၂၉

^၁ ထို့ နောက် ယာ ကုပ် သည် ခ ရီး ဆက် ၍ အ ရှေ့ ပြည် သား တို့ နေ ရာ အ ရပ် သို့ ရောက် သော အ ခါ၊ ^၂ ကွင်း ပြင် ၌ ရေ တွင်း တစ် တွင်း ကို မြင် လေ ၏။ ရေ တွင်း အ နီး တွင် သိုး အုပ် သုံး အုပ် လဲ လျောင်း နေ ၏။ အ ကြောင်း မှာ သိုး အုပ် တို့ ကို ထို ရေ တွင်း ၌ ရေ တိုက် လေ့ ရှိ ကြ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ထို ရေ တွင်း ဝ ကို ကျောက် တုံး ကြီး ဖြင့် ပိတ် ထား ၏။ သိုး အုပ် အား လုံး ကို ရေ တွင်း ၌ စု ဝေး စေ ပြီး မှ သိုး ထိန်း တို့ သည် တွင်း ဝ မှ ကျောက် တုံး ကို လှိမ့် ဖယ် ၍ သိုး တို့ ကို ရေ တိုက် ပြီး လျှင် ကျောက် တုံး ကို သူ့ နေ ရာ တွင်း ဝ ၌ ပြန် ထား လေ့ ရှိ ကြ ၏။

^၄ ယာ ကုပ် က သိုး ထိန်း တို့ အား “ငါ့ ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ အ ဘယ် အ ရပ် က လာ ကြ သ နည်း” ဟု မေး ရာ သူ တို့ က “ငါ တို့ သည် ခါ ရန် မြို့ မှ လာ ကြ သည်” ဟု ပြန် ဖြေ ကြ ၏။ ^၅ တစ် ဖန် ယာ ကုပ် က “နာ ခေါ် ၏ သား လာ ဗန် ကို သင် တို့ သိ ကြ သ လော” ဟု မေး ရာ သူ တို့ က “ငါ တို့ သိ သည်” ဟု ပြန် ဖြေ ကြ ၏။ ^၆ “သူ ကျန်း မာ ပါ သ လော” မေး ပြန် ရာ သူ တို့ က “ကျန်း မာ ပါ သည်။ ကြည့် ပါ။ သူ ၏ သ မီး ရာ ခေ လ သည် သိုး များ နှင့် လာ နေ ပြီ” ဟု ပြန် ဖြေ ကြ ၏။ ^၇ ယာ ကုပ် က လည်း “အ ချိန် စော ပါ သေး ၏။ တိ ရစ္ဆာန် တို့ ကို စု ဝေး ရ မည့် အ ချိန် လည်း မ ဟုတ် ပါ။ သိုး တို့ ကို ရေ တိုက် ပြီး လျှင် သွား ၍ ထိန်း ကျောင်း ကြ ဦး လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၈ သို့ သော် သူ တို့ က “သိုး အုပ် အား လုံး ကို စု ဝေး စေ ၍ ကျောက် တုံး ကို တွင်း ဝ မှ လှိမ့် ဖယ် ပြီး မှ သာ ငါ တို့ သည် သိုး တို့ ကို ရေ တိုက် ရ သည်။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် မ တိုက် ရ ပါ” ဟု ပြန် ပြော ကြ ၏။

^၉ ယာ ကုပ် သည် သူ တို့ နှင့် စ ကား ပြော လျက် နေ စဉ် ဖ ခင် ၏ သိုး တို့ ကို ထိန်း ကျောင်း သော ရာ ခေ လ သည် သိုး များ နှင့် အ တူ ရောက် လာ ၏။ ^၁၀ ယာ ကုပ် သည် မိ မိ ဦး ရီး လာ ဗန် ၏ သ မီး ရာ ခေ လ နှင့် ဦး ရီး လာ ဗန် ၏ သိုး များ ကို မြင် သော အ ခါ ရေ တွင်း အ နီး သို့ သွား ၍ တွင်း ဝ မှ ကျောက် တုံး ကို လှိမ့် ဖယ် ပြီး လျှင် ဦး ရီး လာ ဗန် ၏ သိုး များ ကို ရေ တိုက် လေ ၏။ ^၁၁ ထို့ နောက် ယာ ကုပ် သည် ရာ ခေ လ ကို နမ်း ၍ အော် ဟစ် ငို ကြွေး လေ ၏။ ^၁၂ ယာ ကုပ် က မိ မိ သည် ရာ ခေ လ ဖ ခင် ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် ပြီး ရေ ဗက္ကာ ၏ သား ဖြစ် ကြောင်း ရာ ခေ လ ကို ပြော ပြ လေ ၏။ ထို အ ခါ ရာ ခေ လ သည် ပြေး သွား ၍ မိ မိ ဖ ခင် အား ပြော ပြ လေ ၏။

