၂၁

^၁ ငါ တို့ သည် သူ တို့ ထံ မှ ခွဲ ခွာ ၍ ရွက် လွှင့် ကာ ကော သ ကျွန်း သို့ တိုက် ရိုက် သွား ကြ ၏။ နောက် တစ် နေ့ ၌ ရော ဒု ကျွန်း သို့ ရောက် ၍ ထို နေ ရာ မှ တစ် ဖန် ပါ တ ရ မြို့ သို့ သွား ကြ ၏။ ^၂ ထို့ နောက် ဖို နီး ရှား နယ် သို့ ကူး သွား မည့် သင်္ဘော တစ် စင်း ကို တွေ့ သ ဖြင့် ထို သင်္ဘော ကို စီး ၍ ရွက် လွှင့် ကြ ၏။ ^၃ ဆိုက် ပ ရပ် ကျွန်း ကို မြင် ကြ သော အ ခါ ထို ကျွန်း ကို လက် ဝဲ ဘက် မှ ဖြတ် ကျော် လျက် ဆီး ရီး ယား ပြည် သို့ ရွက် လွှင့် ကြ ၏။ သင်္ဘော သည် တိုင် ရာ မြို့ ၌ ကုန် ပစ္စည်း ချ ရန် ရှိ သော ကြောင့် ထို မြို့ တွင် ဆိုက် လေ ၏။

^၄ ငါ တို့ သည် တ ပည့် တော် တို့ ကို တွေ့ ၍ ထို အ ရပ် ၌ ခု နစ် ရက် နေ ကြ ၏။ သူ တို့ သည် ပေါ လု အား ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ တက် မ သွား ရန် ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ပြော ကြ ၏။ ^၅ သို့ သော် ထို နေ့ ရက် များ စေ့ သော အ ခါ ငါ တို့ သည် ခ ရီး ဆက် ရန် ထွက် ခွာ ကြ ၏။ သူ တို့ အား လုံး သည် ဇ နီး၊ သား သ မီး များ နှင့် အ တူ မြို့ ပြင် အ ထိ ငါ တို့ ကို လိုက် ပို့ ကြ ၏။ ငါ တို့ သည် ပင် လယ် ကမ်း ခြေ တွင် ဒူး ထောက် လျက် ဆု တောင်း ပြီး နောက်၊ ^၆ တစ် ဦး နှင့် တစ် ဦး နှုတ် ဆက် ကြ ၍ ငါ တို့ သည် သင်္ဘော ပေါ် သို့ တက် ကာ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။

^၇ ထို့ နောက် ပ တော လင် မြို့ သို့ ရောက် ၍ တိုင် ရာ မြို့ မှ ငါ တို့ ထွက် လာ သည့် ပင် လယ် ခ ရီး ပြီး ဆုံး လေ ၏။ ငါ တို့ သည် ထို မြို့ ၌ ရှိ သော ညီ အစ် ကို များ ကို နှုတ် ဆက် ၍ သူ တို့ နှင့် အ တူ တစ် ရက် နေ ကြ ၏။ ^၈ နောက် တစ် နေ့ တွင် ထွက် ခွာ ၍ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ပေါ လု ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် ဖြစ် ကြ သော ငါ တို့ သည် ထွက် ခွာ ၍'။ ဆီ ဇာ ရီး ယား မြို့ သို့ ရောက် ပြီး လျှင် ရွေး ကောက် ခံ ရ သူ ခု နစ် ဦး ထဲ မှ တစ် ဦး ဖြစ် သည့် ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ‌ဟော ပြော သူ ဖိ လိပ္ပု ၏ အိမ် သို့ ဝင် ၍ သူ့ ထံ ၌ တည်း ခို ကြ ၏။ ^၉ ထို သူ ၌ ပ ရော ဖက် ပြု ဟော ပြော သည့် အ ပျို က ညာ သ မီး လေး ယောက် ရှိ ၏။

^၁၀ ရက် အ တန် ကြာ နေ ပြီး သော အ ခါ အာ ဂ ဗု အ မည် ရှိ သော ပ ရော ဖက် တစ် ဦး သည် ယု ဒ ပြည် မှ ဆင်း လာ ၏။ ^၁၁ ထို သူ သည် ငါ တို့ ထံ လာ ၍ ပေါ လု ၏ ခါး ပန်း ကို ယူ ပြီး လျှင် မိ မိ ၏ ခြေ နှင့် လက် တို့ ကို ချည် နှောင် ကာ “ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ဤ ခါး ပန်း ပိုင် ရှင် ကို ‌ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် ဤ ကဲ့ သို့ ချည် နှောင် ၍ လူ မျိုး ခြား တို့ လက် သို့ အပ် နှံ ကြ လိမ့် မည် ဟု သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် မိန့် တော် မူ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၂ ထို စ ကား ကို ကြား လျှင် ငါ တို့ နှင့် ဒေ သ ခံ တို့ သည် ပေါ လု အား ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ တက် မ သွား ရန် တောင်း ပန် ကြ ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ ပေါ လု က “သင် တို့ သည် ငို ကြွေး လျက်၊ ငါ ၏ စိတ် နှ လုံး ကို ကြေ ကွဲ စေ လျက် မည် သည့် အ ရာ ကို ပြု ကြ သ နည်း။ ငါ သည် သ ခင် ယေ ရှု ၏ နာ မ တော် အ တွက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၌ ချည် နှောင် ခြင်း ခံ ရ ရန် သာ မ က ‌အ သေ ခံ ရန် ပင် အ သင့် ရှိ သည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၄ ငါ တို့ သည် သူ့ ကို ဖျောင်း ဖျ ၍ မ ရ သ ဖြင့်။ “သ ခင် ဘု ရား ၏ အ လို တော် အ တိုင်း ဖြစ် ပါ စေ” ဟု ဆို လျက် တိတ် ဆိတ် သွား ကြ ၏။

