှ စ ၍ ဖ ခင် ကို သင်္ဂြိုဟ် ရန် လိုက် ပါ သွား သော သူ အ ပေါင်း တို့ နှင့် အ တူ အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် လာ ၏။

^၁၅ ယော သပ် ၏ အစ် ကို တို့ သည် မိ မိ တို့ ဖ ခင် သေ ဆုံး ပြီ ဖြစ် ကြောင်း သိ မြင် လျှင် သူ တို့ က “ယော သပ် သည် သူ့ အ ပေါ် ငါ တို့ ပြု ခဲ့ သည့် မ ကောင်း မှု ရှိ သ မျှ အ တွက် အ ငြိုး ထား လျှင် ငါ တို့ ကို ပြန် ၍ လက် စား ချေ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ^၁၆ သူ တို့ သည် ယော သပ် ထံ သို့ လူ လွှတ် ၍ “သ ခင့် ဖ ခင် မ ကွယ် လွန် မီ က၊ ^၁၇ ‘သ ခင့် အ ပေါ် မ ကောင်း မှု ပြု ခဲ့ သည့် သ ခင့် ညီ အစ် ကို တို့ ကျူး လွန် ခဲ့ သော အ ပြစ် ကို ခွင့် လွှတ် ပါ လော့’ ဟူ ၍ သ ခင့် အား ပြော ကြား ရန် မှာ ကြား ခဲ့ ပါ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ သ ခင့် ဖ ခင် ၏ ဘု ရား သ ခင့် အ စေ အ ပါး တို့ ကျူး လွန် မိ သော အ ပြစ် များ ကို ခွင့် လွှတ် ပါ လော့” ဟု လျှောက် စေ ၏။ ထို သို့ လျှောက် ထား သော အ ခါ ယော သပ် သည် မျက် ရည် ကျ လေ ၏။

^၁၈ ထို့ နောက် ယော သပ် ၏ ညီ အစ် ကို တို့ သည် လည်း ရောက် လာ ၍ သူ့ ရှေ့ ၌ ပျပ် ဝပ် လျက် “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် သ ခင့် ကျွန် များ ဖြစ် ကြ ပါ ၏” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၉ ယော သပ် က လည်း “မ ကြောက် ကြ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ကိုယ် စား ပြု နိုင် သ လော။ ^၂၀ သင် တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို မ ကောင်း ကြံ စည် ခဲ့ သော် လည်း ယ နေ့ မြင် ရ သည့် အ တိုင်း များ စွာ သော လူ တို့ အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ စေ ရန် ဘု ရား သ ခင် သည် ကောင်း ကျိုး ချမ်း သာ အ တွက် ကြံ စည် တော် မူ ၏။ ^၂၁ သို့ ဖြစ် ၍ မ ကြောက် ကြ နှင့်။ သင် တို့ နှင့် သင် တို့ ၏ က လေး များ ကို အ ကျွန်ုပ် ကျွေး မွေး မည်” ဟု ဆို လျက် သူ တို့ အား နှစ် သိမ့် ၍ ကြင် နာ စွာ စ ကား ပြော လေ ၏။

^၂၂ ယော သပ် သည် မိ မိ ဖ ခင် ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ နှင့် အ တူ အီ ဂျစ် ပြည် ၌ နေ ထိုင် လေ ၏။ ယော သပ် သည် အ နှစ် တစ် ရာ့ တစ် ဆယ် အ သက် ရှင် ၏။ ^၂၃ ယော သပ် သည် ဧ ဖ ရိမ် ၏ တ တိ ယ မျိုး ဆက် သား သ မီး တို့ ကို မြင် ရ ၏။ မ နာ ရှေ ၏ သား မာ ခိ ရ ၏ သား သ မီး တို့ သည် လည်း ယော သပ် ၏ ဒူး ပေါ် မှာ မွေး ဖွား ကြ ၏။