^၁၃ လာ ဗန် သည် မိ မိ တူ ယာ ကုပ် အ ကြောင်း ကို ကြား ရ သော အ ခါ သူ နှင့် တွေ့ ဆုံ ရန် ပြေး လာ ကာ သူ့ ကို ပွေ့ ဖက် ၍ နမ်း ပြီး လျှင် မိ မိ အိမ် သို့ ခေါ် သွား ၏။ ယာ ကုပ် သည် လည်း အ ကြောင်း အ ရာ အား လုံး ကို လာ ဗန် အား ပြော ပြ လေ ၏။ ^၁၄ လာ ဗန် က လည်း “သင် သည် အ မှန် ပင် ငါ ၏ သွေး ရင်း သား ရင်း ဖြစ် ၏” ဟု ဆို ၏။ ယာ ကုပ် သည် လာ ဗန် နှင့် အ တူ တစ် လ နေ ထိုင် ပြီး နောက်၊ ^၁၅ လာ ဗန် က “သင် သည် ငါ ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် သော ကြောင့် အ ဖိုး အ ခ မ ယူ ဘဲ ငါ့ အ စေ ကို ခံ ရ မည် လော။ သင် ၏ လုပ် အား ခ အ တွက် မည် သည့် အ ရာ ပေး ရ မည် ကို ငါ့ အား ပြော လော့” ဟု ယာ ကုပ် အား ဆို ၏။

^၁၆ လာ ဗန် ၌ သ မီး နှစ် ယောက် ရှိ ၏။ အ ကြီး ၏ အ မည် မှာ လေ အာ၊ အ ငယ် ၏ အ မည် မှာ ရာ ခေ လ ဖြစ် ၏။ ^၁၇ လေ အာ သည် မျက် လုံး မှေး သို့ မ ဟုတ် ‘မျက် လုံး နူး ညံ့’။ ၏။ ရာ ခေ လ မူ ကား အ ဆင်း သဏ္ဌာန် လှ ပ ၍ ချစ် စ ရာ ကောင်း ၏။ ^၁၈ ယာ ကုပ် သည် ရာ ခေ လ ကို ချစ် သော ကြောင့် “ဦး ရီး သ မီး အ ငယ် ရာ ခေ လ ကို ရ ဖို့ ဦး ရီး ကို ခု နစ် နှစ် အ စေ ခံ ပါ မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၁၉ လာ ဗန် က လည်း “သူ့ ကို အ ခြား သူ နှင့် ထိမ်း မြား ပေး သည် ထက် သင် နှင့် ထိမ်း မြား ‌ပေး သည် က ငါ့ အ တွက် ပို ၍ ကောင်း ၏။ ငါ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် လော့” ဟု ဆို ၏။

^၂၀ ထို့ ကြောင့် ယာ ကုပ် သည် ရာ ခေ လ ကို ရ ရန် အ တွက် ခု နစ် နှစ် အ စေ ခံ လေ ၏။ သူ သည် ရာ ခေ လ ကို ချစ် သော ကြောင့် ထို ခု နစ် နှစ် သည် သူ့ အ တွက် ရက် အ နည်း ငယ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။

^၂၁ ထို့ နောက် မှ ယာ ကုပ် သည် လာ ဗန် အား “အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ချိန် ပြည့် ပြီ ဖြစ် ၍ အ ကျွန်ုပ် သည် မ ယား ထံ သို့ ဝင် နိုင် ရန် သူ့ ကို အ ကျွန်ုပ် နှင့် ထိမ်း မြား ပေး ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၂၂ ထို့ ကြောင့် လာ ဗန် သည် ထို အ ရပ် ၌ ရှိ‌ သော လူ အ ပေါင်း တို့ ကို ဖိတ် ခေါ် လျက် စား သောက် ပွဲ ကျင်း ပ လေ ၏။ ^၂၃ နေ ဝင် ချိန် ၌ လာ ဗန် သည် မိ မိ သ မီး လေ အာ ကို ခေါ် ၍ ယာ ကုပ် ထံ ပို့ ဆောင် ၏။ ယာ ကုပ် သည် လည်း သူ့ ထံ သို့ ဝင် လေ ၏။ ^၂၄ (လာ ဗန် သည် မိ မိ ကျွန် မ ဇိ လ ပ ကို သ မီး လေ အာ ၏ ကျွန် မ အ ဖြစ် လက် ဖွဲ့ ၏)