^၁၅ ထို နေ့ ရက် များ လွန် ပြီး နောက် ငါ တို့ သည် ထုပ် ပိုး ပြင် ဆင် လျက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ တက် သွား ကြ ၏။ ^၁၆ ဆီ ဇာ ရီ ယား မြို့ မှ တ ပည့် တော် အ ချို့ တို့ သည် လည်း ငါ တို့ နှင့် အ တူ လိုက် ပါ ၍ ငါ တို့ တည်း ခို ရန် စီ စဉ် ထား သည့် က န ဦး တ ပည့် တော် ဖြစ် သော ဆိုက် ပ ရပ် ကျွန်း သား မ နာ သုန် ထံ သို့ ခေါ် သွား ကြ ၏။ ^၁၇ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ငါ တို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ ညီ အစ် ကို များ သည် ငါ တို့ ကို လှိုက် လှဲ စွာ ကြို ဆို ကြ ၏။

^၁၈ နောက် တစ် နေ့ ၌ ပေါ လု သည် ငါ တို့ နှင့် အ တူ ယာ ကုပ် ထံ သို့ ဝင် လျှင် အ သင်း တော် အ ကြီး အ ကဲ အား လုံး တို့ သည် လည်း ရောက် နေ ကြ ၏။ ^၁၉ ပေါ လု သည် သူ တို့ ကို နှုတ် ဆက် ပြီး လျှင် မိ မိ ၏ အ မှု တော် လုပ် ငန်း အား ဖြင့် လူ မျိုး ခြား တို့ ၌ ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ သော အ ကြောင်း အ ရာ တို့ ကို တစ် ခု ချင်း ပြော ပြ လေ ၏။ ^၂၀ ထို သူ တို့ သည် ကြား လျှင် ဘု ရား သ ခင် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သ ခင် ဘု ရား'။ ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ ၏။ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ပေါ လု အား “ငါ တို့ ညီ၊ သင် သိ မြင် သည့် အ တိုင်း ဂျူး လူ မျိုး တို့ တွင် ယုံ ကြည် လာ သူ ထောင် ပေါင်း များ စွာ ရှိ ၍ သူ တို့ အား လုံး သည် ပ ညတ် တ ရား ၌ စိတ် အား ထက် သန် သူ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၂၁ သင် သည် လူ မျိုး ခြား တို့ ထဲ ၌ နေ ထိုင် ကြ သော ဂျူး လူ မျိုး အား လုံး တို့ အား က‌ လေး များ ကို အ ရေ ဖျား လှီး ခြင်း မ ပေး ကြ ရန် နှင့် ဓ လေ့ ထုံး စံ အ တိုင်း မ လိုက် လျှောက် ကြ ရန် ပြော ဆို လျက် မော ရှေ ၏ တ ရား ကို စွန့် ပယ် ရန် သွန် သင် နေ သည် ဟု သင့် အ ကြောင်း ကို သူ တို့ ကြား သိ ထား ၏။

^၂၂ သို့ ဖြစ် ၍ မည် သို့ ပြု ကြ မည် နည်း။ သင် ရောက် ရှိ နေ ကြောင်း သူ တို့ ကြား ကြ မည် သေ ချာ ၏။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သင် ရောက် ရှိ နေ ကြောင်း ကြား သိ သည် ဖြစ် ၍ ဧ ကန် အ မှန် စု ဝေး လာ ကြ လိမ့် မည်'။ ^၂၃ ထို့ ကြောင့် သင့် ကို ငါ တို့ ပြော သည့် အ တိုင်း ပြု ပါ လော့။ ငါ တို့ တွင် အ ဓိဋ္ဌာန် ပြု ထား သော လူ လေး ဦး ရှိ ၏။ ^၂၄ ထို သူ တို့ ကို ခေါ် သွား ၍ သူ တို့ နှင့် အ တူ သန့် ရှင်း စင် ကြယ် ခြင်း ဝတ် ကို ခံ ယူ လျက် သူ တို့ ခေါင်း ကို ခေါင်း တုံး ရိတ် ရန် သူ တို့ အ တွက် စ ရိတ် ခံ ပေး ပါ လော့။ သို့ ပြု လျှင် သင် နှင့် ပတ် သက် ၍ သူ တို့ ကြား သိ ထား သော သ တင်း သည် မ ဟုတ် မ မှန် ဘဲ သင် ကိုယ် တိုင် ပ ညတ် တ ရား ကို စောင့် ထိန်း လျက် လိုက် လျှောက် နေ ကြောင်း သူ တို့ အား လုံး သိ ကြ လိမ့် မည်။ ^၂၅ လူ မျိုး ခြား တို့ ထဲ မှ ယုံ ကြည် လာ သော သူ တို့ အ တွက် မူ ကား အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထို သို့ သော တ ရား ကို မ ကျင့် မ စောင့် ဘဲ' ပါ သည်။ ရုပ် တု အား ပူ ဇော် ထား သော အ ရာ၊ သွေး၊ လည် ညှစ် သတ် ထား သော တိ ရစ္ဆာန် နှင့် တ ရား နှင့် မ ညီ မေ ထုန် ပြု ခြင်း တို့ ကို ရှောင် ကြဉ် ရန် ငါ တို့ ဆုံး ဖြတ် ၍ စာ ရေး သား ပေး ပို့ ကြ ပြီ” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၂၆ ထို အ ခါ ပေါ လု သည် ထို လူ လေး ဦး တို့ ကို ခေါ် ၍ နောက် တစ် နေ့ ၌ သူ တို့ နှင့် အ တူ သန့် ရှင်း စင် ကြယ် ခြင်း ဝတ် ကို ခံ ယူ လျက် ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့ ဝင် ကာ သူ တို့ တစ် ဦး စီ အ တွက် ပူ ဇော် သက္ကာ ဆက် သ မည့် အ ချိန် ဖြစ် သည့် သန့် ရှင်း စင် ကြယ် ခြင်း ဝတ် ကို ခံ ယူ သည့် နေ့ ရက် များ ပြီး ဆုံး မည့် အ ချိန် ကို အ သိ ပေး လေ ၏။ ^၂၇ ခု နစ် ရက် ကာ လ ပြည့် လု နီး သော အ ခါ အာ ရှ ပြည် မှ လာ သော ဂျူး လူ မျိုး အ ချို့ တို့ သည် ပေါ လု ကို ဗိ မာန် တော် ၌ တွေ့ ကြ လျှင် လူ ထု ပ ရိ သတ် အား လုံး ကို ရုန်း ရင်း ဆန် ခတ် ဖြစ် စေ ၍ သူ့ ကို ဖမ်း ဆီး ကာ၊ ^၂၈ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့၊ ကူ ညီ ကြ ပါ။ ဤ သူ သည် လူ မျိုး တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ပ ညတ် တ ရား ကို လည်း ကောင်း၊ ဤ နေ ရာ ကို လည်း ကောင်း ဆန့် ကျင် လျက် အ ရပ် ရပ် တို့ ၌ လူ အ ပေါင်း တို့ အား သွန် သင် နေ သူ ဖြစ် ၏။ ထို မျှ မ က ဂ ရိ လူ မျိုး တို့ ကို လည်း ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့‌ ခေါ် ဆောင် လာ ၍ ဤ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ကို ညစ် ညူး စေ ပါ ပြီ” ဟု အော် ဟစ် ကြ ၏။ ^၂၉ ထို သို့ ဆို ခြင်း မှာ သူ တို့ သည် ဧ ဖက် မြို့ သား တ ရော ဖိမ် ကို ပေါ လု နှင့် အ တူ မြို့ ထဲ ၌ တွေ့ ခဲ့ သ ဖြင့် ပေါ လု သည် ထို သူ ကို ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့ ခေါ် ဆောင် ခဲ့ သည် ဟု ထင် မှတ် သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။