^၂၄ ယော သပ် က သူ ၏ ညီ အစ် ကို တို့ အား “အ ကျွန်ုပ် သေ တော့ မည်။ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ ထံ သို့ အ မှန် ပင် အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ ၍ သင် တို့ ကို ဤ ပြည် မှ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ ယာ ကုပ် တို့ အား ကျိန် ဆို ခဲ့ သည့် ပြည် သို့ ပို့ ဆောင် တော် မူ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၅ တစ် ဖန် ယော သပ် က “ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ ထံ သို့ အ မှန် ပင် အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ တော် မူ မည်။ ထို အ ခါ သင် တို့ သည် ငါ့ အ ရိုး တို့ ကို ဤ ပြည် မှ ယူ ဆောင် သွား ရ မည်” ဟု ဆို လျက် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အား ကျိန် ဆို စေ ၏။

^၂၆ ယော သပ် သည် အ သက် တစ် ရာ့ တစ် ဆယ် ရှိ သော် သေ ဆုံး လေ ၏။ ယော သပ် ၏ အ လောင်း ကို ဆေး စီ ရင် ၍ အီ ဂျစ် ပြည် ၌ အ ခေါင်း ဖြင့် ထား ကြ လေ ၏။

50

¹ Joseph fell on his father’s face, wept on him, and kissed him. ² Joseph commanded his servants, the physicians, to embalm his father; and the physicians embalmed Israel. ³ Forty days were used for him, for that is how many days it takes to embalm. The Egyptians wept for Israel for seventy days.

⁴ When the days of weeping for him were past, Joseph spoke to Pharaoh’s staff, saying, “If now I have found favor in your eyes, please speak in the ears of Pharaoh, saying, ⁵ ‘My father made me swear, saying, “Behold, I am dying. Bury me in my grave which I have dug for myself in the land of Canaan.” Now therefore, please let me go up and bury my father, and I will come again.’ ” ⁶ Pharaoh said, “Go up, and bury your father, just like he made you swear.”

⁷ Joseph went up to bury his father; and with him went up all the servants of Pharaoh, the elders of his house, all the elders of the land of Egypt, ⁸ all the house of Joseph, his brothers, and his father’s house. Only their little ones, their flocks, and their herds, they left in the land of Goshen. ⁹ Both chariots and horsemen went up with him. It was a very great company.

¹⁰ They came to the threshing floor of Atad, which is beyond the Jordan, and there they lamented with a very great and severe lamentation. He mourned for his father seven days. ¹¹ When the inhabitants of the land, the Canaanites, saw the mourning in the floor of Atad, they said, “This is a grievous mourning by the Egyptians.” Therefore its name was called Abel Mizraim, which is beyond the Jordan.

¹² His sons did to him just as he commanded them, ¹³ for his sons carried him into the land of Canaan, and buried him in the cave of the field of Machpelah, which Abraham bought with the field, as a possession for a burial site, from Ephron the Hittite, near Mamre. ¹⁴ Joseph returned into Egypt—he, and his brothers, and all that went up with him to bury his father, after he had buried his father.

¹⁵ When Joseph’s brothers saw that their father was dead, they said, “It may be that Joseph will hate us, and will fully pay us back for all the evil which we did to him.” ¹⁶ They sent a message to Joseph, saying, “Your father commanded before he died, saying, ¹⁷ ‘You shall tell Joseph, “Now please forgive the disobedience of your brothers, and their sin, because they did evil to you.” ’ Now, please forgive the disobedience of the servants of the God of your father.” Joseph wept when they spoke to him.

¹⁸ His brothers also went and fell down before his face; and they said, “Behold, we are your servants.” ¹⁹ Joseph said to them, “Don’t be afraid, for am I in the place of God? ²⁰ As for you, you meant evil against me, but God meant it for good, to save many people alive, as is happening today. ²¹ Now therefore don’t be afraid. I will provide for you and your little ones.” He comforted them, and spoke kindly to them.

²² Joseph lived in Egypt, he, and his father’s house. Joseph lived one hundred ten years. ²³ Joseph saw Ephraim’s children to the third generation. The children also of Machir, the son of Manasseh, were born on Joseph’s knees.

