၁၄

^၁ ပ သ ခါ ပွဲ တော် နှင့် တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ တော် များ ကျ ရောက် ရန် နှစ် ရက် သာ လို တော့ ၏။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ သည် ယေ ရှု ကို ပ ရိ ယာယ် အား ဖြင့် မည် ကဲ့ သို့ ဖမ်း ဆီး သတ် ဖြတ် ရ မည် ကို ရှာ ကြံ နေ ကြ ၏။ ^၂ သို့ သော် သူ တို့ က “လူ တို့ ရုန်း ရင်း ဆန် ခတ် ဖြစ် မည် ကို စိုး ရိမ် ရ သည် ဖြစ် ၍ ပွဲ တော် အ တွင်း မ ဖမ်း ကြ နှင့်” ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။

^၃ ယေ ရှု သည် ဗေ သ နိ ရွာ တွင် အ နာ ကြီး ရော ဂါ သည် ရှိ မုန် ၏ အိမ် ထဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ ၍ စား သောက် နေ တော် မူ စဉ် အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး သည် အ လွန် တန် ဖိုး ကြီး သော နာ ဒု ဆီ မွှေး အ စစ် ထည့် ထား သည့် ကျောက် ဖြူ ဘူး ကို ယူ ဆောင် လာ ၍ ထို ကျောက် ဖြူ ဘူး ကို ခွဲ ပြီး လျှင် ကိုယ် တော် ၏ ခေါင်း ပေါ် ၌ ဆီ မွှေး ကို သွန်း လောင်း လေ ၏။ ^၄ ထို အ ခါ လူ အ ချို့ တို့ သည် စိတ် ဆိုး လျက် “အ ဘယ် ကြောင့် ဤ ဆီ မွှေး ကို ဖြုန်း တီး ရ သ နည်း။ ^၅ ဤ ဆီ မွှေး ကို ဒေ နာ ရိ နေ့ စား အ လုပ် သ မား တစ် ဦး ၏ တစ် နေ့ လုပ် အား ခ နှင့် ညီ မျှ သော ရော မ ငွေ ဒင်္ဂါး။ သုံး ရာ ကျော် နှင့် ရောင်း ၍ ဆင်း ရဲ သား တို့ ကို ပေး ကမ်း နိုင် သည်” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကာ ထို အ မျိုး သ မီး ကို အ ပြစ် တင် ကြ ၏။

^၆ သို့ သော် ယေ ရှု က “သူ ပြု လို ရာ ပြု ပါ စေ။ သူ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ‌နှောင့် ယှက် ကြ သ နည်း။ သူ သည် ငါ ၌ ကောင်း သော အ မှု ကို ပြု လေ ပြီ။ ^၇ အ ကြောင်း မူ ကား ဆင်း ရဲ သား တို့ သည် သင် တို့ ၌ အ စဉ် ရှိ ကြ သည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ အ လို ရှိ သည့် အ ခါ သူ တို့ ကို ကျေး ဇူး ပြု နိုင် ၏။ ငါ မူ ကား သင် တို့ ၌ အ စဉ် ရှိ သည် မ ဟုတ်။ ^၈ သူ သည် တတ် နိုင် သ မျှ ကို ပြု ခဲ့ ပြီ။ သင်္ဂြိုဟ် ခြင်း အ မှု အ တွက် ငါ ၏ ကိုယ် ခန္ဓာ ကို ကြို တင် ၍ ဆီ မွှေး လိမ်း ပြီ။ ^၉ သင် တို့ အား ငါ မှန် ဆို မည်။ ကမ္ဘာ တစ် ဝန်း လုံး တွင် ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ဟော ပြော သည့် နေ ရာ တိုင်း ၌ ဤ အ မျိုး သ မီး ပြု ခဲ့ သော အ မှု အ ရာ ကို လည်း သူ ၏ အ မှတ် တ ရ အ ဖြစ် ပြော ကြား ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၀ ထို့ နောက် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ ထဲ မှ တစ် ပါး ဖြစ် သော ယု ဒ ဣ ရှ ကာ ရုတ် သည် ယဇ် ပု ‌ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ လက် သို့ ကိုယ် တော် ကို အပ် နှံ ရန် သူ တို့ ထံ သို့ သွား လေ ၏။ ^၁၁ သူ တို့ သည် ကြား လျှင် ဝမ်း မြောက် ၍ သူ့ ကို ငွေ ပေး မည် ဟု က တိ ‌ပေး ကြ ၏။ သူ သည် လည်း သင့် လျော် သော အ ချိန် ၌ ကိုယ် တော် ကို အပ် နှံ နိုင် ရန် နည်း လမ်း ကို ရှာ ကြံ လျက် နေ ၏။

^၁၂ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ တော် ၏ ပ ထ မ နေ့ တည်း ဟူ သော ပ သ ခါ ပွဲ တော် အ တွက် သိုး သ ငယ် ကို ပူ ဇော် ရ သော နေ့ တွင် တ ပည့် တော် တို့ က “ပ သ ခါ ပွဲ တော် ည စာ ကို သုံး ဆောင် ရန် အ ကျွန်ုပ် တို့ အား မည် သည့် နေ ရာ သို့ သွား ၍ ပြင် ဆင် စေ လို ပါ သ နည်း” ဟု ကိုယ် တော် အား မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၃ ကိုယ် တော် က လည်း တ ပည့် တော် နှစ် ပါး ကို စေ လွှတ် ၍ “မြို့ ထဲ သို့ သွား ကြ လော့။ ထို အ ခါ ရေ အိုး ထမ်း သော သူ တစ် ဦး ကို သင် တို့ တွေ့ ကြ လိမ့် မည်။ ထို သူ ၏ နောက် သို့ လိုက် သွား ကြ ပြီး၊ ^၁၄ သူ ဝင် သွား သော အိမ် ၏ အိမ် ရှင် အား ‘ဆ ရာ က ငါ ၏ တ ပည့် များ နှင့် အ တူ ပ သ ခါ ပွဲ တော် ည စာ ကို စား မည့် ငါ့ အ ခန်း သည် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း ဟု မေး လိုက် ပါ ၏’ ဟူ ပြော ကြ လော့။ ^၁၅ ထို အ ခါ သူ သည် အ ဆင် သင့် ခင်း ကျင်း ထား သော အ ပေါ် ထပ် ခန်း မ ကို သင် တို့ အား ပြ လိမ့် မည်။ ထို နေ ရာ ၌ ငါ တို့ အ တွက် ပြင် ဆင် ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၆ တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း ထွက် သွား ၍ မြို့ ထဲ သို့ ဝင် ကြ ရာ သူ တို့ အား ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း တွေ့ သ ဖြင့် ပ သ ခါ ပွဲ တော် ကို ပြင် ဆင် ကြ ၏။ ^၁၇ ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ ကြွ လာ တော် မူ ၏။

^၁၈ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် စား ပွဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ လျက် စား သောက် နေ ကြ စဉ် ယေ ရှု က “သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား ငါ နှင့် အ တူ စား နေ သော သင် တို့ အ ထဲ မှ တစ် ဦး သည် ငါ့ ကို အပ် နှံ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၉ သူ တို့ သည် စိတ် မ ကောင်း ဖြစ် လျက် “အ ကျွန်ုပ် လော” အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အ ကျွန်ုပ် လော၊ အ ကျွန်ုပ် လော'။ ဟု ကိုယ် တော် အား တစ် ယောက် ပြီး တစ် ယောက် မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၀ ကိုယ် တော် က လည်း “တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော သူ တို့ ထဲ မှ တစ် ဦး ဖြစ် ပြီး ငါ နှင့် အ တူ တစ် ပန်း ကန် ထဲ တွင် လက် နှိုက် သော သူ ဖြစ် ၏။ ^၂၁ လူ့ သား သည် မိ မိ နှင့် ပတ် သက် ၍ ရေး ထား သည့် အ တိုင်း သွား ရ မည် မှန် ၏။ သို့ သော် လူ့ သား ကို အပ် နှံ သော သူ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ထို သူ သည် မ မွေး ဖွား လာ ခဲ့ လျှင် သူ့ အ တွက် သာ ၍ ကောင်း ပေ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၂ ထို့ နောက် သူ တို့ စား လျက် နေ ကြ စဉ် ကိုယ် တော် သည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု သည်'။ မုန့် ကို ယူ ၍ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် မုန့် ကို ဖဲ့ ၍ သူ တို့ အား ပေး လျက် “ယူ ကြ လော့။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယူ ၍ စား ကြ လော့'။ ဤ မုန့် ကား ငါ ၏ ကိုယ် ခန္ဓာ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၃ ခွက် ကို လည်း ယူ ၍ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် သူ တို့ အား ပေး တော် မူ ရာ သူ တို့ အား လုံး သည် ထို ခွက် ကို သောက် ကြ ၏။ ^၂၄ ကိုယ် တော် က လည်း “ဤ သည် ကား လူ များ စွာ အ ဖို့ သွန်း လောင်း သည့် ပ ဋိ ညာဉ် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ပ ဋိ ညာဉ် သစ်'။ နှင့် ဆိုင် သော ငါ ၏ သွေး ဖြစ် ၏။ ^၂၅ သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ၌ အ သစ် ပြန် သောက် မည့် ထို နေ့ ရက် တိုင် အောင် စ ပျစ် သီး မှ ဖြစ် သော အ ရည် ကို ငါ လုံး ဝ သောက် တော့ မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၆ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ချီး မွမ်း သီ ချင်း သီ ဆို ပြီး မှ သံ လွင် တောင် သို့ ထွက် သွား ကြ ၏။