^၃၀ ထို အ ခါ တစ် မြို့ လုံး ဆူ ပူ လှုပ် ရှား ၍ လူ တို့ သည် ပြေး လာ ကြ ကာ ပေါ လု ကို ဖမ်း ဆီး လျက် ဗိ မာန် တော် အ ပြင် သို့ ဆွဲ ထုတ် ပြီး လျှင် တံ ခါး များ ကို ချက် ချင်း ပိတ် လိုက် ကြ ၏။ ^၃၁ လူ တို့ သည် ပေါ လု ကို သတ် ရန် ကြိုး စား နေ ကြ စဉ် ဂျေ ရု ဆ လင် တစ် မြို့ လုံး ရုန်း ရင်း ဆန် ခတ် ဖြစ် နေ သည် ဟူ သော သ တင်း သည် တပ် ဖွဲ့ တစ် ဖွဲ့ ၏ တပ် မှူး ကြီး ထံ ရောက် လေ ၏။ ^၃၂ သူ သည် ချက် ချင်း ပင် စစ် သား တို့ နှင့် တပ် မှူး တို့ ကို ခေါ် ၍ သူ တို့ ထံ သို့ ပြေး ဆင်း လာ ၏။ လူ တို့ သည် တပ် မှူး ကြီး နှင့် စစ် သား များ ကို မြင် လျှင် ပေါ လု ကို ရိုက် နှက် နေ ခြင်း မှ ရပ် တန့် ကြ ၏။

^၃၃ ထို အ ခါ တပ် မှူး ကြီး သည် အ နီး သို့ ရောက် လာ ၍ ပေါ လု ကို ဖမ်း ဆီး ကာ သံ ကြိုး နှစ် ချောင်း ဖြင့် ချည် နှောင် ထား ရန် အ မိန့် ပေး ပြီး လျှင် ပေါ လု သည် မည် သူ ဖြစ် ကြောင်း နှင့် မည် သည့် အ မှု ပြု ခဲ့ ကြောင်း ကို မေး မြန်း လေ ၏။ ^၃၄ သို့ သော် လူ ထု ပ ရိ သတ် ထဲ မှ တစ် ယောက် တစ် မျိုး အော် ဟစ် နေ ကြ ၍ ရုန်း ရင်း ဆန် ခတ် ဖြစ် နေ သော ကြောင့် တပ် မှူး သည် အ ဖြစ် မှန် ကို မ သိ နိုင် သ ဖြင့် ပေါ လု ကို စ ခန်း ထဲ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ရန် အ မိန့် ပေး လေ ၏။ ^၃၅ ပေါ လု သည် လှေ ကား နား သို့ ရောက် သော အ ခါ လူ တို့ ၏ အ ကြမ်း ဖက် မှု ကြောင့် စစ် သား များ သည် သူ့ ကို ချီ မ ၍ ခေါ် သွား ကြ ရ ၏။ ^၃၆ အ ကြောင်း မူ ကား များ စွာ သော လူ တို့ သည် နောက် မှ လိုက် လာ ၍ “သူ့ ကို သုတ် သင် လိုက် ပါ” ဟု အော် ဟစ် နေ ကြ ၏။

^၃၇ သူ့ ကို စ ခန်း ထဲ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား မည် ပြု စဉ် တွင် ပေါ လု သည် တပ် မှူး ကြီး အား “သင် နှင့် အ နည်း ငယ် အ ကျွန်ုပ် စ ကား ပြော ခွင့် ရ မည် လော” ဟု ဆို ၏။ တပ် မှူး ကြီး က လည်း “သင် သည် ဂ ရိ စ ကား ကို ပြော တတ် သ လော။ ^၃၈ သို့ ဖြစ် လျှင် သင် သည် ဤ နေ့ များ မ တိုင် မီ က ပုန် ကန် ထ ကြွ လျက် အ ကြမ်း ဖက် သ မား လေး ထောင် ကို တော ကန္တာ ရ ထဲ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား သည့် အီ ဂျစ် အ မျိုး သား မ ဟုတ် လော ဟု မေး လေ ၏။ ^၃၉ ပေါ လု က လည်း “အ ကျွန်ုပ် သည် ဂျူး လူ မျိုး ဖြစ် ပြီး ဆီ လီ ဆီး ယား ပြည် ၏ ထင် ရှား သော မြို့ ဖြစ် သည့် တာ ရှု မြို့ မှ လာ သော ပြည် သား တစ် ယောက် ဖြစ် ပါ သည်။ လူ တို့ အား စ ကား ပြော ခွင့် ပြု ရန် သင့် ကို အ ကျွန်ုပ် တောင်း ပန် ပါ သည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၄၀ တပ် မှူး ကြီး က လည်း ခွင့် ပြု သ ဖြင့် ပေါ လု သည် လှေ ကား ပေါ် တွင် ရပ် လျက် လူ တို့ အား လက် ရိပ် ပြ ရာ အ လွန် တိတ် ဆိတ် သွား လေ ၏။ ထို အ ခါ သူ သည် ဟေ ဗြဲ ဘာ သာ စ ကား ဖြင့် ပြော ကြား လျက်၊