^၂၅ နံ နက် အ ချိန် ရောက် သော အ ခါ ယာ ကုပ် သည် လေ အာ ဖြစ် ကြောင်း မြင် လျှင် လာ ဗန် အား “အ ကျွန်ုပ် ၌ ဦး ရီး ပြု သော ဤ အ မှု ကား မည် သို့ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် သည် ရာ ခေ လ ကို ရ ဖို့ ဦး ရီး ကို အ စေ ခံ ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ‌လော။ အ ကျွန်ုပ် ကို အ ဘယ် ကြောင့် လှည့် စား ရ သ နည်း” ဟု ဆို ၏။ ^၂၆ လာ ဗန် က လည်း “ငါ တို့ အ ရပ် ၌ သ မီး အ ငယ် ကို သ မီး အ ကြီး ထက် အ လျင် ထိမ်း မြား ပေး လေ့ မ ရှိ။ ^၂၇ ဤ ရက် သတ္တ ပတ် ကို လွန် စေ လော့။ သို့ ပြု လျှင် သ မီး နောက် တစ် ယောက် နှင့် လည်း သင့် ကို ထိမ်း မြား ပေး ဦး မည်။ ထို့ အ တွက် သင် သည် နောက် ထပ် ခု နစ် နှစ် ငါ့ ကို အ စေ ခံ ရ မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၈ ယာ ကုပ် သည် လည်း ထို အ တိုင်း ပြု ၏။ ထို ရက် သတ္တ ပတ် လွန် သော အ ခါ လာ ဗန် သည် မိ မိ သ မီး ရာ ခေ လ ကို ယာ ကုပ် နှင့် ထိမ်း မြား ပေး လေ ၏။ ^၂၉ (လာ ဗန် သည် မိ မိ ကျွန် မ ဗိ လ ဟာ ကို သ မီး ရာ ခေ လ ၏ ကျွန် မ အ ဖြစ် လက် ဖွဲ့ ၏။)

^၃၀ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် ရာ ခေ လ ထံ သို့ လည်း ဝင် လေ ၏။ သူ သည် ရာ ခေ လ ကို လေ အာ ထက် ပို ၍ ချစ် ၏။ ယာ ကုပ် သည် လာ ဗန် ကို နောက် ထပ် ခု နစ် နှစ် အ စေ ခံ လေ ၏။

^၃၁ လေ အာ အ မုန်း ခံ ရ သည် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သိ မြင် ၍ သူ့ အား သန္ဓေ တည် ခွင့် ကို ‌ပေး တော် မူ ၏။ ရာ ခေ လ မူ ကား မြုံ သော မိန်း မ ဖြစ် ၏။ ^၃၂ လေ အာ သည် ကိုယ် ဝန် ဆောင် ၍ သား ကို မွေး ဖွား သော် “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ ခံ ရ သော ဖိ စီး နှိပ် စက် မှု ကို ကြည့် ရှု တော် မူ ပြီ။ အ ကယ် စင် စစ် ငါ့ ယောက်ျား သည် ယ ခု ငါ့ ကို ချစ် လိမ့် မည်” ဟု ဆို လျက် သူ ၏ အ မည် ကို ရု ဗင် ’သား ကို ကြည့် ပါ’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု မှည့် ခေါ် လေ၏။

^၃၃ သူ သည် နောက် တစ် ဖန် ကိုယ် ဝန် ဆောင် ၍ သား ကို မွေး ဖွား သော် “ငါ အ မုန်း ခံ ရ သည် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား သော ကြောင့် ဤ သား ကို လည်း ငါ့ အား ပေး သ နား တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို လျက် သူ ၏ အ မည် ကို ရှိ မောင် ’ကြား’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု မှည့် ခေါ် လေ ၏။

^၃၄ သူ သည် နောက် တစ် ဖန် ကိုယ် ဝန် ဆောင် ၍ သား ကို မွေး ဖွား သော် “ငါ့ ယောက်ျား အ တွက် သား သုံး ယောက် ကို ငါ ဖွား မြင် ပြီ ဖြစ် ၍ ယ ခု တစ် ခါ သူ သည် ငါ့ ကို တွယ် တာ လိမ့် မည်” ဟု ဆို လျက် ထို သား ၏ အ မည် ကို လေ ဝိ ’တွယ် တာ’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု မှည့် ခေါ် လေ ၏။

^၃၅ သူ သည် နောက် တစ် ဖန် ကိုယ် ဝန် ဆောင် ၍ သား ကို မွေး ဖွား သော် “ဤ တစ် ကြိမ် တွင် ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း မည်” ဟု ဆို လျက် ထို သား ၏ အ မည် ကို ယု ဒ ’ချီး မွမ်း’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု မှည့် ခေါ် လေ ၏။ ထို့ နောက် သူ သည် သား ဖွား ခြင်း ရပ် တန့် သွား လေ ၏။

29

¹ Then Jacob went on his journey, and came to the land of the children of the east. ² He looked, and saw a well in the field, and saw three flocks of sheep lying there by it. For out of that well they watered the flocks. The stone on the well’s mouth was large. ³ There all the flocks were gathered. They rolled the stone from the well’s mouth, and watered the sheep, and put the stone back on the well’s mouth in its place.