²⁴ Joseph said to his brothers, “I am dying, but God will surely visit you, and bring you up out of this land to the land which he swore to Abraham, to Isaac, and to Jacob.” ²⁵ Joseph took an oath from the children of Israel, saying, “God will surely visit you, and you shall carry up my bones from here.”

²⁶ So Joseph died, being one hundred ten years old, and they embalmed him, and he was put in a coffin in Egypt.

၅၀

^၁ ထို အ ခါ ယော သပ် သည် မိ မိ ဖ ခင် နှင့် မျက် နှာ ချင်း အပ် ၍ ငို ကြွေး ပြီး ဖ ခင် ကို နမ်း လေ ၏။ ^၂ ယော သပ် သည် မိ မိ ဖ ခင် ၏ အ လောင်း ကို ‌ဆေး စီ ရင် ရန် မိ မိ အ စေ အ ပါး ဆေး ဆ ရာ တို့ အား အ မိန့် ပေး လေ ၏။ ထို့ ကြောင့် ဆေး ဆ ရာ တို့ သည် အစ္စ ရေး ၏ အ လောင်း ကို ဆေး စီ ရင် ကြ ၏။ ^၃ အ လောင်း ကို ဆေး စီ ရင် ရာ တွင် ရက် ပေါင်း လေး ဆယ် ကြာ ၏။ ၎င်း မှာ အ လောင်း ကို ဆေး စီ ရင် ရန် ကြာ သော အ ချိန် ဖြစ် ၏။ အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ သည် ယာ ကုပ် အ တွက် ရက် ပေါင်း ခု နစ် ဆယ် ငို ကြွေး ကြ ၏။

^၄ ငို ကြွေး မြည် တမ်း သော နေ့ ရက် များ လွန် ပြီး နောက် ယော သပ် က ‌ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ နန်း တော် သူ နန်း တော် သား တို့ အား “ငါ သည် သင် တို့ ရှေ့ ၌ မျက် နှာ ရ သည် ဆို လျှင် ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ နား တော် သို့ လျှောက် ရ မည် မှာ၊ ^၅ ‘အ ကျွန်ုပ် ၏ ဖ ခင် က အ ကျွန်ုပ် အား “ငါ သေ တော့ မည်။ ငါ့ အ တွက် ခါ နာန် ပြည် ၌ ငါ တူး ထား သော သင်္ချိုင်း တွင်း တွင် ငါ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ရ မည်” ဟု ဆို လျက် အ ကျွန်ုပ် ကို ကျိန် ဆို စေ ခဲ့ ပါ ၏။ ထို့ အ တွက် ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် သွား ၍ ဖ ခင် ကို သင်္ဂြိုဟ် ပါ ရ စေ။ ပြီး လျှင် အ ကျွန်ုပ် ပြန် လာ ပါ မည်’ ဟူ ၍ လျှောက် ကြ ပါ လော့” ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။ ^၆ ဖာ ရော မင်း ကြီး က “သင့် အား သင့် ဖ ခင် ကျိန် ဆို စေ ခဲ့ သည့် အ တိုင်း သွား ၍ သူ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် လော့” ဟု မိန့် ဆို လေ ၏။

^၇ ထို့ ကြောင့် ယော သပ် သည် မိ မိ ၏ ဖ ခင် ကို သင်္ဂြိုဟ် ရန် ထွက် သွား လေ ၏။ သူ နှင့် အ တူ ဖာ ရော မင်း ကြီး ၏ အ မှု ထမ်း အား လုံး၊ ဖာ ရော မင်း ကြီး နန်း တော် ရှိ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ နှင့် အီ ဂျစ် ပြည် ၏ သက် ကြီး ဝါ ကြီး အား လုံး၊ ^၈ ယော သပ် ၏ အိမ် သူ အိမ် သား အား လုံး၊ ယော သပ် ၏ အစ် ကို များ နှင့် ယော သပ် ဖ ခင် ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ သည် လည်း လိုက် ပါ သွား ကြ ၏။ ဂေါ ရှင် အ ရပ် တွင် သူ တို့ ၏ က လေး များ၊ သိုး ဆိတ် များ နှင့် နွား များ ကို သာ ထား ခဲ့ ကြ ၏။ ^၉ စစ် ရ ထား နှင့် မြင်း စီး သူ ရဲ တို့ သည် လည်း လိုက် ပါ သွား ကြ သ ဖြင့် အ လွန် ကြီး သော လူ အ လုံး အ ရင်း ဖြစ် လေ ၏။

