၂၈

^၁ ထို အ ခါ ဣ ဇက် သည် ယာ ကုပ် ကို ခေါ် ၍ “သင် သည် ခါ နာန် အ မျိုး သ မီး နှင့် အိမ် ထောင် မ ပြု ရ။ ^၂ ထ ၍ ပါ ဒန် အာ ရံ ပြည် ရှိ သင့် မိ ခင် ၏ အ ဖေ ဗေ သွေ လ ၏ အိမ် သို့ သွား လော့။ ထို အ ရပ် ၌ သင့် ဦး ရီး လာ ဗန် ၏ သ မီး တစ် ယောက် ယောက် နှင့် အိမ် ထောင် ပြု လော့။ ^၃ သင် သည် လူ အ စု အ ဝေး ကြီး ဖြစ် လာ သည့် တိုင် အောင် အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ကို ကောင်း ချီး ပေး ၍ သင့် ကို တိုး ပွား များ ပြား စေ တော် မူ ပါ စေ သော။ ^၄ သင် တည်း ခို နေ ထိုင် သော ပြည် ဖြစ် သည့် အာ ဗြ ဟံ အား ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ သော ပြည် ကို သင် ပိုင် ဆိုင် ရ မည့် အ ကြောင်း အာ ဗြ ဟံ အား ပေး တော် မူ သော ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ကို ကိုယ် တော် သည် သင် နှင့် တ ကွ သင် နှင့် အ တူ ရှိ သော သင် ၏ သား မြေး တို့ အား ပေး တော် မူ ပါ စေ” ဟု ကောင်း ချီး ပေး လျက် မှာ ကြား လေ ၏။

^၅ ထို သို့ ဣ ဇက် သည် ယာ ကုပ် ကို လွှတ် လိုက် သ ဖြင့် သူ သည် ပါ ဒန် အာ ရံ ပြည် ရှိ အာ ရံ လူ မျိုး ဗေ သွေ လ ၏ သား လာ ဗန် ထံ သို့ ထွက် ခွာ သွား လေ ၏။ လာ ဗန် သည် ယာ ကုပ် နှင့် ဧ သော တို့ ၏ မိ ခင် ‌ရေ ဗက္ကာ ၏ အစ် ကို ဖြစ် ၏။

^၆ ဣ ဇက် သည် ယာ ကုပ် ကို ကောင်း ချီး ပေး ၍ ပါ ဒန် အာ ရံ ပြည် မှ အ မျိုး သ မီး နှင့် အိမ် ထောင် ပြု ရန် ထို ပြည် သို့ လွှတ် လိုက် သည် ကို လည်း ကောင်း၊ သူ့ ကို ကောင်း ချီး ပေး သော အ ခါ ခါ နာန် အ မျိုး သ မီး နှင့် အိမ် ထောင် မ ပြု ရ ဟု မှာ ကြား သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ^၇ ယာ ကုပ် သည် မိ ခင် နှင့် ဖ ခင် ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ၍ ပါ ဒန် အာ ရံ ပြည် သို့ ထွက် ခွာ သွား သည် ကို လည်း ကောင်း ဧ သော သိ မြင် လေ ၏။ ^၈ ဖ ခင် ဣ ဇက် သည် ခါ နာန် အ မျိုး သ မီး တို့ အား မ နှစ် မြို့ သည် ကို လည်း ဧ သော သိ မြင် လေ ၏။ ^၉ ထို့ ကြောင့် ဧ သော သည် ဣ ရှ မေ လ ထံ သို့ သွား ၍ မိ မိ ၌ ရှိ သော မ ယား တို့ အ ပြင် အာ ဗြ ဟံ သား ဣ ရှ မေ လ ၏ သ မီး၊ န ဗာ ယုတ် ၏ နှ မ မ ဟာ လတ် နှင့် အိမ် ထောင် ပြု လေ ၏။