^၂၇ ထို အ ခါ ယေ ရှု က “‘ငါ သည် သိုး ထိန်း ကို ခုတ် သတ် သ ဖြင့် သိုး တို့ သည် ကွဲ လွင့် သွား ကြ ရ လိမ့် မည်‘ ဇာ ၁၃:၇။ ဟု ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ အား လုံး သည် စိတ် ပျက် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယ နေ့ ည သင် တို့ အား လုံး သည် ငါ့ အ ပေါ် စိတ် ပျက်'။ ကြ လိမ့် မည်။ ^၂၈ သို့ သော် ငါ သည် ထ မြောက် ပြီး နောက် ဂါ လိ လဲ နယ် သို့ သင် တို့ ထက် အ လျင် ဦး စွာ သွား နှင့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၉ ထို အ ခါ ပေ တ ရု က “အား လုံး စိတ် ပျက် ကြ လျှင် လည်း အ ကျွန်ုပ် သည် စိတ် ပျက် မည် မ ဟုတ် ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၃၀ ယေ ရှု က လည်း “သင့် အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား ယ နေ့၊ ဤ ည တွင် ပင် ကြက် နှစ် ကြိမ် မ တွန် မီ သင် သည် ငါ့ ကို သုံး ကြိမ် တိုင် တိုင် ငြင်း ပယ် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၁ သို့ သော် ပေ တ ရု က “အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော် အ တွက် သေ ရ လျှင် ပင် ကိုယ် တော် ကို လုံး ဝ မ ငြင်း ပယ် ပါ” ဟု အ ခိုင် အ မာ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ပို မို ခိုင် မာ စွာ'။ လျှောက် လေ ၏။ တ ပည့် တော် အား လုံး တို့ သည် လည်း ထို နည်း တူ လျှောက် ကြ ၏။

^၃၂ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ဂေ သ ရှေ မန် အ မည် ရှိ သော အ ရပ် သို့ ရောက် ကြ ၏။ ကိုယ် တော် က “ငါ ဆု တောင်း စဉ် တွင် ဤ နေ ရာ ၌ ထိုင် နေ ကြ လော့” ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ^၃၃ ပေ တ ရု၊ ယာ ကုပ် နှင့် ယော ဟန် တို့ ကို မိ မိ နှင့် အ တူ ခေါ် သွား တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ဝမ်း နည်း ပူ ဆွေး ခြင်း နှင့် စိတ် ပူ ပန် ခြင်း ရှိ သ ဖြင့်၊ ^၃၄ “ငါ ၏ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည် သေ လု မ တတ် အ လွန် ဝမ်း နည်း ခြင်း ရှိ ၏။ ဤ နေ ရာ ၌ နေ ၍ သ တိ နှင့် စောင့် နေ ကြ လော့” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၅ ထို့ နောက် ရှေ့ သို့ အ နည်း ငယ် ကြွ တော် မူ ပြီး မြေ ပေါ် ၌ ပျပ် ဝပ် လျက် ဖြစ် နိုင် လျှင် ဤ အ ချိန် နာ ရီ ကို မိ မိ ထံ မှ လွန် သွား စေ မည့် အ ကြောင်း ဆု တောင်း ကာ၊ ^၃၆ “အို အ ဖ ခ မည်း တော်၊ ကိုယ် တော် အ တွက် အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် ဖြစ် နိုင် ပါ ၏။ ဤ ခွက် ကို အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ ဖယ် ရှား ပေး တော် မူ ပါ။ သို့ သော် အ ကျွန်ုပ် ၏ အ လို အ တိုင်း မ ဟုတ် ဘဲ ကိုယ် တော် ၏ အ လို တော် အ တိုင်း‌ ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ” ဟု တောင်း လျှောက် တော် မူ ၏။

^၃၇ ထို့ နောက် ပြန် လာ ၍ သူ တို့ အိပ် ပျော် နေ ကြ သည် ကို တွေ့ တော် မူ လျှင် ပေ တ ရု အား “ရှိ မုန်၊ သင် သည် အိပ် ပျော် နေ သ လော။ တစ် နာ ရီ မျှ သ တိ နှင့် မ စောင့် နိုင် သ လော။ ^၃၈ ဖြား ယောင်း သွေး ဆောင် ရာ ထဲ သို့ မ ကျ ရောက် စေ ရန် သ တိ နှင့် စောင့် နေ လျက် ဆု တောင်း ကြ လော့။ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည် ထက် သန် သော် လည်း ကိုယ် ကာ ယ မူ ကား အား နည်း ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၉ တစ် ဖန် ထွက် သွား ၍ အ ထက် က တောင်း လျှောက် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဆု တောင်း ပြီး မှ၊ ^၄၀ နောက် တစ် ဖန် ပြန် လာ ၍ တ ပည့် တော် တို့ သည် မျက် စိ လေး လံ သ ဖြင့် အိပ် ပျော် နေ ကြ သည် ကို တွေ့ တော် မူ ၏။ သူ တို့ သည် လည်း ကိုယ် တော် အား မည် သို့ လျှောက် ရ မည် ကို မ သိ ကြ။

^၄၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် တ တိ ယ အ ကြိမ် ပြန် လာ ၍ “ယ ခု တိုင် အောင် အိပ် ပျော် လျက် အ နား ယူ နေ ကြ သ လော။ တော် လောက် ပေ ၏။ အ ချိန် ရောက် လာ ပြီ။ ကြည့် ရှု လော့။ လူ့ သား သည် အ ပြစ် သား တို့ ၏ လက် သို့ အပ် နှံ ခြင်း ခံ ရ တော့ မည်။ ^၄၂ ထ ကြ။ သွား ကြ စို့။ ငါ့ ကို အပ် နှံ မည့် သူ ရောက် လာ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၃ ထို သို့ ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ စဉ် ၌ ပင် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ ထဲ မှ တစ် ပါး ဖြစ် သော ယု ဒ သည် ရောက် လာ ၏။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ၊ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ နှင့် သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ က စေ လွှတ် လိုက် သော လူ အ စု အ ဝေး တို့ သည် လည်း တုတ်၊ ဓား များ ကိုင် ဆောင် လျက် သူ နှင့် အ တူ ပါ လာ ၏။

^၄၄ ကိုယ် တော် ကို အပ် နှံ သော သူ က “ငါ နမ်း သော သူ သည် ယေ ရှု ဖြစ် ၏။ သူ့ ကို ဖမ်း ဆီး ၍ လုံ ခြုံ စွာ ခေါ် ဆောင် သွား ကြ လော့” ဟု ဆို လျက် အ ချက် ပြ အ မှတ် အ သား ကို သူ တို့ အား ပေး ထား ၏။ ^၄၅ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ရောက် လာ သည် နှင့် ကိုယ် တော် ထံ သို့ ချက် ချင်း ချဉ်း ကပ် ၍ “ရဗ္ဗိ ဂျူး လူ မျိုး တို့ က မိ မိ တို့ ဆ ရာ များ ကို လေး စား ခေါ် ဆို သည့် ဂုဏ် ပုဒ်။ ” ဟု ဆို လျက် ကိုယ် တော် ကို နမ်း လေ ၏။ ^၄၆ ထို အ ခါ လူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ဖမ်း ဆီး ချုပ် ကိုင် ထား ကြ ၏။ ^၄၇ ထို စဉ် အ နီး ၌ ရပ် နေ သော သူ တို့ ထဲ မှ တစ် ဦး သည် ဓား ကို ဆွဲ ထုတ် လျက် ယဇ် ပု ‌ရော ဟိတ် မင်း ၏ အ စေ အ ပါး တစ် ဦး ကို ခုတ် သ ဖြင့် ထို သူ ၏ နား ရွက် ပြတ် သွား လေ ၏။ ^၄၈ ယေ ရှု က ထို သူ တို့ အား “သင် တို့ သည် ဓား ပြ ကို ဖမ်း သ ကဲ့ သို့ တုတ်၊ ဓား များ ကိုင် ဆောင် လျက် ငါ့ ကို ဖမ်း ဆီး ရန် လာ ကြ သ လော။ ^၄၉ ငါ သည် နေ့ တိုင်း သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ လျက် ဗိ မာန် တော် ၌ သွန် သင် နေ ခဲ့ သော် လည်း သင် တို့ သည် ငါ့ ကို မ ဖမ်း ဆီး ကြ။ သို့ သော် ဤ သို့ ဖြစ် ခြင်း မှာ ကျမ်း စာ ပြည့် စုံ ခြင်း သို့ ရောက် မည့် အ ကြောင်း တည်း” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅၀ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် အား လုံး သည် ကိုယ် တော် ကို ထား ခဲ့ ၍ ထွက် ပြေး ကြ ၏။ ^၅၁ လူ ငယ် တစ် ဦး သည် မိ မိ ကိုယ် ပေါ် တွင် ပိတ် ချော ထည် ကို သာ ခြုံ လျက် ကိုယ် တော် ၏ နောက် သို့ လိုက် သွား ရာ လူ တို့ သည် သူ့ ကို အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထို လူ ငယ် ကို'။ ဖမ်း ဆီး ကြ ၏။ ^၅၂ သို့ သော် သူ သည် ပိတ် ချော ထည် ကို ထား ခဲ့ ၍ အ ဝတ် မ ပါ ဘဲ ထွက် ပြေး သွား‌ လေ ၏။ ^၅၃ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ယေ ရှု ကို ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ကြ ရာ ယဇ် ပု ‌ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ၊ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ အား လုံး သည် စု ဝေး လာ ကြ ၏။ ^၅၄ ပေ တ ရု သည် လည်း ယဇ် ပု ‌ရော ဟိတ် မင်း ၏ ခြံ ဝင်း အ တွင်း ထဲ အ ထိ ကိုယ် တော့် နောက် သို့ မ လှမ်း မ ကမ်း မှ လိုက် သွား ကာ အ စောင့် တပ် သား များ နှင့် အ တူ ထိုင် လျက် မီး လှုံ နေ ၏။

