၄

^၁ ယော န သည် ထို အ မှု အ ရာ ကို အ လွန် ပင် ဘ ဝင် မ ကျ နိုင် အောင် ဖြစ် လျက် အ မျက် ထွက် ပြီး၊ ^၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ “အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ နေ ရင်း ပြည် ၌ ရှိ စဉ် က ဤ သို့ ဖြစ် မည် ဟု အ ကျွန်ုပ် ပြော ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ထို့ ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် လည်း တာ ရှု ပြည် သို့ အ မြန် ထွက် ပြေး ခဲ့ ပါ ၏။ စင် စစ် ကိုယ် တော် သည် ကျေး ဇူး ပြု တတ် သော၊ သ နား စုံ မက် တတ် သော၊ စိတ် ရှည် သော၊ မေတ္တာ က ရု ဏာ ကြွယ် ဝ သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ၍ ဘေး ဆိုး ကျ ရောက် စေ မည့် အ မှု မှ စိတ် တော် ပြောင်း လဲ တော် မူ ကြောင်း ကို အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ ၏။ ^၃ ထို့ ကြောင့် အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ သက် ကို ယ ခု ပင် နုတ် ယူ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ရှင် သည် ထက် သေ သည် က သာ ၍ ကောင်း ပါ ၏” ဟု ဆု တောင်း လေ ၏။

^၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း သူ့ အား “သင် အ မျက် ထွက် သင့် သ လော” ဟု မေး တော် မူ ၏။

^၅ ထို အ ခါ ယော န သည် မြို့ ပြင် သို့ ထွက် သွား ၍ မြို့ အ ရှေ့ ဘက် တွင် ထိုင် နေ ၏။ ထို နေ ရာ တွင် ယာ ယီ တဲ ထိုး ၍ မြို့ ထဲ တွင် မည် သို့ ဖြစ် ပျက် မည် ကို သိ နိုင် ရန် တဲ ရိပ် ‌အောက် တွင် ထိုင် ကြည့် နေ ၏။ ^၆ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို နေ ရာ တွင် ယော န ခေါင်း ပေါ် အ ရိပ် ရ ရန် ကြက် ဆူ ပင် တစ် ပင် ကို ပေါက် စေ ခြင်း ဖြင့် စိတ် ဒုက္ခ ဖြစ် ခြင်း မှ သက် သာ စေ ၏။ ယော န သည် ထို ကြက် ဆူ ပင် ကြောင့် ဝမ်း သာ အား ရ ဖြစ် လေ ၏။

^၇ သို့ သော် နောက် တစ် နေ့ အ ရုဏ် တက် ချိန် တွင် ဘု ရား သ ခင် သည် ထို ကြက် ဆူ ပင် အ ပေါ် ပိုး ကောင် ကျ စေ ၍ ဖျက် ဆီး သ ဖြင့် အ ပင် မှာ ခြောက် သွေ့ သွား လေ ၏။ ^၈ နေ ထွက် လာ သော အ ခါ ဘု ရား သ ခင် သည် အ လွန် ပူ ပြင်း သော အ ရှေ့ လေ ကို တိုက် ခတ် စေ ၍ ယော န ခေါင်း ပေါ် သို့ နေ ပူ ရှိန် ကျ သ ဖြင့် သူ သည် မော ပန်း ပြီး သေ ချင် စိတ် ပေါက် လေ ၏။ ထို့ ကြောင့် သူ က “အ ကျွန်ုပ် အ သက် ရှင် သည် ထက် သေ သည် က သာ ၍ ကောင်း ပါ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

^၉ ထို အ ခါ ဘု ရား သ ခင် က ယော န အား “ကြက် ဆူ ပင် ကြောင့် သင် အ မျက် ထွက် သင့် သ လော” ဟု မေး တော် မူ လျှင် ယော န က “သေ လု မ တတ် အ မျက် ထွက် သင့် ပါ ၏” ဟု လျှောက် လေ ၏။

^၁၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း “သင် မ စိုက် ပျိုး၊ မ ပြု စု ရ ဘဲ ည တွင်း ချင်း ပေါက် ၍ ည တွင်း ချင်း သေ သွား သော ကြက် ဆူ ပင် ကို သင် နှ မြော လျှင်၊ ^၁၁ ငါ သည် တိ ရစ္ဆာန် အ များ အ ပြား ကို မ ဆို ထား နှင့်၊ မိ မိ လက် ဝဲ လက် ယာ ကို ပင် ခွဲ ခြား မ သိ နိုင် သော လူ တစ် သိန်း နှစ် သောင်း ကျော် ရှိ သော နိ နေ ဝေ မြို့ ကြီး ကို နှ မြော သင့် သည် မ ဟုတ် လော” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