21

¹ When we had departed from them and had set sail, we came with a straight course to Cos, and the next day to Rhodes, and from there to Patara. ² Having found a ship crossing over to Phoenicia, we went aboard and set sail. ³ When we had come in sight of Cyprus, leaving it on the left hand, we sailed to Syria and landed at Tyre, for the ship was there to unload her cargo.

⁴ Having found disciples, we stayed there seven days. These said to Paul through the Spirit that he should not go up to Jerusalem. ⁵ When those days were over, we departed and went on our journey. They all, with wives and children, brought us on our way until we were out of the city. Kneeling down on the beach, we prayed. ⁶ After saying goodbye to each other, we went on board the ship, and they returned home again.

⁷ When we had finished the voyage from Tyre, we arrived at Ptolemais. We greeted the brothers and stayed with them one day. ⁸ On the next day, we who were Paul’s companions departed and came to Caesarea. We entered into the house of Philip the evangelist, who was one of the seven, and stayed with him. ⁹ Now this man had four virgin daughters who prophesied.

¹⁰ As we stayed there some days, a certain prophet named Agabus came down from Judea. ¹¹ Coming to us and taking Paul’s belt, he bound his own feet and hands, and said, “The Holy Spirit says: ‘So the Jews at Jerusalem will bind the man who owns this belt, and will deliver him into the hands of the Gentiles.’ ” ¹² When we heard these things, both we and the people of that place begged him not to go up to Jerusalem. ¹³ Then Paul answered, “What are you doing, weeping and breaking my heart? For I am ready not only to be bound, but also to die at Jerusalem for the name of the Lord Jesus.” ¹⁴ When he would not be persuaded, we ceased, saying, “The Lord’s will be done.”

¹⁵ After these days we took up our baggage and went up to Jerusalem. ¹⁶ Some of the disciples from Caesarea also went with us, bringing one Mnason of Cyprus, an early disciple, with whom we would stay. ¹⁷ When we had come to Jerusalem, the brothers received us gladly.

¹⁸ The day following, Paul went in with us to James; and all the elders were present. ¹⁹ When he had greeted them, he reported one by one the things which God had worked among the Gentiles through his ministry. ²⁰ They, when they heard it, glorified God. They said to him, “You see, brother, how many thousands there are among the Jews of those who have believed, and they are all zealous for the law. ²¹ They have been informed about you, that you teach all the Jews who are among the Gentiles to forsake Moses, telling them not to circumcise their children and not to walk after the customs.

²² What then? The assembly must certainly meet, for they will hear that you have come. ²³ Therefore do what we tell you. We have four men who have taken a vow. ²⁴ Take them and purify yourself with them, and pay their expenses for them, that they may shave their heads. Then all will know that there is no truth in the things that they have been informed about you, but that you yourself also walk keeping the law. ²⁵ But concerning the Gentiles who believe, we have written our decision that they should observe no such thing, except that they should keep themselves from food offered to idols, from blood, from strangled things, and from sexual immorality.”

²⁶ Then Paul took the men, and the next day purified himself and went with them into the temple, declaring the fulfillment of the days of purification, until the offering was offered for every one of them. ²⁷ When the seven days were almost completed, the Jews from Asia, when they saw him in the temple, stirred up all the multitude and laid hands on him, ²⁸ crying out, “Men of Israel, help! This is the man who teaches all men everywhere against the people, and the law, and this place. Moreover, he also brought Greeks into the temple and has defiled this holy place!” ²⁹ For they had seen Trophimus the Ephesian, with him in the city, and they supposed that Paul had brought him into the temple.

³⁰ All the city was moved and the people ran together. They seized Paul and dragged him out of the temple. Immediately the doors were shut. ³¹ As they were trying to kill him, news came up to the commanding officer of the regiment that all Jerusalem was in an uproar. ³² Immediately he took soldiers and centurions and ran down to them. They, when they saw the chief captain and the soldiers, stopped beating Paul.

³³ Then the commanding officer came near, arrested him, commanded him to be bound with two chains, and inquired who he was and what he had done. ³⁴ Some shouted one thing and some another, among the crowd. When he couldn’t find out the truth because of the noise, he commanded him to be brought into the barracks. ³⁵ When he came to the stairs, he was carried by the soldiers because of the violence of the crowd; ³⁶ for the multitude of the people followed after, crying out, “Away with him!”

³⁷ As Paul was about to be brought into the barracks, he asked the commanding officer, “May I speak to you?” He said, “Do you know Greek? ³⁸ Aren’t you then the Egyptian who before these days stirred up to sedition and led out into the wilderness the four thousand men of the Assassins?” ³⁹ But Paul said, “I am a Jew from Tarsus in Cilicia, a citizen of no insignificant city. I beg you, allow me to speak to the people.”