^၁၀ သူ တို့ သည် ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ရှိ အာ တဒ် ကောက် နယ် တ လင်း သို့ ရောက် သော အ ခါ ထို အ ရပ် ၌ သူ တို့ သည် ကျယ် လောင် ပြင်း ထန် သော ငို ကြွေး ခြင်း ဖြင့် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ ၏။ ယော သပ် သည် မိ မိ ဖ ခင် အ တွက် ခု နစ် ရက် ပတ် လုံး ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း ကို ပြု လေ ၏။ ^၁၁ ထို သို့ အာ တဒ် ကောက် နယ် တ လင်း ၌ ငို ကြွေး မြည် တမ်း နေ ကြ သည် ကို ထို ပြည် ၌ နေ ထိုင် သော ခါ နာန် လူ မျိုး တို့ မြင် ကြ သော အ ခါ သူ တို့ က “အီ ဂျစ် လူ မျိုး တို့ သည် ပြင်း ထန် စွာ ငို ကြွေး မြည် တမ်း ကြ ပါ သည် တ ကား” ဟု ဆို ကြ ၏။ ထို့ ကြောင့် ဂျော် ဒန် မြစ် တစ် ဖက် ၌ ရှိ သော ထို အ ရပ် ကို အ ဗေ လ မိ ဇ ရိမ် ’အ ကြီး အ ကျယ် ငို ကြွေး မြည် တမ်း ခြင်း’။ ဟု အ မည် မှည့် ခေါ် ကြ ၏။

^၁၂ ယာ ကုပ် ၏ သား တို့ သည် မိ မိ တို့ အား ဖ ခင် မိန့် မှာ ထား သည့် အ တိုင်း မိ မိ တို့ ဖ ခင် အ တွက် ပြု ကြ ၏။ ^၁၃ ယာ ကုပ် ၏ သား တို့ သည် ယာ ကုပ် ကို ခါ နာန် ပြည် သို့ သယ် ဆောင် သွား ၍ အာ ဗြ ဟံ က ဟိတ္တိ လူ မျိုး ဧ ဖ ရုန် ထံ မှ ကိုယ် ပိုင် သင်္ချိုင်း မြေ အ ဖြစ် ဝယ် ယူ ထား သည့် လယ် ဖြစ် သည့် မံ ရေ မြို့ အ ရှေ့ ဘက်၊ မပ္ပေ လ လယ် ၌ ရှိ သော လိုဏ် ဂူ ၌ သူ့ ကို သင်္ဂြိုဟ် ကြ ၏။ ^၁၄ ဖ ခင် ကို သင်္ဂြိုဟ် ပြီး နောက် ယော သပ် သည် မိ မိ ညီ အစ် ကို တို့ မှ စ ၍ ဖ ခင် ကို သင်္ဂြိုဟ် ရန် လိုက် ပါ သွား သော သူ အ ပေါင်း တို့ နှင့် အ တူ အီ ဂျစ် ပြည် သို့ ပြန် လာ ၏။