⁴ Jacob said to them, “My relatives, where are you from?” They said, “We are from Haran.” ⁵ He said to them, “Do you know Laban, the son of Nahor?” They said, “We know him.” ⁶ He said to them, “Is it well with him?” They said, “It is well. See, Rachel, his daughter, is coming with the sheep.” ⁷ He said, “Behold, it is still the middle of the day, not time to gather the livestock together. Water the sheep, and go and feed them.” ⁸ They said, “We can’t, until all the flocks are gathered together, and they roll the stone from the well’s mouth. Then we will water the sheep.”

⁹ While he was yet speaking with them, Rachel came with her father’s sheep, for she kept them. ¹⁰ When Jacob saw Rachel the daughter of Laban, his mother’s brother, and the sheep of Laban, his mother’s brother, Jacob went near, and rolled the stone from the well’s mouth, and watered the flock of Laban his mother’s brother. ¹¹ Jacob kissed Rachel, and lifted up his voice, and wept. ¹² Jacob told Rachel that he was her father’s relative, and that he was Rebekah’s son. She ran and told her father.

¹³ When Laban heard the news of Jacob, his sister’s son, he ran to meet Jacob, and embraced him, and kissed him, and brought him to his house. Jacob told Laban all these things. ¹⁴ Laban said to him, “Surely you are my bone and my flesh.” Jacob stayed with him for a month. ¹⁵ Laban said to Jacob, “Because you are my relative, should you therefore serve me for nothing? Tell me, what will your wages be?”

¹⁶ Laban had two daughters. The name of the elder was Leah, and the name of the younger was Rachel. ¹⁷ Leah’s eyes were weak, but Rachel was beautiful in form and attractive. ¹⁸ Jacob loved Rachel. He said, “I will serve you seven years for Rachel, your younger daughter.” ¹⁹ Laban said, “It is better that I give her to you, than that I should give her to another man. Stay with me.”

²⁰ Jacob served seven years for Rachel. They seemed to him but a few days, for the love he had for her.

²¹ Jacob said to Laban, “Give me my wife, for my days are fulfilled, that I may go in to her.” ²² Laban gathered together all the men of the place, and made a feast. ²³ In the evening, he took Leah his daughter, and brought her to Jacob. He went in to her. ²⁴ Laban gave Zilpah his servant to his daughter Leah for a servant.

²⁵ In the morning, behold, it was Leah! He said to Laban, “What is this you have done to me? Didn’t I serve with you for Rachel? Why then have you deceived me?” ²⁶ Laban said, “It is not done so in our place, to give the younger before the firstborn. ²⁷ Fulfill the week of this one, and we will give you the other also for the service which you will serve with me for seven more years.” ²⁸ Jacob did so, and fulfilled her week. He gave him Rachel his daughter as wife. ²⁹ Laban gave Bilhah, his servant, to his daughter Rachel to be her servant.

³⁰ He went in also to Rachel, and he loved also Rachel more than Leah, and served with him seven more years.

³¹ Yahweh saw that Leah was hated, and he opened her womb, but Rachel was barren. ³² Leah conceived, and bore a son, and she named him Reuben. For she said, “Because Yahweh has looked at my affliction; for now my husband will love me.”

³³ She conceived again, and bore a son, and said, “Because Yahweh has heard that I am hated, he has therefore given me this son also.” She named him Simeon.

³⁴ She conceived again, and bore a son. She said, “Now this time my husband will be joined to me, because I have borne him three sons.” Therefore his name was called Levi.

³⁵ She conceived again, and bore a son. She said, “This time I will praise Yahweh.” Therefore she named him Judah. Then she stopped bearing.