⁴⁰ When he had given him permission, Paul, standing on the stairs, beckoned with his hand to the people. When there was a great silence, he spoke to them in the Hebrew language, saying,

၂၁

^၁ ငါ တို့ သည် သူ တို့ ထံ မှ ခွဲ ခွာ ၍ ရွက် လွှင့် ကာ ကော သ ကျွန်း သို့ တိုက် ရိုက် သွား ကြ ၏။ နောက် တစ် နေ့ ၌ ရော ဒု ကျွန်း သို့ ရောက် ၍ ထို နေ ရာ မှ တစ် ဖန် ပါ တ ရ မြို့ သို့ သွား ကြ ၏။ ^၂ ထို့ နောက် ဖို နီး ရှား နယ် သို့ ကူး သွား မည့် သင်္ဘော တစ် စင်း ကို တွေ့ သ ဖြင့် ထို သင်္ဘော ကို စီး ၍ ရွက် လွှင့် ကြ ၏။ ^၃ ဆိုက် ပ ရပ် ကျွန်း ကို မြင် ကြ သော အ ခါ ထို ကျွန်း ကို လက် ဝဲ ဘက် မှ ဖြတ် ကျော် လျက် ဆီး ရီး ယား ပြည် သို့ ရွက် လွှင့် ကြ ၏။ သင်္ဘော သည် တိုင် ရာ မြို့ ၌ ကုန် ပစ္စည်း ချ ရန် ရှိ သော ကြောင့် ထို မြို့ တွင် ဆိုက် လေ ၏။

^၄ ငါ တို့ သည် တ ပည့် တော် တို့ ကို တွေ့ ၍ ထို အ ရပ် ၌ ခု နစ် ရက် နေ ကြ ၏။ သူ တို့ သည် ပေါ လု အား ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ တက် မ သွား ရန် ဝိ ညာဉ် တော် အား ဖြင့် ပြော ကြ ၏။ ^၅ သို့ သော် ထို နေ့ ရက် များ စေ့ သော အ ခါ ငါ တို့ သည် ခ ရီး ဆက် ရန် ထွက် ခွာ ကြ ၏။ သူ တို့ အား လုံး သည် ဇ နီး၊ သား သ မီး များ နှင့် အ တူ မြို့ ပြင် အ ထိ ငါ တို့ ကို လိုက် ပို့ ကြ ၏။ ငါ တို့ သည် ပင် လယ် ကမ်း ခြေ တွင် ဒူး ထောက် လျက် ဆု တောင်း ပြီး နောက်၊ ^၆ တစ် ဦး နှင့် တစ် ဦး နှုတ် ဆက် ကြ ၍ ငါ တို့ သည် သင်္ဘော ပေါ် သို့ တက် ကာ သူ တို့ သည် မိ မိ တို့ အိမ် သို့ ပြန် သွား ကြ ၏။

^၇ ထို့ နောက် ပ တော လင် မြို့ သို့ ရောက် ၍ တိုင် ရာ မြို့ မှ ငါ တို့ ထွက် လာ သည့် ပင် လယ် ခ ရီး ပြီး ဆုံး လေ ၏။ ငါ တို့ သည် ထို မြို့ ၌ ရှိ သော ညီ အစ် ကို များ ကို နှုတ် ဆက် ၍ သူ တို့ နှင့် အ တူ တစ် ရက် နေ ကြ ၏။ ^၈ နောက် တစ် နေ့ တွင် ထွက် ခွာ ၍ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ပေါ လု ၏ အ ပေါင်း အ ဖော် ဖြစ် ကြ သော ငါ တို့ သည် ထွက် ခွာ ၍'။ ဆီ ဇာ ရီး ယား မြို့ သို့ ရောက် ပြီး လျှင် ရွေး ကောက် ခံ ရ သူ ခု နစ် ဦး ထဲ မှ တစ် ဦး ဖြစ် သည့် ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ‌ဟော ပြော သူ ဖိ လိပ္ပု ၏ အိမ် သို့ ဝင် ၍ သူ့ ထံ ၌ တည်း ခို ကြ ၏။ ^၉ ထို သူ ၌ ပ ရော ဖက် ပြု ဟော ပြော သည့် အ ပျို က ညာ သ မီး လေး ယောက် ရှိ ၏။

^၁၀ ရက် အ တန် ကြာ နေ ပြီး သော အ ခါ အာ ဂ ဗု အ မည် ရှိ သော ပ ရော ဖက် တစ် ဦး သည် ယု ဒ ပြည် မှ ဆင်း လာ ၏။ ^၁၁ ထို သူ သည် ငါ တို့ ထံ လာ ၍ ပေါ လု ၏ ခါး ပန်း ကို ယူ ပြီး လျှင် မိ မိ ၏ ခြေ နှင့် လက် တို့ ကို ချည် နှောင် ကာ “ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် ဤ ခါး ပန်း ပိုင် ရှင် ကို ‌ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ တွင် ဤ ကဲ့ သို့ ချည် နှောင် ၍ လူ မျိုး ခြား တို့ လက် သို့ အပ် နှံ ကြ လိမ့် မည် ဟု သန့် ရှင်း သော ဝိ ညာဉ် တော် မိန့် တော် မူ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။ ^၁၂ ထို စ ကား ကို ကြား လျှင် ငါ တို့ နှင့် ဒေ သ ခံ တို့ သည် ပေါ လု အား ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ တက် မ သွား ရန် တောင်း ပန် ကြ ၏။ ^၁၃ ထို အ ခါ ပေါ လု က “သင် တို့ သည် ငို ကြွေး လျက်၊ ငါ ၏ စိတ် နှ လုံး ကို ကြေ ကွဲ စေ လျက် မည် သည့် အ ရာ ကို ပြု ကြ သ နည်း။ ငါ သည် သ ခင် ယေ ရှု ၏ နာ မ တော် အ တွက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ ၌ ချည် နှောင် ခြင်း ခံ ရ ရန် သာ မ က ‌အ သေ ခံ ရန် ပင် အ သင့် ရှိ သည်” ဟု ပြန် ပြော ၏။ ^၁၄ ငါ တို့ သည် သူ့ ကို ဖျောင်း ဖျ ၍ မ ရ သ ဖြင့်။ “သ ခင် ဘု ရား ၏ အ လို တော် အ တိုင်း ဖြစ် ပါ စေ” ဟု ဆို လျက် တိတ် ဆိတ် သွား ကြ ၏။