^၁၀ ယာ ကုပ် သည် ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် မှ ထွက် ခွာ ၍ ခါ ရန် ပြည် သို့ သွား လေ ၏။ ^၁၁ တစ် နေ ရာ သို့ ရောက် သော အ ခါ နေ ဝင် သွား သော ကြောင့် ထို နေ ရာ တွင် ည အိပ် နား လေ ၏။ သူ သည် ထို နေ ရာ မှ ကျောက် ကို ယူ ပြီး လျှင် ခေါင်း အုံး လုပ် ၍ ထို အ ရပ် ၌ ပင် အိပ် လေ ၏။

^၁၂ ထို အ ခါ သူ အိပ် မက် မက် သည် မှာ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် လှေ ကား တစ် စင်း ထောင် ထား လျက် ရှိ ၍ ၎င်း ၏ ထိပ် သည် မိုး ကောင်း ကင် အ ထိ ရောက် ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ ကောင်း ကင် တ မန် တို့ သည် ထို လှေ ကား ပေါ် တွင် တက် လျက်၊ ဆင်း လျက် ရှိ ကြ ၏။ ^၁၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ အ နား တွင် ရပ် နေ ၍ “ငါ သည် သင့် ဖ ခင် အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇက် ၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ၏။ သင် အိပ် နေ သော မြေ ကို သင် နှင့် သင် ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် အား ငါ့ ပေး မည်။ ^၁၄ သင် ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် သည် မြေ မှုန့် ကဲ့ သို့ များ ပြား ၍ အ ရှေ့၊ အ နောက်၊ တောင်၊ မြောက် အ ရပ် ရပ် သို့ ပျံ့ နှံ့ လိမ့် မည်။ ကမ္ဘာ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် သင့် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ သင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ခံ စား ရ ကြ လိမ့် မည်။ ^၁၅ ကြည့် ရှု လော့။ ငါ သည် သင် နှင့် အ တူ ရှိ ၏။ သင် သွား လေ ရာ ရာ ၌ သင့် ကို စောင့် ရှောက် ၍ ဤ ပြည် သို့ သင့် ကို ပြန် ခေါ် လာ ဦး မည်။ အ ကယ် စင် စစ် သင့် အား ငါ က တိ ‌ပေး သည့် အ ရာ မ ပြည့် စုံ မ ချင်း ငါ သည် သင့် ကို စွန့် ပစ် မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၆ ယာ ကုပ် သည် အိပ် ပျော် ရာ မှ နိုး လာ သော အ ခါ “အ ကယ် စင် စစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဤ အ ရပ် ၌ ရှိ တော် မူ ၏။ သို့ ပါ လျက် ငါ မ သိ ခဲ့ ပါ တ ကား” ဟု ဆို ၏။ ^၁၇ သူ သည် ကြောက် ရွံ့ ၍ “ဤ အ ရပ် သည် ကြောက် မက် ဖွယ် ကောင်း လှ ပါ သည် တ ကား။ ဤ အ ရပ် ကား အ ခြား မ ဟုတ်၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် ပေ တည်း။ ဤ အ ရပ် ကား ကောင်း ကင် တံ ခါး ဝ ပေ တည်း” ဟု ဆို ၏။

^၁၈ ယာ ကုပ် သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ သူ ခေါင်း အုံး ခဲ့ သော ကျောက် ကို ယူ ကာ မှတ် တိုင် အ ဖြစ် စိုက် ထူ ပြီး လျှင် ထိပ် ဖျား ၌ ဆီ ကို လောင်း လေ ၏။ ^၁၉ သူ သည် ထို အ ရပ် ၏ အ မည် ကို ဗေ သ လ ’ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော်’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် ၏။ သို့ သော် ယ ခင် က ထို မြို့ ၏ အ မည် မှ လု ဇ ဖြစ် ၏။

^၂၀ ထို့ နောက် ယာ ကုပ် က “ဘု ရား သ ခင် သည် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ ရှိ ၍ အ ကျွန်ုပ် သွား သော ဤ ခ ရီး တွင် အ ကျွန်ုပ် ကို စောင့် ‌ရှောက် လျက် စား စ ရာ အ စာ နှင့် ဝတ် စ ရာ အ ဝတ် ကို အ ကျွန်ုပ် အား ပေး သ နား တော် မူ သ ဖြင့်၊ ^၂၁ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ကျွန်ုပ် ဖ ခင် ၏ အိမ် သို့ ငြိမ်း ချမ်း စွာ ပြန် လာ ရ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား ဖြစ် မည်။ ^၂၂ မှတ် တိုင် အ ဖြစ် အ ကျွန်ုပ် စိုက် ထူ သော ဤ ကျောက် သည် လည်း ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် ဖြစ် မည်။ အ ကျွန်ုပ် အား ‌ပေး သ နား တော် မူ သော အ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ ၏ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို ကိုယ် တော် အား မု ချ ပူ ဇော် ပါ မည်” ဟု ဆို လျက် က တိ သစ္စာ ပြု လေ ၏။