၂၉

^၁ ထို့ နောက် ယာ ကုပ် သည် ခ ရီး ဆက် ၍ အ ရှေ့ ပြည် သား တို့ နေ ရာ အ ရပ် သို့ ရောက် သော အ ခါ၊ ^၂ ကွင်း ပြင် ၌ ရေ တွင်း တစ် တွင်း ကို မြင် လေ ၏။ ရေ တွင်း အ နီး တွင် သိုး အုပ် သုံး အုပ် လဲ လျောင်း နေ ၏။ အ ကြောင်း မှာ သိုး အုပ် တို့ ကို ထို ရေ တွင်း ၌ ရေ တိုက် လေ့ ရှိ ကြ သော ကြောင့် ဖြစ် ၏။ ထို ရေ တွင်း ဝ ကို ကျောက် တုံး ကြီး ဖြင့် ပိတ် ထား ၏။ သိုး အုပ် အား လုံး ကို ရေ တွင်း ၌ စု ဝေး စေ ပြီး မှ သိုး ထိန်း တို့ သည် တွင်း ဝ မှ ကျောက် တုံး ကို လှိမ့် ဖယ် ၍ သိုး တို့ ကို ရေ တိုက် ပြီး လျှင် ကျောက် တုံး ကို သူ့ နေ ရာ တွင်း ဝ ၌ ပြန် ထား လေ့ ရှိ ကြ ၏။

^၄ ယာ ကုပ် က သိုး ထိန်း တို့ အား “ငါ့ ညီ အစ် ကို တို့၊ သင် တို့ အ ဘယ် အ ရပ် က လာ ကြ သ နည်း” ဟု မေး ရာ သူ တို့ က “ငါ တို့ သည် ခါ ရန် မြို့ မှ လာ ကြ သည်” ဟု ပြန် ဖြေ ကြ ၏။ ^၅ တစ် ဖန် ယာ ကုပ် က “နာ ခေါ် ၏ သား လာ ဗန် ကို သင် တို့ သိ ကြ သ လော” ဟု မေး ရာ သူ တို့ က “ငါ တို့ သိ သည်” ဟု ပြန် ဖြေ ကြ ၏။ ^၆ “သူ ကျန်း မာ ပါ သ လော” မေး ပြန် ရာ သူ တို့ က “ကျန်း မာ ပါ သည်။ ကြည့် ပါ။ သူ ၏ သ မီး ရာ ခေ လ သည် သိုး များ နှင့် လာ နေ ပြီ” ဟု ပြန် ဖြေ ကြ ၏။ ^၇ ယာ ကုပ် က လည်း “အ ချိန် စော ပါ သေး ၏။ တိ ရစ္ဆာန် တို့ ကို စု ဝေး ရ မည့် အ ချိန် လည်း မ ဟုတ် ပါ။ သိုး တို့ ကို ရေ တိုက် ပြီး လျှင် သွား ၍ ထိန်း ကျောင်း ကြ ဦး လော့” ဟု ဆို ၏။ ^၈ သို့ သော် သူ တို့ က “သိုး အုပ် အား လုံး ကို စု ဝေး စေ ၍ ကျောက် တုံး ကို တွင်း ဝ မှ လှိမ့် ဖယ် ပြီး မှ သာ ငါ တို့ သည် သိုး တို့ ကို ရေ တိုက် ရ သည်။ သို့ မ ဟုတ် လျှင် မ တိုက် ရ ပါ” ဟု ပြန် ပြော ကြ ၏။

^၉ ယာ ကုပ် သည် သူ တို့ နှင့် စ ကား ပြော လျက် နေ စဉ် ဖ ခင် ၏ သိုး တို့ ကို ထိန်း ကျောင်း သော ရာ ခေ လ သည် သိုး များ နှင့် အ တူ ရောက် လာ ၏။ ^၁၀ ယာ ကုပ် သည် မိ မိ ဦး ရီး လာ ဗန် ၏ သ မီး ရာ ခေ လ နှင့် ဦး ရီး လာ ဗန် ၏ သိုး များ ကို မြင် သော အ ခါ ရေ တွင်း အ နီး သို့ သွား ၍ တွင်း ဝ မှ ကျောက် တုံး ကို လှိမ့် ဖယ် ပြီး လျှင် ဦး ရီး လာ ဗန် ၏ သိုး များ ကို ရေ တိုက် လေ ၏။ ^၁၁ ထို့ နောက် ယာ ကုပ် သည် ရာ ခေ လ ကို နမ်း ၍ အော် ဟစ် ငို ကြွေး လေ ၏။ ^၁၂ ယာ ကုပ် က မိ မိ သည် ရာ ခေ လ ဖ ခင် ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် ပြီး ရေ ဗက္ကာ ၏ သား ဖြစ် ကြောင်း ရာ ခေ လ ကို ပြော ပြ လေ ၏။ ထို အ ခါ ရာ ခေ လ သည် ပြေး သွား ၍ မိ မိ ဖ ခင် အား ပြော ပြ လေ ၏။