^၁၅ ထို နေ့ ရက် များ လွန် ပြီး နောက် ငါ တို့ သည် ထုပ် ပိုး ပြင် ဆင် လျက် ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ တက် သွား ကြ ၏။ ^၁၆ ဆီ ဇာ ရီ ယား မြို့ မှ တ ပည့် တော် အ ချို့ တို့ သည် လည်း ငါ တို့ နှင့် အ တူ လိုက် ပါ ၍ ငါ တို့ တည်း ခို ရန် စီ စဉ် ထား သည့် က န ဦး တ ပည့် တော် ဖြစ် သော ဆိုက် ပ ရပ် ကျွန်း သား မ နာ သုန် ထံ သို့ ခေါ် သွား ကြ ၏။ ^၁၇ ဂျေ ရု ဆ လင် မြို့ သို့ ငါ တို့ ရောက် ကြ သော အ ခါ ညီ အစ် ကို များ သည် ငါ တို့ ကို လှိုက် လှဲ စွာ ကြို ဆို ကြ ၏။

^၁၈ နောက် တစ် နေ့ ၌ ပေါ လု သည် ငါ တို့ နှင့် အ တူ ယာ ကုပ် ထံ သို့ ဝင် လျှင် အ သင်း တော် အ ကြီး အ ကဲ အား လုံး တို့ သည် လည်း ရောက် နေ ကြ ၏။ ^၁၉ ပေါ လု သည် သူ တို့ ကို နှုတ် ဆက် ပြီး လျှင် မိ မိ ၏ အ မှု တော် လုပ် ငန်း အား ဖြင့် လူ မျိုး ခြား တို့ ၌ ဘု ရား သ ခင် ပြု တော် မူ သော အ ကြောင်း အ ရာ တို့ ကို တစ် ခု ချင်း ပြော ပြ လေ ၏။ ^၂၀ ထို သူ တို့ သည် ကြား လျှင် ဘု ရား သ ခင် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သ ခင် ဘု ရား'။ ၏ ဘုန်း တော် ကို ချီး မွမ်း ကြ ၏။ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ပေါ လု အား “ငါ တို့ ညီ၊ သင် သိ မြင် သည့် အ တိုင်း ဂျူး လူ မျိုး တို့ တွင် ယုံ ကြည် လာ သူ ထောင် ပေါင်း များ စွာ ရှိ ၍ သူ တို့ အား လုံး သည် ပ ညတ် တ ရား ၌ စိတ် အား ထက် သန် သူ များ ဖြစ် ကြ ၏။ ^၂၁ သင် သည် လူ မျိုး ခြား တို့ ထဲ ၌ နေ ထိုင် ကြ သော ဂျူး လူ မျိုး အား လုံး တို့ အား က‌ လေး များ ကို အ ရေ ဖျား လှီး ခြင်း မ ပေး ကြ ရန် နှင့် ဓ လေ့ ထုံး စံ အ တိုင်း မ လိုက် လျှောက် ကြ ရန် ပြော ဆို လျက် မော ရှေ ၏ တ ရား ကို စွန့် ပယ် ရန် သွန် သင် နေ သည် ဟု သင့် အ ကြောင်း ကို သူ တို့ ကြား သိ ထား ၏။

^၂၂ သို့ ဖြစ် ၍ မည် သို့ ပြု ကြ မည် နည်း။ သင် ရောက် ရှိ နေ ကြောင်း သူ တို့ ကြား ကြ မည် သေ ချာ ၏။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'လူ အ ပေါင်း တို့ သည် သင် ရောက် ရှိ နေ ကြောင်း ကြား သိ သည် ဖြစ် ၍ ဧ ကန် အ မှန် စု ဝေး လာ ကြ လိမ့် မည်'။ ^၂၃ ထို့ ကြောင့် သင့် ကို ငါ တို့ ပြော သည့် အ တိုင်း ပြု ပါ လော့။ ငါ တို့ တွင် အ ဓိဋ္ဌာန် ပြု ထား သော လူ လေး ဦး ရှိ ၏။ ^၂၄ ထို သူ တို့ ကို ခေါ် သွား ၍ သူ တို့ နှင့် အ တူ သန့် ရှင်း စင် ကြယ် ခြင်း ဝတ် ကို ခံ ယူ လျက် သူ တို့ ခေါင်း ကို ခေါင်း တုံး ရိတ် ရန် သူ တို့ အ တွက် စ ရိတ် ခံ ပေး ပါ လော့။ သို့ ပြု လျှင် သင် နှင့် ပတ် သက် ၍ သူ တို့ ကြား သိ ထား သော သ တင်း သည် မ ဟုတ် မ မှန် ဘဲ သင် ကိုယ် တိုင် ပ ညတ် တ ရား ကို စောင့် ထိန်း လျက် လိုက် လျှောက် နေ ကြောင်း သူ တို့ အား လုံး သိ ကြ လိမ့် မည်။ ^၂၅ လူ မျိုး ခြား တို့ ထဲ မှ ယုံ ကြည် လာ သော သူ တို့ အ တွက် မူ ကား အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထို သို့ သော တ ရား ကို မ ကျင့် မ စောင့် ဘဲ' ပါ သည်။ ရုပ် တု အား ပူ ဇော် ထား သော အ ရာ၊ သွေး၊ လည် ညှစ် သတ် ထား သော တိ ရစ္ဆာန် နှင့် တ ရား နှင့် မ ညီ မေ ထုန် ပြု ခြင်း တို့ ကို ရှောင် ကြဉ် ရန် ငါ တို့ ဆုံး ဖြတ် ၍ စာ ရေး သား ပေး ပို့ ကြ ပြီ” ဟု ဆို ကြ ၏။