^၅၅ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် တ ရား လွှတ် တော် အ ဖွဲ့ ဝင် အား လုံး သည် ယေ ရှု ကို သေ ဒဏ် ချ မှတ် နိုင် ရန် ကိုယ် တော် ကို ဆန့် ကျင် ထွက် ဆို မည့် သက် သေ ကို ရှာ ကြ သော် လည်း မ တွေ့ ကြ။ ^၅၆ အ ကြောင်း မူ ကား လူ များ စွာ တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ တစ် ဖက် ၌ မ မှန် သော သက် သေ ထွက် ဆို ကြ သော် လည်း သူ တို့ ၏ သက် သေ ခံ ချက် များ သည် ကိုက် ညီ မှု မ ရှိ ကြ ပေ။ ^၅၇ ထို အ ခါ လူ ချို့ တို့ သည် ထ ၍ ကိုယ် တော် ၏ တစ် ဖက် ၌ မ မှန် သော သက် သေ ထွက် ဆို လျက်၊ ^၅၈ “ဤ သူ က ‘ငါ သည် လူ့ လက် ဖြင့် တည် ဆောက် သော ဤ ဗိ မာန် တော် ကို ဖြို ဖျက် ၍ လူ့ လက် ဖြင့် မ တည် ဆောက် သော အ ခြား ဗိ မာန် တော် ကို သုံး ရက် အ တွင်း တည် ဆောက် မည်’ ဟု ပြော ဆို သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ ကြား ရ ပါ သည်” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၅၉ သို့ သော် သူ တို့ ၏ သက် သေ ခံ ချက် သည် လည်း အ လား တူ ပင် ကိုက် ညီ မှု မ ရှိ ပေ။

^၆၀ ထို အ ခါ ယဇ် ပု ‌ရော ဟိတ် မင်း သည် သူ တို့ ရှေ့ ၌ ထ ၍ “သင် သည် တစ် ခွန်း မျှ မ ဖြေ ဘဲ နေ သ လော။ ဤ သူ တို့ သည် သင့် တစ် ဖက် ၌ သက် သေ ခံ ကြ သည် မှာ မည် သို့ နည်း” ဟု ယေ ရှု အား မေး လေ ၏။ ^၆၁ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် တစ် ခွန်း မျှ မ ဖြေ ကြား ဘဲ တိတ် ဆိတ် စွာ နေ တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း က “သင် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ သော အ ရှင် ၏ သား တော် တည်း ဟူ သော ခ ရစ် တော် ဖြစ် သ လော” ဟု မေး လေ ၏။ ^၆၂ ယေ ရှု က လည်း “ငါ ဖြစ် ၏။ လူ့ သား သည် တန် ခိုး‌ တော် ၏ လက် ယာ ဘက် ၌ ထိုင် လျက် ကောင်း ကင် မိုး တိမ် များ ဖြင့် ကြွ လာ သည် ကို သင် တို့ မြင် ရ ကြ လိမ့် မည်” ဒံ ၇:၁၃။ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၆၃ ထို အ ခါ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း သည် မိ မိ ၏ အ ဝတ် ကို ဆုတ် ဖြဲ လျက် “နောက် ထပ် မည် သည့် သက် သေ များ လို သေး သ နည်း။ ^၆၄ ဘု ရား သ ခင် အား စော် ကား ပြော ဆို သော စ ကား ကို သင် တို့ ကြား ရ ကြ ပြီ။ သင် တို့ မည် သို့ ထင် မြင် ကြ သ နည်း” ဟု ဆို သော် သူ တို့ အား လုံး သည် ကိုယ် တော် ကို ‌သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် သည် ဟု စီ ရင် ကြ ၏။ ^၆၅ ထို့ နောက် အ ချို့ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို တံ တွေး နှင့် ထွေး လျက် မျက် နှာ တော် ကို ဖုံး အုပ် ပြီး လျှင် ကိုယ် တော် ကို ထိုး နှက် ကာ “ဟော ကြည့် ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။ အ စောင့် တပ် များ သည် လည်း ကိုယ် တော် ကို ခေါ် သွား ၍ ရိုက် ပုတ် ကြ ၏။

^၆၆ ပေ တ ရု သည် ခြံ ဝင်း အောက် ဘက် ၌ ရှိ နေ စဉ် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ၏ အ စေ ခံ မိန်း မ တစ် ဦး သည် လာ၍၊ ^၆၇ မီး လှုံ နေ သော ပေ တ ရု ကို တွေ့ လျှင် သူ့ ကို စူး စိုက် ကြည့် လျက် “သင် သည် လည်း နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု နှင့် အ တူ ရှိ ခဲ့ သည်” ဟု ဆို ၏။ ^၆၈ သို့ သော် ပေ တ ရု သည် “သင် ပြော နေ သည့် အ ရာ ကို ငါ မ သိ၊ နား လည်း မ လည်” ဟု ငြင်း ဆို လျက် ခြံ အ ဝင် ဝ ဘက် သို့ ထွက် သွား ရာ ကြက် တွန် လေ ၏။ ^၆၉ ထို့ နောက် ထို အ စေ ခံ မိန်း မ သည် ပေ တ ရု ကို နောက် တစ် ဖန် တွေ့ သ ဖြင့် အ နီး ၌ ရပ် နေ သော သူ တို့ အား “ဤ သူ သည် သူ တို့ ထဲ က တစ် ဦး ဖြစ် သည်” ဟု ဆို ၏။ ^၇၀ သို့ သော် ပေ တ ရု သည် တစ် ဖန် ငြင်း ဆို လေ ၏။ ထို့ နောက် ခ ဏ ကြာ လျှင် အ နီး ၌ ရပ် နေ သော သူ တို့ က “သင် သည် အ မှန် ပင် သူ တို့ အ ထဲ မှ တစ် ဦး ဖြစ် ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် သည် လည်း ဂါ လိ လဲ နယ် သား ဖြစ် ၏ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သင့် စ ကား လည်း တူ ၏' ပါ သည်။ ” ဟု ထပ် ၍ ပေ တ ရု အား ဆို ကြ ၏။ ^၇၁ ပေ တ ရု က လည်း “သင် တို့ ပြော နေ သည့် လူ ကို ငါ မ သိ” ဟု တိုင် တည် ၍ ကျိန် ဆို လေ ၏။ ^၇၂ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ကြက် တွန် လေ ၏။ ထို အ ခါ ပေ တ ရု သည် “ကြက် နှစ် ကြိမ် မ တွန် မီ သင် သည် ငါ့ ကို သုံး ကြိမ် တိုင် တိုင် ငြင်း ပယ် လိမ့် မည်” ဟု ယေ ရှု မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော စ ကား ကို သ တိ ရ သ ဖြင့် ချုံး ပွဲ ချ ငို ကြွေး လေ ၏။

14

¹ It was now two days before the Passover and the Feast of Unleavened Bread, and the chief priests and the scribes sought how they might seize him by deception and kill him. ² For they said, “Not during the feast, because there might be a riot among the people.”

³ While he was at Bethany, in the house of Simon the leper, as he sat at the table, a woman came having an alabaster jar of ointment of pure nard—very costly. She broke the jar and poured it over his head. ⁴ But there were some who were indignant among themselves, saying, “Why has this ointment been wasted? ⁵ For this might have been sold for more than three hundred denarii 300 denarii was about a year’s wages for an agricultural laborer. and given to the poor.” So they grumbled against her.