^၁၃ လာ ဗန် သည် မိ မိ တူ ယာ ကုပ် အ ကြောင်း ကို ကြား ရ သော အ ခါ သူ နှင့် တွေ့ ဆုံ ရန် ပြေး လာ ကာ သူ့ ကို ပွေ့ ဖက် ၍ နမ်း ပြီး လျှင် မိ မိ အိမ် သို့ ခေါ် သွား ၏။ ယာ ကုပ် သည် လည်း အ ကြောင်း အ ရာ အား လုံး ကို လာ ဗန် အား ပြော ပြ လေ ၏။ ^၁၄ လာ ဗန် က လည်း “သင် သည် အ မှန် ပင် ငါ ၏ သွေး ရင်း သား ရင်း ဖြစ် ၏” ဟု ဆို ၏။ ယာ ကုပ် သည် လာ ဗန် နှင့် အ တူ တစ် လ နေ ထိုင် ပြီး နောက်၊ ^၁၅ လာ ဗန် က “သင် သည် ငါ ၏ ဆွေ မျိုး သား ချင်း ဖြစ် သော ကြောင့် အ ဖိုး အ ခ မ ယူ ဘဲ ငါ့ အ စေ ကို ခံ ရ မည် လော။ သင် ၏ လုပ် အား ခ အ တွက် မည် သည့် အ ရာ ပေး ရ မည် ကို ငါ့ အား ပြော လော့” ဟု ယာ ကုပ် အား ဆို ၏။

^၁၆ လာ ဗန် ၌ သ မီး နှစ် ယောက် ရှိ ၏။ အ ကြီး ၏ အ မည် မှာ လေ အာ၊ အ ငယ် ၏ အ မည် မှာ ရာ ခေ လ ဖြစ် ၏။ ^၁၇ လေ အာ သည် မျက် လုံး မှေး သို့ မ ဟုတ် ‘မျက် လုံး နူး ညံ့’။ ၏။ ရာ ခေ လ မူ ကား အ ဆင်း သဏ္ဌာန် လှ ပ ၍ ချစ် စ ရာ ကောင်း ၏။ ^၁၈ ယာ ကုပ် သည် ရာ ခေ လ ကို ချစ် သော ကြောင့် “ဦး ရီး သ မီး အ ငယ် ရာ ခေ လ ကို ရ ဖို့ ဦး ရီး ကို ခု နစ် နှစ် အ စေ ခံ ပါ မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၁၉ လာ ဗန် က လည်း “သူ့ ကို အ ခြား သူ နှင့် ထိမ်း မြား ပေး သည် ထက် သင် နှင့် ထိမ်း မြား ‌ပေး သည် က ငါ့ အ တွက် ပို ၍ ကောင်း ၏။ ငါ နှင့် အ တူ နေ ထိုင် လော့” ဟု ဆို ၏။

^၂၀ ထို့ ကြောင့် ယာ ကုပ် သည် ရာ ခေ လ ကို ရ ရန် အ တွက် ခု နစ် နှစ် အ စေ ခံ လေ ၏။ သူ သည် ရာ ခေ လ ကို ချစ် သော ကြောင့် ထို ခု နစ် နှစ် သည် သူ့ အ တွက် ရက် အ နည်း ငယ် ကဲ့ သို့ ဖြစ် ၏။

^၂၁ ထို့ နောက် မှ ယာ ကုပ် သည် လာ ဗန် အား “အ ကျွန်ုပ် ၏ အ ချိန် ပြည့် ပြီ ဖြစ် ၍ အ ကျွန်ုပ် သည် မ ယား ထံ သို့ ဝင် နိုင် ရန် သူ့ ကို အ ကျွန်ုပ် နှင့် ထိမ်း မြား ပေး ပါ” ဟု ဆို ၏။ ^၂၂ ထို့ ကြောင့် လာ ဗန် သည် ထို အ ရပ် ၌ ရှိ‌ သော လူ အ ပေါင်း တို့ ကို ဖိတ် ခေါ် လျက် စား သောက် ပွဲ ကျင်း ပ လေ ၏။ ^၂၃ နေ ဝင် ချိန် ၌ လာ ဗန် သည် မိ မိ သ မီး လေ အာ ကို ခေါ် ၍ ယာ ကုပ် ထံ ပို့ ဆောင် ၏။ ယာ ကုပ် သည် လည်း သူ့ ထံ သို့ ဝင် လေ ၏။ ^၂၄ (လာ ဗန် သည် မိ မိ ကျွန် မ ဇိ လ ပ ကို သ မီး လေ အာ ၏ ကျွန် မ အ ဖြစ် လက် ဖွဲ့ ၏)