^၂၆ ထို အ ခါ ပေါ လု သည် ထို လူ လေး ဦး တို့ ကို ခေါ် ၍ နောက် တစ် နေ့ ၌ သူ တို့ နှင့် အ တူ သန့် ရှင်း စင် ကြယ် ခြင်း ဝတ် ကို ခံ ယူ လျက် ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့ ဝင် ကာ သူ တို့ တစ် ဦး စီ အ တွက် ပူ ဇော် သက္ကာ ဆက် သ မည့် အ ချိန် ဖြစ် သည့် သန့် ရှင်း စင် ကြယ် ခြင်း ဝတ် ကို ခံ ယူ သည့် နေ့ ရက် များ ပြီး ဆုံး မည့် အ ချိန် ကို အ သိ ပေး လေ ၏။ ^၂၇ ခု နစ် ရက် ကာ လ ပြည့် လု နီး သော အ ခါ အာ ရှ ပြည် မှ လာ သော ဂျူး လူ မျိုး အ ချို့ တို့ သည် ပေါ လု ကို ဗိ မာန် တော် ၌ တွေ့ ကြ လျှင် လူ ထု ပ ရိ သတ် အား လုံး ကို ရုန်း ရင်း ဆန် ခတ် ဖြစ် စေ ၍ သူ့ ကို ဖမ်း ဆီး ကာ၊ ^၂၈ အစ္စ ရေး အ မျိုး သား တို့၊ ကူ ညီ ကြ ပါ။ ဤ သူ သည် လူ မျိုး တော် ကို လည်း ကောင်း၊ ပ ညတ် တ ရား ကို လည်း ကောင်း၊ ဤ နေ ရာ ကို လည်း ကောင်း ဆန့် ကျင် လျက် အ ရပ် ရပ် တို့ ၌ လူ အ ပေါင်း တို့ အား သွန် သင် နေ သူ ဖြစ် ၏။ ထို မျှ မ က ဂ ရိ လူ မျိုး တို့ ကို လည်း ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့‌ ခေါ် ဆောင် လာ ၍ ဤ သန့် ရှင်း ရာ ဌာ န ကို ညစ် ညူး စေ ပါ ပြီ” ဟု အော် ဟစ် ကြ ၏။ ^၂၉ ထို သို့ ဆို ခြင်း မှာ သူ တို့ သည် ဧ ဖက် မြို့ သား တ ရော ဖိမ် ကို ပေါ လု နှင့် အ တူ မြို့ ထဲ ၌ တွေ့ ခဲ့ သ ဖြင့် ပေါ လု သည် ထို သူ ကို ဗိ မာန် တော် ထဲ သို့ ခေါ် ဆောင် ခဲ့ သည် ဟု ထင် မှတ် သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။

^၃၀ ထို အ ခါ တစ် မြို့ လုံး ဆူ ပူ လှုပ် ရှား ၍ လူ တို့ သည် ပြေး လာ ကြ ကာ ပေါ လု ကို ဖမ်း ဆီး လျက် ဗိ မာန် တော် အ ပြင် သို့ ဆွဲ ထုတ် ပြီး လျှင် တံ ခါး များ ကို ချက် ချင်း ပိတ် လိုက် ကြ ၏။ ^၃၁ လူ တို့ သည် ပေါ လု ကို သတ် ရန် ကြိုး စား နေ ကြ စဉ် ဂျေ ရု ဆ လင် တစ် မြို့ လုံး ရုန်း ရင်း ဆန် ခတ် ဖြစ် နေ သည် ဟူ သော သ တင်း သည် တပ် ဖွဲ့ တစ် ဖွဲ့ ၏ တပ် မှူး ကြီး ထံ ရောက် လေ ၏။ ^၃၂ သူ သည် ချက် ချင်း ပင် စစ် သား တို့ နှင့် တပ် မှူး တို့ ကို ခေါ် ၍ သူ တို့ ထံ သို့ ပြေး ဆင်း လာ ၏။ လူ တို့ သည် တပ် မှူး ကြီး နှင့် စစ် သား များ ကို မြင် လျှင် ပေါ လု ကို ရိုက် နှက် နေ ခြင်း မှ ရပ် တန့် ကြ ၏။

^၃၃ ထို အ ခါ တပ် မှူး ကြီး သည် အ နီး သို့ ရောက် လာ ၍ ပေါ လု ကို ဖမ်း ဆီး ကာ သံ ကြိုး နှစ် ချောင်း ဖြင့် ချည် နှောင် ထား ရန် အ မိန့် ပေး ပြီး လျှင် ပေါ လု သည် မည် သူ ဖြစ် ကြောင်း နှင့် မည် သည့် အ မှု ပြု ခဲ့ ကြောင်း ကို မေး မြန်း လေ ၏။ ^၃၄ သို့ သော် လူ ထု ပ ရိ သတ် ထဲ မှ တစ် ယောက် တစ် မျိုး အော် ဟစ် နေ ကြ ၍ ရုန်း ရင်း ဆန် ခတ် ဖြစ် နေ သော ကြောင့် တပ် မှူး သည် အ ဖြစ် မှန် ကို မ သိ နိုင် သ ဖြင့် ပေါ လု ကို စ ခန်း ထဲ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ရန် အ မိန့် ပေး လေ ၏။ ^၃၅ ပေါ လု သည် လှေ ကား နား သို့ ရောက် သော အ ခါ လူ တို့ ၏ အ ကြမ်း ဖက် မှု ကြောင့် စစ် သား များ သည် သူ့ ကို ချီ မ ၍ ခေါ် သွား ကြ ရ ၏။ ^၃၆ အ ကြောင်း မူ ကား များ စွာ သော လူ တို့ သည် နောက် မှ လိုက် လာ ၍ “သူ့ ကို သုတ် သင် လိုက် ပါ” ဟု အော် ဟစ် နေ ကြ ၏။

^၃၇ သူ့ ကို စ ခန်း ထဲ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား မည် ပြု စဉ် တွင် ပေါ လု သည် တပ် မှူး ကြီး အား “သင် နှင့် အ နည်း ငယ် အ ကျွန်ုပ် စ ကား ပြော ခွင့် ရ မည် လော” ဟု ဆို ၏။ တပ် မှူး ကြီး က လည်း “သင် သည် ဂ ရိ စ ကား ကို ပြော တတ် သ လော။ ^၃၈ သို့ ဖြစ် လျှင် သင် သည် ဤ နေ့ များ မ တိုင် မီ က ပုန် ကန် ထ ကြွ လျက် အ ကြမ်း ဖက် သ မား လေး ထောင် ကို တော ကန္တာ ရ ထဲ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား သည့် အီ ဂျစ် အ မျိုး သား မ ဟုတ် လော ဟု မေး လေ ၏။ ^၃၉ ပေါ လု က လည်း “အ ကျွန်ုပ် သည် ဂျူး လူ မျိုး ဖြစ် ပြီး ဆီ လီ ဆီး ယား ပြည် ၏ ထင် ရှား သော မြို့ ဖြစ် သည့် တာ ရှု မြို့ မှ လာ သော ပြည် သား တစ် ယောက် ဖြစ် ပါ သည်။ လူ တို့ အား စ ကား ပြော ခွင့် ပြု ရန် သင့် ကို အ ကျွန်ုပ် တောင်း ပန် ပါ သည်” ဟု ဆို လေ ၏။