⁶ But Jesus said, “Leave her alone. Why do you trouble her? She has done a good work for me. ⁷ For you always have the poor with you, and whenever you want to, you can do them good; but you will not always have me. ⁸ She has done what she could. She has anointed my body beforehand for the burying. ⁹ Most certainly I tell you, wherever this Good News may be preached throughout the whole world, that which this woman has done will also be spoken of for a memorial of her.”

¹⁰ Judas Iscariot, who was one of the twelve, went away to the chief priests, that he might deliver him to them. ¹¹ They, when they heard it, were glad, and promised to give him money. He sought how he might conveniently deliver him.

¹² On the first day of unleavened bread, when they sacrificed the Passover, his disciples asked him, “Where do you want us to go and prepare that you may eat the Passover?” ¹³ He sent two of his disciples and said to them, “Go into the city, and there a man carrying a pitcher of water will meet you. Follow him, ¹⁴ and wherever he enters in, tell the master of the house, ‘The Teacher says, “Where is the guest room, where I may eat the Passover with my disciples?” ’ ¹⁵ He will himself show you a large upper room furnished and ready. Get ready for us there.” ¹⁶ His disciples went out, and came into the city, and found things as he had said to them, and they prepared the Passover. ¹⁷ When it was evening he came with the twelve.

¹⁸ As they sat and were eating, Jesus said, “Most certainly I tell you, one of you will betray me—he who eats with me.” ¹⁹ They began to be sorrowful, and to ask him one by one, “Surely not I?” And another said, “Surely not I?” ²⁰ He answered them, “It is one of the twelve, he who dips with me in the dish. ²¹ For the Son of Man goes as it is written about him, but woe to that man by whom the Son of Man is betrayed! It would be better for that man if he had not been born.”

²² As they were eating, Jesus took bread, and when he had blessed it, he broke it and gave to them, and said, “Take, eat. This is my body.” ²³ He took the cup, and when he had given thanks, he gave to them. They all drank of it. ²⁴ He said to them, “This is my blood of the new covenant, which is poured out for many. ²⁵ Most certainly I tell you, I will no more drink of the fruit of the vine until that day when I drink it anew in God’s Kingdom.” ²⁶ When they had sung a hymn, they went out to the Mount of Olives.

²⁷ Jesus said to them, “All of you will be made to stumble because of me tonight, for it is written, ‘I will strike the shepherd, and the sheep will be scattered.’ Zechariah 13:7 ²⁸ However, after I am raised up, I will go before you into Galilee.” ²⁹ But Peter said to him, “Although all will be offended, yet I will not.” ³⁰ Jesus said to him, “Most certainly I tell you that you today, even this night, before the rooster crows twice, you will deny me three times.” ³¹ But he spoke all the more, “If I must die with you, I will not deny you.” They all said the same thing.

³² They came to a place which was named Gethsemane. He said to his disciples, “Sit here while I pray.” ³³ He took with him Peter, James, and John, and began to be greatly troubled and distressed. ³⁴ He said to them, “My soul is exceedingly sorrowful, even to death. Stay here and watch.” ³⁵ He went forward a little, and fell on the ground, and prayed that if it were possible, the hour might pass away from him. ³⁶ He said, “Abba, Abba is a Greek spelling for the Aramaic word for 'Father' or 'Dadd'” used in a familiar, respectful, and loving way.  Father, all things are possible to you. Please remove this cup from me. However, not what I desire, but what you desire.”

³⁷ He came and found them sleeping, and said to Peter, “Simon, are you sleeping? Couldn’t you watch one hour? ³⁸ Watch and pray, that you may not enter into temptation. The spirit indeed is willing, but the flesh is weak.” ³⁹ Again he went away and prayed, saying the same words. ⁴⁰ Again he returned and found them sleeping, for their eyes were very heavy; and they didn’t know what to answer him.

⁴¹ He came the third time and said to them, “Sleep on now, and take your rest. It is enough. The hour has come. Behold, the Son of Man is betrayed into the hands of sinners. ⁴² Arise! Let’s get going. Behold, he who betrays me is at hand.” ⁴³ Immediately, while he was still speaking, Judas, one of the twelve, came—and with him a multitude with swords and clubs, from the chief priests, the scribes, and the elders.

⁴⁴ Now he who betrayed him had given them a sign, saying, “Whomever I will kiss, that is he. Seize him, and lead him away safely.” ⁴⁵ When he had come, immediately he came to him and said, “Rabbi! Rabbi!” and kissed him. ⁴⁶ They laid their hands on him and seized him. ⁴⁷ But a certain one of those who stood by drew his sword and struck the servant of the high priest, and cut off his ear. ⁴⁸ Jesus answered them, “Have you come out, as against a robber, with swords and clubs to seize me? ⁴⁹ I was daily with you in the temple teaching, and you didn’t arrest me. But this is so that the Scriptures might be fulfilled.”

⁵⁰ They all left him, and fled. ⁵¹ A certain young man followed him, having a linen cloth thrown around himself over his naked body. The young men grabbed him, ⁵² but he left the linen cloth and fled from them naked. ⁵³ They led Jesus away to the high priest. All the chief priests, the elders, and the scribes came together with him. ⁵⁴ Peter had followed him from a distance, until he came into the court of the high priest. He was sitting with the officers, and warming himself in the light of the fire.

⁵⁵ Now the chief priests and the whole council sought witnesses against Jesus to put him to death, and found none. ⁵⁶ For many gave false testimony against him, and their testimony didn’t agree with each other. ⁵⁷ Some stood up and gave false testimony against him, saying, ⁵⁸ “We heard him say, ‘I will destroy this temple that is made with hands, and in three days I will build another made without hands.’ ” ⁵⁹ Even so, their testimony didn’t agree.

⁶⁰ The high priest stood up in the middle, and asked Jesus, “Have you no answer? What is it which these testify against you?” ⁶¹ But he stayed quiet, and answered nothing. Again the high priest asked him, “Are you the Christ, the Son of the Blessed?” ⁶² Jesus said, “I am. You will see the Son of Man sitting at the right hand of Power, and coming with the clouds of the sky.”

⁶³ The high priest tore his clothes and said, “What further need have we of witnesses? ⁶⁴ You have heard the blasphemy! What do you think?” They all condemned him to be worthy of death. ⁶⁵ Some began to spit on him, and to cover his face, and to beat him with fists, and to tell him, “Prophesy!” The officers struck him with the palms of their hands.

⁶⁶ As Peter was in the courtyard below, one of the maids of the high priest came, ⁶⁷ and seeing Peter warming himself, she looked at him and said, “You were also with the Nazarene, Jesus!” ⁶⁸ But he denied it, saying, “I neither know nor understand what you are saying.” He went out on the porch, and the rooster crowed. ⁶⁹ The maid saw him and began again to tell those who stood by, “This is one of them.” ⁷⁰ But he again denied it. After a little while again those who stood by said to Peter, “You truly are one of them, for you are a Galilean, and your speech shows it.” ¹ But he began to curse and to swear, “I don’t know this man of whom you speak!” ⁷² The rooster crowed the second time. Peter remembered the words that Jesus said to him, “Before the rooster crows twice, you will deny me three times.” When he thought about that, he wept.

၁၄

^၁ ပ သ ခါ ပွဲ တော် နှင့် တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ တော် များ ကျ ရောက် ရန် နှစ် ရက် သာ လို တော့ ၏။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ သည် ယေ ရှု ကို ပ ရိ ယာယ် အား ဖြင့် မည် ကဲ့ သို့ ဖမ်း ဆီး သတ် ဖြတ် ရ မည် ကို ရှာ ကြံ နေ ကြ ၏။ ^၂ သို့ သော် သူ တို့ က “လူ တို့ ရုန်း ရင်း ဆန် ခတ် ဖြစ် မည် ကို စိုး ရိမ် ရ သည် ဖြစ် ၍ ပွဲ တော် အ တွင်း မ ဖမ်း ကြ နှင့်” ဟု ပြော ဆို ကြ ၏။

^၃ ယေ ရှု သည် ဗေ သ နိ ရွာ တွင် အ နာ ကြီး ရော ဂါ သည် ရှိ မုန် ၏ အိမ် ထဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ ၍ စား သောက် နေ တော် မူ စဉ် အ မျိုး သ မီး တစ် ဦး သည် အ လွန် တန် ဖိုး ကြီး သော နာ ဒု ဆီ မွှေး အ စစ် ထည့် ထား သည့် ကျောက် ဖြူ ဘူး ကို ယူ ဆောင် လာ ၍ ထို ကျောက် ဖြူ ဘူး ကို ခွဲ ပြီး လျှင် ကိုယ် တော် ၏ ခေါင်း ပေါ် ၌ ဆီ မွှေး ကို သွန်း လောင်း လေ ၏။ ^၄ ထို အ ခါ လူ အ ချို့ တို့ သည် စိတ် ဆိုး လျက် “အ ဘယ် ကြောင့် ဤ ဆီ မွှေး ကို ဖြုန်း တီး ရ သ နည်း။ ^၅ ဤ ဆီ မွှေး ကို ဒေ နာ ရိ နေ့ စား အ လုပ် သ မား တစ် ဦး ၏ တစ် နေ့ လုပ် အား ခ နှင့် ညီ မျှ သော ရော မ ငွေ ဒင်္ဂါး။ သုံး ရာ ကျော် နှင့် ရောင်း ၍ ဆင်း ရဲ သား တို့ ကို ပေး ကမ်း နိုင် သည်” ဟု အ ချင်း ချင်း ပြော ဆို ကာ ထို အ မျိုး သ မီး ကို အ ပြစ် တင် ကြ ၏။