^၂၅ နံ နက် အ ချိန် ရောက် သော အ ခါ ယာ ကုပ် သည် လေ အာ ဖြစ် ကြောင်း မြင် လျှင် လာ ဗန် အား “အ ကျွန်ုပ် ၌ ဦး ရီး ပြု သော ဤ အ မှု ကား မည် သို့ နည်း။ အ ကျွန်ုပ် သည် ရာ ခေ လ ကို ရ ဖို့ ဦး ရီး ကို အ စေ ခံ ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ‌လော။ အ ကျွန်ုပ် ကို အ ဘယ် ကြောင့် လှည့် စား ရ သ နည်း” ဟု ဆို ၏။ ^၂၆ လာ ဗန် က လည်း “ငါ တို့ အ ရပ် ၌ သ မီး အ ငယ် ကို သ မီး အ ကြီး ထက် အ လျင် ထိမ်း မြား ပေး လေ့ မ ရှိ။ ^၂၇ ဤ ရက် သတ္တ ပတ် ကို လွန် စေ လော့။ သို့ ပြု လျှင် သ မီး နောက် တစ် ယောက် နှင့် လည်း သင့် ကို ထိမ်း မြား ပေး ဦး မည်။ ထို့ အ တွက် သင် သည် နောက် ထပ် ခု နစ် နှစ် ငါ့ ကို အ စေ ခံ ရ မည်” ဟု ဆို ၏။ ^၂၈ ယာ ကုပ် သည် လည်း ထို အ တိုင်း ပြု ၏။ ထို ရက် သတ္တ ပတ် လွန် သော အ ခါ လာ ဗန် သည် မိ မိ သ မီး ရာ ခေ လ ကို ယာ ကုပ် နှင့် ထိမ်း မြား ပေး လေ ၏။ ^၂၉ (လာ ဗန် သည် မိ မိ ကျွန် မ ဗိ လ ဟာ ကို သ မီး ရာ ခေ လ ၏ ကျွန် မ အ ဖြစ် လက် ဖွဲ့ ၏။)

^၃၀ ထို အ ခါ ယာ ကုပ် သည် ရာ ခေ လ ထံ သို့ လည်း ဝင် လေ ၏။ သူ သည် ရာ ခေ လ ကို လေ အာ ထက် ပို ၍ ချစ် ၏။ ယာ ကုပ် သည် လာ ဗန် ကို နောက် ထပ် ခု နစ် နှစ် အ စေ ခံ လေ ၏။

^၃၁ လေ အာ အ မုန်း ခံ ရ သည် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား သိ မြင် ၍ သူ့ အား သန္ဓေ တည် ခွင့် ကို ‌ပေး တော် မူ ၏။ ရာ ခေ လ မူ ကား မြုံ သော မိန်း မ ဖြစ် ၏။ ^၃၂ လေ အာ သည် ကိုယ် ဝန် ဆောင် ၍ သား ကို မွေး ဖွား သော် “ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ငါ ခံ ရ သော ဖိ စီး နှိပ် စက် မှု ကို ကြည့် ရှု တော် မူ ပြီ။ အ ကယ် စင် စစ် ငါ့ ယောက်ျား သည် ယ ခု ငါ့ ကို ချစ် လိမ့် မည်” ဟု ဆို လျက် သူ ၏ အ မည် ကို ရု ဗင် ’သား ကို ကြည့် ပါ’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု မှည့် ခေါ် လေ၏။

^၃၃ သူ သည် နောက် တစ် ဖန် ကိုယ် ဝန် ဆောင် ၍ သား ကို မွေး ဖွား သော် “ငါ အ မုန်း ခံ ရ သည် ကို ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကြား သော ကြောင့် ဤ သား ကို လည်း ငါ့ အား ပေး သ နား တော် မူ ပြီ” ဟု ဆို လျက် သူ ၏ အ မည် ကို ရှိ မောင် ’ကြား’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု မှည့် ခေါ် လေ ၏။

^၃၄ သူ သည် နောက် တစ် ဖန် ကိုယ် ဝန် ဆောင် ၍ သား ကို မွေး ဖွား သော် “ငါ့ ယောက်ျား အ တွက် သား သုံး ယောက် ကို ငါ ဖွား မြင် ပြီ ဖြစ် ၍ ယ ခု တစ် ခါ သူ သည် ငါ့ ကို တွယ် တာ လိမ့် မည်” ဟု ဆို လျက် ထို သား ၏ အ မည် ကို လေ ဝိ ’တွယ် တာ’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု မှည့် ခေါ် လေ ၏။