28

¹ Isaac called Jacob, blessed him, and commanded him, “You shall not take a wife of the daughters of Canaan. ² Arise, go to Paddan Aram, to the house of Bethuel your mother’s father. Take a wife from there from the daughters of Laban, your mother’s brother. ³ May God Almighty bless you, and make you fruitful, and multiply you, that you may be a company of peoples, ⁴ and give you the blessing of Abraham, to you and to your offspring with you, that you may inherit the land where you travel, which God gave to Abraham.”

⁵ Isaac sent Jacob away. He went to Paddan Aram to Laban, son of Bethuel the Syrian, the brother of Rebekah, Jacob’s and Esau’s mother.

⁶ Now Esau saw that Isaac had blessed Jacob and sent him away to Paddan Aram, to take him a wife from there, and that as he blessed him he gave him a command, saying, “You shall not take a wife of the daughters of Canaan;” ⁷ and that Jacob obeyed his father and his mother, and was gone to Paddan Aram. ⁸ Esau saw that the daughters of Canaan didn’t please Isaac, his father. ⁹ So Esau went to Ishmael, and took, in addition to the wives that he had, Mahalath the daughter of Ishmael, Abraham’s son, the sister of Nebaioth, to be his wife.

¹⁰ Jacob went out from Beersheba, and went toward Haran. ¹¹ He came to a certain place, and stayed there all night, because the sun had set. He took one of the stones of the place, and put it under his head, and lay down in that place to sleep.

¹² He dreamed and saw a stairway set upon the earth, and its top reached to heaven. Behold, the angels of God were ascending and descending on it. ¹³ Behold, Yahweh stood above it, and said, “I am Yahweh, the God of Abraham your father, and the God of Isaac. I will give the land you lie on to you and to your offspring. ¹⁴ Your offspring will be as the dust of the earth, and you will spread abroad to the west, and to the east, and to the north, and to the south. In you and in your offspring, all the families of the earth will be blessed. ¹⁵ Behold, I am with you, and will keep you, wherever you go, and will bring you again into this land. For I will not leave you until I have done that which I have spoken of to you.”

¹⁶ Jacob awakened out of his sleep, and he said, “Surely Yahweh is in this place, and I didn’t know it.” ¹⁷ He was afraid, and said, “How awesome this place is! This is none other than God’s house, and this is the gate of heaven.”

¹⁸ Jacob rose up early in the morning, and took the stone that he had put under his head, and set it up for a pillar, and poured oil on its top. ¹⁹ He called the name of that place Bethel, but the name of the city was Luz at the first.

²⁰ Jacob vowed a vow, saying, “If God will be with me, and will keep me in this way that I go, and will give me bread to eat, and clothing to put on, ²¹ so that I come again to my father’s house in peace, and Yahweh will be my God, ²² then this stone, which I have set up for a pillar, will be God’s house. Of all that you will give me I will surely give a tenth to you.”