^၁၅ ယော သပ် ၏ အစ် ကို တို့ သည် မိ မိ တို့ ဖ ခင် သေ ဆုံး ပြီ ဖြစ် ကြောင်း သိ မြင် လျှင် သူ တို့ က “ယော သပ် သည် သူ့ အ ပေါ် ငါ တို့ ပြု ခဲ့ သည့် မ ကောင်း မှု ရှိ သ မျှ အ တွက် အ ငြိုး ထား လျှင် ငါ တို့ ကို ပြန် ၍ လက် စား ချေ လိမ့် မည်” ဟု ဆို ပြီး လျှင်၊ ^၁၆ သူ တို့ သည် ယော သပ် ထံ သို့ လူ လွှတ် ၍ “သ ခင့် ဖ ခင် မ ကွယ် လွန် မီ က၊ ^၁၇ ‘သ ခင့် အ ပေါ် မ ကောင်း မှု ပြု ခဲ့ သည့် သ ခင့် ညီ အစ် ကို တို့ ကျူး လွန် ခဲ့ သော အ ပြစ် ကို ခွင့် လွှတ် ပါ လော့’ ဟူ ၍ သ ခင့် အား ပြော ကြား ရန် မှာ ကြား ခဲ့ ပါ ၏။ သို့ ဖြစ် ၍ သ ခင့် ဖ ခင် ၏ ဘု ရား သ ခင့် အ စေ အ ပါး တို့ ကျူး လွန် မိ သော အ ပြစ် များ ကို ခွင့် လွှတ် ပါ လော့” ဟု လျှောက် စေ ၏။ ထို သို့ လျှောက် ထား သော အ ခါ ယော သပ် သည် မျက် ရည် ကျ လေ ၏။

^၁၈ ထို့ နောက် ယော သပ် ၏ ညီ အစ် ကို တို့ သည် လည်း ရောက် လာ ၍ သူ့ ရှေ့ ၌ ပျပ် ဝပ် လျက် “အ ကျွန်ုပ် တို့ သည် သ ခင့် ကျွန် များ ဖြစ် ကြ ပါ ၏” ဟု လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၉ ယော သပ် က လည်း “မ ကြောက် ကြ နှင့်။ အ ကျွန်ုပ် သည် ဘု ရား သ ခင် ကို ကိုယ် စား ပြု နိုင် သ လော။ ^၂၀ သင် တို့ သည် အ ကျွန်ုပ် ကို မ ကောင်း ကြံ စည် ခဲ့ သော် လည်း ယ နေ့ မြင် ရ သည့် အ တိုင်း များ စွာ သော လူ တို့ အ သက် ချမ်း သာ ရာ ရ စေ ရန် ဘု ရား သ ခင် သည် ကောင်း ကျိုး ချမ်း သာ အ တွက် ကြံ စည် တော် မူ ၏။ ^၂၁ သို့ ဖြစ် ၍ မ ကြောက် ကြ နှင့်။ သင် တို့ နှင့် သင် တို့ ၏ က လေး များ ကို အ ကျွန်ုပ် ကျွေး မွေး မည်” ဟု ဆို လျက် သူ တို့ အား နှစ် သိမ့် ၍ ကြင် နာ စွာ စ ကား ပြော လေ ၏။

^၂၂ ယော သပ် သည် မိ မိ ဖ ခင် ၏ အိမ် သူ အိမ် သား တို့ နှင့် အ တူ အီ ဂျစ် ပြည် ၌ နေ ထိုင် လေ ၏။ ယော သပ် သည် အ နှစ် တစ် ရာ့ တစ် ဆယ် အ သက် ရှင် ၏။ ^၂၃ ယော သပ် သည် ဧ ဖ ရိမ် ၏ တ တိ ယ မျိုး ဆက် သား သ မီး တို့ ကို မြင် ရ ၏။ မ နာ ရှေ ၏ သား မာ ခိ ရ ၏ သား သ မီး တို့ သည် လည်း ယော သပ် ၏ ဒူး ပေါ် မှာ မွေး ဖွား ကြ ၏။

^၂၄ ယော သပ် က သူ ၏ ညီ အစ် ကို တို့ အား “အ ကျွန်ုပ် သေ တော့ မည်။ သို့ သော် ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ ထံ သို့ အ မှန် ပင် အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ ၍ သင် တို့ ကို ဤ ပြည် မှ အာ ဗြ ဟံ၊ ဣ ဇက်၊ ယာ ကုပ် တို့ အား ကျိန် ဆို ခဲ့ သည့် ပြည် သို့ ပို့ ဆောင် တော် မူ မည်” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၂၅ တစ် ဖန် ယော သပ် က “ဘု ရား သ ခင် သည် သင် တို့ ထံ သို့ အ မှန် ပင် အ ကြည့် အ ရှု ကြွ လာ တော် မူ မည်။ ထို အ ခါ သင် တို့ သည် ငါ့ အ ရိုး တို့ ကို ဤ ပြည် မှ ယူ ဆောင် သွား ရ မည်” ဟု ဆို လျက် အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့ အား ကျိန် ဆို စေ ၏။