^၃၅ သူ သည် နောက် တစ် ဖန် ကိုယ် ဝန် ဆောင် ၍ သား ကို မွေး ဖွား သော် “ဤ တစ် ကြိမ် တွင် ငါ သည် ထာ ဝ ရ ဘု ရား ကို ချီး မွမ်း မည်” ဟု ဆို လျက် ထို သား ၏ အ မည် ကို ယု ဒ ’ချီး မွမ်း’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု မှည့် ခေါ် လေ ၏။ ထို့ နောက် သူ သည် သား ဖွား ခြင်း ရပ် တန့် သွား လေ ၏။

29

¹ Then Jacob went on his journey, and came to the land of the children of the east. ² He looked, and saw a well in the field, and saw three flocks of sheep lying there by it. For out of that well they watered the flocks. The stone on the well’s mouth was large. ³ There all the flocks were gathered. They rolled the stone from the well’s mouth, and watered the sheep, and put the stone back on the well’s mouth in its place.

⁴ Jacob said to them, “My relatives, where are you from?” They said, “We are from Haran.” ⁵ He said to them, “Do you know Laban, the son of Nahor?” They said, “We know him.” ⁶ He said to them, “Is it well with him?” They said, “It is well. See, Rachel, his daughter, is coming with the sheep.” ⁷ He said, “Behold, it is still the middle of the day, not time to gather the livestock together. Water the sheep, and go and feed them.” ⁸ They said, “We can’t, until all the flocks are gathered together, and they roll the stone from the well’s mouth. Then we will water the sheep.”

⁹ While he was yet speaking with them, Rachel came with her father’s sheep, for she kept them. ¹⁰ When Jacob saw Rachel the daughter of Laban, his mother’s brother, and the sheep of Laban, his mother’s brother, Jacob went near, and rolled the stone from the well’s mouth, and watered the flock of Laban his mother’s brother. ¹¹ Jacob kissed Rachel, and lifted up his voice, and wept. ¹² Jacob told Rachel that he was her father’s relative, and that he was Rebekah’s son. She ran and told her father.

¹³ When Laban heard the news of Jacob, his sister’s son, he ran to meet Jacob, and embraced him, and kissed him, and brought him to his house. Jacob told Laban all these things. ¹⁴ Laban said to him, “Surely you are my bone and my flesh.” Jacob stayed with him for a month. ¹⁵ Laban said to Jacob, “Because you are my relative, should you therefore serve me for nothing? Tell me, what will your wages be?”

¹⁶ Laban had two daughters. The name of the elder was Leah, and the name of the younger was Rachel. ¹⁷ Leah’s eyes were weak, but Rachel was beautiful in form and attractive. ¹⁸ Jacob loved Rachel. He said, “I will serve you seven years for Rachel, your younger daughter.” ¹⁹ Laban said, “It is better that I give her to you, than that I should give her to another man. Stay with me.”

²⁰ Jacob served seven years for Rachel. They seemed to him but a few days, for the love he had for her.

²¹ Jacob said to Laban, “Give me my wife, for my days are fulfilled, that I may go in to her.” ²² Laban gathered together all the men of the place, and made a feast. ²³ In the evening, he took Leah his daughter, and brought her to Jacob. He went in to her. ²⁴ Laban gave Zilpah his servant to his daughter Leah for a servant.

²⁵ In the morning, behold, it was Leah! He said to Laban, “What is this you have done to me? Didn’t I serve with you for Rachel? Why then have you deceived me?” ²⁶ Laban said, “It is not done so in our place, to give the younger before the firstborn. ²⁷ Fulfill the week of this one, and we will give you the other also for the service which you will serve with me for seven more years.” ²⁸ Jacob did so, and fulfilled her week. He gave him Rachel his daughter as wife. ²⁹ Laban gave Bilhah, his servant, to his daughter Rachel to be her servant.

³⁰ He went in also to Rachel, and he loved also Rachel more than Leah, and served with him seven more years.

³¹ Yahweh saw that Leah was hated, and he opened her womb, but Rachel was barren. ³² Leah conceived, and bore a son, and she named him Reuben. For she said, “Because Yahweh has looked at my affliction; for now my husband will love me.”

³³ She conceived again, and bore a son, and said, “Because Yahweh has heard that I am hated, he has therefore given me this son also.” She named him Simeon.

³⁴ She conceived again, and bore a son. She said, “Now this time my husband will be joined to me, because I have borne him three sons.” Therefore his name was called Levi.

³⁵ She conceived again, and bore a son. She said, “This time I will praise Yahweh.” Therefore she named him Judah. Then she stopped bearing.