^၆ သို့ သော် ယေ ရှု က “သူ ပြု လို ရာ ပြု ပါ စေ။ သူ့ ကို အ ဘယ် ကြောင့် ‌နှောင့် ယှက် ကြ သ နည်း။ သူ သည် ငါ ၌ ကောင်း သော အ မှု ကို ပြု လေ ပြီ။ ^၇ အ ကြောင်း မူ ကား ဆင်း ရဲ သား တို့ သည် သင် တို့ ၌ အ စဉ် ရှိ ကြ သည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ အ လို ရှိ သည့် အ ခါ သူ တို့ ကို ကျေး ဇူး ပြု နိုင် ၏။ ငါ မူ ကား သင် တို့ ၌ အ စဉ် ရှိ သည် မ ဟုတ်။ ^၈ သူ သည် တတ် နိုင် သ မျှ ကို ပြု ခဲ့ ပြီ။ သင်္ဂြိုဟ် ခြင်း အ မှု အ တွက် ငါ ၏ ကိုယ် ခန္ဓာ ကို ကြို တင် ၍ ဆီ မွှေး လိမ်း ပြီ။ ^၉ သင် တို့ အား ငါ မှန် ဆို မည်။ ကမ္ဘာ တစ် ဝန်း လုံး တွင် ကောင်း မြတ် သော သ တင်း ကို ဟော ပြော သည့် နေ ရာ တိုင်း ၌ ဤ အ မျိုး သ မီး ပြု ခဲ့ သော အ မှု အ ရာ ကို လည်း သူ ၏ အ မှတ် တ ရ အ ဖြစ် ပြော ကြား ကြ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၀ ထို့ နောက် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ ထဲ မှ တစ် ပါး ဖြစ် သော ယု ဒ ဣ ရှ ကာ ရုတ် သည် ယဇ် ပု ‌ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ လက် သို့ ကိုယ် တော် ကို အပ် နှံ ရန် သူ တို့ ထံ သို့ သွား လေ ၏။ ^၁၁ သူ တို့ သည် ကြား လျှင် ဝမ်း မြောက် ၍ သူ့ ကို ငွေ ပေး မည် ဟု က တိ ‌ပေး ကြ ၏။ သူ သည် လည်း သင့် လျော် သော အ ချိန် ၌ ကိုယ် တော် ကို အပ် နှံ နိုင် ရန် နည်း လမ်း ကို ရှာ ကြံ လျက် နေ ၏။

^၁၂ တ ဆေး မဲ့ မုန့် ပွဲ တော် ၏ ပ ထ မ နေ့ တည်း ဟူ သော ပ သ ခါ ပွဲ တော် အ တွက် သိုး သ ငယ် ကို ပူ ဇော် ရ သော နေ့ တွင် တ ပည့် တော် တို့ က “ပ သ ခါ ပွဲ တော် ည စာ ကို သုံး ဆောင် ရန် အ ကျွန်ုပ် တို့ အား မည် သည့် နေ ရာ သို့ သွား ၍ ပြင် ဆင် စေ လို ပါ သ နည်း” ဟု ကိုယ် တော် အား မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၁၃ ကိုယ် တော် က လည်း တ ပည့် တော် နှစ် ပါး ကို စေ လွှတ် ၍ “မြို့ ထဲ သို့ သွား ကြ လော့။ ထို အ ခါ ရေ အိုး ထမ်း သော သူ တစ် ဦး ကို သင် တို့ တွေ့ ကြ လိမ့် မည်။ ထို သူ ၏ နောက် သို့ လိုက် သွား ကြ ပြီး၊ ^၁၄ သူ ဝင် သွား သော အိမ် ၏ အိမ် ရှင် အား ‘ဆ ရာ က ငါ ၏ တ ပည့် များ နှင့် အ တူ ပ သ ခါ ပွဲ တော် ည စာ ကို စား မည့် ငါ့ အ ခန်း သည် အ ဘယ် မှာ ရှိ သ နည်း ဟု မေး လိုက် ပါ ၏’ ဟူ ပြော ကြ လော့။ ^၁၅ ထို အ ခါ သူ သည် အ ဆင် သင့် ခင်း ကျင်း ထား သော အ ပေါ် ထပ် ခန်း မ ကို သင် တို့ အား ပြ လိမ့် မည်။ ထို နေ ရာ ၌ ငါ တို့ အ တွက် ပြင် ဆင် ကြ လော့” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၆ တ ပည့် တော် တို့ သည် လည်း ထွက် သွား ၍ မြို့ ထဲ သို့ ဝင် ကြ ရာ သူ တို့ အား ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ သည့် အ တိုင်း တွေ့ သ ဖြင့် ပ သ ခါ ပွဲ တော် ကို ပြင် ဆင် ကြ ၏။ ^၁၇ ည နေ ချမ်း အ ချိန် ရောက် သော အ ခါ ကိုယ် တော် သည် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ နှင့် အ တူ ကြွ လာ တော် မူ ၏။

^၁၈ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် စား ပွဲ ၌ ထိုင် တိုက် ရိုက် ပြန် ဆို လျှင် 'လျောင်း'။ ဂျူး လူ မျိုး တို့ သည် အ တူ တ ကွ စား သောက် ကြ သော အ ခါ လျောင်း ၍ စား သောက် လေ့ ရှိ ကြ သည်။ လျက် စား သောက် နေ ကြ စဉ် ယေ ရှု က “သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား ငါ နှင့် အ တူ စား နေ သော သင် တို့ အ ထဲ မှ တစ် ဦး သည် ငါ့ ကို အပ် နှံ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၁၉ သူ တို့ သည် စိတ် မ ကောင်း ဖြစ် လျက် “အ ကျွန်ုပ် လော” အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'အ ကျွန်ုပ် လော၊ အ ကျွန်ုပ် လော'။ ဟု ကိုယ် တော် အား တစ် ယောက် ပြီး တစ် ယောက် မေး လျှောက် ကြ ၏။ ^၂၀ ကိုယ် တော် က လည်း “တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော သူ တို့ ထဲ မှ တစ် ဦး ဖြစ် ပြီး ငါ နှင့် အ တူ တစ် ပန်း ကန် ထဲ တွင် လက် နှိုက် သော သူ ဖြစ် ၏။ ^၂၁ လူ့ သား သည် မိ မိ နှင့် ပတ် သက် ၍ ရေး ထား သည့် အ တိုင်း သွား ရ မည် မှန် ၏။ သို့ သော် လူ့ သား ကို အပ် နှံ သော သူ သည် အ မင်္ဂ လာ ရှိ ၏။ ထို သူ သည် မ မွေး ဖွား လာ ခဲ့ လျှင် သူ့ အ တွက် သာ ၍ ကောင်း ပေ လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၂၂ ထို့ နောက် သူ တို့ စား လျက် နေ ကြ စဉ် ကိုယ် တော် သည် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယေ ရှု သည်'။ မုန့် ကို ယူ ၍ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် မုန့် ကို ဖဲ့ ၍ သူ တို့ အား ပေး လျက် “ယူ ကြ လော့။ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယူ ၍ စား ကြ လော့'။ ဤ မုန့် ကား ငါ ၏ ကိုယ် ခန္ဓာ ဖြစ် ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၃ ခွက် ကို လည်း ယူ ၍ ကျေး ဇူး တော် ချီး မွမ်း ပြီး လျှင် သူ တို့ အား ပေး တော် မူ ရာ သူ တို့ အား လုံး သည် ထို ခွက် ကို သောက် ကြ ၏။ ^၂၄ ကိုယ် တော် က လည်း “ဤ သည် ကား လူ များ စွာ အ ဖို့ သွန်း လောင်း သည့် ပ ဋိ ညာဉ် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ပ ဋိ ညာဉ် သစ်'။ နှင့် ဆိုင် သော ငါ ၏ သွေး ဖြစ် ၏။ ^၂၅ သင် တို့ အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား ဘု ရား သ ခင် ၏ နိုင် ငံ တော် ၌ အ သစ် ပြန် သောက် မည့် ထို နေ့ ရက် တိုင် အောင် စ ပျစ် သီး မှ ဖြစ် သော အ ရည် ကို ငါ လုံး ဝ သောက် တော့ မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၆ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ချီး မွမ်း သီ ချင်း သီ ဆို ပြီး မှ သံ လွင် တောင် သို့ ထွက် သွား ကြ ၏။