^၂၆ ယော သပ် သည် အ သက် တစ် ရာ့ တစ် ဆယ် ရှိ သော် သေ ဆုံး လေ ၏။ ယော သပ် ၏ အ လောင်း ကို ဆေး စီ ရင် ၍ အီ ဂျစ် ပြည် ၌ အ ခေါင်း ဖြင့် ထား ကြ လေ ၏။

50

¹ Joseph fell on his father’s face, wept on him, and kissed him. ² Joseph commanded his servants, the physicians, to embalm his father; and the physicians embalmed Israel. ³ Forty days were used for him, for that is how many days it takes to embalm. The Egyptians wept for Israel for seventy days.

⁴ When the days of weeping for him were past, Joseph spoke to Pharaoh’s staff, saying, “If now I have found favor in your eyes, please speak in the ears of Pharaoh, saying, ⁵ ‘My father made me swear, saying, “Behold, I am dying. Bury me in my grave which I have dug for myself in the land of Canaan.” Now therefore, please let me go up and bury my father, and I will come again.’ ” ⁶ Pharaoh said, “Go up, and bury your father, just like he made you swear.”

⁷ Joseph went up to bury his father; and with him went up all the servants of Pharaoh, the elders of his house, all the elders of the land of Egypt, ⁸ all the house of Joseph, his brothers, and his father’s house. Only their little ones, their flocks, and their herds, they left in the land of Goshen. ⁹ Both chariots and horsemen went up with him. It was a very great company.

¹⁰ They came to the threshing floor of Atad, which is beyond the Jordan, and there they lamented with a very great and severe lamentation. He mourned for his father seven days. ¹¹ When the inhabitants of the land, the Canaanites, saw the mourning in the floor of Atad, they said, “This is a grievous mourning by the Egyptians.” Therefore its name was called Abel Mizraim, which is beyond the Jordan.

¹² His sons did to him just as he commanded them, ¹³ for his sons carried him into the land of Canaan, and buried him in the cave of the field of Machpelah, which Abraham bought with the field, as a possession for a burial site, from Ephron the Hittite, near Mamre. ¹⁴ Joseph returned into Egypt—he, and his brothers, and all that went up with him to bury his father, after he had buried his father.

¹⁵ When Joseph’s brothers saw that their father was dead, they said, “It may be that Joseph will hate us, and will fully pay us back for all the evil which we did to him.” ¹⁶ They sent a message to Joseph, saying, “Your father commanded before he died, saying, ¹⁷ ‘You shall tell Joseph, “Now please forgive the disobedience of your brothers, and their sin, because they did evil to you.” ’ Now, please forgive the disobedience of the servants of the God of your father.” Joseph wept when they spoke to him.

¹⁸ His brothers also went and fell down before his face; and they said, “Behold, we are your servants.” ¹⁹ Joseph said to them, “Don’t be afraid, for am I in the place of God? ²⁰ As for you, you meant evil against me, but God meant it for good, to save many people alive, as is happening today. ²¹ Now therefore don’t be afraid. I will provide for you and your little ones.” He comforted them, and spoke kindly to them.

²² Joseph lived in Egypt, he, and his father’s house. Joseph lived one hundred ten years. ²³ Joseph saw Ephraim’s children to the third generation. The children also of Machir, the son of Manasseh, were born on Joseph’s knees.

²⁴ Joseph said to his brothers, “I am dying, but God will surely visit you, and bring you up out of this land to the land which he swore to Abraham, to Isaac, and to Jacob.” ²⁵ Joseph took an oath from the children of Israel, saying, “God will surely visit you, and you shall carry up my bones from here.”

²⁶ So Joseph died, being one hundred ten years old, and they embalmed him, and he was put in a coffin in Egypt.