၂၈

^၁ ထို အ ခါ ဣ ဇက် သည် ယာ ကုပ် ကို ခေါ် ၍ “သင် သည် ခါ နာန် အ မျိုး သ မီး နှင့် အိမ် ထောင် မ ပြု ရ။ ^၂ ထ ၍ ပါ ဒန် အာ ရံ ပြည် ရှိ သင့် မိ ခင် ၏ အ ဖေ ဗေ သွေ လ ၏ အိမ် သို့ သွား လော့။ ထို အ ရပ် ၌ သင့် ဦး ရီး လာ ဗန် ၏ သ မီး တစ် ယောက် ယောက် နှင့် အိမ် ထောင် ပြု လော့။ ^၃ သင် သည် လူ အ စု အ ဝေး ကြီး ဖြစ် လာ သည့် တိုင် အောင် အ နန္တ တန် ခိုး ရှင် ဘု ရား သ ခင် သည် သင့် ကို ကောင်း ချီး ပေး ၍ သင့် ကို တိုး ပွား များ ပြား စေ တော် မူ ပါ စေ သော။ ^၄ သင် တည်း ခို နေ ထိုင် သော ပြည် ဖြစ် သည့် အာ ဗြ ဟံ အား ဘု ရား သ ခင် ပေး တော် မူ သော ပြည် ကို သင် ပိုင် ဆိုင် ရ မည့် အ ကြောင်း အာ ဗြ ဟံ အား ပေး တော် မူ သော ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ကို ကိုယ် တော် သည် သင် နှင့် တ ကွ သင် နှင့် အ တူ ရှိ သော သင် ၏ သား မြေး တို့ အား ပေး တော် မူ ပါ စေ” ဟု ကောင်း ချီး ပေး လျက် မှာ ကြား လေ ၏။

^၅ ထို သို့ ဣ ဇက် သည် ယာ ကုပ် ကို လွှတ် လိုက် သ ဖြင့် သူ သည် ပါ ဒန် အာ ရံ ပြည် ရှိ အာ ရံ လူ မျိုး ဗေ သွေ လ ၏ သား လာ ဗန် ထံ သို့ ထွက် ခွာ သွား လေ ၏။ လာ ဗန် သည် ယာ ကုပ် နှင့် ဧ သော တို့ ၏ မိ ခင် ‌ရေ ဗက္ကာ ၏ အစ် ကို ဖြစ် ၏။

^၆ ဣ ဇက် သည် ယာ ကုပ် ကို ကောင်း ချီး ပေး ၍ ပါ ဒန် အာ ရံ ပြည် မှ အ မျိုး သ မီး နှင့် အိမ် ထောင် ပြု ရန် ထို ပြည် သို့ လွှတ် လိုက် သည် ကို လည်း ကောင်း၊ သူ့ ကို ကောင်း ချီး ပေး သော အ ခါ ခါ နာန် အ မျိုး သ မီး နှင့် အိမ် ထောင် မ ပြု ရ ဟု မှာ ကြား သည် ကို လည်း ကောင်း၊ ^၇ ယာ ကုပ် သည် မိ ခင် နှင့် ဖ ခင် ၏ စ ကား ကို နား ထောင် ၍ ပါ ဒန် အာ ရံ ပြည် သို့ ထွက် ခွာ သွား သည် ကို လည်း ကောင်း ဧ သော သိ မြင် လေ ၏။ ^၈ ဖ ခင် ဣ ဇက် သည် ခါ နာန် အ မျိုး သ မီး တို့ အား မ နှစ် မြို့ သည် ကို လည်း ဧ သော သိ မြင် လေ ၏။ ^၉ ထို့ ကြောင့် ဧ သော သည် ဣ ရှ မေ လ ထံ သို့ သွား ၍ မိ မိ ၌ ရှိ သော မ ယား တို့ အ ပြင် အာ ဗြ ဟံ သား ဣ ရှ မေ လ ၏ သ မီး၊ န ဗာ ယုတ် ၏ နှ မ မ ဟာ လတ် နှင့် အိမ် ထောင် ပြု လေ ၏။

^၁၀ ယာ ကုပ် သည် ဗေ ရ ရှေ ဘ အ ရပ် မှ ထွက် ခွာ ၍ ခါ ရန် ပြည် သို့ သွား လေ ၏။ ^၁၁ တစ် နေ ရာ သို့ ရောက် သော အ ခါ နေ ဝင် သွား သော ကြောင့် ထို နေ ရာ တွင် ည အိပ် နား လေ ၏။ သူ သည် ထို နေ ရာ မှ ကျောက် ကို ယူ ပြီး လျှင် ခေါင်း အုံး လုပ် ၍ ထို အ ရပ် ၌ ပင် အိပ် လေ ၏။