^၂၇ ထို အ ခါ ယေ ရှု က “‘ငါ သည် သိုး ထိန်း ကို ခုတ် သတ် သ ဖြင့် သိုး တို့ သည် ကွဲ လွင့် သွား ကြ ရ လိမ့် မည်‘ ဇာ ၁၃:၇။ ဟု ကျမ်း စာ ၌ ရေး ထား သည် ဖြစ် ၍ သင် တို့ အား လုံး သည် စိတ် ပျက် အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ယ နေ့ ည သင် တို့ အား လုံး သည် ငါ့ အ ပေါ် စိတ် ပျက်'။ ကြ လိမ့် မည်။ ^၂၈ သို့ သော် ငါ သည် ထ မြောက် ပြီး နောက် ဂါ လိ လဲ နယ် သို့ သင် တို့ ထက် အ လျင် ဦး စွာ သွား နှင့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၂၉ ထို အ ခါ ပေ တ ရု က “အား လုံး စိတ် ပျက် ကြ လျှင် လည်း အ ကျွန်ုပ် သည် စိတ် ပျက် မည် မ ဟုတ် ပါ” ဟု လျှောက် လေ ၏။ ^၃၀ ယေ ရှု က လည်း “သင့် အား ငါ အ မှန် ဆို သည် ကား ယ နေ့၊ ဤ ည တွင် ပင် ကြက် နှစ် ကြိမ် မ တွန် မီ သင် သည် ငါ့ ကို သုံး ကြိမ် တိုင် တိုင် ငြင်း ပယ် လိမ့် မည်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၁ သို့ သော် ပေ တ ရု က “အ ကျွန်ုပ် သည် ကိုယ် တော် အ တွက် သေ ရ လျှင် ပင် ကိုယ် တော် ကို လုံး ဝ မ ငြင်း ပယ် ပါ” ဟု အ ခိုင် အ မာ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ပို မို ခိုင် မာ စွာ'။ လျှောက် လေ ၏။ တ ပည့် တော် အား လုံး တို့ သည် လည်း ထို နည်း တူ လျှောက် ကြ ၏။

^၃၂ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ဂေ သ ရှေ မန် အ မည် ရှိ သော အ ရပ် သို့ ရောက် ကြ ၏။ ကိုယ် တော် က “ငါ ဆု တောင်း စဉ် တွင် ဤ နေ ရာ ၌ ထိုင် နေ ကြ လော့” ဟု တ ပည့် တော် တို့ အား မိန့် တော် မူ ပြီး လျှင်၊ ^၃၃ ပေ တ ရု၊ ယာ ကုပ် နှင့် ယော ဟန် တို့ ကို မိ မိ နှင့် အ တူ ခေါ် သွား တော် မူ ၏။ ထို အ ခါ ကိုယ် တော် သည် ဝမ်း နည်း ပူ ဆွေး ခြင်း နှင့် စိတ် ပူ ပန် ခြင်း ရှိ သ ဖြင့်၊ ^၃၄ “ငါ ၏ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည် သေ လု မ တတ် အ လွန် ဝမ်း နည်း ခြင်း ရှိ ၏။ ဤ နေ ရာ ၌ နေ ၍ သ တိ နှင့် စောင့် နေ ကြ လော့” ဟု သူ တို့ အား မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၅ ထို့ နောက် ရှေ့ သို့ အ နည်း ငယ် ကြွ တော် မူ ပြီး မြေ ပေါ် ၌ ပျပ် ဝပ် လျက် ဖြစ် နိုင် လျှင် ဤ အ ချိန် နာ ရီ ကို မိ မိ ထံ မှ လွန် သွား စေ မည့် အ ကြောင်း ဆု တောင်း ကာ၊ ^၃၆ “အို အ ဖ ခ မည်း တော်၊ ကိုယ် တော် အ တွက် အ ရာ ခပ် သိမ်း သည် ဖြစ် နိုင် ပါ ၏။ ဤ ခွက် ကို အ ကျွန်ုပ် ထံ မှ ဖယ် ရှား ပေး တော် မူ ပါ။ သို့ သော် အ ကျွန်ုပ် ၏ အ လို အ တိုင်း မ ဟုတ် ဘဲ ကိုယ် တော် ၏ အ လို တော် အ တိုင်း‌ ဖြစ် စေ တော် မူ ပါ” ဟု တောင်း လျှောက် တော် မူ ၏။

^၃၇ ထို့ နောက် ပြန် လာ ၍ သူ တို့ အိပ် ပျော် နေ ကြ သည် ကို တွေ့ တော် မူ လျှင် ပေ တ ရု အား “ရှိ မုန်၊ သင် သည် အိပ် ပျော် နေ သ လော။ တစ် နာ ရီ မျှ သ တိ နှင့် မ စောင့် နိုင် သ လော။ ^၃၈ ဖြား ယောင်း သွေး ဆောင် ရာ ထဲ သို့ မ ကျ ရောက် စေ ရန် သ တိ နှင့် စောင့် နေ လျက် ဆု တောင်း ကြ လော့။ စိတ် ဝိ ညာဉ် သည် ထက် သန် သော် လည်း ကိုယ် ကာ ယ မူ ကား အား နည်း ၏” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၃၉ တစ် ဖန် ထွက် သွား ၍ အ ထက် က တောင်း လျှောက် ခဲ့ သည့် အ တိုင်း ဆု တောင်း ပြီး မှ၊ ^၄၀ နောက် တစ် ဖန် ပြန် လာ ၍ တ ပည့် တော် တို့ သည် မျက် စိ လေး လံ သ ဖြင့် အိပ် ပျော် နေ ကြ သည် ကို တွေ့ တော် မူ ၏။ သူ တို့ သည် လည်း ကိုယ် တော် အား မည် သို့ လျှောက် ရ မည် ကို မ သိ ကြ။

^၄၁ ထို့ နောက် ကိုယ် တော် သည် တ တိ ယ အ ကြိမ် ပြန် လာ ၍ “ယ ခု တိုင် အောင် အိပ် ပျော် လျက် အ နား ယူ နေ ကြ သ လော။ တော် လောက် ပေ ၏။ အ ချိန် ရောက် လာ ပြီ။ ကြည့် ရှု လော့။ လူ့ သား သည် အ ပြစ် သား တို့ ၏ လက် သို့ အပ် နှံ ခြင်း ခံ ရ တော့ မည်။ ^၄၂ ထ ကြ။ သွား ကြ စို့။ ငါ့ ကို အပ် နှံ မည့် သူ ရောက် လာ ပြီ” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။ ^၄၃ ထို သို့ ကိုယ် တော် မိန့် တော် မူ စဉ် ၌ ပင် တစ် ဆယ့် နှစ် ပါး သော တ ပည့် တော် တို့ ထဲ မှ တစ် ပါး ဖြစ် သော ယု ဒ သည် ရောက် လာ ၏။ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ၊ ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ နှင့် သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ က စေ လွှတ် လိုက် သော လူ အ စု အ ဝေး တို့ သည် လည်း တုတ်၊ ဓား များ ကိုင် ဆောင် လျက် သူ နှင့် အ တူ ပါ လာ ၏။