4

¹ But it displeased Jonah exceedingly, and he was angry. ² He prayed to the LORD, and said, “Please, LORD, wasn’t this what I said when I was still in my own country? Therefore I hurried to flee to Tarshish, for I knew that you are a gracious God and merciful, slow to anger, and abundant in loving kindness, and you relent of doing harm. ³ Therefore now, LORD, take, I beg you, my life from me, for it is better for me to die than to live.”

⁴ The LORD said, “Is it right for you to be angry?”

⁵ Then Jonah went out of the city and sat on the east side of the city, and there made himself a booth and sat under it in the shade, until he might see what would become of the city. ⁶ The LORD God prepared a vine and made it to come up over Jonah, that it might be a shade over his head to deliver him from his discomfort. So Jonah was exceedingly glad because of the vine.

⁷ But God prepared a worm at dawn the next day, and it chewed on the vine so that it withered. ⁸ When the sun arose, God prepared a sultry east wind; and the sun beat on Jonah’s head, so that he was faint and requested for himself that he might die. He said, “It is better for me to die than to live.”

⁹ God said to Jonah, “Is it right for you to be angry about the vine?” He said, “I am right to be angry, even to death.”

¹⁰ The LORD said, “You have been concerned for the vine, for which you have not labored, neither made it grow; which came up in a night and perished in a night. ¹¹ Shouldn’t I be concerned for Nineveh, that great city, in which are more than one hundred twenty thousand persons who can’t discern between their right hand and their left hand, and also many animals?”

၄

^၁ ယော န သည် ထို အ မှု အ ရာ ကို အ လွန် ပင် ဘ ဝင် မ ကျ နိုင် အောင် ဖြစ် လျက် အ မျက် ထွက် ပြီး၊ ^၂ ထာ ဝ ရ ဘု ရား ထံ “အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ နေ ရင်း ပြည် ၌ ရှိ စဉ် က ဤ သို့ ဖြစ် မည် ဟု အ ကျွန်ုပ် ပြော ခဲ့ သည် မ ဟုတ် ပါ လော။ ထို့ ကြောင့် အ ကျွန်ုပ် လည်း တာ ရှု ပြည် သို့ အ မြန် ထွက် ပြေး ခဲ့ ပါ ၏။ စင် စစ် ကိုယ် တော် သည် ကျေး ဇူး ပြု တတ် သော၊ သ နား စုံ မက် တတ် သော၊ စိတ် ရှည် သော၊ မေတ္တာ က ရု ဏာ ကြွယ် ဝ သော ဘု ရား ဖြစ် တော် မူ ၍ ဘေး ဆိုး ကျ ရောက် စေ မည့် အ မှု မှ စိတ် တော် ပြောင်း လဲ တော် မူ ကြောင်း ကို အ ကျွန်ုပ် သိ ပါ ၏။ ^၃ ထို့ ကြောင့် အို ထာ ဝ ရ ဘု ရား၊ အ ကျွန်ုပ် ၏ အ သက် ကို ယ ခု ပင် နုတ် ယူ တော် မူ ပါ။ အ ကျွန်ုပ် အ သက် ရှင် သည် ထက် သေ သည် က သာ ၍ ကောင်း ပါ ၏” ဟု ဆု တောင်း လေ ၏။

^၄ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း သူ့ အား “သင် အ မျက် ထွက် သင့် သ လော” ဟု မေး တော် မူ ၏။

^၅ ထို အ ခါ ယော န သည် မြို့ ပြင် သို့ ထွက် သွား ၍ မြို့ အ ရှေ့ ဘက် တွင် ထိုင် နေ ၏။ ထို နေ ရာ တွင် ယာ ယီ တဲ ထိုး ၍ မြို့ ထဲ တွင် မည် သို့ ဖြစ် ပျက် မည် ကို သိ နိုင် ရန် တဲ ရိပ် ‌အောက် တွင် ထိုင် ကြည့် နေ ၏။ ^၆ ဘု ရား သ ခင် ထာ ဝ ရ ဘု ရား သည် ထို နေ ရာ တွင် ယော န ခေါင်း ပေါ် အ ရိပ် ရ ရန် ကြက် ဆူ ပင် တစ် ပင် ကို ပေါက် စေ ခြင်း ဖြင့် စိတ် ဒုက္ခ ဖြစ် ခြင်း မှ သက် သာ စေ ၏။ ယော န သည် ထို ကြက် ဆူ ပင် ကြောင့် ဝမ်း သာ အား ရ ဖြစ် လေ ၏။