^၁၂ ထို အ ခါ သူ အိပ် မက် မက် သည် မှာ မြေ ကြီး ပေါ် တွင် လှေ ကား တစ် စင်း ထောင် ထား လျက် ရှိ ၍ ၎င်း ၏ ထိပ် သည် မိုး ကောင်း ကင် အ ထိ ရောက် ၏။ ဘု ရား သ ခင် ၏ ကောင်း ကင် တ မန် တို့ သည် ထို လှေ ကား ပေါ် တွင် တက် လျက်၊ ဆင်း လျက် ရှိ ကြ ၏။ ^၁၃ ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် သူ့ အ နား တွင် ရပ် နေ ၍ “ငါ သည် သင့် ဖ ခင် အာ ဗြ ဟံ ၏ ဘု ရား၊ ဣ ဇက် ၏ ဘု ရား တည်း ဟူ သော ထာ ဝ ရ ဘု ရား ဖြစ် ၏။ သင် အိပ် နေ သော မြေ ကို သင် နှင့် သင် ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် အား ငါ့ ပေး မည်။ ^၁၄ သင် ၏ သား စဉ် မြေး ဆက် သည် မြေ မှုန့် ကဲ့ သို့ များ ပြား ၍ အ ရှေ့၊ အ နောက်၊ တောင်၊ မြောက် အ ရပ် ရပ် သို့ ပျံ့ နှံ့ လိမ့် မည်။ ကမ္ဘာ မြေ ကြီး ပေါ် ရှိ လူ မျိုး အ ပေါင်း တို့ သည် သင့် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း၊ သင် ၏ အ မျိုး အ နွယ် အား ဖြင့် လည်း ကောင်း ကောင်း ချီး မင်္ဂ လာ ခံ စား ရ ကြ လိမ့် မည်။ ^၁၅ ကြည့် ရှု လော့။ ငါ သည် သင် နှင့် အ တူ ရှိ ၏။ သင် သွား လေ ရာ ရာ ၌ သင့် ကို စောင့် ရှောက် ၍ ဤ ပြည် သို့ သင့် ကို ပြန် ခေါ် လာ ဦး မည်။ အ ကယ် စင် စစ် သင့် အား ငါ က တိ ‌ပေး သည့် အ ရာ မ ပြည့် စုံ မ ချင်း ငါ သည် သင့် ကို စွန့် ပစ် မည် မ ဟုတ်” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

^၁၆ ယာ ကုပ် သည် အိပ် ပျော် ရာ မှ နိုး လာ သော အ ခါ “အ ကယ် စင် စစ် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ဤ အ ရပ် ၌ ရှိ တော် မူ ၏။ သို့ ပါ လျက် ငါ မ သိ ခဲ့ ပါ တ ကား” ဟု ဆို ၏။ ^၁၇ သူ သည် ကြောက် ရွံ့ ၍ “ဤ အ ရပ် သည် ကြောက် မက် ဖွယ် ကောင်း လှ ပါ သည် တ ကား။ ဤ အ ရပ် ကား အ ခြား မ ဟုတ်၊ ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် ပေ တည်း။ ဤ အ ရပ် ကား ကောင်း ကင် တံ ခါး ဝ ပေ တည်း” ဟု ဆို ၏။

^၁၈ ယာ ကုပ် သည် နံ နက် စော စော ထ ၍ သူ ခေါင်း အုံး ခဲ့ သော ကျောက် ကို ယူ ကာ မှတ် တိုင် အ ဖြစ် စိုက် ထူ ပြီး လျှင် ထိပ် ဖျား ၌ ဆီ ကို လောင်း လေ ၏။ ^၁၉ သူ သည် ထို အ ရပ် ၏ အ မည် ကို ဗေ သ လ ’ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော်’ ဟူ သော အ ဓိပ္ပာယ် ရှိ ၏။ ဟု ခေါ် ၏။ သို့ သော် ယ ခင် က ထို မြို့ ၏ အ မည် မှ လု ဇ ဖြစ် ၏။