^၄၄ ကိုယ် တော် ကို အပ် နှံ သော သူ က “ငါ နမ်း သော သူ သည် ယေ ရှု ဖြစ် ၏။ သူ့ ကို ဖမ်း ဆီး ၍ လုံ ခြုံ စွာ ခေါ် ဆောင် သွား ကြ လော့” ဟု ဆို လျက် အ ချက် ပြ အ မှတ် အ သား ကို သူ တို့ အား ပေး ထား ၏။ ^၄၅ ထို့ ကြောင့် သူ သည် ရောက် လာ သည် နှင့် ကိုယ် တော် ထံ သို့ ချက် ချင်း ချဉ်း ကပ် ၍ “ရဗ္ဗိ ဂျူး လူ မျိုး တို့ က မိ မိ တို့ ဆ ရာ များ ကို လေး စား ခေါ် ဆို သည့် ဂုဏ် ပုဒ်။ ” ဟု ဆို လျက် ကိုယ် တော် ကို နမ်း လေ ၏။ ^၄၆ ထို အ ခါ လူ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို ဖမ်း ဆီး ချုပ် ကိုင် ထား ကြ ၏။ ^၄၇ ထို စဉ် အ နီး ၌ ရပ် နေ သော သူ တို့ ထဲ မှ တစ် ဦး သည် ဓား ကို ဆွဲ ထုတ် လျက် ယဇ် ပု ‌ရော ဟိတ် မင်း ၏ အ စေ အ ပါး တစ် ဦး ကို ခုတ် သ ဖြင့် ထို သူ ၏ နား ရွက် ပြတ် သွား လေ ၏။ ^၄၈ ယေ ရှု က ထို သူ တို့ အား “သင် တို့ သည် ဓား ပြ ကို ဖမ်း သ ကဲ့ သို့ တုတ်၊ ဓား များ ကိုင် ဆောင် လျက် ငါ့ ကို ဖမ်း ဆီး ရန် လာ ကြ သ လော။ ^၄၉ ငါ သည် နေ့ တိုင်း သင် တို့ နှင့် အ တူ ရှိ လျက် ဗိ မာန် တော် ၌ သွန် သင် နေ ခဲ့ သော် လည်း သင် တို့ သည် ငါ့ ကို မ ဖမ်း ဆီး ကြ။ သို့ သော် ဤ သို့ ဖြစ် ခြင်း မှာ ကျမ်း စာ ပြည့် စုံ ခြင်း သို့ ရောက် မည့် အ ကြောင်း တည်း” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၅၀ ထို အ ခါ တ ပည့် တော် အား လုံး သည် ကိုယ် တော် ကို ထား ခဲ့ ၍ ထွက် ပြေး ကြ ၏။ ^၅၁ လူ ငယ် တစ် ဦး သည် မိ မိ ကိုယ် ပေါ် တွင် ပိတ် ချော ထည် ကို သာ ခြုံ လျက် ကိုယ် တော် ၏ နောက် သို့ လိုက် သွား ရာ လူ တို့ သည် သူ့ ကို အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'ထို လူ ငယ် ကို'။ ဖမ်း ဆီး ကြ ၏။ ^၅၂ သို့ သော် သူ သည် ပိတ် ချော ထည် ကို ထား ခဲ့ ၍ အ ဝတ် မ ပါ ဘဲ ထွက် ပြေး သွား‌ လေ ၏။ ^၅၃ ထို့ နောက် သူ တို့ သည် ယေ ရှု ကို ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ထံ သို့ ခေါ် ဆောင် သွား ကြ ရာ ယဇ် ပု ‌ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ၊ သက် ကြီး ဝါ ကြီး များ နှင့် ကျမ်း ပြု ဆ ရာ များ အား လုံး သည် စု ဝေး လာ ကြ ၏။ ^၅၄ ပေ တ ရု သည် လည်း ယဇ် ပု ‌ရော ဟိတ် မင်း ၏ ခြံ ဝင်း အ တွင်း ထဲ အ ထိ ကိုယ် တော့် နောက် သို့ မ လှမ်း မ ကမ်း မှ လိုက် သွား ကာ အ စောင့် တပ် သား များ နှင့် အ တူ ထိုင် လျက် မီး လှုံ နေ ၏။

^၅၅ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် အ ကြီး အ ကဲ များ နှင့် တ ရား လွှတ် တော် အ ဖွဲ့ ဝင် အား လုံး သည် ယေ ရှု ကို သေ ဒဏ် ချ မှတ် နိုင် ရန် ကိုယ် တော် ကို ဆန့် ကျင် ထွက် ဆို မည့် သက် သေ ကို ရှာ ကြ သော် လည်း မ တွေ့ ကြ။ ^၅၆ အ ကြောင်း မူ ကား လူ များ စွာ တို့ သည် ကိုယ် တော် ၏ တစ် ဖက် ၌ မ မှန် သော သက် သေ ထွက် ဆို ကြ သော် လည်း သူ တို့ ၏ သက် သေ ခံ ချက် များ သည် ကိုက် ညီ မှု မ ရှိ ကြ ပေ။ ^၅၇ ထို အ ခါ လူ ချို့ တို့ သည် ထ ၍ ကိုယ် တော် ၏ တစ် ဖက် ၌ မ မှန် သော သက် သေ ထွက် ဆို လျက်၊ ^၅၈ “ဤ သူ က ‘ငါ သည် လူ့ လက် ဖြင့် တည် ဆောက် သော ဤ ဗိ မာန် တော် ကို ဖြို ဖျက် ၍ လူ့ လက် ဖြင့် မ တည် ဆောက် သော အ ခြား ဗိ မာန် တော် ကို သုံး ရက် အ တွင်း တည် ဆောက် မည်’ ဟု ပြော ဆို သည် ကို အ ကျွန်ုပ် တို့ ကြား ရ ပါ သည်” ဟု ဆို ကြ ၏။ ^၅၉ သို့ သော် သူ တို့ ၏ သက် သေ ခံ ချက် သည် လည်း အ လား တူ ပင် ကိုက် ညီ မှု မ ရှိ ပေ။

^၆၀ ထို အ ခါ ယဇ် ပု ‌ရော ဟိတ် မင်း သည် သူ တို့ ရှေ့ ၌ ထ ၍ “သင် သည် တစ် ခွန်း မျှ မ ဖြေ ဘဲ နေ သ လော။ ဤ သူ တို့ သည် သင့် တစ် ဖက် ၌ သက် သေ ခံ ကြ သည် မှာ မည် သို့ နည်း” ဟု ယေ ရှု အား မေး လေ ၏။ ^၆၁ သို့ သော် ကိုယ် တော် သည် တစ် ခွန်း မျှ မ ဖြေ ကြား ဘဲ တိတ် ဆိတ် စွာ နေ တော် မူ ၏။ တစ် ဖန် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း က “သင် သည် မင်္ဂ လာ ရှိ သော အ ရှင် ၏ သား တော် တည်း ဟူ သော ခ ရစ် တော် ဖြစ် သ လော” ဟု မေး လေ ၏။ ^၆၂ ယေ ရှု က လည်း “ငါ ဖြစ် ၏။ လူ့ သား သည် တန် ခိုး‌ တော် ၏ လက် ယာ ဘက် ၌ ထိုင် လျက် ကောင်း ကင် မိုး တိမ် များ ဖြင့် ကြွ လာ သည် ကို သင် တို့ မြင် ရ ကြ လိမ့် မည်” ဒံ ၇:၁၃။ ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၆၃ ထို အ ခါ ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း သည် မိ မိ ၏ အ ဝတ် ကို ဆုတ် ဖြဲ လျက် “နောက် ထပ် မည် သည့် သက် သေ များ လို သေး သ နည်း။ ^၆၄ ဘု ရား သ ခင် အား စော် ကား ပြော ဆို သော စ ကား ကို သင် တို့ ကြား ရ ကြ ပြီ။ သင် တို့ မည် သို့ ထင် မြင် ကြ သ နည်း” ဟု ဆို သော် သူ တို့ အား လုံး သည် ကိုယ် တော် ကို ‌သေ ဒဏ် ခံ ထိုက် သည် ဟု စီ ရင် ကြ ၏။ ^၆၅ ထို့ နောက် အ ချို့ တို့ သည် ကိုယ် တော် ကို တံ တွေး နှင့် ထွေး လျက် မျက် နှာ တော် ကို ဖုံး အုပ် ပြီး လျှင် ကိုယ် တော် ကို ထိုး နှက် ကာ “ဟော ကြည့် ပါ” ဟု ဆို ကြ ၏။ အ စောင့် တပ် များ သည် လည်း ကိုယ် တော် ကို ခေါ် သွား ၍ ရိုက် ပုတ် ကြ ၏။

^၆၆ ပေ တ ရု သည် ခြံ ဝင်း အောက် ဘက် ၌ ရှိ နေ စဉ် ယဇ် ပု ရော ဟိတ် မင်း ၏ အ စေ ခံ မိန်း မ တစ် ဦး သည် လာ၍၊ ^၆၇ မီး လှုံ နေ သော ပေ တ ရု ကို တွေ့ လျှင် သူ့ ကို စူး စိုက် ကြည့် လျက် “သင် သည် လည်း နာ ဇ ရက် မြို့ သား ယေ ရှု နှင့် အ တူ ရှိ ခဲ့ သည်” ဟု ဆို ၏။ ^၆၈ သို့ သော် ပေ တ ရု သည် “သင် ပြော နေ သည့် အ ရာ ကို ငါ မ သိ၊ နား လည်း မ လည်” ဟု ငြင်း ဆို လျက် ခြံ အ ဝင် ဝ ဘက် သို့ ထွက် သွား ရာ ကြက် တွန် လေ ၏။ ^၆၉ ထို့ နောက် ထို အ စေ ခံ မိန်း မ သည် ပေ တ ရု ကို နောက် တစ် ဖန် တွေ့ သ ဖြင့် အ နီး ၌ ရပ် နေ သော သူ တို့ အား “ဤ သူ သည် သူ တို့ ထဲ က တစ် ဦး ဖြစ် သည်” ဟု ဆို ၏။ ^၇၀ သို့ သော် ပေ တ ရု သည် တစ် ဖန် ငြင်း ဆို လေ ၏။ ထို့ နောက် ခ ဏ ကြာ လျှင် အ နီး ၌ ရပ် နေ သော သူ တို့ က “သင် သည် အ မှန် ပင် သူ တို့ အ ထဲ မှ တစ် ဦး ဖြစ် ၏။ အ ကြောင်း မူ ကား သင် သည် လည်း ဂါ လိ လဲ နယ် သား ဖြစ် ၏ အ ချို့ မူ ရင်း ကျမ်း ၌ 'သင့် စ ကား လည်း တူ ၏' ပါ သည်။ ” ဟု ထပ် ၍ ပေ တ ရု အား ဆို ကြ ၏။ ^၇၁ ပေ တ ရု က လည်း “သင် တို့ ပြော နေ သည့် လူ ကို ငါ မ သိ” ဟု တိုင် တည် ၍ ကျိန် ဆို လေ ၏။ ^၇၂ ထို ခ ဏ ချင်း တွင် ဒု တိ ယ အ ကြိမ် ကြက် တွန် လေ ၏။ ထို အ ခါ ပေ တ ရု သည် “ကြက် နှစ် ကြိမ် မ တွန် မီ သင် သည် ငါ့ ကို သုံး ကြိမ် တိုင် တိုင် ငြင်း ပယ် လိမ့် မည်” ဟု ယေ ရှု မိန့် တော် မူ ခဲ့ သော စ ကား ကို သ တိ ရ သ ဖြင့် ချုံး ပွဲ ချ ငို ကြွေး လေ ၏။