^၇ သို့ သော် နောက် တစ် နေ့ အ ရုဏ် တက် ချိန် တွင် ဘု ရား သ ခင် သည် ထို ကြက် ဆူ ပင် အ ပေါ် ပိုး ကောင် ကျ စေ ၍ ဖျက် ဆီး သ ဖြင့် အ ပင် မှာ ခြောက် သွေ့ သွား လေ ၏။ ^၈ နေ ထွက် လာ သော အ ခါ ဘု ရား သ ခင် သည် အ လွန် ပူ ပြင်း သော အ ရှေ့ လေ ကို တိုက် ခတ် စေ ၍ ယော န ခေါင်း ပေါ် သို့ နေ ပူ ရှိန် ကျ သ ဖြင့် သူ သည် မော ပန်း ပြီး သေ ချင် စိတ် ပေါက် လေ ၏။ ထို့ ကြောင့် သူ က “အ ကျွန်ုပ် အ သက် ရှင် သည် ထက် သေ သည် က သာ ၍ ကောင်း ပါ ၏” ဟု ဆို လေ ၏။

^၉ ထို အ ခါ ဘု ရား သ ခင် က ယော န အား “ကြက် ဆူ ပင် ကြောင့် သင် အ မျက် ထွက် သင့် သ လော” ဟု မေး တော် မူ လျှင် ယော န က “သေ လု မ တတ် အ မျက် ထွက် သင့် ပါ ၏” ဟု လျှောက် လေ ၏။

^၁၀ ထာ ဝ ရ ဘု ရား က လည်း “သင် မ စိုက် ပျိုး၊ မ ပြု စု ရ ဘဲ ည တွင်း ချင်း ပေါက် ၍ ည တွင်း ချင်း သေ သွား သော ကြက် ဆူ ပင် ကို သင် နှ မြော လျှင်၊ ^၁၁ ငါ သည် တိ ရစ္ဆာန် အ များ အ ပြား ကို မ ဆို ထား နှင့်၊ မိ မိ လက် ဝဲ လက် ယာ ကို ပင် ခွဲ ခြား မ သိ နိုင် သော လူ တစ် သိန်း နှစ် သောင်း ကျော် ရှိ သော နိ နေ ဝေ မြို့ ကြီး ကို နှ မြော သင့် သည် မ ဟုတ် လော” ဟု မိန့် တော် မူ ၏။

4

¹ But it displeased Jonah exceedingly, and he was angry. ² He prayed to the LORD, and said, “Please, LORD, wasn’t this what I said when I was still in my own country? Therefore I hurried to flee to Tarshish, for I knew that you are a gracious God and merciful, slow to anger, and abundant in loving kindness, and you relent of doing harm. ³ Therefore now, LORD, take, I beg you, my life from me, for it is better for me to die than to live.”

⁴ The LORD said, “Is it right for you to be angry?”

⁵ Then Jonah went out of the city and sat on the east side of the city, and there made himself a booth and sat under it in the shade, until he might see what would become of the city. ⁶ The LORD God prepared a vine and made it to come up over Jonah, that it might be a shade over his head to deliver him from his discomfort. So Jonah was exceedingly glad because of the vine.

⁷ But God prepared a worm at dawn the next day, and it chewed on the vine so that it withered. ⁸ When the sun arose, God prepared a sultry east wind; and the sun beat on Jonah’s head, so that he was faint and requested for himself that he might die. He said, “It is better for me to die than to live.”

⁹ God said to Jonah, “Is it right for you to be angry about the vine?” He said, “I am right to be angry, even to death.”

¹⁰ The LORD said, “You have been concerned for the vine, for which you have not labored, neither made it grow; which came up in a night and perished in a night. ¹¹ Shouldn’t I be concerned for Nineveh, that great city, in which are more than one hundred twenty thousand persons who can’t discern between their right hand and their left hand, and also many animals?”