^၂၀ ထို့ နောက် ယာ ကုပ် က “ဘု ရား သ ခင် သည် အ ကျွန်ုပ် နှင့် အ တူ ရှိ ၍ အ ကျွန်ုပ် သွား သော ဤ ခ ရီး တွင် အ ကျွန်ုပ် ကို စောင့် ‌ရှောက် လျက် စား စ ရာ အ စာ နှင့် ဝတ် စ ရာ အ ဝတ် ကို အ ကျွန်ုပ် အား ပေး သ နား တော် မူ သ ဖြင့်၊ ^၂၁ အ ကျွန်ုပ် သည် အ ကျွန်ုပ် ဖ ခင် ၏ အိမ် သို့ ငြိမ်း ချမ်း စွာ ပြန် လာ ရ လျှင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် အ ကျွန်ုပ် ၏ ဘု ရား ဖြစ် မည်။ ^၂၂ မှတ် တိုင် အ ဖြစ် အ ကျွန်ုပ် စိုက် ထူ သော ဤ ကျောက် သည် လည်း ဘု ရား သ ခင် ၏ အိမ် တော် ဖြစ် မည်။ အ ကျွန်ုပ် အား ‌ပေး သ နား တော် မူ သော အ ရာ ရှိ သ မျှ တို့ ၏ ဆယ် ဖို့ တစ် ဖို့ ကို ကိုယ် တော် အား မု ချ ပူ ဇော် ပါ မည်” ဟု ဆို လျက် က တိ သစ္စာ ပြု လေ ၏။

28

¹ Isaac called Jacob, blessed him, and commanded him, “You shall not take a wife of the daughters of Canaan. ² Arise, go to Paddan Aram, to the house of Bethuel your mother’s father. Take a wife from there from the daughters of Laban, your mother’s brother. ³ May God Almighty bless you, and make you fruitful, and multiply you, that you may be a company of peoples, ⁴ and give you the blessing of Abraham, to you and to your offspring with you, that you may inherit the land where you travel, which God gave to Abraham.”

⁵ Isaac sent Jacob away. He went to Paddan Aram to Laban, son of Bethuel the Syrian, the brother of Rebekah, Jacob’s and Esau’s mother.

⁶ Now Esau saw that Isaac had blessed Jacob and sent him away to Paddan Aram, to take him a wife from there, and that as he blessed him he gave him a command, saying, “You shall not take a wife of the daughters of Canaan;” ⁷ and that Jacob obeyed his father and his mother, and was gone to Paddan Aram. ⁸ Esau saw that the daughters of Canaan didn’t please Isaac, his father. ⁹ So Esau went to Ishmael, and took, in addition to the wives that he had, Mahalath the daughter of Ishmael, Abraham’s son, the sister of Nebaioth, to be his wife.

¹⁰ Jacob went out from Beersheba, and went toward Haran. ¹¹ He came to a certain place, and stayed there all night, because the sun had set. He took one of the stones of the place, and put it under his head, and lay down in that place to sleep.

¹² He dreamed and saw a stairway set upon the earth, and its top reached to heaven. Behold, the angels of God were ascending and descending on it. ¹³ Behold, Yahweh stood above it, and said, “I am Yahweh, the God of Abraham your father, and the God of Isaac. I will give the land you lie on to you and to your offspring. ¹⁴ Your offspring will be as the dust of the earth, and you will spread abroad to the west, and to the east, and to the north, and to the south. In you and in your offspring, all the families of the earth will be blessed. ¹⁵ Behold, I am with you, and will keep you, wherever you go, and will bring you again into this land. For I will not leave you until I have done that which I have spoken of to you.”

¹⁶ Jacob awakened out of his sleep, and he said, “Surely Yahweh is in this place, and I didn’t know it.” ¹⁷ He was afraid, and said, “How awesome this place is! This is none other than God’s house, and this is the gate of heaven.”

¹⁸ Jacob rose up early in the morning, and took the stone that he had put under his head, and set it up for a pillar, and poured oil on its top. ¹⁹ He called the name of that place Bethel, but the name of the city was Luz at the first.

²⁰ Jacob vowed a vow, saying, “If God will be with me, and will keep me in this way that I go, and will give me bread to eat, and clothing to put on, ²¹ so that I come again to my father’s house in peace, and Yahweh will be my God, ²² then this stone, which I have set up for a pillar, will be God’s house. Of all that you will give me I will surely give a tenth to you.”