14

¹ It was now two days before the Passover and the Feast of Unleavened Bread, and the chief priests and the scribes sought how they might seize him by deception and kill him. ² For they said, “Not during the feast, because there might be a riot among the people.”

³ While he was at Bethany, in the house of Simon the leper, as he sat at the table, a woman came having an alabaster jar of ointment of pure nard—very costly. She broke the jar and poured it over his head. ⁴ But there were some who were indignant among themselves, saying, “Why has this ointment been wasted? ⁵ For this might have been sold for more than three hundred denarii 300 denarii was about a year’s wages for an agricultural laborer. and given to the poor.” So they grumbled against her.

⁶ But Jesus said, “Leave her alone. Why do you trouble her? She has done a good work for me. ⁷ For you always have the poor with you, and whenever you want to, you can do them good; but you will not always have me. ⁸ She has done what she could. She has anointed my body beforehand for the burying. ⁹ Most certainly I tell you, wherever this Good News may be preached throughout the whole world, that which this woman has done will also be spoken of for a memorial of her.”

¹⁰ Judas Iscariot, who was one of the twelve, went away to the chief priests, that he might deliver him to them. ¹¹ They, when they heard it, were glad, and promised to give him money. He sought how he might conveniently deliver him.

¹² On the first day of unleavened bread, when they sacrificed the Passover, his disciples asked him, “Where do you want us to go and prepare that you may eat the Passover?” ¹³ He sent two of his disciples and said to them, “Go into the city, and there a man carrying a pitcher of water will meet you. Follow him, ¹⁴ and wherever he enters in, tell the master of the house, ‘The Teacher says, “Where is the guest room, where I may eat the Passover with my disciples?” ’ ¹⁵ He will himself show you a large upper room furnished and ready. Get ready for us there.” ¹⁶ His disciples went out, and came into the city, and found things as he had said to them, and they prepared the Passover. ¹⁷ When it was evening he came with the twelve.

¹⁸ As they sat and were eating, Jesus said, “Most certainly I tell you, one of you will betray me—he who eats with me.” ¹⁹ They began to be sorrowful, and to ask him one by one, “Surely not I?” And another said, “Surely not I?” ²⁰ He answered them, “It is one of the twelve, he who dips with me in the dish. ²¹ For the Son of Man goes as it is written about him, but woe to that man by whom the Son of Man is betrayed! It would be better for that man if he had not been born.”

²² As they were eating, Jesus took bread, and when he had blessed it, he broke it and gave to them, and said, “Take, eat. This is my body.” ²³ He took the cup, and when he had given thanks, he gave to them. They all drank of it. ²⁴ He said to them, “This is my blood of the new covenant, which is poured out for many. ²⁵ Most certainly I tell you, I will no more drink of the fruit of the vine until that day when I drink it anew in God’s Kingdom.” ²⁶ When they had sung a hymn, they went out to the Mount of Olives.

²⁷ Jesus said to them, “All of you will be made to stumble because of me tonight, for it is written, ‘I will strike the shepherd, and the sheep will be scattered.’ Zechariah 13:7 ²⁸ However, after I am raised up, I will go before you into Galilee.” ²⁹ But Peter said to him, “Although all will be offended, yet I will not.” ³⁰ Jesus said to him, “Most certainly I tell you that you today, even this night, before the rooster crows twice, you will deny me three times.” ³¹ But he spoke all the more, “If I must die with you, I will not deny you.” They all said the same thing.

³² They came to a place which was named Gethsemane. He said to his disciples, “Sit here while I pray.” ³³ He took with him Peter, James, and John, and began to be greatly troubled and distressed. ³⁴ He said to them, “My soul is exceedingly sorrowful, even to death. Stay here and watch.” ³⁵ He went forward a little, and fell on the ground, and prayed that if it were possible, the hour might pass away from him. ³⁶ He said, “Abba, Abba is a Greek spelling for the Aramaic word for 'Father' or 'Dadd'” used in a familiar, respectful, and loving way.  Father, all things are possible to you. Please remove this cup from me. However, not what I desire, but what you desire.”

³⁷ He came and found them sleeping, and said to Peter, “Simon, are you sleeping? Couldn’t you watch one hour? ³⁸ Watch and pray, that you may not enter into temptation. The spirit indeed is willing, but the flesh is weak.” ³⁹ Again he went away and prayed, saying the same words. ⁴⁰ Again he returned and found them sleeping, for their eyes were very heavy; and they didn’t know what to answer him.

⁴¹ He came the third time and said to them, “Sleep on now, and take your rest. It is enough. The hour has come. Behold, the Son of Man is betrayed into the hands of sinners. ⁴² Arise! Let’s get going. Behold, he who betrays me is at hand.” ⁴³ Immediately, while he was still speaking, Judas, one of the twelve, came—and with him a multitude with swords and clubs, from the chief priests, the scribes, and the elders.

⁴⁴ Now he who betrayed him had given them a sign, saying, “Whomever I will kiss, that is he. Seize him, and lead him away safely.” ⁴⁵ When he had come, immediately he came to him and said, “Rabbi! Rabbi!” and kissed him. ⁴⁶ They laid their hands on him and seized him. ⁴⁷ But a certain one of those who stood by drew his sword and struck the servant of the high priest, and cut off his ear. ⁴⁸ Jesus answered them, “Have you come out, as against a robber, with swords and clubs to seize me? ⁴⁹ I was daily with you in the temple teaching, and you didn’t arrest me. But this is so that the Scriptures might be fulfilled.”

⁵⁰ They all left him, and fled. ⁵¹ A certain young man followed him, having a linen cloth thrown around himself over his naked body. The young men grabbed him, ⁵² but he left the linen cloth and fled from them naked. ⁵³ They led Jesus away to the high priest. All the chief priests, the elders, and the scribes came together with him. ⁵⁴ Peter had followed him from a distance, until he came into the court of the high priest. He was sitting with the officers, and warming himself in the light of the fire.

⁵⁵ Now the chief priests and the whole council sought witnesses against Jesus to put him to death, and found none. ⁵⁶ For many gave false testimony against him, and their testimony didn’t agree with each other. ⁵⁷ Some stood up and gave false testimony against him, saying, ⁵⁸ “We heard him say, ‘I will destroy this temple that is made with hands, and in three days I will build another made without hands.’ ” ⁵⁹ Even so, their testimony didn’t agree.

⁶⁰ The high priest stood up in the middle, and asked Jesus, “Have you no answer? What is it which these testify against you?” ⁶¹ But he stayed quiet, and answered nothing. Again the high priest asked him, “Are you the Christ, the Son of the Blessed?” ⁶² Jesus said, “I am. You will see the Son of Man sitting at the right hand of Power, and coming with the clouds of the sky.”

⁶³ The high priest tore his clothes and said, “What further need have we of witnesses? ⁶⁴ You have heard the blasphemy! What do you think?” They all condemned him to be worthy of death. ⁶⁵ Some began to spit on him, and to cover his face, and to beat him with fists, and to tell him, “Prophesy!” The officers struck him with the palms of their hands.

⁶⁶ As Peter was in the courtyard below, one of the maids of the high priest came, ⁶⁷ and seeing Peter warming himself, she looked at him and said, “You were also with the Nazarene, Jesus!” ⁶⁸ But he denied it, saying, “I neither know nor understand what you are saying.” He went out on the porch, and the rooster crowed. ⁶⁹ The maid saw him and began again to tell those who stood by, “This is one of them.” ⁷⁰ But he again denied it. After a little while again those who stood by said to Peter, “You truly are one of them, for you are a Galilean, and your speech shows it.” ¹ But he began to curse and to swear, “I don’t know this man of whom you speak!” ⁷² The rooster crowed the second time. Peter remembered the words that Jesus said to him, “Before the rooster crows twice, you will deny me three times.” When he thought about that, he wept.