^၄၀ တပ် မှူး ကြီး က လည်း ခွင့် ပြု သ ဖြင့် ပေါ လု သည် လှေ ကား ပေါ် တွင် ရပ် လျက် လူ တို့ အား လက် ရိပ် ပြ ရာ အ လွန် တိတ် ဆိတ် သွား လေ ၏။ ထို အ ခါ သူ သည် ဟေ ဗြဲ ဘာ သာ စ ကား ဖြင့် ပြော ကြား လျက်၊

21

¹ When we had departed from them and had set sail, we came with a straight course to Cos, and the next day to Rhodes, and from there to Patara. ² Having found a ship crossing over to Phoenicia, we went aboard and set sail. ³ When we had come in sight of Cyprus, leaving it on the left hand, we sailed to Syria and landed at Tyre, for the ship was there to unload her cargo.

⁴ Having found disciples, we stayed there seven days. These said to Paul through the Spirit that he should not go up to Jerusalem. ⁵ When those days were over, we departed and went on our journey. They all, with wives and children, brought us on our way until we were out of the city. Kneeling down on the beach, we prayed. ⁶ After saying goodbye to each other, we went on board the ship, and they returned home again.

⁷ When we had finished the voyage from Tyre, we arrived at Ptolemais. We greeted the brothers and stayed with them one day. ⁸ On the next day, we who were Paul’s companions departed and came to Caesarea. We entered into the house of Philip the evangelist, who was one of the seven, and stayed with him. ⁹ Now this man had four virgin daughters who prophesied.

¹⁰ As we stayed there some days, a certain prophet named Agabus came down from Judea. ¹¹ Coming to us and taking Paul’s belt, he bound his own feet and hands, and said, “The Holy Spirit says: ‘So the Jews at Jerusalem will bind the man who owns this belt, and will deliver him into the hands of the Gentiles.’ ” ¹² When we heard these things, both we and the people of that place begged him not to go up to Jerusalem. ¹³ Then Paul answered, “What are you doing, weeping and breaking my heart? For I am ready not only to be bound, but also to die at Jerusalem for the name of the Lord Jesus.” ¹⁴ When he would not be persuaded, we ceased, saying, “The Lord’s will be done.”

¹⁵ After these days we took up our baggage and went up to Jerusalem. ¹⁶ Some of the disciples from Caesarea also went with us, bringing one Mnason of Cyprus, an early disciple, with whom we would stay. ¹⁷ When we had come to Jerusalem, the brothers received us gladly.

¹⁸ The day following, Paul went in with us to James; and all the elders were present. ¹⁹ When he had greeted them, he reported one by one the things which God had worked among the Gentiles through his ministry. ²⁰ They, when they heard it, glorified God. They said to him, “You see, brother, how many thousands there are among the Jews of those who have believed, and they are all zealous for the law. ²¹ They have been informed about you, that you teach all the Jews who are among the Gentiles to forsake Moses, telling them not to circumcise their children and not to walk after the customs.

²² What then? The assembly must certainly meet, for they will hear that you have come. ²³ Therefore do what we tell you. We have four men who have taken a vow. ²⁴ Take them and purify yourself with them, and pay their expenses for them, that they may shave their heads. Then all will know that there is no truth in the things that they have been informed about you, but that you yourself also walk keeping the law. ²⁵ But concerning the Gentiles who believe, we have written our decision that they should observe no such thing, except that they should keep themselves from food offered to idols, from blood, from strangled things, and from sexual immorality.”

²⁶ Then Paul took the men, and the next day purified himself and went with them into the temple, declaring the fulfillment of the days of purification, until the offering was offered for every one of them. ²⁷ When the seven days were almost completed, the Jews from Asia, when they saw him in the temple, stirred up all the multitude and laid hands on him, ²⁸ crying out, “Men of Israel, help! This is the man who teaches all men everywhere against the people, and the law, and this place. Moreover, he also brought Greeks into the temple and has defiled this holy place!” ²⁹ For they had seen Trophimus the Ephesian, with him in the city, and they supposed that Paul had brought him into the temple.

³⁰ All the city was moved and the people ran together. They seized Paul and dragged him out of the temple. Immediately the doors were shut. ³¹ As they were trying to kill him, news came up to the commanding officer of the regiment that all Jerusalem was in an uproar. ³² Immediately he took soldiers and centurions and ran down to them. They, when they saw the chief captain and the soldiers, stopped beating Paul.

³³ Then the commanding officer came near, arrested him, commanded him to be bound with two chains, and inquired who he was and what he had done. ³⁴ Some shouted one thing and some another, among the crowd. When he couldn’t find out the truth because of the noise, he commanded him to be brought into the barracks. ³⁵ When he came to the stairs, he was carried by the soldiers because of the violence of the crowd; ³⁶ for the multitude of the people followed after, crying out, “Away with him!”

³⁷ As Paul was about to be brought into the barracks, he asked the commanding officer, “May I speak to you?” He said, “Do you know Greek? ³⁸ Aren’t you then the Egyptian who before these days stirred up to sedition and led out into the wilderness the four thousand men of the Assassins?” ³⁹ But Paul said, “I am a Jew from Tarsus in Cilicia, a citizen of no insignificant city. I beg you, allow me to speak to the people.”

⁴⁰ When he had given him permission, Paul, standing on the stairs, beckoned with his hand to the people. When there was a great silence, he spoke to them in the Hebrew language, saying,